Jolanta Długosz FUNKCJE ZESPOLONE. Teoria, przykłady, zadania. Wydanie szóste zmienione. GiS
|
|
- Seweryna Niewiadomska
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 FUNKCJE ZESPOLONE
2 Jolanta Długosz FUNKCJE ZESPOLONE Teoria, przykłady, zadania Wydanie szóste zmienione GiS Oficyna Wydawnicza GiS Wrocław 013
3 Jolanta Długosz Instytut Matematyki i Informatyki Politechnika Wrocławska jolanta.dlugosz@ pwr.wroc.pl Projekt okładki: IMPRESJA Studio Grafiki Reklamowej Copyright c by Jolanta Długosz Utwór w całości ani we fragmentach nie może być powielany ani rozpowszechniany za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywających i innych. Ponadto utwór nie może być umieszczany ani rozpowszechniany w postaci cyfrowej zarówno w Internecie, jak i w sieciach lokalnych, bez pisemnej zgody posiadacza praw autorskich. Printed in Poland Składwykonanowsystemie L A TEX. ISBN Wydanie VI zmienione, Wrocław 013. Oficyna Wydawnicza GiS, s.c., Druk i oprawa: Oficyna Wydawnicza ATUT 4
4 Spis treści Wstęp 7 1 Liczby zespolone Pojęciawstępne Postaćtrygonometrycznaiwykładnicza Pierwiastkowanieliczbzespolonych Zbiorynapłaszczyźniezespolonej Graniceciągówzespolonych... 5 Zadania... 8 Funkcje zespolone 9.1 Podstawowepojęcia Funkcjewykładniczaitrygonometryczne Logarytmifunkcjalogarytmiczna Odwzorowaniazbiorównapłaszczyźniezespolonej Graniceiciągłośćfunkcjizespolonych Zadania Funkcje holomorficzne Pochodnafunkcjizespolonejzmiennejzespolonej RównaniaCauchy ego Riemanna Funkcjeholomorficzneiharmoniczne Interpretacjefunkcjiholomorficznej.Potencjałzespolony Zadania Całki funkcji zespolonych Funkcjazespolonazmiennejrzeczywistej Krzywenapłaszczyźniezespolonej Całkakrzywoliniowafunkcjizespolonejzmiennejzespolonej TwierdzeniecałkoweCauchy ego WzórcałkowyCauchy ego... 7 Zadania
5 5 Szeregi zespolone Szeregiliczbowe Szeregipotęgowe SzeregiTaylora Punktyzerowefunkcjiholomorficznej Zadania Punkty osobliwe i residua 97.1 SzeregiLaurenta Punktyosobliwe Residua Zastosowanieresiduówdoobliczaniacałek Zadania Przekształcenie Laplace a DefinicjaprzekształceniaLaplace a WłasnościprzekształceniaLaplace a OdwrotneprzekształcenieLaplace a Metodywyznaczaniaoryginałów Metodaoperatorowa Splotfunkcji Transmitancja Zadania Przekształcenie Z Definicjaprzekształcenia Z Własnościprzekształcenia Z Przekształcenieodwrotneimetodyjegowyznaczania Zastosowaniedorozwiązywaniarównańróżnicowych Zadania Odpowiedzi 15 Dodatek 18 Literatura 185 Skorowidz 18
6 Wstęp Niniejszy podręcznik jest przeznaczony dla studentów politechnik. Mogą z niego korzystać także studenci wydziałów fizyki i matematyki uniwersytetów. W książce omówiono funkcje zespolone oraz ich zastosowania. Podręcznik składa się z ośmiu rozdziałów. W rozdziale pierwszym przypominano podstawowe wiadomości o liczbach zespolonych i zbiorach na płaszczyźnie zespolonej. W rozdziale drugim wprowadzono funkcje zespolone oraz omówiono granice i ciągłość takich funkcji. W następnym rozdziale wprowadzono pochodne funkcji zespolonej i omówiono ich własności. Kolejny rozdział poświęcony jest całce funkcji zespolonej i jej własnościom. Rozdział piąty zawiera wprowadzenie do szeregów zespolonych. W rozdziale szóstym omówiono szeregi Laurenta oraz wprowadzono residua i pokazano ich zastosowanie do obliczania całek. W rozdziale przedostatnim i ostatnim omówiono odpowiednio przekształcenie Laplace a i przekształcenie Z oraz ich zastosowania do rozwiązywania równań różniczkowych i różnicowych. W książce materiał teoretyczny jest ilustrowany odpowiednio dobranymi przykładami. Pomagają one lepiej zrozumieć wprowadzane pojęcia i formułowane twierdzenia. Przykłady mogą służyć także jako wzorzec przy samodzielnym rozwiązywaniu zadań umieszczonych na końcu rozdziałów. Dodatkowo każdy podrozdział jest zakończony ćwiczeniami, których przerabianie na bieżąco utrwala materiał. Do wszystkich ćwiczeń i zadań podane są odpowiedzi lub wskazówki. W obecnym wydaniu zmieniono układ i zakres materiału. W szczególności dodano rozdział o przekształceniu Z. Dołączono także nowe przykłady, ćwiczenia i zadania oraz rysunki. Ponadto poprawiono zauważone błędy i usterki. Jolanta Długosz 7
7 1 Liczbyzespolone W podręczniku symbole x, y, t zawsze oznaczają liczby rzeczywiste, a symbole ux, y), vx, y), xt), yt) funkcje rzeczywiste zmiennych rzeczywistych. 1.1 Pojęciawstępne Dla wygody Czytelników przypominamy wiadomości o liczbach zespolonych wykorzystywane w podręczniku. Każda liczba zespolona z ma postać z=x+iy, gdziex,y R,aijestjednostkąurojoną.Tensposóbprzedstawianialiczbzespolonych nazywamy postacią algebraiczną. Liczby x i y nazywamy odpowiednio częścią rzeczywistąiurojonąliczbyzespolonejz,cozapisujemy=x,=y. Definicja 1.1. sprzężenie liczby zespolonej) Sprzężeniemliczbyzespolonejz=x+iy,gdziex,y R,nazywamyliczbę z=x iy. Dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb zespolonych definiujemy tak, aby działania te na liczbach rzeczywistych były szczególnym przypadkiem działań na liczbach zespolonych i by zachować ich własnościprzemienność oraz łączność dodawania i mnożenia, rozdzielność mnożenia względem dodawania). Pamiętamy przy tym, że i = 1.Abywynikdzieleniaprzezliczbęzzapisaćwpostacialgebraicznejmnożymy dzielną i dzielnik przez z. Zbiór liczb zespolonych oznaczamy tradycyjnie przez C. Przykład 1.1. Wykonać działania na liczbach zespolonych: a)1+i)3 i); b) + ) 3; 3 i 3i c) +i ; d)5+i) 1+i) +i). 9
8 10 1. Liczby zespolone Rozwiązanie. a) Mamy 1+i)3 i)=1 3 1 i+i 3 i i=3 i+i+4=7+4i b)korzystajączewzorua+b) 3 =a 3 +3a b+3ab +b 3,otrzymamy + 3i ) 3= ) 3 +3 ) 3i+3 ) 3i ) + 3i ) 3 = 8+1 3i i=10+9 3i. c) Mnożąc licznik i mianownik przez sprzężenie mianownika, otrzymamy 3 i +i =3 i) i) +i) i) = 3i i 1 = 5 5i =1 i. 5 5 d) Wykonamy najpierw działania w liczniku i w mianowniku, a następnie dzielenie jak w poprzednim przykładzie. Mamy 5+i) 1+i) +i) = i i 1+i + i+i = 5+10i i 4+4i 1 = 7+9i 3+4i = 7+9i)3 4i) 3+4i)3 4i) = i+9i 3 9i 4i 3 4i) = i. Przykład1.. Niechz=x+iy,gdziex,y R.Wyznaczyć: a)re iz ) ; b)im 1 z 1. Rozwiązanie. a) Mamy ZatemRe iz ) = xy. b)dlaz 1mamy iz =ix+iy) =i x +ixy y ) = xy+i x y ). 1 z 1 = 1 x+iy 1 = x 1 iy x+iy 1)x 1 iy) = x 1 iy x 1 iy x 1) iy) = x 1) +y. ZatemIm 1 z 1 = y x 1) +y. Definicja1.. płaszczyznazespolona,płaszczyznagaussa 1 ) Liczbęzespolonąx+iy,gdziex,y R,przedstawiamynapłaszczyźniewpostaci punktuowspółrzędnychx,y)lubwektoraopoczątku0,0)ikońcux,y).płaszczyznę, której punktom przyporządkowano liczby zespolone, nazywamy płaszczyzną zespoloną. W tej interpretacji oś Ox nazywamy osią rzeczywistą, a oś Oy osią urojoną ioznaczamyodpowiednioprzezi.zbiórzłożonyzpłaszczyznyzespoloneji punktu. nazywamy płaszczyzną Gaussa. 1 CarlFriedrichGauss ),matematykniemiecki.
