Rezonanse magnetyczne oraz wybrane techniki pomiarowe fizyki ciała stałego
|
|
- Adrian Staniszewski
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Paweł Szroeder Rezonanse magnetyczne oraz wybrane techniki pomiarowe fizyki ciała stałego Wykład XII Oddziaływanie promieniowania z materią w kontekście spektroskopii oscylacyjnej Absorpcja i rozpraszanie promieniowania przez oscylator
2 Oscylator harmoniczny m 1 ~f m r r r r Drganie rozciągające molekuły dwuatomowej. Atomy o masach m 1 oraz m oddziałują ze sobą ze stałą siłową f. Zgodnie z prawem Hooke a F f. JeŜeli atomy zachowują się, jak oscylator harmoniczny, to ( t) Qcosπνt, gdzie Q jest amplitudą wychyleń atomów, v częstością drgań własnych.
3 Oscylator harmoniczny W klasycznym modelu oscylatora energia dostarczana z zewnątrz powoduje zwiększenie amplitudy drgań rozciągających. Częstość drgań układu dwuatomowego obliczamy z równania Lagrange a: d dt dt d& + gdzie T oraz U oznaczają energię kinetyczną oraz potencjalną układu. ZaleŜność energii potencjalnej U od wychylenia moŝna wyrazić jako du ( F)d skąd dostaje się du/d f. Prędkość w rozwaŝanym ruchu drgającym jest równa d/dt. Wprowadzając masę zredukowaną układu dwóch mas m 1 oraz m, du d, , m red m 1 m uzyskuje się wyraŝenie na energię kinetyczną oscylacji T 1 m red d dt.
4 Oscylator harmoniczny Po podstawieniu do równania Lagrange a dostajemy równanie oscylatora harmonicznego m red d + f, dt którego rozwiązaniem jest funkcja harmoniczna Qcosπvt. Częstość własna drgań oscylatora jest równa ν 1 f f 1 π m [Hz], ~ ν 1 πc red m red [cm ]. W spektroskopii oscylacyjnej częstości drgań wyraŝa się najczęściej w jednostkach liczby falowej (cm -1 ).
5 Oscylator harmoniczny kwantowy Drgania atomów w molekułach mają charakter skwantowany. Wynika to z rozwiązania równania Schrödingera, które dla dwuatomowego oscylatora przybiera postać h d ψ 1 + f ψ ψ. 8π mred d nergie stanów oscylacyjnych, zgodnie z rozwiązaniem równania Schrödingera, mają postać osc hνυ + 1 hωυ + 1 h π m f red υ + gdzie υ, 1,,... jest kwantową liczbą oscylacji. RóŜnice energii w oscylatorze harmonicznym wynoszą 1, są sobie zawsze równe. + hν osc υ 1 υ h f m red
6 Oscylator harmoniczny ψ 3 ψ ψ 1 ograniczenie klasyczne ψ 3 υ osc 1 (7/)hv (5/)hv (3/)hv (1/)hv,1 [m -1 ] nergia oscylacji 1 osc Q U f,1 [m -1 ],1 ψ 3 ψ ψ 1 ψ [m -1 ] Oscylacje atomów nie ustają nawet w temperaturze K, bowiem υ ½hv (energia punktu zerowego). Przejścia pomiędzy poziomami oscylacyjnymi muszą spełniać regułę wyboru υ ±1. Zatem widmo absorpcyjne bądź emisyjne oscylatora harmonicznego będzie miało tylko jedno pasmo o częstości v, niezaleŝnie od tego pomiędzy jakimi poziomami zachodzą przejścia.
7 Oscylator anharmoniczny W rzeczywistości energia przyciągania atomów w miarę ich oddalania się od siebie maleje (stała siłowa f zmienia swoją wartość wraz z z połoŝenia równowagi). Przy pewnej wartości wychylenia wartość U spada do zera (rozpad wiązania chemicznego). WyraŜenie na energię potencjalną oscylatora U() ma zatem postać: +L ) ( d U d d U d d du U U ) ( 1 ) ( f U Określenie przybliŝonych wartości energii oscylatora uzyskuje się przez rozwinięcie U() w szereg Tylora:
8 Kwantowy oscylator anharmoniczny nergie własne kwantowego oscylatora anharmonicznego: oscanh 1 1 hν υ + hν xυ +. RóŜnica między sąsiednimi poziomami wynosi [ f 1 ( 1)] υ+ 1 υ hν x υ + h [1 x( υ + 1)], m gdzie x jest współczynnikiem anharmoniczności, f zaś stałą siłową przyporządkowaną poziomowi υ. W miarę wzrostu liczby kwantowej υ, odległości pomiędzy poziomami stają się coraz mniejsze, a stała siłowa zmienia swoją wartość. red
9 Oscylator anharmoniczny D 1 υ Funkcją, która dobrze modeluje energię rzeczywistej molekuły stanowiącej oscylator anharmoniczny jest potencjał Morse a U ( ) D(1 e β ), gdzie D jest energią dysocjacji molekuły, a β stałą opisującą stopień krzywizny funkcji.
10 Oscylator anharmoniczny υ 5 6 Reguły wyboru dla oscylatora anharmonicznego mają postać: υ ±1, ±, ±3,... Najbardziej prawdopodobne przejścia odpowiadają tonom podstawowym ( υ ±1), prawdopodobieństwa przejść nadtonów ( υ ±, ±3,...) maleje ze wzrostem υ. Są one zatem coraz mniej intensywne w widmie.
11 Stosunek obsadzeń JeŜeli rozpatrujemy zbiór N oscylatorów, wówczas liczba oscylatorów, które występują w określonym stanie energetycznym jest funkcją rozkładu Boltzmanna. Stosunek obsadzeń dwóch róŝnych stanów i oraz j jest równy N N i j e ( ) / kt i j, gdzie N i oraz N j są liczbami oscylatorów w stanie wyŝszym i oraz niŝszym j, k stałą Boltzmanna, T temperaturą bezwzględną. Dla większości molekuł dwuatomowych stosunek obsadzeń N 1 (υ 1) do N (υ ) wynosi w temperaturze pokojowej od 1-1 do 1-5. Zatem przejścia między poziomami wyŝszymi w stosunku do przejścia υ υ 1 będą mało prawdopodobne (małą intensywność w widmie).
