1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?"

Transkrypt

1 1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i), (ii) 5 12i, (iii) ( ) 2 1+2i 3i Narysować zbiór tych punktów płaszczyzny zespolonej, które spełniają warunek: (i) { z : 1 < Re(z) < 2 }, (ii) { z : z 1 i = 2 }, (iii) { z : z 1 2i = Re(z) + 1 }, (iv) { z : z = z } Za pomocą liczb zespolonych opisać poniższe zbiory Im (3, 2) ( 1, 2) Im Re Re ( 1, 2) (3, 2) 1.5. ( 3 + i) Znaleźć sumę kątów α, β, γ, gdzie kąty te są argumentami liczb zespolonych odpowiednio 1 + i, 2 + i, 3 + i granicę ciągu liczb zespolonych (a) lim n (4n + n 2 i)/(5n 2 2i), (b) lim n (4 + 2n 2 + 5in)/(1 4n + n 2 in 2 ), (c) lim n ((2 i)/3) n 1 Paweł Mleczko (212)

2 1.8. Zbadaj zbieżność szeregów (i) ) n, ( 3+i 4 (ii) in n, (iii) i n n 2 +i Niech P będzie wielomianem o współczynnikach rzeczywistych. Pokazać, że P (z) = wtedy i tylko wtedy, gdy P (z) =. D.1.1. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone 1/(4 + 3i), 6, i. D.1.2. Narysować zbiory punktów { z : 1 < Im(z) < 2 }, { z : z a = z b, a b, a, b R }, { z : Im(z) = Re(z) }, { z : Re(iz) < 1 }. D.1.3. Udowodnić, że jeżeli z 1 = z 1 (cos α + i sin α) oraz z 2 = z 2 (cos β + i sin β), to z 1 z 2 = z 1 z 2 (cos(α + β) + i sin(α + β)) oraz z 1 = z 1 (cos(α β) + i sin(α β)). z 2 z 2 Wyprowadzić stąd wzór z n = z n (cos nα + i sin nβ). D.1.4. Podać w postaci a + bi liczby (1 + i) 31 (1 i 3), (1 i) ( 3 + i). 1 D.1.5. Zbadaj zbieżność ciągów (jeśli to możliwe policz granice) lub szeregów lim n 3n + i 5n 4i, lim n ( ) n 4 + 3i, 5 (1 + 3i) n, n! 1 (1 i) n. D.1.6. Niech u, v, w będą liczbami zespolonymi o module równym 1. Uzasadnić, że u + v + w = 1, o ile 1 u + 1 v + 1 w = 1. 2 Paweł Mleczko (212)

3 2. Funkcje holomorficzne 2.1. Wyznaczyć część rzeczywistą i część urojoną funkcji: (i) f(z) = z 2, (ii) f(z) = Re(z)/z Opisać działanie funkcji f(z) = 1 z okrąg jednostkowy? wewnątrz koła jednostkowego oraz na zewnątrz. Na co ta funkcja przekształca 2.3. Zbadać, czy istnieje funkcja ciągła Γ: taka, że Γ \{} = f, gdzie (i) f(z) = z/ z, (ii) (zre(z))/ z Korzystając z definicji uzasadnić, że funkcja f : jest holomorficzna na Zróżniczkować funkcję (i) f(z) = 1/z, (ii) f(z) = z Udowodnić, że funkcja f(z) = f(x + iy) = xy, określona w pewnym otoczeniu zera, nie jest różniczkowalna w z =, ale spełnia w tym punkcie warunki auchy ego-riemanna Znaleźć funkcję holomorficzną f(x + iy) = u(x, y) + iv(x, y) na, wiedząc, że u(x, y) = x 3 6x 2 y 3xy 2 + 2y 3 oraz f() = zy holomorficzna w pewnym obszarze D funkcja f = u + iv może przyjmować wartości wyłącznie rzeczywiste? Opisać wszystkie takie funkcje Przypuśćmy, że f = u + iv H(D), gdzie D jest pewnym obszarem. Zdefiniujmy funkcję g wzorem g(z) = f(z). Podać warunki jakie musi spełniać funkcja f, aby g H(D) Pokazać, że jeżeli f jest holomorficzna w obszarze D oraz f jest funkcją stałą, to f jest stała Udowodnić, że jeżeli u(x, y) jest częścią rzeczywistą funkcji f = u + iv, holomorficznej w pewnym obszarze D, oraz jeżeli pochodne cząstkowe drugiego rzędu są ciągłe, to 2 u x u y 2 =. 3 Paweł Mleczko (212)

4 2.12. Udowodnić, że jeżeli funkcja f = u + iv H(D), gdzie D jest obszarem, to dla x + iy D mamy f (x + iy ) = u x (x, y ) + i v x (x, y ) = v y (x, y ) i u y (x, y ) Niech f(x + iy) = y 2 3ix 2. Znaleźć punkty, w których f istnieje oraz obliczyć pochodną w tych punktach W jakich punktach płaszczyzny zespolonej różniczkowalna jest funkcja f(z) = e iz + z 2? Udowodnić, że jeżeli f, g H(D), gdzie D jest obszarem oraz f(z ) = g(z ) = i g (z ), gdzie z D, to f(z) lim z z g(z) = f (z ) g (z ). D.2.1. Niech f(x + iy) = 2xy + 2iy. Znaleźć punkty, w których f istnieje oraz obliczyć pochodną w tych punktach. D.2.2. Znaleźć wszystkie funkcje całkowite f = u + iv takie, że u(x, y) = x 2 + y 2. D.2.3. Sprawdzić, że funkcja f(z) = zim(z) jest różniczkowalna tylko w punkcie z =. D.2.4. Wskazać punkty, w których funkcja f(z) = z 2 jest różniczkowalna. D.2.5. Niech f(z) = x 3 y 2 + ix 2 y 3, z = x + iy. W których punktach płaszczyzny funkcja f jest różniczkowalna? D.2.6. Znaleźć funkcję całkowitą f = u + iv wiedząc, że (i) u(x, y) = x 3 6x 2 y 3xy 2 + 2y 3, f() =, (ii) u(x, y) = y/(x 2 + y 2 ), f(1) = i. D.2.7. Określić punkty, w których różniczkowalna jest funkcja f(x + iy) = 2x 2 + y + i(y 2 x). D.2.8. Dla jakich liczb a, b, c R funkcja f(x = iy) = x + ay + ibx + icy jest różniczkowalna? D.2.9. Znaleźć wszystkie funkcje całkowite f = u + iv, spełniające równość u(z) = v 2 (z) dla każdego z. D.2.1. Udowodnić, że jeżeli f H(D) (D jest obszarem) oraz f (z) = dla z D, to f jest funkcją stałą. D Udowodnić, że jeżeli f, g H(D), gdzie D jest obszarem oraz f (z) = g (z) dla z D, to f g jest funkcją stałą. 4 Paweł Mleczko (212)

5 D Wyznaczyć część rzeczywistą i część urojoną funkcji f(z) = z z. D (i) lim z 2+i z 2 4z+5 z 3 z 1i ; (ii) lim z e z 1 z. 3. Szeregi potęgowe. Szeregi Taylora 3.1. Pokazać, że szereg n= zn jest zbieżny bezwzględnie w kole otwartym z < 1, nie jest natomiast zbieżny na okręgu jednostkowym Pokazać, że szereg n= zn /n 2 jest zbieżny bezwzględnie w kole otwartym z < 1 oraz jest zbieżny na okręgu jednostkowym Pokazać, że szereg n= zn /n jest zbieżny bezwzględnie w kole otwartym z < 1 oraz jest zbieżny na okręgu jednostkowym poza punktem Znaleźć promień zbieżności poniższych szeregów potęgowych: (i) (ii) (iii) (iv) (v) 2 n z n ; n= z 2n n! ; n! n n z n ; ( ) 1 + ( 1) n n z n ; n= n!z n. n= 3.5. Wyznaczyć koło zbieżności szeregu potęgowe: (i) (2i)n (z i) n! ; (ii) ( 1) n n2 (z 1 + i) n. n 3.6. Przypuśćmy, że szereg a n z n ma promień zbieżności r >. Jakie promień zbieżności będzie miał szereg n d a n z n? n= 3.7. Rozwinąć daną funkcję w szereg Taylora w punkcie z, gdzie (i) 1/z w punkcie z = i, (ii) 1/(z 5) w punkcie z = 1, (iii) 1/z 2 w punkcie z = 3, (iv) 1/ [ (z + 1)(z + 2) ] w punkcie z =. 5 Paweł Mleczko (212)

