7. MIEJSCA GEOMETRYCZNE PIERWIASTKÓW (mgp)

Podobne dokumenty
4) Podaj wartość stałych czasowych, wzmocnienia i punkt równowagi przy wymuszeniu impulsowym

a) b) Rys Schemat ideowo-konstrukcyjny układu do przykładu 6.1 a) i jego schemat blokowy

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

Ruch unoszenia, względny i bezwzględny

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA (1980/1981). Stopień I, zadanie teoretyczne T4 1

O OKRĘGACH STYCZNYCH. V Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Krakowie Jakub Luśtyk

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

magnetycznym. Rozwiązanie: Na elektron poruszający się z prędkością υ w polu B działa siła Lorentza F L, wektorów B i υ.

() () = 1. Definicja (warunek konieczny i wystarczający) Badamy położenie pierwiastków równania charakterystycznego () ()

Idea metody LINIE PIERWIASTKOWE EVANSA. Idea metody. Przykład. 1 s1,2 k

TORY PLANET (Rozważania na temat kształtów torów ruchu planety wokół stacjonarnej gwiazdy)

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

1. LINIE WPŁYWOWE W UKŁADACH STATYCZNIE WYZNACZALNYCH

Obliczenia naukowe Wykład nr 14

KONKURS MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH DLA UKŁADÓW PRĘTOWYCH

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Całkowanie numeryczne. Definicje, twierdzenia, algorytmy

SK-7 Wprowadzenie do metody wektorów przestrzennych SK-8 Wektorowy model silnika indukcyjnego, klatkowego

Temat ćwiczenia. Pomiary kół zębatych

Identyfikacja parametrów modelu maszyny synchronicznej jawnobiegunowej

Zbiory wyznaczone przez funkcje zdaniowe

Metody analizy światłowodów wielomodowych

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Fizyka i astronomia Poziom podstawowy

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

O sposobie poszukiwania dobrej metody inwestowania na giełdzie

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Zadanie 1. Podaj model matematyczny układu jak na rysunku: a) w postaci transmitancji, b) w postaci równań stanu (równań różniczkowych).

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z NOWĄ ERĄ 2015/2016 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY. Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

Transmitancja widmowa bieguna

Oparaboli. Wojciech GUZICKI, Warszawa

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

PRÓBNA MATURA Z MATEMATYKI Z OPERONEM LISTOPAD ,0. 3x 6 6 3x 6 6,

1. Funkcje zespolone zmiennej rzeczywistej. 2. Funkcje zespolone zmiennej zespolonej

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\Nieciagly.doc. Drgania i fale II rok Fizyki BC

dr inż. Zbigniew Szklarski

Rejestracja obrazów w fotogrametrii naziemnej budowa kamery Photheo 19/1318. Rejestracja obrazów w fotogrametrii naziemnej budowa kamery UMK 10/1318

Modelowanie i obliczenia techniczne. Model matematyczny w postaci transmitancji

LABORATORIUM DYNAMIKI MASZYN

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Fizyka i astronomia Poziom rozszerzony

Metody numeryczne. Wykład nr 7. dr hab. Piotr Fronczak

Przykład 2.5. Figura z dwiema osiami symetrii

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13. Propozycja punktowania rozwiązań zadań

Zadania do rozdziału 7.

Geometria analityczna przestrzeni

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

ZADANIA Z GEOMETRII RÓŻNICZKOWEJ NA PIERWSZE KOLOKWIUM

PORÓWNANIE WYBRANYCH RÓWNAŃ KONSTYTUTYWNYCH STOPÓW Z PAMIĘCIĄ KSZTAŁTU

Politechnika Śląska Wydział Automatyki, Elektroniki i Informatyki Praca dyplomowa

Materiały pomocnicze do ćwiczeń z przedmiotu: Ogrzewnictwo, wentylacja i klimatyzacja II. Klimatyzacja

splajnami splajnu kubicznego

4. RACHUNEK WEKTOROWY

Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A stopnia n nazywamy liczbę det A określoną następująco:

- Wydział Fizyki Zestaw nr 5. Powierzchnie 2-go stopnia

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

PEWNIK DEDEKINDA i jego najprostsze konsekwencje

Matematyka stosowana i metody numeryczne

ZASADY DYNAMIKI. II. Przyspieszenie ciała jest proporcjonalne do przyłoŝonej siły. r r v. r dt

