Kombinatoryka - wyk lad z 28.XI (za notatkami prof.wojciecha Guzickiego)

Podobne dokumenty
KOMBINATORYKA. Oznaczenia. } oznacza zbiór o elementach a, a2,..., an. Kolejność wypisania elementów zbioru nie odgrywa roli.

Analiza I.1, zima wzorcowe rozwiązania

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

Wykład 7. Przestrzenie metryczne zwarte. x jest ciągiem Cauchy ego i posiada podciąg zbieżny. Na mocy

Wyk lad 8 Zasadnicze twierdzenie algebry. Poj. ecie pierścienia

Wyk lad 1 Podstawowe techniki zliczania

tek zauważmy, że podobnie jak w dziedzinie rzeczywistej wprowadzamy dla funkcji zespolonych zmiennej rzeczywistej pochodne wyższych rze

KOMBINATORYKA 1 WYK LAD 9 Zasada szufladkowa i jej uogólnienia

Dwumian Newtona. Agnieszka Dąbrowska i Maciej Nieszporski 8 stycznia 2011

Matematyka dyskretna Kombinatoryka

Wykład 11. a, b G a b = b a,

O liczbach naturalnych, których suma równa się iloczynowi

f '. Funkcja h jest ciągła. Załóżmy, że ciąg (z n ) n 0, z n+1 = h(z n ) jest dobrze określony, tzn. n 0 f ' ( z n

Twierdzenia o funkcjach ciągłych

Kombinatorycznie o tożsamościach kombinatorycznych

Teoria. a k. Wskaźnik sumowania można oznaczać dowolną literą. Mamy np. a j = a i =

Internetowe Kółko Matematyczne 2004/2005

FUNKCJE LICZBOWE. x 1

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

IV Uniwersytecka Sobota Matematyczna 14 kwietnia Funkcje tworzące w kombinatoryce

Zajęcia nr. 2 notatki

KOMBINATORYKA 1 WYK LAD 11 Kombinatoryczna teoria zbiorów

Matematyka dyskretna dla informatyków

Wykład 8: Zmienne losowe dyskretne. Rozkłady Bernoulliego (dwumianowy), Pascala, Poissona. Przybliżenie Poissona rozkładu dwumianowego.

Stwierdzenie 1. Jeżeli ciąg ma granicę, to jest ona określona jednoznacznie (żaden ciąg nie może mieć dwóch różnych granic).

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

Repetytorium z Matematyki Elementarnej Wersja Olimpijska

dna szeregu. ; m., k N ; ó. ; u. x 2n 1 ; e. n n! jest, że

Wzory Viete a i ich zastosowanie do uk ladów równań wielomianów symetrycznych dwóch i trzech zmiennych

N ( µ, σ ). Wyznacz estymatory parametrów µ i. Y które są niezależnymi zmiennymi losowymi.

LICZBY, RÓWNANIA, NIERÓWNOŚCI; DOWÓD INDUKCYJNY

PERMUTACJE Permutacją zbioru n-elementowego X nazywamy dowolną wzajemnie jednoznaczną funkcję f : X X X

Analiza matematyczna i algebra liniowa

Krótkie i dość swobodne wprowadzenie do liczb Stirlinga. Jakub Kamiński

5. Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

Liczby Stirlinga I rodzaju - definicja i własności

2. PRZELICZANIE OBIEKTÓW KOMBINATORYCZNYCH

5. Obliczanie pochodnych funkcji jednej zmiennej

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

KOMBINATORYKA 1 Struktury kombinatoryczne

Rozkład normalny (Gaussa)

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

i statystyka matematyczna Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, M. Przybycień Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

Analiza 1, cze ść druga

Twierdzenie 15.3 (o postaci elementów rozszerzenia ciała o zbiór). Niech F będzie ciałem oraz A F pewnym zbiorem. Niech L<F.

Analiza I.1, zima globalna lista zadań

DZYSZKOLNE ZAWODY MATEMATYCZNE. Eliminacje rejonowe. Czas trwania zawodów: 150 minut

7. Klasyfikacja skończenie generowanych grup przemiennych

Parametryzacja rozwiązań układu równań

I. Podzielność liczb całkowitych

Ćwiczenia rachunkowe TEST ZGODNOŚCI χ 2 PEARSONA ROZKŁAD GAUSSA

3. Regresja liniowa Założenia dotyczące modelu regresji liniowej

Geometrycznie o liczbach

Estymacja przedziałowa

Kolorowanie Dywanu Sierpińskiego. Andrzej Szablewski, Radosław Peszkowski

Pojȩcie przestrzeni metrycznej

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach,

Wykład 2. Kombinacje. Twierdzenie. (Liczba k elementowych podzbiorów zbioru n-elementowego) C(n,k) =, gdzie symbol oznacza liczbę i n k.

