C1. Który z poniøszych zbiorów wraz ze wskazanym dzia aniem jest grupπ? Jeøeli tak, to wskaø element neutralny

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "C1. Który z poniøszych zbiorów wraz ze wskazanym dzia aniem jest grupπ? Jeøeli tak, to wskaø element neutralny"

Transkrypt

1 GAL (Informatyka), grupa. 02/0/205-07/0/205 Zadania z. i 2. ÊwiczeÒ. Grupy, cia a, liczby zespolone Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Który z poniøszych zbiorów wraz ze wskazanym dzia aniem jest grupπ? Jeøeli tak, to wskaø element neutralny liczby ca kowite parzyste z dzia eniem dodawania, liczby ca kowite nieparzyste z dzia eniem dodawania, zbiór wszystkich potíg naturalnych danej liczby rzeczywistej dodatniej a z dzia aniem mnoøenia, zbiór wszystkich potíg ca kowitych danej liczby rzeczywistej dodatniej a z dzia aniem mnoøenia zbiór wektorów 2-wymiarowych o rzeczywistych wspó czynnikach z dzia aniem dodawania wektorów, C2. Podgrupπ grupy (G, ù,e) nazywamy taki podzbiór H µ G, øee œ H oraz (H, ù,e) teø jest grupπ. Które z podzbiorów poniøej sπ podgrupami? liczby naturalne w grupie (Z, +, 0), liczby wymierne w grupie (R, +, 0) liczby wymierne w grupie (R ú,, 0) C3. Zbadaj, czy zbiór liczb ca kowitych Z z dzia aniem ù zdefiniowanym wzorem a ù b = a + ab + b jest grupπ. C4. Jak okreúliê strukturí grupy na okrígu? C5. (tw.. w skrypcie) Za óømy, øe (G, ù,e) jest grupπ i x œ G. Pokaø, øe istnieje dok adnie jeden element x Õ œ G taki, øe x ù x Õ = e i wówczas takøe x Õ ù x = e. C6. Prawo skracania. Za óømy, øe (, ù) jest grupπ, x, y, z œ oraz x ù z = y ù z. Pokaø, øe x = y. C7. (G, ù,e) jest grupπ i a, b œ G. Pokaø, øe (a ù b) = b ù a. C8. Ile róønych dzia aò ù moøna okreúliê na zbiorze 2-elementowym = {a, e} 3-elementowym = {a, b, e}

2 tak, aby (, ù,e) by o grupπ? C9. Niech n bídzie liczbπ pierwszπ, Z ú n = Z n \{0}. Na zbiorze Z ú n rozwaøamy dzia enie jako mnoøenie modulo n. Pokaø, øe (Z ú n,, ) jest grupπ abelowπ. C0. Czy dzia anie w grupie permutacji ( n,, id) jest przemienne? C. Cyklem d ugoúci k w grupie permutacji n nazywamy takπ permutacjí p, øe dla pewnych róønych elementów a,a 2,...,a k zachodzi p(a )=a 2,p(a 2 )=a 3,...,p(a k )=a k,p(a k )=a, natomiast dla a = a j,dlaj =, 2,...,k, zachodzi p(a) =a. Pokaø, øe kaøda permutacja jest z oøeniem pewnej skoòczonej liczby cykli i rozk ad taki, pomjajπc kolejnoúci cykli, jest jednoznaczny. C2. (G, ù,e) jest grupπ majπcπ skoòczenie wiele elementów, a œ G. Niech a k = aùaù...ùa (dzia anie wykonujemy k razy) oznacza k-tπ potígí elementu a. Pokaø, øe istnieje liczba naturalna n taka, øe a n = e. C3. porzπdü tabelki dzia aò dla cia a 4-elementowego. C4. Oblicz C5. Przedstaw w postaci a + bi liczby (2 + i)(3 i)+(2+3i)(3 4i). 3+i 2 3i, ( + iô 2) 5, 3 4 +i 3, ( + i) 64 i C6. Niech z œ C. Pokaø, øe (i) z + z = 2Rez, (ii) z z = z 2, (iii) jeøeli z = 0, to z = z z 2. C7. Pokaø, øe dla dowolnych liczb z,w œ C Podaj interpretacjí geometrycznπ. C8. Niech z,w œ C. Pokaø, øe (i) z w = z w, (ii) z + w z + w, (iii) - - z w - - z w. z + w 2 + z w 2 =2 z 2 +2 w 2. C9. Znajdü wszystkie liczby zespolone z takie, øe z 3 + z 2 + z =0. C20. yznacz wszystkie liczby zespolone z takie, øe liczba zespolona jest rzeczywista. +z z 2

3 Zadania uzupe niajπce: U. Który z poniøszych zbiorów wraz ze wskazanym dzia aniem jest grupπ? Jeøeli tak, to wskaø element neutralny zbiór wszystkich ca kowitych wielokrotnoúci danej liczby rzeczywistej a z dzia aniem dodawania, zbiór dodatnich liczb wymiernych z dzia aniem mnoøenia; zbiór liczb wymiernych z dzia aniem dodawania; zbiór liczb wymiernych z dzia aniem odejmowania; U2. Czy zbiór liczb zespolonych o module z dzia aniem mnoøenia jest grupπ? U3. Czy zbiór urojonych z dzia aniem dodawania jest grupπ? U4. Czy zbiór Z ú 6 = {, 2, 3, 4, 5} z dzia aniem mnoøenia modulo 6 i elementem neutralnym jest grupπ? U5. Zbadaj, czy zbiór liczb wymiernych Q, z dzia aniem ù zdefiniowanym wzorem a ù b = a ab + b jest grupπ. U6. (G, ù,e) jest grupπ majπcπ skoòczenie wiele elementów, a œ G. Niech H oznacza zbiór wszystkich potíg pewnego elementu a œ G. Pokaø, øe H jest podgrupπ w G. U7. Czy zbiór wielomianów p stopnia nie wiíkszego niø 3 takich, øe p() = 0, jest podgrupπ w zbiorze wszystkich wielomianów stopnia nie wiíkszego niø 3 z dzia aniem dodawania wielomianów i wielomianem zerowym jako elementem neutralnym? U8. Ile róønych dzia aò ù moøna okreúliê na zbiorze 4-elementowym = {e, a, b, c} tak, aby (, ù,e) by o grupπ? kaødym przypadku sporzπdü tabelkí dzia ania grupowego. Moøesz nie uwzglídniaê przypadków, które powstajπ z innych w tylko w wyniku przestawieò elementów a, b, c. U9. Za óømy, øe (G, ù,e) jest grupπ majπcπ skoòczonπ liczbí elementów, H µ G jest podgrupπ i a œ G. Dlaa œ G niech aùh = {aùh : h œ H}. Niech a, b œ G. Pokaøe, øe a ù H = b ù H lub a ù H fl b ù H = ÿ, Niech a, b œ G. Pokaø, øe zbiory a ù H i b ù H majπ tyle samo elementów. U0. ranzpozycjπ nazywamy permutacjí bídπcπ cyklem d ugoúci 2. Pokaø, øe kaøda permutacja jest z oøeniem pewnej liczby transpozycji. Czy taki rozk ad jest jednoznaczny? U. w. Lagrange a Za óømy, øe (G, ù,e) jest grupπ, majπcπ n < Œ elementów i H µ G jest podgrupπ, majπcπ m elementów. Pokaø, øe m jest dzielnikiem n. 3

4 U2. Przedstaw w postaci a + bi liczby 2+i 2 3i, ( + iô 3) 6, 3 4 +i 3. i U3. Pokaø, øe ( i) 4n =( 4) n. U4. Niech z,w œ C. Pokaø, øe (i) z + w = z + w, (ii) z =(z), (iii) zw = z w, (iv) gdy w = 0, to z -w - = z w. U5. Niech z œ C. Pokaø, øe liczba z jest rzeczywista wtedy i tylko wtedy, gdy z = z, U6. Pokaø, øe dla dowolnych liczb zespolonych u, v +u v 2 + u v 2 =(+ u 2 )( + v 2 ), u v 2 u v 2 =( u 2 )( v 2 ) Zadania na kartkówkí 4/0/205: K. Czy podany zbiór wraz ze wskazanym dzia aniem jest grupπ? Jeøeli tak, to wskaø element neutralny. zbiór liczb wymiernych postaci k 2 n, gdzie k œ Z, n œ N z dzia aniem dodawania, zbiór liczb wymiernych postaci k 2 n, gdzie k œ Z,k > 0, n œ N z dzia aniem mnoøenia, zbiór wielomianów stopnia 2 z dzia aniem dodawania wielomianów, zbiór wielomianów stopnia co najwyøej 2 z dzia eniem dodawania wielomianów Uzasadnij odpowiedü. K2. Czy zbiór liczb zespolonych {z œ C ú :Rez =0lubImz =0} (gdzie C ú = C \{0}) z dzia aniem mnoøenia jest grupπ? K3. yznacz wszystkie liczby zespolone z takie, øe z = z 3. K4. yznacz wszystkie liczby zespolone z takie, øe +z - iz - =. K5. Pokaø, øe dla dowolnych liczb zespolonych u, v: u( + v 2 ) v( + u 2 ) 2 = u v 2 u v 2 (u v ūv) 2. 4

5 GAL (Informatyka), grupa. 09/0/205-4/0/205 Zadania z 3. i 4. ÊwiczeÒ. Liczby zespolone, wielomiany Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Oblicz sumí kπtów + + na rysunku poniøej. C2. Zapisz w postaci trygonometrycznej liczby 2, 3, +i, +i Ô 3, +i Ô 3 3. C3. Zapisz liczbí 3 4 +i 25 Ô 3+i w postaci a + ib C4. Rozwiπø w liczbach zespolonych równania z 2 +4iz 3=0, z 2 +(2i 7)z + 3 i =0. C5. yraü cos 5 isin5 poprzez cos isin. C6. Liczby z i z 2 sπ róønymi zespolonymi rozwiπzaniami równania z 2 ( + 2i)z +3i =0. yznacz czíúê rzeczywistπ i urojonπ liczby z z 2 C7. Niech z 0,z,...,z n to wszystkie zespolone pierwiastki z jednoúci stopnia n. Obliczz 0 + z z n oraz z 0 z...z n. C8. Niech n œ N, n > iu 0,u,...,u n oznaczajπ wszystkie zespolone pierwiastki z jednoúci stopnia n +. Dla k œ N oblicz sumí u k 0 + uk u k n. C9. yznacz wszystkie liczby zespolone z, bídπce rozwiπzaniami równania z 2 z 6 = 256.

6 C0. årodkiem ciíøkoúci pewnego trójkπta równobocznego na p aszczyünie zespolonej jest liczba + i, jeden z wierzcho ków tego trójkπta znajduje sií w punkcie 0. yznacz liczby zespolone odpowiadajπce pozosta ym wierzcho kom tego trójkπta. C. Za óømy, øe z = z 2 = z 3 > 0. Pokaø, øe liczby z,z 2,z 3 sπ wierzch kami trójkπta równobocznego wtedy i tylko wtedy, gdy z +z 2 +z 3 = 0. C2. Dane sπ dwie liczby zespolone x = 2(cos fi 3 +i sin fi 3 ) oraz y = Ô 2 Ô 2 i. Czy jest prawdπ, øe (a) x 205 y = ; (b) dla pewnego k œ N zachodzi Re((xy) k ) = 0; (c) dla pewnego k œ N zachodzi Re(x k ) = 0. C3. Podaj interpretacjí geometrycznπ nastípujπcych podzbiorów p aszczyzny zespolonej: (a) {z : z a = z b }, a, b œ C, a = b; (b) {z :(z +2i)( z 2i) =4} (c) {z :0 Re(iz) < } ; (d) z : z + -z - <; < C4. yznacz zespolone pierwiastki stopnia 4 z liczby, C5. yznacz zespolone pierwiastki stopnia 3 z liczby i. C6. Rozstrzygnij, dla jakich liczb ca kowitych n równanie z ( + i) n = z ma rozwiπzanie w dziedzinie zespolonej. C7. Roz óø wielomiany p(z) =z 3 +z 2 +z 3 iq(z) =z 5 +z 4 +z 3 +z 2 +z + na czynniki (a) rzeczywiste, (b) zespolone jak najniøszego stopnia. C8. Za óømy, øe p jest wielomianem o wspó czynnikach rzeczywistych i liczba z jest jego pierwiastkiem zespolonym (czyli p(z) = 0). Pokaø, øe p(z) = 0. C9. Niech p(x) =x 4 +2x 3 3x 2 4x+. Korzystajπc ze schematu Hornera oblicz p( 2) i wyznacz resztí z dzielenia p przez dwumian x + 2. Zadania uzupe niajπce: U. Zapisz w postaci trygonometrycznej liczby Ô 3 +i 3, 2+Ô 3+i. U2. Niech œ R. Znajdü postaê trygonometrycznπ liczb cos i sin, sin + i cos. 2

