E x Direction of Propagation. y B y

Podobne dokumenty
OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Zjawisko interferencji fal

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

Wykład 16: Optyka falowa

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

Wykład 16: Optyka falowa

ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL

Zjawisko interferencji fal


Drgania i fale II rok Fizyk BC

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Lecture 20. Fraunhofer Diffraction - Transforms

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 11, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład FIZYKA II. 8. Optyka falowa

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

przenikalność atmosfery ziemskiej typ promieniowania długość fali [m] ciało o skali zbliżonej do długości fal częstotliwość [Hz]

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\FRAUN1.doc. "Drgania i fale" ii rok FizykaBC. Dyfrakcja: Skalarna teoria dyfrakcji: ia λ

Światło jako fala Fala elektromagnetyczna widmo promieniowania Czułość oka ludzkiego w zakresie widzialnym

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 11, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Zjawisko interferencji fal

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

Fizyka elektryczność i magnetyzm

Interferencja. Dyfrakcja.

Prawa optyki geometrycznej

GŁÓWNE CECHY ŚWIATŁA LASEROWEGO

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy fizyki sezon 2 8. Fale elektromagnetyczne

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Promieniowanie dipolowe

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

Podstawy fizyki wykład 8

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

WŁASNOŚCI FAL (c.d.)

Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

Ćwiczenie 4. Doświadczenie interferencyjne Younga. Rys. 1

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.

Optyka falowa. dr inż. Ireneusz Owczarek CMF PŁ 2012/13

Wydział EAIiE Kierunek: Elektrotechnika. Wykład 12: Fale. Przedmiot: Fizyka. RUCH FALOWY -cd. Wykład /2009, zima 1

Wykład I Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 16

Ψ(x, t) punkt zamocowania liny zmienna t, rozkład zaburzeń w czasie. x (lub t)

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela

Przedmiot: Fizyka. Światło jako fala. 2016/17, sem. letni 1

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

Równania Maxwella. roth t

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

ZASADY ZALICZANIA PRZEDMIOTU:

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.

Fizyka klasyczna. - Mechanika klasyczna prawa Newtona - Elektrodynamika prawa Maxwella - Fizyka statystyczna -Hydrtodynamika -Astronomia

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

WŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Wykład 27 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

Fizyka 12. Janusz Andrzejewski

BADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA

POLARYZACJA ŚWIATŁA. Uporządkowanie kierunku drgań pola elektrycznego E w poprzecznej fali elektromagnetycznej (E B). światło niespolaryzowane

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Nazwa projektu: Kreatywni i innowacyjni uczniowie konkurencyjni na rynku pracy

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Elektrodynamika. Część 8. Fale elektromagnetyczne. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Hard-Margin Support Vector Machines

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

= sin. = 2Rsin. R = E m. = sin

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 20, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Helena Boguta, klasa 8W, rok szkolny 2018/2019

Moment pędu fali elektromagnetycznej

Ponadto, jeśli fala charakteryzuje się sferycznym czołem falowym, powyższy wzór można zapisać w następujący sposób:

Laboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT

ELEMENTY OPTYKI Fale elektromagnetyczne Promieniowanie świetlne Odbicie światła Załamanie światła Dyspersja światła Polaryzacja światła Dwójłomność

Ruch falowy. Fala zaburzenie wywoane w jednym punkcie ośrodka, które rozchodzi się w każdym dopuszczalnym kierunku.

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

28 Optyka geometryczna i falowa

Falowa natura światła

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Kinematyka: opis ruchu

Interferencja promieniowania

Weronika Mysliwiec, klasa 8W, rok szkolny 2018/2019

Dualizm korpuskularno falowy

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

Transkrypt:

Podstawy Optyki

x E x Direction of Propagation k z z y B y An electromagnetic wave is a travelling wave which has time varying electric and magnetic fields which are perpendicular to each other and the direction of propagation, z. 2

z E B E E and B have constant phase in this xy plane; a wavefront k Propagation E x E x = E o sin(ωt kz) z A plane EM wave travelling along z, has the same E x (or B y ) at any point in a given xy plane. All electric field vectors in a given xy plane are therefore in phase. The xy planes are of infinite extent in the x and y directions. 3

Światło Fale EM z zakresu częstotoliwości ν [0.39, 0.75] 10 15 Hz lub długości ( w próżni) λ [ 400, 760] nm Definicja 1 Wektorem świetlnym nazywamy wektor pola elektrycznego fali EM z zakresu widzialnego E = E m cos(ωt k r + α) Prędkość światła w próżni 1/ ε o μ o, = c, w ośrodku 1/ ε o μ o εμ = v 4

