FOLIA POMERANAE UNIVERSITATIS TECHNOLOGIAE STETINENSIS Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin. 2010, Oeconomica 282 (60),

Transkrypt

1 FOLIA POMERANAE UNIVERSITATIS TECHNOLOGIAE STETINENSIS Folia Pomer. Univ. Technol. Sein. 2010, Oeconomica 282 (60), Zbigniew Mongiało, Wiesław Pasewicz 1, Michał Świłyk 2 EFEKTYWNOŚĆ KSZTAŁCENIA NA PUBLICZNYCH UCZELNIACH TECHNICZNYCH W LATACH EFFECTIVENESS OF PUBLIC EDUCATION IN TECHNICAL UNIVERSITIES IN Kaedra Zasosowań Maemayki w Ekonomii, Zachodniopomorski Uniwersye Technologiczny w Szczecinie ul. Klemensa Janickiego 31, Szczecin, zbigniew.mongialo@zu.edu.pl 1 Sudium Maemayki, Zachodniopomorski Uniwersye Technologiczny w Szczecinie al. Piasów 48/49, Szczecin, wieslaw.pasewicz@zu.edu.pl 2 Kaedra Zarządzania Przedsiębiorswami, Zachodniopomorski Uniwersye Technologiczny w Szczecinie ul. Klemensa Janickiego 31, Szczecin, michal.swilyk@zu.edu.pl Absrac. The aim of his sudy was o deermine he effeciveness of educaion of he oal public echnical universiies and is evoluion over he years by using he DEA and is aemp o explain he ineffeciveness of using he index Malmquisa. The sudy posed he following specific objecives: o examine he effeciveness of echnical educaion, he definiion of oupu gaps, o deermine he ranking universiies, he calculaion of he oal Malmquisa Produciviy Index (MPI). The research shows ha in he case of inefficien echnical universiies here is a more efficien combinaion of inpus analyzed. Based on he findings can be cauiously concluded ha here are oher opions for he deploymen of academic and oher employee groups. Słowa kluczowe: DEA, efekywność, publiczne uczelnie echniczne. Key words: DEA, efficiency, public echnical universiies. WSTĘP W Polsce w laach isniało 18 publicznych uczelni echnicznych, w kórych w 2005 r. na sudiach sacjonarnych i niesacjonarnych kszałciło się prawie 321 ys. sudenów. Z ej liczby ponad 84 ys. (26,2%) sudiowało na kierunkach akich, jak: adminisracja, bioechnologia, edukacja echniczno-informayczna, ekonomia, europeisyka, filologie obce, filologia polska, fizjoerapia, pedagogika, pielęgniarswo, rolnicwo, socjologia, sosunki międzynarodowe, echnologia żywności i żywienia człowieka, owaroznawswo, urysyka i rekreacja, wychowanie fizyczne, wychowanie plasyczne, zarządzanie i inżynieria produkcji, zarządzanie i markeing. W 2001 r. na publicznych uczelniach echnicznych na kierunkach akich, jak ekonomia oraz zarządzanie i markeing, sudiowały osoby (20,6% sudenów ogółem). W 2005 r. sudiowało na ych kierunkach osoby (13,7% sudenów ogółem). Nie ma jednej drogi zwiększania racjonalności gospodarowania. Efekywność gospodarowania zależy od podejmowanych decyzji i od ich realizacji, w ym również od moywowania wykonawców. Podejmowanie rafnych decyzji jes rudne, ponieważ doyczy zawsze przyszłości, kórej decyden nie jes w sanie dokładnie przewidzieć. Żeby dysponować odpowiednią wiedzą prognosyczną, rzeba dysponować odpowiednią wiedzą diagnosyczną.

2 86 Z. Mongiało i in. Wiedzę diagnosyczną można uzyskać różnymi meodami, przy czym każda z meod ma pewne zaley i wady. Sosunkowo nową meodą jes DEA i jej różne odmiany. DEA służy do pomiaru relaywnej efekywności badanych obieków, przy uwzględnieniu wielu nakładów i wielu efeków. Isnieją dwa różne podejścia do analizy efekywności za pomocą meody DEA: zakładające sałe efeky skali (CRS), zakładające zmienne efeky skali (VRS). Przyjęcie analizy CRS jes odpowiednie ylko wedy, gdy wszyskie jednoski operują w podobnych warunkach. Zmienne warunki gospodarowania, np.: konkurencja, ograniczenia finansowe, ograniczenia echnologiczne, mogą spowodować, że jednoska nie będzie funkcjonowała w opymalnym układzie. Analiza VRS wymaga uzyskania skali efekywności dla każdej jednoski za pomocą echniki CRS i VRS wówczas miarę efekywności echnicznej, uzyskaną na podsawie analizy CRS, rozkłada się na dwa czynniki skalę efekywności (SE) i zw. czysą efekywność echniczną (PTE). Jeżeli pojawia się różnica pomiędzy miarami efekywności echnicznej CRS i VRS, świadczy o o ym, że dana jednoska prowadzi działalność o nieefekywnej skali. Podejście VRS pozwala uniknąć wpływu braku opymalnych warunków funkcjonowania firm na skalę efekywności. W pracy zasosowano oba podejścia. Celem badań było określenie meodą DEA efekywności kszałcenia w publicznych uczelniach echnicznych i jej zmian w laach oraz próba wyjaśnienia nieefekywności przy zasosowaniu indeksu Malmquisa. W badaniach posawiono sobie nasępujące cele szczegółowe: zbadanie efekywności echnicznej kszałcenia, określenie luk produkcyjnych, usalenie rankingu uczelni, obliczenie indeksu produkywności całkowiej Malmquisa (MPI). Z powodu luk w danych z analizy wyłączono Akademię Techniczno-Humanisyczną w Bielsku-Białej. Dane źródłowe pochodziły ze sprawozdań finansowych uczelni echnicznych z la , opublikowanych w Moniorze Polskim serii B, a akże z publikacji Miniserswa Nauki i Szkolnicwa Wyższego, doyczących szkolnicwa wyższego oraz z wydawanych przez GUS w laach opracowań doyczących szkół wyższych i ich finansów. W analizie DEA uwzględniono nasępujące zmienne: wyjścia (oupus) y 1 liczbę sudenów ogółem (na sudiach sacjonarnych i niesacjonarnych), y 2 liczbę absolwenów ogółem (na sudiach sacjonarnych i niesacjonarnych), wejścia (inpu) x 1 koszy zużycia maeriałów i energii [ys. zł], x 2 koszy usług obcych [ys. zł], x 3 koszy płac wraz ze świadczeniami [ys. zł], x 4 kosz amoryzacji [ys. zł], x 5 warość pozosałych koszów wg ich rodzaju [ys. zł], x 6 liczbę samodzielnych pracowników naukowych,

