Równania różniczkowe. Dariusz Uciński. Wykład 7. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Universytet Zielonogórski

Podobne dokumenty
Modelowanie układów dynamicznych

Analiza wymiarowa i równania różnicowe

Kinematyka: opis ruchu

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Opis systemów dynamicznych w przestrzeni stanu. Wojciech Kurek , Gdańsk

Prawa ruchu: dynamika

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Równania różniczkowe zwyczajne analityczne metody rozwiazywania

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Ruch jednowymiarowy. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Zadania z mechaniki dla nanostudentów. Seria 3. (wykład prof. J. Majewskiego)

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

Tadeusz Lesiak. Dynamika punktu materialnego: Praca i energia; zasada zachowania energii

Wstęp do równań różniczkowych

Fizyka 5. Janusz Andrzejewski

Podstawy fizyki. Wykład 2. Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Wstęp do równań różniczkowych

Kinematyka: opis ruchu

Definicje i przykłady

Kinematyka: opis ruchu

D l. D p. Rodzaje baz jezdnych robotów mobilnych

Zasady zachowania. Fizyka I (Mechanika) Wykład VI:

PIERWSZEGO. METODA CZYNNIKA CAŁKUJĄCEGO. METODA ROZDZIELONYCH ZMIENNYCH.

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Podstawy fizyki. Wykład 2. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr

Ruch drgający. Ruch harmoniczny prosty, tłumiony i wymuszony

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 1 WSTEP KINEMATYKA - OPIS RUCHU DYNAMIKA - OPIS ODDZIAŁYWAŃ. Piotr Nieżurawski.

W efekcie złożenia tych dwóch ruchów ciało porusza się ruchem złożonym po torze, który w tym przypadku jest łukiem paraboli.

Kinematyka robotów mobilnych

m Jeżeli do końca naciągniętej (ściśniętej) sprężyny przymocujemy ciało o masie m., to będzie na nie działała siła (III zasada dynamiki):

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

Zasady dynamiki Newtona. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Praca, moc, energia INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Dynamika manipulatora. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Cybernetyki Technicznej Politechnika Wrocławska. Podstawy robotyki wykład VI

MODELE MATEMATYCZNE W UBEZPIECZENIACH

O ruchu. 10 m. Założenia kinematyki. Najprostsza obserwowana zmiana. Opis w kategoriach przestrzeni i czasu ( geometria fizyki ).

Zasada zachowania energii

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

Wykład 2. Kinematyka. Podstawowe wielkości opisujące ruch. W tekście tym przedstawię podstawowe pojecia niezbędne do opiosu ruchu:

Elementy fizyki relatywistycznej

Ćwiczenie: "Kinematyka"

Kinematyka: opis ruchu

Równania różniczkowe opisujące ruch fotela z pilotem:

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Podstawy fizyki wykład 4

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

Prawa ruchu: dynamika

RÓWNANIA NIELINIOWE Maciej Patan

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

XXXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO

Wykład FIZYKA I. 3. Dynamika punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

będzie momentem Twierdzenie Steinera

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego

Fizyka 12. Janusz Andrzejewski

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Rozwiązywanie równań różniczkowych zwyczajnych za pomocą komputera

Analiza Matematyczna część 5

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

Zakład Dydaktyki Fizyki UMK

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Ruch. Kinematyka zajmuje się opisem ruchu różnych ciał bez wnikania w przyczyny, które ruch ciał spowodował.

Część I. MECHANIKA. Wykład KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO. Ruch jednowymiarowy Ruch na płaszczyźnie i w przestrzeni.

ZADANIA Z KINEMATYKI

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Podstawy fizyki wykład 4

27. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE CZĄSTKOWE

MECHANIKA II. Dynamika układu punktów materialnych

Wykład 1: Fale wstęp. Drgania Katarzyna Weron. WPPT, Matematyka Stosowana

Dariusz Uciński. Wykład 4

Wykład 2. Przykład zastosowania teorii prawdopodobieństwa: procesy stochastyczne (Markova)

05 DYNAMIKA 1. F>0. a=const i a>0 ruch jednostajnie przyspieszony prostoliniowy 2. F<0. a=const i a<0 ruch jednostajnie opóźniony prostoliniowy 3.

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Metody numeryczne równań różniczkowych zwyczajnych

Wykład FIZYKA I. 5. Energia, praca, moc. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Zasada zachowania energii

Powtórzenie wiadomości z klasy I. Temat: Ruchy prostoliniowe. Obliczenia

Sterowanie Napędów Maszyn i Robotów

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Metoda Różnic Skończonych (MRS)

Podstawy fizyki sezon 1 IV. Pęd, zasada zachowania pędu

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Drgania. W Y K Ł A D X Ruch harmoniczny prosty. k m

MECHANIKA 2. Zasady pracy i energii. Wykład Nr 12. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Metodologia modelowania

Stabilność II Metody Lapunowa badania stabilności

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

W celu obliczenia charakterystyki częstotliwościowej zastosujemy wzór 1. charakterystyka amplitudowa 0,

ZASADY DYNAMIKI NEWTONA

Transkrypt:

Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Universytet Zielonogórski Wykład 7

