Wykład 4: Względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

Podobne dokumenty
Wykład 3: Kinematyka - względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

7. Szczególna teoria względności. Wybór i opracowanie zadań : Barbara Kościelska Więcej zadań z tej tematyki znajduje się w II części skryptu.

ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich

Elementy mechaniki relatywistycznej

10. Teoria względności

Powstanie i rola Szczególnej Teorii Względności (STW)

Transformacja Galileusza ( )

Elementy szczególnej teorii względności

Szczególna teoria względności i jej konsekwencje

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Transformacja Galileusza ( )

Oryginalna metoda wyprowadzania transformacji dla kinematyk z uniwersalnym układem odniesienia

U.1 Elementy szczególnej teorii względności

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA

Fizyka 1- Mechanika. Wykład Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

teoria wzgl wzgl dności

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie I (luty, 2013)

Wykład 30 Szczególne przekształcenie Lorentza

Wykład FIZYKA II. 10. Szczególna teoria względności. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Fizyka cząstek elementarnych

Fizyka relatywistyczna

Elementy fizyki relatywistycznej

Wyjaśnienie wyników eksperymentu Michelsona-Morleyaa przy pomocy uniwersalnego układu odniesienia

Ruch płaski. Bryła w ruchu płaskim. (płaszczyzna kierująca) Punkty bryły o jednakowych prędkościach i przyspieszeniach. Prof.

Podwaliny szczególnej teorii względności

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA TRANFORMACJA LORENTZA

Fig. 1. Interferometr A. A. Michelsona.

3.5. Transformacja Lorentza

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

Teoria względności Szczególna teoria względności dr Mikołaj Szopa wykład

VII.5. Eksperyment Michelsona-Morleya.

Szczególna Teoria Względności

Właściwości Kinematyki z Uniwersalnym Układem Odniesienia

Szczególna teoria względności

Wstęp do szczególnej teorii względności.

Albert Einstein SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI. Szczególna Teoria Względności

II.1. Zagadnienia wstępne.

Mechanika relatywistyczna

5. Równania Maxwella. 5.1 Równania Maxwella 5.2 Transformacja pól 5.3 Fala elektromagnetyczna

Blok 2: Zależność funkcyjna wielkości fizycznych. Rzuty

Zrozumieć Einsteina, czyli jak uczę szczególnej teorii względności

Szkoła z przyszłością. szkolenie współfinansowane przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA

I. KINEMATYKA I DYNAMIKA

Krzywe stożkowe. 1 Powinowactwo prostokątne. 2 Elipsa. Niech l będzie ustaloną prostą i k ustaloną liczbą dodatnią.

Kinematyka w Szczególnej Teorii Eteru

Część I. MECHANIKA. Wykład KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO. Ruch jednowymiarowy Ruch na płaszczyźnie i w przestrzeni.

Właściwości Kinematyki z Uniwersalnym Układem Odniesienia

Wojewódzki Konkurs Matematyczny dla uczniów gimnazjów. Etap szkolny 5 listopada 2013 Czas 90 minut

Kinematyka W Y K Ł A D I. Ruch jednowymiarowy. 2-1 Przemieszczenie, prędkość. x = x 2 - x x t

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

Czym zajmuje się teoria względności

Podstawy fizyki wykład 9

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Rys. 1.2 Transformacja Galileusza

C d u. Po podstawieniu prądu z pierwszego równania do równania drugiego i uporządkowaniu składników lewej strony uzyskuje się:

ψ przedstawia zależność

Dynamika punktu materialnego

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 2013)

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

III.1 Ruch względny. III.1 Obserwacja położenia z dwóch różnych układów odniesienia. Pchnięcia (boosts) i obroty.metoda radarowa. Wykres Minkowskiego

1 WEKTORY, KINEMATYKA

ĆWICZENIE 7 WYZNACZANIE LOGARYTMICZNEGO DEKREMENTU TŁUMIENIA ORAZ WSPÓŁCZYNNIKA OPORU OŚRODKA. Wprowadzenie

Szczególna teoria względności

Ruch jednostajny prostoliniowy

Zasady względności w fizyce

Szczególna teoria względności

Przemieszczeniem ciała nazywamy zmianę jego położenia

Zapomniane twierdzenie Nyquista

2.1 Zagadnienie Cauchy ego dla równania jednorodnego. = f(x, t) dla x R, t > 0, (2.1)

Ruch prostoliniowy. zmienny. dr inż. Romuald Kędzierski

Blok 6: Pęd. Zasada zachowania pędu. Praca. Moc.

