KilkazadańzAMII Tekst poprawiony 14 sierpnia po skrytykowaniu poprzedniej wersji przez dwie rozsądne panie. Obytakichbyłowięcej... inietylkopań.
|
|
- Eleonora Romanowska
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 KilkazadańzAMII Tekst poprawiony 4 sierpnia po skrytykowaniu poprzedniej wersji przez dwie rozsądne panie. Obytakihbyłowięej... inietylkopań. Zadanie.Wykazać,żejednorodnakulaprzyiagapunktow amas e mztakasam a siłazjak aprzyi agaj a punkt materialny umieszzony w środku kuli, w którym skupiona jest masa równa masie kuli. Załóżmy,żeg estośćmasykulijestrówna,zyliżemasadowolnejjejz eśirówna jestjejobj etośi(trójwymiarowejmierzelebesgue a).możnaprzyj ać, że środkiem kuli jestpunkt 0 = (0, 0, 0)orazżemasa mznajdujesi ewpunkie (a, 0, 0),gdzie a > r, a r > 0oznazapromieńkuli.Siłaprzyiagania równa jest w tej sytuaji a x G ((a x) + y + z ) 3/dl 3, x +y +z r gdzie Goznazastałagrawitayjn a:masa mprzyiagamas e Mzsiła G m M,gdzie d d jestodległośiamasy modmasy M.Sałkujemykorzystaja z twierdzenia Fubiniego itwierdzeniaozamianiezmiennyh.nieh ( 0, r x ), θ ( π, π), y = osθ, z = sin θ.mamywtedy a x dl x +y +z r ((a x) +y +z ) 3/ 3 = r dx r x π (a x) d dθ = r 0 π ((a x) + ) 3/ = π r dx r x (a x) ((a x) + ) 3/ r 0 d = = π r (a x)( (a x) + r x ) / r r dx + π (a x)( (a x) + 0 ) / r dx = = π r (a x)( a + r ax ) / r r dx + π dx ====== przez r ześi = π(a a x)(a + r ax) / r + π r r a r (a + r ax) / + 4πr = ( = π a (a r) (a + r) ) π (a + r ax) 3/ r ( + 4πr = 3a r = 8πr π 3a (a r) 3 (a + r) 3) ( + 4πr = 4πr π 3a 6a r r 3) = = 4πr3 = 4πr3. 3a 3 a Otrzymaliśmydokładnietakiwynik,jakiegoozekiwaćnależałozgodnieztez adowodzonego twierdzenia. Zadanie. Definiujemy zbiór A = { (x, y, z): z 0, x 6+y +z, y z, y+ z }. Znaleźćśrodeki eżkośizbioru A(wzgl edemmiarylebesgue a). Poziomiefunkjipostai ax + by + z + dsa płaszzyznami, jeśli spełniona jest nierówność [a, b, ] [0, 0, 0].Nierównośćpostai ax + by + z + d 0opisujewi epółprzestrzeń,jednazdwuwyznazonyhprzezpłaszzyzn e ax+by +z +d = 0,gradient wskazujektóra: w wypadku tej nierównośi jest półprzestrzeń, do której styzny jest wektor [a, b, ].Wobezbiór Ajestz eśi awspóln api eiupółprzestrzeni.jestwi e zbioremwypukłym,jeślijestogranizony,tojestwielośianem,którymapi ećśian. Punkt 0 = (0, 0, 0)jestjegoelementem,ozymprzekonaćsi emożnapodstawiaj a x = y = z = 0dowszystkihpi eiunierównośi.zajmiemysi enajpierwzbiorem
2 A 4 = { (x, y, z): z 0, x 6 + y + z, y z }.Rozwiażemy teraz ztery układy równań: z = 0, x 6 + y + z = z = 0,, x 6 + y + z = x 6 + y + z =,, y z =, z = 0, x 6 + y + z = x 6 + y + z =,, y z = x 6 + y + z =,, y z =. Rozwiazaniamikolejnyhukładówrównańs apunkty: = (0,, 0), D = ( 3,, 0), C = ( 3,, 0), E = (0, 0, ). Odległośćkażdyhdwóhznihjestrówna 3,wi es a to wierzhołki zworośianu foremnegookraw edzi 3.Ponieważkażdyztyhpunktówjestelementemzbioru A 4,wi e A 4 jestzworośianemforemnymowierzhołkah, C, D, E.Widaćnatyhmiast,że, E / Aoraz C, D A.Nietrudnosprawdzić,żepunkty N = ( + C) = ) = ( 3,, 0 i M = ( +D) = ( ) 3,, 0 oraz K = (E +C) = ( ) 3,, i L = (E + D) = ) ( = 3,, leż anapłaszzyźnieorównaniu y + z =. E K L N M O = (0,0,0) C D Wobetego Atopi eiośianowierzhołkah K, L, M, N, C, D.Możnazauważyć, żejestonsumadwóhostrosłupów:trójk atnegoowierzhołkah C, D, N, Kizworokatnegoowierzhołkah K, L, M, N, D.Pi eiośiany KLMNCDi KLMNEsa przystajae,bos asymetryznewzgl edemprostej MK. Nieh Voznazaobj etośćzworośianu CDE.Wtedyobj etość Ajestrówna V, botopołowaobj etośizworośianu CDE.Natomiastobj etośćostrosłupatrójk atnego CDNKtoćwierćobj etośizworośianu CDE,bopolejegopodstawy,zylitrójkata CDNtopołowapolatrójkata CD a wysokość z wierzhołka K to połowa wysokośi zworośianu CDE.Ztegowynika,żetaobj etośćrównajest V ijestrównaobj etośi
