PAiTM. materiały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie prowadzący: mgr inż.

Transkrypt

1 PAiTM materiały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie prowadzący: mgr inż. Sebastian Korczak Poniższe materiały tylko dla studentów uczęszczających na zajęcia. Zakaz rozpowszechniania i powielania bez zgody autora. PODSTAWY AUTOMATYKI CZĘŚĆ III Zakres materiału na 4 kolokwium. Regulatory. 2. Ogólne kryterium stabilności. 3. Kryterium Hurwitz'a. Regulatory Najpowszechniejszy sposób sterowania automatycznego pewną wartością wyjściową z obiektu przy jednym sygnale wejściowym odbywa się według schematu. w(t) + e(t) regulator u(t) obiekt y(t) Jest to tzw. sterowanie ze sprzężeniem zwrotnym (sterowanie w układzie zamkniętym). w(t) nazywamy wartością zadaną i chcielibyśmy aby wartość wyjściowa z obiektu y(t) osiągała wartość w(t) lub chociaż nie odbiegła od niej znacząco. Odejmując od wartości zadanej wartość aktualną otrzymujemy sygnał błędu sterowania e(t), który wprowadzamy do regulatora generującego odpowiedni sygnał sterowania u(t). Dużą część prostych obiektów sterowanych możemy matematycznie odzwierciedlić (często przybliżając lub upraszczając) za pomocą prostych transmitancji (element proporcjonalny, inercyjny I rzędu, różniczkujący, całkujący, lub ich kombinacje). Stosując własności schematów blokowych możemy powyższy schemat sprowadzić do transmitancji w postaci transmitancji G z ( s)= G R ( s) G O (s ) +G R ( s )G O ( s), gdzie G R ( s) jest transmitancją regulatora, a G O (s ) transmitancją obiektu sterowanego (nazywana transmitancją ze względu na wartość zadaną). Znając transmitancję G Z ( s) możemy sprawdzać jak zachowa się układ przy zmianach wartości

2 zadanej w (t ), np. zadając w (t ) w postaci skoku jednostkowego, liniowo narastającego sygnału, albo badając transmitancję widmową. Zanim jednak zaczniemy badać cały układ sterowania należy zapoznać się z własnościami samych regulatorów. Najprostszymi stosowanymi regulatorami są obiekty o transmitancjach: Regulator Transmitancja Odp. na wym. skokowe P I D k p T i s T d s D (rzeczywisty) T d s T s+ PI k p( + T i s ) PD k p (+T d s) PID k p( + T i s +T d ) s na podst. materiałów z zajęc Charakterystyki regulatorów na podstawie materiałów z wykładu + z książki str Zadanie (sterowanie prędkością pojazdu - tempomat) Obiektem sterowanym jest pojazd z przykładu 3 (materiały cz. II) elementy inercyjny I rzędu o transmitancji G o ( s)= y ( s ) u (s ) = k o, gdzie wejściem u(t) traktujemy jako siłę napędową, a Ts+ wyjściem jest prędkość pojazdu y(t). Zastosujmy układ sterowania ze sprzężeniem zwrotnym z regulatorem typu P o transmitancji G R ( s)=k P. Zbadać zachowanie układu przy skokowo zmieniającej się wartości zadanej. Transmitancja obiektu z układem sterowania ma postać: G z ( s)= G R (s )G O ( s) +G R (s )G O ( s) = k P k O T s++k P k O u(t) Wymuszenie skokowe: w (t)=a (t)

3 Transformata odpowiedzi na wymuszenie skokowe: a k y(s)=w(s) G (s)= P k O s(t s++k P k O ) = a k k P O (+k P k O ) +k P k O T s(s+ +k P k O ) T Odpowiedź układu na wymuszenie skokowe: y(t)= a k k P O (+k P k O ) ( ( exp +k k P O T Od razu widzimy, że układ z regulatorem P nie jest w stanie osiągnąć dokładnie wartości zadanej (mówimy, że posiada uchyb regulacji), mogli byśmy osiągnąć wartość bardzo bliską zadanej poprzez bardzo duże wzmocnienie regulatora P. Przykładowe wykresy dla T =0, Ko=5, Kp=2, a= odpowiedź na wymuszenie skokowe i liniowo narastające (wymuszenie: niebieskie, odpowiedź: czerwone) t)) Warto również sprawdzić, co stanie się gdy zadamy wymuszeni harmoniczne tak wygląda wykres amplitudowo-częstościowy dla podanych wyżej parametrów G(s)= 0 0 s+, P (ω)= 0 00ω 2 +2, Q(ω)= 00 ω 00 ω 2 +2, A(ω)= 0 00 ω 2 +2

