Mechanika teoretyczna. Wykład 9

Podobne dokumenty
Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

ZASADY DYNAMIKI. II. Przyspieszenie ciała jest proporcjonalne do przyłoŝonej siły. r r v. r dt

TORY PLANET (Rozważania na temat kształtów torów ruchu planety wokół stacjonarnej gwiazdy)

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Całkowanie numeryczne. Definicje, twierdzenia, algorytmy

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

METODY HODOWLANE - zagadnienia

dr inż. Zbigniew Szklarski

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

Obliczenia naukowe Wykład nr 14

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA (1980/1981). Stopień I, zadanie teoretyczne T4 1

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH DLA UKŁADÓW PRĘTOWYCH

Moment pędu punktu materialnego i układu punktów materialnych, moment siły Dynamika ruchu obrotowego bryły

3. Kinematyka podstawowe pojęcia i wielkości

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

= v. T = f. Zagadnienia. dkość. 1 f T = Wielkości charakteryzujące przebiegi okresowe. v = 2πrf. Okres toru. dy dt. dx dt. v y. v x. dy y.

Przejścia międzypasmowe

KONKURS MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM

Zadania do rozdziału 7.

Równania Lagrange a II r.

7. MIEJSCA GEOMETRYCZNE PIERWIASTKÓW (mgp)

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne


WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA PROSTEGO

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

O sposobie poszukiwania dobrej metody inwestowania na giełdzie

Momenty bezwładności bez całek

POMIAR OGNISKOWEJ SOCZEWEK METODĄ BESSELA

ZASADA ZACHOWANIA MOMENTU PĘDU: PODSTAWY DYNAMIKI BRYŁY SZTYWNEJ

4) Podaj wartość stałych czasowych, wzmocnienia i punkt równowagi przy wymuszeniu impulsowym

Ruch obrotowy bryły sztywnej. Bryła sztywna - ciało, w którym odległości między poszczególnymi punktami ciała są stałe

Odpowiadają na pytanie: dlaczego ruch zachodzi?

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

LABORATORIUM: Sterowanie rzeczywistym serwomechanizmem z modułem przemieszczenia liniowego Wprowadzenie

Metody probabilistyczne Rozwiązania zadań

Znajdowanie analogii w geometrii płaskiej i przestrzennej

5. Mechanika bryły sztywnej

Rejestracja obrazów w fotogrametrii naziemnej budowa kamery Photheo 19/1318. Rejestracja obrazów w fotogrametrii naziemnej budowa kamery UMK 10/1318

F - wypadkowa sił działających na cząstkę.

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Równania różniczkowe. y xy (1.1) x y (1.2) z xyz (1.3)

Blok 8: Moment bezwładności. Moment siły Zasada zachowania momentu pędu


Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Całka oznaczona. długość k-tego odcinka podziału P. średnica podziału P. punkt pośredni k-tego odcinka podziału P

δ δ δ 1 ε δ δ δ 1 ε ε δ δ δ ε ε = T T a b c 1 = T = T = T

O SZEREGACH FOURIERA. T (x) = c k e ikx

Temat ćwiczenia. Pomiary kół zębatych

III.4 Ruch względny w przybliżeniu nierelatywistycznym. Obroty.

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

splajnami splajnu kubicznego

4.5 Deterministyczne i zupełne automaty Moore a i Mealy ego

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\Nieciagly.doc. Drgania i fale II rok Fizyki BC

Pęd, d zasada zac zasad a zac owan owan a p a p du Zgod Zg n od ie n ie z d r d u r g u im g pr p a r wem e N ew e tona ton :

Podstawy fizyki wykład 4

ANALIZA DRGAŃ WŁASNYCH PŁYT PIERŚCIENIOWYCH O SKOKOWO ZMIENNEJ GRUBOŚCI

Wiązki gaussowskie scalony Strona 1 z 9 Wiązki gaussowskie

Całka oznaczona. długość k-tego odcinka podziału P. punkt pośredni k-tego odcinka podziału P. Niech funkcja f będzie ograniczona na przedziale