6 3.8. Zbadać holomorficzność funkcji f(z) = { sin z z, jeżeli z, 1, jeżeli z =. D.3.1. Sprawdzić, czy szereg jest zbieżny (i) (ii) (iii) (iv) (v) (vi) (vii) n= n= n= n= ( sin 1 n + i cos n n 2 ; log n n! i n ; ( 1+4i ) n; 4 (1+3i) n n! ; (1+3i) n (n+41) 2 ; n 2 +i n 3 ; n n+1 ) 4n 2 i n. D.3.2. promień zbieżności oraz podać obszar, w którym zbieżny jest każdy z poniższych szeregów potęgowych (i) (ii) (iii) (iv) (v) n!z n ; 3 n (z + 1) n ; n(n!)z n 1 ; nz n+1 n+1 ; (z 1) n 2 n. D.3.3. Wyznaczyć koło zbieżności szeregu potęgowe: (i) 1 (1 2i) (z 2i) n ; n+1 (ii) i n n(1+i) (z + 3i)n ; (iii) n! (2i) z 3n. n 6 Paweł Mleczko (212)

7 D.3.4. Przypuśćmy, że szereg a n z n ma promień zbieżności r >. Jakie promienie zbieżności będą miały szeregi na n z n 1 oraz a nz 2n? D.3.5. Wyznaczyć szereg Taylora funkcji f(z) = 1 1 z o środku w z = 3i. D.3.6. Wyznaczyć szereg Taylora funkcji f(z) = 1 (1 z) 2 o środku w z =. D.3.7. Nie rozwijając funkcji f(z) = z 7 z 2 2z 3 w szereg Taylora, stwierdzić jaki jest promień zbieżności tego szeregu. D.3.8. Rozwinąć w szereg Taylora o środku w punkcie funkcję f(z) = z 2 e z3. D.3.9. Niech f(z) = n= z2n (2n!). Pokazać, że f (z) = f(z). D.3.1. Opisać wszystkie ciągłe funkcje f : spełniające warunek f(z) = f(2z) dla wszystkich z. D Opisać wszystkie funkcje holomorficzne na takie, że f(z) = 1 f(2z) dla wszystkich z ałka krzywoliniowa 4.1. Znajdź wartość całki krzywoliniowej z funkcji f(z) = 3z liczonej wzdłuż krzywej 1 oraz 2, gdzie Im Im (1, 1) (1, 1) 1 Re 2 Re 4.2. z dz, gdzie 7 Paweł Mleczko (212)

8 Im 1 Re 4.3. Uzasadnij, że {, k 1, (z z ) k dz = 2πi, k = 1, gdzie jest dodatnio zorientowanym okręgiem jednostkowym o środku w punkcie z Udowodnij, że jeżeli jest krzywą gładką z punktu z 1 do z 2, to dz = z 2 z Udowodnij, że całka krzywoliniowa może zależeć od wyboru krzywej. Niech f(z) = Rez, a i będą dwiema liniami łączącymi i 1 + i. niech ma parametryzację z = (1 + i)t, a składa się z dwóch odcinków sparametryzowanych następująco: z = t dla t 1 oraz z = 1 + is dla s 1. Udowodnij, że Rezdz Rezdz Korzystając z wzoru całkowego auchy ego obliczyć (i) e z z =1 z dz; (ii) z 1 =2 z 2 2z dz; (iii) z 2 =4 cos z z 2 +4 dz Pokazać, że nie istnieje taka funkcja f holomorficzna na \, że f (z) = cos z z. D.4.1. z Re z dz, gdzie 8 Paweł Mleczko (212)

9 Im 1 Re D.4.2. ze z2 dz, gdzie jest odcinkiem łączącym punkty 1 + i oraz 1 i. D.4.3. Znajdź wartość całki krzywoliniowej z funkcji f liczonej wzdłuż krzywej, gdzie (i) f(z) = Rez, górnym półokręgiem zorientowanym dodatnio o środku w zerze i promieniu 3; (ii) f(z) = f(x + iy) = x + 2iy, jest okręgiem jednostkowym o środku w zerze zorientowanym dodatnio. D.4.4. całkę e z z(z 1) dz, gdzie jest kwadratem o wierzchołkach w punktach ±(2 ± 2i) zorientowanym dodatnio. D.4.5. całkę z z 4 1 dz, gdzie jest zorientowanym dodatnio okręgiem z 2 = 2. D.4.6. z =2 z (z 2 9)(z + i) dz. D.4.7. Udowodnić, że wartość średnia funkcji f H(U), U = {z : z < 1} liczona po okręgu z = re it, t 2π i r < 1, nie zależy od r, tzn. obliczyć całkę 1 2π 2π f(re it )dt i uzasadnić, że wartość tej całki nie zależy od r. D.4.8. z =2 z 2 3z + 4 dz. z + i 9 Paweł Mleczko (212)

10 D.4.9. z =1 z + 2 z 4 + 2iz 3 dz. D.4.1. z i =3 z 2 (z 3i) 2 dz. D ( z + iz 2 + Re z ) dz, T gdzie T jest dodatnio zorientowanym trójkątem o wierzchołkach w punktach, 1, 1 + 2i. D z 1 =2 ( 5z sin z + z ) dz. z i 5. Zastosowanie całki krzywoliniowej w analizie zespolonej 5.1. całkę x 2 (x 2 + 4) 2 dx całkę niewłaściwą e ix x dx Opierając się na poprzednim zadaniu znaleźć wartość całek niewłaściwych cos x x dx oraz sin x x dx Znaleźć wartość całki 2π dθ a + cos θ, 1 Paweł Mleczko (212)

11 gdzie a > 1. D.5.1. całki 2π e cos θ sin(nθ sin θ)dθ oraz 2π e cos θ cos(nθ sin θ)dθ. Wskazówka: można scałkować funkcję f(z) = e z z (n+1) wzdłuż okręgu jednostkowego o środku w zerze. D.5.2. x 2 x 4 + x dx. D.5.3. x (x 2 + 2x + 2)(x 2 + 4) dx. D π cos 2θ 1 cos θ + 1/2. D.5.5. Uzasadnić, że x 2 dx (x 2 + 4) 2 = π 16. D.5.6. Uzasadnić, że 2π dθ sin θ = 3 2π. 2 D.5.7. Uzasadnić, że 2π 3dθ 3 sin θ = 3π Paweł Mleczko (212)

12 D.5.8. Udowodnić, że 1 x dx = π Funkcje całkowite 6.1. Udowodnić, że jeżeli f H() oraz f(z) A + z k dla z, A > i k N, to f jest wielomianem. Wywnioskować stąd twierdzenie Liouville a Pokazać, że jeśli część rzeczywista funkcji całkowitej jest ograniczona z góry, to funkcja jest stała o można powiedzieć o funkcji całkowitej f, jeżeli wiadomo, że dla dowolnych z spełnione są jednocześnie równości: (i) f(z + 1) = f(z), (i) f(z + i) = f(z)? D.6.1. zy może istnieć funkcja całkowita f taka, że f(z) = z z+2 dla z > 3? D.6.2. Wyliczyć całkę f(z)dz (z a)(z b), gdzie f H(), jest dodatnio zorientowanym okręgiem o środku w zerze i promieniu R >, a, b oraz a < R, b < R. Wyciągnąć wniosek, że gdy f jest funkcją ograniczoną na całej płaszczyźnie, to f jest stała (prawdziwe jest zatem tzw. twierdzenie Liouville a). D.6.3. Wykazać, że jeżeli część urojona funkcji całkowitej f jest ograniczona z dołu, to funkcja ta jest stała. D.6.4. o można powiedzieć o funkcji całkowitej f, jeżeli wiadomo, że lim z f(z) = 1? D.6.5. Wykazać, że jeżeli f jest funkcją całkowitą oraz lim z ( ) 2 f(z) =, z to funkcja f jest stała. D.6.6. o można powiedzieć o funkcji całkowitej f, jeżeli wiadomo, że 1 f(z) dla z? 12 Paweł Mleczko (212)

