KO OF Szczecin:

Podobne dokumenty
WAHADŁO FIZYCZNE ZE ZMIENNĄ OSIĄ ZAWIESZENIA

Analityczne metody kinematyki mechanizmów

KOOF Szczecin:

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

Wykłady z Hydrauliki- dr inż. Paweł Zawadzki, KIWIS WYKŁAD 3

I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Pierwsze dwa podpunkty tego zadania dotyczyły równowagi sił, dla naszych rozważań na temat dynamiki ruchu obrotowego interesujące będzie zadanie 3.3.

Wykład Pole magnetyczne, indukcja elektromagnetyczna

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

Opis ruchu obrotowego

Składowe wektora y. Długość wektora y

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Ruch obrotowy bryły sztywnej. Bryła sztywna - ciało, w którym odległości między poszczególnymi punktami ciała są stałe

Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

VII.1 Pojęcia podstawowe.

Geometria płaska - matura Przyprostokątne trójkąta prostokątnego mają długości 3 7cm poprowadzona z wierzchołka kąta prostego ma długość: 12

i j k Oprac. W. Salejda, L. Bujkiewicz, G.Harań, K. Kluczyk, M. Mulak, J. Szatkowski. Wrocław, 1 października 2015

Projektowanie Systemów Elektromechanicznych. Wykład 3 Przekładnie

INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 5

Optyka 2. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

PRACA. MOC. ENERGIA. 1/20

v 6 i 7 j. Wyznacz wektora momentu pędu czaski względem początku układu współrzędnych.

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

12 RUCH OBROTOWY BRYŁY SZTYWNEJ I. a=εr. 2 t. Włodzimierz Wolczyński. Przyspieszenie kątowe. ε przyspieszenie kątowe [ ω prędkość kątowa

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

Zasady oceniania karta pracy

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Wielomiany Hermite a i ich własności

Podstawy fizyki wykład 4

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Temperatura czarnej kulki umieszczonej w ognisku soczewki i ogrzanej promieniami słonecznymi zadanie z XXIX Olimpiady fizycznej 1979/1980 1

Praca, moc, energia. 1. Klasyfikacja energii. W = Epoczątkowa Ekońcowa

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 3 ENERGIA I PRACA SIŁA WYPORU. Piotr Nieżurawski. Wydział Fizyki. Uniwersytet Warszawski

Substancja, masa, energia

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXII: Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym. Bak Precesja Żyroskop

Zadanie bloczek. Rozwiązanie. I sposób rozwiązania - podział na podukłady.

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

FIZYKA klasa 1 Liceum Ogólnokształcącego (4 letniego)

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

UNIWESRYTET EKONOMICZNY WE WROCŁAWIU HOSSA ProCAPITAL WYCENA OPCJI. Sebastian Gajęcki WYDZIAŁ NAUK EKONOMICZNYCH

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKA PRZEWODNOŚCI CIEPLNEJ ALUMINIUM

Redukcja dowolnego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci

r i m r Fwyp R CM Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Zadanie na egzamin 2011

Zadania z badań operacyjnych Przygotowanie do kolokwium pisemnego

I zasada dynamiki Newtona

1 Postulaty mechaniki kwantowej

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Praca, moc, energia INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

XXXI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

Zasady zachowania. Fizyka I (Mechanika) Wykład VI:

Bryła sztywna. zbiór punktów materialnych utrzymujących stałą odległość między sobą. Deformująca się piłka nie jest bryłą sztywną!

LXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY II STOPNIA

Instrukcja do laboratorium Materiały budowlane Ćwiczenie 12 IIBZ ĆWICZENIE 12 METALE POMIAR TWARDOŚCI METALI SPOSOBEM BRINELLA

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9

Przykład 1 Dany jest płaski układ czterech sił leżących w płaszczyźnie Oxy. Obliczyć wektor główny i moment główny tego układu sił.

Podstawy fizyki wykład 4

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Wykład FIZYKA I. 5. Energia, praca, moc. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Przekształcenie całkowe Fouriera

1. Podstawowe pojęcia w wymianie ciepła

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Dynamika Newtonowska trzy zasady dynamiki

Stany nieustalone w SEE wykład III

1. Kinematyka 8 godzin

WYKŁAD nr Ekstrema funkcji jednej zmiennej o ciągłych pochodnych. xˆ ( ) 0

Zasady dynamiki Newtona. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

Temat: Równowaga dynamiczna koryt rzecznych

Napęd pojęcia podstawowe

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XIX: Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Równania różniczkowe. Dariusz Uciński. Wykład 7. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Universytet Zielonogórski

Ćwiczenie 7. Zasady przygotowania schematów zastępczych do analizy stanów ustalonych obliczenia indywidualne

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

Spis treści. Wstęp Część I STATYKA

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu) (1.1) (1.2a)

XIXOLIMPIADA FIZYCZNA (1969/1970). Stopień W, zadanie doświadczalne D.. Znaleźć doświadczalną zależność T od P. Rys. 1

Egzamin 1 Strona 1. Egzamin - AR egz Zad 1. Rozwiązanie: Zad. 2. Rozwiązanie: Koła są takie same, więc prędkości kątowe też są takie same

