FUNKCJE ZMIENNEJ ZESPOLONEJ
|
|
- Michalina Romanowska
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 FUNKCJE ZMIENNEJ ZESPOLONEJ MiNI - zbiór zadań (wybór i opracowanie zadań Agnieszka Badeńska)
2 Spis treści I. Liczby zespolone dzia lania i w lasności 3 II. Pochodna funkcji zespolonej, holomorficzność 5 III. Funkcje elementarne 7 IV. Szeregi zespolone 9 V. Odwzorowania konforemne 2 VI. Ca lki funkcji zmiennej zespolonej i wzór ca lkowy Cauchy ego 4 VII. Szereg Laurenta, klasyfikacja punktów osobliwych 6 VIII. Twierdzenie o residuach, lemat Jordana 8 IX. Twierdzenie Rouché, zasada maksimum 2 X. Funkcje harmoniczne 2 Materia l dodatkowy: XI. Funkcje specjalne Eulera 22 XII. Transformata Fouriera 24 XIII. Transformata Laplace a 26 2
3 I. Liczby zespolone dzia lania i w lasności. Wykonać nastepuj dzia lania na liczbach zespolonych: (a) 3 + 2i 5 i ( ) 2 + i (b) (5 2i) + (8 i) (2 + 3i) 3 + i (c) (4 + i) ( i) (3 + 2i) (d) ( + i)3 ( i) 7 (e) ( i)5 ( + i) Poniższe liczby zespolone sprowadzić do postaci trygonometrycznej: (a) 2 + 2i (b) 3 i (c) 2i i (d) + i 3 3. Korzystajac ze wzorów de Moivre a obliczyć: (a) ( + i ( 3 3) 3, ( + i) 25, 2 + i 2 (b) ( 2 + i2 3) 6 ( + i 3) 7, ) 24 ( + i) 8 ( ( i) i) 8 ( 3 i) 8 (c) i n, ( + i) n ( + i) n,, dla n N ( i) n 2 (d) 4 6, 3 6 i + i i,, 6 8, 3 + i 3 i 4. Obliczyć: (a) 8 + 6i (b) 3 4i (c) + 6i 5. Rozwiazać w dziedzinie zespolonej równania: (a) z 3 = 8i (b) z 4 = 6 (c) z = 3
4 (d) ( i) 4 z 4 = (e) z z = + 2i (f) z 2 2z + 5 = (g) z 2 (2 + i)z + ( + 7i) = (h) z z + (z z) = 3 + 2i (i) i(z + z) + i(z z) = 2i 3 (j) ( zz) 2 z 2 + z 2 = (k) z 7 z 4 i + z 3 i = (l) z 6 z 4 + 4z 2 4 = 6. Niech z C b edzie pierwiastkiem wielomianu o wspó lczynnikach rzeczywistych. Pokazać, że z jest także pierwiastkiem tego wielomianu. 7. Znaleźć pozosta le pierwiastki wielomianu W (z) = z 4 4z 3 + 4z 2 + 4z 5 wiedzac, że z = 2 i jest pierwiastkiem tego wielomnianu. 8. Udowodnić, że: (a) x + iy = x iy dla (x, y) R 2 \ (, ) x 2 + y 2 (b) z + z z z 2 2 = 2 z z 2 2 dla z, z 2 C 9. Funkcje sin(6x) oraz cos(5x) wyrazić za pomoca funkcji sin x i cos x (korzystajac z dwumianu Newtona i wzoru de Moivre a).. Udowodnić poniższe tożsamości dla n N \ {}: (a) sin 2π n + sin 4π n (b) cos 2π n + cos 4π n + + sin 2nπ n = + + cos 2nπ n = (c) cos π 3π 5π 7π 9π + cos + cos + cos + cos = 2 (d) cos 2π 4π 6π 8π π + cos + cos + cos + cos = 2. Zaznaczyć na p laszczyźnie zespolonej zbiory: (a) {z C: z = } (b) {z C: z + i = 3} (c) {z C: 2iz + 6 4} (d) {z C: < z < } (e) {z C: 2 z + 2 i < 3} { (f) z C: z i + z + = 5 } 2 4
5 II. Pochodna funkcji zespolonej, holomorficzność. Wyznaczyć cześć rzeczywista i urojona funkcji: (a) f(z) = z 4 (b) f(z) = z 3 + i z 2 (c) f(z) = z + z (d) f(z) = z 2 2. Dana jest cz eść rzeczywista u(x, y) i cz eść urojona v(x, y) funkcji zespolonej f. Przedstawić t e funkcj e jako funkcj e zmiennej zespolonej z. (a) u(x, y) = x 4 6x 2 y 2 + y 4 x, v(x, y) = 4x 3 y 4xy 3 y (b) u(x, y) = x 2 y 2 + x, v(x, y) = 2xy + y x (c) u(x, y) = + x, v(x, y) = y x 2 + y2 x 2 + y y 2 3. Dana jest funkcja f(z) =. Zbadać, czym jest przy tym odwzorowaniu obraz krzywej z określonej równaniem: (a) x 2 + y 2 = (b) y = (c) x = (d) (x ) 2 + y 2 = 4. Sprawdzić w jakich punktach z C nastepuj funkcje spe lniaja warunki Cauchy ego- Riemanna: (a) f(z) = z 2 (b) f(z) = zimz (c) f(z) = z 2 + 2z (d) f(z) = z 5. Zbadać istnienie pochodnej funkcji f oraz wyznaczyć jej pochodna w punktach, w których istnieje: (a) f(z) = zrez (b) f(z) = z z 5
6 6. Zbadać holomorficzność funkcji: (a) f(z) = z 2 + 2z (b) f(z) = z 2 (c) f(z) = (z 2 + ) z (d) f(z) = z + 2z (e) f(z) = z 2 (z + ) (f) f(z) = z (g) f(z) = z Dla funkcji wymienionych w poprzednim zadaniu: (a) policzyć pochodne f x oraz f y, (b) korzystajac z definicji, policzyć pochodna formalna f, z (c) wywnioskować w jakich punktach p laszczyzny istnieje f (z), (d) korzystajac z definicji, policzyć pochodna formalna f, z (e) zbadać holomorficzność f. 8. Znaleźć funkcje holomorficzna f(z) = u(x, y)+iv(x, y) (a nastepnie zapisać ja w postaci zespolonej f(z)) wiedzac, że: (a) u(x, y) = x 3 3xy 2 (b) u(x, y) = x 2 y 2 + 2x x (c) u(x, y) = x 2 + y 2 x (d) u(x, y) = x 2 + y 2y 2 (e) u(x, y) = 2xy + 3x y (f) v(x, y) = (x + ) 2 + y 2 9. * Pokazać, że twierdzenie o wartości średniej nie zachodzi dla funkcji holomorficznych.. * Niech f H(D(, R)). Udowodnić, że: (a) jeli f (z) = dla z D(, R), to f = const. (b) jeli f(z) = const dla z D(, R), to f = const. 6
7 III. Funkcje elementarne. Obliczyć wartości wyrażeń: (a) Ln ( i), ln ( i), Ln ( + i), ln ( ), (b) cos ( + i), sin ( + 2i), tg (2 i), (c) exp (2 π ) 3 i, cos 2i, cos ni, (d) i i, i πi, i Rozwiazać równania: (a) cos 2 z = 4, (b) sin z =, (c) (z 4 ) sin(πz) =, (d) cosh 2 z =, (e) e z2 =. 3. Wykazać, że dla z = x + iy zachodza tożsamości: (a) sin z = sin x cosh y + i cos x sinh y, (b) cos z = cos x cosh y i sin x sinh y, sin 2x + i sinh 2y (c) tgz = cos 2x + cosh 2y, (d) sin z = sin 2 x + sinh 2 y, (e) cos z = cos 2 x + sinh 2 y. 4. Wykazać, że nastepuj funkcje sa okresowe: (a) sin z, cos z (o okresie T = 2π), (b) tgz, ctgz (o okresie T = π), (c) cosh z, sinh z (o okresie T = 2πi). 5. Wykazać, że dla z C: (a) cos(iz) = cosh z, sin z = i sinh(iz), cos 2 z + sin 2 z =, cosh 2 z sinh 2 z =, (b) sin z = sin z, cos z = cos z, cos( z) = cos z, sin( z) = sin z, (c) cos(z + z 2 ) = cos z cos z 2 sin z sin z 2, (d) sin(z + z 2 ) = sin z cos z 2 + cos z sin z 2. 7