4 Przykład 2 Obiektem sterowanym jest elementy inercyjny I rzędu o transmitancji G o ( s )= y ( s ) u ( s) = Ts+. Zastosujmy układ sterowania ze sprzężeniem zwrotnym z regulatorem typu PI o transmitancji G R (s)=k P +k i. Zbadać zachowanie układu przy skokowo zmieniającej się wartości zadanej. s Transmitancja obiektu z układem sterowania ma postać: G z ( s)= G R (s )G O ( s) +G R (s )G O ( s) = k P k O s+k O k i T s 2 +(+k P k O )s+k O k i Wykres amplitudowo-częstościowy, odpowiedź na wymuszenie skokowe oraz liniowo narastające dla przykładowych parametrów T =0, k o =5,k p =2,k i =2 k o

5 T =0, k o =5,k p =2,k i =0 (większa stała k i wzmocniła działanie całkujące) Przykład 3 Obiektem sterowanym jest elementy różniczkujący o transmitancji G o ( s )= y ( s ) u ( s) =k o s. Zastosujmy układ sterowania ze sprzężeniem zwrotnym z regulatorem typu P o transmitancji G R (s)= K P Wykres amplitudowo-częstościowy oraz odpowiedź na wymuszenie skokowe dla przykładowych parametrów K o =3, K p =2 Powyższe wykresy pokazują, że regulator typu P nie będzie prawidłowo funkcjonował w przypadku stałego sygnału zadanego, i sprawdzić się może tylko przy sygnałach harmonicznych wysokiej częstotliwości.

6 Przykład 4 Obiektem sterowanym jest elementy różniczkujący o transmitancji G o ( s )= y ( s ) u ( s) =k o s. Zastosujmy układ sterowania ze sprzężeniem zwrotnym z regulatorem typu PI o transmitancji G R (s)= K P +K i s. Wykresy dla parametrów: K o =3, K p =2,K i =5 Przy wymuszeniu skokowym i niskich częstościach wymuszenia otrzymujemy niewielki uchyb sterowania, który nie występuje jednak przy wysokich częstościach. Inne informacje o regulatorach W praktyce zdarzają się modyfikacje transmitancji regulatorów, np. powszechnie stosowany regulator PID bywa też budowany z transmitancją w postaci k p +k i s +k d s. Regulator PID może być w dość łatwy sposób zrealizowany za pomocą analogowych układów elektrycznych, ale najprościej i tanio można zrealizować go cyfrowo za pomocą dowolnego mikrokontrolera. Realizację praktyczną algorytmu PID w pewnym układzie sterowania możemy opisać za pomocą pseudokodu: dt = 0. p_błąd = 0 suma = 0 start: błąd = wartość_zadana wartość_zmierzona suma = suma + błąd * dt pochodna = ( błąd p_błąd) / dt wyjście = Kp* błąd + Ki*suma + Kd*pochodna p_błąd = błąd wait(dt) goto start

7 W celu dokładniejszego zbadania procesu sterowania ze sprzężeniem zwrotnym istnieje często potrzeba uwzględnienia transmitancji elementu pomiarowego w(t) + e(t) u(t) y(t) regulator obiekt y z (t) urządzenie pomiarowe W celu dokładniejszego zbadania procesu sterowania ze sprzężeniem zwrotnym istnieje często potrzeba uwzględnienia transmitancji elementu pomiarowego w(t) + e(t) u(t) y(t) regulator obiekt y z (t) urządzenie pomiarowe Zdarzają się również sytuacje, w których ze względu na precyzję sterowania konieczne jest dodatkowe uwzględnienie wpływu sygnałów zakłócających np. proces pomiarowy czy też proces sterowania z 2 (t) w(t) + e(t) u(t) + x(t) y(t) regulator obiekt + y z (t) y p (t) urządzenie pomiarowe + + z (t) Wypisując istniejące w powyższym układzie zależności y(s)= x(s)g o (s), y z (s)= y p (s)+z (s), y p (s)= y(s)g p (s), e(s)=w(s) y z (s), u(s)=e(s)g R (s), x(s)=u(s)+z 2 (s) możemy podać zależność na transformatę sygnału wyjściowego G o y(s)= (+G p G R G o ) ((w z )G +z ) R 2

