Wykład 5 12/15/2013. Problemy algebry liniowej w Matlabie

Podobne dokumenty
Zaawansowane metody numeryczne

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

5. CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

Języki Modelowania i Symulacji

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja SVD Metody iteracyjne. P. F. Góra

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

DYSKRETNA TRANSFORMACJA FOURIERA

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

u u u( x) u, x METODA RÓŻNIC SKOŃCZONYCH, METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH i METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

) będą niezależnymi zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie normalnym z następującymi parametrami: nieznaną wartością 1 4

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Zadanie na wykonanie Projektu Zespołowego

Rachunek niepewności pomiaru opracowanie danych pomiarowych

Hipotezy o istotności oszacowao parametrów zmiennych objaśniających ˆ ) ˆ

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Optymalizacja

I. Elementy analizy matematycznej

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB


Sprawozdanie powinno zawierać:

Kier. MTR Programowanie w MATLABie Laboratorium

Określanie mocy cylindra C w zaleŝności od ostrości wzroku V 0 Ostrość wzroku V 0 7/5 6/5 5/5 4/5 3/5 2/5 Moc cylindra C 0,5 0,75 1,0 1,25 1,5 > 2

Weryfikacja hipotez dla wielu populacji

ĆWICZENIE III ANALIZA WIDMOWA SYGNAŁÓW DYSKRETNYCH. ver.3

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

APROKSYMACJA QUASIJEDNOSTAJNA

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

± Δ. Podstawowe pojęcia procesu pomiarowego. x rzeczywiste. Określenie jakości poznania rzeczywistości

STATYSTYKA MATEMATYCZNA

Egzamin ze statystyki/ Studia Licencjackie Stacjonarne/ Termin I /czerwiec 2010

Badanie współzaleŝności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej. Badanie zaleŝności dwóch cech ilościowych. Analiza regresji prostej

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

Stanisław Cichocki Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

7. Szybka transformata Fouriera fft

Analiza rodzajów skutków i krytyczności uszkodzeń FMECA/FMEA według MIL STD A

Filtracja adaptacyjna - podstawy

Evaluation of estimation accuracy of correlation functions with use of virtual correlator model

WikiWS For Business Sharks

Proces narodzin i śmierci

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

Egzamin z Metod Numerycznych ZSI, Egzamin, Gr. A

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka W 11: Analizy zależnościpomiędzy zmiennymi losowymi Model regresji wielokrotnej

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

DIAGNOSTYKA WYMIENNIKÓW CIEPŁA Z UWIARYGODNIENIEM WYNIKÓW POMIARÓW EKPLOATACYJNYCH

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Pomiary parametrów akustycznych wnętrz.

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

MIĘDZYNARODOWE UNORMOWANIA WYRAśANIA ANIA NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

WYZNACZENIE DYSYPACJI KINETYCZNEJ ENERGII TURBULENCJI PRZY UŻYCIU PRAWA -5/3. E c = E k + E p + E w

Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

WSPOMAGANE KOMPUTEROWO POMIARY CZĘSTOTLIWOŚCI CHWILOWEJ SYGNAŁÓW IMPULSOWYCH


Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Podstawy teorii falek (Wavelets)

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 7. KLASYFIKATORY BAYESA. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska.

Programowanie Równoległe i Rozproszone

Wykład 1 Zagadnienie brzegowe liniowej teorii sprężystości. Metody rozwiązywania, metody wytrzymałości materiałów. Zestawienie wzorów i określeń.

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

Laboratorium ochrony danych

( ) ( ) 2. Zadanie 1. są niezależnymi zmiennymi losowymi o. oraz. rozkładach normalnych, przy czym EX. i σ są nieznane. 1 Niech X

Zaawansowane metody numeryczne

f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Metody numeryczne Wykład 4

Kier. MTR Programowanie w MATLABie Laboratorium Ćw. 12

Analiza danych. Analiza danych wielowymiarowych. Regresja liniowa. Dyskryminacja liniowa. PARA ZMIENNYCH LOSOWYCH

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

Elementarna analiza statystyczna

SZTUCZNA INTELIGENCJA

f 4,3 m l 20 m 4 f l x x 2 y x l 2 4 4,3 20 x x ,86 x 0,043 x 2 y x 4 f l 2 x l 2 4 4, x dy dx tg y x ,86 0,086 x

BADANIE STATYCZNYCH WŁAŚCIWOŚCI PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

mgr inż. Wojciech Artichowicz MODELOWANIE PRZEPŁYWU USTALONEGO NIEJEDNOSTAJNEGO W KANAŁACH OTWARTYCH