3 ostrosłupazworokatnego KLMND,botaostatniato V V = V. Wynikaztyhrozważań,żeśrodkiemi eżkośipi eiośianu KLMNCDjestśrodek odinka,któregokońamisaśrodkii eżkośiostrosłupów CDNKi KLMNDC. Wprzestrzeni R 3 środkiemi eżkośistożkaowierzhołku Wipodstawie P,która jest ogranizonym zbiorem miary dodatniej zawartym w płaszzyźnie z = 0, jest punkt X = 3S + W,gdzie Soznazaśrodeki 4 4 eżkośipodstawy P.Wwypadkuostrosłupa trójkatnegojesttopunkt 3 (C + D + N) + K = (C + D + N + K) = ( C + D + + (+C)+ (C +E)) = + C+ D+ E,awwypadkuostrosłupazworok atnego (któregopodstawa jest równoległobok, a nawet kwadrat) punkt 3 (K + M) + D = 3 (E + C + D + ) + D = C + 7 D + 3 E, wi eśrodkiemi eżkośipi eiośianuoobj etośi Vjestpunkt ( + C + D + E C + 7 D + 3 E) = = (5 + C + D + 5E) = (0, 3 3, ). Zadanie.3 Nieh SO(3)oznazaspejalnagrup eortogonaln arz edu 3,tj.zbiórzłożonyztakihmaierzykwadratowyh Ao3wierszah,że A T A = Ii det A = }. SO(3) =: Mjesttrójwymiarowarozmaitośi azwart awr 9.Przekształeniex Ax przestrzeni R 3 nasiebiejestobrotemokat θ(a) wokół pewnej prostej l(a) przehodzaejprzez 0 = (0, 0, 0).Oblizyćwartośćśrednia funkji θ, zyli wielkość θ(a)dl M, l M M gdzie l M oznazamiar eriemanna Lebesgue anarozmaitośi M = SO(3). Ponieważkolumnymaierzy A SO(3)majadługość isa wzajemnie prostopadłe, wi eprzekształenielinioweokreślonezapomo amaierzy Ajestizometria,aponie- ważwyznazniktejmaierzyjestrówny,wi etaizometriazahowujeorientaj e. Wielomianharakterystyznymaierzy Ajeststopniatrzeiego,wi emarzezywisty pierwiastek,któregowartośćbezwzgl ednajestrównajeden(botowartośćwłasnaizometrii!).jeślitawartośi awłasn a jest, to wtedy ilozyn pozostałyh dwu wartośi własnyhteżjestrówny,wi emusz a one być rzezywiste(nierzezywiste byłyby sprz eżoneiihilozynembyłabylizba ).Wobetegotrzeiawartośi awłasn ajest lizba.wykazaliśmy,że jestwartośiawłasn amaierzy A SO(3).Pozostałedwie wartośiwłasnemogabyćrzezywisteiwtedyobies arówne alboobiesarówne lub nierzezywisteiwtedys alizbamizespolonymi,sprz eżonymiowartośibezwzgl ednej. Ozywiśieobarzezywisteprzypadkipodpadajapodtenshemat: ± = ±.Udowodniliśmy,żeizometriamaprostazłożon azpunktówstałyhizahowujeorientaj e.jeśli niejestidentyznośia, to w każdej płaszzyźnie prostopadłej do prostej własnej odpowiadajaejwartośiwłasnej madokładniejedenpunktstały,wi ejestobrotem wokółniego,zatemjestobrotemwokółprostejwłasnejodpowiadaj aej jedyne. Dodajmyjeszze,że M = SO(3)jestrozmaitośia, o wynika z liniowej niezależnośi gradientównast epuj ayhsześiufunkji(określonyhna R 9 ): a + a + a 3, a + a + a 3, a 3 + a 3 + a 33, 3
4 a a + a a + a 3 a 3, a a 3 + a a 3 + a 3 a 33, a a 3 + a a 3 + a 3 a 33 taliniowaniezależnośćjestnatyhmiastow akonsekwenj a liniowej niezależnośi kolumnmaierzy (a ij ) SO(3) = M.. Znajdziemymaierzobrotuokat θwokółprostejwyznazonejprzezwektor v = [a, b, ],przyzymzakładaćmożemy,że a + b + =,wi eżewektor vmadługość hodziokonkretnewzory,którepozwol aoblizyćmiar e M.ezstratyogólnośi możemyrównieżzałożyć,że 0,bomożemyzastapićwektor vwektorem v oś obrotuniezmienisi e.przypomnijmy,żemaierz aobrotuok at θwokółpunktu (0, 0) ( ) osθ sin θ na płaszzyźnie jest,wi sin θ osθ ewobroieok at θwektor e przehodzi nawektor os θ e + sin θ e. Nieh w = [x, y, z]b edziedowolnymwektorem.możemynapisać: w = (w v)v + (w (w v)v), wi eprzedstawiliśmywektor wwpostaisumywektorarównoległegodo viwektora prostopadłegodo v.wobroieokatprostywokół vskładowarównoległado vnie zmieniasi enatomiastskładowaprostopadłado v,zyli w (w v)v,przehodzina wektorprostopadłydo virównieżprostopadłydo w (w v)v.takimiwektorami sa ±v (w (w v)v) = ±v w.wdalszymiagub edziemyrozważaćobrótprzekształajaywektor w (w v)vnawektor v w(wybórznakudeydujeotym, wktórastron eobraamy).wwynikuobrotuok at θ wektor w przehodzi na wektor (w v)v+osθ(w (w v)v)+sinθ(v w) = ( osθ)(w v)v+osθ w+sin θ(v w). Wprowadzimyoznazenie A = ij a ij b ij = k i= ( m j= a ij b ij ),gdzie A, oznazajamaierzetegosamegowymiaru k m,unasb ed atomaierzewymiaru 3 3. Jest to ozywiśie ih standardowy ilozyn skalarny, gdy traktujemy je jakoelementyprzestrzeni R mk,wnaszymwypadku R 9.Zauważmy,żejeśli A, sama- ierzamikwadratowymitegosamegowymiaruia=a T (Ajestmaierzasymetryzn a) oraz = T (jestmaierzaantysymetryzn a)to A = 0 = A. Dlatakiego (a, b, θ),że a + b < i π < θ < πdefiniujemy a ab a b f(a, b, θ) = ( os θ) ab b b +os θ 0 0 +sin θ 0 a. a b 0 0 b a 0 Nierozpatruja a + b = oraz θ = ±πpomijamypodzbiór SO(3) = M,którego dwuwymiarowamiaralebesgue a Riemannajestzerem,wi enieistotnyzpunktuwidzenia tego zadania. Jak łatwo można stwierdzić zahodzi równość x f(a, b, θ) y = ( osθ)(w v)v + osθ w + sin θ (v w), z gdzie viwmajatakieznazeniejakpoprzednioprzy = a b.zahodza ozywisterównośi = a a oraz = b b.korzystaj av z nih otrzymujemy a b a 0 a 0 f (a, b, θ) = ( osθ) a b 0 ab + sin θ a 0, a ab a 0 0 4