8 Badanie stabilności W mechanice ogólnej spotykamy się z pojęciem stateczności układ stateczny wraca do położenia równowagi po wytrąceniu go z tego położenia. W automatyce posługujemy się merytorycznie zbliżoną definicją stabilności pewien układ liniowy jest stabilny, jeśli przy istnieniu ograniczonego wymuszenia (wejścia) otrzymujemy ograniczoną odpowiedź (wyjście). W szczególnym przypadku przy braku wymuszenia układ ma ograniczoną odpowiedź często zbiegającą do stałej wartości. Badanie stabilności może dotyczyć zarówno pojedynczego obiektu z wejściem i wyjściem, jak również bardziej nas teraz interesującego układu automatycznej regulacji, gdzie wejściem jest wartość zadana lub sygnał zakłócenia, a wyjściem wartość regulowana. Często rozpatruje się również stabilność układu automatycznej regulacji rozważając wpływ zakłócenia na pracę układu i jego zdolność do powracania do stanu ustalonego po zaniku zakłócenia. W praktyce ocena stabilności wiąże się ze sprawdzeniem postaci pierwiastków równania charakterystycznego danego układu równanie to powstaje poprzez przyrównanie do zera mianownika transmitancji układu. Układ o transmitancji G(s)= y(s) x(s) =, gdzie s s s jest pierwiastkiem równania charakterystycznego (nazywamy je biegunem). s jest pewną stałą liczbą rzeczywistą lub zespoloną. Odpowiedź tego układu na { wymuszenie impulsem jednostkowym x(t)=δ(t ) ma postać y(t)= x(s)g(s)=l {δ}l s s } =(t)es t Po rozwinięciu na część rzeczywistą i urojoną i zastosowaniu wzoru Eulera otrzymujemy y(t)=e (a + j b )t =e a t e j bt =e a t (cos b t + jsin b t ). Widzimy, że część urojona pierwiastka równania charakterystycznego odpowiada za oscylacje rozwiązania ogólnego, a część rzeczywista pierwiastka odpowiada za stabilność układu układ jest stabilny, gdy a <0, a niestabilny, gdy a >0. Warunek ujemnych wartości części rzeczywistych pierwiastków równania charakterystycznego nazywamy ogólnym warunkiem stabilności (jest to warunek konieczny i wystarczający).

9 R y(t)=e a t cosb t a <0 a =0 a >0 b >0 b <0 b =0 Przykład 5 Zbadać stabilność zamkniętego układu ze sprzężeniem zwrotnym, zawierającego element inercyjny II rzędu oraz element proporcjonalny. x(t) + G (s)= s 2 +4 s+4 y(t) Transmitancja zastępcza całego układu: G 2 (s)=2 G(s)= y(s) x(s) = G = +G G 2 s 2 +4 s+6 = (s s )(s s 2 ) Pierwiastki równania charakterystycznego: s = j, s 2 = 2+ 2 j R(s )<0 R(s 2 )<0 układ jest stabilny z ogólnego warunku stabilności.

10 Przykład 6 Podać warunek na wartość parametru k p aby układ spełniał ogólny warunek stabilności. x(t) + G (s)= 5 2 s y(t) G 2 (s)=k p Przekształcamy transmitancję G(s)= y(s) x (s) = G +G G 2 = 5 2 s ( k p) Pierwiastek równania charakterystycznego układu: s = ( k p) Układ będzie stabilny, gdy R(s )<0, co nastąpi gdy k p > 5 Warto zwrócić uwagę, że obiekt o transmitancji G (s) jest sam w sobie niestabilny, a ujemne sprzężenie zwrotne poskutkowało stabilizacją tego układu. Warto obejrzeć jak wygląda odpowiedź układu na wymuszenie skokowe dla przykładowych wartości k p k p = 6 (układ niestabilny) k p = 2 (układ stabilny)

11 Kryterium stabilności Hurwitza Ponieważ obliczanie pierwiastków wielomianu bywa kłopotliwe dla jego wyższych rzędów możemy posłużyć się kryterium Hurwitza układ o równaniu charakterystycznym postaci n i=0 a i s i =0 ma ujemne części rzeczywiste pierwiastków tego równania, gdy dla rzędu równania n wszystkie współczynniki a i głównego Δ n są większe od zera an a n 3 a n 2 a n a n 0 0 Δ a n =[an n 5 a n 4 a n ] a 0 a a a są dodatnie i wszystkie podwyznaczniki wyznacznika Δ =[ a n ] Δ 2 =[ a n a n Przykład 7 n a n 0 a n 3 a n 2] Δ 3 =[a a n 3 a n 2 a itd. n a n 5 a n 4 a n 3] Sprawdzić stabilność układu o transmitancji G(s)= 5s+3 0 s 2 +3 s+ z warunku Hurwitz'a. Przykład 8 3 s 5 Sprawdzić stabilność obiektu o transmitancji G(s)= s 3 +4 s 2 +3 s+0 z warunku Hurwitz'a. Przykład 9 Sprawdzić stabilność obiektu o transmitancji G(s)= 3s 4 +4 s 3 +6s 2 +4 s+5 z warunku Hurwitz'a. Przykład 0 Sprawdzić stateczność układu w(t) + e(t) G u(t) G y(t) 2 (s)= 5 s+3 (s)= 0 s 0 s 2 +3 s+ G 3 (s)= 5 2s