12 Absorpcja promieniowania przez oscylator υ T kt υ 1 υ υ 3 υ υ 1 υ υ Jak wynika z funkcji rozkładu Boltzmanna, ze wzrostem temperatury wzrasta stosunek obsadzeń, jednakŝe w stanie równowagi jest on stały. Ilość przejść z poziomów niŝszych na wyŝsze (absorpcja) jest równa ilości przejść z poziomów wyŝszych na niŝsze (emisja). Zakres promieniowania przypadającego na przejścia między poziomami oscylacyjnymi leŝy w podczerwieni pomiędzy i 5 cm -1. υ 4 υ 3 υ υ 1 Przejścia, które obserwujemy w trakcie pomiaru widma absorpcji są przejściami wymuszonymi (padające promieniowanie wymusza przejścia pomiędzy poziomami). Prawdopodobieństwo przejść wymuszonych jest znacznie większe niŝ przejść spontanicznych.
13 Absorpcja promieniowania przez oscylator Aby nastąpiło przejście wymuszone, podczas drgania molekuły musi zmieniać się jej moment dipolowy. r + Moment dipolowy µ jest równy µ Qr, gdzie Q jest ładunkiem jąder i chmury elektronowej, r odległością pomiędzy środkiem ładunku dodatniego i ujemnego. Kierunek wektora liczony jest do ładunku ujemnego do dodatniego. Jednostką momentu dipolowego jest debaj 1 D 3, C m.
14 Absorpcja promieniowania przez oscylator Prawdopodobieństwo przejść w akcie absorpcji wynosi: W B lm ρ, gdzie ρ jest gęstością promieniowania, czyli liczbą fotonów na jednostkę objętości układu. B jm współczynnikiem insteina dla przejść wymuszonych. W oscylatorze harmonicznym dla przejść ze stanu υ do υ 1 1 mamy: B 1 π 3hν m 1 red dµ d. JeŜeli podczas drgania dµ/d, czyli moment dipolowy nie zmienia się w czasie drgania, to nie zachodzi absorpcja. Mówi się wówczas o nieaktywnym modzie drgań. Molekuła, która nie ma trwałego momentu dipolowego, moŝe absorbować promieniowanie, jeŝeli dµ/d, czyli następuje zmiana momentu dipolowego w czasie drgania oscylującego wokół wartości µ.
15 Absorpcja promieniowania przez oscylator Przykładem molekuły pozbawionej stałego momentu dipolowego, mimo to wykazującej absorpcję w podczerwieni jest CO. µ ~ 1 ν 349 cm dµ d ~ 1 ν 667 cm dµ d C O Z kolei molekuły dwuatomowe, jak np.. O, N czy H nie mają trwałego momentu dipolowego oraz podczas oscylacji dµ/d. Nie obserwujemy wówczas w podczerwieni pasm absorpcyjnych.
16 Ilościowy opis absorpcji promieniowania Proces absorpcji moŝna opisać przez równanie: di I bdl, gdzie I jest natęŝeniem promieniowania, które dotarło do odcinka drogi dl, di ubytek promieniowania na drodze dl. I I dl I Po scałkowaniu dostaje się ln bl, I gdzie b jest naturalnym współczynnikiem absorpcji. Zamiana logarytmu naturalnego na dziesiętny daje wzór, który nosi nazwę prawa Lamberta-Bougera: I log al. I
17 Ilościowy opis absorpcji promieniowania Współczynnik absorpcji a jest liniową funkcją molowego stęŝenia c roztworu a ε c, gdzie ε jest molowym współczynnikiem absorpcji. Proces absorpcji w roztworze opisuje prawo Lamberta-Beera I log ε εcl lub I Ie cl. I Kolejną wielkością opisującą proces absorpcji promieniowania w funkcji liczby falowej jest absorbancja: ~ I ( ~ ) ( ) log ν A ν ( ~ ). ( ~ ε ν cl I ν ) Intensywność promieniowania zaabsorbowanego przez układ moŝe być równieŝ zapisywana za pomocą transmisji T: ( ~ ) ( ~ I ν T ν ) 1%. ( ~ I ν ) Związek pomiędzy transmisją i absorbancją ma postać: ~ 1 I ( ~ ) ( ) log log. ( ~ v A v T v ) I( v ~ )
18 Rozpraszanie promieniowania przez oscylator w molekule ~ ν ~ ν i ~ ν ~ + ν i laser ~ν ~ ν i ~ ν ~ ν i ~ ν ~ + ν i Oddziaływanie promieniowania M z atomami w molekule sprowadza się do oddziaływania między wektorem elektrycznym promieniowania a chmurą elektronową orbitali naładowanych ujemnie, otaczających dodatnio naładowane jądra. Skutkiem oddziaływania jest rozpraszanie eleastyczne (rozpraszanie Rayleigha), w wyniku którego częstość promieniowania fali rozproszonej nie ulega zmianie rozpraszanie nieelastyczne. JeŜeli częstość fali rozproszonej jest większa niŝ padającej, mówimy o rozpraszaniu antystokesowskim Ramana. Jeśli częstość ulegnie zmniejszeniu, to mamy do czynienia z rozpraszaniem stokesowksim Ramana. ~ν
19 Rozpraszanie promieniowania przez oscylator w molekule hv O C hv O µ O C O µ zmiana elipsoidy polaryzowalności δµ δ δ δ δµ δ ind δ ~ δ Promieniowanie M deformuje w molekule rozkład ładunku elektronowego względem jąder. W wyniku tego powstaje indukowany moment dipolowy µ ind, który jest proporcjonalny do natęŝenia składowej elektrycznej fali M oraz polaryzowalności. To właśnie polaryzowalność jest odpowiedzialna za to, Ŝe promieniowanie wzbudzające molekułę jest rozpraszane we wszystkich kierunkach.