7 U3. Rozwiπø w liczbach zespolonych równania z 2 =3 4i, z 2 5z i =0, z 2 ( + i)z +6 3i =0. U4. Przedstaw w postaci trygonometrycznej liczbí ( Ô 3+3i) 40 ( Ô 3+i) 20. U5. Czy istnieje liczba naturalna n taka, øe czíúê urojona liczby AÔ Ô B n 2+i 2 i Ô 3 wynosi 0? Jeøeli odpowiedü jest twierdzπca, to wyznacz najmniejsze takie n. U6. Za óømy, øe z k =dlak =, 2, 3, 4. Pokaø, øe liczby zespolone z k sπ wierzcho kami prostokπta wtedy i tylko wtedy, gdy z +z 2 +z 3 +z 4 = 0. U7. yznacz zespolone pierwiastki stopnia 4 z liczby + i U8. yznacz zespolone pierwiastki stopnia 3 z liczb, + i. U9. yznacz wszystkie liczby zespolone z takie, øe liczba z 5 (z) 3 jest rzeczywista. U0. yznacz wszystkie zespolone rozwiπzania z równania (z + i) 4 = z 8 8. U. Dany jest wielomian p œ R[z] 2. Pokaø, øe suma kwadratów wszystkich (zespolonych) pierwiastków wielomianu p jest liczbπ rzeczywistπ. Czy jest to prawdπ, gdy n>2ip œ R[z] n? U2. Liczby zespolone z,z 2,z 3 odpowiadajπ trzem kolejnym wierzcho kom pewnego równoleg oboku. yznacz liczbí z 4, która odpowiada czwartemu wierzcho kowi tego równoleg oboku. U3. Liczby zespolone u, v odpowiadajπ dwóm przeciwleg ym wierzcho kom kwadratu. yznacz liczby odpowiadajπce pozosta ym dwóm wierzcho kom tego kwadratu. U4. Niech p(x) =5x 5 9x 3 7x 2 +9x+3. Korzystajπc ze schematu Hornera oblicz p(2) i wyznacz resztí z dzielenia p przez dwumian x 2. U5. Zapisz wielomian p(x) =x 4 8x x 2 50x + 90 jako sumí potíg dwumianu x 2. ykorzystaj schemat Hornera. Zadania na kartkówkí 4/0/205: K6. Znajdü czíúê rzeczywistπ i urojonπ liczby A Ô B i 3 +i 3

8 K7. yznacz zespolone pierwiastki stopnia 4 z liczby 6 + 6i Zadania na kartkówkí 2/0/205: K. Roz óø na czynniki rzeczywiste i zespolone moøliwie niskiego stopnia wielomiany z 4 + z 2 +iz

9 GAL (Informatyka), grupa. 6/0/205-2/0/205 Zadania z 5. i 6. ÊwiczeÒ. Macierze. Uk ady równaò. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Oblicz C 2 D U0 4 V. 0 2 C2. Niech, 2,... n œ K. yznacz macierze k k (a). U.., (b) V U.... V 0 n n 0 C3. åladem macierzy kwadratowej A =[a j,k ] j,k œ K n,n, nazywamy sumí jej elementów na g ównej przekπtnej, tzn. skalar zdefiniowany wzorem nÿ trace(a) = a j,j. j= Udowodnij, øe dla dowolnych macierzy A, B œ K m,n macierze AB A B sπ kwadratowe oraz trace(ab ) = trace(a B). i C4. Pokaø, øe macierz A œ K n,n, majπca zerowy wiersz (zerowπ kolumní) jest osobliwa. C D a b C5. Pokaø, øe macierz A = œ K c d 2,2 jest nieosobliwa wtedy i tylko wtedy, gdy ad bc = 0 i wówczas C D A d b =. ad bc c a C6. Macierze A, B œ K n,n sπ nieosobliwe. Pokaø, øe macierz AB teø jest nieosobliwa i (AB) = B A. C7. yznacz macierze operacji elementarnych na wierszach i kolumnach. C8. yznacz macierze odwrotne do macierzy 0 0 U 0 V, i 0 0. U V

10 C9. Niech n =, 2, 3... yznacz macierze F H F i F dla F = È Ëe i 2fik l n n œ k,l=0 Cn,n. C0. Niech œ C i G( ) µ C n,n jest to podzbiór sk adajπcy sií z macierzy, dla których suma elementów w kaødym wierszu jest równa. Zbadaj, dla jakich zachodzi implikacja A, B œ G( ) = AB œ G( ). C. Pokaø, øe macierz A œ K n,n jest nieosobliwa wtedy i tylko wtedy, gdy uk ad równaò A x = b ma jednoznacznie rozwiπzanie dla kaødego wektora b œ K n. C2. Pokaø, øe macierz trójkπtna górna (dolna) jest nieosobliwa wtedy i tylko wtedy, gdy wszystkie jej elementy na przekπtnej sπ róøne od zera. C3. Uk ad równaò Y _] _[ x + 2x 2 + x 3 = 3, 3x + 5x 2 + 2x 3 = 0, x + 3x 2 4x 3 = 24, zapisz w postaci macierzowej i znajdü wszystkie jego rozwiπzania x = [x,x 2,x 3 ]. C4. Uk ad równaò I 2x 3x 2 + 5x 3 =, 4x 6x 2 + 7x 3 = 5, zapisz w postaci macierzowej i znajdü wszystkie jego rozwiπzania. C5. Uk ad równaò Y _] _[ 2x + 3x 2 + x 3 + 2x 4 =, 4x + 6x 2 + 3x 3 + 2x 4 = 3, 6x + 9x 2 + 5x 3 + 2x 4 = 5, zapisz w postaci macierzowej i znajdü wszystkie jego rozwiπzania. Zadania uzupe niajπce: U. Podaj przyk ad niezerowej macierzy A œ R n,n, n>, takiej, øe A 2 = 0. U2. yznacz macierze (k =, 2,...) (a) k , (b).. U 0 0 V 0 k U 0 V 0 0 2

11 U3. Niech (f n ) Œ n=0 to ciπg Fibonacciego, czyli f 0 =0, f =, f n+2 = f n+ + f n dla n =, 2,... C D Dla F = oblicz F 0 k dla k =0,, 2, 3. Jaki jest zwiπzek miídzy elementami macierzy F n i wyrazami ciπgu Fibonacciego dla dowolnego n. formu uj hipotezí i udowodnij jπ. U4. Macierze permutacji. Niech bídzie permutacjπ zbioru {, 2,...,m} yznacz macierz P takπ, øe dla kaødego wektora x =[x,...,x m ] œ K m P x =[x (),x (2),...,x (m) ]. U5. Niech, bídπ dwiema permutacjami zbioru {, 2,...,m}. Pokaø, øe P =(P ) = P oraz P = P P. U6. Danse sπ dwie macierze A, B œ K n,n takie, øe AB = BA. Pokaø, øe A B nÿ n (A + B) n = A k B n k. k k=0 Czy powyøszy wzór jest prawdziwy bez za oøenia AB = BA? U7. Niech œ K, k =, 2,...ObliczA k dla A = œ K n,n.... U V U8. Pokaø, øe macierz odwrotna do macierzy trójkπtnej górnej (dolnej) jest macierzπ trójkπtnπ górnπ (dolnπ). U9. yznacz macierz odwrotnπ do macierzy trójkπtnej górnej [a i,j ] i,j œ R n,n takiej, øe a i,j =dlawszystkichj j. U0. Macierz kwadratowπ A œ R n,n nazywamy prawπ (lewπ) macierzπ stochastycznπ, gdy wszystkie jej elementy sπ nieujemne i suma elementów w kaødym wierszu (w kaødej kolumnie) jest równa. Udowodnij, øe iloczyn macierzy prawych (lewych) stochastycznych teø jest macierzπ prawπ (lewπ) stochastycznπ. U. Pokaø, øe macierz kwadratowa A, majπca dwa identyczne wiersze (kolumny), jest osobliwa. U2. Pokaø, øe istniejπ macierze nieosobliwe C, D œ K n,n takie, øe dla dowolnej macierzy A œ RIU n,n zachodzi CAD œ RIL n,n. U3. Niech k =, 2,... Ile jest róønych macierzy diagonalnych A œ C n,n takich, øe A k = I n? 3

12 U4. yznacz macierz odwrotnπ do macierzy U5. Pokaø, øe uk ad równaò nie ma rozwiπzaò. Y _] _[ U 3 V x 2x 2 + 3x 3 =, 3x 2 2x 3 =, x + 4x 2 x 3 =, U6. Znajdü wszystkie rozwiπzania uk adów równaò (a) (b) Y _] _[ Y _] _[ 5x + 3x 2 + 5x 3 + 2x 4 = 0, 2x + 2x 2 + 3x 3 + 5x 4 = 4, x + 7x 2 + 9x 3 + 4x 4 = 2, 2x + 9x 2 + 3x 3 + 0x 4 = 3, 4x + 3x 2 + x 3 + 2x 4 = 3, 8x + 6x 2 + 2x 3 + 5x 4 = 7. Zadania na kartkówkí 2/0/205: K. Roz óø na czynniki rzeczywiste i zespolone moøliwie niskiego stopnia wielomiany z 4 + z 2 +iz K2. Dany jest wielomian p œ R[x] taki, øe p(0) = 0. Niech a oznacza iloczyn wszystkich rzeczywistych pierwiastków wielomianu p, natomiast b to iloczyn wszystkich zespolonych pierwiastków tego wielomianu. Pokaø, øe ab jest liczbπ rzeczywistπ dodatniπ. K3. yznacz macierz odwrotnπ do macierzy 3 U V Zadania na kartkówkí 04//205: K. Uk ad równaò Y _] _[ x 2x 2 + 3x 3 = 7, 3x 2 2x 3 = 7, x + 4x 2 x 3 = 7, zapisz w postaci macierzowej i znajdü wszystkie jego rozwiπzania x = [x,x 2,x 3 ]. 4

13 GAL (Informatyka), grupa. 23/0/205-28/0/205- Zadania z 7. i 8. ÊwiczeÒ. Macierze jako przekszta Êenia. Przestrzenie liniowe. Liniowa niezaleønoúê. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Znajdü macierze z R 2,2 odpowiadajπce symetrii wzglídem osi 0y, symetrii wzglídem prostej x = y, symetrii wzglídem poczπtku uk adu, jednok adnoúci o skali C2. Czy istnieje macierz œ R 2 taka, øe odwzorowanie x æ x jest przesuniíciem o zadany wektor v œ R 2? C3. Czy jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 2 C D x (a) zbiór wszystkich wektorów takich, øe x + y = y C D x (b) zbiór wszystkich wektorów takich, øe x + y =0 y C D x (c) zbiór wszystkich wektorów takich, øe x ˇ 0,y ˇ 0 y C D (d) zbiór wszystkich wektorów, gdzie y œ R, y C D 0 (e) zbiór wszystkich wektorów, gdzie y œ R? y C4. Który z poniøszych zbiorów wielomianów jest podprzestrzeniπ liniowπ w R[x]? (a) {p : p(0) ˇ 0}, (b) {p : p() = 0}, (c) {p : p() p( ) = 0} (d) {p : p( ) + p() = 0} C5. Które z podzbiorów macierzy w C n,n sπ podprzestrzeniami liniowymi? (a) {A =[a i,j ]: q i,j a i,j =0}, (b) {A : A = A }, (c) {A : A = A H }

14 (d) wszystkie macierze A takie, øe A x = 0 dla pewnego ustalonego wektora x œ C n, C6. Które podzbiory sπ podprzestrzeniami liniowymi w R Œ? (a) zbiór wszystkich ciπgów sta ych, (b) zbiór wszystkich ciπgów rosnπcych, (c) zbiór wszystkich ciπgów geometrycznych, (d) zbiór wszystkich ciπgów arytmetycznych, (e) zbiór wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe x n 205 dla kaødego n, (f) zbiór wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe istnieje sta a C>0 taka, øe dla kaødego n zachodzi x n C2 n, (g) zbiór wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe x n+2 kaødego n. = x n+ + x n dla C7. Pokaø, øe cia o C jest przestrzeniπ liniowπ nad R, wektory oraz i sπ liniowo niezaleøne, natomiast dowolny uk ad 3 wektorów z C musi byê liniowo zaleøny. C8. Zbadaj, czy podany uk ad wektorów w R 3 jest liniowo niezaleøny (a) U2V, U5V, U7V, (b) U 2V, U V, U V C9. Czy wielomian x 4 + jest kombinacjπ liniowπ wielomianów x 4, x 4 x 2, x 2, x 2 + x 2. C0. Zbadaj, dla jakich a, b œ R wektor +a U a V b jest kombinacjπ liniowπ wektorów [,, 0] i[ 2,, ]. C. Zbadaj, dla jakich wartoúci a œ R wektory 0 U a V, U 2a V, U a 2 V œ R 3 a a + a 2 sπ liniowo niezaleøne. C2. Pokaø, øe funkcje f (x) =, f 2 (x) =sinx, f 3 (x) = cos x sπ liniowo niezaleøne w R R. C3. Pokaø, øe zbiór V = { x œ R 5 : x + x 2 + x 3 + x 4 + x 5 =0} jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 5 i znajdü uk ad liniowo niezaleønych wektorów v,..., v k takich, øe V = span( v,..., v k ). 2

15 C4. ektory v, v 2,..., v n zpewnejprzestrzeniliniowej sπ liniowowo niezaleøne. Rozstrzygnij, czy wektory v, v + v 2,..., v +..., v n teø sπ liniowo niezaleøne. Zadania uzupe niajπce: U. Które podzbiory sπ podprzestrzeniami liniowymi w R Œ? (a) zbiór wszystkich ciπgów ograniczonych, (b) zbiór wszystkich ciπgów monotonicznych, (c) zbiór wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe x n + x n+ + x n+2 =0dla kaødego n, (d) zbiór wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe dla kaødego n zachodzi x n 2 n, (e) zbiór wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe istnieje sta a C>0 taka, øe dla kaødego n zachodzi x n Cn. (f) zbiórw wszystkich ciπgów (x n ) takich, øe x n = 0 dla dostatecznie duøych n. U2. Które podzbiory sπ podprzestrzeniami liniowymi w przestrzeni liniowej R R? (a) zbiór wszystkich funkcji okresowych, (b) zbiór wszystkich funkcji o okresie 2fi, (c) zbiór wszystkich funkcji dodatnich, (d) zbiór wszystkich funkcji parzystych, (e) zbiór wszystkich funkcji nieograniczonych, (f) zbiór wszystkich funkcji f takich, øe f() = 0, (g) zbiór wszystkich funkcji f takich, øe f(k) = 0 dla kaødego k œ Z, (h) zbiór wszystkich funkcji f takich, øe istnieje sta a C taka, øe f(x) C x dla x = 0, (i) zbiór wszystkich funkcji f takich, øe istnieje sta a M taka, øe f(x) =0dla x >M. U3. Czy wektory 0 0 U V, U 7 V, 2 U V œ R sπ liniowo niezaleøne? U4. prawdü, dla jakich wartoúci a, b œ R wektory 2+a U V, U 3a V 2 a + b sπ liniowo niezaleøne. U5. prawdü liniowπ niezaleønoúê uk adu wielomianów p (t) = t 2, p 2 (t) =+t 3, p 3 (t) = t 3, p 4 (t) =+t+t 2 +t 3. 3

