Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Podobne dokumenty
Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - Charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Sterowanie Serwonapędów Maszyn i Robotów

Teoria sterowania - studia niestacjonarne AiR 2 stopień

Podstawowe człony dynamiczne. dr hab. inż. Krzysztof Patan

Sposoby modelowania układów dynamicznych. Pytania

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Sterowanie Napędów Maszyn i Robotów

Podstawowe człony dynamiczne

Automatyka i robotyka ETP2005L. Laboratorium semestr zimowy

Technika regulacji automatycznej

Sterowanie Napędów Maszyn i Robotów

Inżynieria Systemów Dynamicznych (3)

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

PODSTAWY AUTOMATYKI. Analiza w dziedzinie czasu i częstotliwości dla elementarnych obiektów automatyki.

Transmitancje układów ciągłych

Ćwiczenie nr 6 Charakterystyki częstotliwościowe

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - matematyczne modelowanie układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - podstawy matematyczne. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Automatyka i robotyka

Procedura modelowania matematycznego

PODSTAWOWE CZŁONY DYNAMICZNE

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

UKŁADY JEDNOWYMIAROWE. Część II UKŁADY LINIOWE Z OPÓŹNIENIEM

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Własności dynamiczne przetworników pierwszego rzędu

Transmitancje i charakterystyki częstotliwościowe. Krzysztof Patan

Ćwiczenie 3 Badanie własności podstawowych liniowych członów automatyki opartych na biernych elementach elektrycznych

Systemy. Krzysztof Patan

Temat ćwiczenia: Wyznaczanie charakterystyk częstotliwościowych podstawowych członów dynamicznych realizowanych za pomocą wzmacniacza operacyjnego

Filtracja. Krzysztof Patan

Automatyka i robotyka

ĆWICZENIE 6 Transmitancje operatorowe, charakterystyki częstotliwościowe układów aktywnych pierwszego, drugiego i wyższych rzędów

Podstawy Automatyki. Wykład 4 - algebra schematów blokowych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

PRZEMYSŁOWE UKŁADY STEROWANIA PID. Wykład 5 i 6. Michał Grochowski, dr inż. Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

POMIARY WIELKOŚCI NIEELEKTRYCZNYCH

Ćwiczenie - 1 OBSŁUGA GENERATORA I OSCYLOSKOPU. WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYKI AMPLITUDOWEJ I FAZOWEJ NA PRZYKŁADZIE FILTRU RC.

Lepkosprężystość. Metody pomiarów właściwości lepkosprężystych materii

Podstawy Automatyki. Wykład 7 - obiekty regulacji. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

1. POJĘCIA PODSTAWOWE I RODZAJE UKŁADÓW AUTOMATYKI

Technika regulacji automatycznej

Sterowanie mechanizmów wieloczłonowych

przy warunkach początkowych: 0 = 0, 0 = 0

Podstawowe czªony dynamiczne. Odpowied¹ impulsowa. odpowied¹ na pobudzenie delt Diraca δ(t) przy zerowych warunkach pocz tkowych, { dla t = 0

Automatyka i sterowanie w gazownictwie Modelowanie

Języki Modelowania i Symulacji 2018 Podstawy Automatyki Wykład 4

Automatyka i sterowanie w gazownictwie Modelowanie

POMIARY WIELKOŚCI NIEELEKTRYCZNYCH

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

W celu obliczenia charakterystyki częstotliwościowej zastosujemy wzór 1. charakterystyka amplitudowa 0,

Część 1. Transmitancje i stabilność

Laboratorium z podstaw automatyki

AUTOMATYKA. Materiały dydaktyczne dotyczące zagadnień przewidzianych w I pracy kontrolnej

Kompensacja wyprzedzająca i opóźniająca fazę. dr hab. inż. Krzysztof Patan, prof. PWSZ

Podstawy Automatyki Zbiór zadań dla studentów II roku AiR oraz MiBM

Laboratorium nr 3. Projektowanie układów automatyki z wykorzystaniem Matlaba i Simulinka

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

Projektowanie układów regulacji w dziedzinie częstotliwości. dr hab. inż. Krzysztof Patan, prof. PWSZ

Urz¹dzenie steruj¹ce. Obiekt. Urz¹dzenie steruj¹ce. Obiekt. 1. Podstawowe pojęcia. u 1. y 1 y 2... y n. z 1 z 2... z l.