9 1.1. Pojęcia wstępne 11 iy i z=x+iy 1 x Rys Interpretacja geometryczna liczby zespolonej Uwaga. Płaszczyznę Gaussa można utożsamić ze sferą. Wzajemnie jednoznaczne odwzorowanie sfery na płaszczyznę Gaussa można określić następująco: Rozważmy sferę styczną do płaszczyzny zespolonej w punkcie z = 0. Prosta prostopadła do płaszczyzny zespolonej w punkcie styczności przecina sferę jeszcze w jednym punkcie nazwijmy go N. Przyporządkujmy punktowi P sfery punkt z płaszczyzny zespolonej,wktórymprzecinająprostanp.imbliżejpunktunznajdujesiępunkt P,tymdalejodpunktuz=0jestjegoobraznapłaszczyźniezespolonej.Wteorii funkcji zespolonych praktyczne okazało się dołączenie do płaszczyzny zespolonej punktu, który przyporządkujemy punktowi N na sferze. Opisane tu odwzorowanie sfery na płaszczyznę Gaussa nazywa się rzutem stereograficznym. N P z Rys. 1.. Rzut stereograficzny Przykład 1.3. Na płaszczyźnie zespolonej narysować zbiór liczb zespolonych spełniającychwarunekre 1 z 1. Rozwiązanie.Dlaz=x+iy 0mamy Re 1 z =Re z x iy x =Re z z x +y = x +y 1.
10 1 1. Liczby zespolone Popomnożeniuobustronostatniejnierównościprzezx +y >0otrzymamy x x +y. Stąd po prostych przekształceniach mamy nierówność równoważną ) 1 x 1 +y ). ) 1 Zatem szukany zbiór to zewnętrze koła o środku,0 ipromieniu 1 wrazzbrzegiem,ale bez punktu O. 1 1 Definicja 1.3. moduł liczby zespolonej) Modułemliczbyzespolonejz=x+iy,gdziex,y R,nazywamyliczbęrzeczywistą z = x +y. iy z z z z 1 z x z 1 Rys Moduł liczby zespolonej Rys Moduł różnicy liczb zespolonych Uwaga.Modułróżnicyliczbzespolonychz 1,z jestdługościąodcinkałączącego punktyz 1,z płaszczyznyzespolonej. Fakt 1.1.własności modułu) Niechz,z 1,z będądowolnymiliczbamizespolonymi,andowolnąliczbąnaturalną. Wtedy: F1) z 0oraz z =0 z=0; F) z = z = z ; F3) z, z ; F4) z 1 z = z 1 z,wzórtenjestprawdziwydladowolnejliczbyczynników,w szczególnościmamy z n = z n ;
11 1.1. Pojęcia wstępne 13 F5) z 1 z = z 1 z,oilez 0; F) z 1 +z z 1 + z. Przykład 1.4. Na płaszczyźnie zespolonej narysować zbiory liczb zespolonych spełniających warunki: a) z i <1; b)1< z+ i ; c) iz 1. Rozwiązanie. Wykorzystamy interpretację geometryczną modułu różnicy liczb zespolonych. a) Szukany zbiór składa się z tych liczb zespolonych, których odległość na płaszczyźnie zespolonejodpunktuijestmniejszaniż1.zatemzbiórtenjestwnętrzemkołaośrodkuw punkcieiipromieniu1. i 1 b) Ponieważ 1< z+ i 1< z +i), więc szukany zbiór składa się z tych liczb zespolonych, których odległość na płaszczyźnie zespolonejodpunktu +ijestwiększaniż1,aleniewiększaniż.zatemzbiórtenjest pierścieniemośrodku +iorazpromieniuwewnętrznym1izewnętrznym,przyczym okrągopromieniu1nienależydotegopierścienia,aokrągopromieniunależydoniego. 1 +i c) Ponieważ iz = i z = iz+i) = i z+i = z+i, i) więc mamy iz 1 z i) 1. Zatem szukany zbiór składa się z tych liczb na płaszczyźnie zespolonej, które są oddalone od punktu iniemniejniż1.
12 14 1. Liczby zespolone i 1 Definicja 1.4. argument liczby zespolonej) Argumentemliczbyzespolonejz=x+iy 0,gdziex,y R,nazywamykażdąliczbę ϕ R spełniającą układ równań: cosϕ= x z, sinϕ= y z. Przyjmujemy, że argumentem liczby 0 jest dowolna liczba ϕ R. Zbiór wszystkich argumentów liczby z oznaczamy przez Arg z. Argumentem głównym liczby z 0 nazywamy ten jej argument ϕ, który spełnia warunek: ϕ π, π]. Przyjmujemy, że argument główny liczby 0 jest równy 0. Argument główny liczby z oznaczamy przez argz. Uwaga. Argumentem głównym liczby zespolonej z 0 nazywamy miarę ϕ kąta zorientowanego, utworzonego przez dodatnią część osi rzeczywistej Re z oraz promień wodzącyliczbyz,przyczym π<ϕ π. z argz z ϕ z ϕ Rys Argumenty liczby zespolonej Fakt 1..własności argumentu) Niech z 0 będzie dowolną liczbą zespoloną. Wtedy: F1) argz= argz,gdyargz πorazargz=π,gdyargz=π; F)arg z)=argz+π,gdy π<argz 0,arg z)=argz π,gdy0<argz π; ) ) 1 1 F3) arg = argz,gdyargz πorazarg =π,gdyargz=π. z z
13 1.1. Pojęcia wstępne 15 Przykład 1.5. Na płaszczyźnie zespolonej narysować zbiory liczb zespolonych spełniających warunki: a) π <argz π 3 ; b)0 argz+ i) 3π 4. Rozwiązanie. Wykorzystamy interpretację geometryczną argumentu głównego liczby zespolonej. a) Zbiór spełniający podane w przykładzie warunki składa się z liczb zespolonych, których argumenty główne zawarte są w przedziale π 3],π. Jest to obszar kątowy ograniczony półprostymiwychodzącymizpoczątkuukładuwspółrzędnychitworzącymikąty π iπ 3 z dodatniączęściąosi.pierwszazpółprostychnienależydotegozbioru.nienależydo niego tez początek układu współrzędnych, gdyż arg 0 = 0. π 3 π b)podstawmyw=z+ i.wtedyzbiórspełniającywarunki 0 argw 3π 4 [ składa się z liczb zespolonych, których argumenty główne zawarte są w przedziale 0, 3π ]. 4 Jest to obszar kątowy zawarty między dodatnią półosią Re w, a półprostą wychodzącą z początkuukładuwspółrzędnychitworzącązniąkąt 3π 4 rysunek).ponieważz=w +i, więc zbiór spełniający warunki 0 argz+ i) 3π 4 jestokreślonympowyżejobszaremkątowymprzesuniętymowektorz 0= +irysunek). Imw 3π 4 3π 4 +i Rew
14 1 1. Liczby zespolone Ćwiczeniaodp. str. 15) 1. Obliczyć wartości wyrażeń: a)1 i)+3+i); b) i ) ) +i ; c)+i) 4 3i); d) 5 i 1+i ; e) i) ; f)3 i) 3..Niechz=x+iy,gdziex,y R.Znaleźć: a)re 1 z ; b)im z z ; c)re z+1 z i ; d)imiz z. 3. Na płaszczyźnie zespolonej narysować zbiory określone warunkami: a) z i =1; b) z+3 i 3; c) 1+i)z <; d) z i =; e) z+i = z ; f) z i z. 4. Na płaszczyźnie zespolonej narysować zbiory określone warunkami: a) π 3 argz 3π 4 ; b) π 4 argz +3i)<5π ; c)arg z)= π ; d) π argz π Postać trygonometryczna i wykładnicza Przypomnijmy, że każdą liczbę zespoloną z można przedstawić w postaci z=rcosϕ+isinϕ), gdzie r jest jej modułem, a ϕ argumentem. Ten sposób przedstawiania liczb zespolonych nazywamy postacią trygonometryczną. irsinϕ z=rcosϕ+isinϕ) r ϕ rcosϕ Rys. 1.. Interpretacja geometryczna postaci trygonometrycznej liczby zespolonej Uwaga. Liczby zespolone różne od 0, przedstawione w postaci trygonometrycznej, są równe, jeżeli ich moduły są równe, a argumenty różnią się o całkowitą wielokrotność liczby π.