5 f b (a, b, θ) = ( osθ) 0 a ab a b b b b ab + sin θ 0 b b iwreszie a ab a 0 b f (a, b, θ) = sin θ θ ab b b osθ 0 a. a b b a 0 Widzimy,żekażdaztyhtrzehpohodnyhz astkowyhfunkji fjestsumamaierzy symetryznejiantysymetryznej(wi ewektorówprostopadłyhwr 9 ).Mamyzatem f = f f = ( osθ)( ) 8a + b + ( a a a a ) + a b + sin θ ( a + ) = = ( osθ) ( ) ( + a + a4 +a b + sin θ b = b ( osθ) + sin θ ) = = 4 ( b )( os θ) korzystaliśmyzrównośi a + b + =.Analogiznie f = f f = )( os θ) oraz b b b 4( a f = f f = θ θ θ sin θ ( (a ) + (b ) + ( ) + a b + a + b ) + + os θ(a +b + ) = sin θ(a 4 +b a b +a +b +3)+ os θ = = sin θ + os θ = znówskorzystaliśmyzrównośi a + b + =. Mamyteż f f = ( a b osθ) (ab ab + a3 b ab + ab3 + 4ab) + ab sin θ = ( ( osθ) + sin θ ) =.Idalej f f = sin θ( osθ) ( a(a ) a( ) + ab + a a 3 ab ) a θ sin θ os θ( a+a) = 0ianalogiznie f f = 0.St ad b θ wynika, że maierz Grama wektorów f, f, f wygl ada a b θ tak: = ab 4ab( os θ) 4( b )( os θ) 4ab( os θ) 0 4ab( os θ) 4( a )( os θ) wi epierwiastekzjejwyznaznikarównyjest ( os θ) ( os θ) 4 a b = 4 = 4 os θ a. b Wynikastad,żemiar a Mjestlizba dl a +b <, θ <π 3 = 4 ( ) π a +b os θ < π a dθ dl b = 8π a +b < a dl b = = 8π ( ) π r 0 ϕ= π r dϕ dr = 6π r 0 r dr = 6π. Całkazkata,arazejzjegowartośibezwzgl ednej,to θ dl a +b <, θ <π 3 = 4 ( ) π θ ( os θ) a +b < π a dθ dl b = = 8 ( ) π θ( os θ) a +b < 0 a dθ dl b = 8 a +b < a dl b π θ( osθ)dθ = 0, = 8 π (θ θ sin θ osθ) π = 8 π (π + ) = 8π (π + 4). 0 Stadwynika,żeposzukiwanaśredniawartośćk ata(nieujemnego) równa jest 8π (π + 4) 6π = π + 4 π = π + π. Wstopniahto π ,48 = 6,48. π Ozywiśie wynik zależy od tego jak umieszzona została przestrzeń SO(3) w przestrzeni R 9.Jednakumieśiliśmyja w sposób naturalny. Można sprawdzić(może 5
6 warto?),żejeśli A SO(3)iX SO(3)oraz Xjestzbioremmierzalnym,tomiary zbiorów Xoraz AX = {A : X}sa równe. Oznaza to, że miara Lebesgue a Riemannajestwtymwypadkuzwiazanazalgebraizn astruktur a zbioru(grupy) SO(3). Zadanie.4Nieh n Ninieh b edziekul aośrodku 0ipromieniu wprzestrzeni R n.załóżmy,że f : Rjesttakafunkj aklasy C,że f(x) f(y) dxdy <. x y n+ Udowodnić, że funkja f jest stała. Udowodnić, że ϕ(x) ϕ(y) dxdy < x y n dlakażdejfunkji ϕ: R n R, ϕ C (R n, R). Zazniemyoddrugiejz eśi.ponieważfunkja ϕjestklasy C mwi efunkjaokreślona na R n wzorami r(x,y) = ϕ(x) ϕ(y) Dϕ(y)(x y) dlax yoraz r(x,x) = 0jestiagła x y na R n.wynikatonatyhmiastziagłośi Dϕ i z twierdzenia o wartośi średniej: ϕ(x) ϕ(y) Dϕ(y)(x y) x y sup 0<t< Dϕ(tx + ( t)y) Dϕ(y). Ponieważfunkja rjestiagł a,wi ejestogranizonanakażdymzbiorzezwartym. Istniejewi etakalizba C > 0,że r(x,y) C dladowolnyhx,y oraz Dϕ(y) Cdlakażdegoy.Stad wynika, że ϕ(x) ϕ(y) = Dϕ(y)(x y) + r(x,y)(x y) C x y. Stadwynika,że ϕ(x) ϕ(y) C,astad,że ϕ(x) ϕ(y) x y n x y n dx Cl x y n n (),wi e ϕ(x) ϕ(y) dxdy Cl x y n n (),okońzydowóddrugiejz eśitwierdzenia. Zajmiemysi epierwsz az eśi a.wistoierzezyb edzietoprawietosamorozumowanie.funkj e rdefiniujemytaksamozast epuj ajedynie ϕprzez f.jeśli Df(y) 0, todlapewnego v R n mamy Df(y)v 0iozywiśiejesttakrównieżdlawektorów w v,wi ejesttakdlaotwartegozbioruwektorów w.możemyzałożyć,żejesttak dlazwartegozbioru Koniepustymwn etrzu.mamywtedydlapewnejlizby a > 0 f(y + tw) f(y) = f(y + tw) f(y) tdf(y)w + tdf(y)w = = tw r(y + tw,y) + tdf(y)w tdf(y)w tw r(y + tw,y) ( a r(y + tw,y) ) tw dlawszystkih t [0, ],wi eistniejetakalizba δ > 0,że jeśli 0 < t δiw K,to f(y + tw) f(y) a tw.pozwalatooszaowaćlizb e f(x) f(y) dx zdołuprzez a,ataostatniaałkajestrówna +.Przezy x y n D x y n+ tozałożeniuoskońzonośiałki.wynikastad,że Df(y) = 0dlakażdegoy.Stad jednakwynika,żefunkja fjeststałana. Uwaga. W zasadzie w dowodzie drugiej zęśi twierdzenia(zyli w pierwszej zęśi rozwiązania) można od razu skorzystać z twierdzenia Lagrange a o wartośi średniej Tumożnaskorzystaćzzałożenia,że ϕjestklasy C ioszaowaćt eróżni edokładniej. 6
7 istwierdzić,żefunkjaklasy C spełniawaruneklipshitzazodpowiedniąstałąna kazdym zbiorze zwartym i wypukłym. Pierwszaz eśćtwierdzeniamożnadowieść,zakładaj a jedynie mierzalność funkji f.tezawtedyjestnieosłabsza:funkja fjeststałaprawiewsz edzie,toznazypo usuni eiuzjejdziedzinypewnegozbiorumiary 0.Zreszta tak to zadanie zostało zaproponowane,aleporozmowahzniektórymiosobamiprowadz aymi ćwizenia zostało uproszzone(sensniezmieniłsi e,natomiastdowóduprośiłsi e). 7
Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)
Wykład 6 Funkcje harmoniczne Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. e f i n i c j a Funkcję u (x 1, x 2,..., x n ) nazywamy harmoniczną w obszarze R n wtedy i
Zadania z Analizy Funkcjonalnej I Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi?