8 6. Znaleźć funkcje holomorficzna f(z) = u(x, y) + iv(x, y) wiedzac, że: (a) u(x, y) = e x (x cos y y sin x), (b) v(x, y) = e x (y cos y + x sin y) + x + y, (c) v(x, y) = arctg y x, x >, (d) v(x, y) = ln ( x 2 + y 2). 7. Korzystajac z definicji pochodnej formalnej f udowodnić, że funkcje sin z, cos z, tgz, z ctgz, sinh z, cosh z, tghz, ctghz sa holomorficzne w swojej dziedzinie. Wyprowadzić wzory na pochodne tych funkcji. 8. Znaleźć obrazy prostych x = const oraz y = const przy odwzorowaniu: (a) f(z) = e z (b) f(z) = sin z, (c) f(z) = tgz. 9. Znaleźć obrazy koncentrycznych okregów i promieni dla tzw. funkcji Żukowskiego: f(z) = ( z + ). 2 z. * Wykazać, że gdy w pewnym obszarze istnieje jednoznaczna ga l aź pierwiastka n z, to istnieje dok ladnie n ga l ezi. Czym one sie różnia? 8
9 IV. Szeregi zespolone. Dla jakich z C nastepuj szeregi sa zbieżne bezwzglednie: (a) (b) (c) (d) n= (z + ) n 2 n, z n + z n, n 2 ( ) n z, z + n= z n z n. 2. Wyznaczyć promień zbieżności poniższych szeregów: (a) (b) (c) (d) (e) (f) e in z n, ( ) n z, i ( z ) n, in ( ) πi sin z n, n ( ) n n 2 z n, z n n!. 3. Dla jakich z C nastepuj szeregi sa zbieżne: (a) (b) (c) (d) ( ) n+ n + z, (n + z) 2, ( ) n z n, n z 5n, n= 9
10 (e) (f) (g) (h) (i) n n z n, z n n, n z n cos in, e n (iz) n, (z + i) n. n + i n= 4. Wyznaczyć promień zbieżności szeregu pot egowego oraz zbadać jego zbieżność na brzegu ko la zbieżności, jeśli: (a) (b) (c) (d) (e) (f) e πi n z n, z n ( i) n, (z + i) n n 2, ( i) n z n, z n (n 2 + n), (z i) n 2 n. 5. Pokazać, że poniższe szeregi maja te sama sume. Zbadać obszar zbieżności obu szeregów. ( ) n z ( ) n ln 2 oraz z n n 2 n 6. Dowieść, że sumy nastepuj acych szeregów potegowych nie maja wspólnego obszaru zbieżności, ale istnieje funkcja, której rozwinieciami sa oba te szeregi. z n ( ) n oraz πi (z 2) n n n 7. Znaleźć wspólny obszar zbieżności poniższych szeregów i pokazać, że maja one te sama sume. [ + z n ( ) ] n z i oraz + i i
11 8. Wyznaczyć rozwiniecia nastepuj acych funkcji w szereg potegowy postaci c n z n oraz znaleźć obszar zbieżności uzyskanego szeregu: (a) f(z) = 2z + 5, (b) f(z) = + z 4, (c) f(z) = + iz iz, (d) f(z) = (e) f(z) = (f) f(z) = (g) f(z) = (h) f(z) = e 2z+πi, + z + z, 2 ( + z)(z + 2), ( + z), 2 ( + z), 3 (i) f(z) = cos(z π), ( z (j) f(z) = sin 2 + π ) Funkcje f(z) = 3 rozwin ać 2+z w szereg potegowy wokó l punktu z = i wyznaczyć obszar zbieżności otrzymanego szeregu. Nastepnie te sama funkcje rozwinać w szereg potegowy wokó l punktów z = i z 2 = + i. Porównać obszary zbieżności wszystkich otrzymanych szeregów.
12 V. Odwzorowania konforemne. Znaleźć obraz obszaru D przy homografii f, jeśli: (a) D = {z C: z < }, f(z) = z i z + i, { (b) D = z C: z i < 2 z + i < } 2, f(z) = z z Udowodnić, że dla dowolnych trzech różnych punktów z, z 2, z 3 C i trzech różnych wartości w, w 2, w 3 C istnieje dok ladnie jedna homografia f taka, że f(z i ) = w i dla i =, 2, Wyznaczyć homografie odwzorowujac a okrag jednostkowy {z C: z = } na oś rzeczywista, aby: (a) punktom, i, okr egu odpowiada ly punkty,, na osi, (b) punktom i,, i okr egu odpowiada ly punkty,, na osi, (c) punktom,, i okr egu odpowiada ly punkty,, na osi. 4. Znaleźć ogólna postać homografii przekszta lcajacej ko lo jednostkowe na siebie. 5. Znaleźć odwzorowanie konforemne f(z), które przekszta lca ko lo jednostkowe na siebie takie, że: (a) f ( ) ( ) 4 = oraz Argf 4 = π, 2 (b) f ( ) ( ) 2 = oraz Argf 2 = π Znaleźć ogólna postać homografii przekszta lcajacej górna pó lp laszczyzne na ko lo jednostkowe. 7. Znaleźć funkcje w = f(z), która odwzorowuje konforemnie górna pó lp laszczyzne w ko lo jednostkowe i taka aby: (a) f(i) = oraz Argf (i) = π 2, (b) f(i) = oraz Argf (i) =. 8. Znaleźć odwzorowanie konforemne f(z), które przekszta lca obszar D na obszar D, jeśli: (a) D = {z C: z > }, D = {z C: Imz < Rez}, (b) D = C \ {z C: Rez Imz = }, D = {z C: z > }, (c) D = C \ {z C: 3 Rez Imz = }, D = {z C: Imz > }, (d) D = {z C: z < }, D = {z C: < Imz < π}, (e) D = { z C: < Imz < π 2 }, D = {z C: Imz > z < }, (f) D = { z C: < Argz < π 3 }, D = {z C: z < }, (g) D = C \ {z C: Rez = Imz a}, a >, D = {z C: Imz > }. 2
13 9. Niech D = {z C: Imz < }. Znaleźć obraz zbioru D przy odwzorowaniu f(z) = Lnz.. Niech D = {z C: < Rez < π}. Znaleźć obraz zbioru D przy odwzorowaniu f(z) = cos z.. Znaleźć obraz siatki linii równoleg lych do osi uk ladu wspó lrz ednych (prostych i odcinków) w pasie { z C: π 2 < Rez < π 2 } przy odwzorowaniu f(z) = tgz. 2. Wykazać, że na to, aby różna od identyczności homografia f(z) = az+b by la inwolucj a cz+d (tzn. f = f ) potrzeba i wystarczy, by a + d =. 3. Wykazać, że każda różna od identyczności homografia, bed aca inwolucja, posiada dok ladnie dwa punkty sta le. 3
14 VI. Ca lki funkcji zmiennej zespolonej i wzór ca lkowy Cauchy ego. Obliczyć ca lk e z funkcji f(z) wzd luż krzywej γ, jeśli: (a) f(z) = Rez, γ odcinek [, + i], (b) f(z) = Imz, γ odcinek [, 2 + i], (c) f(z) = z, γ zadana opisem parametrycznym: z = e it, t [ π 2, π 2 ], (d) f(z) = e z, γ lamana o wierzcho lkach: z =, z 2 =, z 3 = + i, (e) f(z) = e z, γ lamana o wierzcho lkach: z =, z 2 = i, z 3 = + i, (f) f(z) = e iz, γ dowolna krzywa o poczatku z = i oraz końcu z 2 =, (g) f(z) = cos z, γ dowolna krzywa o poczatku z = oraz końcu z 2 = π, 2 (h) f(z) = z sin z, γ dowolna krzywa o poczatku z = oraz końcu z 2 = i, (i) f(z) = sin(2z + ), γ dowolna krzywa o poczatku z = oraz końcu z 2 = π, 2 (j) f(z) = (z ) cos z, γ dowolna krzywa o poczatku z = πi oraz końcu z 2 2 = πi, 2 (k) f(z) = ze 2z, γ dowolna krzywa o poczatku z = oraz końcu z 2 = πi Obliczyć nastepuj ca lki po krzywych zamknietych: (a) z dz, (b) (c) (d) (e) (f) (g) (h) (i) z = z =2 z =2 z =2 z =3 z i =5 z 2i =2 z =2 z 3i =2 z dz, z 2 z + dz, z 2 z dz, z 2 z 2i dz, z dz, (z 2 + 9) 2 dz, z 2 + z + i dz, e z z(z 2i) dz, 4