Szczególna Teoria Eteru

WSTĘP DO ELEKTRONIKI

Wyprowadzenie ogólnej postaci kinematyki z uniwersalnym układem odniesienia

Wyprowadzenie ogólnej postaci kinematyki z uniwersalnym układem odniesienia

Głównie występuje w ośrodkach gazowych i ciekłych.

III.2 Transformacja Lorentza położenia i czasu.

Dokąd on zmierza? Przemieszczenie i prędkość jako wektory

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Kinematyka relatywistyczna

Imię i nazwisko ucznia Data... Klasa... Ruch i siły wer. 1

Wykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

ANEMOMETRIA LASEROWA

Uogólnienie transformacji Galileusza

Politechnika Częstochowska Wydział Inżynierii Mechanicznej i Informatyki. Sprawozdanie #2 z przedmiotu: Prognozowanie w systemach multimedialnych

Postulaty szczególnej teorii względności

Wyprowadzenie ogólnej postaci kinematyki z uniwersalnym układem odniesienia

14P POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM PODSTAWOWY (od początku do grawitacji)

09P POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM PODSTAWOWY (dynamika ruchu prostoliniowego)

Transformacja Lorentza Wykład 14

1. Wykres przedstawia zależność wzrostu temperatury T dwóch gazów zawierających w funkcji ciepła Q dostarczonego gazom.

Uogólnienie transformacji Galileusza

1. Samochód jadący z szybkością 10 m/s na prostoliniowym odcinku trasy zwolnił i osiągnął szybkość 5 m/s.

PODSTAWY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

Sformułowanie Schrödingera mechaniki kwantowej. Fizyka II, lato

14. Teoria względności

Wyjaśnienie wyników eksperymentu Michelsona-Morleya przy pomocy teorii z eterem

Transkrypt:

Wykład 4: Względność ruhów dr inż. Zbigniew Szklarski szkla@agh.edu.pl hp://layer.ui.agh.edu.pl/z.szklarski/

Wzgledność ruhów Każdy ruh opisujemy względem jakiegoś układu odniesienia W hwili 0 rusza samohód i zazyna ozyć się piłka - oba STOP A iała mają aką samą szybkość względem układu A. Piłka względem układu B jes nieruhoma! B 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i

Transformaja Galileuszazałożenia Przesrzeń jes euklidesowa Przesrzeń jes izoropowa Rozparywane są układy inerjalne Prawa ruhu Newona są słuszne w układzie inerjalnym-na Ziemi Obowiązuje prawo powszehnego iążenia 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 3

Transformaja Galileusza (1564-164) Ciało jes nieruhome w układzie X Y Z, ma w nim współrzędną x Układ X Y Z porusza się względem układu XYZ wzdłuż osi OX. Czas w obu układah biegnie ak samo. Współrzędne iała widziane w układzie XYZ: x = x +v y = y z = z = Transformaja odwrona: x = x - v y = y z = z = Przy ruhu iała w X Y Z z szybkośią u jego szybkość w układzie XYZ: V xyz = v + u Y Z Y v Z V x u X X 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 4

Przykład Podzas ćwizeń raowniwa morskiego, jednym z zadań jakie miał wykonać samolo raownizy było zrzuenie małego pojemnika z rawą raunkową możliwie blisko wzywająego pomoy rozbika. W ym elu leąy z szybkośią V 0 = 180 km/h samolo zszedł do lou poziomego na wysokośi h =100 m nad poziomem morza. 1. Jakim ruhem porusza się po opuszzeniu samolou, pojemnik względem: piloa; rozbika?. Napisz równania (na x() i y() ) opisująe położenie pojemnika względem: piloa; rozbika; 3. Napisz równania opisująe prędkość ( Vx() i Vy() ) pojemnika względem: piloa; rozbika; 4. W jakiej odległośi od rozbika należy upuśić pojemnik z rawą? W rozważaniah należy pominąć opór powierza. 5. Obliz z jaką szybkośią pojemnik wpadnie do wody. 6. Obliz pod jakim kąem pojemnik uderzy w wodę. 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 5