Matematyka A, egzamin, 17 czerwca 2005 rozwia zania

2 n < 2n + 2 n. 2 n = 2. 2 n 2 +3n+2 > 2 0 = 1 = 2. n+2 n 1 n+1 = 2. n+1

Metoda najszybszego spadku

Funkcje tworz ce skrypt do zada«

Przykład Obliczenie wskaźnika plastyczności przy skręcaniu

KOMBINATORYKA ZADANIA

a 1, a 2, a 3,..., a n,...

i statystyka matematyczna Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, M. Przybycień Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

ma rozkład złożony Poissona z oczekiwaną liczbą szkód równą λ i rozkładem wartości pojedynczej szkody takim, że Pr( Y

ANALIZA KORELACJI IREGRESJILINIOWEJ

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13. Ciągi.

1 Kilka klasycznych nierówności

Matematyka dyskretna. Wykład 2: Kombinatoryka. Gniewomir Sarbicki

Algebra i jej zastosowania ćwiczenia

Indukcja matematyczna

2 Podstawowe obiekty kombinatoryczne

O trzech elementarnych nierównościach i ich zastosowaniach przy dowodzeniu innych nierówności

Pisemny egzamin dyplomowy. na Uniwersytecie Wroc lawskim. na kierunku matematyka. zadania testowe. 22czerwca2009r. 60 HS-8-8

1.3. Największa liczba naturalna (bez znaku) zapisana w dwóch bajtach to a) b) 210 c) d) 32767

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

jawnie od odleg lości miedzyelektronowych r ij = r i r j Funkcje falowe w postaci kombinacji liniowej wielu wyznaczników.

Wyższe momenty zmiennej losowej

H brak zgodności rozkładu z zakładanym

n k n k ( ) k ) P r s r s m n m n r s r s x y x y M. Przybycień Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

X i. X = 1 n. i=1. wartość tej statystyki nazywana jest wartością średnią empiryczną i oznaczamy ją symbolem x, przy czym x = 1. (X i X) 2.

3. Wzory skróconego mnożenia, działania na wielomianach. Procenty. Elementy kombinatoryki: dwumian Newtona i trójkąt Pascala. (c.d.

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2014/15. n = Rozwiązanie: Stosując wzór na wartość współczynnika dwumianowego otrzymujemy

Dzia lanie grupy na zbiorze. Twierdzenie Sylowa

MACIERZE STOCHASTYCZNE

Równoliczno zbiorów. Definicja 3.1 Powiemy, e niepuste zbiory A i B s równoliczne jeeli istnieje. Piszemy wówczas A~B. Przyjmujemy dodatkowo, e ~.

c 2 + d2 c 2 + d i, 2

Upiór opery The Phantom Of The Opera

Ciągi liczbowe wykład 3

Wiadowmości wstępne z rachunku prawdopodobieństwa

W. Guzicki Zadanie o sumach cyfr poziom rozszerzony 1

Wykªad 05 (granice c.d., przykªady) Rozpoczniemy od podania kilku przykªadów obliczania granic ci gów. n an = + dla a > 1. (5.1) lim.

Damian Doroba. Ciągi. 1. Pierwsza z granic powinna wydawać się oczywista. Jako przykład może służyć: lim n = lim n 1 2 = lim.

MATEMATYKA DYSKRETNA (MAT 182) semestr letni 2002/2003. Typeset by AMS-TEX

c a = a x + gdzie = b 2 4ac. Ta postać wielomianu drugiego stopnia zwana jest kanoniczna, a wyrażenie = b 2 4ac wyróżnikiem tego wielomianu.