Całka oznaczona. długość k-tego odcinka podziału P. punkt pośredni k-tego odcinka podziału P. Niech funkcja f będzie ograniczona na przedziale

DYDAKTYCZNA PREZENTACJA PRÓBKOWANIA SYGNAŁÓW OKRESOWYCH

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA

mechanika analityczna 2 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

dr inż. Zbigniew Szklarski

A4: Filtry aktywne rzędu II i IV

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

x L. Jeżeli o tym sygnale zakładamy jedynie to, że jest on stacjonarny, to możemy znaleźć r ˆ[

Koła rowerowe malują fraktale

Kształty komórek elementarnych

Morfologia kryształów

σ (M) 2 max Moment bezwładności wyższego rzędu, potrzebny do dalszych obliczeń wyznaczymy ze wzoru

Jest błędem odwołanie się do zmiennej, której nie przypisano wcześniej żadnej wartości.

(0) Rachunek zaburzeń

PROJEKTOWANIE I BUDOWA

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

KĄCIK ZADAŃ Odgłosy z jaskini (4) Orbity eliptyczne

(U.3) Podstawy formalizmu mechaniki kwantowej

= przy założeniu iż wartość momentu pędu ciała jest różna od zera: 0. const. , co pozwala na określenie go w sposób jednoznaczny.

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

(4) (b) m. (c) (d) sin α cos α = sin 2 k = sin k sin k. cos 2 m = cos m cos m. (g) (e)(f) sin 2 x + cos 2 x = 1. (h) (f) (i)

KONSTRUOWANIE ENERGII POTENCJALNEJ ODDZIAŁYWANIA MIĘDZYMOLEKULARNEGO

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

LABORATORIUM. Sterowanie rzeczywistym serwomechanizmem z modułem przemieszczenia liniowego

PRAWA ZACHOWANIA Prawa zachowania najbardziej fundamentalne prawa:

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

dr inż. Zbigniew Szklarski

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

Opis kwantowy cząsteczki jest bardziej skomplikowany niż atomu. Hamiltonian przy zaniedbaniu oddziaływań związanych ze spinem ma następującą postać:

Wykład 13 Druga zasada termodynamiki

Podstawy fizyki wykład 4

2. Tensometria mechaniczna

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

Arytmetyka finansowa Wykład 6 Dr Wioletta Nowak

Transkrypt:

Mechni teoetyczn Wyłd 9

Bą symetyczny ciężi Zcznijmy od zbdni wunu owdzącego do egulnej ecesji bą, tóego śode ciężości leży n osi symetii w odległości d od untu unieuchomieni odci b N d Mg M g

b b b J ˆ b J 3 b b J b

b Bą szybi duże b -młe. Dominuje iewszy człon. Pecesj możliw zy żdym wybnym ącie. Bą ulisty. Niezleżnie od ędości ozostje iewszy człon. b 4

b b b 5

Obót woół osi ionowej bą odchylonego. b Dl bą ulistego jest to niemożliwe! bdl cił wydłużonego tyowego whdł fizycznego > jest to możliwe dl ątów więszych od 9, zgodnie z intuicją cdl tlez z obciążniiem śode ciężości musi być wyżej niż unt odci. Sm się wczoj zdziwiłem! 6

mh < MR / 4 M R h m Niemożliwe! Możliwe! 7

Ruchy inne niż ecesj użyjemy. Lgnge x x m m m mv T j i j i ij δ 8 w w J x x m j i ij j i j i ij δ ˆ

ˆ w w T 9

ˆ w w T

L V Dl bą ciężiego: V Dwie wsółzędne cyliczne. Dwie cłi iewsze: L L

w J nteetcj tych cłe z J Rzut n ieune z wynosi: J J z Moment siły ostodły i do. Stłość zutu n oś zułdu inecjlnego jest oczywist. Stłość zutu n oś z wymg zyomnieni ównni Eule do i ' ' ' ' ' ' d d, d d z x x y x z z z N t J N t J