13 7. Twierdzenie o jednoznaczności. Zasada maksimum 7.1. o można powiedzieć o funkcji holomorficznej na kole z < 1, dla której f ( ) i = i, gdzie n = 2, 3, 4,.... n 7.2. zy istnieje funkcja analityczna na kole z < 2, która w punktach 1, 1/2, 1/3,... przyjmuje odpowiednio wartości 1,, 1/3,, 1/5,...? 7.3. zy istnieje funkcja analityczna na kole z < 2, dla której (i) f(1/n) = f( 1/n) = 1/n 2, (ii) f(1/n) = f( 1/n) = 1/n 3? 7.4. o można powiedzieć o funkcji analitycznej na z < 3, jeżeli f(i + i/n) = 3 dla n = 1, 2, 3,...? 7.5. Znaleźć różną od stałej funkcję f H(U), gdzie U =: {z : z < 1} taką, że jej ciąg zer ma punkt skupienia w U. D.7.1. o można powiedzieć o funkcji f holomorficznej na z < 1, jeżeli wiadomo, że 1 f(z) oraz f() = 1. Opierając się na powyższym zadaniu sformułować tzw. zasadę minimum. Przedyskutować założenia, jakie powinny pojawić się o funkcji f. D.7.2. Wyznaczyć maksimum funkcji f(z) = 2z i w zbiorze {z : z 2}. D.7.3. Wyznaczyć maksimum oraz minimum funkcji f(z) = 2iz w zbiorze {z : z 1}. D.7.4. o można powiedzieć o funkcji analitycznej f na z < 1, jeżeli f(z) 3 dla każdego z < 1 oraz f(i/2) = 3i? D.7.5. Niech f będzie funkcją holomorficzną w dysku jednostkowym. Pokazać, że jeśli Ref przyjmuje ekstremum lokalne w pewnym punkcie wewnętrznym dysku jednostkowego, to f jest stała. D.7.6. Przypuśćmy, że f H(U), f jest ciągła na U, f(z) > 1 gdy z = 1 oraz f() = 1. zy istnieje taki punkt z U, że f(z ) =? 8. Szeregi Laurenta oraz osobliwości funkcji holomorficznych 8.1. Znaleźć szereg Laurenta z funkcji f(z) = 3 2z z + 9 w pierścieniach 13 Paweł Mleczko (212)

14 (i) S = {z : 2 < z < 3}, (ii) G = {z : z > 3}, (iii) D = {z : z < 2} Rozwinąć funkcję f(z) = 3 (2z + 4) (3z + 9) 2 w szereg potęgowy w pierścieniach z poprzedniego zadania Znaleźć szereg Laurenta funkcji exp(1/z) dla z > Wyznaczyć obszar, w którym zbieżny jest dany szereg Laurenta oraz znaleźć sumę tego szeregu (funkcję do jakiej zbieżny jest niemal jednostajnie). 1 n= z n 2 n 1 z n. n= 8.5. Rozwinąć funkcję f(z) = ez z 4 w szereg Laurenta o środku w z = Określić krotność zera z funkcji f (i) f(z) = z exp(z), z =, (ii) f(z) = z 2 sin z, z =, (iii) f(z) = ( π 2 z)2 cos z, z = π Określić punkty osobliwości oraz określić ich rodzaj dla funkcji f: (i) f(z) = ez z, (ii) f(z) = 1 cos z z 2, (iii) f(z) = z 2 exp ( 1 z ), (iv) f(z) = 1 (z 1) 2 (v) f(z) = e2z z 4, (vi) f(z) = e iz z 2 +6iz 9. D.8.1. Udowodnić, że jeżeli f (k) w obszarze D, dla pewnego k, oraz f jest holomorficzna na D, to f jest wielomianem stopnia co najwyżej n. 14 Paweł Mleczko (212)

15 D.8.2. Znaleźć szereg Laurenta dla funkcji f(z) = w pierścieniach 6z + 8 (2z + 3)(4z + 5) (a) {z : 5/4 < z < 3/2}, (b) {z : z > 3/2}, (c) {z : z < 5/4}. D.8.3. W pierścieniu 2 < z 2 < 4 rozwinąć w szereg Laurenta funkcję f(z) = 6 z(z 2) 5 (z 6). D.8.4. Określić krotność zera z funkcji f (i) f(z) = z 4 (1 cos z), z =, (ii) f(z) = e z 1 z + 1, z = 1, (iii) f(z) = z4 sin z, (iv) f(z) = (1 e iz ) sin 2 z, z =. D.8.5. Określić rodzaj osobliwości funkcji f w punktach osobliwych (i) f(z) = sin2 z z 3, (ii) f(z) = z e z 1, (iii) f(z) = z 3 sin 1 z Residua, twierdzenie o residuach 9.1. Znaleźć bieguny, określić ich rzędy i obliczyć residuum danej funkcji (i) (ii) f(z) = e2z z 4, f(z) = e iz z 2 + 6iz Udowodnić, że jeżeli z jest biegunem pierwszego rzędu funkcji f, to res(f, z ) = lim z z (z z )f(z). 15 Paweł Mleczko (212)

16 9.3. całki (i) (ii) (iii) z =2 z =2 z 1 =2 e 2z z 4 dz, e z z 2 1 dz, z 2 exp ( 1 z ) dz Udowodnić, że jeżeli funkcje h = f/g ma w z biegun pierwszego rzędu oraz g (z ), to res(h, z ) = f(z ) g (z ) z =1 e z+4 sin z dz Znaleźć rozwinięcie w szereg Laurenta funkcji f(z) = exp(z + z 1 ) w obszarze D = {z : < z < } oraz obliczyć residuum res(f, ). Następnie obliczyć całkę exp(z + z 1 )dz. z =1 D.9.1. Znaleźć wartość residuum funkcji f w punkcie, jeżeli (i) f(z) = (z 2 + 1)/z, (ii) f(z) = (z 2 + 3z 5)/z 3, (iii) f(z) = e z / sin z. D.9.2. Znajdź wartość residuum funkcji f w punkcie 1, jeśli (i) f(z) = (z 3 1)(z + 2)/(z 4 1) 2, 1 (ii) f(z) = (z 1)(z+1). 16 Paweł Mleczko (212)

17 D.9.3. residua funkcji f w punktach osobliwych (i) f(z) = x2 2z (z 1)(z+1), (ii) f(z) = 1 z z 3. D.9.4. Udowodnić, że jeżeli f jest holomorficzna w punkcie z, to funkcja g określona wzorem g(z) = { f(z) f(z) z z, gdy z z, f (z ), gdy z = z, ma w punkcie z osobliwość pozorną (jest w punkcie z holomorficzna). D.9.5. całki (i) γ dz sin z, gdzie γ(t) = 5 cos t + 3i sin t, t 2π (Uwaga indeks krzywej γ względem każdego z trzech[!] punktów osobliwych jest równy 1 porównaj wykład). (ii) ctg z dz. z =3 (iii) z 3 =15 z 2 +1 z 2 dz, (iv) z =1 sin 1 z dz. D.9.6. Scharakteryzować rodzaj osobliwości funkcji f(z) = z cos(1/(z 1)) w punkcie z = 1 oraz oblicz res(f, 1) oraz z cos 1 z 1 dz, gdzie jest dodatnio zorientowanym okręgiem o środku w punkcie i promieniu Zastosowanie twierdzenia o residuach 1.1. Korzystając z twierdzenia o residuach pokazać, że 1 x dx = π π gdzie n N. sin 2n θdθ, 1.3. Policzyć transformatę Hilberta dla funkcji f(x) = cos x oraz g(x) = sin x. 17 Paweł Mleczko (212)

18 1.4. n= ( ) 2n 1 n 5 n. D.1.1. Znaleźć wartość całki (i) dx x (ii) e ix dx x (iii) x 2 dx x (iv) x 1 x 5 1 dx. (v) π dθ 1 + sin 2 θ. (vi) π dθ cos θ. (vii) 2π dθ (a + b cos θ) 2. (viii) 2π ( cos θ ) ndθ. (ix) x sin ax x 2 dx, a, k >. + k2 18 Paweł Mleczko (212)

1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?