3 Efekywność kszałcenia na publicznych Tabela 1. Macierz korelacji badanych zmiennych Wyszczególnienie Zmienne y 1 y 2 x 1 x 2 x 3 x 4 x 5 x 6 x 7 x 8 x 9 x 10 Liczba sudenów y 1 1,000 0,745 0,698 0,679 0,824 0,795 0,710 0,867 0,903 0,795 0,712 0,841 Liczba absolwenów y 2 0,745 1,000 0,453 0,406 0,547 0,472 0,450 0,562 0,585 0,465 0,396 0,510 Zużycie maeriałów i energii [ys. zł] x 1 0,698 0,453 1,000 0,852 0,882 0,844 0,868 0,816 0,776 0,887 0,693 0,796 Usługi obce [ys. zł] x 2 0,679 0,406 0,852 1,000 0,873 0,875 0,702 0,784 0,776 0,852 0,769 0,781 Płace i świadczenia [ys. zł] x 3 0,824 0,547 0,882 0,873 1,000 0,916 0,840 0,862 0,874 0,877 0,732 0,838 Amoryzacja [ys. z] x 4 0,795 0,472 0,844 0,875 0,916 1,000 0,786 0,838 0,838 0,830 0,824 0,843 Pozosałe koszy [ys. z] x 5 0,710 0,450 0,868 0,702 0,840 0,786 1,000 0,811 0,770 0,786 0,641 0,767 Liczba pracowników samodzielnych x 6 0,867 0,562 0,816 0,784 0,862 0,838 0,811 1,000 0,972 0,860 0,861 0,956 Liczba adiunków x 7 0,903 0,585 0,776 0,776 0,874 0,838 0,770 0,972 1,000 0,879 0,867 0,964 Liczba wykładowców x 8 0,795 0,465 0,887 0,852 0,877 0,830 0,786 0,860 0,879 1,000 0,768 0,898 Liczba biblioekarzy x 9 0,712 0,396 0,693 0,769 0,732 0,824 0,641 0,861 0,867 0,768 1,000 0,892 Liczba pracowników niebędących nauczycielami akademickimi x 10 0,841 0,510 0,796 0,781 0,838 0,843 0,767 0,956 0,964 0,898 0,892 1,000

4 88 Z. Mongiało i in. Tabela 2. Paramery rozkładu zmiennych Wyszczególnienie Średnia Odchylenie sandardowe Minimum Maksimum Dolny kwaryl Górny kwaryl Skośność Liczba sudenów ,7 7389,3 8243, , , ,0 0,7 0,8 Liczba absolwenów 2915,7 1171,2 249,0 5423,0 2145,0 4079,0 0,3 0,8 Zużycie maeriałów i energii [ys. zł] ,8 8083,3 3261, ,5 5003, ,3 1,8 3,4 Usługi obce [ys. zł] ,7 9625,7 1721, ,8 4200, ,9 1,1 0,5 Płace i świadczenia [ys. zł] , , , , , ,1 1,1 0,6 Amoryzacja [ys. z] 8966,9 6771,0 1701, ,1 3062, ,6 0,9 0,4 Pozosałe koszy [ys. z] , ,4 1690, ,2 3674, ,6 1,8 2,8 Liczba pracowników samodzielnych 216,8 130,3 76,0 521,0 108,0 295,0 1,0 0,2 Liczba adiunków 462,1 319,1 85,0 1077,0 193,0 665,0 0,7 0,9 Liczba wykładowców 175,6 100,0 48,0 445,0 104,0 224,0 1,0 0,4 Liczba biblioekarzy 58,1 34,2 13,0 153,0 33,0 66,0 1,1 0,6 Liczba pracowników niebędących nauczycielami akademickimi. Kuroza 956,2 563,1 315,0 2019,0 530,0 1365,0 0,7 1,0