15 1.. Postać trygonometryczna i wykładnicza 17 Fakt 1.3.mnożenie i dzielenie liczb zespolonych w postaci trygonometrycznej) Niechz =rcosϕ+isinϕ),z 1 =r 1 cosϕ 1 +isinϕ 1 ),z =r cosϕ +isinϕ ) będą liczbami zespolonymi w postaci trygonometrycznej oraz niech n będzie liczbą naturalną. Wtedy: z 1 z =r 1 r [cosϕ 1 +ϕ )+isinϕ 1 +ϕ )]; 1.1) z 1 z = r 1 r [cosϕ 1 ϕ )+isinϕ 1 ϕ )], oilez 0; 1.) z n =r n cosnϕ+isinnϕ) wzórdemoivre a. Inaczej mówiąc, przy mnożeniu liczb zespolonych ich moduły mnożymy, a argumenty dodajemy. Podobnie, przy dzieleniu liczb zespolonych ich moduły dzielimy, a argumenty odejmujemy. W szczególności dla argumentów głównych mamy: argz 1 z )=argz 1 +argz +kπdlapewnegok { 1,0,1}; ) z1 arg =argz 1 argz +kπdlapewnegok { 1,0,1}. z Jak pamiętamy, jeszcze inną formą przedstawiania liczb zespolonych jest tzw. postać wykładnicza: z=re iϕ, gdzierjestmodułem,aϕargumentemliczbyz.jestonaopartanawzorzeeulera e iϕ =cosϕ+isinϕ. e iϕ ϕ 1 Rys.1.7.Interpretacjageometrycznae iϕ Fakt 1.4.mnożenie i dzielenie liczb zespolonych w postaci wykładniczej) Niechz=re iϕ,z 1 =r 1 e iϕ1,z =r e iϕ będąliczbamizespolonymiwpostaciwykładniczej oraz niech n będzie liczbą naturalną. Wtedy: z 1 z =r 1 r e iϕ1+ϕ) ; z 1 z = r 1 r e iϕ1 ϕ), oiler 0; AbrahamdeMoivre ),matematykangielskipochodzeniafrancuskiego.
16 18 1. Liczby zespolone z n =r n e inϕ dlan N wzórdemoivre a. Uwaga.Zpowyższegofaktuwynika,żewyrażeniee iϕ =cosϕ+isinϕzachowuje podstawowe własności funkcji wykładniczej. Przykład 1.. Obliczyć wyrażenia:a) 3i) 5 1+i) 10 ;b) 1+i) i ) 1. Rozwiązanie. ) a)mamy 3i =4orazarg π 3i = 3.TakwięcwobecwzorudeMoivre a otrzymamy ) 5=4 3i 5[ cos 5 π )) +isin 5 π ))]=4 3 3 π 5 cos 5 ) 3 π +isin 5 )) 3 π. Podobniedla 1+imamy 1+i =,arg 1+i)= 3 4 πoraz 1+i) 10 = ) ) )) 10 cos π +isin π = 5 cos 15 ) π+isin15 π. Zatem wobec wzoru1.1), otrzymamy ) 5 1+i) 3i 10 =4 5 cos 5 ) 3 π +isin 5 )) cos 3 π 5 15 ) π+isin15 π = 15 cos π 3 +isinπ 3 = 15 cos ) cos π 3 π ) +isin π ) +isin π )) π 3 )) π = cos 15 π ) +isin π )) ) = i = 14 3 i ). b)ponieważ 1+i = orazarg1+i)= π 4,więcwobecwzorudeMoivre amamy 1+i) 14 = ) 14 cos 14 π 4 ) +isin 14 π 4 ))= 7 cos 3π ) +isin3π = 7 i. Analogicznie 1+ 3i =,arg 1+ 3i = 3 π,więc ) 1= 1+ 3i 1 cos 1 π ) +isin 1 π )) = 1 cos8π+isin8π)= Zatem 1+i) 14 ) 1 = 7 i 1+ 3i 1= i 5= i 3. Przykład 1.7. Na płaszczyźnie zespolonej zaznaczyć liczby: a)i; b) 1; c)+i; d) 4i. Następnie,posługującsięrysunkiemorazinterpretacjągeometrycznąliczbyre iϕ, przedstawić zaznaczone liczby w postaci wykładniczej.
17 1.. Postać trygonometryczna i wykładnicza 19 Rozwiązanie.Modułemliczbyzespolonejzdanejwpostaciwykładniczejre iϕ jestr,aargumentem ϕ. W interpretacji geometrycznej r jest odległością na płaszczyźnie zespolonej liczby z od O, a ϕ jest wyrażoną w radianach miarą kąta zorientowanego utworzonego przez dodatnią półoś rzeczywistą i wektor wodzący z. a)liczbaiznajdujesięwodległości1odo,ajejwektorwodzącytworzyzdodatniąpółosią osirzeczywistejkątomierze π rysunek).zatem π i=e i. b)liczba 1znajdujesięwodległości1od0,amiarakątaϕwynosiπrysunek).Zatem 1=e πi. c)liczba+iznajdujesięwodległości + = odo,amiarakątaϕwynosi π 4 rysunek). Zatem +i= π 4 e i. d)liczba 4iznajdujesięwodległości4odO,amiarakątaϕwynosi π rysunek). Zatem 4i=4e π i. a) b) Im z c) Im z +i d) Im z i 1 4i Ćwiczeniaodp. str. 1) 1. Podane liczby zespolone zapisać w postaci trygonometrycznej: a)i; b) i; c)3+3 3i; d) i; e) 10.. Korzystając ze wzoru de Moivre a, obliczyć wyrażenia: a) 1 ) ) 10 4; 3i b) + i ; c) 1 i)7 Wynik podać w postaci algebraicznej. 1+i) 5; d) 1 i 3+i ). 3. Podane liczby przedstawić w postaci algebraicznej i zaznaczyć na płaszczyźnie zespolonej: π a)e i ; b)e πi ; c)e 3 πi ; d)e i.
18 0 1. Liczby zespolone 4. Podane liczby zapisać w postaci wykładniczej: a) i; b)1+i; c) 4; d)3 3 3i. 1.3 Pierwiastkowanie liczb zespolonych Definicja 1.5. pierwiastek z liczby zespolonej) Pierwiastkiem stopnia n N z liczby zespolonej z nazywamy każdą liczbę zespoloną wtaką,że w n =z. Zbiórwszystkichpierwiastkówstopnianzliczbyzoznaczamyprzez n z. Fakt 1.5.wzór na pierwiastki z liczby zespolonej) Niechz 0iniechz=rcosϕ+isinϕ)będzieprzedstawieniemliczbyzwpostaci trygonometrycznej. Wtedy dla n N mamy n z={w0,w 1,...,w n 1 }, 1.3) gdzie w k = n r cos ϕ+kπ +isin ϕ+kπ ) n n dlak=0,1,...,n ) Uwaga.Niechz 0iniechz=re iϕ będzieprzedstawieniemliczbyzwpostaci wykładniczej. Wtedy ) w k = n re iϕn kπi πi k n n e =w 0 e dlak=1,,...,n 1. Interpretacja geometryczna zbioru pierwiastków Dlan 3pierwiastkin-tegostopniazliczbyztworząwierzchołkin-kątaforemnego wpisanegowokrągośrodkuwpoczątkuukładuwspółrzędnychipromieniu n r. w 1 w π n ϕ n w 0 n z w 3 w n 1 w n Rys Interpretacja geometryczna zbioru pierwiastków z liczby zespolonej
19 1.3. Pierwiastkowanie liczb zespolonych 1 Przykład1.8. Obliczyćpierwiastki: a) 1; b) 4 + 3i. Wynik przedstawić w postaci algebraicznej i wykładniczej. Rozwiązanie. a)isposób.ponieważ z = 1 =1orazϕ=arg 1)=π,więckorzystajączewzorów 1.3) i1.4), otrzymamy { 1= = 1 cos π+kπ +isin π+kπ ) }, k=0,1,...,5 { cos π +isinπ,cosπ +isinπ,cos5π +isin5π,cos7π +isin7π, cos 3π } +isin3π,cos11π +isin11π { } = +1 i,i, +1 i, 1 i, i, 1 i. W postaci wykładniczej mamy { π 1= e i π,e i 5π,e i 7π,e i 3π,e i 11π i},e. IIsposób.Ponieważ z = 1 =1orazϕ=arg 1)=π,więckorzystajączewzoru1.4) dlak=0,mamy w 0= 1 cos π ) 3 +isinπ = +1 i. Pozostałe wartości możemy odczytać z rysunku, korzystając z interpretacji geometrycznej zbiorupierwiastkówzliczbyzespolonej.jakwiadomo,zbiórpierwiastkówstopnian 3 z liczby zespolonej z pokrywa się ze zbiorem wierzchołków n-kąta foremnego wpisanego w okrągopromieniu n riśrodkuwpoczątkuukładuwspółrzędnych. w 1 w w 3 π w 0 1 w 5 w 4 3 Mamyw 1 =i,w = +1 iborew= Rew0,Imw = Imw0),w3 = w0= i,w4= i,w5= 1 i.jeszczełatwiejodczytaćzrysunkupostaćwykładniczą tych liczb. ) b)obliczamy + 3i =4orazarg + 3i = 3 π.zatemkorzystajączewzoru
20 1. Liczby zespolone 1.4)dlak=0,otrzymamy w 4 0= 4 cos 3 π 4 +isin 3 π 4 = cos π +isinπ ) = ) 3 +1 i = + i. Pozostałe liczby odczytamy z rysunku, wiedząc, że leżą w wierzchołkach kwadratu. w 1 π w 0 w w 3 PonieważRew 1= Imw 0,Imw 1=Rew 0,więcw 1= + i,w3= w1= geometrycznej postaci wykładniczej liczby zespolonej, mamy 4 + { e π 3i= i, 3 e πi, 7 e πi, 5 πi} 3 e. Przykład 1.9. Rozwiązać równania: i,aponadtow= w0= i.również,korzystajączrysunkuorazinterpetacji a)z +iz+=0; b)z 3 +3z +4z 8=0; c)z 3 i=0. Rozwiązanie. a)wrozwiązaniuwykorzystamywzorynapierwiastkitrójmianukwadratowegoaz +bz+c, gdziea,b,c Coraza 0: z 1= b δ a, z b+δ =. a Wtychwzorachδjestjednązliczbzespolonychspełniajacychwarunekδ = =b 4ac. Dlarównaniakwadratowegoz +iz+=0mamy =i 8= 9=3i).Zatem z 1= i 3i = i, z = i+3i b) W rozwiązaniu wykorzystamy twierdzenie o pierwiastkach całkowitych wielomianu. Jeżeli równaniez 3 +3z +4z 8=0mapierwiastekcałkowity,tonależyondozbiorudzielników wyrazuwolnego 8,tj.dozbioru{±1,±,±4,±8}.Zauważmy,żez 1=1rzeczywiściejest rozwiązaniem rozważanego równania. Tak więc z twierdzenia Bezout wynika, że wielomian z 3 +3z +4z 8=0dzielisiębezreszty)przezdwumianz 1.Mamy z 3 +3z +4z 8 ) :z 1)=z +4z+8. =i.