1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),

Bardziej szczegółowo

1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?

1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),

Bardziej szczegółowo

Funkcje analityczne. Wykład 12

Funkcje analityczne. Wykład 12 Funkcje analityczne. Wykład 2 Szeregi Laurenta. Osobliwości funkcji zespolonych. Twierdzenie o residuach Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 206/207) Plan wykładu W czasie wykładu omawiać

Bardziej szczegółowo

1. Liczby zespolone Zadanie 1.1. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone (1) 1 i (2) (5)

1. Liczby zespolone Zadanie 1.1. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone (1) 1 i (2) (5) . Liczby zespolone Zadanie.. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone () i +i, () 3i, (3) ( + i 3) 6, (4) (5) ( +i ( i) 5, +i 3 i ) 4. Zadanie.. Znaleźć moduł i argument główny

Bardziej szczegółowo

FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006

FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006 FUNKJE ZESPOLONE Lista zadań 25/26 Opracowanie: dr Jolanta Długosz Liczby zespolone. Obliczyć wartości podanych wyrażeń: (2 + ) ( ) 2 4 i (5 + i); b) (3 i)( 4 + 2i); c) 4 + i ; d) ( + i) 4 ; e) ( 2 + 3i)

Bardziej szczegółowo

Funkcje analityczne. Wykład 3. Funkcje holomorficzne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) z = x + iy A

Funkcje analityczne. Wykład 3. Funkcje holomorficzne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) z = x + iy A Funkcje analityczne Wykład 3. Funkcje holomorficzne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 206/207) Funkcje zespolone zmiennej zespolonej Funkcje zespolone zmiennej zespolonej Niech A C. Funkcja

Bardziej szczegółowo

Funkcje analityczne. Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017)

Funkcje analityczne. Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) Funkcje analityczne Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) Paweł Mleczko Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1. Sprawy organizacyjne

Bardziej szczegółowo

Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe

Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe P. Wojtaszczyk 29 maja 22 Ten plik będzie progresywnie modyfikowany. Będzie on zawierał. Zadanie omówione na ćwiczeniach 2. Zadania ćwiczebne do samodzielnego

Bardziej szczegółowo

1 + iϕ n. = cos ϕ + i sin ϕ. e n z n n n. c M n z n, c n z Mn.

1 + iϕ n. = cos ϕ + i sin ϕ. e n z n n n. c M n z n, c n z Mn. WRAiT 2 #1 1. Dla jakich a C ciągi o wyrazach na n, a n 1 + a n, an /n, są zbieżne? 2. Wykaż zbieżność i znajdź granice ciągów n a k, a n 1 + a 2n ( a < 1), a n 1 + a 2n ( a > 1), 1 n 3. Dla danego ϕ R

Bardziej szczegółowo

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE . Oblicyć: ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH a) ( 7i) ( 9i); b) (5 i)( + i); c) 4+3i ; LICZBY ZESPOLONE d) 3i 3i ; e) pierwiastki kwadratowe 8 + i.. Narysować biór tych licb espolonych, które spełniają warunek:

Bardziej szczegółowo

Funkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008

Funkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008 Funkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008 Czternasta porcja zadań. Uwaga: i) W każdym zadaniu można korzystać z poprzednich jego części i innych zadań, nawet, jeśli się ich nie rozwiązało. ii) Wcześniejsze

Bardziej szczegółowo

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) Funkcje analityczne Wykład 2. Płaszczyzna zespolona Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) Plan wykładu W czasie wykładu omawiać będziemy różne reprezentacje płaszczyzny zespolonej

Bardziej szczegółowo

6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek

6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek 6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek Mówimy, że funkcja holomorficzna f ma w punkcie a zero krotności k, jeśli f(a) = f (a) = = f (k ) (a) = 0, f (k) (a) 0. Rozwijając f w szereg Taylora w otoczeniu

Bardziej szczegółowo

ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:

ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y +x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz

Bardziej szczegółowo

1. Liczby zespolone i

1. Liczby zespolone i Zadania podstawowe Liczby zespolone Zadanie Podać część rzeczywistą i urojoną następujących liczb zespolonych: z = ( + 7i)( + i) + ( 5 i)( + 7i), z = + i, z = + i i, z 4 = i + i + i i Zadanie Dla jakich

Bardziej szczegółowo

Kurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych

Kurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych Kurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych wykład 1 Gniewomir Sarbicki 15 lutego 2011 Struktura ciała Zbiór par liczb rzeczywistych wyposażamy w działania: { + : (a, b) + (c, d) = (a + c, b + d)

Bardziej szczegółowo

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta

Bardziej szczegółowo

ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad. 2015 / 2016. ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1. 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:

ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad. 2015 / 2016. ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1. 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1 1. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y 1+x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz

Bardziej szczegółowo

5. wykładu.) x 2 +2x+5dx. (Wskazówka: wykorzystać to, że sin = Im(exp) na osi rzeczywistej; użyć lematu Jordana.) 3. Obliczyć

5. wykładu.) x 2 +2x+5dx. (Wskazówka: wykorzystać to, że sin = Im(exp) na osi rzeczywistej; użyć lematu Jordana.) 3. Obliczyć FAN: wybór zadań przygotowawczych do egzaminu. styczeń 2014r. Egzamin będzie z całości materiału również i tej jego części, która objęta była poprzednimi zadaniami przygotowawczymi i samym kolokwium. Poniższy

Bardziej szczegółowo

FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH

FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH 1. Wyznaczyć i narysować dziedziny naturalne podanych funkcji: 4 x 2 y 2 ; (b) g(x, y) = e y x 2 1 ; (c) u(x, y) = arc sin xy; (d) v(x, y) = sin(x 2 + y 2 ); (e) w(x, y) = x sin

Bardziej szczegółowo

1 Szeregi potęgowe. 1.1 Promień zbieżności szeregu potęgowego. Wydział Informatyki, KONWERSATORIUM Z MATEMATYKI, 2008/2009.

1 Szeregi potęgowe. 1.1 Promień zbieżności szeregu potęgowego. Wydział Informatyki, KONWERSATORIUM Z MATEMATYKI, 2008/2009. Szeregi potęgowe Definicja.. Szeregiem potęgowym o środku w punkcie R nazywamy szereg postaci: gdzie x R oraz c n R dla n = 0,, 2,... c n (x ) n, Przyjmujemy, że 0 0 def =. Liczby c n nazywamy współczynnikami

Bardziej szczegółowo

PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE Nazwa przedmiotu: Funkcje zespolone Complex functions Kierunek: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy dla wszystkich specjalności Rodzaj zajęć: wykład, ćwiczenia Matematyka Poziom kwalifikacji: I stopnia Liczba

Bardziej szczegółowo

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja) Matematyka II Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 208/209 wykład 3 (27 maja) Całki niewłaściwe przedział nieograniczony Rozpatrujemy funkcje ciągłe określone na zbiorach < a, ),

Bardziej szczegółowo

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j), ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j

Bardziej szczegółowo

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

Liczby zespolone. x + 2 = 0. Liczby zespolone 1 Wiadomości wstępne Rozważmy równanie wielomianowe postaci x + 2 = 0. Współczynniki wielomianu stojącego po lewej stronie są liczbami całkowitymi i jedyny pierwiastek x = 2 jest liczbą

Bardziej szczegółowo

, sin z = eiz e iz. = f (z 0 ) (równoważnie f(z 0 + h) = f(z 0 ) + f (z 0 )h + α(h), gdzie lim h 0

, sin z = eiz e iz. = f (z 0 ) (równoważnie f(z 0 + h) = f(z 0 ) + f (z 0 )h + α(h), gdzie lim h 0 A. Definicje. z = z z, z = z (cos θ + i sin θ) (argument z - każdy kąt θ spełniający tę równość; każde dwa argumenty z różnią się o całkowitą wielokrotność 2π). Ponadto dla z n z 0 Rez n Rez 0, Imz n Imz

Bardziej szczegółowo

Funkcje. Granica i ciągłość.

