OPTYKA GEOMETRYCZNA. WŁASNOŚCI FALI ŚWIETLNEJ. Optyka geometryczna zajmuje się zjawiskami związanymi z promieniowaniem

Podobne dokumenty
G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\Geom20.doc. Drgania i fale III rok Fizyki BC

ELEMENTY OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

Projekt Inżynier mechanik zawód z przyszłością współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

20. Model atomu wodoru według Bohra.

Podstawowe pojęcia optyki geometrycznej. c prędkość światła w próżni v < c prędkość światła w danym ośrodku

= arc tg - eliptyczność. Polaryzacja światła. Prawo Snelliusa daje kąt. Co z amplitudą i polaryzacją? Drgania i fale II rok Fizyka BC

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

4.5. PODSTAWOWE OBLICZENIA HAŁASOWE WPROWADZENIE

= ± Ne N - liczba całkowita.

A r A r. r = , 2. + r r + r sr. Interferencja. Dwa źródła punktowe: Dla : Dla dużych 1,r2. błąd: 3D. W wyniku interferencji:

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Prawo odbicia i załamania. Autorzy: Zbigniew Kąkol Piotr Morawski

Optyka. Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat. Prawa odbicia i załamania. Uniwersytet Rzeszowski, 22 listopada 2017

MMF ćwiczenia nr 1 - Równania różnicowe

9. 1. KOŁO. Odcinki w okręgu i kole

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Rozwiązanie zadania 1.

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Eikonał Optyczny.doc Strona 1 z 6. Eikonał Optyczny

Falowa natura światła

sin sin ε δ Pryzmat Pryzmat Pryzmat Pryzmat Powierzchnia sferyczna Elementy optyczne II sin sin,

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

GEOMETRIA PŁASZCZYZNY

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 5, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

v = v i e i v 1 ] T v =

Elementy optyki. Odbicie i załamanie fal. Siatka dyfrakcyjna. Zasada Huygensa Zasada Fermata. Interferencja Dyfrakcja

Modele propagacji fal ELF na powierzchni Ziemi

9. Optyka Interferencja w cienkich warstwach. λ λ

II.6. Wahadło proste.

Wstęp. Prawa zostały znalezione doświadczalnie. Zrozumienie faktu nastąpiło dopiero pod koniec XIX wieku.

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

Przejścia optyczne w cząsteczkach

POLE ELEKTROSTATYCZNE W PRÓŻNI - CD. Dipol charakteryzuje się przez podanie jego dipolowego momentu elektrycznego p (5.1)

Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

BRYŁA SZTYWNA. Zestaw foliogramów. Opracowała Lucja Duda II Liceum Ogólnokształcące w Pabianicach

Wykład FIZYKA II. 7. Optyka geometryczna. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Wykład 8. Prawo Hooke a

9.1 POMIAR PRĘDKOŚCI NEUTRINA W CERN

KURS GEOMETRIA ANALITYCZNA

dr inż. Zbigniew Szklarski

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

a fale świetlne Powtórzenie; operatory róŝniczkowe Wektorowe równanie falowe (3D) Fale wyraŝone przez zespolone amplitudy r r r 2 r r r r E E E 1 E

WZORY Z FIZYKI POZNANE W GIMNAZJUM

OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA

KATEDRA TELEKOMUNIKACJI I FOTONIKI

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

PRZYKŁADY ROZWIAZAŃ STACJONARNEGO RÓWNANIA SCHRӦDINGERA. Ruch cząstki nieograniczony z klasycznego punktu widzenia. mamy do rozwiązania równanie 0,,

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

Elementy optyki. Odbicie i załamanie fal Zasada Huygensa Zasada Fermata Interferencja Dyfrakcja Siatka dyfrakcyjna

Optyka. Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat. Optyka geometryczna. Uniwersytet Rzeszowski, 13 grudnia 2017

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

ĆWICZENIE 5. Badanie przekaźnikowych układów sterowania

34 OPTYKA GEOMETRYCZNA. CZĘŚĆ 1

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU. Wprowadzenie. = =

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Metody Optyczne w Technice. Wykład 2 Fala świetlna

Arkusze maturalne poziom podstawowy

FIZYKA WZORY zakres GIMNAZJUM

Zjawisko interferencji fal

Ruch falowy. Fala zaburzenie wywoane w jednym punkcie ośrodka, które rozchodzi się w każdym dopuszczalnym kierunku.

Fale elektromagnetyczne i optyka

dr inż. Zbigniew Szklarski

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wykład XI. Optyka geometryczna

20 ELEKTROSTATYKA. PRAWO COULOMBA.

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

Metody Optyczne w Technice. Wykład 3 Optyka geometryczna

OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA

u t 1 v u(x,t) - odkształcenie, v - prędkość rozchodzenia się odkształceń (charakterystyczna dla danego ośrodka) Drgania sieci krystalicznej FONONY

Fale elektromagnetyczne. Obrazy.