Plan wykładu. Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki:

Analiza właściwości filtrów dolnoprzepustowych

Opis matematyczny. Równanie modulatora. Charakterystyka statyczna. Po wprowadzeniu niewielkich odchyłek od ustalonego punktu pracy. dla 0 v c.

Podstawy Automatyki. Wykład 4 - algebra schematów blokowych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

WSTĘP DO ELEKTRONIKI

Układ regulacji automatycznej (URA) kryteria stabilności

Automatyka i sterowanie w gazownictwie. Regulatory w układach regulacji

PAiTM. materiały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie prowadzący: mgr inż.

Technika regulacji automatycznej

Laboratorium Mechaniki Technicznej

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Sterowanie napędów maszyn i robotów

Podstawy Automatyki. wykład 1 ( ) mgr inż. Łukasz Dworzak. Politechnika Wrocławska. Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji (I-24)

Sterowanie przekształtników elektronicznych zima 2011/12

Katedra Automatyzacji Laboratorium Podstaw Automatyzacji Produkcji Laboratorium Podstaw Automatyzacji

Podstawy Automatyki. Wykład 4 - algebra schematów blokowych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

4. OPIS MATEMATYCZNY PODSTAWOWYCH ELEMENTÓW LINIOWYCH

Tematyka egzaminu z Podstaw sterowania

Charakterystyka amplitudowa i fazowa filtru aktywnego

Ćwiczenie nr 1 Odpowiedzi czasowe układów dynamicznych

Ćwiczenie. czwórników

POMIARY WIELKOŚCI NIEELEKTRYCZNYCH

Korekcja układów regulacji

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

REGULATORY W UKŁADACH REGULACJI AUTOMATYCZNEJ. T I - czas zdwojenia (całkowania) T D - czas wyprzedzenia (różniczkowania) K p współczynnik wzmocnienia

ELEKTRONIKA W EKSPERYMENCIE FIZYCZNYM

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra InŜynierii Systemów Sterowania Podstawy Automatyki

AUTOMATYKA. dr hab. Andrzej Dębowski, prof. PŁ Instytut Automatyki

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Rys 1 Schemat modelu masa- sprężyna- tłumik

Drgania układu o wielu stopniach swobody

Informatyczne Systemy Sterowania

Transkrypt:

Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne Instytut Automatyki i Robotyki Warszawa, 2017

cz.1: Charakterystyki częstotliwościowe

Wstęp Charakterystyki częstotliwościowe określają zachowanie się elementu (układu) pod wpływem ciągłych sinusoidalnych sygnałów wejściowych, więc teoretycznie trwających od t =. W analizie układów liniowych charakterystyki częstotliwościowesą wykorzystywane do badania m.in. stabilności układów, a także określonych własności dynamicznych układów. Określają w funkcji częstotliwości: stosunek amplitud odpowiedzi do wymuszenia przesunięcie fazowe między odpowiedzią a wymuszeniem Rozróżnia się następujące postacie charakterystyk częstotliwościowych: charakterystyka amplitudowo-fazowa tzw. wykres Nyquista, logarytmiczna charakterystyka amplitudowa i fazowa (wykres Bode a) logarytmiczna charakterystyka amplitudowo- fazowa (wykres Blacka)