Funkcje. Granica i ciągłość. Ćwiczenia 10.1.01: zad. 344-380 Kolokwium nr 9, 11.1.01: materiał z zad. 1-380 Ćwiczenia 17.1.01: zad. 381-400 Kolokwium nr 10, 18.1.01: materiał z zad. 1-400 Konw. 10,17.1.01: zad. 401-44 Funkcje. Granica

Bardziej szczegółowo

Zadania do samodzielnego rozwiązania zestaw 11

Zadania do samodzielnego rozwiązania zestaw 11 Zadania do samodzielnego rozwiązania zestaw 11 1 Podać definicję pochodnej funkcji w punkcie, a następnie korzystając z tej definicji obliczyć ( ) π (a) f, jeśli f(x) = cos x, (e) f (0), jeśli f(x) = 4

Bardziej szczegółowo

Praca domowa - seria 2

Praca domowa - seria 2 Praca domowa - seria 0 listopada 01 Zadanie 1. Zaznacz na płaszczyźnie zespolonej zbiór liczb spełniających nierówność: A = {z C : i z < Im(z)}. Rozwiązanie 1 Niech z = a + ib, gdzie a, b R. Wtedy z =

Bardziej szczegółowo

4. Równania Cauchy ego Riemanna. lim. = c.. dz z=a Zauważmy, że warunkiem równoważnym istnieniu pochodnej jest istnienie liczby c C, takiej że

4. Równania Cauchy ego Riemanna. lim. = c.. dz z=a Zauważmy, że warunkiem równoważnym istnieniu pochodnej jest istnienie liczby c C, takiej że 4. Równania Caucy ego Riemanna Niec Ω C będzie zbiorem otwartym i niec f : Ω C. Mówimy, że f ma w punkcie a Ω pocodną w sensie zespolonym (jest olomorficzna w a równą c C, jeśli f(z f(a lim = c. z a Piszemy

Bardziej szczegółowo

Liczby zespolone i ich zastosowanie do wyprowadzania tożsamości trygonometrycznych.

Liczby zespolone i ich zastosowanie do wyprowadzania tożsamości trygonometrycznych. Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna, lato 016/17 Kolokwium nr 10: wtorek 6.06.017, godz. 1:15-1:45, materiał zad. 1 40. Liczby zespolone i ich zastosowanie do wyprowadzania tożsamości trygonometrycznych.

Bardziej szczegółowo

Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)

Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y) Wykład 6 Funkcje harmoniczne Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. e f i n i c j a Funkcję u (x 1, x 2,..., x n ) nazywamy harmoniczną w obszarze R n wtedy i

Bardziej szczegółowo

GAL 80 zadań z liczb zespolonych

GAL 80 zadań z liczb zespolonych GAL 80 zadań z liczb zespolonych Postać algebraiczna liczby zespolonej 1 Sprowadź wyrażenia do postaci algebraicznej: (a) ( + i)(3 i) + ( + 31)(3 + 41), (b) (4 + 3i)(5 i) ( 6i), (5 + i)(7 6i) (c), 3 +

Bardziej szczegółowo

ANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ

ANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ ANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ FUNKCJE DWÓCH ZMIENNYCH RZECZYWISTYCH Definicja 1. Niech A będzie dowolnym niepustym zbiorem. Metryką w zbiorze A nazywamy funkcję rzeczywistą

Bardziej szczegółowo

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) Funkcje analityczne Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) 1. Przekształcenia płaszczyzny Płaszczyzna jako przestrzeń liniowa, odwzorowania liniowe

Bardziej szczegółowo

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) dla każdego s = (s.

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) dla każdego s = (s. Funkcje analityczne Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) 1 Przekształcenia płaszczyzny Płaszczyzna jako przestrzeń liniowa, odwzorowania liniowe

Bardziej szczegółowo

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2016/17

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2016/17 41. Niech z = 5 + 4i. Dla podanych liczb m, n podać taką liczbę całkowitą k, aby 5 zachodziła równość z m z n =z k. Uwaga na sprzężenie w drugim czynniku po lewej stronie. a) m = 1, n = 1, k = 9 ; b) m

Bardziej szczegółowo

Funkcje dwóch zmiennych

Funkcje dwóch zmiennych Funkcje dwóch zmiennych Andrzej Musielak Str Funkcje dwóch zmiennych Wstęp Funkcja rzeczywista dwóch zmiennych to funkcja, której argumentem jest para liczb rzeczywistych, a wartością liczba rzeczywista.

Bardziej szczegółowo

Wykład 15. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011

Wykład 15. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011 Wykład 5 Matematyka 3, semestr zimowy / 9 listopada W trakcie tego i następnych kilku wykładów zajmować się będziemy analizą zespoloną, czyli różniczkowaniem i całkowaniem funkcji argumentu zespolonego

Bardziej szczegółowo

Analiza Matematyczna MAEW101

Analiza Matematyczna MAEW101 Analiza Matematyczna MAEW Wydział Elektroniki Listy zadań nr 8-4 (część II) na podstawie skryptów: M.Gewert, Z Skoczylas, Analiza Matematyczna. Przykłady i zadania, GiS, Wrocław 5 M.Gewert, Z Skoczylas,

Bardziej szczegółowo

Analiza matematyczna 2 zadania z odpowiedziami

Analiza matematyczna 2 zadania z odpowiedziami Analiza matematyczna zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki strona główna Spis treści I Całki niewłaściwe pierwszego rodzaju II Całki niewłaściwe drugiego rodzaju 5 III Szeregi liczbowe 6 IV Szeregi potęgowe

Bardziej szczegółowo

Indukcja matematyczna

Indukcja matematyczna Indukcja matematyczna Zadanie. Zapisać, używając symboli i, następujące wyrażenia (a) n!; (b) sin() + sin() sin() +... + sin() sin()... sin(n); (c) ( + )( + /)( + / + /)... ( + / + / +... + /R). Zadanie.

Bardziej szczegółowo

Definicja punktu wewnętrznego zbioru Punkt p jest punktem wewnętrznym zbioru, gdy należy do niego wraz z pewnym swoim otoczeniem

Definicja punktu wewnętrznego zbioru Punkt p jest punktem wewnętrznym zbioru, gdy należy do niego wraz z pewnym swoim otoczeniem Definicja kuli w R n ulą o promieniu r>0 r R i o środku w punkcie p R n nazywamy zbiór {x R n : ρ(xp)

Bardziej szczegółowo

Szeregi funkcyjne. Szeregi potęgowe i trygonometryczne. Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka

Szeregi funkcyjne. Szeregi potęgowe i trygonometryczne. Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka Szeregi funkcyjne Szeregi potęgowe i trygonometryczne Małgorzata Wyrwas Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka Szeregi funkcyjne str. 1/36 Szereg potęgowy Szeregiem potęgowym o

Bardziej szczegółowo

Rozdział 2. Liczby zespolone

Rozdział 2. Liczby zespolone Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1, y 1 ) + x, y ) := x 1 + x, y 1 + y ), 1) x 1, y 1 ) x, y ) := x 1 x y 1 y, x 1 y + x y 1 ) ) jest ciałem zob rozdział