Statystyka i rachunek prawdopodobieństwa

zadań z pierwszej klasówki, 10 listopada 2016 r. zestaw A 2a n 9 = 3(a n 2) 2a n 9 = 3 (a n ) jest i ograniczony. Jest wiec a n 12 2a n 9 = g 12

Transkrypt:

Kombiatorya - wy lad z 28XI (za otatami profwojciecha Guziciego) Kombiatorya zajmuje sie sposobami zliczaia elemetów zbiorów sończoych Liczbe elemetów sończoego zbioru A be dziemy ozaczać symbolem A 1 Dwie podstawowe regu ly zliczaia Regu la dodawaia: Jeśli zbiory sończoe A 1,, A sa parami roz la cze,to A 1 A A 1 + + A Regu le stosujemy wtedy, gdy możemy wyoać czyości, przy czym pierwsza czyość daje jede z 1 wyiów, druga czyość daje jede z 2 wyiów itd aż do -tej czyości, tóra daje jede z wyiów oraz te wszystie wyii sa róże Wówczas wyoaie jedej (tórejolwie) z tych czyości daje jede z 1 + 2 + + wyiów Regu la możeia: A 1 A A 1 A Regu le stosujemy wtedy, gdy daa czyość moża podzielić a etapów, z tórych pierwszy daje jede z 1 wyiów, drugi daje jede z 2 wyiów itd aż do -tego etapu, tóra daje jede z wyiów Wówczas wyoaie tej czyości daje jede z 1 2 wyiów 2 Zliczaie fucji a) Niech A, B m Ile jest wszystich fucji f: A B? Stosujemy regu le możeia: po olei przydzielamy ażdemu elemetowi a A jeda z m wartości ze zbioru B Zatem liczba wszystich fucji f: A B jest rówa B B B A m Przez aalogie do tego wzoru, zbiór fucji f: A B ozaczamy cze sto symbolem B A b) Ile jest fucji różowartościowych f: A B? Przypomijmy, że fucja f jest różowartościowa, jeśli różym argumetom a A odpowiadaja róże wartości b B; formalie: jeśli a 1 a 2, to f(a 1 ) f(a 2 ) Zów stosujemy regu le możeia: po olei przydzielamy ażdemu elemetowi zbioru A jede z dotychczas iewyorzystaych elemetów zbioru B Zatem liczba fucji różowartościowych f: A B jest rówa m(m 1) (m + 1) Ta sostruoway iloczy w ombiatoryce ozaczamy (m) Gdy A > B, to z oczywistych wzgle dów ie ma ai jedej różowartościowej fucji f: A B Zauważmy że powyższy wzór uwzgle dia ooliczość: gdy > m, to w iloczyie wysta pi liczba (m m) c) Ile jest fucji f: A B tóre przeszta lcaja zbiór A a zbiór B? Odpowiedź a to pytaie jest trudiejsza jej udzieleie od lożymy do czasu, gdy zdobe dziemy odpowiedie arze dzia Latwo to jeda uczyić w szczególym przypadu, gdy B A Wówczas ażda fucja, tóra jest a musi też być różowartościowa, zatem liczba taich fucji wyosi () ( 1) 2 1!

Klasycze azwy rozważaych powyżej przypadów dla A, B m: a) Wszystie fucje f: A B to -elemetowe wariacje z powtórzeiami ze zbioru m-elemetowego; b) Fucje różowartościowe f: A B to -elemetowe wariacje bez powtórzeń ze zbioru m-elemetowego; c) Fucje różowartościowe (i jedocześie a ) f: A A to permutacje zbioru -elemetowego 3 Zliczaie podzbiorów Niech P (A) ozacza zbiór, tórego elemetami sa wszystie podzbiory zbioru A; formalie P (A) {B : B A}, Ile elemetów ma zbiór P (A), jeśli A? Aby wsazać podzbiór B zbioru A, ależy dla ażdego elemetu a A udzielić odpowiedzi Ta lub Nie a pytaie: czy a ma być elemetem B? Podzbiór B jest zatem wyzaczoy jedozaczie przez pewa fucje f: A { Ta, Nie } Już wiemy, że taich fucji jest { Ta, Nie } A 2 A, zatemjeśli A, to P (A) 2 Dla 0,, iech P (A) ozacza zbiór, tórego elemetami sa wszystie -elemetowe podzbiory zbioru A; formalie P (A) {B P (A) : B } Przy lady: P 0 (A) { }, P (A) {A}; P 1 (A) {{a} : a A} Niech symbol ( ) ozacza liczbe -elemetowych podzbiorów -elemetowego zbioru A; formalie ( ) : P (A) Na mocy przytoczoych powyżej przy ladów, mamy ( 0) ( ) 1, ( 1) 11 Stwierdzeie Zachodzi rówość Dowód Przypiszmy ażdemu -elemetowemu poddzbiorowi B zbioru A jego dope lieie A \ B, tóre s lada sie z elemetów Otrzymamy w te sposób wzajemie jedoza odpowiediość mie dzy zbiorami P (A) oraz P (A), zatem ( ) P (A) P (A) ( ) 1 12 Stwierdzeie Dla 1,, zachodzi wzór 1 Dowód Podamy dowód ombiatoryczy, tóry polega a poazaiu, że ażda ze stro powyższej rówości wyraża a swój sposób liczbe elemetów tego samego zbioru Za lóżmy że w pewej firmie pracuje osób Za lóżmy dalej, że chcemy dać agrody pracowiom, a jeda spośród osób agrodzoych awasować Na ile sposobów moża to uczyić? Opisaa czyość moża roz lożyć a dwa etapy: ajpierw wybrać osób agrodzoych spośród osób moża to zrobić a ( ) sposobów, a aste pie wybrać jeda spośród tych osób do awasu mamy tu możliwości Z regu ly możeia otrzymujemy la czie ( ) możliwości Moża też posta pić iaczej: ajpierw wsazać jeda spośród osób do awasu ( sposobów), agrodzić ja, a as pie dobrać spośród pozosta lych 1 pracowiów brauja ce 1 osób do agrody (tu mamy ( ) 1 1 sposobów) Na podstawie regu ly możeia otrzymujemy la czie ( 1 1) sposobów Poieważ dwurotie liczyliśmy to samo (choć ie ta samo), to oba otrzymae wyrażeia opisuja sama liczbe