Charakterystyki częstotliwościowe Rysunek : Wyznaczanie charakterystyk częstotliwościowych u(t) = A 1 sin[ωt] (1) y(t) = A 2 sin[ω(t t ϕ )] (2) gdzie: A i - amplituda sygnału, ω - częstotliwość sygnału, t ϕ - opóźnienie fazy sygnału wyjściowego względem sygnału wejściowego. Rysunek : Sygnał wejściowy Odpowiednio t ϕ < 0 - ujemne przesunięcie fazowe, t ϕ > 0 - dodatnie przesunięcie fazowe, Rysunek : Sygnał wyjściowy, ujemne przesunięcie fazowe

Charakterystyki częstotliwościowe Przesunięcie fazowe sygnału wyjściowego względem sygnału wejściowego można wyrazić jako przesunięcie w czasie o czas t ϕ i wtedy sygnał wyjściowy opisywany jest funkcją lub jako przesunięcie kątowe ϕ(ω) = ωt ϕ, wtedy y(t) = A 2 sin[ω(t t ϕ )] (3) y(t) = A 2 sin[ωt ϕ] (4)

Charakterystyki częstotliwościowe Do opisu elementów lub układów, w których występują sygnały sinusoidalnie zmienne, wykorzystuje się tzw. transmitancję widmową G(jω). Pojęcie transmitancji widmowej związane jest z przekształceniem Fouriera, które funkcji czasu f (t) przyporządkowuje transformatę F (jω) zgodnie z zależnością zwaną całką Fouriera: F (jω) = f (t)e jωt (5) Transmitancja widmowa Transmitancja widmowa jest to stosunek transformaty Fouriera sygnału wyjściowego do transformaty Fouriera sygnału wejściowego. G jω = y(jω) x(jω) (6)

Transmitancja widmowa Między transmitancją widmową, a transmitancją operatorową istnieje formalny związek G(jω) = G(s) s=jω (7) wynikający ze związku pomiędzy transformatami Laplace a i Fouriera.

Transmitancja widmowa Z własności transformaty Laplace a - twierdzenie o przesunięciu w dziedzinie zmiennej rzeczywistej L{f (t + τ)} = L{f (t)}e τs można napisać transmitancję widmową obiektu w przypadku sygnału sinusoidalnego na jego wejściu G(s) = L {A 2(ω)sin[ω(t + t ϕ )]} L {A 1 sin[ω(t)]} Ponieważ to = A 2(ω) L {sin[ω(t)]} e tϕs A 1 L {sin[ω(t)]} G(jω) = Y (jω) U(jω), G(jω) = G(s) s=jω, t ϕ = ϕ(ω) ω G(jω) = A 2(ω) A 1 = A 2(ω) e tϕs A 1 (8) e tϕs s=jω = A 2(ω) e tϕjω = A 2(ω) e jϕ(ω) (9) A 1 A 1

Transmitancja widmowa Transmitancję widmową zapisuje się następująco gdzie: M(ω) = A2(ω) A 1 G(jω) = A 2(ω) A 1 e jϕ(ω) = M(ω)e jϕ(ω) (10) - moduł transmitancji widmowej ϕ(ω) - argument transmitancji widmowej W transmitancji można wyróżnić 2 składowe gdzie: G(jω) = M(ω)e jϕ(ω) = P(ω) + jq(ω) (11) P(ω) - część rzeczywista transmitancji widmowej Q(ω) - część urojona transmitancji widmowej

Charakterystyka amplitudowo-fazowa Charakterystyka amplitudowo-fazowa Charakterystyka amplitudowo-fazowa jest to krzywa wykreślona w płaszczyźnie zmiennej zespolonej, która jest miejscem geometrycznym końca wektora transmitancji widmowej G(jω) przy zmianach ω = 0 M(ω) = [P(ω)] 2 + [Q(ω)] 2 (12) ( ) Q(ω) ϕ(ω) = arctg P(ω) (13) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa P(ω) = M(ω) cos[ϕ(ω)] (14) Q(ω) = M(ω) sin[ϕ(ω)] (15) M(ω) = P(ω) cos[ϕ(ω)] + Q(ω) sin[ϕ(ω)] (16)