Ćw. 5. Wyznaczanie współczynnika sprężystości przy pomocy wahadła sprężynowego

04 Układy równań i rozkłady macierzy - Ćwiczenia. Przykład 1 A =

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 11

Metody analizy obwodów

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Diagnostyka układów kombinacyjnych

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

MODELE OPTYMALNEGO PRZETWARZANIA SYGNAŁÓW LOSOWYCH

2. STOPIEŃ KINEMATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

Laboratorium Przetwarzania Sygnałów

ALGEBRA rok akademicki

Cyfrowe przetwarzanie i kompresja danych

LABORATORIUM METROLOGII TECHNIKA POMIARÓW (M-1)

Bryła fotometryczna i krzywa światłości.

AUTOMATYKA I STEROWANIE W CHŁODNICTWIE, KLIMATYZACJI I OGRZEWNICTWIE L3 STEROWANIE INWERTEROWYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM W TRYBIE PD ORAZ PID

Natalia Nehrebecka. Dariusz Szymański

3. Macierze i Układy Równań Liniowych

Transformata Fouriera

1. Wstęp. 2. Macierz admitancyjna.

Transkrypt:

Wykład 5. Problemy algebry lnowej w Matlabe. Analza sygnałów a) w dzedzne częstotlwośc b) w dzedzne czasu c) częstotlwoścowo-czasowa d) nagrywane analza dźwęku e) Sgnal Processng Toolbox Problemy algebry lnowej w Matlabe Metody rozwązywana układów równań lnowych o właścwej, nadmernej lub nedostatecznej lośc równań. Identyczna lość równań zmennych. Dzelene lewostronne Algebra lnowa stosuje wele róŝnych metod do rozwązana układu równań lnowych np. elmnacj Gaussa, faktoryzacj LU, faktoryzacj Cholesky ego, Cramera n. Matlab automatyczne stosuje metodę najbardzej optymalną dla podanej macerzy, wprowadzając operację dzelena lewostronnego \ Aby być pewnym, Ŝe otrzymane rozwązane będze blske rzeczywstośc moŝna najperw oblczyć funkcję warunku cond(a). JeŜel w wynku ne otrzymamy lczby bardzo duŝej (najlepej jeŝel jest blska ), to macerz A - ma dobre własnośc numeryczne Matlab potraf dobrze rozwązać równane A*XX=b. Inną metodą (mnej polecaną) nŝ dzelene lewostronne jest oblczene macerzy odwrotnej A - = nv(a). >> A=[5 7 4; 8-3; -] A = 5 7 4 8-3 - >> cond(a) ans =.8583 cond Metoda dzelena lewostronnego >> A=[5 7 4; 8-3; -]; Sprawdzene: >> b=[3 ]'; >> wyn=a*xx >> XX=A\b XX = wyn=3 -.65.6875 -.375

(metoda wolnejsza) XX=A - *b >>XX=nv(A)*b XX= -.65.6875 -.375 Metoda macerzy odwrotnej Metoda macerzy pseudoodwrotnej - pnv Metoda kosztowna, stosowana jedyne wówczas, gdy ne moŝna wyznaczyć macerzy odwrotnej. Na ogół w sytuacjach, o których będze mowa późnej. >> XX=pnv(A)*b >> A=[5 7 4; 8-3; -] >> b=[3 ]' >> AX=[b,A(:,),A(:,3)] AX = 3 7 4-3 - >> AY=[A(:,),b,A(:,3)] >> AZ=[A(:,),A(:,),b] Metoda Cramera > wyznacznka=det(a) wyznacznka = 64 >> wyznacznkax=det(ax) wyznacznkax = -4 >> wyznacznkay=det(ay) wyznacznkay = 44 >> wyznacznkaz=det(az) wyznacznkaz = -4 >> X=wyznacznkAX / wyznacznka X = -.65 >> Y=wyznacznkAY / wyznacznka Y =.6875 >> Z=wyznacznkAZ / wyznacznka Z = -.375 Metody rozwązywana układów równań lnowych o nadmernej lośc równań. W takej sytuacj ne ma jednoznacznego rozwązana (prostą wyznaczają dokładne punkty). Potrzeba rozwązana takego problemu pojawa sę wówczas, gdy lość danych pomarowych jest wększa nŝ lość newadomych. Wszystke dane są obarczone błędam (pomarowym) brak podstaw do wskazana, które z nch naleŝy odrzucć. Przykładowo merzymy zaleŝność y(x). Wemy, ze jest ona lnowa, ale ne znamy jej równana. Na podstawe welokrotnych pomarów chcemy wyznaczyć równane prostej obarczonej błędem w mnmalnym stopnu. Mamy węcej zmennych nŝ potrzeba (wystarczyłyby punkty, przy załoŝenu, Ŝe ne są obarczone błędem).