5 Efekywność kszałcenia na publicznych x 7 liczbę adiunków, x 8 liczbę wykładowców, x 9 liczbę pracowników biblioek, x 10 liczbę pozosałych pracowników niebędących nauczycielami. Do grupy samodzielnych pracowników naukowych zaliczono profesorów i dokorów habiliowanych. Obliczenia wykonano przy zasosowaniu programu DEA opracowanego przez Coellego (Program Daa Envelopmen Analysis DEAP 2.1), programu Efficiency Measuremen Sysem (EMS) opracowanego przez Scheela oraz pakieu Saisica. W celu oszacowania związków między zmiennymi obliczono współczynniki korelacji. Wszyskie zmienne objaśniające są silnie skorelowane ze zmienną objaśnianą, a wszyskie współczynniki korelacji są isone (ab.1). Świadczy o o dobrym doborze zmiennych do modelu. W abeli 2 zamieszczono podsawowe saysyki opisowe zmiennych uwzględnionych w DEA. METODY Meoda DEA Przez pojęcie efekywności w niniejszej pracy rozumieć należy relację rzeczywisej produkywności do możliwie najwyższej produkywności. Maksymalną produkywność można wyrazić za pomocą pewnej izokwany wedy pomiar efekywności jes aki sam jak pomiar odległości od ej izokwany. Model DEA zorienowany na nakłady (wejście) ma nasępującą posać (parz Charnes i in. 1994): k l min θ s j s (1a) i j 1 i 1 gdzie: n m 1 y jm λ m s y j = 1,...,k (1b) n j 0 j 0 xi xim m si 0 i = 1,...,l (1c) n m 1 m 1 1 (1d) m, m, s j, si 0, m, j, i Paramer wskazuje na brak efekywności echnicznej badanej firmy i oznacza czynnik, o kóry wszyskie wejścia x im, i=1,..,l mogą być zredukowane, bez zmniejszenia wyjść Y j. Zmienne s + i s są lukami wejścia i wyjścia, ε jes nieskończenie małą liczbą niearchimedesową.

6 90 Z. Mongiało i in. Opymalne wagi λ m (m=1,...,n) dla opymalnych warości zmiennych x im oraz y im minimalizują. Warunek wypukłości (zob. 1d) dopuszcza echnologię produkcji ze zmiennymi efekami skali. Aby zbadać efekywność poszczególnych jednosek, należy rozwiązać n zadań liniowych w posaci (1a) (1d). W celu nadania rang badanym uczelniom zasosowano procedurę rangowania zaproponowaną przez Andersena i Peersena (1993), a oprogramowaną przez Scheela nazywaną modelem superefekywności lub modelem nadefekywności (Guzik 2009). Meoda DEA dosarcza miar efekywności dla poszczególnych nieefekywnych jednosek, co pozwala na porównywanie efekywności ych jednosek. Wskaźnik efekywności dla jednosek efekywnych jes równy jedności dla każdej z nich. Dlaego porównanie jednosek efekywnych jes niemożliwe. Andersen i Peersen (1993) opracowali procedurę rankingu jednosek efekywnych. Zasadniczą ideą ej procedury jes porównanie wybranej jednoski efekywnej z liniową kombinacją wszyskich pozosałych jednosek efekywnych. Okazuje się, że dla ej wybranej jednoski mogą wzrosnąć proporcjonalnie nakłady (inpu), przy zachowaniu jej efekywności. Jednoska a orzymuje w ym wypadku wskaźnik efekywności większy od jedności; bardzo duże warości wskaźnika (big) wskazują, że jes ona bardzo wyspecjalizowana i z ego powodu nie może być porównywana z innymi uczelniami badanej zbiorowości. Takie podejście umożliwia ranking jednosek efekywnych podobny do rankingu jednosek nieefekywnych. Obieky nieefekywne orzymują wskaźniki równe obliczonym dla nich wskaźnikom efekywności. Pomiar całkowiej produkywności czynników produkcji Indeksem najczęściej sosowanym do kwanyfikacji zmian całkowiej produkywności czynników produkcji jes indeks produkywności Malmquisa, kóry w przypadku orienacji na wejście (inpu) zdefiniowany jes w nasępujący sposób: 1 D ( y, ) (, ) 1 x 1 D y 1 x 1 M ( y 1, x 1, y, x ) 1 (2) D ( y, x ) D ( y, x ) gdzie: x ( x 1) wekor wejścia (inpu) w czasie ( +1), y ( y 1 ) odpowiedni wekor wyjścia (oupu) względem wekora x ( x 1), 1 D ( D ) funkcja dysansu zorienowana na inpu i odnosząca się do echnologii produkcji w czasie (+1), definiowana w nasępujący sposób: D( x, y) max{ : ( x / ) L( y) (3) gdzie: L (y) zbiór wszyskich wekorów wejścia (nakładów), za pomocą kórych może być wywarzany określony wekor wyjścia y, D ( x, y) odległość pomiędzy danym wekorem y i wekorem x jako maksimum warości skalara akie, że wekor x jes zdolny wyprodukować wekor y. Związek pomiędzy indeksem produkywności Malmquisa a analizą efekywności przejawia się w ym, że zorienowana na nakłady funkcja dysansu jes odwronością efekywności podanej przez Farrella, kóra jes podsawą DEA zorienowanej na nakłady. W ym wypadku 1 2

7 Efekywność kszałcenia na publicznych zmiany produkywności można rozłożyć na dwa czynniki, a mianowicie na zmiany echnologii produkcji (Technical Change) i zmiany efekywności echnicznej (Technical Efficiency Change): 1 D ( y, ) (, ) (, ) 1 x 1 D y 1 x 1 D y x 1, x 1, y, x ) 1 D ( y, x ) D ( y 1, x 1) D ( y, x ) M (4) ( y 1 Zmianę efekywności echnicznej (pierwszy czynnik po prawej sronie wzoru) można rozłożyć na zmianę czysej efekywności echnicznej (Pure Technical Efficiency Change) oraz zmianę efekywności skali (Scale Efficiency Change) Faere i Grosskopf (1966). W badaniach przedsawionych w ej pracy zasosowano opisany sposób pomiaru efekywności z zasosowaniem DEA. Indeks produkywności Malmquisa przyjmuje warości większe od jedności w przypadku wzrosu produkywności. Podobne zasady inerpreacji doyczącą każdego czynnika indeksu Malmquisa. 1 2 WYNIKI Efekywność echniczna badanych uczelni Na rysunku 1 oraz w ab. 3 przedsawiono wybrane wyniki badań. W zbiorowości uczelni echnicznych w 2001 r. współczynnik efekywności echnicznej CRS wynosił średnio 0,710, współczynnik efekywności echnicznej VRS 0,852, a współczynnik efekywności skali ukszałował się na poziomie 0,850. Oznacza o, że w zależności od podejścia (CRS, VRS, efekywność skali) nakłady na uczelniach można zredukować w celu zwiększenia efekywności o 29% (CRS), 14,8% (VRS) oraz 15% (efekywność skali). 1,000 0,800 Efekywność 0,600 0,400 0,200 0, Rok CRS VRS efekywność skali Rys. 1. Efekywność echniczna CRS, VRS oraz efekywność skali na badanych uczelniach W 2001 r. przecięny współczynnik efekywności echnicznej CRS dla badanej zbiorowości wyniósł 0,710. W badanej zbiorowości znalazły się czery uczelnie efekywne (Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Opolska i Poliechnika Radomska), co sanowiło 23% uczelni echnicznych.