21 1.4. Zbiory na płaszczyźnie zespolonej 3 Rozwiązaniamirównaniaz +4z+8=0,obliczonymijakwprzykładziea),sąz = +i, z 3= i.zatemrozwiązaniamirównaniawyjściowegosąz 1=1,z = +i,z 3= i. c)rozwiązanierównaniaz 3 i=0jestrównoważnezobliczeniempierwiastka 3 i.wtym celuwykorzystamywzory1.3)i1.4).dlaz=imamyr= z =orazϕ=argz= π. Zatem 3 i= 3 cos π +kπ 3 π +isin +kπ, gdziek=0,1, 3. Stądrozwiązaniamirównaniaz 3 i=0są z 3 0= cos π ) ) +isinπ = i, z 3 1= cos 5π ) +isin5π = 3 z 3 = cos 3π ) +isin3π = 3 i i ), Ćwiczeniaodp. str. 1) 1. Obliczyć pierwiastki z liczb zespolonych: a) 3 8; b) 5 i; c) i; d) Rozwiązać równania: a)z +iz+1+3i=0; b)z 3+i)z+4+3i=0; c)z 3 +z +z+=0; d)z 3 +i= Zbiory na płaszczyźnie zespolonej Definicja 1.. otoczenie i sąsiedztwo punktu) Otoczeniemopromieniuε>0punktuz 0 nazywamyzbiór: Oz 0,ε)={z C: z z 0 <ε}. Sąsiedztwemopromieniuε>0punktuz 0 nazywamyzbiór: a) Sz 0,ε)={z C:0< z z 0 <ε}. b) Oz 0,ε) ε z 0 Sz 0,ε) ε z 0 Rys. 1.9.a) Otoczenie punktu;b) Sąsiedztwo punktu
22 4 1. Liczby zespolone Definicja 1.7. zbiór otwarty, zbiór domknięty) Zbiór nazywamy otwartym, jeśli każdy punkt tego zbioru należy do niego wraz z pewnym otoczeniem. Zbiór nazywamy domkniętym, jeśli jego dopełnienie jest zbiorem otwartym. Definicja 1.8. punkt skupienia) Punktz 0 jestpunktemskupieniazbioru,jeśliwkażdymjegosąsiedztwieznajdująsię punkty tego zbioru. Definicja 1.9. punkt brzegowy, brzeg zbioru) Punktz 0 jestpunktembrzegowymzbioru,jeśliwkażdymotoczeniutegopunktu znajdują się zarówno punkty należące do tego zbioru, jak i punkty nienależące do niego. Brzegiem zbioru nazywamy zbiór wszystkich jego punktów brzegowych. z 0 Rys Punkt brzegowy zbioru Rys Brzeg zbioru Uwaga. Inaczej mówiąc, zbiór jest otwarty, jeśli nie należy do niego żaden punkt jego brzegu. Zbiór jest domknięty, jeśli należą do niego wszystkie punkty jego brzegu. a) b) Rys Zbióra) otwarty;b) domknięty Definicja 1.10.obszar, obszar jednospójny) Zbiór nazywamy obszarem, jeśli jest otwarty i każde dwa jego punkty można połączyć łamaną całkowicie w nim zawartą. Obszar ograniczony nazywamy jednospójnym, jeśli jego brzegu nie da się przedstawić jako sumy dwóch niepustych, rozłącznych i domkniętych zbiorów.
23 1.5. Granice ciągów zespolonych 5 Uwaga. Dla obszarów nieograniczonych jednospójność można zdefiniować tak samo, jeżeli potraktujemy je jako podzbiory płaszczyzny Gaussazobacz Definicja 1.). Otoczeniamipunktu sąnaniejzbiorypostaci{z C: x >R} { },gdzier>0. a) b) Rys Obszara) jednospójny;b) niejednospójny Ćwiczeniaodp. str. 1) 1. Zbadać, które z podanych zbiorów są otwarte, a które domknięte: { a) z C:0<argz< π } ; b){z C:1 z <}; 3 c) { z C: e){z C: z >1}; } 1 < z <, π <argz< π ; d) {z C: 1 } 3, ; f){z C: z =3} {0}.. Zbadać, które z podanych zbiorów są obszarami lub obszarami jednospójnymi: a){z C:1 z <}; b){z C:0< z <}; { c) z C:1< z <, π } <argz< π ; d){z C: <}; 4 e){z C: >1, z <}; f){z C: <1, z <}. 1.5 Granice ciągów zespolonych Definicja 1.11.ciąg liczbowy) Ciągiem zespolonym nazywamy odwzorowanie zbioru liczb naturalnych w zbiór liczb zespolonych. Wartość tego odwzorowania dla liczby naturalnej n nazywamy n-tym wyrazemciąguioznaczamyprzezz n =x n +iy n,gdziex n,y n R.Ciągtakioznaczamy przezz n ).Zkoleizbiórwyrazówtegociągu,tj.{z n :n N},będziemyzapisywać krótko{z n }. Definicja 1.1.granica właściwa ciągu zespolonego) Mówimy,żeciągzespolonyz n )magranicęwłaściwąz 0 C,cozapisujemy lim z n= n z 0,gdy [ n>n 0 )= z n z 0 <ε )]. ε>0 n 0 N n N
24 1. Liczby zespolone z 1 z z 0 ε z 3 z n0 z n0 +1 Rys Granica właściwa ciągu liczb zespolonych Inaczejmówiąc,ciągzespolonyz n )jestzbieżnydopunktuz 0,jeśliwdowolnym otoczeniupunktuz 0 znajdująsięprawiewszystkiewyrazyciągu. Fakt 1..zbieżność części rzeczywistej i urojonej ciągu zespolonego) Ciągzespolonyz n )=x n +iy n ),gdziex n,y n Rdlan N,jestzbieżnydopunktu z 0 =x 0 +iy 0,gdziex 0,y 0 Rwtedyitylkowtedy,gdy lim x n=x 0 oraz lim y n=y 0. n n Definicja 1.13.granica niewłaściwa ciągu zespolonego) Ciągzespolonyz n )magranicęniewłaściwą,cozapisujemy lim n z n=,gdy M>0 n 0 N n N [ n>n 0 )= z n >M )]. z z 1 z n0 +1 z 3 z n0 M Rys Granica niewłaściwa ciągu liczb zespolonych Fakt 1.7.granica niewłaściwa ciągu a granica modułów wyrazów ciągu) Ciągzespolonyz n )magranicęniewłaściwąwtedyitylkowtedy,gdyciągjegomodułów z n )równieżmagranicęniewłaściwą.