Ć W I C Z E N I E N R E-15

Kołowrót -11pkt. 1. Zadanie 22. Wahadło balistyczne (10 pkt)

PRZYRZĄD DO BADANIA RUCHU JEDNOSTAJNEGO l JEDNOSTANIE ZMIENNEGO V 5-143

Zakład Dydaktyki Fizyki UMK

5. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY

ROZWIĄZUJEMY ZADANIA Z FIZYKI

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

09R POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM ROZSZERZONY (dynamika ruchu prostoliniowego)

Transkrypt:

XXXI OLIMPIADA FIZYCZNA (1981/198) Stopień III, zaanie teoretyczne T Źróło: Nazwa zaania: Działy: Słowa kluczowe: Komitet Główny Olimpiay Fizycznej; Anrzej Kotlicki; Anrzej Naolny: Fizyka w Szkole, nr 5, 198; Anrzej Naolny, Krystyna Pniewska: Olimpiaa Fizyczna XXIX XXXI WSiP, Warszawa 1986, str 191 196 Spaający samochó położenie w momencie upaku Dynamika rzut poziomy, spaek, czas spaania, prękość kątowa, bryła sztywna, moment sił, śroek ciężkości, masy, energia kinetyczna, potencjalna, przyspieszenie kątowe, twierzenia Steinera, moment bezwłaności Zaanie teoretyczne T, zawoy III stopnia, XXXI OF Samochó jezie z prękością = 40 km/h prostą, poziomą rogą, która urywa się równą, prostopałą o kierunku rogi krawęzią na przepaścią o głębokości h = 13 m Jaka bęzie pozycja samochou w momencie uerzenia o no przepaści, jeśli ane są: masa samochou m = 840 kg oległość mięzy przenią i tylną osią samochou = m moment bezwłaności samochou wzglęem osi poziomej, prostopałej o kierunku ruchu i przechozącej przez śroek ciężkości, równoległy o obu osi samochou I = 750 kg m przyspieszenie ziemskie g = 9,8 m/s Czy wynik zależy o twarości resorów i jak (miarą tej twarości jest wielkość ugięcia resoru po wpływem jenostkowej zmiany obciążenia samochou)? Przyjmij, że masa kół jest barzo mała w porównaniu z masą samochou i zaniebaj opór powietrza Rozwiązanie Skłaowa pozioma prękości śroka masy samochou pozostaje przez cały czas spaku równa Spaający samochó przez czas t (Δt = 0,18 s) wisi przenimi kołami w powietrzu, poczas gy tylne koła jeszcze otykają położa (rys 1a) Po wpływem ziałania na samochó momentu siły, przez ten czas nabywa on prękości kątowej ω, która alej pozostaje stała a) b) Rys 1 Oprac PDFiA US, 006, re T M Molena - 1/5 - wwwyaktykafizykaszcpl

Załóżmy wstępnie, że kąt δ o jaki samochó pochyli się w czasie Δt (rys1b), jest tak mały, iż możemy przyjąć cos δ = 1 jak się okaże, założenie to jest la poanego zestawu anych obrze spełnione (δ = 5, cos δ = 0,996) Aby obliczyć prękość kątową ω należy znać wartość siły F (rys 1a), jaką położe poprzez resory ziała na karoserię samochou (masę kół się zaniebuje); ramię ziałania tej siły wzglęem śroka masy jest znane Aby wyznaczyć wartość siły F zastosujemy wie różne, uproszczone metoy 1 Przybliżenie miękkich resorów Ponieważ śroek ciężkości samochou jest równoległy o obu osi, wobec tego, w czasie jazy po roze, resory obu osi ziałają na karoserię jenakową siłą, równą la każej osi: 1 m g Zakłaamy, że w czasie Δt zmiana ugięcia tylnych resorów jest na tyle mała, iż siła F pozostaje przez ten czas praktycznie stała taka, jaka była na roze prze przepaścią, a więc 1 F mg Równanie ruchu obrotowego samochou ma w tym przypaku postać: 1 I mg, gzie ) oznacza przyspieszenie kątowe samochou w tym przybliżeniu Jest ono więc równe: mg ( 1) () Przybliżenie sztywnych resorów Samochó traktujemy jako bryłę sztywną Wypisujemy równanie ruchu śroka masy: ma = mg F, (3) oraz równanie ruchu obrotowego wzglęem osi przechozącej przez śroek masy: I () F, (4) gzie ε () oznacza przyspieszenie kątowe samochou w tym przybliżeniu (Oba równania nie zależą o wysokości położenia śroka masy samochou wzglęem płaszczyzny obu osi) Przyspieszenia a oraz ε ( są powiązane ze sobą wzorem: () (5) Z równań (3), (4), (5) wyznaczamy przyspieszenie kątowe samochou: 1 g 4 I () 1 (6) m Ostatni wzór można także otrzymać, posługując się wyznaczonym za pomocą twierzenia Steinera momentem bezwłaności samochou wzglęem osi tylnych kół i momentu siły ciężkości samochou mg wzglęem tej osi Należy jenak zwrócić uwagę, że metoa ta barzo Oprac PDFiA US, 006, re T M Molena - /5 - wwwyaktykafizykaszcpl