8 92 Z. Mongiało i in. Tabela 3. Efekywność echniczna CRS i VRS publicznych uczelni echnicznych w laach Rok Uczelnia CRS VRS CRS VRS CRS VRS CRS VRS CRS VRS Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie 0,593 1,000 0,897 1,000 0,639 1,000 0,644 1,000 0,574 0,589 Poliechnika Białosocka 0,802 0,831 0,896 0,929 0,983 1,000 0,914 0,919 0,853 0,874 Poliechnika Częsochowska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Gdańska 0,417 0,430 0,469 0,479 0,453 0,459 0,470 0,511 0,586 0,709 Poliechnika Koszalińska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Krakowska 0,571 0,629 0,660 0,666 0,548 0,592 0,552 0,578 1,000 1,000 Poliechnika Lubelska 0,876 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 0,855 1,000 Poliechnika Łódzka 0,445 0,446 0,468 0,503 0,427 0,554 0,453 0,628 0,515 0,681 Poliechnika Opolska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Poznańska 0,508 0,514 0,628 0,755 0,598 0,869 0,733 0,863 0,779 0,844 Poliechnika Radomska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Rzeszowska 0,948 0,960 0,940 0,977 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Szczecińska 0,537 0,667 0,589 0,709 0,539 0,683 0,527 0,656 0,534 0,701 Poliechnika Śląska 0,550 1,000 0,706 1,000 0,675 1,000 0,823 1,000 0,884 1,000 Poliechnika Święokrzyska 0,934 1,000 0,904 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Warszawska 0,373 1,000 0,412 1,000 0,389 1,000 0,451 1,000 0,526 0,856 Poliechnika Wrocławska 0,508 1,000 0,550 1,000 0,540 1,000 0,519 1,000 0,602 1,000 Średnia 0,710 0,852 0,772 0,883 0,752 0,892 0,770 0,891 0,806 0,897

9 Efekywność kszałcenia na publicznych W 2001 r. najniższe współczynniki efekywności echnicznej CRS charakeryzowały: Poliechnikę Warszawską (0,373), Poliechnikę Gdańską (0,417), Poliechnikę Łódzką (0,445), Poliechniką Poznańską (0,508) oraz Poliechnikę Wrocławską (0,508). W 2002 roku średni współczynnik efekywności echnicznej CRS dla uczelni echnicznych ukszałował się na poziomie 0,772. W badanej grupie uczelni było pięć uczelni efekywnych (Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska), co sanowiło 29,4% uczelni echnicznych. W 2002 r. najniższe współczynniki efekywności echnicznej obliczono dla Poliechniki Warszawskiej (0,412), Poliechniki Łódzkiej (0,468), Poliechniki Gdańskiej (0,469), Poliechniki Wrocławskiej (0,550) i Poliechniki Szczecińskiej (0,589). W 2003 r. przecięny współczynnik efekywności echnicznej CRS wyniósł 0,752. W badanej zbiorowości uczelni echnicznych znajdowało się siedem uczelni efekywnych (Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska, Poliechnika Rzeszowska), co sanowiło 41,2% uczelni echnicznych. W 2003 r. najniższe współczynniki efekywności echnicznej wyznaczono dla Poliechniki Warszawskiej (0,389), Poliechniki Łódzkiej (0,427), Poliechniki Gdańskiej (0,453), Poliechniki Szczecińskiej (0,539). W 2004 r. przecięny współczynnik efekywności echnicznej CRS w analizowanej zbiorowości wynosił 0,770. W badanej grupie było siedem uczelni efekywnych, co sanowiło 41,2% ich ogólnej liczby. W grupie uczelni efekywnych znajdowały się: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska i Poliechnika Rzeszowska. Uczelniami o najniższych współczynnikach efekywności echnicznej w 2004 r. były: Poliechnika Warszawska (0,451), Poliechnika Łódzka (0,453), Poliechnika Gdańska (0,470) i Poliechnika Wrocławska (0,519). W 2005 roku średni współczynnik efekywności echnicznej CRS ukszałował się na poziomie 0,806. W grupie uczelni echnicznych znajdowało się siedem uczelni efekywnych, co sanowiło 41,2% ich ogólnej liczby. Efekywnymi uczelniami w 2005 roku były: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Krakowska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska i Poliechnika Rzeszowska. Uczelniami, kóre charakeryzowały się najniższymi współczynnikami efekywności echnicznej CRS, były: Poliechnika Łódzka (0,515), Poliechnika Warszawska (0,526) i Poliechnika Szczecińska (0,534), AGH (0,574) i Poliechnika Gdańska (0,586). W 2001 r. przecięny współczynnik efekywności echnicznej VRS dla badanych uczelni echnicznych wynosił 0,852. W badanej grupie znajdowało się 10 uczelni efekywnych, co sanowiło 58,8% uczelni echnicznych. Uczelniami efekywnymi były Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Śląska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska, Poliechnika Warszawska i Poliechnika Wrocławska. Uczelniami o najniższych współczynnikach efekywności echnicznej VRS były: Poliechnika Gdańska (0,430), Poliechnika Łódzka (0,446), Poliechnika Poznańska (0,514), Poliechnika Krakowska (0,629) oraz Poliechnika Szczecińska (0,667).