15 (j) (k) (l) (m) (n) (o) (p) (q) (r) (s) z+i =3 z+i = 5 2 z i = D D γ γ sin z z + i dz, sin z (z i)(z 2i) dz, cos z (z i) 3 dz, z 2 dz, gdzie D = {z C: Rez + Imz 3}, z 3 2z 2 + z 2 tgz dz, gdzie D = [ 2, 2] [ 2, 2], z (z 2 4iz 4)(z + ) 3 dz, gdzie γ krzywa o równaniu: x2 + y 2 4y 5 =, sin π 4 z z 2 dz, gdzie γ krzywa o równaniu: x2 + y 2 2x =, z =R z = 5 4 z = dz, dla R > 2 i dla < R < 2, (z ) 3 (z + ) 3 [ ] z 6 2z z4 e z2 dz, [ ] e 2z + z cos(z ) dz. z 3 3z 2 + 3z 3. Obliczyć ca lki rzeczywiste: (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) dx x 4 + 2x 2 +, dx (x 2 + x + ), 2 dx (x 2 + ) 2 (x 2 + 4), x dx x 4 + 6x 2 + 3, x 2 x + 2 x 4 + x dx, x 2 dx, a >, (x 2 + a 2 ) 3 dx, a, b >, a b. (x 2 + a 2 ) 2 (x 2 + b 2 ) 5
16 VII. Szereg Laurenta, klasyfikacja punktów osobliwych. Funkcje f(z) rozwinać w szereg Laurenta odpowiednio w pierścieniach V i V 2 : (a) f(z) = (b) f(z) = (z )(z 2), V = {z C: < z < 2}, V 2 = {z C: 2 < z }, (z )(z 2), V = {z C: < z < }, V 2 = {z C: < z }, (c) f(z) = z + z 3 (d) f(z) = (e) f(z) = (z 2 + )(z 2 + 2), V = z, V = {z C: < z < 3}, V 2 = {z C: 3 < z }, { z C: < z < } { 2, V 2 = z C: } 2 < z, (z 2 )(z 2 2), V = {z C: < z < }, V 2 = {z C: 2 < z }, (f) f(z) = e z z, V = {z C: < z }. 2. Znaleźć cześć g lówna i regularna szeregu Laurenta funkcji f(z) = : z 2 + (a) w dysku D (, 2 ) = { z C: z < 2 }, (b) w pierścieniu P (, 2, ) = { z C: 2 < z < }, (c) w pierścieniu P (i,, 2) = {z C: < z i < 2}, (d) w pierścieniu P ( i,, 2) = {z C: < z + i < 2}, (e) w pierścieniu P (2i,, 3) = {z C: < z 2i < 3}, (f) w pierścieniu P ( 2i,, 3) = {z C: < z + 2i < 3}. 3. Funkcje f(z) = Ln( + z) rozwinać z 2 w szereg Laurenta w otoczeniu nak lutym punktu z =. Wyznaczyć obszar zbieżności otrzymanego szeregu oraz residuum funkcji f w punkcie z. 4. Znaleźć zera poniższych funkcji i określić ich krotność: (a) f(z) = z sin z, (b) f(z) = ctgz, (c) f(z) = (z ) 2 cos(πz) (2z )(z 2 + ) 5 sin 3 (πz). 5. Znaleźć bieguny poniższych funkcji, określić ich krotność oraz obliczyć residua: (a) f(z) = (b) f(z) = (c) f(z) = e iπ z 4, (2 z)(z 2 4), (z 2 + 4), 3 (d) f(z) = πctg(πz) z 2. 6
17 6. Wyznaczyć izolowane punkty osobliwe nastepuj acych funkcji oraz określić ich rodzaj: (a) f(z) = (b) f(z) = sin z, (c) f(z) = (d) f(z) = tg 2 z, z + 2 (z ) 3 (z + )z, (z 2 + i) 3, (e) f(z) = e z 2i, (f) f(z) = cos z z 2, (g) f(z) = sin z z 4, (h) f(z) = e z + e z. 7. Wyznaczyć residua funkcji f(z) w jej punktach osobliwych: (a) f(z) = z2 + z 2, (b) f(z) = cos z z i, (c) f(z) = z 2 (z 2 + ) 2, (d) f(z) = e z+ z, (e) f(z) = cos z, (f) f(z) = e z, (g) f(z) = z + ez, (h) f(z) = e z, (i) f(z) = ctg 2 z. 8. Określić rodzaj osobliwości funkcji f(z) w punkcie z = i wyznaczyć residuum w tym punkcie: ( (a) f(z) = z + ), z (b) f(z) = (e z ) z, (c) f(z) = ctgz z. 7
18 VIII. Twierdzenie o residuach, lemat Jordana. Obliczyć ca lki γ f(z) dz (korzystajac z twierdzenia o residuach lub ze wzoru ca lkowego Cauchy ego), jeśli: (a) f(z) = + z, γ : 4 x2 + y 2 2x =, (b) f(z) = (z ) 2 (z 2 + ), γ : x2 + y 2 = 2x + 2y, (c) f(z) = (d) f(z) = 2z z(z ), γ : x2 + y 2 = 9, z2 2z, γ(t) = 2eit, t [, 2π], (e) f(z) = eiz z 2, γ = S, (f) f(z) = sin z z, γ = S, (g) f(z) = ez, γ = D(a, a), a >, z 4 (h) f(z) = z sin z (z i), γ : 3 4x2 + y2 4 =. 2. Wykorzystujac metody funkcji zespolonych, obliczyć ca lki rzeczywiste: (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) cos x x dx, x sin x x 2 + 4x + 2 dx, cos x x 4 + dx, cos x dx, a >, x 2 + a2 cos x dx, a >, (x 2 + a 2 ) 2 x sin x dx, a >, (x 2 + a 2 ) 2 cos(mx) dx, a >, m >. (x 2 + a 2 ) 2 8
19 3. Stosujac podstawienie z = e ix (zmieniajac odpowiednio droge ca lkowania) obliczyć nastepuj ca lki, korzystajac z twierdzenia o residuach: (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) 2π 2π 2π 2π 2π 2π 2π dx sin x, dx + 8 cos 2 x, dx 2a cos x + a 2, < a <, dx (2 + cos x) 2, dx cos x + a, a >, sin 2 x dx, a > b >, a + b cos x cos 2 3x dx, a <. 2a cos 2x + a2 4. Obliczyć ca lk e ( ) 2 sin x dx. x Wsk.: Rozważyć funkcje pomocnicza: f(z) = e2iz. z 2 ( ) 3 sin x 5. Obliczyć ca lke dx. x Wsk.: Rozważyć funkcje pomocnicza: f(z) = 3eiz e 3iz 2. z 3 9
20 IX. Twierdzenie Rouché, zasada maksimum. Określić liczbe rozwiazać poniższych równań, leżacych wewnatrz ko la jednostkowego D(, ) = {z C: z < }: (a) 2z 5 z 3 + 3z 2 z + 8 =, (b) z 7 5z 4 + z 2 2 =, (c) z 9 2z 6 + z 2 8z 2 =, (d) z 8 4z 5 + z 2 =, (e) z 4 5z + =, (f) z 5 6z + 4 =, (g) 4z 5 + z 4 + z 2 + =, (h) z 5 4z 4 z 3 + =. 2. Wyznaczyć liczbe pierwiastków równania e z α = z, gdzie α R, α >, leżacych wewnatrz ko la jednostkowego. 3. Wykazać, że jeśli f jest funkcja holomorficzna w dysku D = {z C: z < } i f(z) < dla z D, to równanie f(z) = z ma dok ladnie jeden pierwiastek w D. 4. Wykazać, że jeśli funkcja f jest holomorficzna dla z >, posiada skończona granice przy z i jest ciag la na zbiorze {z C: z }, to f(z) osiaga maksimum na okregu S = {z C: z = }. 5. Wykazać, że jeśli P jest wielomianem stopnia n i dla pewnej sta lej M zachodzi nierówność P (z) < M dla z, to dla z prawdziwa jest nierówność: P (z) M z n. 6. Wykazać, że jeśli f jest funkcja holomorficzna na spójnym obszarze D oraz f(z) jest sta ly w D, to f jest sta la w D. 2
21 X. Funkcje harmoniczne. Znaleźć funkcje u(x, y) harmoniczna w obszarze D i spe lniajac a warunek brzegowy u D = ϕ, jeżeli: (a) D = { (x, y): x 2 + y 2 < }, ϕ(x, y) = x + xy, (b) D = { (x, y): x 2 + y 2 < 4 }, ϕ(x, y) = x 2 2xy + 2y 2, (c) D = { (x, y): x 2 + y 2 < }, ϕ(x, y) = x 2 3xy 2y 2 2, (d) D = { (x, y): x 2 + y 2 < 4 }, ϕ(x, y) = x + 3xy x 2 y, (e) D = { (x, y): x 2 + y 2 < a 2}, ϕ(x, y) = 3x 2 + xy 3y 2 + x y 2, a >. 2. Znaleźć funkcje u(x, y) harmoniczna w obszarze D, spe lniajac a warunek brzegowy u = ϕ i tak a, n D że u(, ) = a, jeżeli: (a) D = { (x, y): x 2 + y 2 < }, ϕ(x, y) = x + y, a =, (b) D = { (x, y): x 2 + y 2 < }, ϕ(x, y) = x 3 y 3, a = 3, (c) D = { (x, y): x 2 + y 2 < }, ϕ(x, y) = x 2, a =. 3. Pokazać, że jeśli f: D D 2 jest funkcja holomorficzna w obszarze D oraz u: D 2 R jest harmoniczna w obszarze D 2, to superpozycja u f jest harmoniczna w D. 4. Wyznaczyć funkcje u(x, y) harmoniczna w górnej pó lp laszczyźnie, ciag l a dla y, ograniczona w nieskończoności i spe lniajac a warunek brzegowy: u(x, ) = α(x) dla x R. 5. Zbadać czy obszar D = {(x, y): < x 2 + y 2 < } jest regularny ze wzgl edu na zagadnienie Dirichleta. 2