Zadania z Analizy Funkcjonalnej I - 1 1. Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi?. a) X = R, x = arctg x ; b) X = R n, d(x, y) = x 1 y 1 + x 2 y 2 + max i 3 x i y i ;
Rachunek różniczkowy i całkowy w przestrzeniach R n
Rachunek różniczkowy i całkowy w przestrzeniach R n Na dzisiejszym wykładzie rozważać będziemy funkcje f : R m R n Każda taka funkcję f można przedstawić jako wektor funkcji (f 1, f 2,, f n ), gdzie każda
Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych
Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta
Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH
Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH 23 października 2018 Definicja iloczynu skalarnego Definicja Iloczynem skalarnym w przestrzeni liniowej R n nazywamy odwzorowanie ( ) : R n R n R spełniające
FUNKCJA KWADRATOWA. Poziom podstawowy
FUNKCJA KWADRATOWA Poziom podstawowy Zadanie ( pkt) Wykres funkji y = ax + bx+ przehodzi przez punkty: A = (, ), B= (, ), C = (,) a) Wyznaz współzynniki a, b, (6 pkt) b) Zapisz wzór funkji w postai kanoniznej
Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli
napisał Michał Wierzbicki Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli Rozważmy kulę o promieniu R, wykonaną z materiału ferromagnetycznego o stałej magnetyzacji M = const, skierowanej wzdłuż osi z. Gęstość
Metody systemowe i decyzyjne w informatyce
Metody systemowe i decyzyjne w informatyce Ćwiczenia lista zadań nr 3 autorzy: A. Gonczarek, J.M. Tomczak Zbiory i funkcje wypukłe Zad. 1 Pokazać, że następujące zbiory są wypukłe: a) płaszczyzna S = {x
z pokryciem (O i ) i I rozkładu jedności (α i ) i I. Zauważmy najpierw, że ( i I α i )ω dω = d(1 ω) = d d(α i ω). Z drugiej jednak strony
Dowód: Niech M będzie jak w założeniach twierdzenia. Weźmy skończony atlas O i, ϕ i ) na M zgodny z orientacją. Zbiór indeksów I może być skończony, gdyż rozmaitość M jest zwarta. Õi, ϕ i ) oznaczać będzie
Wykłady... b i a i. i=1. m(d k ) inf
Wykłady... CŁKOWNIE FUNKCJI WIELU ZMIENNYCH Zaczniemy od konstrukcji całki na przedziale domkniętym. Konstrukcja ta jest, w gruncie rzeczy, powtórzeniem definicji całki na odcinku domkniętym w R 1. Przedziałem
= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3
ZESTAW I 1. Rozwiązać równanie. Pierwiastki zaznaczyć w płaszczyźnie zespolonej. z 3 8(1 + i) 3 0, Sposób 1. Korzystamy ze wzoru a 3 b 3 (a b)(a 2 + ab + b 2 ), co daje: (z 2 2i)(z 2 + 2(1 + i)z + (1 +
Liga zadaniowa Seria I, 2014/2015, Piotr Nayar, Marta Strzelecka
Seria I, 04/05, Piotr Nayar, Marta Strzelecka Pytania dotyczące zadań prosimy kierować do Piotra Nayara na adres: nayar@mimuw.edu.pl. Rozwiązania można przesyłać Marcie Strzeleckiej na adres martast@mimuw.edu.pl,
Zadania egzaminacyjne
Rozdział 13 Zadania egzaminacyjne Egzamin z algebry liniowej AiR termin I 03022011 Zadanie 1 Wyznacz sumę rozwiązań równania: (8z + 1 i 2 2 7 iz 4 = 0 Zadanie 2 Niech u 0 = (1, 2, 1 Rozważmy odwzorowanie
Informacja o przestrzeniach Sobolewa
Wykład 11 Informacja o przestrzeniach Sobolewa 11.1 Definicja przestrzeni Sobolewa Niech R n będzie zbiorem mierzalnym. Rozważmy przestrzeń Hilberta X = L 2 () z iloczynem skalarnym zdefiniowanym równością
Zadania z Analizy Funkcjonalnej I Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi?