10 94 Z. Mongiało i in. W 2002 r. w analizowanej grupie wyższych uczelni echnicznych przecięny współczynnik efekywności echnicznej VRS wyniósł 0,883. W badanej grupie znajdowało się 10 uczelni efekywnych, co sanowiło 58,8% uczelni echnicznych. W grupie uczelni efekywnych znajdowały się: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Śląska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska, Poliechnika Warszawska i Poliechnika Wrocławska. W grupie uczelni o najniższych współczynnikach efekywności VRS znajdowały się Poliechnika Gdańska (0,479), Poliechnika Łódzka (0,503), Poliechnika Krakowska (0,666), Poliechnika Szczecińska (0,709) i Poliechnika Poznańska (0,755). W 2003 r. średni współczynnik efekywności echnicznej VRS dla uczelni echnicznych wynosił 0,892. W analizowanej grupie znajdowało się 12 uczelni efekywnych, co sanowiło 70,6% ich ogólnej liczby. Do uczelni efekywnych w 2003 r. należały: Poliechnika Białosocka, Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Śląska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska, Poliechnika Rzeszowska, Poliechnika Warszawska i Poliechnika Wrocławska. Uczelniami, kóre charakeryzowały się najniższymi współczynnikami efekywności echnicznej VRS, były: Poliechnika Gdańska (0,459), Poliechnika Łódzka (0,554) i Poliechnika Krakowska (0,592). W 2004 r. przecięny współczynnik efekywności echnicznej VRS obliczony dla uczelni echnicznych ukszałował się na poziomie 0,891. W badanej zbiorowości znajdowało się 11 uczelni efekywnych, co sanowiło 64,7% wszyskich uczelni echnicznych. Uczelniami efekywnymi były: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Śląska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska, Poliechnika Rzeszowska, Poliechnika Warszawska i Poliechnika Wrocławska. Do uczelni, kóre charakeryzowały się najniższymi współczynnikami efekywności VRS, należały: Poliechnika Gdańska (0,511), Poliechnika Krakowska (0,578), Poliechnika Łódzka (0,628) i Poliechnika Szczecińska (0,656). W 2005 r. średni współczynnik efekywności echnicznej VRS dla całej zbiorowości badanych szkół wynosił 0,897. W badanej grupie znajdowało się 10 uczelni efekywnych, co sanowiło 58,8% wszyskich uczelni echnicznych. Uczelniami efekywnymi były: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Śląska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Krakowska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska, Poliechnika Rzeszowska i Poliechnika Wrocławska. Do uczelni charakeryzujących się najniższymi współczynnikami efekywności echnicznej VRS należały: Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie (0,589), Poliechnika Łódzka (0,681), Poliechnika Szczecińska (0,701) i Poliechnika Gdańska (0,709). Efekywność skali Wyniki pomiaru efekywności skali i jej charakeru zawiera ab. 4. Średni wskaźnik efekywności skali w laach wahał się w zakresie od 0,850 w 2001 r. do 0,893 w 2005 r. W 2001 r. ylko czery uczelnie (23,4%) charakeryzowały się opymalną skalą kszałcenia. Były o: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Opolska oraz

11 Efekywność kszałcenia na publicznych Poliechnika Radomska. Najniższymi współczynnikami efekywności skali charakeryzowały się Poliechnika Warszawska (0,373), Poliechnika Wrocławska (0,508) oraz Poliechnika Śląska (0,550). W 2002 r. opymalną skalą funkcjonowania cechowało się pięć uczelni, co sanowiło 29,4% wszyskich uczelni echnicznych. Uczelniami o opymalnej skali były: Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska i Poliechnika Radomska. Z kolei najniższe współczynniki efekywności skali odnoowano na Poliechnice Warszawskiej (0,412) oraz w Poliechnice Wrocławskiej (0,550). Tabela 4. Efekywność skali publicznych uczelni echnicznych w laach Uczelnia Rok Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie 0,593 0,897 0,639 0,644 0,975 Poliechnika Białosocka 0,965 0,964 0,983 0,995 0,977 Poliechnika Częsochowska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Gdańska 0,971 0,980 0,986 0,920 0,825 Poliechnika Koszalińska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Krakowska 0,908 0,992 0,925 0,954 1,000 Poliechnika Lubelska 0,876 1,000 1,000 1,000 0,855 Poliechnika Łódzka 0,996 0,930 0,770 0,722 0,757 Poliechnika Opolska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Poznańska 0,989 0,832 0,688 0,850 0,923 Poliechnika Radomska 1,000 1,000 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Rzeszowska 0,987 0,962 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Szczecińska 0,804 0,830 0,789 0,802 0,762 Poliechnika Śląska 0,550 0,706 0,675 0,823 0,884 Poliechnika Święokrzyska 0,934 0,904 1,000 1,000 1,000 Poliechnika Warszawska 0,373 0,412 0,389 0,451 0,614 Poliechnika Wrocławska 0,508 0,550 0,540 0,519 0,602 Średnia 0,850 0,880 0,846 0,864 0,893 W 2003 r. opymalną skalą funkcjonowania charakeryzowało się siedem uczelni (Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Święokrzyska w Kielcach, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska i Poliechnika Rzeszowska), co sanowiło 41,2% ich ogólnej liczby. Najniższymi współczynnikami efekywności skali charakeryzowały się: Poliechnika Warszawska (0,389), Poliechnika Wrocławska (0,540) oraz Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie (0,639). W 2004 r., podobnie jak rok wcześniej, w badanej zbiorowości znajdowało się siedem uczelni, kóre cechowały się opymalną skalą funkcjonowania (Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Lubelska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska i Poliechnika Rzeszowska). Najniższymi współczynnikami efekywności skali charakeryzowały się: Poliechnika Warszawska (0,451), Poliechnika Wrocławska (0,519) i Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie (0,644).