16 U6. Dla jakich a œ R wektory 0 0 x = U 0 V, x 0 2 = U V, x 3 = UaV, x 0 4 = UV œ R a sπ liniowo niezaleøne? U7. Uk ad wektorów x,...,x k zprzestrzeniliniowej jest liniowo niezaleøny. Pokaø, øe dowolny poduk ad tego uk adu teø jest liniowo niezaleøny. U8. Uk ad wektorów x,...,x k zprzestrzeniliniowej zawiera poduk ad liniowo zaleøny. Pokaø, øe uk ad x,...,x k teø jest liniowo zaleøny. U9. Uk ad wektorów x,...,x k zprzestrzeniliniowej jest liniowo niezaleøny. Zbadaj, czy uk ad wektorów x,x 2 + x,x 3 + x,...,x n + x teø jest liniowo niezaleøny. Zadania na kartkówkí 04//205: K. Uk ad równaò Y _] _[ x 2x 2 + 3x 3 = 7, 3x 2 2x 3 = 7, x + 4x 2 x 3 = 7, zapisz w postaci macierzowej i znajdü wszystkie jego rozwiπzania x = [x,x 2,x 3 ]. K2. Czy zbiór macierzy nieosobliwych w C n,n jest podprzestrzeniπ liniowπ? Uzasadnij odpowiedü. K3. Zbadaj, dla jakich liczb zespolonych z wektory UV, U2+z 2 V, U V œ C 3 +z 4 sπ liniowo niezaleøne. K4. Pokaø, øe zbiór V = { x œ R 3 : x x 2 =2x 3 } jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 3 i znajdü liniowo niezaleøny uk ad wektorów rozpinajπcy V. K5. Liczby a, b, c œ C sπ róøne. Zbadaj liniowπ niezaleønoúê uk adu wielomianów (z a)(z b), (z b)(z c), (z c)(z a). 4

17 GAL (Informatyka), grupa. 30/0/205-04//204 Zadania z 9. i 0. ÊwiczeÒ. Uk ady liniowo niezaleøne. Baza i wymiar przestrzeni liniowej. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Pokaø, øe uk ad wektorów v = C D, v 2 = C D jest bazπ w R 2.Znajdü, 2 œ R takie, øe C D = 3 v + 2 v 2. C2. Pokaø, øe uk ad wielomianów p (x) =+x, p 2 (x) =+x 2, p 2 (x) =2x jest bazπ w R[x] 2.Znajdü, 2, 3 œ R takie, øe C3. R 5 dany jest podzbiór x 2 = p (x)+ 2 p 2 (x)+ 3 p 3 (x). = { x œ R 5 : x +x 2 +x 3 +x 4 +x 5 = x 2x 2 +3x 3 4x 4 +5x 5 =0}. Pokaø, øe jest przestrzeniπ liniowπ. skaø bazí i okreúl wymiar. C4. Zbiór Y = {p œ R[x] 4 : p(0) = p() i p( ) = 0} jest podprzestrzeniπ liniowπ w R[x] 4. Okreúl wymiar i wskaø bazí tej podprzestrzeni. C5. Za óømy, øe x,x 2,...,x k œ. Pokaø, øe nastípujπce warunki sπ równowaøne: (i) uk ad x,x 2,...,x k jest bazπ przestrzeni, (ii) uk ad x,x 2,...,x k jest maksymalnym (w sensie inkluzji) uk adem liniowo niezaleønym w przestrzeni, (iii) uk ad x,x 2,...,x k jest minimalnym (w sensie inkluzji) uk adem rozpinajπcym przestrzeò. C6. Niech µ R Œ bedzie zbiorem wszystkich ciπgów (x n ) Œ n= takich, øe dla pewnej sta ej C < Œ i kaødego n =, 2,... zachodzi oszacowanie x n <C. Pokaø, øe jest podprzestrzenia liniowπ w R Œ idim = Œ. C7. Pokaø, øe dla kaødego n uk ad funkcji f k : C æ C, f k (x) = x k (k =0,,...,n) jest liniowo niezaleøny w C[x] (lubc C ). NastÍpnie udowodnij to samo dla przestrzeni R[x] ir R.

18 C8. Niech oznacza zbiór wszystkich ciπgów rzeczywistych (x n ) Œ n=0 spe niajπcych zaleønoúê rekurencyjnπ x n+2 = x n+ + x n, n =0,, 2,... (a) Pokaø, øe jest przestrzeniπ liniowπ nad R, znajdü jej wymiar i wskaø bazí. (b) Pokaø, øe posiada bazí z oøonπ z ciπgów geometrycznych. (c) Znajdü jawny wzór na n-ty wyraz ciπgu (x n ) Œ n=0 zprzestrzeni, takiego, øe x 0 = 0, x =. C9. przestrzenir 2,3 rozwaøamy podzbiór = {A œ R 2,3 : A [,, 2] =0}. Pokaø, øe jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 2,3, wskaø jej bazí i okreúl wymiar. C0. Czy zbiór = {A œ C n,n : A = A H } jest przestrzeniπ liniowπ nad C? Czy jest przestrzeniπ liniowπ nad R? Jeúli tak, to okreúl wymiar. C. Dane sπ parami róøne liczby zespolone x 0,x,...,x n i l k (z) = Ÿ 0 j n j =k z x j x k x j. Pokaø, øe uk ad l 0,...,l n jest bazπ przestrzeni C[z] n.dlak =0,,...,n znajdü wspó czynniki a 0,k,...,a n,k œ C takie, øe nÿ z k = a j,k l j (z). j=0 C2. przestrzenik n dana jest baza z oøona z wektorów v,..., v n. Pokaø, øe uk ad macierzy v k v l, k, l =, 2,...,n jest bazπ przestrzeni Kn,n. Jaki uk ad macierzy otrzymamy, gdy v k = ę k? Zadania uzupe niajπce: U. przestrzenir 4 dane sπ wektory ų = UV, v = U V, w = U V. Pokaø, øe uk ad ų, v, w jest liniowo niezaleøny. Znajdü wektor x œ R 4 taki, øe uk ad ų, v, w, x jest bazπ w R 4. U2. przestrzenir[t] 3 dany jest podzbiór Z = {p œ R[t] 3 : p( ) + p() = 2p(0)}. Pokaø, øe Z jest podprzestrzeniπ liniowπ w R[t] 3, okreúl jej wymiar i znajdü jej bazí. 2

19 U3. przestrzenir 4 dana jest podprzestrzeò V = { x œ R 4 : x 2x 2 =3x 3 x 4 i x 2 + x 3 = x 4 }. Znajdü bazí podprzestrzeni V i dope nij jπ do bazy przestrzeni R 4. U4. Uk ad a,a 2,...,a n jest bazπ pewnej przestrzeni liniowej nad cia em K. Czy uk ad kÿ b k = a j, k =, 2,...,n teø jest bazπ? j= U5. Pokaø, øe zbiór V = {A œ K n,n : A = A } jest podprzestrzeniπ liniowπ w K n,n. skaø bazí i okreúl wymiar. U6. Dane sπ wielomiany p,...,p k œ K[x], przy czym kaødy z nich jest innego stopnia. Pokaø, øe uk ad p,...,p k jest liniowo niezaleøny. U7. przestrzeni liniowej nad cia em C dane sπ liniowo niezaleøne wektory x, y, z. Dla jakich a, b, c œ C uk ad wektorów jest liniowo niezaleøny? a x b y, c y a z, b z c x U8. Niech a œ K. Pokaø, øe nieskoòczony uk ad wielomianów q 0 (x) =, q k (x) =(x a) k, dla k =, 2, 3,... jest bazπ przestrzeni K[x]. U9. Pokaø, øe uk ad ciπgów e k =(0, 0,...,0,, 0, 0,...) na k-tym miejscu jest liniowo niezaleøny w R Œ, ale nie jest on bazπ. U0. przestrzenir 2,2 rozwaøamy podzbiór I U = M œ R 2,2 :[2, ]M C D J =0. 3 Pokaø, øe U jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 2,2. yznacz dim U i wskaø bazí tej przestrzeni. U. ektory x,x 2,...x n sπ bazπ pewnej przestrzeni liniowej nad cia em K. Czy wektory x,x + x 2,...,x n + x n teø sπ bazπ przestrzeni? C D C D U2. Dane sπ macierze A = oraz B =.przestrzeni 0 0 liniowej R 2,3 rozwaøamy podzbiór Ó Ô Z = M œ R 2,3 : A M B = B M. Pokaø, øe Z jest podprzestrzeniπ liniowπ, okreúl jej wymiar i znajdü bazí. 3

20 U3. Pokaø, øe zbiór wszystkich ciπgów arytmetycznych o wyrazach w K jest podprzestrzeniπ liniowπ w K Œ. Jaki jest jej wymiar? skaø bazí. U4. yznacz wszystkie macierze A œ R n,n takie, øe macierze A i A sπ liniowo zaleøne. Zadania na kartkówkí 04//205: K. Uk ad równaò Y _] _[ x 2x 2 + 3x 3 = 7, 3x 2 2x 3 = 7, x + 4x 2 x 3 = 7, zapisz w postaci macierzowej i znajdü wszystkie jego rozwiπzania x = [x,x 2,x 3 ]. K2. Czy zbiór macierzy nieosobliwych w C n,n jest podprzestrzeniπ liniowπ? Uzasadnij odpowiedü. K3. Zbadaj, dla jakich liczb zespolonych z wektory UV, U2+z 2 V, U V œ C 3 +z 4 sπ liniowo niezaleøne. K4. Pokaø, øe zbiór V = { x œ R 3 : x x 2 =2x 3 } jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 3 i znajdü liniowo niezaleøny uk ad wektorów rozpinajπcy V. K5. Liczby a, b, c œ C sπ róøne. Zbadaj liniowπ niezaleønoúê uk adu wielomianów (z a)(z b), (z b)(z c), (z c)(z a). K6. Niech µ R Œ bedzie zbiorem wszystkich ciπgów (x n ) Œ n= takich, øe dla pewnej sta ej C < Œ i kaødego n =, 2,... zachodzi oszacowanie x n < C n. Pokaø, øe jest podprzestrzenia liniowπ w R Œ idim = Œ. 4

21 GAL (Informatyka), grupa. 06//205 Zadania z. ÊwiczeÒ. PrzeciÍcie, suma i suma prosta podprzestrzeni. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. R 3 wyznacz bazíypodprzestrzeni U fl V i U + V dla C2. R 4 dane sπ podprzestrzenie U = {ų œ R 3 : x x 2 +2x 3 =0}, V = { v œ R 3 :2x + x 2 2x 3 =0}. V = span([, 2, 0, ], [2,,, 0], [, 8, 2, 3] ), = { x œ R 4 : x + x 2 x 3 x 4 = x x 2 2x 3 2x 4 =0}. yznacz bazy podprzestrzeni U fl V i U + V. C3. przestrzeniliniowej dane sπ podprzestrzenie U, V. Pokaø, øe U + V = U fi V wtedy i tylko wtedy, gdy U µ V lub V µ U. C4. n-wymiarowej przestrzeni liniowej dana jest podprzestrzeò V wymiaru n i wektor w œ. Pokaø, øe = V ü span(w) wtedyi tylko wtedy, gdy w/œ V. C5. przestrzenic n dane sπ podprzestrzenie liniowe: U = {ų œ C n : u + u u n =0}, V = { v œ C n : v = v 2 =...= v n }. Pokaø, øe C n = U ü V. Dla danego wektora x œ C n wyznacz wektory ų œ U oraz v œ V takie, øe x = v + ų. C6. NastÍpujπce podzbiory w R n,n sπ podprzestrzeniami liniowymi: = {A œ R n,n : A = A }, = {A œ R n,n : A = A } Pokaø, øe R n,n = +.CzyR n,n = ü? C7. Dany jest ciπg róønych liczb zespolonych x,x 2,x 3,...ipodprzestrzenie w C[z] n : V k = {p œ C[z] n : p(x k )=0}, k =, 2, 3,... Okreúl wymiar i wskaø bazí podprzestrzeni w zaleønoúci od m i n. k=,...,m C8. Niech a, b œ R. R 3 dane sπ podprzestrzenie V k U = { x œ R 3 : x 2x 2 + x 3 =0} V = span([2,a, 0] t, [,,b] ). Zbadaj, dla jakich wartoúci a, b (a) R 3 = U + V (b) R 3 = U ü V.