22 XI. Funkcje specjalne Eulera. Pokazać, że funkcja beta Eulera, zdefiniowana wzorem: B(a, b) = spe lnia nastepuj tożsamości: x a ( x) b dx, dla a, b C, Re a >, Re b > (a) B(a, b) = B(b, a), B(, ) =, (b) B(a, b) = b B(a, b ), a + b (m )!(n )! (c) B(m, n) = dla m, n N, (m + n )! (d) B(a, a) = ( ) 2 B 2a 2, a, (e) B(a, b) = (f) B(a, b) = (g) π 2 y a dy, ( + y) a+b x a + x b ( + x) a+b dx, sin m x cos n x dx = ( m + 2 B, n Pokazać, że funkcja gamma Eulera, zdefiniowana wzorem: Γ(z) = spe lnia nastepuj tożsamości: ). e t t z dt, dla Re z > (a) Γ(z + ) = zγ(z), Γ() =, Γ(n + ) = n! dla n N, (b) B(x, y) = Γ(x)Γ(y) Γ(x + y), (c) Γ(z) = lim n n z n! z(z + )... (z + n) (tzw. wzór Gaussa) Wsk.: Zastosować podstawienie u = e t i zauważyć, że lim (d) Γ(z) = ( ) + z n z + z n Wsk.: Wykorzystać wzór Gaussa. 3. Pokazać, że ciag u n, określony wzorem: u n = n ln n n [ ( )] n u n = ln. u jest zbieżny. Granice tego ciagu oznaczamy przez γ i nazywamy sta l a Eulera. Wsk.: Rozważyć ciag pomocniczy v n = ln(n + ), zauważyć, że u 2 n n jest malejacy, natomiast v n rosnacy oraz u n > v n. 22
23 4. Udowodnić nastepuj tożsamości: (a) e γ e n = +, n (b) (c) (d) n+ Γ(z) = eγz z ( + z ) e z n n d dz (ln Γ(z)) = γ z + z n(n + z), d 2 dz (ln Γ(z)) = 2 (n + z). 2 n= (tzw. wzór Weierstrassa), 5. Zak ladajac, że prawdziwe jest wyrażenie asymptotyczne postaci: [( Γ(z) = exp z ) ln z z + ] 2 2 ln(2π) ( + τ(z)) gdzie τ(z) const z wyprowadzić tzw. wzór Stirlinga na n!: [( n! exp n + ) ln(n + ) n + ln ] 2π 2 2πn n+ 2 e n 23
24 XII. Transformata Fouriera. Zbadać dla jakich z C zbieżne sa szeregi: n sin(nz) (a) ( ), n n cos(nz) (b) ( ). n 2 2. Obliczyć transformaty Fouriera nastepuj acych funkcji: t + 2ω dla 2ω t (a) f(t) = 2ω t dla t 2ω, ω >, dla t > ω dla 2ω t < (b) f(t) = dla < t 2ω, ω >, dla t > ω i t = (c) f(t) = e αt2, α >. 3. Obliczyć F [ 2 e x ], gdzie F 2 = F F oznacza druga iteracje transformaty Fouriera. 4. Niech F oznacza transformate Fouriera oraz oznaczmy F(f) = F. Wykazać, że prawdziwe sa nastepuj w lasności: (a) Jeśli t n f(t) jest bezwzgl ednie ca lkowalna na R, to d n F (ω) = ( i)n dωn e iωt t n f(t) dt = ( i) n F [t n f(t)] (ω) (b) Jeśli f, f,..., f (n) sa bezwzglednie ca lkowalne na R, to F [ f (n) (t) ] (ω) = (iω) n F (ω) (c) Jeśli f oraz ϕ(t) = t t f(τ)dτ sa bezwglednie ca lkowalne na R oraz lim ϕ(t) =, t ± to F [ϕ(t)] (ω) = iω F (ω) (d) Jeśli f jest bezwzgl ednie ca lkowalna na R, to F [f(t t )] (ω) = e iωt F (ω) (e) Jeśli f jest bezwzgl ednie ca lkowalna na R, to F [ e iω t f(t) ] = F (ω ω ) (f) Jeśli f jest bezwzgl ednie ca lkowalna na R, to F [f(t) cos(ω t)] (ω) = 2 [F (ω ω ) + F (ω + ω )] 24
25 (g) Jeśli f jest bezwzgl ednie ca lkowalna na R, to F [f(t) sin(ω t)] (ω) = 2 [F (ω ω ) F (ω + ω )] (h) Jeśli f jest bezwzglednie ca lkowalna na R, to [ ( )] t F f (ω) = a F (aω) a (i) Jeśli f jest bezwzglednie ca lkowalna na R, to [ ] F f(t) (ω) = F ( ω) 25
26 XIII. Transformata Laplace a. Wyznaczyć transformaty Laplace a nastepuj acych funkcji: (a) f(z) = e at, a >, g(z) = cos(kt), h(z) = sin(kt), k Z, (b) f(z) = cosh(kt), g(z) = sinh(kt), k Z, h(z) = t α, α >, (c) f(z) = 2 (sin t + t cos t), g(z) = sin(kt)eat, h(z) = t cos(kt), a >, k Z. 2. Oznaczmy F (s) = L[f(t)](s). Pokazać, że dla m n prawdziwe sa nasteuj wzory: ] (a) L [t m dn dt f(t) (s) = ( ) m dm n ds m [sn F (s)], [ ] d n (b) L dt n (tm f(t)) (s) = ( ) m s n dm ds F (s). m 3. Pokazać, że: [ ] f(t) L (s) = t s F (σ) dσ (ca lkujemy po takiej drodze, że Reσ ). Korzystajac z udowodnionego wzoru obliczyć: sin(kt) dt oraz L [Si(kt)] (s), t gdzie Si(kt) = t sin(kτ) τ dτ (tzw. sinus ca lkowy). 4. Pokazać, że jeśli f jest funkcja okresowa o okresie podstawowym T, to L [f(t)] (s) = e st T f(t)e st dt 5. Wyznaczyć transformaty odwrotne nastepuj acych funkcji: (a) F (s) = s2 + s +, s 3 + s s + (b) F (s) = (s + )(s 2 + 4s + 3), (c) F (s) = (d) F (s) = (e) F (s) = (f) F (s) = 5s + 3 s(s )(s 2 + 2s + 5), s + 5 s(s 2 + s + 29), s(s 2), 2 s 2 (s 2 + 4) 2, (g) F (s) = s2 4 (s 2 + 4) 2, 26
27 s 2 (h) F (s) = (s 2 + ), 2 (i) F (s) = s(s + a), a R, 3 s (j) F (s) =, a, b R. (s + a)(s + b) 6. Stosujac przekszta lcenie Laplace a, rozwiazać nastepuj zagadnienia Cauchy ego: (a) y y y =, y() =, y () =, (b) y + 2y + y = 5 sin(2t), y() = y () =, (c) y + 9y = 3 cosh t, y() = 3, y () =, (d) y 2y + y = t 2 e t, y() = y () =, (e) y y = 4 sin t + 5 cos(2t), y() = 2, y () = 3, (f) y + y = e 2y, y() = y () = y () =, (g) y + 3y + 3y + y = 6e t, y() = y () = y () =, (h) y (4) + 4y = t 2, y() = y () = y () = y () =. 7. Rozwiazać nastepuj równania różniczkowo-ca lkowe: (a) f (x) f(x) + x (b) f (x) 2f (x) + f(x) + 2 f() = f () =, (c) f (x) f(x) x f() =, f () =. (x t)f (t)dt x t f(t) sinh(x t)dt + f(t)dt = x, f() =, cos(x t)f (t)dt + 2 t t sin(x t)f (t)dt = cos x, f (t) cosh(x t)dt = cosh x, 8. Rozwiazać nastepuj uk lady równań różniczkowych: { y (a) z 2y + 2z = 2t y + 2z, y() = y () = z() = z () =, + y = { z (b) 2y z = y, y() = z() =, + z = x = y z (c) y = x + y, x() =, y() = 2, z() = 3. z = x + z 27
28 9. Rozwiazać nastepuj uk lady równań ca lkowych: x x f (x) = 2 f (t)e 2(x t) dt + f 2 (t)dt (a) x x, f 2 (x) = 4x f (t)dt + (x t)f 2 (t)dt x x f (x) = e x + f (t)dt f 2 (t)e x t dt (b) x x, f 2 (x) = x (x t)f (t)dt + f 2 (t)dt x x f (x) = e x f (t)dt + 4 f 2 (t)e x t dt (c) x x, f 2 (x) = f (t)e t x dt + f 2 (t)dt (d) t τf (τ)dτ f(t) = = 2 t2 + g(t) t g(τ)dτ. 28
1. Liczby zespolone Zadanie 1.1. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone (1) 1 i (2) (5)