Charakterystyki częstotliwościowe Charakterystyki częstotliwościowe Częstotliwościowe charakterystyki amplitudowa i fazowa są przedstawiane na dwóch oddzielnych wykresach: charakterystyka amplitudowa L(ω) = G(jω) w zależności od częstości ω, hharakterystyka fazowa ϕ = arg G(ω) w zależności od częstości ω. Rysunek : Charakterystyki logarytmiczne Moduł logarytmiczny (jednostka - decybel) L(ω) = 10log 10 M 2 (omega) = 20 log M(ω)[dB] (17)

cz.2: Podstawowe człony dynamiczne

Wstęp W złożonych układach automatyki można często wyodrębnić szereg najprostszych niepodzielnych już elementów funkcjonalnych. Ich właściwości można przyporządkować z pewnym przybliżeniem zaledwie kilku podstawowym modelom matematycznym. Abstrakcyjne elementy o właściwościach odpowiadających tym modelom nazywamy podstawowymi (elementarnymi) liniowymi członami dynamicznymi. Opis: równanie ruchu, transmitancja operatorowa, charakterystyka statyczna, odpowiedź na wymuszenie skokowe, transmitancja widmowa, charakterystyka amplitudowo - fazowa (Nyquist) charakterystyki logarytmiczne (Bode)

Podstawowe człony dynamiczne y(t) = ku(t) (18) człon proporcjonalny (bezinercyjny) T dy(t) + y(t) = ku(t) (19) człon inercyjny T dy(t) T dy(t) T 2 d 2 y(t) = u(t), lub dy(t) y(t) = T du(t) + y(t) = T d du(t) = ku(t) (20) (21) (22) +2ξT dy(t) +y(t) = ku(t) (23) człon całkujący człon różniczkujący idealny człon różniczkujący rzeczywisty człon różniczkujący oscylacyjny, jeżeli 0 < ξ < 1 y(t) = u(t T 0 ) (24) człon opóźniający

Elementy bezinercyjne a) b) Rysunek : Przykłady elementów bezinercyjnych U 2 (t) = R 2 R 1 + R 2 U 1 (t) y(t) = b a x(t) Równanie ruchu y(t) = ku(t) (25) c) F 2 (t) = d 2 2 d1 2 F 1 (t) gdzie: k - wzmocnienie

Człon proporcjonalny Równanie dynamiki y(t) = ku(t) (26) Charakterystyka statyczna y = ku (27) Transmitancja operatorowa Rysunek : Charakterystyka statyczna członu proporcjonalnego G(s) = Y (s) U(s) = k (28) Odpowiedź skokowa y(t) = L 1 [u st 1 s k] = ku st (29) Rysunek : Odpowiedź na wymuszenie skokowe członu proporcjonalnego

Człon proporcjonalny Transmitancja widmowa G jω = G(s) s=jω k (30) P(ω) = k, Q(ω) = 0 M(ω) = 0 (31) L(ω) = 20 log k[db] (32) ϕ(ω) = 0 (33) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa

Człon proporcjonalny L(ω) = 20 log k[db] (34) ϕ(ω) = 0 (35) Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Elementy inercyjne Rysunek : Element inercyjny gdzie: p 1 - ciśnienie przed zwężką, p 2 - ciśnienie w zbiorniku, V - objętość zbiornika. Założenia: zmiany ciśnienia w zbiorniku są powolne i nie powodują zmian jego temperatury (zmiany ciśnienia wg przemiany izotermicznej), w zwężce występuje przepływ laminarny.