A. Dzelene lewostronne (metoda najmnejszych kwadratów) 9 8 7 6 5 Poszukuje sę rozwązana średnokwadratowego, dla którego A*X-b jest mnmalna. Jest to rozwązane metodą najmnejszych kwadratów. 4 3 3 4 5 6 7 (Zakładamy, Ŝe A*X=b) Rozwązane moŝna uzyskać dwoma metodam: >> A=X\b >> X=[ 3; 4 5 6; 7 8 ; 5 8]; >> b=[366, 84, 35, 54] ; Przykład % Zakładamy, Ŝe b=a*x. Mamy 4 równana 3 newadome % pownno być A=[ 3 ; 4 5 6 ; 7 8 ]; b=[366, 84,35] ; >> A=X\b x= 47.98-73. 4.93 >> e=a*x-b % Oblczamy błąd e= -9.4545.9455. 35.8364 >> norm(e) ans= 5.85 Przykładowe zadane Welkość y jest funkcją lnową x. Ne znamy równana tej funkcj. Aby je wyznaczyć wykonujemy serę pomarów (x,y), obarczonych przypadkowym błędem pomarowym, aby na tej podstawe wyznaczyć równane prostej y=a*x+c. Uzyskujemy układ n równań: y =a*x +c y =a*x +c. y n =a*x n +c W tym układze równań neznane są wartośc a, c. ROZWIĄZANIE Układ równań moŝna zapsać macerzowo jako: functon nadokr(m,m) %Wyznaczane prostej na podstawe nadokreslonego ukladu równan % (np. wyznaczene prostej z welu punktow pomarowych) x=[:.:7]; y=x*m+m; %okreslamy punkty z prostej o rownanu y=m*x+m % oblczamy z punktow wspolczynnk dla prostej ne zaburzonej - porownujemy A=[x',ones(sze(x,),)]; b=y'; dsp('metoda dzelena lewostronnego - prosta ne zaburzona') Q=A\b; m=q(), m=q() dsp('metoda macerzy pseudoodwrotnej - prosta ne zaburzona') Q=pnv(A)*b; mb=q(), mb=q() 3

z=y+randn(,sze(x,)); % zaburzamy prostą szumem Gaussa (symulacja % błędu przypadkowego w pomarach) A=[x',ones(sze(x,),)]; b=z'; dsp('metoda dzelena lewostronnego - prosta zaburzona') Q=A\b; m=q(), m=q() dsp('metoda macerzy pseudoodwrotnej - prosta zaburzona') Q=pnv(A)*b; mb=q(), mb=q() plot(x,z,'o',x,m*x+m,'--r',x,mb*x+mb,':g') legend('punkty','dzelene lewostronne','macerz pseudoodwrotna',) Wynk >> nadokr(,) Metoda dzelena lewostronnego - prosta nezaburzona m =. m =. Metoda macerzy pseudoodwrotnej - prosta nezaburzona mb =. mb =. Metoda dzelena lewostronnego - prosta zaburzona m =.963 m =.784 Metoda macerzy pseudoodwrotnej - prosta zaburzona mb =.963 mb =.784 Metody rozwązywana układów równań lnowych o nedostatecznej lośc równań. W takej sytuacj mamy węcej zmennych nŝ równań. Tak układ równań ne ma rozwązana jednoznacznego. MoŜna jednak próbować DOMNIEMYWAĆ moŝlwe rozwązane, przy pewnych załoŝenach dodatkowych. Rozwązane moŝna uzyskać dwoma metodam: a) Dzelene lewostronne. Znajduje rozwązane, które ma maksymalną lczbę zer w wyznaczanym wektorze X b) Za pomocą macerzy pseudoodwrotnej Funkcja pnv(a) znajduje rozwązane, w którym długość (norma) wyznaczanego wektora X jest mnejsza nŝ w nnych moŝlwych rozwązanach. Jest to tzw. rozwązane o mnmalnej norme ma ono duŝe znaczene praktyczne. Przykład >> A=[ 4 7 ; 5 8 5;3 6 8]; % 4 newadome 3 równana >> b=[366,84,35]'; % metodą dzelena lewostronnego >> X=A\b X = -65.9 99. 68.3 >> norm(x) ans = 56. % metodą macerzy pseudoodwrotnej >> Xn=pnv(A)*b Xn = 3.88-68.988 99. 59.545 >> norm(xn) ans =54.73 4