. Liczby zespolone Zadanie.. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone () i +i, () 3i, (3) ( + i 3) 6, (4) (5) ( +i ( i) 5, +i 3 i ) 4. Zadanie.. Znaleźć moduł i argument główny
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Bardziej szczegółowoFUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006
FUNKJE ZESPOLONE Lista zadań 25/26 Opracowanie: dr Jolanta Długosz Liczby zespolone. Obliczyć wartości podanych wyrażeń: (2 + ) ( ) 2 4 i (5 + i); b) (3 i)( 4 + 2i); c) 4 + i ; d) ( + i) 4 ; e) ( 2 + 3i)
Bardziej szczegółowoc n (z z 0 ) n (2) Powiemy, że szereg Laurenta (2) jest zbieżny, jeśli każdy z szeregów zdefiniowanych w (1) jest f(z). Sume
Szeregi Laurenta, punkty osobliwe izolowane, klasyfikacja funkcji ze wzgl edu na osobliwości Dane s dwa szeregi postaci c n (z z 0 ) n i c n (z z 0 ) n. (1) n=1 1 Pierwszy z tych szeregów jest zbieżny
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Bardziej szczegółowoIndeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej
Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl edem krzywej zamkni etej 1. Liczby zespolone - konstrukcja Hamiltona 2. Homotopia odwzorowań na okr egu 3. Indeks odwzorowania ciag lego wzgledem krzywej zamknietej
Bardziej szczegółowoRachunek różniczkowy i całkowy 2016/17
Rachunek różniczkowy i całkowy 26/7 Zadania domowe w pakietach tygodniowych Tydzień 3-7..26 Zadanie O. Czy dla wszelkich zbiorów A, B i C zachodzą następujące równości: (A B)\C = (A\C) (B\C), A\(B\C) =
Bardziej szczegółowodkowanych par liczb rzeczywistych postaci z = (a, b). W zbiorze tym wprowadzamy dzia lania +, w naste dziemy z liczba
1. Liczby zespolone Cia lo liczb rzeczywistych be dziemy oznaczać symbolem R, pierścień liczb ca lkowitych symbolem Z, a zbiór liczb naturalnych symbolem N. Przyjmujemy, że 0 / N. Rozważmy zbiór C = R
Bardziej szczegółowoWażną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)
Wykład 6 Funkcje harmoniczne Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. e f i n i c j a Funkcję u (x 1, x 2,..., x n ) nazywamy harmoniczną w obszarze R n wtedy i
Bardziej szczegółowoZagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych
Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 3. Funkcje holomorficzne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) z = x + iy A
Funkcje analityczne Wykład 3. Funkcje holomorficzne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 206/207) Funkcje zespolone zmiennej zespolonej Funkcje zespolone zmiennej zespolonej Niech A C. Funkcja
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 12
Funkcje analityczne. Wykład 2 Szeregi Laurenta. Osobliwości funkcji zespolonych. Twierdzenie o residuach Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 206/207) Plan wykładu W czasie wykładu omawiać
Bardziej szczegółowoFunkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe
Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe P. Wojtaszczyk 29 maja 22 Ten plik będzie progresywnie modyfikowany. Będzie on zawierał. Zadanie omówione na ćwiczeniach 2. Zadania ćwiczebne do samodzielnego
Bardziej szczegółowoZadania z funkcji zespolonych. III semestr
Zadania z funkcji zespolonych III semestr 1 Spis treści 1. Liczby zespolone - dzia lania i w lasności Zad. 1 1. Pochodna funkcji zmiennej zespolonej, holomorficzność Zad. 11-19 3. Funkcje elementarne Zad.
Bardziej szczegółowoczastkowych Państwo przyk ladowe zadania z rozwiazaniami: karpinw adres strony www, na której znajda
Zadania z równań różniczkowych czastkowych Za l aczam adres strony www, na której znajda Państwo przyk ladowe zadania z rozwiazaniami: http://math.uni.lodz.pl/ karpinw Zadanie 1. Znaleźć wszystkie rozwiazania
Bardziej szczegółowo6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek
6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek Mówimy, że funkcja holomorficzna f ma w punkcie a zero krotności k, jeśli f(a) = f (a) = = f (k ) (a) = 0, f (k) (a) 0. Rozwijając f w szereg Taylora w otoczeniu
Bardziej szczegółowoFunkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008
Funkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008 Czternasta porcja zadań. Uwaga: i) W każdym zadaniu można korzystać z poprzednich jego części i innych zadań, nawet, jeśli się ich nie rozwiązało. ii) Wcześniejsze
Bardziej szczegółowo1 + iϕ n. = cos ϕ + i sin ϕ. e n z n n n. c M n z n, c n z Mn.
WRAiT 2 #1 1. Dla jakich a C ciągi o wyrazach na n, a n 1 + a n, an /n, są zbieżne? 2. Wykaż zbieżność i znajdź granice ciągów n a k, a n 1 + a 2n ( a < 1), a n 1 + a 2n ( a > 1), 1 n 3. Dla danego ϕ R
Bardziej szczegółowoz n n=1 S n nazywamy sum a szeregu. Szereg, który nie jest zbieżny, nazywamy rozbieżnym. n=1
3 Szeregi zespolone 3. Szeregi liczbowe Mówimy, że szereg o wyrazach zespolonych jest zbieżny, jeżeli ci ag jego sum czȩściowych {S n }, gdzie S n = z + z +... + jest zbieżny do granicy w laściwej. Granicȩ
Bardziej szczegółowo1. Liczby zespolone i
Zadania podstawowe Liczby zespolone Zadanie Podać część rzeczywistą i urojoną następujących liczb zespolonych: z = ( + 7i)( + i) + ( 5 i)( + 7i), z = + i, z = + i i, z 4 = i + i + i i Zadanie Dla jakich
Bardziej szczegółowoZadania o liczbach zespolonych
Zadania o liczbach zespolonych Zadanie 1. Znaleźć takie liczby rzeczywiste a i b, aby zachodzi ly równości: a) a( + i) + b(4 i) 6 i, b) a( + i) + b( + i) 8i, c) a(4 i) + b(1 + i) 7 1i, ( ) a d) i + b +i
Bardziej szczegółowo1 Przestrzenie unitarne i przestrzenie Hilberta.
Przestrzenie unitarne i przestrzenie Hilberta.. Wykazać, że iloczyn skalarny w przestrzeni wektorowej X nad cia lem K ma nastepuj ace w lasności: (i) x, y + z = x, y + x, z, (ii) x, λy = λ x, y, (iii)
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) dla każdego s = (s.