Elementy inercyjne Równanie stanu gazu (prawo Clapeyrona): pv = mrθ (36) gdzie: m - masa powietrza, R - stała gazowa, Θ - temperatura. zakładając Θ = const m = p 2(t)V RΘ dm(t) G = dm(t) = V RΘ dp 2 (t) (37) (38) = α(p 1 (t) p 2 (t)) (39) gdzie: G - strumień masy, α - współczynnik proporcjonalności. ostatecznie V dp 2 (t) = α(p 1 (t) p 2 (t)) = αp 1 (t) αp 2 (t) (40) RΘ V dp 2 (t) + p 2 = p 1 (41) αrθ

Elementy inercyjne Rysunek : Element inercyjny gdzie: R- współczynnik tarcia lepkiego w łożyskach J dω(t) t + Rω(t) = M(t) (42) d J R dω(t) t + ω(t) = 1 M(t) (43) d R

Elementy inercyjne Rysunek : Element inercyjny - czwórnik RL di (t) U 1 (t) = L + U 2 (t) (44) I (t) = U 2(t) R (45) L du 2 (t) + U 2 (t) = U 1 (t) R (46)

Elementy inercyjne Równania ruchu przykładowych elementów inercyjnych a) b) J R c) V dp 2 (t) + p 2 = p 1 αrθ dω(t) t + ω(t) = 1 d R M(t) Równanie ruchu T dy(t) + y(t) = ku(t) (47) gdzie: T - stała czasowa. L du 2 (t) + U 2 (t) = U 1 (t) R

Elementy inercyjne Wyznaczyć równanie ruchu tłumika hydraulicznego, którego wielkością wejściową jest przesunięcie x(t) końca sprężyny o sztywności C, a wyjściową przesunięcie tłoka y(t). Należy założyć: brak ściśliwości oleju, przepływy pomiędzy komorami tłumika mają charakter laminarny. Rysunek : Element inercyjny

Człon inercyjny Równanie dynamiki T dy(t) +y(t) = ku(t) (48) Charakterystyka statyczna y = ku (49) Transmitancja operatorowa G(s) = Y (s) U(s) = k Ts + 1 (50) Odpowiedź skokowa y(t) = L 1 1 k [u st s Ts + 1 ] ) = u st k (1 e t T (51) Rysunek : Charakterystyka statyczna członu inercyjnego Rysunek : Odpowiedź na wymuszenie skokowe członu inercyjnego

Człon inercyjny Transmitancja widmowa G jω = G(s) s=jω = k Ts + 1 k s=jω = = P(ω) + jq(ω) (52) Tjω + 1 P(ω) = k kt ω T 2 ω 2, Q(ω) = + 1 T 2 ω 2 + 1 (53) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa

Człon inercyjny charakterystyka amplitudowa k M(ω) = (54) T 2 ω 2 + 1 L(ω) = 20 log k 20 log T 2 ω 2 + 1[dB] (55) dla dla ω 1 = ωs T (56) L(ω) = 20 log k[db] (57) ω 1 = ωs (58) T L(ω) = (20 log k 20 log T 2 ω 2 + 1)[dB] (59) charakterystyka fazowa ϕ = arctg(t ω) (60) Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Elementy całkujące Rysunek : Elementy całkujące

Elementy całkujące a) { } 2 Q = αb ρ (p z p s ) x(t) = Bx(t) Równanie ruchu Q 1 = Q 2 = Bx(t) = A dy(t) A dy(t) = x(t) (61) B b) T ϕ(t) = ω x(t) (62) r lub T dy(t) dy(t) = u(t) (63) = ku(t) (64)

Człon całkujący Równanie dynamiki T dy(t) = u(t) (65) Charakterystyka statyczna u = 0 (66) Transmitancja operatorowa Rysunek : Charakterystyka statyczna członu całkującego G(s) = Y (s) U(s) = 1 Ts (67) Odpowiedź skokowa y(t) = L 1 [u st 1 s 1 Ts ] = u t st T (68) Rysunek : Odpowiedź na wymuszenie skokowe członu całkującego

Człon całkujący Transmitancja widmowa G jω = G(s) s=jω = 1 Ts s=jω = 1 Tjω = j 1 T ω P(ω) = 0, Q(ω) = 1 T ω (69) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa członu całkującego