Plan Model wzrostu populacji 1 Część 1: Równania pierwszego rzędu, jedna zmienna Model wzrostu populacji 2 Model skoku z okna 3 Kinematyka robota mobilnego

Sformułowanie Model wzrostu populacji Chcemy zbudować model w celu przewidywania przyrostu populacji. Interesujac a nas zmienna jest wielkość populacji P(t) w dowolnej chwili t. Dla krótkiego odcinka czasu t zachodzi { przyrost populacji w czasie t } = { urodziny w czasie t } { zgony w czasie t } + { imigracje w czasie t } { emigracje w czasie t } Dla prostoty pomińmy jednak imigrację i migrację. Oczywiście, liczby urodzin i zgonów zależeć będa od 1 długości przedziału t 2 rozmiaru populacji na poczatku przedziału czasu

Sformułowanie Model wzrostu populacji Najprostsze założenia: liczba urodzin w przedziale czasu = B P(t) t liczba zgonów w przedziale czasu = D P(t) t gdzie: B, D stałe. Stad model P(t + t) P(t) = (B D) P(t) t Opcja 1. Możemy ustalić jednostkę czasu, np. t = 1 rok. P(t) zmienia się wtedy w czasie dyskretnym, a oznaczajac P n = P(n t) mamy równanie różnicowe P n+1 = (B D + 1)P n Jego rozwiazanie wymaga znajomości P 0.

Sformułowanie Model wzrostu populacji Najprostsze założenia: liczba urodzin w przedziale czasu = B P(t) t liczba zgonów w przedziale czasu = D P(t) t gdzie: B, D stałe. Stad model P(t + t) P(t) = (B D) P(t) t Opcja 1. Możemy ustalić jednostkę czasu, np. t = 1 rok. P(t) zmienia się wtedy w czasie dyskretnym, a oznaczajac P n = P(n t) mamy równanie różnicowe P n+1 = (B D + 1)P n Jego rozwiazanie wymaga znajomości P 0.

Sformułowanie Model wzrostu populacji Opcja 2. Rozważmy P(t) jako wielkość zmieniajac a się w czasie ciagłym. Mamy 1 P(t + t) P(t) = B D P(t) t Przejście do granicy t 0 prowadzi do 1 dp(t) = B D P(t) dt To równanie różniczkowe zwyczajne, którego rozwiazaniem jest (sprawdzić!) P(t) = P(0) exp[(b D)t] Zauważyć konieczność znajomości P(0), czyli tzw. warunku poczatkowego. Pytanie: Jak zachowuje się rozwiazanie jeżeli B > D oraz B < D?

Sformułowanie Model wzrostu populacji Opcja 2. Rozważmy P(t) jako wielkość zmieniajac a się w czasie ciagłym. Mamy 1 P(t + t) P(t) = B D P(t) t Przejście do granicy t 0 prowadzi do 1 dp(t) = B D P(t) dt To równanie różniczkowe zwyczajne, którego rozwiazaniem jest (sprawdzić!) P(t) = P(0) exp[(b D)t] Zauważyć konieczność znajomości P(0), czyli tzw. warunku poczatkowego. Pytanie: Jak zachowuje się rozwiazanie jeżeli B > D oraz B < D?

Sformułowanie Model wzrostu populacji Opcja 2. Rozważmy P(t) jako wielkość zmieniajac a się w czasie ciagłym. Mamy 1 P(t + t) P(t) = B D P(t) t Przejście do granicy t 0 prowadzi do 1 dp(t) = B D P(t) dt To równanie różniczkowe zwyczajne, którego rozwiazaniem jest (sprawdzić!) P(t) = P(0) exp[(b D)t] Zauważyć konieczność znajomości P(0), czyli tzw. warunku poczatkowego. Pytanie: Jak zachowuje się rozwiazanie jeżeli B > D oraz B < D?

Udokładnienie i analiza Model wzrostu populacji W praktyce, populacja nie może wzrastać wykładniczo bez ograniczenia, tzn. (1/P)dP/dt powinno być funkcja P, a nie stała. Funkcja ta powinna maleć przy rosnacym P. Najprostszy wybór to 1 dp(t) = α βp(t) P(t) dt gdzie: α, β stałe dodatnie. P(t) α dp(t) α βp(t) 0 0 P(t) β dt przestanie się zmieniać α βp(0) > 0 dp(0) > 0 na poczatku populacja dt wzrasta α βp(0) < 0 dp(0) dt maleje < 0 na poczatku populacja

Udokładnienie i analiza Model wzrostu populacji Pytanie: Czy krzywa wzrostu populacji przetnie linię P = α/β?

Krzywe logistyczne Model wzrostu populacji [ ( ) ] M 1 Rozwiazanie: P(t) = M 1 + 1 exp( αt) P0 gdzie: M = α/β, P 0 = P(0)

Plan Model skoku z okna 1 Część 1: Równania pierwszego rzędu, jedna zmienna Model wzrostu populacji 2 Model skoku z okna 3 Kinematyka robota mobilnego

Sformułowanie Model skoku z okna W sadzie toczy się rozprawa ws. mężczyzny podejrzanego o włamanie i kradzież. Obrona tłumaczy, że gdyby mężczyzna wyskoczył z okna na piętrze aby uniknać złapania na goracym uczunku, zostałby poważnie ranny. Pytanie: Gdyby ktoś skoczył z wysokości 10 m, z jaka prędkościa zetknałby się z ziemia? Zacznijmy od wypisania potencjalnych czynników.