22 Zadania uzupe niajπce: U. R 5 dana jest podprzestrzeò V = { x œ R 5 : x + x 2 + x 3 + x 4 = x 2 + x 3 + x 4 + x 5 =0} Znajdü bazí V i znajdü bazí podprzestrzeni µ R 5 takiej, øe V ü = R 5. U2. przestrzeniliniowejr 4 dane sπ podprzestrzenie U = { x œ R 4 : x + x 2 = x 2 + x 3 = x 3 + x 4 =0} V = { x œ R 4 : x + x 2 + x 3 = x 2 + x 3 + x 4 =0}, gdzie x =[x,x 2,x 3,x 4 ]. Znajdü bazí przestrzeni U + V iuzupe nij jπ do bazy ca ej przestrzeni R 4.CzysumaU + V jest prosta? U3. R 4 znajdü bazy podprzestrzeni fl Y i + Y dla = span([3, 2,, 0], [4, 3, 0, 2], [, 2, 2, 3] ) Y = { x œ R 4 :2x +3x 2 +2x 3 6x 4 =0}. U4. jest przestrzeniπ liniowπ wymiaru n<œ i V µ jest podprzestrzeniπ liniowπ. Pokaø, øe istnieje podprzestrzeò µ taka, øe = V ü. U5. PrzestrzeÒ liniowa ma wymiar 0, U, V µ sπ podprzestrzeniami liniowymi i dim U = 4, dim V = 6. Jakie sπ moøliwe wymiary podprzestrzeni U fl V i U + V? U6. Niech = {p œ C[x] 5 : p(0) = p() = p( )}. Pokaø, øe jest podprzestrzeniπ liniowπ w C[x] 5, znajdü wymiar i wskaø bazí. skaø bazí podprzestrzeni Y µ C[x] 5 takiej, øe C[x] 5 = ü Y. U7. Zbiór Y = {p : p(0) = p()} jest podprzestrzeniπ liniowπ w R[x] 4. (a) Znajdü podprzestrzeò Z µ R[x] 4 takπ, øe R[x] 4 = Y ü Z i wskaø bazy podprzestrzeni Y oraz Z. (b) yzancz wielomiany p œ Y, q œ Z takie, øe x 4 = p(x)+q(x). (c) yznacz w znalezionej wczeúniej bazie podprzestrzeni Y wspó rzídne wielomianu x 2 x + a, a œ R. U8. Pokaø, øe przestrzeò funkcji R R jest sumπ prostπ podprzestrzeni funkcji parzystych i funkcji nieparzystych. Zadania na kartkówkí 8//205: K. R 4 dane sπ podprzestrzenie V = span([3, 2,, 0], [, 2, 2, 3], [0, 4, 5, 9] ), = { x œ R 4 : x x 3 + x 4 =0}. yznacz bazy podprzestrzeni U fl V i U + V. K2. przestrzenir[x] 2 dane sπ podprzestrzenie = {p œ R[x] 2 : p( ) = p(0) = p()}, Y = { x œ R 4 : p( ) + p(0) + p() = 0}. Czy R[x] 2 = ü Y? Uzasadnij odpowiedü. 2

23 GAL (Informatyka), grupa. 3//205 Zadania z 2. i 3 ÊwiczeÒ. Obraz, jπdro i rzπd macierzy. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. yznacz bazy jπdra i obrazu macierzy U 2 3 0V C2. Pokaø, øe (a) Operacje elementarne na wierszach nie zmieniajπ jπdra macierzy. (b) Operacje elementarne na kolumnach nie zmieniajπ obrazu macierzy. (c) Operacje elementarne na wierszach i kolumnach nie zmieniajπ rzídu macierzy. C3. przestrzenik m dane sπ podprzestrzenie U = span(ą,...,ą k ), V = span( b,..., b l ) i M =[ą,...,ą k, b,..., b l ] œ K m,k+l. (a) Pokaø, øe rank M =dim(u + V ) (b) Pokaø, øe dim(ker M) ˇ dim(u fl V ). Kiedy zachodzi równoúê? (c) Pokaø, øe [,..., k,,..., l ] œ ker M wtedy i tylko wtedy, gdy ą k ą k = ( b l bl ) œ U fl V. C4. R 4 dane sπ podprzestrzenie: = span([2,, 3, 4], [3, 9, 3, 9], [, 7, 3, ] ) Y = span([, 3, 3, 0], [2, 5, 3, 5], [, 8, 0, 5] ) Znajdü bazy podprzestrzeni fl Y i + Y C5. Za óømy, øe n ˇ 4 i wektory x, y œ R n sa liniowo niezaleøne. yznacz bazí jπdra macierzy [ x, x + y, x y, y ] œ R n,4. C6. Dane sπ macierze A, B œ K n,n takie, øe AB = 0. Pokaø, øe ranka + rankb n. C7. Niech A œ K k,l, B œ K l,m. Pokaø, øe rank(ab) min(rank A, rank B).

24 C8. Dana jest macierz A œ C 205,205 taka, øe ranka <000. Pokaø, øe dim(ker(a + A )) > 5. C9. R 5 dana jest podprzestrzeò linowa V wymiaru 3. R 6,5 rozwaøamy podzbiór = {A œ R 6,5 : V µ kera}. Pokaø, øe jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 6,5 i znajdü jej wymiar. C0. R 5 dana jest podprzestrzeò liniowa wymiaru 3. R 5,4 rozwaøamy podzbiór V = {A œ R 5,4 :ima µ }. Pokaø, øe V jest podprzestrzeniπ liniowπ w R 5,4 i znajdü jej wymiar. Zadania uzupe niajπce: U. R 4 dane sπ podprzestrzenie: = { x œ R 4 : x +2x 2 5x 3 +3x 4 =2x 4x 2 + 0x 3 6x 4 =0} Y = { x œ R 4 :2x + x 2 x 3 +4x 4 =3x x 2 +2x 3 + x 4 =0}. Znajdü bazy podprzestrzeni fl Y i + Y. U2. yznacz w zaleønoúci od a, b œ R rzπd macierzy b b b a Ua b b a V œ R 3,3. a + b b 0 U3. Rozwaøamy nastípujπce podzbiory przestrzeni R m,n : Y Z ] nÿ ^ = [ A =[a i,j] œ R m,n : a i,j =0dlai =, 2,...m \, Y = I B =[b i,j ] œ R m,n : j= mÿ i= b i,j =0dlaj =, 2,...n (a) ykaø, øe i Y sπ podprzestrzeniami liniowymi i wskaø przyk ady baz. (b) Dla jakich m, n R m,n = ü Y? U4. Dana jest macierz U 2 6 V yznacz bazy przestrzeni im A oraz ker A. Czy macierz A jest nieosobliwa? J. 2

25 U5. Dane sπ macierze A = 4 4 2, B = U 3 5V U V Znajdü bazy podprzestrzeni im A +imb,im A fl im B µ R 5 oraz podprzestrzeni ker A +kerb,ker A fl ker B µ R 4. U6. yznacz, w zaleønoúci od a œ R, rzπd macierzy a 0 0 a 0 a U a 0 a V. 0 0 a 3 U7. ektory x, y, z œ R 203 sπ liniowo niezaleøne. yznacz bazy obrazu i jπdra macierzy A =[ x + y, x y, x + z, x z, x + y + z ] œ R 203,5. U8. Dana jest macierz B œ K l,m i rank B = r. przestrzenik m,n rozwaøamy podzbiór = {M œ K m,n : BM =0}. Pokaø, øe jest podprzestrzeniπ liniowπ i okreúl jej wymiar. U9. Za óømy, øe A œ R 0,0, x, x 2,..., x 7 œ R 0, wektory x, x 2,..., x 7 sπ liniowo niezaleøne oraz (a) (3 pkt.) Pokaø, øe rank A 4. A x = A x 2 =...= A x 7. (b) (3 pkt.) Pokaø, øe macierz A + A jest osobliwa. U0. Dana jest macierz nieosobliwa A œ K n,n i macierze B,C œ K n,n takie, øe A = BC. Pokaø, øe macierze B i C teø sπ nieosobliwe. U. Niech A, B œ K m,n. Pokaø, øe rank(a + B) rank A + rank B. U2. Dana jest macierz A œ R m,n. Pokaø, øe ker A =ker(a A) oraz rank A = rank(a A) = rank(aa ). U3. Niech A œ K m,n. Pokaø, øe nastípujace warunki sπ równowaøne (i) ker A = {0} (ii) dla dowolnego liniowo niezaleønego uk adu wektorów x,..., x r œ K n uk ad A x,...,a x n jest liniowo niezaleøny w K m. U4. Za óømy, øe A œ K m,n. Pokaø, øe K n =kera ü im A H K m =kera H ü im A. 3

26 Zadania na kartkówkí 8//205: K. R 4 dane sπ podprzestrzenie V = span([3, 2,, 0], [, 2, 2, 3], [0, 4, 5, 9] ), = { x œ R 4 : x x 3 + x 4 =0}. yznacz bazy podprzestrzeni U fl V i U + V. K2. przestrzenir[x] 2 dane sπ podprzestrzenie = {p œ R[x] 2 : p( ) = p(0) = p()}, Y = { x œ R 4 : p( ) + p(0) + p() = 0}. Czy R[x] 2 = ü Y? Uzasadnij odpowiedü. K3. yznacz rzπd i bazy jπdra oraz obrazu macierzy 3 A = U 2 2V

27 GAL (Informatyka), grupa. 20//205 Zadania z 5. i 6 ÊwiczeÒ. Istnienie i jednoznacznoúê rozwiπzaò uk adów równaò liniowych. yznacznik macierzy. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Okreúl, dla jakich wartoúci parametru a œ R uk ad równaò Y _] ax + y + z = x + ay + z = _[ x + y + az = jest sprzeczny/niesprzeczny/oznaczony. C2. Oblicz wyznaczniki (a) det 3 U 2 3V, (b)det 4 U V C3. Oblicz wyznacznik n n n n n n det n n n.... U nv (n ) 0 C4. Oblicz wyznacznik Vandermonde a x 0 x x n 0 x x 2... x n V n (x 0,x,...,x n )=det n x 2 x x n 2, U... V x n x 2 n... x n n gdzie x 0,x,...,x n œ C. C5. Dla a =, 2, 4 oblicz wyznacznik a a a d n (a) =det n.... U a V a

28 C6. Dane sπ liczby rzeczywiste a,...,a n,b. Oblicz wyznaczniki macierzy a + b b... b b a 2 + b... b U... V b b... a n + b C7. Macierz A œ C 2n+,2n+ jest antysymetryczna. Pokaø, øe A jest osobliwa. C8. Niech A œ C n,n. Pokaø, øe istnieje x œ C takich, øe macierz A xi n jest osobliwa. Jak duøo takich liczb x moøe byê? C9. Niech A œ K n,n. Macierz dope nieò algebraicznych macierzy A jest to macierz C A =[c i,j ] œ K n,n, gdzie Pokaø, øe A (C A ) =det n A I n i c i,j =( ) i+j det n A i,j. A = det n A (C A). C0. (zory Cramera) Za óømy øe macierz kwadratowa A =[ą,...,ą n ] œ K n,n jest nieosobliwa, b œ K n i x =[x,...,x n ] œ K n jest rozwiπzaniem uk adu równaò A x = b. Pokaø, øe Zadania uzupe niajπce: x j = det n[ą,...,ą j, b, ą j+,...,ą n ]. det n A U. Okreúl dla jakich œ R dany uk ad równaò jest sprzeczny, niesprzeczny, oznaczony. Y _] x 5y + 2 z = 3 2x + 2y 2 z = 3 _[ 4x + 3y + z = 5 U2. PermutacjÍ p œ 7 p =[3,, 5, 7, 2, 6] roz óø na (a) cykle roz πczne, (b) transpozycje. Jaki jest znak permutacji p? U3. PermutacjÍ p przedstawiono jako iloczyn k cykli roz πcznych o d ugoúciach l,l 2,...,l k. Jaki jest znak permutacji p? U4. Znamy rozk ad na cykle roz πczne permutacji p œ n. Jak wyglπda taki rozk ad dla permutacji p? U5. Niech q œ n i P q œ K n bídzie takπ macierzπ, øe dla kaødego wektora x =[x,...,x n ] Pokaø, øe P =[p i,j ], gdzie Pq x =[xq(),xq(2),...,xq(n)]. p i,j = I P q nazywamy macierzπ permutacji q. gdy j = p(i), 0 gdy j = p(i). 2

29 U6. Dla q œ n P q oznacza macierz tej permutacji. (a) ile wynosi det n P q?, (b) jak wyglπda macierz P q? (c) pokaø, øe P r q = P r P q. U7. Oblicz wyznacznik macierzy U V U8. Niech Oblicz det(a 205 ). C D 8 5i 6 A =. 4 5i 3+5i U9. Macierz A œ C n,n spe nia warunek AA H = I n. Jakie wartoúci moøe przyjmowaê det n A? U0. Macierz A œ C n,n spe nia warunek A k = I n. Jakie wartoúci moøe przyjmowaê det n A? U. Oblicz wyznacznik (a 0 + b 0 ) n (a 0 + b ) n... (a 0 + b n ) n (a det + b 0 ) n (a + b ) n... (a + b n ) n n+ U... V, (a n + b 0 ) n (a n + b ) n... (a n + b n ) n gdzie a i,b i œ C dla i =0,...,n. skazówka: korzystaj z tw. Cauchy ego o wyznaczniku iloczynu macierzy. U2. Oblicz wyznacznik n n n n n n det n n n.... U n nv n U3. Dla a œ R oblicz wyznacznik macierzy a 2 a 3 a 4 Ua + a a 3 V. a 4 a 7 a 0 U4. Dana jest macierz A =[a i,j ] n i,j= taka, øe a i,j = I 2 gdy i = j, gdy i = j. Oblicz det n (A). 3

30 U5. Dane sπ liczby rzeczywiste a,...,a n,b. Oblicz wyznaczniki macierzy a + b a 2... a n a a 2 + b... a n U... V. a a 2... a n + b U6. macierzy A œ K n,n na przeciíciach pewnych k wierszy z pewnymi l kolumnami znajdujπ sií elementy równe 0, przy czym k +l >n. Pokaø, øe macierz A jest osobliwa. Zadania na kartkówkí 25//205 K. Okreúl dla jakich wartoúci paramteru b œ R uk ad równaò Y _] ( + b)x + y + z = x + (+b)y + z = b _[ x + y + (+b)z = b 2 jest sprzeczny/niesprzeczny/oznaczony. K2. Dana jest macierz nieosobliwa A œ K n,n i macierze B,C œ K n,n takie, øe A = BC. Pokaø, øe macierze B i C teø sπ nieosobliwe. K3. Macierz A œ K n,n jest osobliwa. Zbadaj prawdziwoúê poniøszych stwierdzeò. Uzasadnij odpowiedzi. ówczas macierz A 2 teø jest osobliwa. ówczas istnieje taki wektor b œ K n, øe uk ad równaò A x = b jest sprzeczny. ówczas istnieje taki wektor b œ K n, øe uk ad równaò A x = b jest oznaczony. Dla dowolnych wektorów ų,...,ų n œ K n wektory Aų,...Aų n sπ liniowo zaleøne. 4