25 1.5. Granice ciągów zespolonych 7 Twierdzenie 1.1.o arytmetyce granic ciągów) Jeżeliciągizespolonez n ),w n )majągranicewłaściwe,to T1) lim z n+w n )= lim z n+ lim w n; n n n T) lim z n w n )= lim z n lim w n; n n n ) T3) lim z n w n )= lim z n n n z n T4) lim = n w n lim n w n ) ; lim z n n lim w, oile lim w n 0. n n n Uwaga. Inaczej mówiąc, twierdzenia o arytmetyce granic znane dla ciągów rzeczywistych pozostają prawdziwe także dla ciągów zespolonych. Przykład Obliczyć granice właściwe lub niewłaściwe ciągów: a)z n = n +i)+n i n ; b)z n = n1 i) ; c)z n = n i n+i ni+1). Rozwiązanie. a) Mamy ) n +i)+n i n +n+ n 1 ) ) i limre = limre n n n n oraz ) n +i)+n i n +n+ n 1 ) ) i limim = limim n n n n Zatem wobec Faktu1.), otrzymamy lim n zn=+i. b) Korzystając z twierdzenia o arytmetyce granic, otrzymamy = lim + 1 ) = n n = lim 1 1 ) =1. n n n1 i) :n 1 i lim === n n+i :n lim n + i n T4) === T1) = 1 i +0 =1 i. c) Mamy z n = n i n ni+1) = i ni+1) = n4 +1 n = n 1+ 1 n 4 Stąd lim z n =.ZatemwobecFaktu1.7)badanyciągmagranicęniewłaściwą. n Ćwiczeniaodp. str. 1) 1. Korzystając z Faktu 1., zbadać zbieżność ciągów: a)z n = n+ n +i 1 3n 3 n +1 ; b)z n= ein n ; c)z n= i) n ; d)z n = n ni n+1.
26 8 1. Liczby zespolone. Zbadać, czy podane ciągi zespolone mają granicę niewłaściwą: a)z n =1+i) n ; b)z n = 1) n n; c)z n = i) n +i n )n. 3. Korzystając z twierdzenia o arytmetyce granic, obliczyć granice ciągów: 1+ i ) n a)z n = n +in in 1 ; b)z n= 3n++ni ; c)z n = n+4i i ) 3. n Zadania odp. str Obliczyć wartości wyrażeń: a) + 14 ) ) 1 i 5+i); b)3 i) 4+i); c) 4 +i ; d)1+i) 4 ; e) +3i) 3 ; f) +3i 1 i ; g)1+i) i) 1 i)..niechz=x+iy,gdziex,y R.Podanewyrażeniaprzedstawićzapomocąx,y: a)re z ) ; b)e z ; c) z ; d) z n ; e)im z 3) ; f)re zz ) ) z ; g)im ; h)re z 1 1+z 3. Narysować na płaszczyźnie zespolonej zbiory określone warunkami: a)0 Reiz)<1; b) z i =; c) z 1 <1; d)< z+i <3; e) z 1+i >; f)0< 1 i z ; g) iz+1 ; h) z i = z 1 ; i) π 4 <argz 3+i) 3 π. 4. Przedstawić na płaszczyźnie zespolonej liczby: π a)e πi ; b)e i 3 ; c)e πi ; d)e kπi dlak Z. 5. Obliczyć podane pierwiastki. Wynik przedstawić w postaci wykładniczej i algebraicznej. Podać interpretację geometryczną: a) 4 1; b) 9 8i; c) 3 7; d) 3 1+i.. Rozwiązać równania: a)z +4z+5=0; c)z 3 4z +z 4=0; d)z 3 8=0. b)z + 4i)z 11+i=0; 7. Obliczyć granice właściwe lub niewłaściwe ciągów: a)z n = 1+n 3+n)ni n ; b)z n = 1+in n i ; c)z n=e iπ n 1 n ; d)z n = ). ) n i. 1 i
FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006
FUNKJE ZESPOLONE Lista zadań 25/26 Opracowanie: dr Jolanta Długosz Liczby zespolone. Obliczyć wartości podanych wyrażeń: (2 + ) ( ) 2 4 i (5 + i); b) (3 i)( 4 + 2i); c) 4 + i ; d) ( + i) 4 ; e) ( 2 + 3i)
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. x + 2 = 0.
Liczby zespolone 1 Wiadomości wstępne Rozważmy równanie wielomianowe postaci x + 2 = 0. Współczynniki wielomianu stojącego po lewej stronie są liczbami całkowitymi i jedyny pierwiastek x = 2 jest liczbą
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone. Jacek Jędrzejewski 2011/2012
1. Liczby zespolone Jacek Jędrzejewski 2011/2012 Spis treści 1 Liczby zespolone 2 1.1 Definicja liczby zespolonej.................... 2 1.2 Postać kanoniczna liczby zespolonej............... 1. Postać
Bardziej szczegółowoPrzekształcenia całkowe. Wykład 1
Przekształcenia całkowe Wykład 1 Przekształcenia całkowe Tematyka wykładów: 1. Liczby zespolone -wprowadzenie, - funkcja zespolona zmiennej rzeczywistej, - funkcja zespolona zmiennej zespolonej. 2. Przekształcenie
Bardziej szczegółowoRozdział 2. Liczby zespolone
Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1,y 1 +x,y := x 1 +x,y 1 +y, 1 x 1,y 1 x,y := x 1 x y 1 y,x 1 y +x y 1 jest ciałem zob przykład 16, str 7; jest to tzw
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. Magdalena Nowak. 23 marca Uniwersytet Śląski
Uniwersytet Śląski 23 marca 2012 Ciało liczb zespolonych Rozważmy zbiór C = R R, czyli C = {(x, y) : x, y R}. W zbiorze C definiujemy następujące działania: dodawanie: mnożenie: (a, b) + (c, d) = (a +
Bardziej szczegółowoMatematyka liczby zespolone. Wykład 1
Matematyka liczby zespolone Wykład 1 Siedlce 5.10.015 Liczby rzeczywiste Zbiór N ={0,1,,3,4,5, } nazywamy zbiorem Liczb naturalnych, a zbiór N + ={1,,3,4, } nazywamy zbiorem liczb naturalnych dodatnich.
Bardziej szczegółowoRozdział 2. Liczby zespolone
Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1, y 1 ) + x, y ) := x 1 + x, y 1 + y ), 1) x 1, y 1 ) x, y ) := x 1 x y 1 y, x 1 y + x y 1 ) ) jest ciałem zob rozdział
Bardziej szczegółowoProjekt Informatyka przepustką do kariery współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Zajęcia 1 Pewne funkcje - funkcja liniowa dla gdzie -funkcja kwadratowa dla gdzie postać kanoniczna postać iloczynowa gdzie równanie kwadratowe pierwiastki równania kwadratowego: dla dla wzory Viete a
Bardziej szczegółowoALGEBRA I GEOMETRIA ANALITYCZNA
ALGEBRA I GEOMETRIA ANALITYCZNA Opracowanie Marian Gewert Zbigniew Skoczylas ALGEBRA I GEOMETRIA ANALITYCZNA Kolokwia i egzaminy Wydanie piętnaste zmienione GiS Oficyna Wydawnicza GiS Wrocław 2014 Marian
Bardziej szczegółowoLICZBY ZESPOLONE. 1. Wiadomości ogólne. 2. Płaszczyzna zespolona. z nazywamy liczbę. z = a + bi (1) i = 1 lub i 2 = 1
LICZBY ZESPOLONE 1. Wiadomości ogólne DEFINICJA 1. Liczba zespolona z nazywamy liczbę taką, że a, b R oraz i jest jednostka urojona, definiowaną następująco: z = a + bi (1 i = 1 lub i = 1 Powyższą postać
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)
Funkcje analityczne Wykład 2. Płaszczyzna zespolona Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) Plan wykładu W czasie wykładu omawiać będziemy różne reprezentacje płaszczyzny zespolonej
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Zadanie 1.1. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone (1) 1 i (2) (5)
. Liczby zespolone Zadanie.. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone () i +i, () 3i, (3) ( + i 3) 6, (4) (5) ( +i ( i) 5, +i 3 i ) 4. Zadanie.. Znaleźć moduł i argument główny
Bardziej szczegółowohttp://www-users.mat.umk.pl/~pjedrzej/matwyz.html 1 Opis przedmiotu Celem przedmiotu jest wykształcenie u studentów podstaw języka matematycznego i opanowanie przez nich podstawowych pojęć dotyczących
Bardziej szczegółowodr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE
dr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE Zarządzanie i Inżynieria Produkcji studia stacjonarne Konspekt do wykładu z Matematyki 1 1 Postać trygonometryczna liczby zespolonej zastosowania i przykłady 1 Wprowadzenie
Bardziej szczegółowo1 + iϕ n. = cos ϕ + i sin ϕ. e n z n n n. c M n z n, c n z Mn.