Elektrodynamika. Część 8. Fale elektromagnetyczne. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Elementy nieliniowe w modelach obwodowych oznaczamy przy pomocy symboli graficznych i opisu parametru nieliniowego. C N

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład 0 Wprowadzenie ( ) ( ) dy x dx ( )

ELEMENTY GEOFIZYKI. Atmosfera W. D. ebski

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

1 Płaska fala elektromagnetyczna

Równania Maxwella. roth t

cz.1 dr inż. Zbigniew Szklarski

Przejmowanie ciepła przy kondensacji pary

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Kartografia matematyczna

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Podstawy fizyki wykład 8

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI - CD. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej polega na powstawaniu prądu elektrycznego w

Fizyka elektryczność i magnetyzm

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Zjawisko interferencji fal

Transkrypt:

OPTYKA GEOMETRYCZNA WŁASNOŚCI FALI ŚWIETLNEJ Otyka geometycza zajmuje się zjawiskami związaymi z omieiowaiem świetlym w zyadkach, kiedy moża zaiedbać ich własości alowe Ozacza to, że ozmiay szczeli, zeszkód i obiektów, zez któe zechodzą lub odbijają się omieie 7 świetle są dużo większe od długości ali świetlej ( λ 1 m ) U odstaw otyki geometyczej leży kilka odstawowych aw: 1 W ośodkach otyczie jedoodych światło ozchodzi się ostoliiowo Pawo iezależości omiei świetlych: zeciające się omieie świetle ie zabuzają się wzajemie 3 Pawo odbicia światła: a) kąt adaia α ówa się kątowi odbicia β b) omień adający, omala do owiezchi w miejscu odbicia i omień α β odbity leżą w jedej łaszczyźie 4 Pawo załamaia ( Sella ): si( α) = si( γ ) a) 1 b) Pomień adający, omala do owiezchi w miejscu załamaia i omień załamay leżą w jedej łaszczyźie ( ysuek iżej ) 5 Bieg omiei świetlych jest odwacaly Zasada Femata Powyższe awa wyikają z zasady Femata ( 165 ): Pomień świetly biegący z jedego uktu do dugiego wybiea dogę, a któej zebycie tzeba zużyć miimum albo 1

maksimum czasu albo tę samą ilość czasu (w zyadku stacjoaym) Dla zykładu kozystając z tej zasady wyowadzimy awo załamaia H A 1 α d O γ x h B AO OB t = +, AO = ( d x) + H, OB = x + h, v v 1 ( d x) + H x + h t = + v v 1 Wg zasady Femata czas ma być ekstemaly czyli dt d x x = + =, dx v ( d x) + H v x + h 1 a oieważ d x x = si( α), = si( γ), ( d x) + H x + h si( α) si( γ) + = vsi( α) = v1si( γ ) v v 1 c Deiiując bezwzględy wsółczyik załamaia =, gdzie c jest ędkością światła w v óżi ( c 31 ), a v ozacz ędkość światła w ośodku, któego wsółczyik s 8 m załamaia deiiujemy, otzymamy si( α) = = = (111) 1si( α) si( γ) 1, si( γ ) 1 gdzie 1 to względy wsółczyik załamaia

Części składowe układów otyczych Pzez układ otyczy ozumiemy zesół owiezchi odbijających lub łamiących, a także ogaiczających ( zesłoy) światło Do główych elemetów otyczych wchodzących w skład układu otyczego zaliczamy zwieciadła yzmaty łytki łasko ówoległe soczewki Zwieciadło seycze β γ P α α A δ C O V PV x, OV y, CV R, V wiezcholek zwie PCOV os otycza, C i R sodek i omień kzywizy Obazem uktu P jest ukt O Z ysuku β + α = γ α = γ β, β + α = δ β + ( γ β) = δ β + δ = γ ( ) Dla małych kątów (omieie zyosiowe) AV AV AV β, δ, γ, x y R i z () otzymamy ówaie zwieciadła seyczego 1 1 + = (11) x y R Ogiskową zwieciadła otzymamy kładąc x, y = 3

1 = = R R Dla R otzymamy ówaie zwieciadła łaskiego 1 1 + = (113) x y Pyzmat Zbadamy zyadek symetyczego biegu omiei γ δ = δ mi γ + δ si = γ si (114) Pyzmat zmieia bieg omiei oaz ozszczeia światło Płytka łaskoówoległa Płytka łaskoówoległa zesuwa między iymi omieie oaz zmieia dogę otyczą omiei 4

Ciekie soczewki seycze A A h P O F x y P h A F ogisko ogiskowa Z odobieństwa tójkątów APO i APO : h h =, i z odobieństwa tójkątów A OF i x y h h APF : = wyika y y y = x( y ) = y x 1 1 1 y + x = xy : xy + = x y (115) Ogiskową obliczymy dla zyadku ciekiej soczewki łasko wyukłej (o omieiach kzywizy R1, R = R) C α h α β γ F Zakładamy, że kąty są małe (omieie zyosiowe) si( α) = si( β) α β Z ysuku: β = α+ γ, α α+ γ γ = ( 1) α h h 1 1 = ( 1) = (116) R R Dla ciekiej soczewki obustoie wyukłej otzymamy 1 1 1 = + (117) R R 1 Rówaie soczewki ma więc ostać 5