31 GAL (Informatyka), grupa. 27//205, 02/2/205 Zadania z 7. i 8 ÊwiczeÒ. Iloczyny skalarne i normy. OrtogonalnoúÊ wektorów. Macierz Gramma. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Która z poniøszych funkcji jest iloczynem skalarnym na R 3? (a) È x, y Í = x y + x 2 y 2, (b) È x, y Í = x y +2x 2 y 2 +3x 3 y 3, (c) È x, y Í = x y +2x 2 y 2 3x 3 y 3, (d) È x, y Í = x y 2 + x 2 y 3 + x 3 y C2. Która z poniøszych funkcji jest iloczynem skalarnym na C 3? (a) È x, y Í = x y + x 2 y 2 + x 3 y 3 (b) È x, y Í = x y 2 + x 2 y + x 2 y 3 + x 3 y 2 (c) È x, y Í = x y +3 x 2 y 2 +2 x 3 y 3 +2i( x 2 y 3 x 3 y 2 ) C3. przestrzenir 4 ze standardowym iloczynem skalarnym znajdü moøliwie duøo wzajemnie prostopad ych wektorów, które sπ jednoczeúnie prostopad e do wektorów [,, 0, 3],[0,, 2, 2]. C4. prawdü, øe uk ad wektorów v =[,, ], v 2 =[, 2, ], v 3 =[, 0, ] jest bazπ ortogonalnπ w R 3 ze standardowym iloczynem skalarnym. Zapisz wektor x =[, 3, 5] jako kombinacjí liniowπ v, v 2, v 3. C5. przestrzeni unitarnej (, È, Í) dany jest uk ad ortonormalny u,u 2, u 3,u 4. Niech x = u 2u 2 +4u 4, y = u + u 2 + u 3.ObliczÈx, yí oraz ÎxÎ, ÎyÎ. C6. w. Pitagorasa. przestrzeni z iloczynem skalarnym (,È, Í) dany jest ortogonalny uk ad wektorów x,...,x k. Pokaø, øe 2 kÿ Îx k Î 2 kÿ = x k... j= C7. Pokaø, øe w przestrzeni euklidesowej, dwa wektory x, y spe niajπ ÎxÎ = ÎyÎ wtedy i tylko wtedy, gdy wektory x+y i x y sπ ortogonalne. C8. Kulπ jednostkowπ w przestrzeni(,è, Í) nazywamy zbiór j= B = B = {x œ : ÎxÎ }. Pokaø, øe kula jednostkowa jest zbiorem wypuk ym, tzn. jeøeli x, y œ B,0, i + =, to x + y œ B.

32 C9. Pokaø, øe dla dowolnych liczb zespolonych z,z 2,...,z n zachodzi nierównoúê nÿ - k= z k k 2 A ÿ n - k= B A n B ÿ k 2 z k 2. k= C0. Niech x 0,...x n œ K bídπ róønymi punktami. Dla p, q œ K[x] n okreúlamy nÿ Èp, qí = p(x k )q(x k ). k=0 Pokaø, øe jest to iloczyn skalarny na przestrzeni K[x] n.czybídzie to prawda, jeøeli weümiemy k + róønych punktów x 0,x...,x k dla k = n? C. R n rozwaøamy standardowy iloczyn skalarny È x, y Í = x y. Niech A œ R n,n. Pokaø, øe A A = I n wtedy i tylko wtedy, gdy dla kaødego ortonormalnego uk adu wektorów ų,...,ų n œ R n uk ad Aų,...,Aų n teø jest ortonormalny. C2. przestrzeni z iloczynem skalarnym (,È, Í) dany jest uk ad wektorów v,...,v k. Macierz G = G(v,...,v k )=[Èv i,v j Í] k i,j= nazywamy macierzπ Gramma uk adu v,...,v k. Udowodnij, øe uk ad wektorów v,...,v k jest liniowo niezaleøny wtedy i tylko wtedy, gdy macierz G(v,...,v k ) jest nieosobliwa. Zadania uzupe niajπce: U. prawdü, øe uk ad wektorów v =[,,, 0], v 2 =[, 3, 2, ], v 3 =[, 0,, ] jest ortogonalny w R 4 ze standardowym iloczynem skalarnym i uzupe nij go do bazy ortogonalnej przestrzeni R 4. Zapisz wektor x = [,,, ] jako kombinacjí liniowπ wektorów z tej bazy. U2. C 3 z iloczynem skalarnym È x, y Í = x H y rozwaøamy zbiór U = { x œ C 3 : x [, +i, i] }. Pokaø, øe U jest podprzestrzeniπ liniowπ. yznacz bazí U. U3. Pokaø, øe funkcja È, Í : R 2 R 2 æ R postaci È x, y Í = ax y + bx 2 y 2 + bx 2 y + cx 2 y 2 jest iloczynem skalarnym na R 2 wtedy i tylko wtedy, gdy a > 0i ac > b 2. U4. Na przestrzeni R[x] 2 zdefiniowano iloczyn skalarny Èp, qí = p( )q( ) + p(0)q(0) + p()q(). yznacz wszystkie wielomiany w ortogonalne do wielomianu p(x) = +x + x 2. Oblicz normí wielomianu p. 2

33 U5. przestrzenieuklidesowej(, È, Í) dane sπ wektory x, y. Pokaø, øe (a) Îx + yî 2 + Îx yî 2 =2ÎxÎ 2 +2ÎyÎ 2, (b) Èx, yí = 4 (Îx + yî2 Îx yî 2 ). (Powyøej ÎuÎ = apple Èu, uí dla u œ.) U6. Pokaø, øe dla dowolnych wektorów x, y z przestrzeni unitarnej (, È, Í) Èx, yí = Îx + yî2 Îx yî 2 + i Îx + iyî 2 i Îx iyî 2. 4 U7. Pokaø, øe dwa wektory x, y z pewnej przestrzeni unitarnej sπ ortogonalne wtedy i tylko wtedy, gdy dla dowolnych skalarów, Î x + yî 2 = Î xî 2 + Î yî 2. U8. Niech p, q > 0ip + q =. Pokaø, øe dla dowolnych liczb rzeczywistych x,x 2,...,x n zachodzi nierównoúê A ÿ n B 2 A ÿ n x n k= k= B A n B x 2p ÿ k x 2q k. k= U9. Pokaø, øe dla dowolnego wektora x =[x,...,x n ] œ C n prawdziwe jest oszacowanie x x n Ôn ÎxÎ, gdzie ÎxÎ 2 = x x. U0. Dane sπ liczby rzeczywiste dodatnie a,a 2,...,a n przetrzenieuklidesowej R n rozwaøamy zbiór E = { x œ R n : x a, x 2 x 2,..., x n a n }. Czy zbiór E jest wypuk y? Zadania na kartkówkí 09/2/205 K. Oblicz wyznacznik 3 2 det 4 U V K2. przestrzenieuklidesowejr 3 z iloczynem skalarnym È x, y Í = x y znajdü 2 wzajemnie prostopad e wektory, które sπ prostopad e do wektora [, 2, 2]. K3. przestrzeni unitarnej (, È, Í) dany jest uk ad ortogonalny u,u 2,u 3, przy czym Èu,u Í = Èu 2,u 2 Í =iîu 3 Î = 2. Niech x = u 2u 2, y = u + u 2 +4u 3.ObliczÈx, yí oraz ÎxÎ. 3

34 GAL (Informatyka), grupa. 04/2/205 Zadania z 9. i 20. ÊwiczeÒ. Ortogonalizacja Grama-chmidta. Dope nienie ortogonalne. Rzut ortogonalny. Rozk ad ortogonalny przestrzeni. Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. przestrzenir 3 ze standardowym iloczynem skalarnym przeprowadü ortogonalizacjí Grama-chmidta uk adu wektorów x r, 2, 2s, x 2 r 2,, 7s, x 3 r5, 0, 2s. Czy otrzymany uk ad jest bazπ ortogonalnπ? Jeøeli tak, to zapisz wektor ę za pomocπ wektorów z tej bazy. C2. przestrzenir 3 znajdü bazy ortogonalne podprzestrzeni V t x P R 3 : x 3x 2 ` x 3 0u ipodprzestrzeniv K. Znajdü rzuty ortogonalne wektora x r 2,, 4s na te podprzestrzenie. C3. Niech n. przestrzeni euklidesowej R n rozwaøamy podprzestrzeò V t x P R n : x ` x 2 `...` x n 0u. (a) Znajdü bazí ortogonalnπ podprzestrzeni V K. (b) yznacz rzut ortogonalny wektora x rn, 0,...,0s na podprzestrzeò V. C4. Pokaø, øe nierównoúê chwarza xx, yy }x} }y} staje sií równoúciπ wtedy i tylko wtedy, gdy wektory x, y sπ liniowo zaleøne. C5. Udowodnij, øe w skoòczenie wymiarowej przestrzeni z iloczynem skalarnym p, x, yq rzut ortogonalny P Z pxq wektora x P na podprzestrzeò liniowπ Z spe nia nierównoúê }x P Z pxq} }x z} dla kaødego wektora z P Z. Pokaø, øe równoúê zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy z P Z pxq. C6. skoòczenie wymiarowej przestrzeni z iloczynem skalarnym p,x, yq dane sπ podprzestrzenie U, V. Pokaø, øe (a) pu K q K U, (b) jeøeli U Ä V,toV K Ä U K, (c) pu ` V q K U K V K, (d) pu V q K U K ` V K.

35 C7. przestrzenik n ze standardowym iloczynem skalarnym dana jest podprzestrzeò V. Uk ad wektorów v,..., v k jest bazπ ortonormalnπ podprzestrzeni V. Niech A v v H `...` v k v H k. (a) Pokaø, øe dla kaødego wektora x P K n P V p x q A x. (b) Jaki jest rzπd macierzy A? yznacz podprzestrzenie im A oraz ker A. C8. R n wyznacz kosinus kπta miídzy wektorem ę k, k, 2,...,n,i podprzestrzeniami V t x P R n : x ` x 2 `...` x n 0u. C9. Oblicz kosinus kπta miídzy przekπtnπ n-wymiarowej kostki regularnej, a jej úcianπ k - wymiarowπ. C0. przestrzeni z iloczynem skalarnym p,x, yq dany jest uk ad wektorów v,...,v k. Macierz G Gpv,...,v k q rxv i,v j ys k i,j nazywamy macierzπ Gramma uk adu v,...,v k. Udowodnij, øe uk ad wektorów v,...,v k jest liniowo niezaleøny wtedy i tylko wtedy, gdy macierz Gpv,...,v k q jest nieosobliwa. Jak wyglπda macierz Gramma ortogonalnego (ortonormalnego) uk adu wektorów? C. Pokaø, øe macierz Gramma jest hermitowska. C2. Za óømy, øe w przestrzeni z iloczynem skalarnym p,x, yq dana jest baza ortonormalna u,...,u n, oraz wektory x,...,u k P, przyczym x j nÿ a i,j u i, a i,j P K, j,...,k i Niech A ra i,j spk n,k. ówczas Gpv,...,v k q A H A. C3. przestrzeni z iloczynem skalarnym p, x, yq dane sπ wektory x,...,x k, k i wektor z jest rzutem ortogonalnym wektora x k na podprzestrzeò spanpx,...,x k q K. Pokaø, øe det k Gpx,...,x k q det k Gpx,...,x k q }z} 2. C4. Pokaø, øe wyznaczniki Gramma liniowo niezaleønego uk adu wektorów x,...,x k i uk adu z,...,z k otrzymanego w wyniku ortogonalizacji Gramma-chmidta uk adu x,...,x k sπ równe. C5. R 3 ze standardowym iloczynem skalarnym dane sπ trzy liniowo niezaleøne wektory ų, v, w. Pokaø, øe objítoúê równoleg oúcianu wyznaczonego przez te wektory (czyli takiego, którego wierzcho ki to 0, ų, v, ų ` v, w, ų ` w, v ` w, ų ` v ` w )jestrówna a det 3 Gpu, v, wq. 2

36 Zadania uzupe niajπce: U. Uk ad x,...,x k w przestrzeni z iloczynem skalarnym p, x, yq jest ortonormalny. Udowodnij nierównoúê Bessela: dla dowolnego wektora y P kÿ xx i,yy 2 }y} 2. i U2. przestrzenieuklidesowejr 4 ze stanardowym iloczynem skalarnym dana jest podprzestrzeò liniowa: x x, y y x y t x P R 4 : x x 2 x 4 x 2 ` x 3 x 4 0u. Znajdü bazy ortogonalne podprzestrzeni i K. yznacz rzuty ortogonalne wektora r3, 3, 3, 3s na podprzestrzenie i K. U3. przestrzenir 4 ze standardowym iloczynem skalarnym x x, y y x y przeprowadü ortogonalizacjí Grama - chmidta uk adu wektorów» fi» fi» fi 3 6 v fl, v 2 fl, v 3 4 2fl. 3 0 Uzyskany uk ad wektorów uzupe nij do bazy ortogonalnej przestrzeni R 4 i wyznacz wspó rzídne wektora ę w tej bazie. U4. przestrzenirrxs 2 z iloczynem skalarnym xp, qy pp qqp q`pp0qqp0q`ppqqpq przeprowadü ortogonalizacjí Grama - chmidta uk adu wielomianów t 2, t `, t`. U5. przestrzenirrts 2 rozwaøamy iloczyn skalarny xp, qy pp qqp q`pp0qqp0q`ppqqpq. yznacz wszystkie wielomiany q P Rrxs 2 ortogonalne do wielomianu ppxq x 2. Podaj przyk ad bazy ortogonalnej w przestrzeni Rrts 2 z podanym iloczynem skalarnym. U6. przestrzenir 4 ze standardowym iloczynem skalarnym dana jest podprzestrzeò V spanpr,,, s, r0, 3,, 0s q. Znajdü rzuty ortogonalne wektora x r, 0,, 0s na podprzestrzenie V i V K. U7. przestrzenik n rozwaøamy standardowy iloczyn skalarny. Niech A P K n,n i za óømy, øe kolumny macierzy A tworzπ uk ad ortonormalny. Uzasadnij, øe macierz A jest nieosobliwa. Jak wyglπda macierz A? 3