20 Rozpraszanie promieniowania przez oscylator w molekule Niech składowa elektryczna promieniowania M zmienia się zgodnie z: cosπν t. W warunkach rezonansu (promieniowanie oddziałuje z oscylatorem) wartość indukowanego momentu dipolowego zmienia się z tą samą częstością v : µ ind cosπν t. Wzbudzona molekułą staje się zatem źródłem własnego promieniowania o częstości v (rozpraszanie rayleighowskie). By polaryzowalność odzwierciedlała strukturalne właściwości molekuły, musi być tensorem: ij xx yx zx Tensor polaryzowalności jest wyraŝony przez macierz symetryczną, tzn. ij ji. xy yy zy xz yz zz.
21 Tensor polaryzowalności Wartość średnia tensora polaryzowalności jest równa 1 ( xx + yy + zz ), 3 gdzie a ii składowymi diagonalnymi tensora, które tworzą półosie elipsoidy polaryzowalności. W przypadku molekuł izotropowych elipsoida przekształca się w kulę. z zz y yy xx x Miarą odchylenia elipsoidy polaryzowalności od symetrii kulistej jest wielkość 1 yy γ [( xx yy ) + ( yy zz ) + ( zz xx) + 6( xy + xz + )].
22 Tensor polaryzowalności Na właściwości wiązki rozproszonej promieniowania wpływa równieŝ tensor pochodnej polaryzowalności względem współrzędnej danego drgania: ' ij ij, który opisuje intensywność rozpraszania ramanowskiego. Jest ona związana ze zmianą składowej ij podczas określonego drgania opisywanego współrzędną. Współrzędna opisuje przemieszczenie jąder atomów tworzących molekułę podczas drgania wokół połoŝeń równowagi. Moment indukowany µ ind z uwzględnieniem przestrzennego rozkładu promieniowania moŝna zapisać jako µ µ µ ind x ind y ind z xx yx zx x x x xy yy zy y y y xz yz zz z z z,,.
23 Rozpraszanie promieniowania przez oscylator w molekule KaŜdą składową tensora polaryzowalności moŝna przedstawić jako ij ( ij ) ij + gdzie ( ij ) jest wartością ij w połoŝeniu równowagi jąder. Periodyczne zmiany współrzędnej normalnej oscylacji moŝna opisać funkcją Qcosπν. Po wstawieniu do wzoru na tensor polaryzowalności dostaje się, + Qcosπν. t
24 Rozpraszanie promieniowania przez oscylator w molekule Podstawiając do równania na indukowany moment dipolowy µ ind cosπν t. dostajemy µ ind Korzystając z zaleŝności cos( πν t) + Q cos(πν t) cos(πνt). cos sin β 1 cos( β ) + 1 cos( β ) otrzymujemy formułe, która opisuje trzy rodzaje promieniowania rozproszonego µ ind cos(πν t) + rozpraszanie Rayleigha 1 + Q cos[π ( ν ν ) t] + rozpraszanie stokesowskie 1 + Q cos[π ( ν + ν ) t]. rozpraszanie antystokesowskie
25 Rozpraszanie promieniowania przez oscylator w molekule 1 W W h(v hv v i ) h(v + v i ) hv hv hv υ 3 υ υ 1 υ pasmo stokesowskie pasmo rayleighowskie pasmo antystokesowkie ~ ν ~ ν ~ ν i i Wzbudzanie promieniowaniem następuje do tzw. poziomu wirtualnego (brak moŝliwości obsadzenia), z którego następuje natychmiastowy powrót. JeŜeli molekuła po oddziaływaniu z fotonem pozostanie na tym samym poziomie, to nastąpiło rozpraszanie rayleighowskie. JeŜeli znalazła się na niŝszym poziomie energetycznym, mieliśmy do czynienia z rozpraszaniem antystokesowskim, jeŝeli na wyŝszym, to ze stokesowskim. Oba pasma ramanowskie są oddalone od pasma rayleighowskiego o częstość modyfikacji fotonu wzbudzającego przez oscylator molekuły.
26 NatęŜenie pasm promieniowania rozproszonego Stosunki natęŝeń pasm obliczamy ze wzoru. ~ ν 4 M ind I Amplituda indukowanego momentu dipolowego wynosi oraz Q M M ind ind zatem. ) ( ~, ) ( ~, ~ ν ν ν ν ν + Q I Q I I antyst stokes rayl Korzystając z tych zaleŝności moŝna oszacować, Ŝe. 1 ) ( ν ν ν Q Q I I rayl st
27 Pasma ramanowskie a pasma w podczerwieni Częstość drgań normalnych dla molekuł zawarta jest w zakresie od 1 do 4cm -1. Warunkiem pojawienia się pasma ramanowskiego jest zmiana polaryzowalności w czasie drgania normalnego, tzn.. Z kolei warunkiem niezbędnym, by drganie było aktywne w widmie absorpcyjnym podczerwieni, jest zmiana momentu dipolowego molekuły w czasie drgania: µ. Bardzo często w molekułach drgania normalne spełniają tylko jeden z tych warunków, czyli są widoczne w widmach absorpcji podczerwieni albo widmach rozpraszania ramanowskiego. Dlatego obie techniki traktuje się jako komplementarne.
28 Oscylacje molekuł Drganie molekuły nazywamy drganiem normalnym, jeŝeli ruch atomów lub grup funkcyjnych będzie zgodny w fazie i będzie odbywał się z jednakową częstością. Podczas drgania normalnego nie następuje przemieszczenie środka masy molekuły. 349 cm cm cm -1 v 3 v v 1 Drgania normalne i ich częstotliwości dla molekuły H O. Drganie rozciągające symetryczne oznaczono przez v 1, zginające przez v oraz rozciągające niesymetryczne prze v 3.
29 Oscylacje molekuł Rodzaje drgań oscylacyjnych rozciągające zginające (noŝycowe) wahadłowe kołyszące skręcające W ogólności molekuły N-atomowe mają 3N 6 drgań podstawowych. Część z nich jest zdegenerowana. Liczba ta wynika stąd, Ŝe całkowita liczba stopni swobody atomów w molekule wynosi 3N, lecz trzy stopnie przypadają na ruchy rotacyjne całej molekuły (dla liniowej dwa) oraz 3 stopnie na ruchy translacyjne.
WYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab.
WYKŁAD 2 Podstawy spektroskopii wibracyjnej, model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego. Częstość oscylacji a struktura molekuły Prof. dr hab. Halina Abramczyk POLITECHNIKA ŁÓDZKA Wydział Chemiczny
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA RAMANA. Laboratorium Laserowej Spektroskopii Molekularnej PŁ
SPEKTROSKOPIA RAMANA Laboratorium Laserowej Spektroskopii Molekularnej PŁ WIDMO OSCYLACYJNE Zręby atomowe w molekule wykonują oscylacje wokół położenia równowagi. Ruch ten można rozłożyć na 3n-6 w przypadku
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE
SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE Promieniowanie o długości fali 2-50 μm nazywamy promieniowaniem podczerwonym. Absorpcja lub emisja promieniowania z tego zakresu jest
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE
1 SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE 2 Promieniowanie o długości fali 2-50 μm nazywamy promieniowaniem podczerwonym. Absorpcja lub emisja promieniowania z tego zakresu jest
Bardziej szczegółowoOptyczna spektroskopia oscylacyjna. w badaniach powierzchni
Optyczna spektroskopia oscylacyjna w badaniach powierzchni Zalety oscylacyjnej spektroskopii optycznej uŝycie fotonów jako cząsteczek wzbudzających i rejestrowanych nie wymaga uŝycia próŝni (moŝliwość
Bardziej szczegółowoWykład 5 Widmo rotacyjne dwuatomowego rotatora sztywnego
Wykład 5 Widmo rotacyjne dwuatomowego rotatora sztywnego W5. Energia molekuł Przemieszczanie się całych molekuł w przestrzeni - Ruch translacyjny - Odbywa się w fazie gazowej i ciekłej, w fazie stałej
Bardziej szczegółowoAnaliza instrumentalna Wykład nr 3
Analiza instrumentalna Wykład nr 3 KT2_2 brak zajęć lab. w dniu 18.10.2012 SPEKTROSKOPIA IR SPKTROSKOPIA RAMANA WIDMO OSCYLACYJNE Zręby atomowe w molekule wykonują oscylacje wokół położenia równowagi.
Bardziej szczegółowodr hab. inż. Beata Brożek-Płuska SPEKTROSKOPIA RAMANA Laboratorium Laserowej Spektroskopii Molekularnej PŁ
dr hab. inż. Beata Brożek-Płuska SPEKTROSKOPIA RAMANA Laboratorium Laserowej Spektroskopii Molekularnej PŁ WIDMO OSCYLACYJNE Zręby atomowe w molekule wykonują oscylacje wokół położenia równowagi. Ruch
Bardziej szczegółowoPodczerwień bliska: cm -1 (0,7-2,5 µm) Podczerwień właściwa: cm -1 (2,5-14,3 µm) Podczerwień daleka: cm -1 (14,3-50 µm)
SPEKTROSKOPIA W PODCZERWIENI Podczerwień bliska: 14300-4000 cm -1 (0,7-2,5 µm) Podczerwień właściwa: 4000-700 cm -1 (2,5-14,3 µm) Podczerwień daleka: 700-200 cm -1 (14,3-50 µm) WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCE
Bardziej szczegółowoWYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.
1 WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE. Współrzędne wewnętrzne 2 F=-fq q ξ i F i =-f ij x j U = 1 2 fq2 U = 1 2 ij f ij ξ i ξ j 3 Najczęściej stosowaną metodą obliczania drgań
Bardziej szczegółowoZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS
ZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS LABORATORIUM - MBS 1. ROZWIĄZYWANIE WIDM kolokwium NMR 25 kwietnia 2016 IR 30 maja 2016 złożone 13 czerwca 2016 wtorek 6.04 13.04 20.04 11.05 18.05 1.06 8.06 coll coll
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy
Bardziej szczegółowoWykład 6 Spektroskopia oscylacyjna. Model oscylatora harmonicznego i anharmonicznego cząsteczki dwuatomowej
Wykład 6 Spektroskopia oscylacyjna Model oscylatora armonicznego i anarmonicznego cząsteczki dwuatomowej W6. Spektroskopia oscylacyjna Widmo oscylacyjne cząsteczki CO w azie gazowej O czym nas inormuje
Bardziej szczegółowoSpektroskopia molekularna. Spektroskopia w podczerwieni
Spektroskopia molekularna Ćwiczenie nr 4 Spektroskopia w podczerwieni Spektroskopia w podczerwieni (IR) jest spektroskopią absorpcyjną, która polega na pomiarach promieniowania elektromagnetycznego pochłanianego
Bardziej szczegółowoZad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.
Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx
Bardziej szczegółowoDrgania. W Y K Ł A D X Ruch harmoniczny prosty. k m
Wykład z fizyki Piotr Posmykiewicz 119 W Y K Ł A D X Drgania. Drgania pojawiają się wtedy, gdy układ zostanie wytrącony ze stanu równowagi stabilnej. MoŜna przytoczyć szereg znanych przykładów: kołysząca
Bardziej szczegółowoDiagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna. Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej
Diagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej Plazma Różne rodzaje plazmy: http://www.ipp.cas.cz/mi/index.html http://www.pro-fusiononline.com/welding/plasma.htm
Bardziej szczegółowoKwantowa natura promieniowania
Kwantowa natura promieniowania Promieniowanie ciała doskonale czarnego Ciało doskonale czarne ciało, które absorbuje całe padające na nie promieniowanie bez względu na częstotliwość. Promieniowanie ciała
Bardziej szczegółowoPRODUKTY CHEMICZNE Ćwiczenie nr 3 Oznaczanie zawartości oksygenatów w paliwach metodą FTIR
PRODUKTY CHEMICZNE Ćwiczenie nr 3 Oznaczanie zawartości oksygenatów w paliwach metodą FTIR WSTĘP Metody spektroskopowe Spektroskopia bada i teoretycznie wyjaśnia oddziaływania pomiędzy materią będącą zbiorowiskiem
Bardziej szczegółowoSPEKTROSKOPIA MOLEKULARNA 2015/16 nazwa przedmiotu SYLABUS A. Informacje ogólne
SPEKTROSKOPIA MOLEKULARNA 2015/16 nazwa SYLABUS A. Informacje ogólne Elementy składowe sylabusu Nazwa jednostki prowadzącej kierunek Nazwa kierunku studiów Poziom kształcenia Profil studiów Forma studiów
Bardziej szczegółowoWykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego
Wykład 14 Termodynamika gazu fotnonowego dr hab. Agata Fronczak, prof. PW Wydział Fizyki, Politechnika Warszawska 16 stycznia 217 dr hab. A. Fronczak (Wydział Fizyki PW) Wykład: Elementy fizyki statystycznej
Bardziej szczegółowoI. PROMIENIOWANIE CIEPLNE
I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE - lata '90 XIX wieku WSTĘP Widmo promieniowania elektromagnetycznego zakres "pokrycia" różnymi rodzajami fal elektromagnetycznych promieniowania zawartego w danej wiązce. rys.i.1.
Bardziej szczegółowoWykład 1A Przegląd optycznych metod spektroskopowych
Wykład 1A Przegląd optycznych metod spektroskopowych Porównanie metod spektroskopii NMR, EPR, spektroskopii mikrofalowej, Ramana,IR, ultrafioletu i promieniowania X. Reguły wyboru dla róznych typów spektroskopii.
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 3 ANALIZA JAKOŚCIOWA PALIW ZA POMOCĄ SPEKTROFOTOMETRII FTIR (Fourier Transform Infrared Spectroscopy)
POLITECHNIKA ŁÓDZKA WYDZIAŁ INśYNIERII PROCESOWEJ I OCHRONY ŚRODOWISKA KATEDRA TERMODYNAMIKI PROCESOWEJ K-106 LABORATORIUM KONWENCJONALNYCH ŹRÓDEŁ ENERGII I PROCESÓW SPALANIA Ćwiczenie 3 ANALIZA JAKOŚCIOWA
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 5 Zastosowanie teorii grup w analizie widm oscylacyjnych
WYKŁAD 5 Zastosowanie teorii grup w analizie widm oscylacyjnych Prof. dr hab. Halina Abramczyk Dr inż. Beata Brożek-Płuska POLITECHNIKA ŁÓDZKA Wydział Chemiczny, Instytut Techniki Radiacyjnej Laboratorium
Bardziej szczegółowoFizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła
W- (Jaroszewicz) 19 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego Fizyka kwantowa promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne kwantyzacja światła efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy
Bardziej szczegółowogęstością prawdopodobieństwa
Funkcja falowa Zgodnie z hipotezą de Broglie'a, cząstki takie jak elektron czy proton, mają własności falowe. Własności falowe cząstki (lub innego obiektu) w mechanice kwantowej opisuje tzw. funkcja falowa(,t)
Bardziej szczegółowoSpektroskopia. Spotkanie pierwsze. Prowadzący: Dr Barbara Gil
Spektroskopia Spotkanie pierwsze Prowadzący: Dr Barbara Gil Temat rozwaŝań Spektroskopia nauka o powstawaniu i interpretacji widm powstających w wyniku oddziaływań wszelkich rodzajów promieniowania na
Bardziej szczegółowoIX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA
IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA IX.1. OPERACJE OBSERWACJI. a) klasycznie nie ważna kolejność, w jakiej wykonujemy pomiary. AB = BA A pomiar wielkości A B pomiar wielkości B b) kwantowo wartość obserwacji
Bardziej szczegółowoAtom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:
ATOM WODORU Atom wodoru Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu: U = 4πε Opis kwantowy: wykorzystując zasadę odpowiedniości
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Rezonansowe oddziaływanie układu atomowego z promieniowaniem "! "!! # $%&'()*+,-./-(01+'2'34'*5%.25%&+)*-(6
Bardziej szczegółowoSpektroskopia ramanowska w badaniach powierzchni
Spektroskopia ramanowska w badaniach powierzchni z Efekt Ramana (1922, CV Raman) I, ν próbka y Chandra Shekhara Venketa Raman x I 0, ν 0 Monochromatyczne promieniowanie o częstości ν 0 ulega rozproszeniu
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 3 Pomiar równowagi keto-enolowej metodą spektroskopii IR i NMR
Ćwiczenie 3 Pomiar równowagi keto-enolowej metodą spektroskopii IR i NMR 1. Wstęp Związki karbonylowe zawierające w położeniu co najmniej jeden atom wodoru mogą ulegać enolizacji przez przesunięcie protonu
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania (3.7), pomimo swojej prostoty, nie posiadają poza nielicznymi przypadkami ścisłych rozwiązań,
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA CHEMII. Wygaszanie fluorescencji (Fiz4)
PRACOWNIA CHEMII Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów II roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Projektowanie molekularne i bioinformatyka Wygaszanie fluorescencji
Bardziej szczegółowoRys Ruch harmoniczny jako rzut ruchu po okręgu
3. DRGANIA I FALE 3.1. Ruch harmoniczny W szkole poznajemy ruch harmoniczny w trakcie analizy ruchu jednostajnego po okręgu jako rzut na prostą (rys. 3.1). Tak jest w istocie, poniewaŝ ruch po okręgu to
Bardziej szczegółowoSpektroskopia Ramana drgania i widmo rozpraszania
Spektroskopia Ramana drgania i widmo rozpraszania drian Kamiński, Instytut Fizyki UM I. Czym jest spektroskopia ramanowska Spektroskopia Ramana jest istotną metodą badania widm rotacyjnych i oscylacyjnych
Bardziej szczegółowoTransport elektronów w biomolekułach
Transport elektronów w biomolekułach Równanie Arrheniusa, energia aktywacji Większość reakcji chemicznych zachodzi ze stałą szybkości (k) zaleŝną od temperatury (T) i energii aktywacji ( G*) tej reakcji,
Bardziej szczegółowoIR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni
IR II 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni Promieniowanie podczerwone ma naturę elektromagnetyczną i jego absorpcja przez materię podlega tym samym prawom,
Bardziej szczegółowon n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A / B 2 1 hν exp( ) 1 kt (24)
n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A 1 2 / B hν exp( ) 1 kt (24) Powyższe równanie określające gęstość widmową energii promieniowania
Bardziej szczegółowoSpektroskopia w podczerwieni
Spektroskopia w podczerwieni Metody badań strukturalnych ciała stałego dr inż. Magdalena Król Co to jest spektroskopia? Spektroskopia jest to nauka zajmująca się oddziaływaniem fali elektromagnetycznej
Bardziej szczegółowospektroskopia IR i Ramana
spektroskopia IR i Ramana oscylacje (wibracje) 3N-6 lub 3N-5 drgań normalnych nie wszystkie drgania obserwuje się w IR - nieaktywne w IR gdy nie zmienia się moment dipolowy - pasma niektórych drgań mają
Bardziej szczegółowoCiało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury.