1 1 1 1 + = ( 1) + x y R1 R (118) Odwotość ogiskowej soczewki osi azwę zdolości zbieającej D i wyaża się ją w diotiach 1, [ D] m D = = 1 (119) W ogólym zyadku, kiedy o jedej stoie soczewki o wsółczyiku załamaia (od stoy jej owiezchi o omieiu kzywizy R 1) mamy śodowisko o wsółczyiku załamaia a o dugiej stoie soczewki śodowisko o, wzó soczewkowy ma ostać 1, 1 1 + = + (111) x y R R 1 Jeśli któaś z owiezchi soczewki jest wklęsła, zyjmujemy, że jej omień kzywizy jest ujemy x, y = o W celu ustaleia ogiskowej o o stoie obazowej soczewki zyjmujemy 1 = +, (1111) R R o 1 aby ustalić wielkość ogiskowej o stoie zedmiotu zyjmujemy y, x = 1 1 = + (111) R R 1 Z ówań (1111) i (111) wyika zależość 1 = (1113) o 6

WŁASNOŚCI FALI ŚWIETLNEJ W zjawiskach takich jak iteeecja, dyakcja czy olayzacja światło wykazuje atuę alową Światło jest alą elektomagetyczą ( E-M ) składającą się z zmieego ola elektyczego o atężeiu E i magetyczego o idukcji magetyczej B Wektoy deiiuje się ozez siłę F działającą a ładuek q umieszczoy w tych olach E i B F N V E, E = = q C m (1114) Wekto B deiiuje się za omocą siły Loetza F działającej a ładuek ędkością v q ouszający się z Ns N F = qv B, B = = = T(tesla) (1115) Cm Am Płaska moochomatycza ala elektomagetycza Maxwell w ołowie XIX wieku wykazał, że ola E i B wzbudzoe w dielektyku sełiają ówaie alowe EB ( ) = v ( ), ΔE B t (1116) gdzie v 1 = (1117) ε εμμ jest ędkością ali E-M w ośodku wyażoą zez stałe : ε - zeikalość elektycza óżi ε F As m Vm 1 = 8,85 1 ε - względa zeikalość elektycza ośodka 7

μ - zeikalość magetycza óżi μ H Vs m Am 7 = 4π 1 μ - względa zeikalość magetycza ośodka W óżi ε = μ = 1i dla ędkości azowej ali E-M otzymamy v 1 1 m = = = c εμ 1 As 7 Vs s 8,85 1 4π 1 Vm Am 8 31, (1118) gdzie c ozacza ędkość światła w óżi Jedym z ozwiązań ówań alowych (1116) jest ówaie łaskiej hamoiczej ali E-M ozchodzącej się w kieuku osi z-ów E = Eex cos( ωt kz+ ϕ), (1119) B = B e cos( ωt kz+ ϕ), y x E B E k k - wekto alowy y B E B z Światło widziale obejmuje zakes al E-M o długościach al od około,4μ m ( iolet ) do około,65 μ m ( czewień ) Niektóe własości al elektomagetyczych 1 Fala E-M jest alą ozeczą wektoy E, Bik są wzajemie ostoadłe Waży jest związek E = B v, E = Bv (11) 8

Pędkość azową v w dielektyku moża związać ze wsółczyikiem załamaia Zachodzi v ω ω c k =, c= = k k v k os k λ os = = kos = k λos os k, (111) gdzie k jest watością wektoa alowego w ośodku, a k - watością wektoa os alowego w óżi Fazę ali E-M w daym ośodku moża zaisać w ostaci Φ= ωt k z+ ϕ = ωt k z+ ϕ, (11) os gdzie z jest tzw dogą otyczą Zachodzi także 1 c εμ = = = εμ ε, (113) v 1 εεμμ Poieważ dla dielektyków μ 1 3 Moża okazać, że gęstość eegii ali E-M wyaża się wzoem w E 1 = εε E (114) dla jej części elektyczej i w M 1 B = (115) μ μ dla części magetyczej Dla ali E-M otzymamy 1 1 1 1 1 B w = E εε E = εεb v εεb = εεμμ = μμ = w (116) M Dla śediej gęstości eegii łaskiej ali E-M mamy 9

1 1 B w = w + w w = E cos ( t kz+ ) = E = (117) μ μ EM E M EM εε ω ϕ εε 4 Natężeie I ali E-M jest oisae wzoem aalogiczym do odowiediego wzou dla ali mechaiczej 1 1 1 1 I = w v = εε εεe = E εce (118) EM εεμμ μμ lub I = 1 B 1 ε εμμ (119) μμ 5 Dla wektoa Poytiga zez odobą aalogię otzymamy P= w v EM Wekto Poytiga moża wyazić zez wektoy E i B 1 P = E B = E H μμ (113) 1 1 1 B P= E B= B ( B v ) = B( Bv ) v B = v = w μμ μμ μμ μμ EMv 1