POMIAR MODUŁU SPRĘŻYSTOŚCI STALI PRZEZ POMIAR WYDŁUŻENIA DRUTU

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA PROSTEGO

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Ćwiczenie 03 POMIAR LUMINANCJI POMIAR LUMINANCJI. Celem ćwiczenia jest poznanie metod pomiaru luminancji oraz budowy i zasady działania nitomierza.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Zadania. ze zbioru 25 lat Olimpiad Fizycznych Waldemara Gorzkowskiego. a, skierowane równolegle do równi (w górę, ku

1. Wykres momentów zginających M(x) oraz sił poprzecznych Q(x) Rys2.

CHARAKTERYSTYKI CZASOWE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZANIA

INSTYTUT ENERGOELEKTRYKI POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ Raport serii SPRAWOZDANIA Nr LABORATORIUM TEORII STEROWANIA INSTRUKCJA LABORATORYJNA

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

W(s)= s 3 +7s 2 +10s+K

IKONY CZĘŚĆ I 1. WIELOKĄTY I OKRĘGI

2. PODSTAWY STATYKI NA PŁASZCZYŹNIE

INSTRUKCJA. Ćwiczenie A2. Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyny metodą dynamiczną.

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

Zalety. Wady. o prosty

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

LINIA PRZESYŁOWA PRĄDU STAŁEGO

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

2. Tensometria mechaniczna

Analiza B II zadania. cos kx = sin(n x) 2 sin x 2. cos n sin 1 n., tan x, cot x, log sin x, log tan x, 1 + x

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom podstawowy

1 Przekształcenie Laplace a

Obliczeniowa nośność przekroju zbudowanego wyłącznie z efektywnych części pasów. Wartość przybliżona = 0,644. Rys. 25. Obwiednia momentów zginających

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom podstawowy

ANALIZA WP YWU STA YCH FIZYCZNYCH I GEOMETRYCZNYCH NA DEFORMACJE WALCOWYCH KONSTRUKCYJNYCH ELEMENTÓW GUMOWYCH

Prawdopodobieństwo i statystyka

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

Zastosowanie teorii pierścieni w praktyce

WYKŁAD 2: CAŁKI POTRÓJNE

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania =

Transkrypt:

7. Miejc geometyczne piewitów 7. MIEJSCA GEOMERYCZNE PIERWIASKÓW (mgp) 7.. Zdy budowy miejc geometycznych piewitów (mgp) ) Zpi funcji pzejści mgp dotyczy ułdu zmniętego, le do jego budowy wyozytuje ię funcję pzejści w ułdzie otwtym. ( l )!( lv ) H () G() K g n ( m )!( mu ) K K K K g z l! lv l " lv H () G() K g m " mn n! m mu K wpółczynni czułości ttycznej, zmieni ię od do H z i () G() li ( z )"( zv ) n ( p )"( p ) K z i ze funcji H()G(), p bieguny funcji H()G(), u p ) Wune gumentu i modułu H()G(). N podtwie ównni chteytycznego ułdu zmniętego, możn wypowdzić wuni jie powinn pełnić funcj w ułdzie otwtym, by możn było budowć mgp. Np. będzie dny ułd biegunów i ze w funcji pzejści ułdu otwtego. mu z p p ψ φ φ z p p Ry. 7. Jeżeli punt póbny nleży do mgp, to jet pełniony wune gumentu: ϕ ϕ ψ ( m )π gdzie m, ±, ±,... Wune ten łuży do oeślni mgp metodą pób i ogólnie zpiuje ię go wzoem: u i v i i nϕ ϕ ψ ( m )π Jeżeli punt póbny nleży do mgp to wtość czułości ttycznej oeślmy ze wzou: 97

7. Miejc geometyczne piewitów p p K z Jet to wune modułu i łuży do lowni wyeu w wtościch K. Ogólny zpi: K " u n p pu n p p i v z " zv W ptyce może ię zdzyć, że funcj nie m ze, wtedy : p zi i v zi i ) Część mgp n oi zeczywitej. Pzyjmując punt póbny n oi zeczywitej możn wyzć, że jeżeli liczb biegunów i ze leżących po pwej tonie puntu póbnego n oi zeczywitej jet niepzyt to punt ten nleży do mgp. K K K ieune wzotu K z p p Ry. 7. 4) Liczb odgłęzień mgp. Liczb t jet ówn liczbie biegunów H()G(). 5) Punty początowe i ońcowe MGP. Punt początowy w biegunie p. Punt ońcowy w zeze i zi. 6) Aymptoty mgp. Jeżeli miejce geometyczne m ymptoty, to ąt ich nchyleni do oi zeczywitej wynoi: ( m ) π m,±, ±,..., (un-) u n v u n liczb biegunów; v liczb ze Wzytie ymptoty MGP pzecinją ię w jednym puncie, nzywmy śodiem ciężości ymptot. n n p p n p v u n v z i - um wtości wpółzędnych biegunów - um wtości wpółzędnych ze 98