Sygnał x - - - 4 6 8 Rozkład na harmonczne Analza w dzedzne częstotlwośc (I) Sygnal ( π f t ϕ ) = A sn + Transformata Fourera fft, fft Transformata Fourera: X = fft(x) X = fft(x,n) >> a=[ 3 7 8]; >> f=[ 3 5 ]; >> omega=*p*f; x - - transformata odwrotna x = fft(x) x = fft(x,n) Transformata oblczana dla wektorów o długośc N >> sygnal=a()*sn(omega().*t))+a()*sn(omega().*t))+... a(3)*sn(omega(3).*t))+a(4)*sn(omega(4).*t)); >> plot(t,sygnal) - 4 6 8 fft (dwuwymarowa), fftn (welowymarowa), fftshft (przesuwa zerową częstotlwość w celu wycentrowana wdma). Przykład fft functon [f,ampltuda]=fourer_probkowane (A,B, f_probkowana,f,f) %przykładowe wywołane: [czestotlwosc,ampltuda]=fourer_probkowane (,5,,,5); % A, B - poczatek/konec przedzalu czasu % generacja sygnalu x(t) do badana z prazkam: f f t = A:/f_probkowana:B; x = sn(*p*f*t) + sn(*p*f*t); % badane sygnalu x(t) y = fft(x); Ampltuda = abs(y); T=B-A; f =(:length(y)-)/t; %rysowane sygnalu jego wdma subplot(,,), plot(t,x), xlabel('czas'), ylabel('sygnal'), subplot(,,), plot(f,ampltuda), xlabel('czestotlwosc'), ylabel(' fft '), grd on end %przykładowe wywołane: [czestotlwosc,ampltuda]=fourer_probkowane (,5,,,5); sygnal - -.5.5 3 czas 3 fft 4 6 8 4 6 8 czestotlwosc 5

Analza czasowo-częstotlwoścowa. Falk COEFS = cwt(s,scales,'wname') COEFS = cwt(s,scales,'wname','plot') Przykład: czest_probk=; t = :/czest_probk:(-/czest_probk); %dlugosc - potega czas_dlug=length(t); -.5 x = sn(*p*5*t) + sn(*p*47*t); - 3 4 5 6 7 8 9 x(:floor(czas_dlug/))=x(:floor(czas_dlug/))/; czas [s] plot(t,x) xlabel('czas [s]') ylabel('sn(*p*5*t) + sn(*p*47*t)') fgure coef=cwt(x,:,'db4'); % db4 - Daubeches wavelets, baza. surf(coef) sn(*p*5*t) + sn(*p*47*t).5 - - sn(*p*5*t) + sn(*p*47*t).5 - - -.5-3 4 5 6 7 8 9 czas [s] Nagrywane dźwęku - wavrecord Dźwęk y = wavrecord(n,fs) y = wavrecord(...,ch) y = wavrecord(...,'dtype') n lość próbek, Fs częstotlwość próbkowana [próbek/s], (domyślne Fs = 5 Hz), ch lość kanałów we: -mono (domyślne), -stereo, 'dtype' typ danych: 'double' (domyślne) - 6 btów/próbka, 'sngle - 6 btów/próbka, 'nt6-6 btów/próbka Odtwarzane dźwęku - wavplay wavplay(y,fs) wavplay(...,'mode') mode : async (domyślne) utrzymany dostęp do ln poleceń sync (brak dostępu do ln poleceń w trakce odtwarzana) Przykład: % nagrywamy 6-btowy dźwęk przez 5 s. % Częstość próbkowana Fs=5 Hz., (lość_próbek=czas_nagrana * Fs) Fs = 5; y = wavrecord(5*fs,fs,'nt6'); % y = wavread('flename') % dźwęk moŝe być teŝ wczytany z plku % odtwarzamy dźwęk wavplay(y,fs); Zaps dźwęku do plku Nagrany dźwęk moŝna poddać przeróbce (np. fltracj) tak przetworzony zapsać do plku wavwrte(y,'flename') wavwrte(y,fs,'flename') wavwrte(y,fs,n,'flename') 6

Sgnal Processng Toolbox spectrum.musc sptool Sgnal Processng Toolbox (Fltracja, przetwarzane, wdma) Okno -Flter Desgn Okno Sgnal Browser 7