12 96 Z. Mongiało i in. W 2005 r. w analizowanej zbiorowości znajdowało się sześć uczelni o efekywnej skali funkcjonowania (Poliechnika Częsochowska, Poliechnika Święokrzyska, Poliechnika Koszalińska, Poliechnika Opolska, Poliechnika Radomska i Poliechnika Rzeszowska), co sanowiło 35,3% ogólnej liczby uczelni echnicznych. Najniższe współczynniki efekywności skali odnoowano na Poliechnice Wrocławskiej (0,602), Poliechnice Warszawskiej (0,614) i Poliechnice Łódzkiej (0,757). Luki produkcyjne Rozwiązania zadań programowania liniowego, wykonywane w celu wyznaczania współczynników efekywności, dosarczają informacji o lukach produkcyjnych. W abeli 5 zesawiono luki produkcyjne rozumiane jako różnice pomiędzy rozwiązaniami zadań programowania liniowego a warościami rzeczywisymi, naomias w ab. 6 względne luki produkcyjne. Tabela 5. Luki produkcyjne dla nieefekywnych publicznych uczelni w laach Wyszczególnienie Rok Liczba sudenów Liczba absolwenów Koszy zużycia maeriałów i energii [ys. zł] , , , , ,0 Koszy usług obcych [ys. zł] , , , , ,9 Koszy płac wraz ze świadczeniami [ys. zł] , , , , ,4 Kosz amoryzacja [ys. zł] , , , , ,1 Koszy pozosałe koszy [ys. zł] , , , , ,1 Liczba samodzielnych pracowników naukowych Liczba adiunków Liczba wykładowców Liczba biblioekarzy Liczba pracowników niebędący nauczycielami akademickimi Rozwiązania opymalne zadań programowania liniowego sugerują zwiększenie liczby absolwenów na uczelniach nieefekywnych oraz zmniejszenie wszyskich zmiennych wejścia. W laach w badanej grupie wyniki doyczące zmniejszenia badanych wejść (inpus) dla uczelni nieefekywnych wahały się w przypadku koszów zużycia maeriałów i energii od 46,6% (w 2003 r.) do 57,5% (w 2001 r.), w przypadku koszów usług obcych wynosiły 61,9%, koszów płac z pochodnymi 52,3%, koszu amoryzacji 55,9%, a w przypadku koszów pozosałych 61,3%. W ujęciu warościowym proponowane redukcje poszczególnych elemenów koszów według ich rodzaju (bez koszów amoryzacji) wahały się od ,2 ys. zł w 2002 r. do ,4 ys. zł w 2005 r. Największy udział w proponowanych redukcjach koszów wg ich rodzaju miały koszy płac bruo. Z udziałem ym związane są propozycje zmniejszenia zarudnienia w różnych grupach pracowniczych.

13 Efekywność kszałcenia na publicznych Tabela 6. Względne luki produkcyjne dla nieefekywnych publicznych uczelni echnicznych w laach Wyszczególnienie Rok Liczba sudenów Liczba absolwenów 20,6 62,1 51,0 38,9 40,9 Koszy zużycie maeriałów i energii [ys. zł] 57,5 50,4 46,6 57,3 55,0 Koszy usług obcych [ys. zł] 61,9 58,7 36,9 59,4 58,7 Koszy płac wraz ze świadczeniami [ys. zł] 52,3 33,0 54,6 42,5 44,1 Kosz amoryzacja [ys. zł] 55,9 60,0 40,9 58,6 51,8 Koszy pozosałe koszy [ys. zł] 61,3 49,5 50,9 50,8 53,1 Liczba samodzielnych pracowników naukowych 45,0 47,7 56,5 41,0 32,9 Liczba adiunków 58,3 57,7 50,8 44,0 28,1 Liczba wykładowców 42,8 37,9 54,9 48,0 45,0 Liczba biblioekarzy 59,1 54,5 43,6 48,9 38,0 Liczba pracowników niebędący nauczycielami akademickimi 55,7 54,5 53,3 43,5 34,5 Meoda DEA dosarcza ogólnych danych o efekywności. Dlaego w celu usalenia rankingu uczelni posłużono się meodą superefekywności DEA. Wyniki obliczeń zamieszczono w ab. 7. Tabela 7. Ranking uczelni echnicznych według efekywności kszałcenia [%] w laach Uczelnia Rok Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie 120,70 159,43 122,65 122,37 58,87 Poliechnika Białosocka 83,12 92,92 100,24 91,92 87,37 Poliechnika Częsochowska 196,68 179,86 236,18 197,56 193,50 Poliechnika Gdańska 42,99 47,90 45,93 51,08 70,95 Poliechnika Koszalińska 204,94 201,19 200,77 193,30 201,89 Poliechnika Krakowska 62,87 66,60 59,22 57,84 156,81 Poliechnika Lubelska 104,37 120,47 123,18 104,76 107,44 Poliechnika Łódzka 44,65 50,33 55,39 62,76 68,13 Poliechnika Opolska 179,05 182,31 183,98 167,54 151,07 Poliechnika Poznańska 51,38 75,46 86,95 86,27 84,43 Poliechnika Radomska big big big 529,79 358,77 Poliechnika Rzeszowska 96,02 97,72 103,30 126,36 127,19 Poliechnika Szczecińska 66,70 70,94 68,29 65,63 70,11 Poliechnika Śląska 162,52 217,67 big big big Poliechnika Święokrzyska 155,36 168,76 191,76 201,43 632,80 Poliechnika Warszawska big big big big 85,59 Poliechnika Wrocławska 118,70 199,26 big 152,13 big