Funkcje analityczne Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) 1 Przekształcenia płaszczyzny Płaszczyzna jako przestrzeń liniowa, odwzorowania liniowe
Bardziej szczegółowoELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),
ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)
Funkcje analityczne Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) 1. Przekształcenia płaszczyzny Płaszczyzna jako przestrzeń liniowa, odwzorowania liniowe
Bardziej szczegółowoSzeregi funkcyjne. Szeregi potęgowe i trygonometryczne. Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka
Szeregi funkcyjne Szeregi potęgowe i trygonometryczne Małgorzata Wyrwas Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka Szeregi funkcyjne str. 1/36 Szereg potęgowy Szeregiem potęgowym o
Bardziej szczegółowoKryptografia - zastosowanie krzywych eliptycznych
Kryptografia - zastosowanie krzywych eliptycznych 24 marca 2011 Niech F będzie ciałem doskonałym (tzn. każde rozszerzenie algebraiczne ciała F jest rozdzielcze lub równoważnie, monomorfizm Frobeniusa jest
Bardziej szczegółowow teorii funkcji. Dwa s lynne problemy. Micha l Jasiczak
Równania różniczkowe czastkowe w teorii funkcji. Dwa s lynne problemy. Micha l Jasiczak Horyzonty 2014 Podstawowy obiekt wyk ladu: funkcje holomorficzne wielu zmiennych Temat: dwa problemy, których znane
Bardziej szczegółowoELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad. 2015 / 2016. ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1. 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:
ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1 1. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y 1+x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz
Bardziej szczegółowoZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE
. Oblicyć: ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH a) ( 7i) ( 9i); b) (5 i)( + i); c) 4+3i ; LICZBY ZESPOLONE d) 3i 3i ; e) pierwiastki kwadratowe 8 + i.. Narysować biór tych licb espolonych, które spełniają warunek:
Bardziej szczegółowoSpis treści. Księgarnia PWN: Andrzej Ganczar - Analiza zespolona w zadaniach. Wstęp... Oznaczenia... Zadania. 1. Liczby zespolone...
Księgarnia PWN: Andrzej Ganczar - Analiza zespolona w zadaniach Wstęp... Oznaczenia... XI XIII Zadania 1. Liczby zespolone... 3 1.1. Własności liczb zespolonych... 3 1.1.A. Zadania łatwe... 4 1.1.B. Zadania
Bardziej szczegółowoZadania z funkcji zespolonych. III semestr
Zadania funkcji espolonych III semestr Spis treści 1. Licby espolone - dia lania i w lasności Zad. 1-11 2. Pochodna funkcji miennej espolonej holomorficność Zad. 12-2 3. Funkcje elementarne Zad. 21-34
Bardziej szczegółowoLista nr 1 - Liczby zespolone
Lista nr - Liczby zespolone Zadanie. Obliczyć: a) ( 3 i) 3 ( 6 i ) 8 c) (+ 3i) 8 (i ) 6 + 3 i + e) f*) g) ( 3 i ) 77 ( ( 3 i + ) 3i 3i h) ( + 3i) 5 ( i) 0 i) i ( 3 i ) 4 ) +... + ( 3 i ) 0 Zadanie. Przedstawić
Bardziej szczegółowo5. wykładu.) x 2 +2x+5dx. (Wskazówka: wykorzystać to, że sin = Im(exp) na osi rzeczywistej; użyć lematu Jordana.) 3. Obliczyć
FAN: wybór zadań przygotowawczych do egzaminu. styczeń 2014r. Egzamin będzie z całości materiału również i tej jego części, która objęta była poprzednimi zadaniami przygotowawczymi i samym kolokwium. Poniższy
Bardziej szczegółowoLista 1. (e) z działaniem dodawania ciągów i mnożeniem ciągu przez liczbę. (f) z działaniem dodawania ciągów i mnożeniem ciągu przez liczbę
MATEMATYKA Lista 1 1. Zbadać liniową niezależność wektorów. (a) (1, 2, 3), (3, 4, 5), V = R 3 ; (b) (1, 2, 3), (3, 2, 1), (1, 1, 1), V = R 3 ; (c) (1, 0, 0, 0), ( 1, 1, 0, 0), (1, 1, 1, 0), ( 1, 1 1, 1),
Bardziej szczegółowoALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści 1 Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna 1 Geometria analityczna w R 3 3 Liczby zespolone
Bardziej szczegółowoc ze wzoru dwumianowego Newtona obliczyć sumy: a) 3 2 obliczyć wartości wyrazów będa cych liczbami ca lkowitymi,
3 Korzystaja c ze wzoru dwumianowego Newtona obliczyć sumy: a) n ( n n k) ; b) 4 W rozwinie ciu dwumianowym: ( 4 a) ) 1, 3 2 obliczyć wartości wyrazów będa cych liczbami ca lkowitymi, ( ) b) 3 13, 5 +
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017)
Funkcje analityczne Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) Paweł Mleczko Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1. Sprawy organizacyjne
Bardziej szczegółowoRównania różniczkowe. Notatki z wykładu.
Równania różniczkowe Notatki z wykładu http://robert.brainusers.net 17.06.2009 Notatki własne z wykładu. Są niekompletne, bez bibliografii oraz mogą zawierać błędy i usterki. Z tego powodu niniejszy dokument
Bardziej szczegółowoAnaliza matematyczna 2 zadania z odpowiedziami
Analiza matematyczna zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki strona główna Spis treści I Całki niewłaściwe pierwszego rodzaju II Całki niewłaściwe drugiego rodzaju 5 III Szeregi liczbowe 6 IV Szeregi potęgowe
Bardziej szczegółowoAM1.2 zadania 14. Zadania z numerami opatrzonymi gwiazdka
AM.2 zadania 4 Tekst poprawiony 24 kwietnia 206 r. Zadania 26, 28, 29, 3, 33, 34, 35, 36, 40, 42, 62 i inne z wykrzyknikiem obok numeru sa obowiazkowe! Zadania z numerami opatrzonymi gwiazdka można napisać
Bardziej szczegółowoRozdział 2. Liczby zespolone
Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1, y 1 ) + x, y ) := x 1 + x, y 1 + y ), 1) x 1, y 1 ) x, y ) := x 1 x y 1 y, x 1 y + x y 1 ) ) jest ciałem zob rozdział
Bardziej szczegółowoAnaliza Matematyczna MAEW101
Analiza Matematyczna MAEW Wydział Elektroniki Listy zadań nr 8-4 (część II) na podstawie skryptów: M.Gewert, Z Skoczylas, Analiza Matematyczna. Przykłady i zadania, GiS, Wrocław 5 M.Gewert, Z Skoczylas,
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. x + 2 = 0.
Liczby zespolone 1 Wiadomości wstępne Rozważmy równanie wielomianowe postaci x + 2 = 0. Współczynniki wielomianu stojącego po lewej stronie są liczbami całkowitymi i jedyny pierwiastek x = 2 jest liczbą
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA 2 zadania z odpowiedziami
ANALIZA MATEMATYCZNA zadania z odpowiedziami Maciej Burnecki strona główna Spis treści Całki niewłaściwe pierwszego rodzaju Całki niewłaściwe drugiego rodzaju Szeregi liczbowe 4 4 Szeregi potęgowe 5 5
Bardziej szczegółowoP (x, y) + Q(x, y)y = 0. g lym w obszrze G R n+1. Funkcje. zania uk ladu (1) o wykresie przebiegaja
19. O ca lkach pierwszych W paragrafie 6 przy badaniu rozwia zań równania P (x, y) + Q(x, y)y = 0 wprowadzono poje cie ca lki równania, podano pewne kryteria na wyznaczanie ca lek równania. Znajomość ca
Bardziej szczegółowoRównanie przewodnictwa cieplnego (I)
Wykład 4 Równanie przewodnictwa cieplnego (I) 4.1 Zagadnienie Cauchy ego dla pręta nieograniczonego Rozkład temperatury w jednowymiarowym nieograniczonym pręcie opisuje funkcja u = u(x, t), spełniająca
Bardziej szczegółowoRównanie przewodnictwa cieplnego (II)
Wykład 5 Równanie przewodnictwa cieplnego (II) 5.1 Metoda Fouriera dla pręta ograniczonego 5.1.1 Pierwsze zagadnienie brzegowe dla pręta ograniczonego Poszukujemy rozwiązania równania przewodnictwa spełniającego
Bardziej szczegółowoMiNI Akademia Matematyki na Politechnice Warszawskiej
MiNI Akademia Matematyki na Politechnice Warszawskiej Krzysztof Che lmiński Okr egi i styczne MiNI PW, 14.10.2017 Podstawowe twierdzenia wykorzystywane w zadaniach z ćwiczeń Twierdzenie 1 (najmocniesze
Bardziej szczegółowoTRANSFORMATA FOURIERA
TRANSFORMATA FOURIERA. Wzór całkowy Fouriera Wzór ten wykorzystujemy do analizy funkcji nieokresowych; funkcje te mogą opisywać np.przebiegi eleektryczne. Najpierw sformułujmy tzw. warunki Dirichleta.