7. Miejc geometyczne piewitów 7) Punty ozgłęzieni i chodzeni mgp. punt ozgłęzieni punt chodzeni K nietypowy punt chodzeni K K K 5 K 5 K K K K K K K K Ry. 7. Punt ozgłęzieni to punt, w tóym mgp opuzcz oś zeczywitą pzechodząc n płzczyznę zmiennej zepolonej. Punt chodzeni to punt, w tóym mgp opuzcz płzczyznę zmiennej zepolonej n oś zeczywitą. Opócz typowych mogą wytąpić ównież nietypowe ozgłęzieni i chodzeni. O itnieniu tych puntów ozgłęzieni możn wnioowć tylo podcz budowy wyeów. Wpółzędne puntów ozgłęzieni lub chodzeni, możn n podtwie wunu gumentów. W tym celu ozwż ię pecjlny punt póbny będący puntem pozuiwnym, odchylonym od oi o bdzo młą odległość (y.7.4). z p p ψ φ α φ z p p bdzo młe odchylenie Ry. 7.4 Jeżeli punt póbny m nleżeć do mgp to mui być pełniony wune gumentu: ϕ ϕ ψ ( m ) π ϕ π α π inα dl bdzo mlych ϕ π, ϕ p ψ z p, π ( m )π p p z W otzymnym ównniu dobiemy tą wtość m by wyeliminowć łdnii tłe będące wielootnością π. Dl nzego pzypdu dl m : 99

p p p z p p p z z 7. Miejc geometyczne piewitów Rozwiąznie otzymnego ównni pzepowdzmy metodą pób, złdjąc położenie puntu ozgłęzieni i chodzeni. Otzymujemy w ten poób wtości pomieni, tóe podtwimy do wzou i pwdzmy zeownie ię lewej tony. Pzyłd 7.. Dny jet UAR pozny n yunu 7.5 R() E() K g C() - ( )( )( ),[];,[];,5[] Ry. 7.5 Zbudowć miejce geometyczne piewitów ułdu zmniętego.. Zpi funcji pzejści: K H () G() K g 5. Ze i bieguny H()G() oz mgp n oi zeczywitej: p -; p -5; p -. ( )( )( ) 6 p p p - -5 - Ry. 7.6. Wyznczenie ymptot (ąt) i śod ciężości ymptot. ( m ) π ( m ) π π ( m ) tąd: u n v m 6 8 4

u p zi 5 5,67 u n v 4. Wpółzędne puntu ozgłęzieni: ϕ ϕ ψ ( m )π v π ( m )π p p p p p p zcujemy z wyeu mgp i powyżzego ównni. p 7. Miejc geometyczne piewitów - -4 -,5 -,4 p,5,4 p,5,6 p 7 6 6,5 6,6 lew ton ów. -,6,67,5,6 -,4 p p p Ry. 7.7 5. Liczb głęzi MGP 6. Otteczny wye mgp. K K - K Ry. 7.8 Z powyżzego wyeu wyni, że: ) dl K 4,8 piewiti ównni chteytycznego ułdu zmniętego ą zeczywite ujemne; b) dl K > 4,8 ównnie chteytyczne m: - dw piewiti zepolone n głęzich i ; - jeden piewite zeczywity n głęzi. W celu znlezieni piewitów ównni chteytycznego ułdu zmniętego, dl zdnej czułości ttycznej, nleży: ) znleźć punty mgp (metodą pób), w tóym czułość ttyczn odpowid czułości zdnej; b) wpółzędne tych puntów ą pozuiwnymi piewitmi. Równnie chteytyczne zpine w potci wyniowej, możn wyozytć do nlizy zchowni ię ułdu zmniętego np.: do wyznczeni chteytyi czowej.