Wave fronts (constant phase surfaces) Wave fronts k Wave fronts λ P λ k λ O P r E z A perfect plane wave A perfect spherical wave A divergent beam (a) (b) (c) Examples of possible EM waves 5

Wave fronts y (b) x 2w o O θ z Beam axis Gaussian Intensity (c) (a) (a) Wavefronts of a Gaussian light beam. (b) Light intensity across beam cross section. (c) Light irradiance (intensity) vs. radial distance r from beam axis (z). 2w r 6

Definicja 2 c Stosunek = n v nazywamy (bezwzględnym) współczynnikiem załamania ośrodka n = εμ, μ 1 n ε, Długość fali światła w próżni λ o = c/f (f-częstość, v = c/n) w ośrodku λ = v/f = λ o /n 7

Natężenie światła I = <S> = <E H> [W/m 2 ] E m ε o ε = H m μ o μ = H m μ o H m = ε ε o /μ o E m = n E m ε o /μ o H m = n E m I n E m 2 Wniosek 1 Natężenie światła jest proporcjonalne do kwadratu amplitudy fali świetlnej; amplituda ta jest nieciągła na granicy ośrodków Definicja 3 Linie wzdłuż których płynie energia fali EM (styczne do wektora Poyntinga S) nazywa się promieniami 8

Nałożenie 2 fal harmonicznych i monochromatycznych w ustalonym punkcie r o przestrzeni: E 1 = E 1m cos(ωt + α 1 ), E 2 = E 2m cos(ωt + α 2 ) Zasada superpozycji daje natężenie wypadkowe: I w = (E 1 + E 2 ) 2 = (E 1 ) 2 + (E 2 ) 2 + 2(E 1m E 2m ) cos δ ponieważ E 12 =I 1, oraz E 22 =I 2, I = I 1 +I 2 + 2 I 1 I 2 cos δ, δ=(α 2 -α 1 ) 2 I 1 I 2 cos δ człon interferencyjny, ze względu na interferencję I I 1 +I 2, z wyjątkiem szczególnych sytuacji 9

Jeśli δ(t) f(t) cos δ = f(r), ponieważ δ(r) jest funkcją miejsca, w którym fale się nakładają: 2π δ = k (r 2 -r 1 ) = k (Δ o r) = (Δ o r) λ 2π 2π 2π lub δ = [ n] (r 2 r 1 )= [n (r 2 r 1 )]= Δr λ o gdzie: Δ o r k - droga geometryczna światła w ośrodku o wsp. n, Δr k - droga optyczna światła w ośrodku (zależnie od miejsca) cos δ = 1 I w = I 1 +I 2 + 2 I 1 I, 2 (gdy 1 1 =I 2 = I o, I w =4I o ), cos δ = 0 I w = I 1 +I 2, (gdy 1 1 =I 2 = I o, I w =2I o ), cos δ = -1 I w = I 1 +I 2-2 I 1 I, 2 (gdy 1 1 =I 2 = I o, I w =0 ), λ o λ o Jeśli δ(t)= f(t) : <cos δ(t)> t<τ = 0, I = I +I, niezależnie od miejsca 10

Definicja Iloczyn drogi fali EM i współczynnika załamania ośrodka n nazywamy drogą optyczną światła Δ Wniosek δ = ±0, ±2π, ±4π,..., cosδ =1 I w =4I o, (wzmocnienie, dla Δ = ± mλ o, (m = 0,1,2...) int. konstruktywna) δ = ±π, ±3π, ±5π,..., cosδ = -1 I w = 0, ( wygaszenie, dla Δ = ± (m + ½)λ o, (m = 0,1,2...) int. destruktywna) δ dowolne, cosδ = [-1, 1] Uwaga I w = 2I o (1+cosδ) = 4I o (cos 2 δ/2) Interferencja światła powoduje redystrybucję średniej gęstości energii w przestrzeni 11