się komplikuje, jeśli śroek masy nie znajuje się na poziomie tej osi, bowiem ukła związany z tylną osią nie jest wówczas ukłaem inercjalnym Czas spaania samochou - o chwili t 1 oerwania się tylnych kół o położa o chwili t uerzenia o no przepaści - wyraża się wzorem (spaek swobony) H t, (7) g gzie H jest różnicą poziomów śroka masy samochou, przebytą w czasie t = t t 1 (rys) Rys Kąt α, jaki bęzie tworzyła połużna oś samochou wzglęem poziomu w chwili t, obliczamy jako: t Ponieważ przyspieszenie kątowe ε jest w czasie Δt (la obu przybliżeń) stałe, możemy napisać: 1 1 t t t t t t Po uwzglęnieniu wzorów i (7) mamy: H (8) g Postawiając teraz o wzoru (8) wyrażenia () oraz (6) otrzymujemy opowienio la wóch przybliżeń: oraz mg H g (9) Oprac PDFiA US, 006, re T M Molena - 3/5 - wwwyaktykafizykaszcpl

1 g 4 ( ) 1 I H m g (10) Należy teraz przyjąć pewne założenia co o wielkości ocinków a i b (rys ) Sensownym wyaje się przyjęcie, że b a = 1 m, wówczas H = h 1 m = 1 m Po postawieniu tej wartości H o wzorów (9) i (10) uzyskujemy opowienio α = 93, α () = 89 Wobec przybliżonego charakteru zaania (założenia upraszczające) można więc na postawione w nim pytanie opowiezieć, że samochó w chwili uerzenia o no przepaści bęzie miał pozycję pionową (postawienie H = h nie zmieni istotnie tego wniosku) Drugie pytanie zaania otyczy wpływu twarości resorów Wiać, że la poanego zestawu anych, miękkim resorom opowiaa większe przyspieszenie kątowe ω, a zatem i większy kąt α Porównując jenak ze sobą wzory () i (6) możemy zauważyć, że wynik ten nie jest ogólnie słuszny, lecz zależy o wartości stosunku (gy jest on równy jeności, m wzory () i (6) pokrywają się ze sobą) W naszym przypaku zachozi 1 i tylne resory m ulegną w czasie Δt pewnemu rozprężeniu Obliczenia (których wykonanie pozostawiamy Czytelnikowi) ają wynik, że resory rozprężą się w tym czasie o 1 cm; nie powinno to w znacznym stopniu zmienić siły ich oziaływania na karoserię, która uniesie się nieco w górę W przypaku gy 1, tylne resory się ugną Opisane efekty bęą tym większe, im m większa bęzie różnica stosunku wzglęem jeności Zaanie to można także rozwiązać stosując przybliżenie bryły sztywnej i korzystając z prawa zachowania energii 3 Rozwiązanie energetyczne (przybliżenie bryły sztywnej) W czasie Δt, jaki upływa mięzy oerwaniem się o progu przeniej i tylnej pary kół, następuje przyrost energii kinetycznej samochou o wartość: 1 1 Ek m s I (11) Pierwszy człon powyższego wyrażenia przestawia energię kinetyczną związaną ze skłaową pionową s prękości śroka masy w chwili t 1 (skłaowa pozioma = const, zatem i energia jej opowiaająca jest stała), rugi człon wyraża energię kinetyczną ruchu obrotowego wzglęem śroka masy Powyższy przyrost energii kinetycznej obywa się kosztem energii potencjalnej śroka masy W czasie Δt energia ta ulega zmniejszeniu o wartość: E p mgh, (1) gzie Δh oznacza obniżenie śroka masy równe: t h t, (13) (zakłaamy tu stałość przyspieszenia kątowego ε w czasie Δt) Ze wzorów (1) i (13) wynika, że: mgt Ep (14) 4 Oprac PDFiA US, 006, re T M Molena - 4/5 - wwwyaktykafizykaszcpl

Znajźmy teraz związek zachozący mięzy s a ω Jeśli śroek masy S znajuje się na poziomie punktu O, w oległości / o niego (rys 1), związek ten ma postać: s (15) Okazuje się jenak, że zależność (15) jest słuszna także wtey, gy kierunek OS tworzy z poziomem różny o zera kąt Θ, mamy bowiem (l ługość ocinka OS): S h Θ h l sin Θ : t t Θ Θ Po skorzystaniu z (15) wzór (11) przyjmuje postać: 1 m 4 l cos Θ E k I (16) Z przyrównania ΔE k = ΔE p po postawieniu wyrażeń (14) i (16) otrzymujemy: co jest równoważne (6) 1 g I 4 1 t m Uwagi Często powtarzającym się błęem w rozwiązaniu energetycznym było nieuwzglęnienie m w wyrażeniu na ΔE k członu s Oprac PDFiA US, 006, re T M Molena - 5/5 - wwwyaktykafizykaszcpl