7. Miejc geometyczne piewitów 7.. Ogólne wytyczne dobou wzmocnieni.) Dl ułdu oygownego (z egultoem) poządzmy mgp, np.: p p η / z η K o wym p p Ry. 7.9 ) Nleży wyeślić potą pod ątem wynijącym z zdnej liczby tłumieni piewitów dominujących. η c coξ z (,4 ξ z,8) ) Nleży wyznczyć wymgną czułość ttyczną w puncie pzecięci potej i mgp. 4) Nleży wyznczyć wymgne wzmocnienie egulto n podtwie wtości K o wym. Wzmocnienie to gwntuje położenie piewitów dominujących w puntch i płzczyzny zepolonej. Pzyłd 7.. Zbdć zp tbilności ułdu egulcji opinego funcją pzejści w ułdzie otwtym. H () G() KK Z ( )( ) dl dnych KK Z,4 [/], [], [] Ztoowć metodę miejc geometycznego piewitów ównni chteytycznego ułdu. Miejce geometyczne pzedtwi zminę położeni piewitów ównni chteytycznego, w tóym wpółczynni wzmocnieni zpiny w potcie wpółczynni czułości ttycznej, ttowny jet j pmet pzyjmujący wtości z pzedziłu [, ]. Miejce geometyczne dotyczy ułdu zmniętego, lecz do jego budowy wyozytuje ię funcję pzejści w ułdzie otwtym. W piewzej olejności ztoujemy zpi funcji pzejści dogodny do budowy mgp: KK Z KK Z H () G() ( )( ) K ( p )( p )( p ) gdzie: K wpółczynni czułości ttycznej, mjący wtość

K KK Z [ ] 7 7. Miejc geometyczne piewitów p, p, p bieguny funcji pzejści w ułdzie otwtym mjące wtości p [/] p 5 [ ] p [ ] Ntępnie wyznczone wtości biegunów nnoimy n płzczyznę Gu i bdmy, tóe części oi zeczywitej nleżą do mgp. W tym wypdu będą to części zwte miedzy p i p oz n lewo od p, pozne n yunu 7.. Z tego yunu wyni, że między biegunmi p i p znjduje ię typowy punt ozgłęzieni. Dl znlezieni tego puntu ułdmy ównnie pomocnicze wynijące z wunu gumentu (y. 7.). - -5 p p p Ry. 7. φ p p p p φ φ ~ ~ p ~ p Ry. 7. Wymienione ównnie m potć: ϕ ϕ ϕ (m )π Poniewż ϕ π ϕ ϕ p p p więc otzymmy π ( m )π. p p p

7. Miejc geometyczne piewitów Ntępnie dobiemy tą wtość m, by wyeliminowć łdnii tłe, będące wielootnością liczby π. W tym pzypdu dl m po upozczeniu otzymmy: p p p Rozwiąznie tego ównni pzepowdzmy metodą pób złdjąc onetne wtości pomieni. Wynii obliczeń dl wygody możn zetwić w tbeli, w tóej oblicz ię wtość lewej tony ównni (b. 7..). bel 7.. p p p Lew ton ównni 7, 8 -,4,,9 7,9 -,5 Pzyjmując, że dołdność wyzeowni ię lewej tony ównni jet w tzecim wiezu wytczjąc dl ptyi, możn pzyjąć, że: p, [/] p,9 [/] p 7,9 [/] więc odcięt puntu ozgłęzieni wynoi, [/]. Ntępnie wyznczmy ąt nchyleni ymptot, ze wzou: ( m ) π u n v W ozptywnym pzypdu liczby biegunów i ze wynozą: u n v ztem ymptoty mgp będą nchylone pod ątem: π ( m ) ( m ) 6 Wynii obliczeń zwyle zetwi ię w tbeli dl ilu wtości m (b. 7..). bel 7.. m [ o ] 6 8 4 Z tbeli wybiemy ąty będące ozwiązniem zdni, czyli: 6 o o Śode ciężości ymptot wyznczmy ze wzou: u v p zi 5 5[ ] u n v Obecnie możemy pzytąpić do wyeśleni części mgp znjdującej ię poz oią zeczywitą. W tym celu będziemy toowć wune gumentu, tóy dl żdego 4

7. Miejc geometyczne piewitów puntu póbnego n płzczyźnie Gu, nleżącego do mgp, m w tym pzypdu potć: ϕ ϕ ϕ (m )8 o Pzyłdowo, dl puntu p (y. 7..) otzymmy: ϕ 9 [ o ] ϕ 4 [ o ] ϕ [ o ] m podobnie dl puntu p (y. 7..) będzie: ϕ 95 [ o ] ϕ 5 [ o ] ϕ [ o ] m 58,5 6, p 7 7 p 6, - -, 58,5 48 Ry. 7. Po wyeśleniu mgp, możemy pzytąpić do wylowni wyeu w wtościch czułości ttycznej K. W tym celu ztoujemy wune modułu, tóy dl żdego puntu mgp m w tym pzypdu potć: K po p p Pzyłdowo dl puntu p (y. 7..) otzymmy: p,4 [/] p 4,5 [/] p 8,9 [/] K 6, [/] Anlogicznie dl puntu p (y. 7..) będzie: p 6 [/] p 7,5 [/] p, [/] K 58,5 [/] Poniewż wpółczynnii wzmocnieni i tłe czowe ułdu mją onetne wtości, więc czułość ttyczn wynijąc z temtu zdni będzie ówn: KK Z,4 K 7[ ],, 5