Człon całkujący M(ω) = 1 T ω charakterystyka amplitudowa L(ω) = 20 log 1 T ω = 20 log T ω[db] (70) (71) charakterystyka fazowa ϕ(ω) = arctg 1 T ω 0 (72) = arctg( ) = π 2 Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Elementy różniczkujące - idealne a) Prądnica tachometryczna Rysunek : Element różniczkujący - prądnica tachometryczna b) Dozownik cieczy U y (t) = dθ(t) (73) Rysunek : Element różniczkujący - dozownik cieczy Q(t) = A dx(t) (74)

Człon różniczkujący - idealny Równanie dynamiki y(t) = T d du(t) (75) Charakterystyka statyczna y = 0 (76) Rysunek : Charakterystyka statyczna członu różniczkującego idealnego Transmitancja operatorowa G(s) = Y (s) U(s) = T ds (77) Odpowiedź skokowa y(t) = L 1 [u st 1 s T ds] = u st T d δ(t) (78) Rysunek : Odpowiedź na wymuszenie skokowe członu różniczkującego idealnego

Człon różniczkujący - idealny Transmitancja widmowa G jω = T d s s=jω = jt d ω (79) P(ω) = 0, Q(ω) = T d ω (80) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa członu różniczkującego idealnego

Człon różniczkujący - idealny charakterystyka amplitudowa M(ω) = T d ω (81) L(ω) = 20 log T d ω[db] (82) charakterystyka fazowa ϕ(ω) = arctg T dω 0 (83) = arctg( ) = π 2 Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Elementy różniczkujące - rzeczywiste a) amortyzator [ du(t) A dy(t) ] = Q = k p (84) pa = Cy(t), p = C A y (85) A 2 dy(t) + y(t) = A2 du(t) kc kc T dy(t) + y(t) = T d du(t) (86) (87) Rysunek : Element różniczkujący - amortyzator

Elementy różniczkujące - rzeczywiste b) czwórnik RC Rysunek : Element różniczkujący - czwórnik RC RC du 2(t) T dy(t) + U 2 (t) = RC du 1(t) + y(t) = T d du(t) (88) (89)

Człon różniczkujący - rzeczywisty Równanie dynamiki T dy(t) du(t) + y(t) = T d, (90) k d = T d T Charakterystyka statyczna (91) y = 0 (92) Transmitancja operatorowa G(s) = Y (s) U(s) = T d s Ts + 1 Odpowiedź skokowa y(t) = L 1 [u st 1 s (93) T d s Ts + 1 ] = T d ust T e T t = u stk d e t T (94) Rysunek : Charakterystyka statyczna członu różniczkującego idealnego Rysunek : Odpowiedź na wymuszenie skokowe członu różniczkującego idealnego

Człon różniczkujący - rzeczywisty Transmitancja widmowa G jω = T ds Ts + 1 s=jω = T djω Tjω + 1 P(ω) = T dt ω 2 T 2 ω 2 + 1, Q(ω) = T dω T 2 ω 2 + 1 (95) (96) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa członu różniczkującego rzeczywistego

Człon różniczkujący - rzeczywisty charakterystyka amplitudowa M(ω) = T d ω T 2 ω 2 + 1 (97) L(ω) = [20 log T d ω 20 log T 2 ω 2 + 1] (98) charakterystyka fazowa ϕ(ω) = arctg 1 T ω = π arctg(t ω) 2 (99) Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Elementy oscylacyjne Rysunek : Elementy oscylacyjne: a) ustawnik pozycyjny, b) czwórnik RLC

Elementy oscylacyjne a) ustawnik pozycyjny m d 2 y(t) 2 + B dy(t) + Cy(t) = Ap(t) (100) m d 2 y(t) C 2 + B dy(t) + y(t) = A p(t) (101) C C Równanie ruchu T 2 d 2 y(t) 2 + 2ξ dy(t) + y(t) = ku(t) (102)