Zadania z Analizy Funkcjonalnej I - 1 1. Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi? a) X = R, d(x, y) = arctg x y ; b) X = R n, d(x, y) = x 1 y 1 + x 2 y 2 + max i 3 x i
Całki podwójne. Definicja całki podwójnej. Jacek Kłopotowski. 25 maja Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej
Definicja całki podwójnej Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej 25 maja 2016 Definicja całki podwójnej Załóżmy, że f : K R, gdzie K = a, b c, d R 2, jest funkcją ograniczoną. Niech x 0, x 1,...,
Dystrybucje. Marcin Orchel. 1 Wstęp Dystrybucje Pochodna dystrybucyjna Przestrzenie... 5
Dystrybucje Marcin Orchel Spis treści 1 Wstęp 1 1.1 Dystrybucje................................... 1 1.2 Pochodna dystrybucyjna............................ 3 1.3 Przestrzenie...................................
Zadania do Rozdziału X
Zadania do Rozdziału X 1. 2. Znajdź wszystkie σ-ciała podzbiorów X, gdy X = (i) {1, 2}, (ii){1, 2, 3}. (b) Znajdź wszystkie elementy σ-ciała generowanego przez {{1, 2}, {2, 3}} dla X = {1, 2, 3, 4}. Wykaż,
Analiza Funkcjonalna - Zadania
Analiza Funkcjonalna - Zadania 1 Wprowadzamy następujące oznaczenia. K oznacza ciało liczb rzeczywistych lub zespolonych. Jeżeli T jest dowolnym zbiorem niepustym, to l (T ) = {x : E K : x funkcja ograniczona}.
1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler
GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie Wersja z dnia 23 stycznia 2014 Paweł Bechler 1 Formy hermitowskie Niech X oznacza przestrzeń liniową nad ciałem K. Definicja 1. Funkcję φ : X X K nazywamy
φ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i +
Teoria na egzamin z algebry liniowej Wszystkie podane pojęcia należy umieć określić i podać pprzykłady, ewentualnie kontrprzykłady. Ponadto należy znać dowody tam gdzie to jest zaznaczone. Liczby zespolone.
Endomorfizmy liniowe
Endomorfizmy liniowe Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 8. wykład z algebry liniowej Warszawa, listopad 2011 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, listopad 2011 1 / 16 Endomorfizmy
Równanie Schrödingera
Równanie Schrödingera Maciej J. Mrowiński 29 lutego 2012 Zadanie RS1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = 0 ma następującą postać: A(a Ψ(x,0) = 2 x 2 ) gdy x [ a,a] 0 gdy x / [ a,a]
Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 1 Literatura 3 2 Elektrostatyka 4 2.1 Pole elektryczne......................
28 maja, Problem Dirichleta, proces Wienera. Procesy Stochastyczne, wykład 14, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126
Problem Dirichleta, proces Wienera Procesy Stochastyczne, wykład 14, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126 28 maja, 2012 Funkcje harmoniczne Niech będzie operatorem Laplace a w
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki Spis treści strona główna 1 Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 2 Geometria analityczna w R 2 Liczby zespolone 4 4 Wielomiany
7 Twierdzenie Fubiniego
M. Beśka, Wstęp do teorii miary, wykład 7 19 7 Twierdzenie Fubiniego 7.1 Miary produktowe Niech i będą niepustymi zbiorami. Przez oznaczmy produkt kartezjański i tj. zbiór = { (x, y : x y }. Niech E oraz
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami
Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie Spis treści I Wyrażenia algebraiczne, indukcja matematyczna 2 II Geometria analityczna w R 2 4 III Liczby zespolone 5
Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka
Bryła sztywna Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka Moment bezwładności Prawa ruchu Energia ruchu obrotowego Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym Przypomnienie Równowaga bryły
2. Definicja pochodnej w R n
2. Definicja pochodnej w R n Niech będzie dana funkcja f : U R określona na zbiorze otwartym U R n. Pochodną kierunkową w punkcie a U w kierunku wektora u R n nazywamy granicę u f(a) = lim t 0 f(a + tu)
Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)
Matematyka II Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 208/209 wykład 3 (27 maja) Całki niewłaściwe przedział nieograniczony Rozpatrujemy funkcje ciągłe określone na zbiorach < a, ),
Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 1 Literatura 3 2 Elektrostatyka 4 2.1 Pole elektryczne....................
Notatki z Analizy Matematycznej 3. Jacek M. Jędrzejewski
Notatki z Analizy Matematycznej 3 Jacek M. Jędrzejewski ROZDZIAŁ 6 Różniczkowanie funkcji rzeczywistej 1. Pocodna funkcji W tym rozdziale rozważać będziemy funkcje rzeczywiste określone w pewnym przedziale
Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria
Technologia Chemiczna 008/09 Zajęcia wyrównawcze. Pokazać, że: ( )( ) n k k l = ( n l )( n l k l Zajęcia nr (h) Dwumian Newtona. Indukcja. ). Rozwiązać ( ) ( równanie: ) n n a) = 0 b) 3 ( ) n 3. Znaleźć
Wielkopolskie Mecze Matematyczne
Wielkopolskie Mecze Matematyczne edycja druga 3 kwietnia 2015r. W okresie renesansu we Włoszech matematycy stworzyli ciekawą formę rywalizacji intelektualnej. Wymieniali się zadaniami, a po kilku tygodniach
Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne
Wyk lad 11 Wektory i wartości w lasne 1 Wektory i wartości w lasne Niech V bedzie przestrzenia liniowa nad cia lem K Każde przekszta lcenie liniowe f : V V nazywamy endomorfizmem liniowym przestrzeni V
Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.