WRAiT 2 #1 1. Dla jakich a C ciągi o wyrazach na n, a n 1 + a n, an /n, są zbieżne? 2. Wykaż zbieżność i znajdź granice ciągów n a k, a n 1 + a 2n ( a < 1), a n 1 + a 2n ( a > 1), 1 n 3. Dla danego ϕ R
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 3. Funkcje holomorficzne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) z = x + iy A
Funkcje analityczne Wykład 3. Funkcje holomorficzne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 206/207) Funkcje zespolone zmiennej zespolonej Funkcje zespolone zmiennej zespolonej Niech A C. Funkcja
Bardziej szczegółowoKurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych
Kurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych wykład 1 Gniewomir Sarbicki 15 lutego 2011 Struktura ciała Zbiór par liczb rzeczywistych wyposażamy w działania: { + : (a, b) + (c, d) = (a + c, b + d)
Bardziej szczegółowoWykłady z matematyki Liczby zespolone
Wykłady z matematyki Liczby zespolone Rok akademicki 015/16 UTP Bydgoszcz Liczby zespolone Wstęp Formalnie rzecz biorąc liczby zespolone to punkty na płaszczyźnie z działaniami zdefiniowanymi następująco:
Bardziej szczegółowoALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,
ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, MAT00405 PRZEKSZTAL CANIE WYRAZ EN ALGEBRAICZNYCH, WZO R DWUMIANOWY NEWTONA Uprościć podane wyrażenia 7; (b) ( 6)( + ); (c) a 5 6 8a ; (d) ( 5 )( 5 + ); (e) ( 45x 4 y
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) 27 lutego 2007
Liczby zespolone P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 27 lutego 2007 Definicja C zbiór par liczb rzeczywistych w którym określono następujace działania:
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone i
Zadania podstawowe Liczby zespolone Zadanie Podać część rzeczywistą i urojoną następujących liczb zespolonych: z = ( + 7i)( + i) + ( 5 i)( + 7i), z = + i, z = + i i, z 4 = i + i + i i Zadanie Dla jakich
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. Katarzyna Grabowska. Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki, Katedra Metod Matematycznych Fizyki. Letnia Szkoła Fizyki, Płock 2008
Liczby zespolone Katarzyna Grabowska Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki, Katedra Metod Matematycznych Fizyki Letnia Szkoła Fizyki, Płock 2008 Katarzyna Grabowska (KMMF) Liczby zespolone LSF2008 1 /
Bardziej szczegółowoMatematyka w Instytucie Akustyki. Maciej Radziejewski
Matematyka w Instytucie Akustyki Maciej Radziejewski Prowadzący: Dr Maciej Radziejewski Zakład Algebry i Teorii Liczb, Wydział Matematyki i Informatyki UAM p. B2-10 (ew. B2-46). WWW: http://matematykaaku.weebly.com
Bardziej szczegółowoMatematyka A kolokwium 26 kwietnia 2017 r., godz. 18:05 20:00. i = = i. +i sin ) = 1024(cos 5π+i sin 5π) =
Matematyka A kolokwium 6 kwietnia 7 r., godz. 8:5 : Starałem się nie popełniać błędów, ale jeśli są, będę wdzięczny za wieści o nich Mam też nadzieję, że niektórzy studenci zechcą zrozumieć poniższy tekst,
Bardziej szczegółowoELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),
ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j
Bardziej szczegółowoA. Kapanowski, M. Abram, A. Kądzielawa, M. Wysokiński. Fizyka-ćwiczenianr października 2012
A. Kapanowski, M. Abram, A. Kądzielawa, M. Wysokiński Fizyka-ćwiczenianr 3-4 października 202 Pocodna funkcji Definicja (F. Leja, Racunek różniczkowy i całkowy, Warszawa 978). Niecfbędziefunkcjąodwzorowującąprzedział(a,b)wzbiór
Bardziej szczegółowoGAL 80 zadań z liczb zespolonych
GAL 80 zadań z liczb zespolonych Postać algebraiczna liczby zespolonej 1 Sprowadź wyrażenia do postaci algebraicznej: (a) ( + i)(3 i) + ( + 31)(3 + 41), (b) (4 + 3i)(5 i) ( 6i), (5 + i)(7 6i) (c), 3 +
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Bardziej szczegółowoAlgebra liniowa i geometria analityczna. Autorzy: Agnieszka Kowalik Michał Góra
Algebra liniowa i geometria analityczna Autorzy: Agnieszka Kowalik Michał Góra 9 Spis treści Liczby zespolone Postać algebraiczna liczby zespolonej Moduł i argument liczby zespolonej Postać trygonometryczna
Bardziej szczegółowoPRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu: Funkcje zespolone Complex functions Kierunek: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy dla wszystkich specjalności Rodzaj zajęć: wykład, ćwiczenia Matematyka Poziom kwalifikacji: I stopnia Liczba
Bardziej szczegółowoALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści 1 Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna 1 Geometria analityczna w R 3 3 Liczby zespolone
Bardziej szczegółowoDr Maciej Grzesiak, Instytut Matematyki
liczbowe Dr Maciej Grzesiak, Instytut Matematyki liczbowe Dr Maciej Grzesiak, pok.724 E e-mail: maciej.grzesiak@put.poznan.pl http://www.maciej.grzesiak.pracownik.put.poznan.pl podręcznik: i algebra liniowa
Bardziej szczegółowoZadania egzaminacyjne
Rozdział 13 Zadania egzaminacyjne Egzamin z algebry liniowej AiR termin I 03022011 Zadanie 1 Wyznacz sumę rozwiązań równania: (8z + 1 i 2 2 7 iz 4 = 0 Zadanie 2 Niech u 0 = (1, 2, 1 Rozważmy odwzorowanie
Bardziej szczegółowoMatematyczne Metody Fizyki I Dr hab. inż. Mariusz Przybycień
Matematyczne Metody Fizyki I Dr hab. inż. Mariusz Przybycień Matematyka dla przyrodników i inżynierów, D.A. McQuarrie, PWN, Warszawa 005. Wybrane rozdziały matematycznych metod fizyki, A. Lenda, B. Spisak,
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017)
Funkcje analityczne Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) Paweł Mleczko Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1. Sprawy organizacyjne
Bardziej szczegółowoMatematyczne Metody Fizyki I
Matematyczne Metody Fizyki I Dr hab. inż.. Mariusz Przybycień Matematyka dla przyrodników i inżynierów, D.A. McQuarrie, PWN, Warszawa 005. Wybrane rozdziały matematycznych metod fizyki, A. Lenda, B. Spisak,
Bardziej szczegółowoSIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa
SIMR 06/07, Analiza, wykład, 07-0- Przestrzeń wektorowa Przestrzeń wektorowa (liniowa) - przestrzeń (zbiór) w której określone są działania (funkcje) dodawania elementów i mnożenia elementów przez liczbę
Bardziej szczegółowoKolorowa płaszczyzna zespolona
Kolorowa płaszczyzna zespolona Marta Szumańska MIMUW/IX LO w Warszawie Sielpia, 27 października 2018 p. 1 of 64 Liczby zespolone Przez i oznaczamy jednostkę urojoną. Jest to obiekt spełniający warunek
Bardziej szczegółowoWYDZIAŁ MECHANICZNY PWR KARTA PRZEDMIOTU
WYDZIAŁ MECHANICZNY PWR KARTA PRZEDMIOTU Zał. nr 4 do ZW Nazwa w języku polskim: FUNKCJE ZESPOLONE Nazwa w języku angielskim: Complex functions Kierunek studiów (jeśli dotyczy): Automatyka i Robotyka Specjalność
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA 2
ANALIZA MATEMATYCZNA Marian Gewert Zbigniew Skoczylas ANALIZA MATEMATYCZNA Przykłady i zadania Wydanie dziewiętnaste powiększone GiS Oficyna Wydawnicza GiS Wrocław 6 Marian Gewert Wydział Matematyki Politechnika
Bardziej szczegółowoPraca domowa - seria 2
Praca domowa - seria 0 listopada 01 Zadanie 1. Zaznacz na płaszczyźnie zespolonej zbiór liczb spełniających nierówność: A = {z C : i z < Im(z)}. Rozwiązanie 1 Niech z = a + ib, gdzie a, b R. Wtedy z =
Bardziej szczegółowoLista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:
Lista Algebra z Geometrią Analityczną Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami: (N, ), (Z, +) (Z, ), (R, ), (Q \ {}, ) czym jest element neutralny i przeciwny w grupie?,
Bardziej szczegółowo= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3
ZESTAW I 1. Rozwiązać równanie. Pierwiastki zaznaczyć w płaszczyźnie zespolonej. z 3 8(1 + i) 3 0, Sposób 1. Korzystamy ze wzoru a 3 b 3 (a b)(a 2 + ab + b 2 ), co daje: (z 2 2i)(z 2 + 2(1 + i)z + (1 +