Znjomość cłe iewszych ozwl w tzeciej cłce iewszej enegii, wyeliminowć ędości i, co owdzi do ównni iewszego zędu, o ozdzielonych zmiennych, n funcję t. O ile nwet cł nie jest elementn, dysusj wyniu jest w ełni możliw. Dl młych odchyleń od uchu ecesyjnego tzn. jeśli zmin t odbyw się w wąsim zedzile możliwe jest suteczne zybliżenie. E, Po omnożeniu stonmi zez mmy: E 3

Wielomin 3-go stoni o wej stonie, będący wtością wdtu ędości mnożonej zez moment bezwłdności, m szeeg chteystycznych włsności. Poz szczególnymi dwom zydmi:, iedy dl w ston stje się zeem, zwsze jest ± ± on dl tych sjnych wtości inus ujemn.gdzieś wzedzilemusi być chociż nieujemn, w niesończoności dąży do o stonie wej i do - o lewej. Jej wyes wygląd więc, zyłdowo, t: - Gnice zedziłu dodtnich wtości funcji mogą uczyć się do ojedynczego untu. To ozncz ecesję ze stłą wtością ąt. Łtwo odć wune lgebiczny, by wielomin nsz mił ti odwójny iewiste. Łtwo też ozwinąć funcję woół msimum, uzysując ozwiąznie hmoniczne dl. 4

Równnie owyższe ozwl dwć odowiedzi n óżne ytni dotyczące uchu bą. Zbdjmy, n zyłd, oblem stbilności wiowni bą woół osi ionowej n głowie. Stłe cłowni, w idelnym zydu zęceni woół osi są: E E E / 5

Pzebieg funcji decydującej o ewolucji zmiennej zleży istotnie tylo od jednego metu jim jest stosune enegii inetycznej u góy do enegii otencjlnej w tym ołożeniu, miezonej od untu odci. / Gdy stosune ten zecz i wynosi ε, decydując część wynosi: ε ε 8ε8.,4<< - 3 4 5 - - 6

W obszze {-,} jedyną wtością ndjącą się n wtość, jest w uncie. Pzyjzyjmy się w owięszeniu otoczeniu tego untu: 8ε8.,4<<.9999.99995.5. - - -4 - -6 - -8 - - -9 Jeśli wyobzić sobie, że nie byliśmy zbyt stnni i wtości oczątowe óżnią się niezncznie od tych idelnych, wyesy tochę się zesuną, czy zdefomują. Bą szybi, o stomym msimum, może wygeneowć niewieli zedził woół. Dl bą sełnijącego somnie wune stbilności, zedził flutucji ąt będzie dużo więszy. 7

Gdy bą jest nwdę owolny, tj. dl: > /, czyli dl > ε -, zebieg funcji wyznczjącej wdt ędości, uleg zminie, gdyż tez funcj mnożąc jest dodtni w otoczeniu 8ε8.,<<.5 - -.5.5.5 -.5 - -.5 8

Sójzmy n ten wyes zez luę : 8ε8.,<<.5..5..5.85.9.95.5. -.5 -. Aczolwie unt jest ozwiązniem zówno dl bą leniwego j i cłiem niewiującego, tj. dl whdł fizycznego ównń uchu, to njdobniejsze złócenie wyzwl uch w sończonym zedzile w owyższym zyłdzie bą odchyl się od ionu o c.9 5.4, o czym wc w oolice wiezchoł. 9

Ruch jest wyjątowo szywy, gdyż fomlnie, oes oscylcji jest niesończony t d - d - d ε ε Bą zeczywisty, wsute, minimlnego choćby, tci w olejnym cylu oddni i owotu zmieni stłe cłowni niezncznie, le odstęstwod wtości idelnych zmieniją się ocentowo zncznie.