Rozdzia l 11 Przestrzenie Euklidesowe 11.1 Definicja, iloczyn skalarny i norma Definicja 11.1 Przestrzenia Euklidesowa nazywamy par e { X K,ϕ }, gdzie X K jest przestrzenia liniowa nad K, a ϕ forma dwuliniowa
Mechanika relatywistyczna
Mehanika relatywistyzna Konepja eteru Eter kosmizny miał być speyfiznym ośrodkiem, wypełniająym ałą przestrzeń, który miał być nośnikiem fal świetlnyh (później w ogóle pola elektromagnetyznego). W XIX
Rozdzia l 10. Formy dwuliniowe i kwadratowe Formy dwuliniowe Definicja i przyk lady
Rozdzia l 10 Formy dwuliniowe i kwadratowe 10.1 Formy dwuliniowe 10.1.1 Definicja i przyk lady Niech X K b edzie przestrzenia liniowa nad cia lem K, dim(x K ) = n. Definicja 10.1 Przekszta lcenie ϕ : X
Metody numeryczne. Sformułowanie zagadnienia interpolacji
Ćwiczenia nr 4. Sformułowanie zagadnienia interpolacji Niech będą dane punkty x 0,..., x n i wartości y 0,..., y n, takie że i=0,...,n y i = f (x i )). Szukamy funkcji F (funkcji interpolującej), takiej
Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)
Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..) 24.02.2014 Prawa Keplera Na podstawie obserwacji zgromadzonych przez Tycho Brahe (głównie obserwacji Marsa)
Elementy geometrii analitycznej w R 3
Rozdział 12 Elementy geometrii analitycznej w R 3 Elementy trójwymiarowej przestrzeni rzeczywistej R 3 = {(x,y,z) : x,y,z R} możemy interpretować co najmniej na trzy sposoby, tzn. jako: zbiór punktów (x,
7.1. Lecture 8 & 9. f(x)dx =lim f(x)dx (7.1) I = f(x)dx (7.3) f(z), z (0 argz π), zf(z) 0. f(z)dz = I R := f(z)dz = f(re iθ )ire iθ dθ (7.
Lecture 8 & 9 7, r f(x) =lim f(x) (7.) r r f(x) =lim f(x) +lim f(x) (7.) r r r 7. f(z) I = f(x) (7.) f(z), z ( argz π), zf(z) [ R, R], : z = R Jordan C f(z). C f(z)dz = R R f(x) + f(z)dz =πi i Res z=zi
PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY
PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI ZESTAW PRZYGOTOWANY PRZEZ SERWIS WWW.ZADANIA.INFO POZIOM PODSTAWOWY 6 KWIETNIA 019 CZAS PRACY: 170 MINUT 1 Zadania zamknięte ZADANIE 1 (1 PKT) Do kg roztworu soli
Lista nr 1 - Liczby zespolone
Lista nr - Liczby zespolone Zadanie. Obliczyć: a) ( 3 i) 3 ( 6 i ) 8 c) (+ 3i) 8 (i ) 6 + 3 i + e) f*) g) ( 3 i ) 77 ( ( 3 i + ) 3i 3i h) ( + 3i) 5 ( i) 0 i) i ( 3 i ) 4 ) +... + ( 3 i ) 0 Zadanie. Przedstawić
Matematyka rozszerzona matura 2017
Matematyka rozszerzona matura 017 Zadanie 1 Liczba ( 3 + 3) jest równa A. B. 4 C. 3 D. 3 ( 3 + 3) = 3 ( 3)( + 3) + + 3 = A. 3 4 3 + + 3 = 4 1 = 4 = Zadanie. Nieskończony ciąg liczbowy jest określony wzorem
LXIV Olimpiada Matematyczna
LXIV Olimpiada Matematyzna Rozwiązania zadań konkursowyh zawodów stopnia drugiego 22 lutego 203 r. (pierwszy dzień zawodów) Zadanie. Dane są lizby ałkowite b i oraz trójmian f(x) = x 2 +bx+. Udowodnić,
Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe
Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe Definicja 1 (Iloczyn skalarny). Niech V będzie rzeczywistą przestrzenią liniową. Iloczynem skalarnym w przestrzeni V nazywamy funkcję
Całki powierzchniowe w R n
Całki powierzchniowe w R n Na początek małe uzupełnienie z algebry liniowej. Niech R n k oznacza przestrzeń liniową macierzy o n wierszach i k kolumnach. Dla dowolnej macierzy A R n k, gdzie k n, połóżmy
1 Relacje i odwzorowania
Relacje i odwzorowania Relacje Jacek Kłopotowski Zadania z analizy matematycznej I Wykazać, że jeśli relacja ρ X X jest przeciwzwrotna i przechodnia, to jest przeciwsymetryczna Zbadać czy relacja ρ X X
19 Własności iloczynu skalarnego: norma, kąt i odległość
19 Własności iloczynu skalarnego: norma, kąt i odległość Załóżmy, że V jest przestrzenią liniową z iloczynem skalarnym.,.. Definicja 19.1 Normą (długością) wektora v V nazywamy liczbę v = v, v. Uwaga 1
Wielokąty na płaszczyźnie obliczenia z zastosowaniem trygonometrii. Trójkąty. Trójkąt dowolny. Wielokąty trygonometria 1.
Wielokąty na płaszczyźnie obliczenia z zastosowaniem trygonometrii Wielokąt wypukły miara każdego kąt wewnętrznego jest mniejsza od 180 o. Liczba przekątnych: n*(n-2) Suma kątów wewnętrznych wielokąta
WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II
Wykład II I. Algebra wektorów 2.1 Iloczyn wektorowy pary wektorów. 2.1.1 Orientacja przestrzeni Załóżmy, że trójka wektorów a, b i c jest niekomplanarna. Wynika z tego, że żaden z tych wektorów nie jest
Mechanika Kwantowa. Maciej J. Mrowiński. 24 grudnia Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki ma następującą postać: 2 x 2 )
Mechanika Kwantowa Maciej J. Mrowiński 4 grudnia 11 Zadanie MK1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = ma następującą postać: A(a Ψ(x,) = x ) gdy x [ a,a] gdy x / [ a,a] gdzie a +. Wyznacz
13 Układy równań liniowych
13 Układy równań liniowych Definicja 13.1 Niech m, n N. Układem równań liniowych nad ciałem F m równaniach i n niewiadomych x 1, x 2,..., x n nazywamy koniunkcję równań postaci a 11 x 1 + a 12 x 2 +...