Transformaja Lorenza (1853-198) Posulay Einseina do szzególnej eorii względnośi: I. Prawa przyrody są idenyzne we wszyskih inerjalnyh układah odniesienia. II. Prędkość świała w próżni jes sała we wszyskih kierunkah i aka sama we wszyskih inerjalnyh układah odniesienia. Prędkość żadnego iała przenosząego energię lub informaję nie może przekrozyć prędkośi graniznej (niezależnie od zasu przyspieszania!). Eksperymen Berozziego (1964) przyspieszanie elekronów = 99 79 458 m/s 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 6

1893 hipoeza Fizgeralda, że wszyskie poruszająe się względem eeru przedmioy ulegają skróeniu w ym samym kierunku, w kórym odbywa się ruh przedmiou. 1895 Lorenz wzory ransformayjne dla poruszająego się układu Ciało o współrzędnyh x, y, z w układzie XYZ, ma w układzie X Y Z współrzędne: Z Z V X x' 1 1 v x v y = y z = z Y Y x X oraz: 1 v ' v 1 x 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 7

podsawiają 1 1 v orzymamy dla ransformaji odwronej: x = (x + v ) y = y z = z x' v ' ozywiśie dla v << orzymujemy: x = x +v y = y z = z = ransformaję Galileusza. Z posulaów Einseina wynika koniezność innego niż doyhzas sposobu opisywania zasu i przesrzeni. 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 8

Konsekwenje: Obserwaor siedząy w rakieie oblizył prędkość impulsu świelnego mierzą w zasie przebyą przez impuls drogę s. Naomias dla obserwaora sojąego nieruhomo, impuls w zasie przebędzie odinek s. Ale: s' ' s wynika z ego, że s < s (droga przebya w układzie poruszająym się musi być krósza niż w układzie spozywająym) oraz < (zas płynąy w układzie poruszająym się musi płynąć wolniej niż w układzie spozywająym). 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 9

Kolejną ważną konsekwenją posulaów Einseina jes swierdzenie, że zdarzenia jednozesne w jednym układzie odniesienia nie muszą być jednozesne gdy obserwujemy je z innego układu! Świało z lampy umieszzonej w sufiie padają na zujniki owiera drzwi w obu końah wagonu. Dla obserwaora poruszająego się drzwi oworzą się jednoześnie, ale dla obserwaora nieruhomego najpierw oworzą się ylne drzwi (kóre doganiają impuls świelny). Kóry obserwaor ma raję? OBAJ!! 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 10

Konrakja długośi Prę jes nieruhomy względem układu O poruszająego się z szybkośią v względem spozywająego układu O. Z O O Z V x 1 x X X Długość odinka zmierzona w układzie O : l 0 = x x 1 = (x - v ) - (x 1 - v ) zyli l 0 = (x x 1 ) = l a wię l 1 l o Y Y Skoro γ >1 wię l < l 0! 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 11

Dylaaja zasu zyli wydłużenie odsępów zasu mierzonyh przez zegar będąy w ruhu. W układzie O mierzony jes zw. zas własny Δ 0. W układzie O mierzony jes zas Δ: 1 gdzie x' v ' x' v x' v ' ' 1 Z O Y ' ' 1 O Y Z V 0 X X Czyli = 0 > 0 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 1

Relaywisyzna względność prędkośi Względem układu O punk maerialny ma szybkość dx1 v1 d' względem układu O ma szybkość v dx d Y Z O O Y Z V x V 1 X X Skoro x = (x + v ) o dx = (dx + vd ) Naomias a zaem v x' v ' wię dx d dx' vd' dx' v d' dx' v d' dx' v 1 d' d d' dx' v v v1 v v1v 1 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 13

Przykłady Dwa akeleraory dają srumienie ząsek poruszająe się w przeiwne srony - każdy z szybkośią v 1 = v = 0,9. Oblizyć względną szybkość srumieni ząsek. Rozwiązanie: Klasyzna superpozyja: v wzgl = v 1 + v = 1,8 wynik zły!! v wzgl > Dodawanie relaywisyzne: v1 v 1,8 v 0, 9945 v1v 0,81 1 1 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 14