Zbdjmy weszcie sytucję, j owstje, gdy ozęcony woół swojej osi bą uwolnimy od więzów odtzymujących tę oś w tcie ozęcni. Wuni oczątowe są: E / E

/ Tójmin wdtowy w nwisie możn, oczywiście ozłożyć n iloczyn czynniów w sosób ścisły. Cł z iewist wdtowego wielominu tzeciego stoni jest nie elementn. Chcąc mieć jsne wniosi dotyczące zchowni bą wyonującego młe nutcje, wystczy tójmin wdtowy zybliżyć. Pzy nszych wunch oczątowych ozncz to, że bą musi być szybi. Osttni człon w nwisie sowoduje zninie tójminu już dl niewieliej zminy. Wolno zmienny czynni. możemy zstąić jego wtością oczątową. / / / /

/ / / 3 Jest to ównnie oscylto hmonicznego! Zmienn zmieni się w zedzile: / Częstością nutcji jest, mlitudą: nut

t t t 4 t t

t t t t Uśednijąc o wielu oesch nutcji, widzimy systemtyczny wzost wtości zymutu jz ędością śednią < > Jedn w czsie ótim, mmy t t t t 3 t Oś symetii od oczątowo ionowo! 5

t Z olei co ozncz, iż do oczątowej ędości ątowej dochodzi słdow n ieunu linii węzłów. Koniec weto ędości ątowej usz w dogę o ównoleżniu od zu ze sończoną ędością. Oś symetii zostje w tyle, ędość ątow jej ucie. Nstjące oddlenie owoduje iż biegun były zczyn uczestniczyć w uchu. W iewszym etie w ieunu ionowym, stoniowo, im jest niżej, tym bdziej nst słdow oziom. 6

i A j zchowują się wetoy ędości ątowej i momentu ędu? Mmy wszystie niezbędne elementy, by to zbdć. Z ysunu definiującego ąty Eule odczytujemy mciez zejści od ułdu były do ułdu inecjlnego: Cos@D Cos@D Cos@θD Sin@D Sin@D Cos@θD Cos@D Sin@D Cos@D Sin@D Sin@θD Sin@D y Cos@D Sin@D Cos@θD Cos@D Sin@D Cos@θD Cos@D Cos@D Sin@D Sin@D Cos@D Sin@θD Sin@θD Sin@D Cos@D Sin@θD Cos@θD { Wyowdzliśmy tże wzoy n ędości ątowe w ułdzie były: x' θ Cos@D Sin@θD Sin@D; y' θ Sin@D Sin@θD Cos@D; z' Cos@θD; 7

Zbiemy wzoy n ąty Eule i ich ochodne: t t t t Cos@θ D i B»» CosA te y B»» t B T { t i Cos@θ D B»» y { B T Cos@θ D B»» t t SinA B»» B T 8 te

Tez już tylo omnożyć mciezowo, z weto momentu ędu: t x' dugi z weto ędości ątowej i ozwinąć względem młego metu: 9CosA dtmg B ESin@θ DB, SinA dtmg B ESin@θ DB, Cos@θ DB Weto momentu ędu w tym zybliżeniu wyonuje ecesję!!! Pędość ątow już nie, le w iewszej chwili, też zczyn uch względem ównoleżni. 9CosA dtmg B ESin@θ D { B, Bty ', Bz '} dt Mg dmgcosa ECos@θ t B dt Mg DSinA E SinA ESinA t B EMSin@θ DHB B t L B Bt B Bt, B SinA dtmg B ESin@θ D dmgcos@θ DSinA dt Mg ESinA t B B Bt E dt Mg CosA ESinA t B EMSin@θ DHB B t L B Bt, B Cos@θ D dmgsina t B Bt E Sin@θ D HB B t L B Soo wiemy gdzie jest moment ędu i gdzie oś symetii, to ędość chwilow musi być n tym smym ołudniu. tn α B t B * tn α J,, 9