Bardziej szczegółowoALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ Maciej Burnecki opracowanie strona główna Spis treści I Zadania Wyrażenia algebraiczne indukcja matematyczna Geometria analityczna na płaszczyźnie Liczby zespolone 4 Wielomiany
Bardziej szczegółowo1 Szeregi potęgowe. 1.1 Promień zbieżności szeregu potęgowego. Wydział Informatyki, KONWERSATORIUM Z MATEMATYKI, 2008/2009.
Szeregi potęgowe Definicja.. Szeregiem potęgowym o środku w punkcie R nazywamy szereg postaci: gdzie x R oraz c n R dla n = 0,, 2,... c n (x ) n, Przyjmujemy, że 0 0 def =. Liczby c n nazywamy współczynnikami
Bardziej szczegółowo5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu
5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu 5.1. Wstęp. Definicja 5.1. Niech V R 3 będzie obszarem oraz F : V R. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu pierwszego nazywamy równanie postaci Równanie
Bardziej szczegółowoZajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria
Technologia Chemiczna 008/09 Zajęcia wyrównawcze. Pokazać, że: ( )( ) n k k l = ( n l )( n l k l Zajęcia nr (h) Dwumian Newtona. Indukcja. ). Rozwiązać ( ) ( równanie: ) n n a) = 0 b) 3 ( ) n 3. Znaleźć
Bardziej szczegółowoFunkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)
Funkcje analityczne Wykład 2. Płaszczyzna zespolona Paweł Mleczko Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018) Plan wykładu W czasie wykładu omawiać będziemy różne reprezentacje płaszczyzny zespolonej
Bardziej szczegółowoRównania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz
Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współczynnikach Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH 12 maja 2016 Równanie liniowe n-tego rzędu Definicja Równaniem różniczkowym liniowym
Bardziej szczegółowoKurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych
Kurs wyrównawczy - teoria funkcji holomorficznych wykład 1 Gniewomir Sarbicki 15 lutego 2011 Struktura ciała Zbiór par liczb rzeczywistych wyposażamy w działania: { + : (a, b) + (c, d) = (a + c, b + d)
Bardziej szczegółowoELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:
ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y +x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz
Bardziej szczegółowoGrupy i cia la, liczby zespolone
Rozdzia l 1 Grupy i cia la, liczby zespolone Dla ustalenia uwagi, b edziemy używać nast epuj acych oznaczeń: N = { 1, 2, 3,... } - liczby naturalne, Z = { 0, ±1, ±2,... } - liczby ca lkowite, W = { m n
Bardziej szczegółowoNiezb. ednik matematyczny. Niezb. ednik matematyczny
Niezb ednik matematyczny Niezb ednik matematyczny Liczby zespolone I Rozważmy zbiór R R (zbiór par liczb rzeczywistych) i wprowadźmy w nim nastepuj ace dzia lania: z 1 + z 2 = (x 1, y 1 ) + (x 2, y 2 )
Bardziej szczegółowoMatematyka A, klasówka, 24 maja zania zadań z kolokwium z matematyki A w nadziei, że pope lni lem wielu b le. rozwia
Matematyka A, klasówka, 4 maja 5 Na prośbe jednej ze studentek podaje zania zadań z kolokwium z matematyki A w nadziei, że pope lni lem wielu b le dów Podać definicje wektora w lasnego i wartości w lasnej
Bardziej szczegółowog liczb rzeczywistych (a n ) spe lnia warunek
. Czy jest prawda, że a) R y R z R y + yz + = 0 ; b) R y R z R y + yz + 0 ; c) R y R z R y + yz + = 0 ; d) R y R z R y + yz + 0? 2. Czy jest prawdziwa nierówność a) ctg > ; b) tg < cos ; c) cos < sin ;
Bardziej szczegółowoPRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu: Kierunek: Rodzaj przedmiotu: przedmiot obowiązkowy dla wszystkich specjalności Rodzaj zajęć: wykład, ćwiczenia Analiza zespolona Complex Analysis Matematyka Poziom kwalifikacji: II stopnia
Bardziej szczegółowoZestaw zadań z Równań różniczkowych cząstkowych I 18/19
Zestaw zadań z Równań różniczkowych cząstkowych I 18/19 Zad 1. Znaleźć rozwiązania ogólne u = u(x, y) następujących równań u x = 1, u y = 2xy, u yy = 6y, u xy = 1, u x + y = 0, u xxyy = 0. Zad 2. Znaleźć
Bardziej szczegółowoZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA. oprac. I. Gorgol
ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZNIA oprac. I. Gorgol Spis treści. Elementy logiki. Elementy rachunku zbiorów 4. Funkcje zdaniowe i kwantyfikatory. 4 4. Funkcja złożona i odwrotna 6 5. Granica ciągu liczbowego
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone i ich zastosowanie do wyprowadzania tożsamości trygonometrycznych.
Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna, lato 016/17 Kolokwium nr 10: wtorek 6.06.017, godz. 1:15-1:45, materiał zad. 1 40. Liczby zespolone i ich zastosowanie do wyprowadzania tożsamości trygonometrycznych.
Bardziej szczegółowoMatematyka - semestr III
Matematyka - semestr III Spis treści Analiza zespolona 4 Postacie liczby zespolonej i dzia lania na nich 4 2 Metryka w C, otoczenia i obszary 5 3 Pojecie funkcji, cześci rzeczywiste i urojone 6 4 Granica
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. Magdalena Nowak. 23 marca Uniwersytet Śląski
Uniwersytet Śląski 23 marca 2012 Ciało liczb zespolonych Rozważmy zbiór C = R R, czyli C = {(x, y) : x, y R}. W zbiorze C definiujemy następujące działania: dodawanie: mnożenie: (a, b) + (c, d) = (a +
Bardziej szczegółowoGAL 80 zadań z liczb zespolonych
GAL 80 zadań z liczb zespolonych Postać algebraiczna liczby zespolonej 1 Sprowadź wyrażenia do postaci algebraicznej: (a) ( + i)(3 i) + ( + 31)(3 + 41), (b) (4 + 3i)(5 i) ( 6i), (5 + i)(7 6i) (c), 3 +
Bardziej szczegółowoUkłady równań i równania wyższych rzędów
Rozdział Układy równań i równania wyższych rzędów Układy równań różniczkowych zwyczajnych Wprowadzenie W poprzednich paragrafach zajmowaliśmy się równaniami różniczkowymi y = f(x, y), których rozwiązaniem
Bardziej szczegółowoMatematyka A kolokwium: godz. 18:05 20:00, 24 maja 2017 r. rozwiązania. ) zachodzi równość: x (t) ( 1 + x(t) 2)
Matematyka A kolokwium: godz. 18:05 0:00, 4 maja 017 r. rozwiązania 1. 7 p. Znaleźć wszystkie takie funkcje t xt, że dla każdego t π, π zachodzi równość: x t 1 + xt 1+4t 0. p. Wśród znalezionych w poprzedniej
Bardziej szczegółowo22. CAŁKA KRZYWOLINIOWA SKIEROWANA
CAŁA RZYWOLINIOWA SIEROWANA Niech łuk o równaniach parametrycznych: x x(t), y y(t), a < t < b, będzie łukiem regularnym skierowanym, tzn łukiem w którym przyjęto punkt A(x(a), y(a)) za początek łuku, zaś
Bardziej szczegółowoWykład 15. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011
Wykład 5 Matematyka 3, semestr zimowy / 9 listopada W trakcie tego i następnych kilku wykładów zajmować się będziemy analizą zespoloną, czyli różniczkowaniem i całkowaniem funkcji argumentu zespolonego
Bardziej szczegółowoInformacja o przestrzeniach Hilberta
Temat 10 Informacja o przestrzeniach Hilberta 10.1 Przestrzenie unitarne, iloczyn skalarny Niech dana będzie przestrzeń liniowa X. Załóżmy, że każdej parze elementów x, y X została przyporządkowana liczba
Bardziej szczegółowoANALIZA ZESPOLONA. IV semestr 2013/14. oprac. Janina Kotus
ANALIZA ZESPOLONA IV semestr 203/4 oprac. Janina Kotus Spis treści. Poj ecia podstawowe str. 5. Rzut stereograficzny str. 5.2 Metryki w C i C str. 6 2. Funkcje zespolone str. 8 2. Granica i ciag lość str.