Bardziej szczegółowo

Rozdział 2. Liczby zespolone

Rozdział 2. Liczby zespolone Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1,y 1 +x,y := x 1 +x,y 1 +y, 1 x 1,y 1 x,y := x 1 x y 1 y,x 1 y +x y 1 jest ciałem zob przykład 16, str 7; jest to tzw

Bardziej szczegółowo

Notatki z Analizy Matematycznej 2. Jacek M. Jędrzejewski

Notatki z Analizy Matematycznej 2. Jacek M. Jędrzejewski Notatki z Analizy Matematycznej 2 Jacek M. Jędrzejewski Definicja 3.1. Niech (a n ) n=1 będzie ciągiem liczbowym. Dla każdej liczby naturalnej dodatniej n utwórzmy S n nazywamy n-tą sumą częściową. ROZDZIAŁ

Bardziej szczegółowo

ANALIZA MATEMATYCZNA 2 zadania z odpowiedziami

ANALIZA MATEMATYCZNA 2 zadania z odpowiedziami ANALIZA MATEMATYCZNA zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki strona główna Spis treści Całki niewłaściwe pierwszego rodzaju Całki niewłaściwe drugiego rodzaju Szeregi liczbowe 4 4 Szeregi potęgowe 5 5

Bardziej szczegółowo

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 12

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 12 Matematyka I Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 12 Egzamin Termin: 28.01, godz. 10.15-11.45, sala 309 3 pytania teoretyczne 2 zadania wybór pytań i wybór zadań

Bardziej szczegółowo

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA. oprac. I. Gorgol

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA. oprac. I. Gorgol ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA oprac. I. Gorgol Spis treści. Elementy logiki. Elementy rachunku zbiorów 4. Funkcje zdaniowe i kwantyfikatory. 4 4. Funkcja złożona i odwrotna 6 5. Granica ciągu liczbowego

Bardziej szczegółowo

2. ZASTOSOWANIA POCHODNYCH. (a) f(x) = ln 3 x ln x, (b) f(x) = e2x x 2 2.

2. ZASTOSOWANIA POCHODNYCH. (a) f(x) = ln 3 x ln x, (b) f(x) = e2x x 2 2. 2. ZASTOSOWANIA POCHODNYCH. Koniecznie trzeba znać: twierdzenia o ekstremach (z wykorzystaniem pierwszej i drugiej pochodnej), Twierdzenie Lagrange a, Twierdzenie Taylora (z resztą w postaci Peano, Lagrange

Bardziej szczegółowo

1 Relacje i odwzorowania

1 Relacje i odwzorowania Relacje i odwzorowania Relacje Jacek Kłopotowski Zadania z analizy matematycznej I Wykazać, że jeśli relacja ρ X X jest przeciwzwrotna i przechodnia, to jest przeciwsymetryczna Zbadać czy relacja ρ X X

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści 1 Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna 1 Geometria analityczna w R 3 3 Liczby zespolone

Bardziej szczegółowo

Kurs Start plus poziom zaawansowany, materiały dla prowadzących, Marcin Kościelecki. Zajęcia 1.

Kurs Start plus poziom zaawansowany, materiały dla prowadzących, Marcin Kościelecki. Zajęcia 1. Projekt Fizyka Plus nr POKL.04.0.0-00-034/ współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki Kurs Start plus poziom zaawansowany,

Bardziej szczegółowo

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria Technologia Chemiczna 008/09 Zajęcia wyrównawcze. Pokazać, że: ( )( ) n k k l = ( n l )( n l k l Zajęcia nr (h) Dwumian Newtona. Indukcja. ). Rozwiązać ( ) ( równanie: ) n n a) = 0 b) 3 ( ) n 3. Znaleźć

Bardziej szczegółowo

c n (z z 0 ) n (2) Powiemy, że szereg Laurenta (2) jest zbieżny, jeśli każdy z szeregów zdefiniowanych w (1) jest f(z). Sume

c n (z z 0 ) n (2) Powiemy, że szereg Laurenta (2) jest zbieżny, jeśli każdy z szeregów zdefiniowanych w (1) jest f(z). Sume Szeregi Laurenta, punkty osobliwe izolowane, klasyfikacja funkcji ze wzgl edu na osobliwości Dane s dwa szeregi postaci c n (z z 0 ) n i c n (z z 0 ) n. (1) n=1 1 Pierwszy z tych szeregów jest zbieżny

Bardziej szczegółowo

Lista zadań nr 2 z Matematyki II

Lista zadań nr 2 z Matematyki II Lista zadań nr 2 z Matematyki II dla studentów wydziału Architektury, kierunku Gospodarka Przestrzenna. Wyznaczyć dziedzinę funkcji f(x, y) = ln(4 x 2 y 2 ), f(x, y) = x 2 + y 2, f(x, y) = ln(4 x 2 y 2

Bardziej szczegółowo

Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne.

Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne. Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne. pytania teoretyczne:. Co to znaczy, że wektory v, v 2 i v 3

Bardziej szczegółowo

WYDZIAŁ MECHANICZNY PWR KARTA PRZEDMIOTU

WYDZIAŁ MECHANICZNY PWR KARTA PRZEDMIOTU WYDZIAŁ MECHANICZNY PWR KARTA PRZEDMIOTU Zał. nr 4 do ZW Nazwa w języku polskim: FUNKCJE ZESPOLONE Nazwa w języku angielskim: Complex functions Kierunek studiów (jeśli dotyczy): Automatyka i Robotyka Specjalność

Bardziej szczegółowo

1 + x 1 x 1 + x + 1 x. dla x 0.. Korzystając z otrzymanego wykresu wyznaczyć funkcję g(m) wyrażającą liczbę pierwiastków równania.

1 + x 1 x 1 + x + 1 x. dla x 0.. Korzystając z otrzymanego wykresu wyznaczyć funkcję g(m) wyrażającą liczbę pierwiastków równania. 10 1 Wykazać, że liczba 008 008 10 + + jest większa od Nie używając kalkulatora, porównać liczby a = log 5 log 0 + log oraz b = 6 5 Rozwiązać równanie x + 4y + x y + 1 = 4xy 4 W prostokątnym układzie współrzędnych

Bardziej szczegółowo

Spis treści. Księgarnia PWN: Andrzej Ganczar - Analiza zespolona w zadaniach. Wstęp... Oznaczenia... Zadania. 1. Liczby zespolone...

Spis treści. Księgarnia PWN: Andrzej Ganczar - Analiza zespolona w zadaniach. Wstęp... Oznaczenia... Zadania. 1. Liczby zespolone... Księgarnia PWN: Andrzej Ganczar - Analiza zespolona w zadaniach Wstęp... Oznaczenia... XI XIII Zadania 1. Liczby zespolone... 3 1.1. Własności liczb zespolonych... 3 1.1.A. Zadania łatwe... 4 1.1.B. Zadania

Bardziej szczegółowo

dkowanych par liczb rzeczywistych postaci z = (a, b). W zbiorze tym wprowadzamy dzia lania +, w naste dziemy z liczba

dkowanych par liczb rzeczywistych postaci z = (a, b). W zbiorze tym wprowadzamy dzia lania +, w naste dziemy z liczba 1. Liczby zespolone Cia lo liczb rzeczywistych be dziemy oznaczać symbolem R, pierścień liczb ca lkowitych symbolem Z, a zbiór liczb naturalnych symbolem N. Przyjmujemy, że 0 / N. Rozważmy zbiór C = R

Bardziej szczegółowo

WYKŁAD Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ I. dr. Elżbieta Kotlicka. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki

WYKŁAD Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ I. dr. Elżbieta Kotlicka. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki WYKŁAD Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ I dr. Elżbieta Kotlicka Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki http://im0.p.lodz.pl/~ekot Łódź 2006 Spis treści 1. CIĄGI LICZBOWE 2 1.1. Własności ciągów liczbowych o wyrazach

Bardziej szczegółowo

Analiza matematyczna I. Pula jawnych zadań na kolokwia.