( ) 13 Wiose 1, zatem 1 1 1 + 1 () 1!!!( )! 14 Uwaga Dla 0 otrzymujemy 1 ( ) 0! 0!!, co s laia as do przyje cia umowy, że 0! 1 15 Uwaga Wzór ( ) ( 1 ( 1) moża rówież zapisać w postaci ( 1)( ) 1 asuwa sie jego uogólieie: ( )( ) 16 Stwierdzeie m ( m )( ) m m )( 1 1) Wtedy latwo Dowód W firmie pracuje osób; chcemy osób agrodzić i m spośród agrodzoych awasować 17 Stwierdzeie ( ) ( ) 1 + 1 ( 1 ) Dowód W firmie pracuje osób, w tym dyretor Chcemy wys lać w delegacje osób Dyretor jedzie lub ie 18 Stwierdzeie 0 ( ) 2 Dowód Stosujemy regu le dodawaia dla P 0 (A) P (A) P (A) Symbole Newtoa pojawiaja sie też w dwumiaie Newtoa 19 Stwierdzeie Zachodzi wzór (a + b) 0 ( ) a b Dowód Mamy (a + b) (a + b) (a + b) ( razy) Tworza c wszystie możliwe iloczyy, w ażdej parze awiasów dooujemy wyboru: a czy b? S ladi a b tworzy sie z taich wyborów, w tórych -rotie wsazaliśmy zmiea a Każdy tai wybór polega a wsazaiu pozbioru -elemetowego w -elemetowym zbiorze czyiów (a + b); mamy wie c do ladie ( ) taich podzbiorów Zatem, po wymożeiu wszystich awiasów, wyrażeie a b wysta pi do ladie ( ) razy ( ) 110 Wiose Podstawiaja c a b 1, otrzymujemy poowie rówość (1 + 1) 2 1 ( ) Natomiast podstawieie a 1, b 1 daje rówość ( 1) (1 1) 0 Wspó lczyii dwumiaowe moża ustawić w tzw trója t Pascala: 1 ( ) 0 0 ( ) 1 ( ) 1 0 1 0 1 2 0 1 2 3