12 Kryterium stabilności Nyquista Szczególne kryterium Nyquista: zamknięty układ ze sprzężeniem zwrotnym jest stabilny, jeśli charakterystyka amplitudowo-fazowa układu otwartego omija punkt o współrzędnych zespolonych (-, 0j) mając go po lewej stronie. Kryterium to łatwo udowodnić. w(t) + e(t) u(t) y(t) Dla układu zamkniętego regulator obiekt transmitancja ma postać G z ( s)= G ( s) R G O (s ) +G R ( s )G O ( s) Układ będzie zatem niestabilny, gdy mianownik tej transmitancji będzie równy zero, a to ma miejsce gdy G R G O =. G R G O jest transmitancją układu otwartego G otw (s)= y(s) w (s) =G R G O Przykład Dobrać współczynnik k z warunku na stabilność według kryterium Nyquista. G otw (s)= a(s) w (s) =G G = 2k 2 s 3 +3s 2 +s+ w(t) + e(t) 2 G y(t) (s)= s 3 +3s 2 +s+ a(t) G 2 (s)=k 2k 6 k ω 2 2k ω 3 2 k ω P (ω)= Q(ω)= ( 3ω 2 ) 2 +(ω ω 3 ) 2 ( 3 ω 2 ) 2 +(ω ω 3 ) 2 Q(ω)=0 dla ω=0 i ω=, P( ω= 3) =0 P (ω=)= k, układ będzie stabilny, gdy P (ω=)>, czyli dla k <. Przykładowe wykresy transmitancji widmowej układu otwartego: k=0,5 (układ zamknięty stabilny) k=2 (układ zamknięty niestabilny)

13 ZADANIA POWTÓRZENIOWE Przykład 2 Sprawdzić stabilność układów z kryterium Hurwitz'a: 3 s 5 8 s 3 +4 s 2 +s+0 Przykład 3 Dobrać parametr k aby układ był stabilny z kryterium Hurwitz'a: k s 4 s 3 +3 s 2 +k s+, 2 2 s 3 +ks 2 +(+k)s+3 Przykład 4 Dobrać współczynnik k stosując ogólny warunek stabilności. w(t) + e(t) G u(t) G y(t) o (s)= r (s)=k s+2 G p (s)= s+6 G z (s)= G G r o = = k s+6k +G r G o G p s 2 +8 s+2+k Δ=6 4k Δ>0 dla k < k s = = 4 4 k - część rzeczywista zawsze ujemna 2 s 2 = k = 4+ 4 k - część rzeczywista ujemna tylko gdy k > 2 2 podsumowując k ( 2,4) Δ=0 dla k=4 s = 4 - część rzeczywista zawsze ujemna podsumowując k =4 Δ<0 dla k > k s = = 4 4 k= 4 j k 4 - część rzeczywista zawsze ujemna 2 s = k = 4+ 4 k= 4+ j k 4 - część rzeczywista zawsze ujemna 2 podsumowując k > 4 Podsumowując wszystkie warunki otrzymamy stabilność układu dla k > 2. Należy jednak zauważyć, że dla k ( 2,4) zachowanie układu ma postać eksponencjalną, a dla k > 4 zachowanie ma charakter oscylacyjny.

14 Przykład 5 Stosując kryterium Hurwitza dobrać współczynnik T regulatora proporcjonalnoróżniczkującego aby układ był stabilny. w(t) + e(t) G r (s) u(t) G o (s) y(t) s G r (s)=4 G o (s)= T s+ s 3 +2 s 2 +s+ G z (s)= G G r o 4s = +G r G o G p a 4 s 4 +a 3 s 3 +a 2 s 2 +a s+a 0 gdzie: a 4 =T, a 3 =2T+, a 2 =T +2, a =T +5, a 0 = Pierwszy warunek: a 4 >0, a 3 >0, a 2 >0, a >0, a 0 >0 będzie spełniony dla T>0. Δ =[ a 3 ]>0 2T+>0 T > 2 Δ 2 =[ a 3 a 4 a a 2] =T 2 +2>0 dla każdego T Δ 3 =[a n a n 0 a n 3 a n 2 a n a n 5 a n 4 a n 3]=T 3 +T 2 2T +9>0 dla T > 2,83 Ostatecznie aby spełnione były wszystkie warunki stała T musi spełniać warunek T > 2,83.