Elementy oscylacyjne b) czwórnik RLC U 3 (t) = I (t)r (103) di (t) U 4 (t) = L (104) I (t) = C du 2(t) (105) U 1 (t) = U 2 (t) + U 3 (t) + U 4 (t) (106) LC d 2 U 2 (t) 2 + RC du 2(t) + U 2 (t) = U 1 (t) (107) Równanie ruchu T 2 d 2 y(t) 2 + 2ξ dy(t) + y(t) = ku(t) (108)

Człon oscylacyjny Równanie dynamiki T 2 d 2 y(t) 2 1 ω 2 0 d 2 y(t) 2 + 2ξ dy(t) + y(t) = ku(t) (109) + 2ξ dy(t) + y(t) = ku(t) (110) ω 0 d 2 y(t) dy(t) 2 + 2ξω 0 + ω 2 0y(t) = kω0u(t) 2 (111) gdzie: 0 < ξ < 1 - współczynnik tłumienia, ω 0 - pulsacja drgań nietłumionych. Charakterystyka statyczna y = ku (112)

Człon oscylacyjny Transmitancja operatorowa G(s) = Y (s) U(s) = k T 2 s 2 + 2ξTs + 1 (113) G(s) = Y (s) U(s) = kω 2 0 s 2 + 2ξω 0 s + ω 2 0 (114) Odpowiedź skokowa [ y(t) = L 1 1 kω 2 ] 0 u st s s 2 + 2ξω 0 s + ω 0 ] 1 (115) = ku st [1 1 ξ 2 e ξω0t sin ω 0 1 ξ2 t + φ φ = arctg 1 ξ 2 ξ (116)

Człon oscylacyjny Rysunek : Odpowiedź skokowa członu oscylacyjnego

Człon oscylacyjny Transmitancja widmowa G(jω) = kω2 0 [(ω2 0 ω2 ) j2ξω 0 ω] (ω 2 0 ω2 ) 2 + (2ξω 0 ω) 2 (117) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa

Człon oscylacyjny Transmitancja widmowa G(jω) = kω2 0 [(ω2 0 ω2 ) j2ξω 0 ω] (ω0 2 ω2 ) 2 + (2ξω 0 ω) 2 (118) kω0 2 P(jω) = [(ω2 0 ω2 )] (ω0 2 ω2 ) 2 + (2ξω 0 ω) 2 (119) k[2ξω0 3 Q(jω) = ω] (ω0 2 ω2 ) 2 + (2ξω 0 ω) 2 (120) Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Element opóźniający Rysunek : Element opóźniający - transporter taśmowy gdzie: Q 1, Q 2 - strumienie masy odpowiednio, na końcu i na początku transportera. Q 2 (t) = Q 1 (t T 0 ), T 0 = L v (121) Równanie ruchu y(t) = u(t T 0 ) (122)

Człon opóźniający Równanie dynamiki y(t) = u(t T 0 ) (123) Charakterystyka statyczna y = u (124) Rysunek : Charakterystyka statyczna członu opóźniającego Transmitancja operatorowa G(s) = Y (s) U(s) = e T0s (125) Odpowiedź skokowa y(t) = L 1 [u st 1 s e T0s ] = u st 1(t T 0 ) (126) Rysunek : Odpowiedź na wymuszenie skokowe członu różniczkującego idealnego

Człon opóźniający Transmitancja widmowa G(jω) = e jt0ω (127) P(ω) = cos ( T 0 ω) (128) Q(ω) = sin ( T 0 ω) (129) Rysunek : Charakterystyka amplitudowo-fazowa

Człon opóźniający Charakterystyka amplitudowa M(ω) = 1, L(ω) = 0 (130) Charakterystyka fazowa ϕ(ω) = T 0 ω (131) Rysunek : Logarytmiczne charakterystyki amplitudowa i fazowa

Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne Instytut Automatyki i Robotyki Warszawa, 2017