Bardziej szczegółowoPRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
Nazwa przedmiotu: Funkcje zespolone Complex functions Kierunek: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy dla wszystkich specjalności Rodzaj zajęć: wykład, ćwiczenia Matematyka Poziom kwalifikacji: I stopnia Liczba
Bardziej szczegółowoDystrybucje, wiadomości wstępne (I)
Temat 8 Dystrybucje, wiadomości wstępne (I) Wielkości fizyczne opisujemy najczęściej przyporządkowując im funkcje (np. zależne od czasu). Inną drogą opisu tych wielkości jest przyporządkowanie im funkcjonałów
Bardziej szczegółowoMATEMATYKA EiT. (studia drugiego stopnia, drugi semestr) 3 2i, 2i44 i i )12, (cos 15 + i sin 15 ) 15, ( p 3 i) i)17, (i 1) 9, ( 1 i
MATEMATYKA EiT (studia drugiego stopnia, drugi semestr) ) Wyznaczyć Re z; Im z; jzj ; z dla z = ( + i)(3 i), ( + i)( i) + (3 5i), (+i) 3 i, i44 i 45 i 46 +3i, 47 (cos 33 + i sin 33 ), ( + p 3 i)7, (i )
Bardziej szczegółowoFUNKCJE LICZBOWE. x 1
FUNKCJE LICZBOWE Zbiory postaci {x R: x a}, {x R: x a}, {x R: x < a}, {x R: x > a} oznaczane sa symbolami (,a], [a, ), (,a) i (a, ). Nazywamy pó lprostymi domknie tymi lub otwartymi o końcu a. Symbol odczytujemy
Bardziej szczegółowox 2 5x + 6 x 2 x 6 = 1 3, x 0sin 2x = 2, 9 + 2x 5 lim = 24 5, = e 4, (i) lim x 1 x 1 ( ), (f) lim (nie), (c) h(x) =
Zadanie.. Obliczyć granice 2 + 2 (a) lim (d) lim 0 2 + 2 + 25 5 = 5,. Granica i ciągłość funkcji odpowiedzi = 4, (b) lim 2 5 + 6 2 6 =, 4 (e) lim 0sin 2 = 2, cos (g) lim 0 2 =, (h) lim 2 8 Zadanie.2. Obliczyć
Bardziej szczegółowoRozdział 2. Liczby zespolone
Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1,y 1 +x,y := x 1 +x,y 1 +y, 1 x 1,y 1 x,y := x 1 x y 1 y,x 1 y +x y 1 jest ciałem zob przykład 16, str 7; jest to tzw
Bardziej szczegółowoWyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera
Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa Wzory Cramera Metoda eliminacji Gaussa Metoda eliminacji Gaussa polega na znalezieniu dla danego uk ladu a x + a 2 x 2 + + a n x n = b a 2 x + a 22 x 2 + + a 2n x n =
Bardziej szczegółowoZajmijmy się najpierw pierwszym równaniem. Zapiszmy je w postaci trygonometrycznej, podstawiając z = r(cos ϕ + i sin ϕ).
Zad (0p) Zaznacz na płaszczyźnie zespolonej wszystkie z C, które spełniają równanie ( iz 3 z z ) Re [(z + 3) ( z 3) = 0 Szukane z C spełniają: iz 3 = z z Re [(z + 3) ( z 3) = 0 Zajmijmy się najpierw pierwszym
Bardziej szczegółowoPrzeksztacenie Laplace a. Krzysztof Patan
Przeksztacenie Laplace a Krzysztof Patan Wprowadzenie Transformata Fouriera popularna metoda opisu systemów w dziedzinie częstotliwości Transformata Fouriera umożliwia wykonanie wielu użytecznych czynności:
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ
ANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ FUNKCJE DWÓCH ZMIENNYCH RZECZYWISTYCH Definicja 1. Niech A będzie dowolnym niepustym zbiorem. Metryką w zbiorze A nazywamy funkcję rzeczywistą
Bardziej szczegółowoWyk lady z funkcji zespolonych
Wyk lady z funkcji zespolonych III semestr 2009/0 oprac. Janina Kotus Spis treści. Poj ecia podstawowe str. 5. Rzut stereograficzny str. 5.2 Metryki w C i C str. 6 2. Funkcje zespolone str. 8 2. Granica
Bardziej szczegółowoy f x 0 f x 0 x x 0 x 0 lim 0 h f x 0 lim x x0 - o ile ta granica właściwa istnieje. f x x2 Definicja pochodnych jednostronnych 1.5 0.
Matematyka ZLic - 3 Pochodne i różniczki funkcji jednej zmiennej Definicja Pochodną funkcji f w punkcie x, nazwiemy liczbę oznaczaną symbolem f x lub df x dx, równą granicy właściwej f x lim h - o ile
Bardziej szczegółowoWyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera
Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera Określenie podpierścienia Definicja 9.. Podpierścieniem pierścienia (P, +,, 0, ) nazywamy taki podzbiór A P, który jest pierścieniem ze wzgledu
Bardziej szczegółowoKrzywe Freya i Wielkie Twierdzenie Fermata
Krzywe Freya i Wielkie Twierdzenie Fermata Michał Krzemiński 29 listopad 2006 Naukowe Koło Matematyki Politechnika Gdańska 1 1 Krzywe algebraiczne Definicja 1.1 Krzywą algebraiczną C nad ciałem K nazywamy
Bardziej szczegółowoWYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE
WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE Definicja 1 Algebra abstrakcyjna nazywamy teorie, której przedmiotem sa dzia lania na
Bardziej szczegółowoWYK LAD 5: GEOMETRIA ANALITYCZNA W R 3, PROSTA I P LASZCZYZNA W PRZESTRZENI R 3
WYK LAD 5: GEOMETRIA ANALITYCZNA W R 3, PROSTA I P LASZCZYZNA W PRZESTRZENI R 3 Definicja 1 Przestrzenia R 3 nazywamy zbiór uporzadkowanych trójek (x, y, z), czyli R 3 = {(x, y, z) : x, y, z R} Przestrzeń
Bardziej szczegółowoAnaliza dla informatyków 2 DANI LI2 Pawe l Domański szkicowe notatki do wyk ladu
Analiza dla informatyków 2 DANI LI2 Pawe l Domański szkicowe notatki do wyk ladu Wyk lad 5 1. Iloczyn ortogonalny funkcji Wróćmy na chwilȩ do dowodu wzorów Eulera-Fouriera. Kluczow a rolȩ odgrywa l wzór:
Bardziej szczegółowoNormy wektorów i macierzy
Rozdzia l 3 Normy wektorów i macierzy W tym rozdziale zak ladamy, że K C. 3.1 Ogólna definicja normy Niech ψ : K m,n [0, + ) b edzie przekszta lceniem spe lniaj acym warunki: (i) A K m,n ψ(a) = 0 A = 0,
Bardziej szczegółowoWyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne
Wyk lad 11 Wektory i wartości w lasne 1 Wektory i wartości w lasne Niech V bedzie przestrzenia liniowa nad cia lem K Każde przekszta lcenie liniowe f : V V nazywamy endomorfizmem liniowym przestrzeni V
Bardziej szczegółowoWYKŁAD Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ I. dr. Elżbieta Kotlicka. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki
WYKŁAD Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ I dr. Elżbieta Kotlicka Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki http://im0.p.lodz.pl/~ekot Łódź 2006 Spis treści 1. CIĄGI LICZBOWE 2 1.1. Własności ciągów liczbowych o wyrazach
Bardziej szczegółowoJarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2016/17
41. Niech z = 5 + 4i. Dla podanych liczb m, n podać taką liczbę całkowitą k, aby 5 zachodziła równość z m z n =z k. Uwaga na sprzężenie w drugim czynniku po lewej stronie. a) m = 1, n = 1, k = 9 ; b) m
Bardziej szczegółowoWyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie
1 Dzielenie wielomianów Wyk lad 12 Ważne pierścienie Definicja 12.1. Niech P bedzie pierścieniem, który może nie być dziedzina ca lkowitości. Powiemy, że w pierścieniu P [x] jest wykonalne dzielenie z
Bardziej szczegółowoVII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.
VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa. W rozdziale tym zajmiemy się dokładniej badaniem stabilności rozwiązań równania różniczkowego. Pojęcie stabilności w
Bardziej szczegółowoIndukcja matematyczna
Indukcja matematyczna Zadanie. Zapisać, używając symboli i, następujące wyrażenia (a) n!; (b) sin() + sin() sin() +... + sin() sin()... sin(n); (c) ( + )( + /)( + / + /)... ( + / + / +... + /R). Zadanie.
Bardziej szczegółowo