37 U8. R n znajdü bazí ortogonalnπ podprzestrzeni V t x P R n : x ` x 2 `...` x n 0u. U9. p,x, yq jest przestrzeniaπ z iloczynem skalarnym skoòczonego wymiaru. Pokaø, øe K t0u i t0u K. U0. Jak wyglπda macierz Grama ortogonalnego (ortonormalnego) uk adu wektorów? U. Pokaø, øe na przestrzeni K m,n moøna okreúliê iloczyn skalarny w nastípujπcy sposób: xa, By tracepab H q. Zapisz wzór na normí macierzy pochodzπcπ od powyøszego iloczynu skalarnego. U2. R n,n z iloczynem skalarnym xa, By tracepab q wyznacz dope nienie ortogonalne podprzestrzeni liniowej (a) macierzy trójkπtnych górnych, (b) macierzy o zerowym úladzie, (c) macierzy antysymetrycznych. U3. Niech p, x, yq bídzie przestrzeniπ euklidesowπ i uk ad x, u,...,u k P jest liniowo niezaleøny. Niech U spanpu,...,u k q. Pokaø, øe }x P U pxq} det k`gpu,...,u k,xq. det k Gpu,...,u k q U4. Niech p, x, yq bídzie przestrzeniπ euklidesowπ i u,...,u k P. Pokaø, øe det k Gpu,...,u k q }u }... }u k } i równoúê zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy uk ad u,...,u k jest ortogonalny lub zawiera wektor zerowy. U5. R n wyznacz liczbí przekπtnych n-wymiarowej kostki o krawídzi, prostopad ych do danej przekπtnej tej kostki. U6. Uk ad u,...,u n jest bazπ ortonormalnπ przestrzeni euklidesowej p, x, yq i x P. Pokaø, øe nÿ pcosp?px, u k qq 2. k U7. Pokaø, øe wyznacznik Gramma liniowo niezaleønego uk adu wektorów jest liczbπ rzeczywistπ dodatniπ. U8. Uk ad v,...,v k jest liniowo niezaleøny i dla pewnego j, j k, wektor v j zapisano jako v j x j`w j,przyczymx j P spanpv,...,v j q, y j P spanpv,...,v j q K. Pokaø, øe det k rv,...,v k s det k rv,...,v j,w j,v j`,...,v k s. 4

38 Zadania na kartkówkí 09/2/205 K. Oblicz wyznacznik» fi 3 det fl K2. przestrzenieuklidesowejr 3 z iloczynem skalarnym xx, yy x y znajdü 2 wzajemnie prostopad e wektory, które sπ prostopad e do wektora r, 2, 2s. K3. przestrzeni unitarnej p, x, yq dany jest uk ad ortogonalny u,u 2,u 3, przy czym xu,u y xu 2,u 2 y i}u 3 } 2. Niech x u 2u 2, y u ` u 2 ` 4u 3.Obliczxx, yy oraz }x}. K4. przestrzenir 4 ze standardowym iloczynem skalarnym wyznacz rzuty ortogonalny wektora v r8, 3, 2, 5s na podprzestrzeò oraz na podprzestrzeò V K. V t x P R 4 : x 2x 2 ` 4x 3 2x 4 0u 5

39 GAL (Informatyka), grupa. /2/205 Zadania z 2. i 22. ÊwiczeÒ. Przekszta cenia liniowe Pawe Bechler Zadania z ÊwiczeÒ: C. Które z poniøszych odwzorowaò f : R 3 Ñ R 2 sπ przekszta ceniami liniowymi? (a) fprx,x 2,x 3 s q rx 3x 2 2, 4x ` 2x 2 7s (b) fprx,x 2,x 3 s q rx x 2 ` 3x 3, 5x 4x 2 ` 2x 3 s (c) fprx,x 2,x 3 s q r0, x 2 x 2 x 3 s (d) fprx,x 2,x 3 s q rx 2,x 2 x,x 3 x 2 s C2. Które z poniøszych odwzorowaò F : Krts Ñ Krts sπ przekszta ceniami liniowymi? (a) F ppqptq ppat ` bq, a, b P K to ustalone skalary. (b) F ppqptq ppt ` q pptq, (c) F ppqptq q 0 ptq fptq, gdzie q 0 P Krts jest ustalonym wielomianem. (d) F ppqptq fpfptqq. C3. Dane jest przekszta cenie liniowe f P LpR 2, R 3 q takie, øe fpr3, s q r4, 5, s, fpr7, 2s q r 3, 0, 5s. Znajdü macierz A P R 3,2 takπ, øe dla kaødego x P R 2 fp x q A x. C4. Przekszta cenie liniowe f : Rrxs 2 Ñ R 2 spe nia warunki fp ` tq r, 7s, fp2 tq r 5, 2s, fp 3t ` t 2 q r2, 4s. yznacz fpt 2 q. C5. Niech f P Lp, Y q i g P LpY,Zq, gdzie, Y, Z sπ przestrzeniami liniowymi nad cia em K. Pokaø, øe odwzorowanie h g f, hpxq gpfpxqq, x P jest przekszta ceniem liniowym z w Z, czylih P Lp, Zq. C6. Znajdü macierz przekszta cenia f P LpR 3, R 2 q fprx,x 2,x 3 s x x q 2 ` 3x 3 5x 4x 2 ` 2x 3 (a) w bazach ę,ę 2,ę 3 wdziedzinier 3 i ę,ę 2 wprzeciwdziedziner 2, (b) w bazach ę,ę 2,ę 3 wdziedzinieię,ę ` ę 2 wprzeciwdziedzinie, (c) w bazach r,, s, r0,, s, r2, 0, s wdziedzinieir, s, r, s wprzeciwdziedzinie.

Egzamin z GAL-u (Informatyka) 2. termin 19/02/2019 CzÍúÊ teoretyczna I

Egzamin z GAL-u (Informatyka) 2. termin 19/02/2019 CzÍúÊ teoretyczna I ImiÍ i nazwisko: Numer albumu: CzÍúÊ teoretyczna I Instrukcja: Odpowiedzi naleøy pisaê na arkuszu z pytaniami. W zadaniach 1-10 naleøy udzielaê odpowiedzi TAK lub NIE, przy czym nawet jedna niepoprawna

Bardziej szczegółowo

Zadania egzaminacyjne

Zadania egzaminacyjne Rozdział 13 Zadania egzaminacyjne Egzamin z algebry liniowej AiR termin I 03022011 Zadanie 1 Wyznacz sumę rozwiązań równania: (8z + 1 i 2 2 7 iz 4 = 0 Zadanie 2 Niech u 0 = (1, 2, 1 Rozważmy odwzorowanie

Bardziej szczegółowo

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami: Lista Algebra z Geometrią Analityczną Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami: (N, ), (Z, +) (Z, ), (R, ), (Q \ {}, ) czym jest element neutralny i przeciwny w grupie?,

Bardziej szczegółowo

1. Liczby zespolone i

1. Liczby zespolone i Zadania podstawowe Liczby zespolone Zadanie Podać część rzeczywistą i urojoną następujących liczb zespolonych: z = ( + 7i)( + i) + ( 5 i)( + 7i), z = + i, z = + i i, z 4 = i + i + i i Zadanie Dla jakich

Bardziej szczegółowo

φ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i +

φ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i + Teoria na egzamin z algebry liniowej Wszystkie podane pojęcia należy umieć określić i podać pprzykłady, ewentualnie kontrprzykłady. Ponadto należy znać dowody tam gdzie to jest zaznaczone. Liczby zespolone.

Bardziej szczegółowo

1 Macierze i wyznaczniki

1 Macierze i wyznaczniki 1 Macierze i wyznaczniki 11 Definicje, twierdzenia, wzory 1 Macierzą rzeczywistą (zespoloną) wymiaru m n, gdzie m N oraz n N, nazywamy prostokątną tablicę złożoną z mn liczb rzeczywistych (zespolonych)

Bardziej szczegółowo

Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe

Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe Definicja 1 (Iloczyn skalarny). Niech V będzie rzeczywistą przestrzenią liniową. Iloczynem skalarnym w przestrzeni V nazywamy funkcję

Bardziej szczegółowo

Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009

Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009 Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009 Ostatnie zmiany 23.05.2009 r. 1. Niech F będzie podciałem ciała K i niech n N. Pokazać, że niepusty liniowo niezależny podzbiór S przestrzeni F n jest także

Bardziej szczegółowo

Lista nr 1 - Liczby zespolone

Lista nr 1 - Liczby zespolone Lista nr - Liczby zespolone Zadanie. Obliczyć: a) ( 3 i) 3 ( 6 i ) 8 c) (+ 3i) 8 (i ) 6 + 3 i + e) f*) g) ( 3 i ) 77 ( ( 3 i + ) 3i 3i h) ( + 3i) 5 ( i) 0 i) i ( 3 i ) 4 ) +... + ( 3 i ) 0 Zadanie. Przedstawić

Bardziej szczegółowo

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4 Lista Algebra z Geometrią Analityczną Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4 jeżeli x jest podzielne przez 4 to jest podzielne przez

Bardziej szczegółowo

Algebra z Geometrią Analityczną. { x + 2y = 5 x y = 9. 4x + 5y 3z = 9, 2x + 4y 3z = 1. { 2x + 3y + z = 5 4x + 5y 3z = 9 7 1,

Algebra z Geometrią Analityczną. { x + 2y = 5 x y = 9. 4x + 5y 3z = 9, 2x + 4y 3z = 1. { 2x + 3y + z = 5 4x + 5y 3z = 9 7 1, Lista Algebra z Geometrią Analityczną Układy równań. Zadanie 1 Wyjaśnij na czym polega metoda elininacji Gaussa rozwiązując układ równań: { x + 2y = 5 x y = 9 Zadanie 2 Rozwiąż układ równań metodą eliminacji

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA LINIOWA 2. Lista zadań 2003/2004. Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz, dr Zbigniew Skoczylas

ALGEBRA LINIOWA 2. Lista zadań 2003/2004. Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz, dr Zbigniew Skoczylas ALGEBRA LINIOWA 2 Lista zadań 23/24 Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz dr Zbigniew Skoczylas Lista pierwsza Zadanie Uzasadnić z definicji że zbiór wszystkich rzeczywistych macierzy trójkątnych górnych stopnia

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Algebra liniowa. 1. Macierze. Algebra liniowa 1 Macierze Niech m oraz n będą liczbami naturalnymi Przestrzeń M(m n F) = F n F n będącą iloczynem kartezjańskim m egzemplarzy przestrzeni F n z naturalnie określonymi działaniami nazywamy

Bardziej szczegółowo

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3 ZESTAW I 1. Rozwiązać równanie. Pierwiastki zaznaczyć w płaszczyźnie zespolonej. z 3 8(1 + i) 3 0, Sposób 1. Korzystamy ze wzoru a 3 b 3 (a b)(a 2 + ab + b 2 ), co daje: (z 2 2i)(z 2 + 2(1 + i)z + (1 +

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera 1 Odwracanie macierzy I n jest elementem neutralnym mnożenia macierzy w zbiorze M n (R) tzn A I n I n A A dla dowolnej macierzy A M n (R) Ponadto z twierdzenia

Bardziej szczegółowo

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I Liniowa niezależno ność wektorów Przykład: Sprawdzić czy następujące wektory z przestrzeni 3 tworzą bazę: e e e3 3 Sprawdzamy czy te wektory są liniowo niezależne: 3 c + c + c3 0 c 0 c iei 0 c + c + 3c3

Bardziej szczegółowo

im = (P )={b 2 R : 9a 2 P [b = (a)]} nazywamy obrazem homomorfizmu.

im = (P )={b 2 R : 9a 2 P [b = (a)]} nazywamy obrazem homomorfizmu. 61 7. Wyk ad 7: Homomorfizmy pierúcieni, idea y pierúcieni. Idea y generowane przez zbiory. PierúcieÒ ilorazowy, twierdzenie o homomorfizmie. Idea y pierwsze i maksymalne. 7.1. Homomorfizmy pierúcieni,

Bardziej szczegółowo

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B 1. Dla macierzy a) A = b) A = c) A = d) A = 3 1 + i 1 i i i 0 i i 0 1 + i 1 i 0 0 0 0 1 0 1 0 1 + i 1 i Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: A, X = B. Obliczyć pierwiaski z macierzy: A =

Bardziej szczegółowo

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie Wersja z dnia 23 stycznia 2014 Paweł Bechler 1 Formy hermitowskie Niech X oznacza przestrzeń liniową nad ciałem K. Definicja 1. Funkcję φ : X X K nazywamy

Bardziej szczegółowo

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Macierze. Rozdział Działania na macierzach Rozdział 5 Macierze Funkcję, która każdej parze liczb naturalnych (i, j) (i 1,..., n; j 1,..., m) przyporządkowuje dokładnie jedną liczbę a ij F, gdzie F R lub F C, nazywamy macierzą (rzeczywistą, gdy

Bardziej szczegółowo

Niezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny

Niezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny Niezb ednik matematyczny Niezb ednik matematyczny Liczby zespolone I Rozważmy zbiór R R (zbiór par liczb rzeczywistych) i wprowadźmy w nim nastepuj ace dzia lania: z 1 + z 2 = (x 1, y 1 ) + (x 2, y 2 )

Bardziej szczegółowo

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa SIMR 06/07, Analiza, wykład, 07-0- Przestrzeń wektorowa Przestrzeń wektorowa (liniowa) - przestrzeń (zbiór) w której określone są działania (funkcje) dodawania elementów i mnożenia elementów przez liczbę

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa z geometrią

Algebra liniowa z geometrią Algebra liniowa z geometrią Maciej Czarnecki 15 stycznia 2013 Spis treści 1 Geometria płaszczyzny 2 1.1 Wektory i skalary........................... 2 1.2 Macierze, wyznaczniki, układy równań liniowych.........