1 Ciało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury. natężenie natężenie teoria klasyczna wynik eksperymentu
Bardziej szczegółowoAtom wodoru i jony wodoropodobne
Atom wodoru i jony wodoropodobne dr inż. Ireneusz Owczarek CMF PŁ ireneusz.owczarek@p.lodz.pl http://cmf.p.lodz.pl/iowczarek 2012/13 Spis treści Spis treści 1. Model Bohra atomu wodoru 2 1.1. Porządek
Bardziej szczegółowoTrzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi
Trzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi absorpcja elektron przechodzi na wyższy poziom energetyczny dzięki pochłonięciu kwantu o energii równej różnicy energetycznej poziomów
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA I. 10. Ruch drgający tłumiony i wymuszony. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
Wykład FIZYKA I 1. Ruch drgający tłumiony i wymuszony Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fizyka1.html Siły oporu (tarcia)
Bardziej szczegółowoSpektroskopia Ramana
Spektroskopia Ramana Źródło światła Próbka Promieniowanie rozproszone Rozpraszanie światła Rozpraszanie światła (fal elektromagnetycznych) to zjawisko oddziaływania światła z materią w wyniku którego następuje
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 2 Przejawy wiązań wodorowych w spektroskopii IR i NMR
Ćwiczenie 2 Przejawy wiązań wodorowych w spektroskopii IR i NMR Szczególnym i bardzo charakterystycznym rodzajem oddziaływań międzycząsteczkowych jest wiązanie wodorowe. Powstaje ono między molekułami,
Bardziej szczegółowoBadanie dynamiki rekombinacji ekscytonów w zawiesinach półprzewodnikowych kropek kwantowych PbS
Badanie dynamiki rekombinacji ekscytonów w zawiesinach półprzewodnikowych kropek kwantowych PbS 1. Absorpcja i emisja światła w układzie dwupoziomowym. Absorpcję światła można opisać jako proces, w którym
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA I. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak. Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska
Wykład FIZYKA I 1. Ruch drgający tłumiony i wymuszony Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fizyka1.html DRGANIA HARMONICZNE
Bardziej szczegółowoFizykochemiczne metody w kryminalistyce. Wykład 7
Fizykochemiczne metody w kryminalistyce Wykład 7 Stosowane metody badawcze: 1. Klasyczna metoda analityczna jakościowa i ilościowa 2. badania rentgenostrukturalne 3. Badania spektroskopowe 4. Metody chromatograficzne
Bardziej szczegółowoTechnika laserowa. dr inż. Sebastian Bielski. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG
Technika laserowa dr inż. Sebastian Bielski Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG Technika laserowa Zakres materiału (wstępnie przewidywany) 1. Bezpieczeństwo pracy z laserem 2. Własności
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Erwin Schrödinger ( ) Werner Heisenberg
Mechanika kwantowa Erwin Schrödinger (1887-1961) Werner Heisenberg 1901-1976 Falowe równanie ruchu (uproszczenie: przypadek jednowymiarowy) Dla fotonów Dla cząstek Równanie Schrödingera y x = 1 c y t y(
Bardziej szczegółowoUk lady modelowe II - oscylator
Wyk lad 4 Uk lady modelowe II - oscylator Model Prawo Hooke a F = m d 2 x = kx = dv dt2 dx Potencja l Równanie ruchu V = 1 2 kx2 d 2 x dt 2 + k m x = 0 Obraz klasyczny Rozwiazania k x = A sin t = A sin
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoPrzejścia optyczne w strukturach niskowymiarowych
Współczynnik absorpcji w układzie dwuwymiarowym można opisać wyrażeniem: E E gdzie i oraz f są energiami stanu początkowego i końcowego elektronu, zapełnienie tych stanów opisane jest funkcją rozkładu
Bardziej szczegółowoTeorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały
WYKŁAD 1 Teorie wiązania chemicznego i podstawowe zasady mechaniki kwantowej Zjawiska, które zapowiadały nadejście nowej ery w fizyce i przybliżały sformułowanie praw fizyki kwantowej: promieniowanie katodowe
Bardziej szczegółowoStara i nowa teoria kwantowa
Stara i nowa teoria kwantowa Braki teorii Bohra: - podane jedynie położenia linii, brak natężeń -nie tłumaczy ilości elektronów na poszczególnych orbitach - model działa gorzej dla atomów z więcej niż
Bardziej szczegółowoRUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 6 2016/2017, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
Bardziej szczegółowoSpektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy)
Spektroskopia charakterystycznych strat energii elektronów EELS (Electron Energy-Loss Spectroscopy) Oddziaływanie elektronów ze stałą, krystaliczną próbką wstecznie rozproszone elektrony elektrony pierwotne
Bardziej szczegółowoMechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?
Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkow Hamiltona energia funkcja falowa h d d d + + m d d dz
Bardziej szczegółowoReflekcyjno-absorpcyjna spektroskopia w podczerwieni RAIRS (IRRAS) Reflection-Absorption InfraRed Spectroscopy
Reflekcyjno-absorpcyjna spektroskopia w podczerwieni RAIRS (IRRAS) Reflection-Absorption InfraRed Spectroscopy Odbicie promienia od powierzchni metalu E n 1 Równania Fresnela E θ 1 θ 1 r E = E odb, 0,
Bardziej szczegółowoMetody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 8 M. Przybycień (WFiIS AGH) Metody Lagrange a i Hamiltona... Wykład
Bardziej szczegółowoDrgania i fale II rok Fizyk BC
00--07 5:34 00\FIN00\Drgzlo00.doc Drgania złożone Zasada superpozycji: wychylenie jest sumą wychyleń wywołanych przez poszczególne czynniki osobno. Zasada wynika z liniowości związku między wychyleniem
Bardziej szczegółowoSpis treści. Przedmowa redaktora do wydania czwartego 11
Mechanika kwantowa : teoria nierelatywistyczna / Lew D. Landau, Jewgienij M. Lifszyc ; z jęz. ros. tł. Ludwik Dobrzyński, Andrzej Pindor. - Wyd. 3. Warszawa, 2012 Spis treści Przedmowa redaktora do wydania
Bardziej szczegółowoZastosowanie spektroskopii w podczerwieni w jakościowej i ilościowej analizie organicznej
Zastosowanie spektroskopii w podczerwieni w jakościowej i ilościowej analizie organicznej dr Alina Dubis Zakład Chemii Produktów Naturalnych Instytut Chemii UwB Tematyka Spektroskopia - podział i zastosowanie
Bardziej szczegółowoWstęp do astrofizyki I
Wstęp do astrofizyki I Wykład 13 Tomasz Kwiatkowski Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Fizyki Instytut Obserwatorium Astronomiczne Tomasz Kwiatkowski, OA UAM Wstęp do astrofizyki I, Wykład
Bardziej szczegółowoRuch drgający. Ruch harmoniczny prosty, tłumiony i wymuszony
Ruch drgający Ruch harmoniczny prosty, tłumiony i wymuszony Ruchem drgającym nazywamy ruch ciała zachodzący wokół stałego położenia równowagi. Ruchy drgające dzielimy na ruchy: okresowe, nieokresowe. Ruch
Bardziej szczegółowo1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2
Temat 1 Pojęcia podstawowe 1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych Równaniem różniczkowym cząstkowym rzędu drugiego o n zmiennych niezależnych nazywamy równanie postaci gdzie u = u (x 1, x,...,
Bardziej szczegółowoRUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 7 2012/2013, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
Bardziej szczegółowoRÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU
X. RÓWNANIE SCHRÖDINGERA NIEZALEŻNE OD CZASU Równanie Schrődingera niezależne od czasu to równanie postaci: ħ 2 2m d 2 x dx 2 V xx = E x (X.1) Warunki regularności na x i a) skończone b) ciągłe c) jednoznaczne
Bardziej szczegółowoFizyka 12. Janusz Andrzejewski
Fizyka 1 Janusz Andrzejewski Przypomnienie: Drgania procesy w których pewna wielkość fizyczna na przemian maleje i rośnie Okresowy ruch drgający (periodyczny) - jeżeli wartości wielkości fizycznych zmieniające
Bardziej szczegółowoPrzejścia promieniste
Przejście promieniste proces rekombinacji elektronu i dziury (przejście ze stanu o większej energii do stanu o energii mniejszej), w wyniku którego następuje emisja promieniowania. E Długość wyemitowanej
Bardziej szczegółowoZJAWISKA KWANTOWO-OPTYCZNE
ZJAWISKA KWANTOWO-OPTYCZNE Źródła światła Prawo promieniowania Kirchhoffa Ciało doskonale czarne Promieniowanie ciała doskonale czarnego Prawo promieniowania Plancka Prawo Stefana-Boltzmanna Prawo przesunięć
Bardziej szczegółowoSpektroskopia Ramana
Spektroskopia Ramana Źródło światła Próbka Promieniowanie rozproszone Rozpraszanie światła Rozpraszanie światła (fal elektromagnetycznych) to zjawisko oddziaływania światła z materią w wyniku którego następuje
Bardziej szczegółowoα - stałe 1 α, s F ± Ψ taka sama Drgania nieliniowe (anharmoniczne) Harmoniczne: Inna zależność siły od Ψ : - układ nieliniowy,
Drgania nieliniowe (anharmoniczne) Harmoniczne: F s s Inna zależność siły od : - układ nieliniowy, Symetryczna siła zwrotna Niech: F s ( ) s Symetryczna wartość - drgania anharmoniczne α, s F s dla α -
Bardziej szczegółowoOGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII
WYKŁAD 8 OGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII E E0 sn( ωt kx) ; k π ; ω πν ; λ T ν E (m c 4 p c ) / E +, dla fotonu m 0 p c p hk Rozkład energ w stane równowag: ROZKŁAD BOLTZMANA!!!!! P(E) e E / kt N E N E/
Bardziej szczegółowoStany skupienia materii
Stany skupienia materii Ciała stałe - ustalony kształt i objętość - uporządkowanie dalekiego zasięgu - oddziaływania harmoniczne Ciecze -słabo ściśliwe - uporządkowanie bliskiego zasięgu -tworzą powierzchnię
Bardziej szczegółowoSpektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego
Spektroskopia molekularna Ćwiczenie nr 1 Widma absorpcyjne błękitu tymolowego Doświadczenie to ma na celu zaznajomienie uczestników ćwiczeń ze sposobem wykonywania pomiarów metodą spektrofotometryczną
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka, Michał Karpiński Wydział
Bardziej szczegółowoIV. Transmisja. /~bezet
Światłowody IV. Transmisja BERNARD ZIĘTEK http://www.fizyka.umk.pl www.fizyka.umk.pl/~ /~bezet 1. Tłumienność 10 7 10 6 Tłumienność [db/km] 10 5 10 4 10 3 10 2 10 SiO 2 Tłumienność szkła w latach (za A.