Spójność (koherencja) czasowa Zwykle dla fali EM : E = Acos(ωt -kr +α) ; ω=f(t) i α=f(t), dla 2 fal w punkcie r 1,2 = const : A 1 cos[ω 1 (t) t + α 1 (t)] i A 2 cos[ω 2 (t) t + α 2 (t)], gdy ω o1 = ω o2 = ω o A 1 cos[ω o t + α 1 (t)] i A 2 cos[ω o t + α 2 (t)], wtedy δ(t) = α 2 (t) - α 1 (t) = f(t), 2 I 1 I 2 cos δ(t) = f(t), i średnia mierzona wartość członu interferencyjnego 2 I 1 I 2 <cos δ(t)> zależy od czasu reakcji τ detektora i szybkości zmian f(t) 12

(a) P Time Q Amplitude Amplitude υ ο υ (b) Field Δt Time Space l = cδt υ ο Δυ = 1/Δt υ (c) P Q Time Amplitude υ (a) A sine wave is perfectly coherent and contains a well-defined frequency υ o. (b) A finite wave train lasts for a duration Δt and has a length l. Its frequency spectrum extends over Δυ = 1/Δt. It has a coherence time Δt and a coherence length l. (c) White light exhibits practically no coherence. 13

Definicja Czasem spójności t s nazywamy czas, w którym przypadkowa zmiana fazy α(t) osiąga wielkość równą π; drogą (zasięgiem) spójności l s nazywamy odległość, którą przebywa fala świetlna w czasie spójności, w próżni : l s = c t s Wniosek Dla niespójnego światła efekt interferencji jest nieobserwowalny; wtedy nałożenie się fal daje wynik: I w = I 1 +I 2 Uwaga Spójność zależy od czasu reakcji τ detektora i szybkości zmian cos δ(t) 14

(a) No interference A Interference Δt No interference B Source Time (b) P Q c Spatially coherent source (c) c An incoherent beam Space (a) Two waves can only interfere over the time interval Δt. (b) Spatial coherence involves comparing the coherence of waves emitted from different locations on the source. (c) An incoherent beam. 15

I(ω) 2 sin [(ω ωo ) τ / 2] 2 [(ω ω ) τ / 2] o 2 Δω przy tym τ = 2π/Δω = 1/Δν ponieważ t s τ t s 1/Δν 16

Dyfrakcja światła interferencja dyfrakcja interferencja redystrybucja natężenia światła w wyniku superpozycji skończonej liczby źródeł dyskretnych (szereg wąskich szczelin) dyfrakcja redystrybucja natężenia światła w wyniku superpozycji fal ze źródła ciągłego (szczelina) Zasada Huygensa - Fresnela Każdy element ds powierzchni falowej S stanowi źródło fali kulistej wtórnej o amplitudzie de proporcjonalnej do wielkości tego elementu: de = K(ϕ) ads o cos(ωt -kr +α) r 17

Light intensity pattern Diffracted beam Incident light wave Circular aperture A light beam incident on a small circular aperture becomes diffracted and its light intensity pattern after passing through the aperture is a diffraction pattern with circular bright rings (called Airy rings). If the screen is far away from the aperture, this would be a Fraunhofer diffraction pattern. 18

Incident plane wave A secondary wave source New wavefront Another new wavefront (diffracted) θ z (a) (b) (a) Huygens-Fresnel principles states that each point in the aperture becomes a source of secondary waves (spherical waves). The spherical wavefronts are separated by λ. The new wavefront is the envelope of the all these spherical wavefronts. (b) Another possible wavefront occurs at an angle θ to the z-direction which is a diffracted wave. 19

dyfrakcja Fraunhofera (w świetle równoległym): dyfrakcja w polu dalekim parametr (b 2 / l λ) << 1 dyfrakcja Fresnela : dyfrakcja w polu bliskim parametr (b 2 / l λ) 1 optyka geometryczna: (bezdyfrakcyjna) parametr (b 2 / l λ) >> 1 20

Dyfrakcja na szczelinie Fresnela -prążek zerowy jasny lub ciemny, gęstość prążków rosnąca, zależna od pierwiastka kwadratowego odległości od ekranu (l) 1/2 Fraunhofera -prążek zerowy jasny, gęstość prążków stała, zależna od odległości od ekranu (λ l /d) 21

Incident plane wave A secondary wave source New wavefront Another new wavefront (diffracted) θ z (a) (b) (a) Huygens-Fresnel principles states that each point in the aperture becomes a source of secondary waves (spherical waves). The spherical wavefronts are separated by λ. The new wavefront is the envelope of the all these spherical wavefronts. (b) Another possible wavefront occurs at an angle θ to the z-direction which is a diffracted wave. 22