Zauważmy, że ad ażdym wyrazem postaci ( ), 1, zajduja sie w poprzedim wierszu elemety ( ) 1 1 oraz ( ) 1, tóre a mocy Stwierdzeia 17 sumuja sie do ( ) Daje to prosty przepis, pozwalaja cy szybo uzysiwać oleje wiersze trója ta Pascala 4 Zliczaie dróg w prostoa cie Kombiatorya poszuuje sposobów, ja wyzaczyć liczbe elemetów daego zbioru, zas puja c go iym zbiorem, dla tórego policzeie liczby elemetów jest latwiejsze Oto przy lady Rozważmy prostoa t zbudoway z wadratów, tóry ma wierszy i m olum Droga w tym prostoa cie azwiemy ażda liie lamaa, ida po liiach rate, la lewy doly róg wadratu z prawym górym tóra posuwa sie tylo w prawo lub do góry Ile jest taich dróg? Każda droga s lada sie z poziomych i pioowych odciów Zaodujmy droge za pomo cia gu symboli oraz ustawioych w taiej olejości, w jaiej odpowiedie odcii pojawiaja sie w lamaej Zauważmy, że w ażdym cia gu musi wysta pić do ladie rese pioowych, by lamaa mia la szase dojść a sama góre oraz do ladie m rese poziomych, by lamaa zda ży la dojść do prawej rawe dzi prostoa ta Otrzymujemy zatem cia gi d lugości m + Tai cia g jest oreśloy jedozaczie przez wsazaie spośród m + miejsc, a tórych stoja zai, jest ich zatem do ladie ( ) +m Wszystich dróg jest do ladie tyle, ile jest opisaych wyżej cia gów, a zatem taże ( ) m+ m 111 Zastosowaie Obliczyć m ( ) + 0 Rozwia zaie Rozważamy prostoa t o +1 wierszach i m olumach Ozaczmy przez A i B odpowiedio lewy doly i prawy góry wierzcho le tego prostoa ta Każda droga la ca A z B przechodzi w pewym pucie C (, ) a ( + 1)-szy poziom Wiemy, że liczba dróg od A do C jest rówa ( ) + Suma tych wyrażeń, a mocy regu ly dodawaia, jest rówa liczbie wszystich dróg od A do B, czyli ( ) m++1 +1 Wobec tego m + m + + 1 + 1 112 Zastosowaie Wyazać, że 0 0 W wadracie o bou rozważmy puty C leża ce a g lówej przea tej, tj puty o wspó lrze dych (, ) dla 0,, Każda droga od A do B przechodzi przez do ladie jede z tych putów C Na mocy regu ly dodawaia: liczba dróg (A B) C liczba dróg (A C B) Każda droge A C B możemy ostruować w dwóch etapach: ajpierw droga A C, a as pie droga C B Na mocy regu ly możeia, otrzymujemy liczba dróg (A C B)[liczba dróg A C] [liczba dróg C B] Ale liczbe dróg A C w prostoa cie o wymiarach ( ) (odpowiedio C B w prostoa cie ( ) ) już umiemy policzyć Otrzymujemy liczba wszystich dróg A B 0 0 ( ) ( )

W obydwu zastosowaiach, zliczaliśmy a dwa sposoby drogi w pewym prostoa cie Nie jest to jedya możliwość oto przy lad zupe lie iego rozumowaia, prowadza cego do jeszcze ogóliejszej tożsamości 113 Stwierdzeie Zachodzi rówość j0 ( )( ) m j j ( m + Dowód W firmie pracuje m obiet i me żczyz; postaowioo wy loić -osobowa delegacje Istotie jest to uogólieie: dla m otrzymujemy rówość 112 5 Zliczaie fucji mootoiczych Niech teraz A {1, 2,, } te szczególy zbiór w ombiatoryce ozacza sie zwyle [] Różica mie dzy tym zbiorem, a iymi zbiorami o elemetach jest taa, że jest o liiowo uporza doway: dla ażdej pary jego elemetów potrafimy powiedzieć, tóry jest wie szy Wyorzystuja c ooliczość, moża w szczególości wyróżić: a) fucja f: [] [m] jest rosa ca, jeśli dla ażdych i < j zachodzi f(i) < f(j) b) fucja f: [] [m] jest iemaleja ca, jeśli dla ażdych i < j zachodzi f(i) f(j) Na zaończeie wy ladu policzymy, ile jest fucji obu rodzajów Jeśli f jest fucja rosa, to mamy 1 f(1) < f(2) < < f() m, zatem f jest jedozaczie wyzaczoa przez wsazaie miejsc w zbiorze [m], a tórych ależy umieścić oleje wartości f Wobec tego liczba fucji rosa cych porywa sie z liczba podzbiorów -elemetowych w zbiorze [m], czyli ( m ) Zliczeie fucji iemaleja cych jest troche bardziej sompliowae; zów pomoże am zliczaie dróg, tym razem w prostoa cie o m 1 wierszach i olumach Każdej fucji iemaleja cej f: [] [m] przyporza dujemy cia g poziomych odciów w tym prostoa cie ja as puje W i-tej olumie umieścimy odcie d lugości 1 a wysoości f(i) 1 jedoste (a zatem a jedej z m liii poziomych tworza cych prostoa t) Dorysowuja c resi pioowe, la ce oleje ońce tych odciów, otrzymujemy droge w aszym prostoa cie Latwo dostrzec, że ażda droga jedozaczie wyzacza pewa fucje iemaleja f: [] [m] Zatem fucji tych jest tyle, ile jest dróg w prostoa cie o rozmiarach (m 1), czyli ( ) m+ 1 )