Bardziej szczegółowoZagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych
Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta
Bardziej szczegółowoALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści I Zadania Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna Geometria analityczna na płaszczyźnie Liczby zespolone 4 Wielomiany
Bardziej szczegółowoGranice funkcji-pojęcie pochodnej
Granice funkcji-pojęcie pochodnej Oznaczenie S(x 0 ) = S(x 0, r) dla pewnego r > 0 Definicja 1 Niech x 0 R oraz niech funkcja f będzie funkcja określona przynajmniej na sasiedztwie S(x 0, r) dla pewnego
Bardziej szczegółowoAlgebra liniowa z geometria
Algebra liniowa z geometria Materiały do ćwiczeń Zespół matematyków przy WEEiA Spis treści 1 Macierze i wyznaczniki 5 11 Macierze i ich rodzaje 5 12 Operacje na macierzach 6 13 Wyznacznik macierzy 8 14
Bardziej szczegółowoSpis treści Wstęp Liczby zespolone Funkcje elementarne zmiennej zespolonej Wielomiany Macierze i wyznaczniki
Spis treści Wstęp ii 1 Liczby zespolone 1 1.1 Definicja i działania, liczby sprzężone......................... 1 1.2 Moduł, argument, postać trygonometryczna..................... 2 1.3 Działania na liczbach
Bardziej szczegółowoJarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2016/17
41. Niech z = 5 + 4i. Dla podanych liczb m, n podać taką liczbę całkowitą k, aby 5 zachodziła równość z m z n =z k. Uwaga na sprzężenie w drugim czynniku po lewej stronie. a) m = 1, n = 1, k = 9 ; b) m
Bardziej szczegółowoInformacja o przestrzeniach Hilberta
Temat 10 Informacja o przestrzeniach Hilberta 10.1 Przestrzenie unitarne, iloczyn skalarny Niech dana będzie przestrzeń liniowa X. Załóżmy, że każdej parze elementów x, y X została przyporządkowana liczba
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA 1
ANALIZA MATEMATYCZNA Marian Gewert Zbigniew Skoczylas ANALIZA MATEMATYCZNA Kolokwia i egzaminy Wydanie szesnaste uzupełnione GiS Oficyna Wydawnicza GiS Wrocław 204 Marian Gewert Instytut Matematyki i Informatyki
Bardziej szczegółowoWSTĘP DO ANALIZY I ALGEBRY, MAT1460
WSTĘP DO ANALIZY I ALGEBRY, MAT460 Listy zadań Literatura polecana. M.Gewert, Z.Skoczylas Wstęp do analizy i algebry. Teoria,przykłady,zadania.,Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław 04.. D.Zakrzewska, M.Zakrzewski,
Bardziej szczegółowoMATeMAtyka klasa II poziom rozszerzony
MATeMAtyka klasa II poziom rozszerzony W klasie drugiej na poziomie rozszerzonym realizujemy materiał z klasy pierwszej tylko z poziomu rozszerzonego (na czerwono) oraz cały materiał z klasy drugiej. Rozkład
Bardziej szczegółowoALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ. 1. Ciała
ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ WSHE, O/K-CE 1. Ciała Definicja 1. Układ { ; 0, 1; +, } złożony ze zbioru, dwóch wyróżnionych elementów 0, 1 oraz dwóch działań +:, : nazywamy ciałem
Bardziej szczegółowo1 Logika (3h) 1.1 Funkcje logiczne. 1.2 Kwantyfikatory. 1. Udowodnij prawa logiczne: 5. (p q) (p q) 6. ((p q) r) (p (q r)) 3.
Logika (3h). Udowodnij prawa logiczne:. (p q) ( p q). (p q) ( p q) 3. (p q) ( q p) 4. (p q) ( p q) 5. (p q) (p q) 6. ((p q) r) (p (q r)) 7. (p q) r (p r) (q r) 8. (p q) (q r) (p r). Sprawdź, czy wyrażenia:.
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA 2
ANALIZA MATEMATYCZNA Opracowanie Marian Gewert Zbigniew Skoczylas ANALIZA MATEMATYCZNA Kolokwia i egzaminy Wydanie dziewiąte powiększone GiS Oficyna Wydawnicza GiS Wrocław Projekt okładki: IMPRESJA Studio
Bardziej szczegółowo1 Elementy logiki i teorii mnogości
1 Elementy logiki i teorii mnogości 11 Elementy logiki Notatki do wykładu Definicja Zdaniem logicznym nazywamy zdanie oznajmujące, któremu przysługuje jedna z dwu logicznych ocen prawda (1) albo fałsz
Bardziej szczegółowo6. FUNKCJE. f: X Y, y = f(x).
6. FUNKCJE Niech dane będą dwa niepuste zbiory X i Y. Funkcją f odwzorowującą zbiór X w zbiór Y nazywamy przyporządkowanie każdemu elementowi X dokładnie jednego elementu y Y. Zapisujemy to następująco
Bardziej szczegółowoLista nr 1 - Liczby zespolone
Lista nr - Liczby zespolone Zadanie. Obliczyć: a) ( 3 i) 3 ( 6 i ) 8 c) (+ 3i) 8 (i ) 6 + 3 i + e) f*) g) ( 3 i ) 77 ( ( 3 i + ) 3i 3i h) ( + 3i) 5 ( i) 0 i) i ( 3 i ) 4 ) +... + ( 3 i ) 0 Zadanie. Przedstawić
Bardziej szczegółowo(4) W zbiorze R R definiujemy działania i wzorami. (a, b) (c, d) =(a + c, b + d),
Zestaw zadań 2: Ciało liczb zespolonych Układy równań liniowych () Ile działań można określić na zbiorze n-elementowym? Ile z nich to działania przemienne? (2) Zbadaj własności działania różnicy symetrycznej
Bardziej szczegółowoWeronika Siwek, Układ biegunowy, płaszczyzna Gaussa i nie tylko... 1
Weronika Siwek, Układ biegunowy, płaszczyzna Gaussa i nie tylko... Spis treści. Badanie przebiegu zmienności funkcji.................. Co i jak, czyli trochę teorii........................ Przykłady................................
Bardziej szczegółowoAlgebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści strona główna 1 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 Geometria analityczna w R 2 Liczby zespolone 4 4 Wielomiany
Bardziej szczegółowoII. FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH
II. FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH 1. Zbiory w przestrzeni R n Ustalmy dowolne n N. Definicja 1.1. Zbiór wszystkich uporzadkowanych układów (x 1,..., x n ) n liczb rzeczywistych, nazywamy przestrzenią n-wymiarową
Bardziej szczegółowoAlgebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie Spis treści I Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 II Geometria analityczna w R 2 4 III Liczby zespolone 5
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. Niech C = R 2. Zdefiniujmy dwa działania w C. Dodawanie + : C 2 C zdefiniowane jest przez
Liczb zespolone Ciało liczb zespolonch Niech C = R. Zdefiniujm dwa działania w C. Dodawanie + : C C zdefiniowane jest przez (, ) + (, ) = ( +, + ). Ćwiczenie. Obliczm (, ) + (, 0) =.................................................
Bardziej szczegółowoUniwersyteckie Koło Matematyczne - Tajemnicza liczba e.
Uniwersyteckie Koło Matematyczne - Tajemnicza liczba e. Filip Piękniewski Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika http://www.mat.umk.pl/ philip 17 grudnia 2009 Filip Piękniewski,
Bardziej szczegółowoFUNKCJE LICZBOWE. Na zbiorze X określona jest funkcja f : X Y gdy dowolnemu punktowi x X przyporządkowany jest punkt f(x) Y.
FUNKCJE LICZBOWE Na zbiorze X określona jest funkcja f : X Y gdy dowolnemu punktowi x X przyporządkowany jest punkt f(x) Y. Innymi słowy f X Y = {(x, y) : x X oraz y Y }, o ile (x, y) f oraz (x, z) f pociąga
Bardziej szczegółowoLista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4
Lista Algebra z Geometrią Analityczną Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4 jeżeli x jest podzielne przez 4 to jest podzielne przez
Bardziej szczegółowoZajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria
Technologia Chemiczna 008/09 Zajęcia wyrównawcze. Pokazać, że: ( )( ) n k k l = ( n l )( n l k l Zajęcia nr (h) Dwumian Newtona. Indukcja. ). Rozwiązać ( ) ( równanie: ) n n a) = 0 b) 3 ( ) n 3. Znaleźć
Bardziej szczegółowoKURS LICZB ZESPOLONYCH
KURS LICZB ZESPOLONYCH Lekcja 2 Równania zespolone. Pierwiastki drugiego stopnia liczone w postaci kartezjańskiej. ZADANIE DOMOWE www.etrapez.pl Strona 1 Część 1: TEST Zaznacz poprawną odpowiedź (tylko
Bardziej szczegółowo1.1. Rachunek zdań: alternatywa, koniunkcja, implikacja i równoważność zdań oraz ich zaprzeczenia.