14 98 Z. Mongiało i in. W 2001 r. w zbiorowości publicznych uczelni echnicznych czołowe miejsca w rankingu efekywności kszałcenia zajmowały Poliechnika Radomska (big), Poliechnika Warszawska (big), Poliechnika Koszalińska (204,94%), Poliechnika Częsochowska (196,68%) i Poliechnika Opolska (179,05%). Osanie miejsca w rankingu efekywności w zajmowały Poliechnika Szczecińska (66,70%), Poliechnika Krakowska (62,87%), Poliechnika Poznańska (51,38%), Poliechnika Łódzka (44,65%) i Poliechnika Gdańska (42,99%). W 2002 r. najwyższe pozycje w rankingu zajmowały Poliechnika Radomska (big), Poliechnika Warszawska (big), Poliechnika Śląska w Gliwicach (217,67%), Poliechnika Koszalińska (201,19%) i Poliechnika Wrocławska (199,26%). Ranking efekywności w 2002 r. zamykały Poliechnika Poznańska (75,46%), Poliechnika Szczecińska (70,94%), Poliechnika Krakowska (66,60%), Poliechnika Łódzka (50,33%) i Poliechnika Gdańska (47,90%). W 2003 r. najwyższe pozycje w rankingu publicznych uczelni echnicznych zajęły Poliechnika Śląska (big), Poliechnika Radomska (big), Poliechnika Warszawska (big), Poliechnika Wrocławska (big) oraz Poliechnika Częsochowska (236,18%). Osanie pozycje w rankingu efekywności zajęły Poliechnika Poznańska (86,95%), Poliechnika Szczecińska (68,29%), Poliechnika Krakowska (59,22%), Poliechnika Łódzka (55,39%) i Poliechnika Gdańska (45,93%). W 2004 r. czołowe miejsca w rankingu efekywności zajęły Poliechnika Śląska w Gliwicach (big), Poliechnika Warszawska (big), Poliechnika Radomska (529,79%), Poliechnika Święokrzyska w Kielcach (201,43%) i Poliechnika Częsochowska (197,56). Osanie miejsca w rankingu zajęły Poliechnika Poznańska (86,27%), Poliechnika Szczecińska (65,63%), Poliechnika Łódzka (62,76%), Poliechnika Krakowska (57,84%) i Poliechnika Gdańska (51,08%). W 2005 r. najwyższe miejsca w rankingu efekywności kszałcenia zajęły Poliechnika Gliwicka (big), Poliechnika Wrocławska (big), Poliechnika Święokrzyska (632,80%), Poliechnika Radomska (358,77%) i Poliechnika Koszalińska (201,89%). Osanie pozycje w rankingu efekywności kszałcenia zajęły Poliechnika Poznańska (84,43%), Poliechnika Gdańska (70,95%), Poliechnika Szczecińska (70,11%), Poliechnika Łódzka (68,13%) i Akademia Górniczo-Hunicza w Krakowie (58,87%). Indeks Malmqiusa W celu określenia zmian w efekywności kszałcenia w kolejnych laach obliczono indeks całkowiej produkywności Malmquisa (MPI). W abeli 8 zamieszczono przecięne warości indeksu całkowiej produkywności Malmquisa (MPI), obliczonego dla badanych szkół wyższych. Indeks całkowiej produkywności Malmquisa w laach wynosił średnio 0,981, co oznacza, że badane uczelnie echniczne zmniejszały swoją produkywność całkowią o 1,9% rocznie. Uwagę zwraca fak, iż w badanym okresie ylko raz indeks całkowiej produkywności Malmquisa ukszałował się nieznacznie powyżej jedności (1,003 w 2002 r.). W abeli 9 zamieszczono przecięne warosci indeksu całkowiej produkywności Malmquisa (MPI), obliczone dla poszczególnych uczelni. Z wyników zamieszczonych w abeli wynika, że na przecięny spadek indeksu produkywności całkowiej Malmquisa (MPI) w laach miały wpływ różne uczelnie. Największe przecięne przyrosy indeksu

15 Efekywność kszałcenia na publicznych całkowiej produkywności Malmquisa charakeryzowały Poliechnikę Krakowską, Poliechnikę Poznańską, Poliechnikę Śląską w Gliwicach, Poliechnikę Częsochowską, Poliechnikę Gdańska oraz Poliechnikę Radomską i Poliechnikę Wrocławską. Tabela 8. Średnie indeksy produkywności całkowiej Malmquisa i jego czynniki składowe dla analizowanych publicznych uczelni echnicznych w laach Rok echnicznej Zmiany efekywności echnologicznej czysej echnicznej skali Indeks Malmquisa ,103 0,909 1,052 1,048 1, ,962 1,037 1,008 0,954 0, ,032 0,925 1,004 1,027 0, ,064 0,912 1,016 1,047 0,970 Średnia 1,039 0,944 1,020 1,018 0,981 Tabela 9. Średnie zmiany indeksu produkywności całkowiej Malmquisa na publicznych uczelniach echnicznych Wyszczególnienie Akademia Górniczo- -Hunicza w Krakowie echnicznej Zmiany efekywności echnologicznej czysej echnicznej skali Indeks Malmquisa 0,992 0,961 0,876 1,132 0,953 Poliechnika Białosocka 1,016 0,931 1,013 1,003 0,945 Poliechnika Częsochowska 1,000 1,013 1,000 1,000 1,013 Poliechnika Gdańska 1,088 0,923 1,133 0,960 1,004 Poliechnika Koszalińska 1,000 0,875 1,000 1,000 0,875 Poliechnika Krakowska 1,150 0,990 1,123 1,024 1,139 Poliechnika Lubelska 0,994 0,900 1,000 0,994 0,895 Poliechnika Łódzka 1,038 0,925 1,111 0,934 0,960 Poliechnika Opolska 1,000 0,913 1,000 1,000 0,913 Poliechnika Poznańska 1,113 0,920 1,132 0,983 1,024 Poliechnika Radomska 1,000 1,001 1,000 1,000 1,001 Poliechnika Rzeszowska 1,013 0,942 1,010 1,003 0,954 Poliechnika Szczecińska 0,999 0,921 1,013 0,986 0,920 Poliechnika Śląska 1,126 0,904 1,000 1,126 1,018 Poliechnika Święokrzyska 1,017 1,085 1,000 1,017 1,103 Poliechnika Warszawska 1,090 0,912 0,962 1,133 0,994 Poliechnika Wrocławska 1,043 0,959 1,000 1,043 1,001 Średnia 1,039 0,944 1,020 1,018 0,981 Spadek indeksu produkywności całkowiej Malmquisa odnoowano m.in. na nasępujących publicznych uczelniach echnicznych: na Poliechnice Koszalińskiej, Poliechnice Lubelskiej, Poliechnice Opolskiej, Poliechnice Szczecińskiej i na Poliechnice Białosockiej.