Bardziej szczegółowo

GAL 80 zadań z liczb zespolonych

GAL 80 zadań z liczb zespolonych GAL 80 zadań z liczb zespolonych Postać algebraiczna liczby zespolonej 1 Sprowadź wyrażenia do postaci algebraicznej: (a) ( + i)(3 i) + ( + 31)(3 + 41), (b) (4 + 3i)(5 i) ( 6i), (5 + i)(7 6i) (c), 3 +

Bardziej szczegółowo

1 Działania na zbiorach

1 Działania na zbiorach Algebra liniowa z geometrią /4 Działania na zbiorach Zadanie Czy działanie : R R R określone wzorem (x x ) (y y ) := (x y x y x y + x y ) jest przemienne? Zadanie W dowolnym zbiorze X określamy działanie

Bardziej szczegółowo

1 Elementy logiki i teorii mnogości

1 Elementy logiki i teorii mnogości 1 Elementy logiki i teorii mnogości 11 Elementy logiki Notatki do wykładu Definicja Zdaniem logicznym nazywamy zdanie oznajmujące, któremu przysługuje jedna z dwu logicznych ocen prawda (1) albo fałsz

Bardziej szczegółowo

Rozdział 5. Macierze. a 11 a a 1m a 21 a a 2m... a n1 a n2... a nm

Rozdział 5. Macierze. a 11 a a 1m a 21 a a 2m... a n1 a n2... a nm Rozdział 5 Macierze Funkcję, która każdej parze liczb naturalnych (i,j) (i = 1,,n;j = 1,,m) przyporządkowuje dokładnie jedną liczbę a ij F, gdzie F = R lub F = C, nazywamy macierzą (rzeczywistą, gdy F

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ WSHE, O/K-CE 10. Homomorfizmy Definicja 1. Niech V, W będą dwiema przestrzeniami liniowymi nad ustalonym ciałem, odwzorowanie ϕ : V W nazywamy homomorfizmem

Bardziej szczegółowo

Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.

Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym. Rozdzia l 11 Przestrzenie Euklidesowe 11.1 Definicja, iloczyn skalarny i norma Definicja 11.1 Przestrzenia Euklidesowa nazywamy par e { X K,ϕ }, gdzie X K jest przestrzenia liniowa nad K, a ϕ forma dwuliniowa

Bardziej szczegółowo

Baza w jądrze i baza obrazu ( )

Baza w jądrze i baza obrazu ( ) Przykład Baza w jądrze i baza obrazu (839) Znajdź bazy jądra i obrazu odwzorowania α : R 4 R 3, gdzie α(x, y, z, t) = (x + 2z + t, 2x + y 3z 5t, x y + z + 4t) () zór ten oznacza, że α jest odwzorowaniem

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa z geometria. - zadania Rok akademicki 2010/2011

Algebra liniowa z geometria. - zadania Rok akademicki 2010/2011 1 GEOMETRIA ANALITYCZNA 1 Wydział Fizyki Algebra liniowa z geometria - zadania Rok akademicki 2010/2011 Agata Pilitowska i Zbigniew Dudek 1 Geometria analityczna 1.1 Punkty i wektory 1. Sprawdzić, czy

Bardziej szczegółowo

Programowanie. Dariusz Wardecki, wyk. II. wtorek, 26 lutego 13

Programowanie. Dariusz Wardecki, wyk. II. wtorek, 26 lutego 13 Programowanie Dariusz Wardecki, wyk. II Powtórzenie Co wypisze program? char x, y, z; x = '1'; y = '3'; z = x + y; cout

Bardziej szczegółowo

Indukcja matematyczna

Indukcja matematyczna Indukcja matematyczna Zadanie. Zapisać, używając symboli i, następujące wyrażenia (a) n!; (b) sin() + sin() sin() +... + sin() sin()... sin(n); (c) ( + )( + /)( + / + /)... ( + / + / +... + /R). Zadanie.

Bardziej szczegółowo

Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH

Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH 23 października 2018 Definicja iloczynu skalarnego Definicja Iloczynem skalarnym w przestrzeni liniowej R n nazywamy odwzorowanie ( ) : R n R n R spełniające

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, MAT00405 PRZEKSZTAL CANIE WYRAZ EN ALGEBRAICZNYCH, WZO R DWUMIANOWY NEWTONA Uprościć podane wyrażenia 7; (b) ( 6)( + ); (c) a 5 6 8a ; (d) ( 5 )( 5 + ); (e) ( 45x 4 y

Bardziej szczegółowo

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści strona główna 1 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 Geometria analityczna w R 2 Liczby zespolone 4 4 Wielomiany

Bardziej szczegółowo

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn a 1j a 2j R i = , C j =

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn a 1j a 2j R i = , C j = 11 Algebra macierzy Definicja 11.1 Dla danego ciała F i dla danych m, n N funkcję A : {1,..., m} {1,..., n} F nazywamy macierzą m n (macierzą o m wierszach i n kolumnach) o wyrazach z F. Wartość A(i, j)

Bardziej szczegółowo

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory; Wykłady 8 i 9 Pojęcia przestrzeni wektorowej i macierzy Układy równań liniowych Elementy algebry macierzy dodawanie, odejmowanie, mnożenie macierzy; macierz odwrotna dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia

Bardziej szczegółowo

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach. WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I AUTOMATYKI Katedra Inżynierii Systemów Sterowania PODSTAWY AUTOMATYKI MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

Bardziej szczegółowo

Podstawowe działania w rachunku macierzowym

Podstawowe działania w rachunku macierzowym Podstawowe działania w rachunku macierzowym Marcin Detka Katedra Informatyki Stosowanej Kielce, Wrzesień 2004 1 MACIERZE 1 1 Macierze Macierz prostokątną A o wymiarach m n (m wierszy w n kolumnach) definiujemy:

Bardziej szczegółowo

Macierze i Wyznaczniki

Macierze i Wyznaczniki dr Krzysztof Żyjewski MiBM; S-I 0.inż. 0 października 04 Macierze i Wyznaczniki Kilka wzorów i informacji pomocniczych: Definicja. Iloczynem macierzy A = [a ij m n, i macierzy B = [b ij n p nazywamy macierz

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści I Zadania Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna Geometria analityczna na płaszczyźnie Liczby zespolone 4 Wielomiany

Bardziej szczegółowo

DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018

DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018 DB Algebra liniowa semestr zimowy 2018 SPIS TREŚCI Teoria oraz większość zadań w niniejszym skrypcie zostały opracowane na podstawie książek: 1 G Banaszak, W Gajda, Elementy algebry liniowej cz I, Wydawnictwo

Bardziej szczegółowo

Lista. Przestrzenie liniowe. Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr :

Lista. Przestrzenie liniowe. Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr : Lista Przestrzenie liniowe Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr : V = R[X], zbiór wielomianów jednej zmiennej o współczynnikach rzeczywistych, wraz ze standardowym dodawaniem

Bardziej szczegółowo

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie Spis treści I Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 II Geometria analityczna w R 2 4 III Liczby zespolone 5

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika

Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach. Określenie wyznacznika Wyk lad 4 Dzia lania na macierzach Określenie wyznacznika 1 Określenie macierzy Niech K bedzie dowolnym cia lem oraz niech n i m bed a dowolnymi liczbami naturalnymi Prostokatn a tablice a 11 a 12 a 1n

Bardziej szczegółowo

Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łanc Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn

Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łanc Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn Metody numeryczne Wykład 3 Dr inż. Michał Łanczont Instytut Elektrotechniki i Elektrotechnologii E419, tel. 4293, m.lanczont@pollub.pl, http://m.lanczont.pollub.pl Zakres wykładu Pojęcia podstawowe Algebra

Bardziej szczegółowo

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca.

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca. Zestaw 2 Definicja grupy Definicje i oznaczenia grupa zbiór z działaniem łącznym, posiadającym element neutralny, w którym każdy element posiada element odwrotny grupa abelowa (przemienna) grupa, w której

Bardziej szczegółowo

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem Zestaw zadań 9: Przestrzenie wektorowe. Podprzestrzenie () Wykazać, że V = C ze zwykłym dodawaniem jako dodawaniem wektorów i operacją mnożenia przez skalar : C C C, (z, v) z v := z v jest przestrzenią

Bardziej szczegółowo

Wektory i wartości własne

Wektory i wartości własne Treść wykładu Podprzestrzenie niezmiennicze... Twierdzenie Cayley Hamiltona Podprzestrzenie niezmiennicze Definicja Niech f : V V będzie przekształceniem liniowym. Podprzestrzeń W V nazywamy niezmienniczą

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna Wyk lad 5 W lasności wyznaczników Macierz odwrotna 1 Operacje elementarne na macierzach Bardzo ważne znaczenie w algebrze liniowej odgrywaja tzw operacje elementarne na wierszach lub kolumnach macierzy

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1 Algebra liniowa II Lista Zadanie Udowodnić, że jeśli B b ij jest macierzą górnotrójkątną o rozmiarze m m, to jej wyznacznik jest równy iloczynowi elementów leżących na głównej przekątnej: det B b b b mm

Bardziej szczegółowo

Algorytm Euklidesa. ZADANIE 1. Oblicz korzystając z algorytmu Euklidesa: (a) NWD(120, 195), (b) NWD(80, 208), (c) NWD(36, 60, 90),

Algorytm Euklidesa. ZADANIE 1. Oblicz korzystając z algorytmu Euklidesa: (a) NWD(120, 195), (b) NWD(80, 208), (c) NWD(36, 60, 90), Algorytm Euklidesa ZADANIE 1. Oblicz korzystając z algorytmu Euklidesa: (a) NWD(120, 195), (b) NWD(80, 208), (c) NWD(36, 60, 90), (d) NWD(120, 168, 280), (e) NWD(30, 42, 70, 105), (f) NWW[120, 195], (g)

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne Wyk lad 11 Wektory i wartości w lasne 1 Wektory i wartości w lasne Niech V bedzie przestrzenia liniowa nad cia lem K Każde przekszta lcenie liniowe f : V V nazywamy endomorfizmem liniowym przestrzeni V

Bardziej szczegółowo

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ...

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ... Wykład 15 Układy równań liniowych Niech K będzie ciałem i niech α 1, α 2,, α n, β K. Równanie: α 1 x 1 + α 2 x 2 + + α n x n = β z niewiadomymi x 1, x 2,, x n nazywamy równaniem liniowym. Układ: a 21 x

Bardziej szczegółowo

13 Układy równań liniowych

13 Układy równań liniowych 13 Układy równań liniowych Definicja 13.1 Niech m, n N. Układem równań liniowych nad ciałem F m równaniach i n niewiadomych x 1, x 2,..., x n nazywamy koniunkcję równań postaci a 11 x 1 + a 12 x 2 +...

Bardziej szczegółowo

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1 Matematyka liczby zespolone Wykład 1 Siedlce 5.10.015 Liczby rzeczywiste Zbiór N ={0,1,,3,4,5, } nazywamy zbiorem Liczb naturalnych, a zbiór N + ={1,,3,4, } nazywamy zbiorem liczb naturalnych dodatnich.

Bardziej szczegółowo

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax, a R \ {0}.

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej 1 Operacje elementarne na uk ladach wektorów Niech α 1,..., α n bed dowolnymi wektorami przestrzeni liniowej V nad cia lem K. Wyróżniamy nastepuj ace operacje

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści 1 Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna 1 Geometria analityczna w R 3 3 Liczby zespolone

Bardziej szczegółowo

Podstawowe struktury algebraiczne

Podstawowe struktury algebraiczne Maciej Grzesiak Podstawowe struktury algebraiczne 1. Wprowadzenie Przedmiotem algebry było niegdyś przede wszystkim rozwiązywanie równań. Obecnie algebra staje się coraz bardziej nauką o systemach matematycznych.

Bardziej szczegółowo

(4) W zbiorze R R definiujemy działania i wzorami. (a, b) (c, d) =(a + c, b + d),

(4) W zbiorze R R definiujemy działania i wzorami. (a, b) (c, d) =(a + c, b + d), Zestaw zadań 2: Ciało liczb zespolonych Układy równań liniowych () Ile działań można określić na zbiorze n-elementowym? Ile z nich to działania przemienne? (2) Zbadaj własności działania różnicy symetrycznej

Bardziej szczegółowo

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c, Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax 2 + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax 2, a R \

Bardziej szczegółowo

Wektory i wartości własne

Wektory i wartości własne Treść wykładu Podprzestrzenie niezmiennicze Podprzestrzenie niezmiennicze... Twierdzenie Cayley Hamiltona Podprzestrzenie niezmiennicze Definicja Niech f : V V będzie przekształceniem liniowym. Podprzestrzeń

Bardziej szczegółowo

1 Podobieństwo macierzy

1 Podobieństwo macierzy GAL (Informatyka) Wykład - zagadnienie własne Wersja z dnia 6 lutego 2014 Paweł Bechler 1 Podobieństwo macierzy Definicja 1 Powiemy, że macierze A, B K n,n są podobne, jeżeli istnieje macierz nieosobliwa

Bardziej szczegółowo

Algebra z geometrią Lista 1 - Liczby zespolone

Algebra z geometrią Lista 1 - Liczby zespolone Algebra z geometrią Lista 1 - Liczby zespolone 1. Oblicz a) (1 + i)(2 i); b) (3 + 2i) 2 ; c) (2 + i)(2 i); d) (3 i)/(1 + i); e) (1 + i 3)/(2 + i 3); f) (2 + i) 3 ; g) ( 3 i) 3 ; h) ( 2 + i 3) 2 2. Korzystając

Bardziej szczegółowo

, to liczby γ +δi oraz γ δi opisują pierwiastki z a+bi.