Analiza matematyczna I. Pula jawnych zadań na kolokwia. Analiza matematyczna I. Pula jawnych zadań na kolokwia. Wydział MIiM UW, 2/ 24 października 22 ostatnie poprawki: 9 czerwca 23 Szanowni Państwo, zgodnie z zapowiedzią, na każdym kolokwium w pierwszym semestrze

Bardziej szczegółowo

EGZAMIN, ANALIZA 1A, zadań po 5 punktów, progi: 30=3.0, 36=3.5, 42=4.0, 48=4.5, 54=5.0

EGZAMIN, ANALIZA 1A, zadań po 5 punktów, progi: 30=3.0, 36=3.5, 42=4.0, 48=4.5, 54=5.0 EGZAMIN, ANALIZA A, 5.0.04 zadań po 5 punktów, progi: 30=3.0, 36=3.5, 4=4.0, 48=4.5, 54=5.0 Zadanie. W każdym z zadań.-.5 podaj w postaci uproszczonej) kresy zbioru oraz napisz, czy kresy należą do zbioru

Bardziej szczegółowo

Całki krzywoliniowe skierowane

Całki krzywoliniowe skierowane Całki krzywoliniowe skierowane Zamiana całki krzywoliniowej skierowanej na całkę pojedyńcza. Twierdzenie Greena. Zastosowania całki krzywoliniowej skierowanej. Małgorzata Wyrwas Katedra Matematyki Wydział

Bardziej szczegółowo

Analiza matematyczna 1 - test egzaminacyjny wersja do ćwiczeń

Analiza matematyczna 1 - test egzaminacyjny wersja do ćwiczeń Analiza matematyczna 1 - test egzaminacyjny wersja do ćwiczeń Leszek Skrzypczak 1. Niech E = {x [0, 1] : x = k 2 n k = 1, 2,... 2 n, n = 1, 2, 3,...} Wówczas: (a) Dla dowolnych liczb wymiernych p, q [0,

Bardziej szczegółowo

MATEMATYKA II. znaleźć f(g(x)) i g(f(x)).

MATEMATYKA II. znaleźć f(g(x)) i g(f(x)). MATEMATYKA II PAWEŁ ZAPAŁOWSKI Równania i nierówności Zadanie Wyznaczyć dziedziny i wzory dla f f, f g, g f, g g, gdzie () f() =, g() =, () f() = 3 + 4, g() = Zadanie Dla f() = 3 5 i g() = 8 znaleźć f(g()),

Bardziej szczegółowo

22. CAŁKA KRZYWOLINIOWA SKIEROWANA

22. CAŁKA KRZYWOLINIOWA SKIEROWANA CAŁA RZYWOLINIOWA SIEROWANA Niech łuk o równaniach parametrycznych: x x(t), y y(t), a < t < b, będzie łukiem regularnym skierowanym, tzn łukiem w którym przyjęto punkt A(x(a), y(a)) za początek łuku, zaś

Bardziej szczegółowo

Spis treści. Rozdział I. Wstęp do matematyki Rozdział II. Ciągi i szeregi... 44

Spis treści. Rozdział I. Wstęp do matematyki Rozdział II. Ciągi i szeregi... 44 Księgarnia PWN: Ryszard Rudnicki, Wykłady z analizy matematycznej Spis treści Rozdział I. Wstęp do matematyki... 13 1.1. Elementy logiki i teorii zbiorów... 13 1.1.1. Rachunek zdań... 13 1.1.2. Reguły

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści I Zadania Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna Geometria analityczna na płaszczyźnie Liczby zespolone 4 Wielomiany

Bardziej szczegółowo

Kolorowa płaszczyzna zespolona

Kolorowa płaszczyzna zespolona Kolorowa płaszczyzna zespolona Marta Szumańska MIMUW/IX LO w Warszawie Sielpia, 27 października 2018 p. 1 of 64 Liczby zespolone Przez i oznaczamy jednostkę urojoną. Jest to obiekt spełniający warunek

Bardziej szczegółowo

y(t) = y 0 + R sin t, t R. z(t) = h 2π t

y(t) = y 0 + R sin t, t R. z(t) = h 2π t SNM - Elementy analizy wektorowej - 1 Całki krzywoliniowe Definicja (funkcja wektorowa jednej zmiennej) Funkcją wektorową jednej zmiennej nazywamy odwzorowanie r : I R 3, gdzie I oznacza przedział na prostej,

Bardziej szczegółowo

n=0 W tym rozdziale, wyposażeni w wiedzę o zbieżności jednostajnej, omówimy ogólne własności funkcji, które można definiować wzorami typu (8.1).

n=0 W tym rozdziale, wyposażeni w wiedzę o zbieżności jednostajnej, omówimy ogólne własności funkcji, które można definiować wzorami typu (8.1). Rozdział 8 Szeregi potęgowe Szeregiem potęgowym o środku w punkcie z 0 C i współczynnikach a n C nazywamy szereg a n z z 0 ) n, 8.1) gdzie z C. Z szeregami tego typu mieliśmy już do czynienia, omawiając

Bardziej szczegółowo

Całki krzywoliniowe. SNM - Elementy analizy wektorowej - 1

Całki krzywoliniowe. SNM - Elementy analizy wektorowej - 1 SNM - Elementy analizy wektorowej - 1 Całki krzywoliniowe Definicja (funkcja wektorowa jednej zmiennej) Funkcją wektorową jednej zmiennej nazywamy odwzorowanie r : I R 3, gdzie I oznacza przedział na prostej,

Bardziej szczegółowo

WYDZIAŁ INFORMATYKI I ZARZĄDZANIA, studia niestacjonarne ANALIZA MATEMATYCZNA1, lista zadań 1

WYDZIAŁ INFORMATYKI I ZARZĄDZANIA, studia niestacjonarne ANALIZA MATEMATYCZNA1, lista zadań 1 WYDZIAŁ INFORMATYKI I ZARZĄDZANIA, studia niestacjonarne ANALIZA MATEMATYCZNA, lista zadań. Dla podanych ciągów napisać wzory określające wskazane wyrazy tych ciągów: a) a n = n 3n +, a n+, b) b n = 3

Bardziej szczegółowo

Lista nr 1 - Liczby zespolone

Lista nr 1 - Liczby zespolone Lista nr - Liczby zespolone Zadanie. Obliczyć: a) ( 3 i) 3 ( 6 i ) 8 c) (+ 3i) 8 (i ) 6 + 3 i + e) f*) g) ( 3 i ) 77 ( ( 3 i + ) 3i 3i h) ( + 3i) 5 ( i) 0 i) i ( 3 i ) 4 ) +... + ( 3 i ) 0 Zadanie. Przedstawić

Bardziej szczegółowo

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa SIMR 06/07, Analiza, wykład, 07-0- Przestrzeń wektorowa Przestrzeń wektorowa (liniowa) - przestrzeń (zbiór) w której określone są działania (funkcje) dodawania elementów i mnożenia elementów przez liczbę

Bardziej szczegółowo

Przekształcenie Z. Krzysztof Patan

Przekształcenie Z. Krzysztof Patan Przekształcenie Z Krzysztof Patan Wprowadzenie Przekształcenie Laplace a można stosować do sygnałów i systemów czasu ciągłego W przypadku sygnałów czy systemów czasu dyskretnego do wyznaczenia transmitancji

Bardziej szczegółowo

EGZAMIN, ANALIZA 1A, zadań po 5 punktów, progi: 20=3.0, 24=3.5, 28=4.0, 32=4.5, 36=5.0

EGZAMIN, ANALIZA 1A, zadań po 5 punktów, progi: 20=3.0, 24=3.5, 28=4.0, 32=4.5, 36=5.0 Zadanie. W każdym z zadań.-.5 podaj kresy zbioru oraz napisz, czy kresy należą do zbioru (napisz TAK lub NIE). Kres może być liczbą rzeczywistą lub może być równy albo +. Za każde zadanie, w którym podasz