16 100 Z. Mongiało i in. WNIOSKI 1. Efekywność względna CRS badanych uczelni w laach wahała się w zakresie od 0,710 do 0,806, efekywność względna VRS od 0,852 do 0,897, a efekywność skali od 0,850 do 0,893. Z badań wynika, że w przypadku nieefekywnych uczelni echnicznych isnieje bardziej efekywna kombinacja analizowanych efeków i nakładów, kóra może wpłynąć na zwiększenie ich efekywności. Biorąc pod uwagę ograniczenia ej meody, należy swierdzić, że analiza efekywności przeprowadzona za jej pomocą może być podsawą bardziej szczegółowych analiz. 2. Na uczelniach nieefekywnych możliwości zwiększenia efekywności (luki produkcyjne) doyczyły zmiennych wyjścia i wejścia. Analiza wyników rozwiązań opymalnych zadań programowania liniowego wykazała, że zmienna wyjścia (oupu) liczba absolwenów była w wyniku obliczeń zwiększana (od 3079 osób w 2001 r. do 8040 osób w 2005 r.), a wszyskie zmienne wejścia (nakłady) były redukowane. 3. W ujęciu warościowym przewiduje się zmniejszenie koszów według ich rodzaju (bez koszów amoryzacji) w zakresie od ,7 ys. zł w 2001 r. do ,4 ys. zł w 2005 r. Wyniki programowania liniowego zawierają eż propozycje redukcji pracowników. W 2001 r. redukcja pracowników wyniosła 6323 osoby, a w 2005 r osób. 4. W badanych laach w rankingu efekywności wyróżnić można uczelnie zajmujące się sale wysokie pozycje w rankingu efekywności kszałcenia (np. Poliechnikę Wrocławską, Poliechnikę Opolską, Poliechnikę Koszalińską, Poliechnikę Radomską), uczelnie zajmujące różne pozycje w rankingu (np. Akademię Górniczo-Huniczą w Krakowie, Poliechnikę Warszawską) oraz uczelnie zajmujące niskie pozycje w rankingu efekywności kszałcenia (Poliechnikę Łódzką i Poliechnikę Szczecińską). 5. Indeks całkowiej produkywności Malmquisa w laach wynosił średnio 0,981. Do spadku indeksu produkywności całkowiej Malmquisa (MPI) laach przyczyniły się różne uczelnie. Największe przecięne przyrosy indeksu całkowiej produkywności Malmquisa charakeryzowały Poliechnikę Krakowską, Poliechnikę Święokrzyską w Kielcach, Poliechnikę Poznańską oraz Poliechnikę Śląską w Gliwicach (przy przecięnym rocznym wzroście MPI o 1,8%). Spadek indeksu produkywności całkowiej Malmquisa odnoowano na Poliechnice Koszalińskiej, Poliechnice Lubelskiej, Poliechnice Opolskiej i Poliechnice Szczecińskiej. PIŚMIENNICTWO Andersen P., Peersen N A procedure for ranking efficien unis in Daa Envelopmen Analysis. Manag. Sci. 39 (10), Charnes A., Cooper W., Lewin A., Seiford L Daa envelopmen analysis. Theory, mehodology and applicaions. Boson, Kluwer Academic Publishers. Coelli T Assessing he performance of Ausralian universiies using Daa Envelopmen Analysis. Universiy of New England, Cenre for Efficiency and Produciviy Analysis, NSW. Guzik B Podsawowe modele DEA w badaniu efekywności gospodarczej i społecznej. Poznań, Wydaw. UEP

17 Efekywność kszałcenia na publicznych Program Daa Envelopmen Analysis DEAP 2.1, hp:// dosęp dn r. Program Efficency Measuremen Sysem (EMS), hp:// dosęp dn r. Szkolnicwo wyższe Dane podsawowe. Informaor. 2002, Warszawa, MENiS. Szkolnicwo wyższe Dane podsawowe. Informaor Warszawa, MENiS. Szkolnicwo wyższe Dane podsawowe. Informaor Warszawa, MENiS. Szkolnicwo wyższe Dane podsawowe. Informaor Warszawa, MENiS. Szkolnicwo wyższe Dane podsawowe. Informaor Warszawa, MENiS. Szkoły wyższe i ich finanse Warszawa, GUS. Szkoły wyższe w roku szkolnym 1994/1995. Warszawa, GUS. Szkoły wyższe w roku szkolnym 1995/1996. Warszawa, GUS.

18 102 Z. Mongiało i in.