, to liczby γ +δi oraz γ δi opisują pierwiastki z a+bi. Zestaw 1 Liczby zespolone 1 Zadania do przeliczenia Nie będziemy robić na ćwiczeniach S 1 Policz wartość 1 + i + (2 + i)(i 3) 1 i Zadania domowe x y(1 + i) 1 Znajdź liczby rzeczywiste x, y takie, że +

Bardziej szczegółowo

1 Zbiory i działania na zbiorach.

1 Zbiory i działania na zbiorach. Matematyka notatki do wykładu 1 Zbiory i działania na zbiorach Pojęcie zbioru jest to pojęcie pierwotne (nie definiuje się tego pojęcia) Pojęciami pierwotnymi są: element zbioru i przynależność elementu

Bardziej szczegółowo

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria Technologia Chemiczna 008/09 Zajęcia wyrównawcze. Pokazać, że: ( )( ) n k k l = ( n l )( n l k l Zajęcia nr (h) Dwumian Newtona. Indukcja. ). Rozwiązać ( ) ( równanie: ) n n a) = 0 b) 3 ( ) n 3. Znaleźć

Bardziej szczegółowo

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych Grupa, cia lo Zadanie 1. Jakie w lasności w zbiorze liczb naturalnych, ca lkowitych, wymiernych, rzeczywistych maj dzia lania a b = a b, a b = a 2 + b 2, a b = a+b, a b = b. 2 Zadanie 2. Pokazać, że (R

Bardziej szczegółowo

15. Macierze. Definicja Macierzy. Definicja Delty Kroneckera. Definicja Macierzy Kwadratowej. Definicja Macierzy Jednostkowej

15. Macierze. Definicja Macierzy. Definicja Delty Kroneckera. Definicja Macierzy Kwadratowej. Definicja Macierzy Jednostkowej 15. Macierze Definicja Macierzy. Dla danego ciała F i dla danych m, n IN funkcję A : {1,...,m} {1,...,n} F nazywamy macierzą m n ( macierzą o m wierszach i n kolumnach) o wyrazach z F. Wartość A(i, j)

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ Lista zadań dla kursów mających ćwiczenia co dwa tygodnie. Zadania po symbolu potrójne karo omawiane są na ćwiczeniach rzadko, ale warto też poświęcić im nieco uwagi. Przy

Bardziej szczegółowo

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści 0 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 2 1 Geometria analityczna w R 2 3 3 3 2 Liczby zespolone 4 4 4 3

Bardziej szczegółowo

Algebra z Geometrią Analityczną Informatyka WPPT Lista zadań

Algebra z Geometrią Analityczną Informatyka WPPT Lista zadań Algebra z Geometrią Analityczną Informatyka WPPT Lista zadań Jacek Cichoń, Wrocław 2015/16 1 Struktury algebraiczne Zadanie 1 Które z następujących struktur algebraicznych są grupami: (Z, +), (Z, ), (Q,

Bardziej szczegółowo

Własności wyznacznika

Własności wyznacznika Własności wyznacznika Rozwinięcie Laplace a względem i-tego wiersza: n det(a) = ( 1) i+j a ij M ij (A), j=1 gdzie M ij (A) to minor (i, j)-ty macierzy A, czyli wyznacznik macierzy uzyskanej z macierzy

Bardziej szczegółowo

Zestaw zadań 5: Sumy i sumy proste podprzestrzeni. Baza i wymiar. Rzędy macierzy. Struktura zbioru rozwiązań układu równań.

Zestaw zadań 5: Sumy i sumy proste podprzestrzeni. Baza i wymiar. Rzędy macierzy. Struktura zbioru rozwiązań układu równań. Zestaw zadań : Sumy i sumy proste podprzestrzeni Baza i wymiar Rzędy macierzy Struktura zbioru rozwiązań układu równań () Pokazać, że jeśli U = lin(α, α,, α k ), U = lin(β, β,, β l ), to U + U = lin(α,

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera Określenie podpierścienia Definicja 9.. Podpierścieniem pierścienia (P, +,, 0, ) nazywamy taki podzbiór A P, który jest pierścieniem ze wzgledu

Bardziej szczegółowo

MATEMATYKA I SEMESTR ALK (PwZ) 1. Sumy i sumy podwójne : Σ i ΣΣ

MATEMATYKA I SEMESTR ALK (PwZ) 1. Sumy i sumy podwójne : Σ i ΣΣ MATEMATYKA I SEMESTR ALK (PwZ). Sumy i sumy podwójne : Σ i ΣΣ.. OKREŚLENIE Ciąg liczbowy = Dowolna funkcja przypisująca liczby rzeczywiste pierwszym n (ciąg skończony), albo wszystkim (ciąg nieskończony)

Bardziej szczegółowo

III. Funkcje rzeczywiste

III. Funkcje rzeczywiste . Pojęcia podstawowe Załóżmy, że dane są dwa niepuste zbiory X i Y. Definicja. Jeżeli każdemu elementowi x X przyporządkujemy dokładnie jeden element y Y, to mówimy, że na zbiorze X została określona funkcja

Bardziej szczegółowo

Zaawansowane metody numeryczne

Zaawansowane metody numeryczne Wykład 10 Rozkład LU i rozwiązywanie układów równań liniowych Niech będzie dany układ równań liniowych postaci Ax = b Załóżmy, że istnieją macierze L (trójkątna dolna) i U (trójkątna górna), takie że macierz

Bardziej szczegółowo

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j), ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j

Bardziej szczegółowo

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykłady 6 i 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych. Karol Tarnowski A-1 p.

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykłady 6 i 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych. Karol Tarnowski A-1 p. Analiza numeryczna Kurs INP002009W Wykłady 6 i 7 Rozwiązywanie układów równań liniowych Karol Tarnowski karol.tarnowski@pwr.wroc.pl A-1 p.223 Plan wykładu Podstawowe pojęcia Własności macierzy Działania

Bardziej szczegółowo

Macierze i Wyznaczniki

Macierze i Wyznaczniki Macierze i Wyznaczniki Kilka wzorów i informacji pomocniczych: Denicja 1. Tablic nast puj cej postaci a 11 a 12... a 1n a 21 a 22... a 2n A =... a m1 a m2... a mn nazywamy macierz o m wierszach i n kolumnach,

Bardziej szczegółowo

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

Liczby zespolone. x + 2 = 0. Liczby zespolone 1 Wiadomości wstępne Rozważmy równanie wielomianowe postaci x + 2 = 0. Współczynniki wielomianu stojącego po lewej stronie są liczbami całkowitymi i jedyny pierwiastek x = 2 jest liczbą

Bardziej szczegółowo

Geometria Lista 0 Zadanie 1

Geometria Lista 0 Zadanie 1 Geometria Lista 0 Zadanie 1. Wyznaczyć wzór na pole równoległoboku rozpiętego na wektorach u, v: (a) nie odwołując się do współrzędnych tych wektorów; (b) odwołując się do współrzędnych względem odpowiednio

Bardziej szczegółowo

Informacja o przestrzeniach Hilberta

Informacja o przestrzeniach Hilberta Temat 10 Informacja o przestrzeniach Hilberta 10.1 Przestrzenie unitarne, iloczyn skalarny Niech dana będzie przestrzeń liniowa X. Załóżmy, że każdej parze elementów x, y X została przyporządkowana liczba

Bardziej szczegółowo

DB Algebra liniowa 1 semestr letni 2018

DB Algebra liniowa 1 semestr letni 2018 DB Algebra liniowa 1 semestr letni 2018 Teoria oraz większość zadań w niniejszym skrypcie zostały opracowane na podstawie książek: 1 G Banaszak, W Gajda, Elementy algebry liniowej cz I, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne,

Bardziej szczegółowo

Zadania z algebry liniowej - sem. I Przestrzenie liniowe, bazy, rząd macierzy

Zadania z algebry liniowej - sem. I Przestrzenie liniowe, bazy, rząd macierzy Zadania z algebry liniowej - sem I Przestrzenie liniowe bazy rząd macierzy Definicja 1 Niech (K + ) będzie ciałem (zwanym ciałem skalarów a jego elementy nazywać będziemy skalarami) Przestrzenią liniową

Bardziej szczegółowo

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste 1 Konstrukcja pierścienia wielomianów Niech P bedzie dowolnym pierścieniem, w którym 0 1. Oznaczmy przez P [x] zbiór wszystkich nieskończonych ciagów o wszystkich

Bardziej szczegółowo

Macierz o wymiarach m n. a 21. a 22. A =

Macierz o wymiarach m n. a 21. a 22. A = Macierze 1 Macierz o wymiarach m n A = a 11 a 12 a 1n a 21 a 22 a 2n a m1 a m2 a mn Mat m n (R) zbiór macierzy m n o współczynnikach rzeczywistych Analogicznie określamy Mat m n (Z), Mat m n (Q) itp 2

Bardziej szczegółowo

1 Logika. 1. Udowodnij prawa logiczne: 3. (p q) (p q) 2. (p q) ( q p) 2. Sprawdź, czy wyrażenie ((p q) r) (p (q r)) jest tautologią.

1 Logika. 1. Udowodnij prawa logiczne: 3. (p q) (p q) 2. (p q) ( q p) 2. Sprawdź, czy wyrażenie ((p q) r) (p (q r)) jest tautologią. Logika. Udowodnij prawa logiczne:. (p q) ( p q). (p q) ( q p) 3. (p q) (p q). Sprawdź czy wyrażenie ((p q) r) (p (q r)) jest tautologią. 3. Zad 3. Sprawdź czy zdanie: Jeżeli liczba a dzieli się przez i

Bardziej szczegółowo

Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań

Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań Przekształcenia liniowe, diagonalizacja macierzy 1. Podano współrzędne wektora v w bazie B. Znaleźć współrzędne tego wektora w bazie B, gdy: a) v = (1,

Bardziej szczegółowo

macierze jednostkowe (identyczności) macierze diagonalne, które na przekątnej mają same

macierze jednostkowe (identyczności) macierze diagonalne, które na przekątnej mają same 1 Macierz definicja i zapis Macierzą wymiaru m na n nazywamy tabelę a 11 a 1n A = a m1 a mn złożoną z liczb (rzeczywistych lub zespolonych) o m wierszach i n kolumnach (zamiennie będziemy też czasem mówili,

Bardziej szczegółowo

Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/

Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/ Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/ dr n. mat. Zdzisław Otachel Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Katedra Zastosowań Matematyki i Informatyki ul. Akademicka 15, p.211a, bud. Agro

Bardziej szczegółowo

Agata Boratyńska ZADANIA Z MATEMATYKI, I ROK SGH GRANICA CIĄGU

Agata Boratyńska ZADANIA Z MATEMATYKI, I ROK SGH GRANICA CIĄGU Agata Boratyńska Zadania z matematyki Agata Boratyńska ZADANIA Z MATEMATYKI, I ROK SGH GRANICA CIĄGU. Korzystając z definicji granicy ciągu udowodnić: a) n + n+ = 0 b) n + n n+ = c) n + n a =, gdzie a

Bardziej szczegółowo

A A A A A A A A A n n

A A A A A A A A A n n DODTEK NR GEBR MCIERZY W dodatku tym podamy najważniejsze definicje rachunku macierzowego i omówimy niektóre funkcje i transformacje macierzy najbardziej przydatne w zastosowaniach numerycznych a w szczególności

Bardziej szczegółowo

(wymiar macierzy trójk¹tnej jest równy liczbie elementów na g³ównej przek¹tnej). Z twierdzen 1 > 0. Zatem dla zale noœci

(wymiar macierzy trójk¹tnej jest równy liczbie elementów na g³ównej przek¹tnej). Z twierdzen 1 > 0. Zatem dla zale noœci 56 Za³ó my, e twierdzenie jest prawdziwe dla macierzy dodatnio okreœlonej stopnia n 1. Macierz A dodatnio okreœlon¹ stopnia n mo na zapisaæ w postaci n 1 gdzie A n 1 oznacza macierz dodatnio okreœlon¹

Bardziej szczegółowo

WIELOMIANY SUPER TRUDNE

WIELOMIANY SUPER TRUDNE IMIE I NAZWISKO WIELOMIANY SUPER TRUDNE 27 LUTEGO 2011 CZAS PRACY: 210 MIN. SUMA PUNKTÓW: 200 ZADANIE 1 (5 PKT) Dany jest wielomian W(x) = x 3 + 4x + p, gdzie p > 0 jest liczba pierwsza. Znajdź p wiedzac,

Bardziej szczegółowo

Wstęp do komputerów kwantowych

Wstęp do komputerów kwantowych Wprowadzenie do mechaniki kwantowej Uniwersytet Łódzki, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej 2008/2009 Wprowadzenie do mechaniki kwantowej Podstawy matematyczne 1 Algebra liniowa Bazy i liniowa niezależność

Bardziej szczegółowo

wszystkich kombinacji liniowych wektorów układu, nazywa się powłoką liniową uk ładu wektorów

wszystkich kombinacji liniowych wektorów układu, nazywa się powłoką liniową uk ładu wektorów KOINACJA LINIOWA UKŁADU WEKTORÓW Definicja 1 Niech będzie przestrzenią liniową (wektorową) nad,,,, układem wektorów z przestrzeni, a,, współczynnikami ze zbioru (skalarami). Wektor, nazywamy kombinacją

Bardziej szczegółowo