1 Wiadomości wst ¾epne
Wiadomości wst ¾ene. Narysować wykresy funkcji elementarnych sin cos tg ctg a ( a 6= ) log a ( a 6= ) arcsin arccos arctg arcctg Podać ich dziedziny i rzeciwdziedziny.. Roz o zyć na u amki roste wyra zenie
9 Przekształcenia liniowe
9 Przekształcenia liniowe Definicja 9.1. Niech V oraz W będą przestrzeniami liniowymi nad tym samym ciałem F. Przekształceniem liniowym nazywamy funkcję ϕ : V W spełniającą warunek (LM) v1,v 2 V a1,a 2
Elektrodynamika Część 2 Specjalne metody elektrostatyki Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 2 Specjalne metody elektrostatyki Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 3 Specjalne metody elektrostatyki 3 3.1 Równanie Laplace
Modelowanie zależności. Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski
Modelowanie zależności pomiędzy zmiennymi losowymi Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski P Zmienne losowe niezależne - przypomnienie Dwie rzeczywiste zmienne losowe X i Y
Wykład 14. Elementy algebry macierzy
Wykład 14 Elementy algebry macierzy dr Mariusz Grządziel 26 stycznia 2009 Układ równań z dwoma niewiadomymi Rozważmy układ równań z dwoma niewiadomymi: a 11 x + a 12 y = h 1 a 21 x + a 22 y = h 2 a 11,
PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY
PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI ZESTAW PRZYGOTOWANY PRZEZ SERWIS WWW.ZADANIA.INFO POZIOM PODSTAWOWY 8 KWIETNIA 2017 CZAS PRACY: 170 MINUT 1 Zadania zamknięte ZADANIE 1 (1 PKT) Dla każdej dodatniej
Analiza I.2*, lato 2018
Analiza I.2*, lato 218 Marcin Kotowski 14 czerwca 218 Zadanie 1. Niech x (, 1) ma rozwinięcie binarne.x 1 x 2.... Niech dla x, 1: oraz f() = f(1) =. Pokaż, że f: f(x) = lim sup n (a) przyjmuje wszystkie
ALGEBRA LINIOWA 2. Lista zadań 2003/2004. Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz, dr Zbigniew Skoczylas
ALGEBRA LINIOWA 2 Lista zadań 23/24 Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz dr Zbigniew Skoczylas Lista pierwsza Zadanie Uzasadnić z definicji że zbiór wszystkich rzeczywistych macierzy trójkątnych górnych stopnia
Notatki do wykładu Geometria Różniczkowa I
Notatki do wykładu Geometria Różniczkowa I Katarzyna Grabowska, KMMF 22 października 2013 1 Przestrzeń styczna i kostyczna c.d. Pora na podsumowanie: Zdefiniowaliśmy przestrzeń styczną do przestrzeni afinicznej
Iloczyn skalarny, wektorowy, mieszany. Ortogonalność wektorów. Metoda ortogonalizacji Grama-Schmidta. Małgorzata Kowaluk semestr X
Iloczyn skalarny, wektorowy, mieszany. Ortogonalność wektorów. Metoda ortogonalizacji Grama-Schmidta. Małgorzata Kowaluk semestr X ILOCZYN SKALARNY Iloczyn skalarny operator na przestrzeni liniowej przypisujący
Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) dla każdego s = (s.
Funkcje analityczne Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) 1 Przekształcenia płaszczyzny Płaszczyzna jako przestrzeń liniowa, odwzorowania liniowe
Opracowanie: mgr Jerzy Pietraszko
Analiza Matematyczna Opracowanie: mgr Jerzy Pietraszko Zadanie 1. Oblicz pochodną funkcji: (a) f(x) = x xx (b) f(x) = log sin 4 x cos 4 x (c) f(x) = sin sin x log x 2(2x) (d) f(x) = ( tg ( x + π 2 (e)
IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. - funkcja dwóch zmiennych,
IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. Definicja 1.1. Niech D będzie podzbiorem przestrzeni R n, n 2. Odwzorowanie f : D R nazywamy
Programowanie liniowe
Programowanie liniowe Maciej Drwal maciej.drwal@pwr.wroc.pl 1 Problem programowania liniowego min x c T x (1) Ax b, (2) x 0. (3) gdzie A R m n, c R n, b R m. Oznaczmy przez x rozwiązanie optymalne, tzn.
INTERPOLACJA I APROKSYMACJA FUNKCJI
Transport, studia niestacjonarne I stopnia, semestr I Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Ewa Pabisek Adam Wosatko Wprowadzenie Na czym polega interpolacja? Interpolacja polega
Ż ć Ó Ś Ó ć Ę Ó Ś ź Ż Ż Ó Ż ź Ó ÓŚ Ć Ó ź Ó ź Ó Ź ć Ę Ó Ś Ż Ó Ó Ń Ą ź ź Ź Ś Ą Ą Ś Ą Ś ć ć ź ź Ó Ó Ę Ź Ą Ź Ę ĘŚ ć ź Ę Ę ź Ę ć Ś Ś Ę Ż Ż ć Ść ć ć Ń Ż Ś ć Ż Ż Ż Ż Ż Ó Ą Ę Ę Ę Ą Ż Ż Ż Ź Ż ć Ś Ż Ż Ż Ż Ż ć Ś
Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne.
Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne. pytania teoretyczne:. Co to znaczy, że wektory v, v 2 i v 3
ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:
ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y +x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz
Spis wszystkich symboli
1 Spis wszystkich symboli Symbole podstawowe - pojedyncze znaki, alfabet grecki α β γ Γ δ ξ η ε ϕ ν ρ τ θ Θ ψ Ψ φ Φ Ω Υ Σ -alfa -beta - gamma - gamma (duże) - delta (małe) - delta (duże) -ksi -eta - epsilon
1 Funkcja wykładnicza i logarytm
1 Funkcja wykładnicza i logarytm 1. Rozwiązać równania; (a) x + 3 = 3 ; (b) x 2 + 9 = 5 ; (c) 3 x 1 = 3x 2 2. Rozwiązać nierówności : (a) 2x 1 > 2 ; (b) 3x 4 2x + 3 > x + 2 ; (c) 3 x > 1. 3. Znając wykres
ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ
ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ WSHE, O/K-CE 10. Homomorfizmy Definicja 1. Niech V, W będą dwiema przestrzeniami liniowymi nad ustalonym ciałem, odwzorowanie ϕ : V W nazywamy homomorfizmem
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści 1 Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna 1 Geometria analityczna w R 3 3 Liczby zespolone
Matematyka stosowana i metody numeryczne
Ewa Pabisek Adam Wosatko Piotr Pluciński Matematyka stosowana i metody numeryczne Konspekt z wykładu 8 Interpolacja Interpolacja polega na budowaniu tzw. funkcji interpolujących ϕ(x) na podstawie zadanych
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści I Zadania Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna Geometria analityczna na płaszczyźnie Liczby zespolone 4 Wielomiany
Geometria Analityczna w Przestrzeni
Algebra p. 1/25 Algebra Geometria Analityczna w Przestrzeni Aleksander Denisiuk denisjuk@pjwstk.edu.pl Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych Wydział Informatyki w Gdańsku ul. Brzegi 55 80-045
Wykłady 11 i 12: Całka oznaczona
Wykłady 11 i 12: Całka oznaczona dr Mariusz Grzadziel Katedra Matematyki, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu semestr zimowy; rok akademicki 2016/2017 Pole trójkata parabolicznego Problem. Chcemy obliczyć
dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;
Wykłady 8 i 9 Pojęcia przestrzeni wektorowej i macierzy Układy równań liniowych Elementy algebry macierzy dodawanie, odejmowanie, mnożenie macierzy; macierz odwrotna dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia
Całka podwójna po prostokącie
Całka podwójna po prostokącie Rozważmy prostokąt = {(x, y) R : a x b, c y d}, gdzie a, b, c, d R, oraz funkcję dwóch zmiennych f : R ograniczoną w tym prostokącie. rostokąt dzielimy na n prostokątów i
Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju
Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji -go i 2-go rodzaju Dr Joanna Banaś Zakład Badań Systemowych Instytut Sztucznej Inteligencji i Metod Matematycznych Wydział Informatyki Politechniki
Potencjał pola elektrycznego
Potencjał pola elektrycznego Pole elektryczne jest polem zachowawczym, czyli praca wykonana przy przesunięciu ładunku pomiędzy dwoma punktami nie zależy od tego po jakiej drodze przesuwamy ładunek. Spróbujemy
Prosta i płaszczyzna w przestrzeni
Prosta i płaszczyzna w przestrzeni Wybrane wzory i informacje Równanie prostej przechodzącej przez punkt P 0 = (x 0, y 0, z 0 ) o wektorze wodzącym r 0 i równoległej do wektora v = [a, b, c] : postać parametrycznego
Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)
Funkcje analityczne Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) 1. Przekształcenia płaszczyzny Płaszczyzna jako przestrzeń liniowa, odwzorowania liniowe
Dr inż. Janusz Dębiński Mechanika ogólna Wykład 2 Podstawowe wiadomości z matematyki Kalisz
Dr inż. Janusz Dębiński Mechanika ogólna Wykład 2 Podstawowe wiadomości z matematyki Kalisz Dr inż. Janusz Dębiński 1 2.1. Przestrzeń i płaszczyzna Podstawowe definicje Punkt - najmniejszy bezwymiarowy
ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna
Arkusz A01 2 Egzamin maturalny z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna odpowiedź Zadanie 1. (0-1) Liczba log 1 3 3 27 jest równa:
22. CAŁKA KRZYWOLINIOWA SKIEROWANA
CAŁA RZYWOLINIOWA SIEROWANA Niech łuk o równaniach parametrycznych: x x(t), y y(t), a < t < b, będzie łukiem regularnym skierowanym, tzn łukiem w którym przyjęto punkt A(x(a), y(a)) za początek łuku, zaś
1 Pochodne wyższych rzędów
Pochodne wyższych rzędów Pochodną rzędu drugiego lub drugą pochodną funkcji y = f(x) nazywamy pochodną pierwszej pochodnej tej funkcji. Analogicznie definiujemy pochodne wyższych rzędów, jako pochodne
Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni
Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni Zadanie 6.1. Obliczyć długości podanych wektorów a) a = [, 4, 12] b) b = [, 5, 2 2 ] c) c = [ρ cos φ, ρ sin φ, h], ρ 0, φ, h R c) d = [ρ cos φ cos
ANEMOMETRIA LASEROWA
1 Wstęp ANEMOMETRIA LASEROWA Anemometria laserowa pozwala na bezdotykowy pomiar prędkośi zastezek (elementów) rozpraszajayh światło Źródłem światła jest laser, którego wiazka jest dzielona się nadwiewiazki
Blok IV: Wektory i geometria
Blok IV: Wektory i geometria IV. Punkty A, B, C, D są kolejnymi wierzhołkami równoległooku ABCD. Ile różnyh, niezerowyh wektorów wyznazają te punkty? IV. Każda para spośród punktow A, B, C, D kwadratu
Funkcje wielu zmiennych
Funkcje wielu zmiennych Wykresy i warstwice funkcji wielu zmiennych. Granice i ciagłość funkcji wielu zmiennych. Pochodne czastkowe funkcji wielu zmiennych. Gradient. Pochodna kierunkowa. Różniczka zupełna.
1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia
1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia Definicja 1 Funkcją dwóch zmiennych określoną na zbiorze A R 2 o wartościach w zbiorze R nazywamy przyporządkowanie każdemu punktowi ze zbioru A dokładnie jednej
5.6 Klasyczne wersje Twierdzenia Stokes a
Ostatecznie f = 1 r 2 f ) r 2 r r + ctg ϑ f r 2 ϑ + 1 2 f r 2 ϑ + 1 2 2 f r 2 sin 2 ϑ ϕ 2 56 Klasyczne wersje Twierdzenia Stokes a Odpowiedniość między polami wektorowymi i jednoformami lub n 1)-formami
LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 2013
LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 03 MATEMATYKA - poziom podstawowy STYCZEŃ 03 Instrukcja dla zdającego Czas pracy: 70 minut. Sprawdź, czy arkusz zawiera 4 stron.. Rozwiązania zadań i odpowiedzi zamieść w miejscu
r = x x2 2 + x2 3.
Przestrze«aniczna Def. 1. Przestrzeni aniczn zwi zan z przestrzeni liniow V nazywamy dowolny niepusty zbiór P z dziaªaniem ω : P P V (które dowolnej parze elementów zbioru P przyporz dkowuje wektor z przestrzeni