1. Elementy logiki i algebry zbiorów 1.1. Rachunek zdań: alternatywa, koniunkcja, implikacja i równoważność zdań oraz ich zaprzeczenia. Funkcje zdaniowe. Zdania z kwantyfikatorami oraz ich zaprzeczenia.
Bardziej szczegółowoZagadnienia do małej matury z matematyki klasa II Poziom podstawowy i rozszerzony
Zagadnienia do małej matury z matematyki klasa II Poziom podstawowy i rozszerzony Uczeń realizujący zakres rozszerzony powinien również spełniać wszystkie wymagania w zakresie poziomu podstawowego. Zakres
Bardziej szczegółowoKurs Start plus poziom zaawansowany, materiały dla prowadzących, Marcin Kościelecki. Zajęcia 1.
Projekt Fizyka Plus nr POKL.04.0.0-00-034/ współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki Kurs Start plus poziom zaawansowany,
Bardziej szczegółowo2) R stosuje w obliczeniach wzór na logarytm potęgi oraz wzór na zamianę podstawy logarytmu.
ZAKRES ROZSZERZONY 1. Liczby rzeczywiste. Uczeń: 1) przedstawia liczby rzeczywiste w różnych postaciach (np. ułamka zwykłego, ułamka dziesiętnego okresowego, z użyciem symboli pierwiastków, potęg); 2)
Bardziej szczegółowoZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA. oprac. I. Gorgol
ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA oprac. I. Gorgol Spis treści. Elementy logiki. Elementy rachunku zbiorów 4. Funkcje zdaniowe i kwantyfikatory. 4 4. Funkcja złożona i odwrotna 6 5. Granica ciągu liczbowego
Bardziej szczegółowoFunkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,
Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax 2 + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax 2, a R \
Bardziej szczegółowoAby przygotować się do kolokwiów oraz do egzaminów należy ponownie przeanalizować zadania
Chemia Budowlana - Wydział Chemiczny - 1 Aby przygotować się do kolokwiów oraz do egzaminów należy ponownie przeanalizować zadania rozwiązywane na wykładzie, rozwiązywane na ćwiczeniach, oraz samodzielnie
Bardziej szczegółowo1 Logika. 1. Udowodnij prawa logiczne: 3. (p q) (p q) 2. (p q) ( q p) 2. Sprawdź, czy wyrażenie ((p q) r) (p (q r)) jest tautologią.
Logika. Udowodnij prawa logiczne:. (p q) ( p q). (p q) ( q p) 3. (p q) (p q). Sprawdź czy wyrażenie ((p q) r) (p (q r)) jest tautologią. 3. Zad 3. Sprawdź czy zdanie: Jeżeli liczba a dzieli się przez i
Bardziej szczegółowoZaliczenie na ocenę 1 0,5 WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI
Zał. nr 4 do ZW WYDZIAŁ ****** KARTA PRZEDMIOTU Nazwa w języku polskim RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I FUNKCJE ZESPOLONE Nazwa w języku angielskim Differential equations and complex functions Kierunek studiów (jeśli
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie wektorowe
Rozdział 4 Przestrzenie wektorowe Rozważania dotyczące przestrzeni wektorowych rozpoczniemy od kilku prostych przykładów. Przykład 4.1. W przestrzeni R 3 = {(x, y, z) : x, y, z R} wprowadzamy dwa działania:
Bardziej szczegółowoPORÓWNANIE TREŚCI ZAWARTYCH W OBOWIĄZUJĄCYCH STANDARDACH EGZAMINACYJNYCH Z TREŚCIAMI NOWEJ PODSTAWY PROGRAMOWEJ
PORÓWNANIE TREŚCI ZAWARTYCH W OBOWIĄZUJĄCYCH STANDARDACH EGZAMINACYJNYCH Z TREŚCIAMI NOWEJ PODSTAWY PROGRAMOWEJ L.p. 1. Liczby rzeczywiste 2. Wyrażenia algebraiczne bada, czy wynik obliczeń jest liczbą
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA EDUKACYJNE Rok szkolny 2018/2019
WYMAGANIA EDUKACYJNE Rok szkolny 2018/2019 Przedmiot Klasa Nauczyciele uczący Poziom matematyka 3e Łukasz Jurczak rozszerzony 6. Ułamki algebraiczne. Równania i nierówności wymierne. Funkcje wymierne.
Bardziej szczegółowoTreści programowe. Matematyka 1. Efekty kształcenia. Literatura. Warunki zaliczenia. Ogólne własności funkcji. Definicja 1. Funkcje elementarne.
Treści programowe Matematyka 1 Katarzyna Trąbka-Więcław Funkcje elementarne. Granica funkcji, własności granic, wyrażenia nieoznaczone, ciągłość funkcji. Pochodna funkcji w punkcie i w przedziale, pochodne
Bardziej szczegółowo6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek
6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek Mówimy, że funkcja holomorficzna f ma w punkcie a zero krotności k, jeśli f(a) = f (a) = = f (k ) (a) = 0, f (k) (a) 0. Rozwijając f w szereg Taylora w otoczeniu
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 12
Funkcje analityczne. Wykład 2 Szeregi Laurenta. Osobliwości funkcji zespolonych. Twierdzenie o residuach Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 206/207) Plan wykładu W czasie wykładu omawiać
Bardziej szczegółowoPolitechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki
Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Podsta Automatyki Transmitancja operatorowa i widmowa systemu, znajdowanie odpowiedzi w dziedzinie s i w
Bardziej szczegółowoAlgebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści 0 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 2 1 Geometria analityczna w R 2 3 3 3 2 Liczby zespolone 4 4 4 3
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA 1
ANALIZA MATEMATYCZNA 1 Marian Gewert Zbigniew Skoczylas ANALIZA MATEMATYCZNA 1 Kolokwia i egzaminy Wydanie siedemnaste zmienione GiS Oficyna Wydawnicza GiS Wrocław 2018 Marian Gewert Wydział Matematyki
Bardziej szczegółowoMatematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)
Matematyka II Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 208/209 wykład 3 (27 maja) Całki niewłaściwe przedział nieograniczony Rozpatrujemy funkcje ciągłe określone na zbiorach < a, ),
Bardziej szczegółowoFunkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a
Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax, a R \ {0}.
Bardziej szczegółowoKLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI
Egzamin maturalny maj 009 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI Zadanie. a) Wiadomości i rozumienie Matematyka poziom rozszerzony Wykorzystanie pojęcia wartości argumentu i wartości
Bardziej szczegółowoWykład 15. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011
Wykład 5 Matematyka 3, semestr zimowy / 9 listopada W trakcie tego i następnych kilku wykładów zajmować się będziemy analizą zespoloną, czyli różniczkowaniem i całkowaniem funkcji argumentu zespolonego
Bardziej szczegółowoProgram zajęć pozalekcyjnych z matematyki poziom rozszerzony- realizowanych w ramach projektu Przez naukę i praktykę na Politechnikę
Program zajęć pozalekcyjnych z matematyki poziom rozszerzony- realizowanych w ramach projektu Przez naukę i praktykę na Politechnikę 1. Omówienie programu. Zaznajomienie uczniów ze źródłami finansowania
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA WSTĘPNE Z MATEMATYKI
WYMAGANIA WSTĘPNE Z MATEMATYKI Wydział Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie I. ZBIORY I.1. Działania na zbiorach I.2. Relacje między
Bardziej szczegółowoSkąd się biorą i jak należy rozumieć liczby zespolone
Skąd się biorą i jak należy rozumieć liczby zespolone Ryszard Rębowski 27 października 2016 1 Wstęp Zbiór liczb rzeczywistych R ma ważną w zastosowaniach, dobrze znaną własność każde dwie liczby rzeczywiste
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI KLASA III ZAKRES ROZSZERZONY (90 godz.) , x
WYMAGANIA EDUACYJNE Z MATEMATYI LASA III ZARES ROZSZERZONY (90 godz.) Oznaczenia: wymagania konieczne (dopuszczający); P wymagania podstawowe (dostateczny); R wymagania rozszerzające (dobry); D wymagania
Bardziej szczegółowoAnaliza matematyczna i algebra liniowa
Materiały pomocnicze dla studentów do wykładów Opracował (-li): 1 Prof dr hab Edward Smaga dr Anna Gryglaszewska 3 mgr Marta Kornafel 4 mgr Fryderyk Falniowski 5 mgr Paweł Prysak Materiały przygotowane
Bardziej szczegółowo