Incident light wave δy Y Incident light wave R = Large y Screen y y θ A a θ b c z δy θ ysinθ z θ = 0 θ Light intensity (a) (b) (a) The aperture is divided into N number of point sources each occupying δy with amplitude δy. (b) The intensity distribution in the received light at the screen far away from the aperture: the diffraction pattern 23

a b The rectangular aperture of dimensions a b on the left gives the diffraction pattern on the right. 24

y S 1 A 2 S 1 Δθ s Δθ S 2 A 1 S 2 L I Screen Resolution of imaging systems is limited by diffraction effects. As points S 1 and S 2 get closer, eventually the Airy disks overlap so much that the resolution is lost. 25

y Incident light wave a y One possible diffracted beam Single slit diffraction envelope m = 2 Second-order m = 1 First-order m = 0 Zero-order d θ dsinθ z m = -1 m = -2 First-order Second-order Diffraction grating Intensity (a) (b) (a) A diffraction grating with N slits in an opaque scree. (b) The diffracted light pattern. There are distinct beams in certain directions (schematic) 26

Definicja Polaryzacja światła Światło jest spolaryzowane, jeśli drgania wektora świetlnego (nat. pola elektr. E) są uporządkowane Opis polaryzacji za pomocą prostopadłych składowych E x, E y wektora świetlnego E: E x = E mx cos ωt E y E E y = E my cos(ωt +δ) δ E y / E x = = tgϕ = = E my / E mx [cos(ωt +δ)/ cos(ωt)] E x 27

Fale spójne δ =const(t); polaryzacja liniowa : δ = 0, π tgϕ = E my / E mx [cos(ωt)/ cos(ωt)] Definicja tgϕ = E my / E mx = const Płaszczyzną polaryzacji (liniowej) nazywa się płaszczyzna prostopadła do kierunku drgań wektora E, zaś płaszczyznę wyznaczoną przez sam wektor E i wektor falowy k (kierunek propagacji fali) nazywa się płaszczyzną drgań 28

polaryzacja kołowa : δ = ±π/2 oraz E y = E x tgϕ = ± tg ωt, ϕ(t) = ωt -prawo-i lewoskrętna polaryzacja eliptyczna : δ 0, π oraz E y E x -prawo-i lewoskrętna 29

Plane of polarization E y x E y ^ y E x ^ x ^ xe x z ye ^ y (a) (b) (c) E E (a) A linearly polarized wave has its electric field oscillations defined along a line perpendicular to the direction of propagation, z. The field vector E and z define a plane of polarization. (b) The E-field oscillations are contained in the plane of polarization. (c) A linearly polarized light at any instant can be represented by the superposition of two fields E x and E y with the right magnitude and phase. 30

E Δz θ = kδz z E E y z E x A right circularly polarized light. The field vector E is always at right angles to z, rotates clockwise around z with time, and traces out a full circle over one wavelength of distance propagated. 31

y y y (a) (b) (c) (d) y x x E x E x E xo = 0 E yo = 1 φ = 0 E xo = 1 E yo = 1 φ = 0 E xo = 1 E yo = 1 φ = π/2 E xo = 1 E yo = 1 φ = π/2 Examples of linearly, (a) and (b), and circularly polarized light (c) and (d); (c) is right circularly and (d) is left circularly polarized light (as seen when the wave directly approaches a viewer) 32

(a) y (b) y E (c) y E x x x E xo = 1 E yo = 2 φ = 0 E xo = 1 E yo = 2 φ = π/4 E xo = 1 E yo = 2 φ = π/2 (a) Linearly polarized light with E yo = 2E xo and φ = 0. (b) When φ = π/4 (45 ), the light is right elliptically polarized with a tilted major axis. (c) When φ = π/2 (90 ), the light is right elliptically polarized. If E xo and E yo were equal, this would be right circularly polarized light. 33

Ecosθ Linearly polarized light E θ TA 2 Light detector TA 1 Polarizer 2 = Analyzer Polarizer 1 Unpolarized light Randomly polarized light is incident on a Polarizer 1 with a transmission axis TA 1. Ligh emerging from Polarizer 1 is linearly polarized with E along TA 1, and becomes incident on Polarizer 2 (called "analyzer") with a transmission axis TA 2 at an angle θ to TA 1. A detector measures the intensity of the incident light. TA 1 and TA 2 are normal to the light direction. 34

Dwójłomność wymuszona Naprężenia mechaniczne w ciałach stałych (elastooptyka) (n o -n e ) = k σ, 35