7. Miejc geometyczne piewitów W związu z tym metodą pób znjdujemy n mgp punty mjące obliczoną wyżej czułość ttyczną. W puntch tych znjdują ię piewiti ównni chteytycznego ułdu, odpowidjże dnym liczbowym z temtu zdni. Dw piewiti znjdują ię poz oią zeczywitą i wynozą: -,95 j,55 [/] -,95 j,55 [/] tzeci piewite znjduje ię n oi zeczywitej i jet ówny: -,5 [/] N podtwie mgp twiedziliśmy ztem, że ównnie chteytyczne m dw piewiti dominujące zepolone i. Stł czow i liczb tłumieni, wynijąc z obecności tych piewitów, wynozą odpowiednio:, [] Z,5 4 ξ Z coη co 7,8 Bezpieczn pc ułdu egulcji oz włściwy ztłt jego chteyty czowych wymgją pełnieni nieówności:,4 ξ,8 W ozptywnym pzypdu możn powiedzieć, że zp tbilności jet w gnicch nomy, pondto możn ozcowć włności dynmiczne ułdu: c m [%] t,6 Z,6,4,44 [] Pzyłd 7.. Wyznczyć mgp dl ntępującego obietu: () () ( 5) H G ( 5)( 5) bieguny:, ± j4, 5, 4 ze: 5 4j j j j -8-7 -6-5 -4 - - - -j 4 5 6 7 z -j 4,7 -j -4j Ry. 7. 6

) Aymptoty: ( m 8 ) 6 n v, z b) Punt ozgłęzieni 5 5 8 7. Miejc geometyczne piewitów,66 b p p4 p p z,85 c) Punt zejści p p z b b b b Ry. 7.4 z 7,5 d) Czułość ttyczn: dl o,85 K 4, 7 dl z 7,5, K 7 e) Punt pzecięci z oią : 4 5 ( 5) 5 5 5 5 4 5 5 4 < - nie m tiego wzmocnieni, by ułd był n gnicy tbilności tzn. chteyty pzecinł oś. f) Kąt wyjści głęzi: ϕ ϕ ϕ ϕ ψ ϕ ω 5 ' ω ( m ) 8 z Pzyłd 7.4. Wyznczyć mgp dl ntępującego obietu: H () G() ( 5) ( 5)( 4) 7

7. Miejc geometyczne piewitów bieguny: ± j4, 5, ze: 5, 6 4 4j j j j -8-7 -6-5 -4 - - - -j 4 5 6 7,5 -j 64,4 -j -4j ) Aymptoty: Ry. 7.5 ( m ) 8 6, z n v b) Punt ozgłęzieni: 5 6 6 5,66 p p p,75 z b b Ry. 7.6 c) Czułość w puncie ozgłęzieni: 5 4,75,5 7,59 4 5 7,75 d) Punt chodzeni: b b p p ( )( ) ( )( ) p 7,45 z p p z b 64,4 8

7. Miejc geometyczne piewitów e) Czułość w puncie chodzeni: 7,45(,45)( 55,5 89,5 4) 7,5,45 f) Kąt pod jim wychodzą głęzie: ϕ ϕ ϕ ϕ ψ m 8 ω ( ) ϕω 88 5' g) Punt pzecięci z oią : 5 5 4 4 7 ( )( ) ( ) 5 5 7 6 5 7 55 5 6 Pzyłd 7.5 Wyznczyć mgp dl ntępującego obietu: () () ( 5) H G 4 ( )( ) 55 455 5 48 ( 5) ( )[ ( 6 j) ][ ( 6 j) ] 4j j j j -8-7 -6-5 -4 - - - -j 4 5 5 -j 8,85 -j -4j ) Aymptoty: Ry. 7.7 ( m ) 8 6, z n v 6 6 5 5,66 9

7. Miejc geometyczne piewitów b) Punt ozgłęzieni: p p z b p p,5 p Ry. 7.8 z b b c) Czułość w puncie ozgłęzieni: 4,5,95,,6 4 5 6,5 d) Punt chodzeni: b b p ( )( ) ( )( ) p p 6,75 z 8,85 e) Czułość w puncie chodzeni: ( 6,75)( 8,75)( 45,5 8 4) 5,75 f) Kąt pod jim wychodzą głęzie: ϕ ϕ ϕ ϕ ψ m 8 ω ( ) ϕ ω g) Punt pzecięci z oią : 4 6 8 5 6 5 ( ) 8 4 5 8 9, 5 4 8 9, 78 8 98