Bardziej szczegółowoWzajemne relacje pomiędzy promieniowaniem a materią wynikają ze zjawisk związanych z oddziaływaniem promieniowania z materią. Do podstawowych zjawisk
Wzajemne relacje pomiędzy promieniowaniem a materią wynikają ze zjawisk związanych z oddziaływaniem promieniowania z materią. Do podstawowych zjawisk fizycznych tego rodzaju należą zjawiska odbicia i załamania
Bardziej szczegółowoKwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.
Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne. DUALIZM ŚWIATŁA fala interferencja, dyfrakcja, polaryzacja,... kwant, foton promieniowanie ciała doskonale
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania optyki półklasycznej Posłużymy się teraz równaniem (2.4), i Ψ t = ĤΨ ażeby wyprowadzić
Bardziej szczegółowoModel oscylatorów tłumionych
Inna nazwa: model klasyczny, Lorentza Założenia: - ośrodek jest zbiorem naładowanych oscylatorów oddziałujących z falą elektromagnetyczną - wszystkie występujące siły są izotropowe - wartość siły tłumienia
Bardziej szczegółowoFizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika
Fizyka 3 Konsultacje: p. 39, Mechatronika marzan@mech.pw.edu.pl Zaliczenie: 1 sprawdzian 30 pkt 15.1 18 3.0 18.1 1 3.5 1.1 4 4.0 4.1 7 4.5 7.1 30 5.0 http:\\adam.mech.pw.edu.pl\~marzan Program: - elementy
Bardziej szczegółowoPoczątek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy
Początek XX wieku Światło: fala czy cząstka? Kwantowanie energii promieniowania termicznego postulat Plancka efekt fotoelektryczny efekt Comptona Fale materii de Broglie a Dualizm korpuskularno - falowy
Bardziej szczegółowoFizyka 11. Janusz Andrzejewski
Fizyka 11 Ruch okresowy Każdy ruch powtarzający się w regularnych odstępach czasu nazywa się ruchem okresowym lub drganiami. Drgania tłumione ruch stopniowo zanika, a na skutek tarcia energia mechaniczna
Bardziej szczegółowoWykład Budowa atomu 3
Wykład 14. 12.2016 Budowa atomu 3 Model atomu według mechaniki kwantowej Równanie Schrödingera dla atomu wodoru i jego rozwiązania Liczby kwantowe n, l, m l : - Kwantowanie energii i liczba kwantowa n
Bardziej szczegółowoWŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY
WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY Polimery Sieć krystaliczna Napięcie powierzchniowe Dyfuzja 2 BUDOWA CIAŁ STAŁYCH Ciała krystaliczne (kryształy): monokryształy, polikryształy Ciała amorficzne (bezpostaciowe)
Bardziej szczegółowoFizyka 2. Janusz Andrzejewski
Fizyka 2 wykład 14 Janusz Andrzejewski Atom wodoru Wczesne modele atomu -W czasach Newtona atom uważany była za małą twardą kulkę co dość dobrze sprawdzało się w rozważaniach dotyczących kinetycznej teorii
Bardziej szczegółowo3 Podstawy teorii drgań układów o skupionych masach
3 Podstawy teorii drgań układów o skupionych masach 3.1 Drgania układu o jednym stopniu swobody Rozpatrzmy elementarny układ drgający, nazywany też oscylatorem harmonicznym, składający się ze sprężyny
Bardziej szczegółowoWykład 9: Fale cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski
Wykład 9: Fale cz. 1 dr inż. Zbigniew Szklarski szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ Klasyfikacja fal fale mechaniczne zaburzenie przemieszczające się w ośrodku sprężystym, fale elektromagnetyczne
Bardziej szczegółowoModel uogólniony jądra atomowego
Model uogólniony jądra atomowego Jądro traktowane jako chmura nukleonów krążąca w średnim potencjale Średni potencjał może być sferyczny ale także trwale zdeformowany lub może zależeć od czasu (wibracje)
Bardziej szczegółowoi elektronów w czasteczkach (laboratoryjnym) operator Hamiltona dla czasteczki dwuatomowej (jadra 2M b a i b; m -masa elektronu e 2 r ij
Notatki do wyk ladu IX Rozdzielenie ruchu jader i elektronów w czasteczkach W dowolnym uk ladzie wspó lrzednych (laboratoryjnym) operator Hamiltona dla czasteczki dwuatomowej (jadra a i b)ma postać: Ĥ
Bardziej szczegółowoSpektroskopia. Spotkanie drugie UV-VIS, NMR
Spektroskopia Spotkanie drugie UV-VIS, NMR Spektroskopia UV-Vis 2/32 Promieniowanie elektromagnetyczne: Ultrafioletu ~100-350 nm światło widzialne ~350-900 nm Kwanty energii zgodne z róŝnicami poziomów
Bardziej szczegółowoPowierzchniowo wzmocniona spektroskopia Ramana SERS. (Surface Enhanced Raman Spectroscopy)
Powierzchniowo wzmocniona spektroskopia Ramana SERS (Surface Enhanced Raman Spectroscopy) Cząsteczki zaadsorbowane na chropowatych powierzchniach niektórych metali (Ag, Au, Cu) dają bardzo intensywny sygnał
Bardziej szczegółowoMetody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice
Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 9 M. Przybycień (WFiIS AGH) Metody Lagrange a i Hamiltona... Wykład
Bardziej szczegółowoAbsorpcja związana z defektami kryształu
W rzeczywistych materiałach sieć krystaliczna nie jest idealna występują różnego rodzaju defekty. Podział najważniejszych defektów ze względu na właściwości optyczne: - inny atom w węźle sieci: C A atom
Bardziej szczegółowoOddziaływanie promieniowania X z materią. Podstawowe mechanizmy
Oddziaływanie promieniowania X z materią Podstawowe mechanizmy Promieniowanie od oscylującego elektronu Rozpraszanie Thomsona Dyspersja podejście klasyczne Fala padająca Wymuszony, tłumiony oscylator harmoniczny
Bardziej szczegółowo