W jaki sposób i z jaką szybkośią powinien poruszać się prosopadłośienny konener o wymiarah L 0 x L 0 x 1,5L 0 aby nieruhomy obserwaor widział go jako sześian? Rozwiązanie - po pierwsze: ruh wzdłuż najdłuższego wymiaru 1,5L 0 - widziana długość ma być L = L 0 a nie 1,5 L 0 a wię L 1,5 L 0 L 1 1,5 v 4 5 1 v v 9 9 1 0 1,5 - osaeznie v = 0,745 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 15

Saek kosmizny porusza się z szybkośią 0,7. na saku usawiono sół konferenyjny wzdłuż osi saku. Długość sołu, jak zmierzył podzas lou asronaua wynosiła 5m. A. Jaka była długość sołu zmierzona przed odloem z Ziemi 46 la wześniej? Odp.: O ile sół się nie skurzył ze sarośi, o w każdym układzie względem kórego sół jes nieruhomy, jego długość wynosi 5 m. B. O ile krószy sół widzieliby podzas lou obserwaorzy z Ziemi? Odp.: Związek między długośią mierzoną na saku L S a na Ziemi L Z : LS 1 0,49 LZ 1 0, 714 sąd L Z = 3,57 m L = 1,43 m 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 16

C. Ile la wg zasu pokładowego minęło od saru? Odp.: Związek między przedziałem zasu mierzonym na saku Δ S a na Ziemi Δ Z (46 la): Z = S sąd S = 0,714 46 la = 3,84 roku 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 17

W wyniku oddziaływania promieniowania kosmiznego na górne warswy amosfery powsają ząsezki elemenarne mezony +, kóryh zas żyia lizony w układzie własnym (związanym z ząską) wynosi,610-8 s (0,94). Zakładają, że powsająe mezony mają prędkość V =,76910 8 m/s, oblizyć: A. Czas żyia mezonu w układzie związanym z laboraorium na Ziemi. Odp.: Związek między przedziałem zasu mierzonym w laboraorium Δ L a zasem własnym Δ 0 : L = 0 8,6 10 8 L 6,8 10 1 0,94 s (ponad,5 razy dłuższy zas!!) B. Długość drogi przebyej przez powsały mezon do hwili jego rozpadu mierzonej w układzie laboraoryjnym oraz w układzie własnym mezonu. Odp.: S L = v L = 18,83 m naomias w układzie własnym mezonu: S 0 = v 0 = 7,19m 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 18

Długość nieruhomego poiągu jes aka sama jak długość unelu i wynosi L 0. Poiąg en jedzie z prędkośią V = 0,1. - Czy poząek i konie poiągu miną końe unelu w ym samym zasie dla obserwaorów w poiągu i unelu? - Jak długo rwał przejazd poiągu dla yh obserwaorów? Odp.: Dla obserwaora sojąego na ziemi długość poiągu: L Czas przejazdu ałego poiągu przez unel: v 0,1 Z 0, 0501 L L 1,995 L p Kolejność zdarzeń w unelu: L p L L p L 1 v L p L L p = 0.995 L 1. Wjazd przodu. Wjazd yłu 3. Wyjazd przodu 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 19

Dla obserwaora w poiągu: L L p 1 v L p L L L p L p = 1,005 L Czas przejazdu ałego poiągu przez unel: v 0,1 p 0, 0499 L L,005L p L Dla obserwaora na zewnąrz en zas wynosił Kolejność zdarzeń w unelu: 0,0501 L 1. Wjazd przodu. Wyjazd przodu 3. Wjazd yłu 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 0

Podsumowanie Transformaja Galileusza opiera się na założeniu, że zas płynie jednakowo w inerjalnyh układah odniesienia i doyzy obieków poruszająyh się z prędkośiami dużo mniejszymi od prędkośi świała. Transformaja Lorenza zakłada, że prędkość świała jes aka sama we wszyskih inerjalnyh układah odniesienia. Konsekwenjami ransformaji Lorenza są między innymi: nowe spojrzenie na równozesność zjawisk, skróenie długośi, dylaaja zasu oraz inne zasady składania prędkośi. Transformaja Galileusza wynika z ransformaji Lorenza przy założeniu małej prędkośi. 17.03.018 Wydział Informayki, Elekroniki i 1