Bardziej szczegółowo

Matematyczne Metody Fizyki II

Matematyczne Metody Fizyki II Matematyczne Metody Fizyki II Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 1 M. Przybycień (WFiIS AGH) Matematyczne Metody Fizyki II Wykład 1 1 / 16 Literatura

Bardziej szczegółowo

Układy równań i równania wyższych rzędów

Układy równań i równania wyższych rzędów Rozdział Układy równań i równania wyższych rzędów Układy równań różniczkowych zwyczajnych Wprowadzenie W poprzednich paragrafach zajmowaliśmy się równaniami różniczkowymi y = f(x, y), których rozwiązaniem

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, MAT00405 PRZEKSZTAL CANIE WYRAZ EN ALGEBRAICZNYCH, WZO R DWUMIANOWY NEWTONA Uprościć podane wyrażenia 7; (b) ( 6)( + ); (c) a 5 6 8a ; (d) ( 5 )( 5 + ); (e) ( 45x 4 y

Bardziej szczegółowo

Informacja o przestrzeniach Hilberta

Informacja o przestrzeniach Hilberta Temat 10 Informacja o przestrzeniach Hilberta 10.1 Przestrzenie unitarne, iloczyn skalarny Niech dana będzie przestrzeń liniowa X. Załóżmy, że każdej parze elementów x, y X została przyporządkowana liczba

Bardziej szczegółowo

Całka podwójna po prostokącie

Całka podwójna po prostokącie Całka podwójna po prostokącie Rozważmy prostokąt = {(x, y) R : a x b, c y d}, gdzie a, b, c, d R, oraz funkcję dwóch zmiennych f : R ograniczoną w tym prostokącie. rostokąt dzielimy na n prostokątów i

Bardziej szczegółowo

Lista 1 - Funkcje elementarne

Lista 1 - Funkcje elementarne Lista - Funkcje elementarne Naszkicuj wykresy funkcji: a) y = sgn, y = sgn ; b) y = ; c) y = 2 Przedstaw w jednym układzie współrzędnych wykresy funkcji potęgowej y = α dla: a) α =, 2, 3, 4; b) α =,, 2;

Bardziej szczegółowo

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1 Matematyka liczby zespolone Wykład 1 Siedlce 5.10.015 Liczby rzeczywiste Zbiór N ={0,1,,3,4,5, } nazywamy zbiorem Liczb naturalnych, a zbiór N + ={1,,3,4, } nazywamy zbiorem liczb naturalnych dodatnich.

Bardziej szczegółowo

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści strona główna 1 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 Geometria analityczna w R 2 Liczby zespolone 4 4 Wielomiany

Bardziej szczegółowo

Analiza Matematyczna I

Analiza Matematyczna I Analiza Matematyczna I Informatyka, WPPT, Politechnika Wrocławska Wprowadzenie (2 godziny ćwiczeń) Pokaż, że dla dowolnych liczb rzeczywistych a i b zachodzą nierówności:. a b = a b, 2. a + b a + b, 3.

Bardziej szczegółowo

Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii

Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: Matematyka, studia II stopnia, rok 1 Sylabus modułu: Analiza zespolona (03-MO2S-12-AZes) 1. Informacje ogólne koordynator modułu rok akademicki

Bardziej szczegółowo

Rachunek różniczkowy i całkowy 2016/17

Rachunek różniczkowy i całkowy 2016/17 Rachunek różniczkowy i całkowy 26/7 Zadania domowe w pakietach tygodniowych Tydzień 3-7..26 Zadanie O. Czy dla wszelkich zbiorów A, B i C zachodzą następujące równości: (A B)\C = (A\C) (B\C), A\(B\C) =

Bardziej szczegółowo

Pytania i polecenia podstawowe

Pytania i polecenia podstawowe Pytania i polecenia podstawowe Liczby zespolone a) 2 i 1 + 2i 1 + 2i 3 + 4i, c) 1 i 2 + i a) 4 + 3i (2 i) 2, c) 1 3i a) i 111 (1 + i) 100, c) ( 3 i) 100 Czy dla dowolnych liczb z 1, z 2 C zachodzi równość:

Bardziej szczegółowo

Zadania egzaminacyjne

Zadania egzaminacyjne Rozdział 13 Zadania egzaminacyjne Egzamin z algebry liniowej AiR termin I 03022011 Zadanie 1 Wyznacz sumę rozwiązań równania: (8z + 1 i 2 2 7 iz 4 = 0 Zadanie 2 Niech u 0 = (1, 2, 1 Rozważmy odwzorowanie

Bardziej szczegółowo

Blok V: Ciągi. Różniczkowanie i całkowanie. c) c n = 1 ( 1)n n. d) a n = 1 3, a n+1 = 3 n a n. e) a 1 = 1, a n+1 = a n + ( 1) n

Blok V: Ciągi. Różniczkowanie i całkowanie. c) c n = 1 ( 1)n n. d) a n = 1 3, a n+1 = 3 n a n. e) a 1 = 1, a n+1 = a n + ( 1) n V. Napisz 4 początkowe wyrazy ciągu: Blok V: Ciągi. Różniczkowanie i całkowanie a) a n = n b) a n = n + 3 n! c) a n = n! n(n + ) V. Oblicz (lub zapisz) c, c 3, c k, c n k dla: a) c n = 3 n b) c n = 3n

Bardziej szczegółowo

Wzór Maclaurina. Jeśli we wzorze Taylora przyjmiemy x 0 = 0 oraz h = x, to otrzymujemy tzw. wzór Maclaurina: f (x) = x k + f (n) (θx) x n.

Wzór Maclaurina. Jeśli we wzorze Taylora przyjmiemy x 0 = 0 oraz h = x, to otrzymujemy tzw. wzór Maclaurina: f (x) = x k + f (n) (θx) x n. Wzór Maclaurina Jeśli we wzorze Taylora przyjmiemy x 0 = 0 oraz h = x, to otrzymujemy tzw. wzór Maclaurina: f (x) = n 1 k=0 f (k) (0) k! x k + f (n) (θx) x n. n! Wzór Maclaurina Przykład. Niech f (x) =

Bardziej szczegółowo

Agata Boratyńska ZADANIA Z MATEMATYKI, I ROK SGH GRANICA CIĄGU

Agata Boratyńska ZADANIA Z MATEMATYKI, I ROK SGH GRANICA CIĄGU Agata Boratyńska Zadania z matematyki Agata Boratyńska ZADANIA Z MATEMATYKI, I ROK SGH GRANICA CIĄGU. Korzystając z definicji granicy ciągu udowodnić: a) n + n+ = 0 b) n + n n+ = c) n + n a =, gdzie a

Bardziej szczegółowo

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa. VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa. W rozdziale tym zajmiemy się dokładniej badaniem stabilności rozwiązań równania różniczkowego. Pojęcie stabilności w

Bardziej szczegółowo

Spis treści 1. Macierze, wyznaczniki, równania liniowe 2 2. Geometria analityczna 7 3. Granice, pochodne funkcji i ich zastosowania 10 4.

Spis treści 1. Macierze, wyznaczniki, równania liniowe 2 2. Geometria analityczna 7 3. Granice, pochodne funkcji i ich zastosowania 10 4. Spis treści Macierze wyznaczniki równania liniowe Geometria analityczna 7 Granice pochodne funkcji i ich zastosowania 0 4 Liczby zespolone 6 5 Całki nieoznaczone 8 6 Zastosowania geometryczne całek 0 7

Bardziej szczegółowo

1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia

1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia 1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia Definicja 1 Funkcją dwóch zmiennych określoną na zbiorze A R 2 o wartościach w zbiorze R nazywamy przyporządkowanie każdemu punktowi ze zbioru A dokładnie jednej

Bardziej szczegółowo

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B 1. Dla macierzy a) A = b) A = c) A = d) A = 3 1 + i 1 i i i 0 i i 0 1 + i 1 i 0 0 0 0 1 0 1 0 1 + i 1 i Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: A, X = B. Obliczyć pierwiaski z macierzy: A =

Bardziej szczegółowo