Tworzenie modelu Model skoku z okna opis symbol jednostka przebyta wysokość x m prędkość v m s 1 czas t s przyśpieszenie a m s 2 masa m kg przyśpieszenie g 9.8065 m s 2 ziemskie ciężar mg N opór powietrza R N

Tworzenie modelu Model skoku z okna

Tworzenie modelu Model skoku z okna Mamy v = dx dt a = dv dt ẋ = d dt ( ) dx = d2 x dt dt 2 ẍ Zauważmy również, że a = dv dt = dv dx dx dt Z II zasady dynamiki Newtona mamy = v dv dx mg R = m d2 x dv = mv dt2 dx

Tworzenie modelu Model skoku z okna Z mechaniki wiadomo, że opór powietrza wyraża się zależnościa R = kv n gdzie: n = 1 dla małych obiektów (kamień) oraz n = 2 dla dużych obiektów (ciało człowieka). Stad g Kv n = v dv dx gdzie: K = k/m. W mechanice wprowadza się pojęcie tzw. prędkości granicznej, czyli końcowej prędkości osiaganej przez ciało spadajace swobodnie w medium takim jak powietrze. Dla człowieka wynosi ona ok. 193 km h 1.

Tworzenie modelu Model skoku z okna Prędkość graniczna odpowiada ruchowi jednostajnemu, czyli v = const, a wtedy g Kv 2 = 0 Podstawiajac v = 193 km h 1 = 53.61 m s 1 otrzymujemy K = g/v 2 = 0.00341 (jakie jednostki?). W konsekwencji, ostateczny model ruchu ciała spadajacego z okna ma postać g 0.00341v 2 = v dv, v(x = 0) = 0 dx

Rozwiazanie Model skoku z okna Jego rozwiazaniem jest v(x) = g [ ] 1 exp( 2Kx) K x [m] 0 2 4 6 8 10 v [m/s] 0 6.24 8.80 10.74 12.36 13.77 v [km/h] 0 22.47 31.67 38.66 44.49 49.57 Dla porównania: laduj acy skoczek spadochronowy czuje to, co zwykły człowiek skaczacy z muru o wysokości 3.5 m. Pytanie: Jak uwzględnić miękkość podłoża? (Wskazówka: zmierzyć głębokość śladu, np. 10 cm, i wyznaczyć średnia siłę działajac a na skoczka)

Plan Kinematyka robota mobilnego 1 Część 1: Równania pierwszego rzędu, jedna zmienna Model wzrostu populacji 2 Model skoku z okna 3 Kinematyka robota mobilnego

Kinematyka robota mobilnego Napęd różnicowy LegoMindstorms

Napęd różnicowy Khepera Kinematyka robota mobilnego

Kinematyka robota mobilnego Napęd różnicowy Pioneer 3 DX

Kinematyka robota mobilnego Napęd różnicowy zasada działania

Napęd różnicowy oznaczenia Kinematyka robota mobilnego ICC Instantaneous Center of Curvature (chwilowy środek krzywizny)

Kinematyka robota mobilnego Napęd różnicowy ruch środka osi W danej chwili oba koła obracaja się z ta sama prędkościa kołowa, skad ( ω P + l ) = v r 2 ( ω P l ) = v l 2 Z tych równań otrzymuje się R = l v l + v r, 2 v r v l ω = v r v l l

Kinematyka robota mobilnego Napęd różnicowy równania ruchu Definiujac pozę robota jako (x(t), y(t), θ(t)), otrzymujemy ẋ(t) = V (t) cos(θ(t)), x(0) = x 0 ẏ(t) = V (t) sin(θ(t)), y(0) = y 0 θ(t) = ω(t), θ(0) = θ 0 Z zależności V (t) = R(t)ω(t) = 1 2( vl (t) + v r (t) ) wynika więc ẋ(t) = 1 2( vl (t) + v r (t) ) cos(θ(t)), x(0) = x 0 ẏ(t) = 1 2( vl (t) + v r (t) ) sin(θ(t)), y(0) = y 0 θ(t) = 1 ( vr (t) v l (t) ), θ(0) = θ 0 l

Kinematyka robota mobilnego Napęd różnicowy równania ruchu Definiujac pozę robota jako (x(t), y(t), θ(t)), otrzymujemy ẋ(t) = V (t) cos(θ(t)), x(0) = x 0 ẏ(t) = V (t) sin(θ(t)), y(0) = y 0 θ(t) = ω(t), θ(0) = θ 0 Z zależności V (t) = R(t)ω(t) = 1 2( vl (t) + v r (t) ) wynika więc ẋ(t) = 1 2( vl (t) + v r (t) ) cos(θ(t)), x(0) = x 0 ẏ(t) = 1 2( vl (t) + v r (t) ) sin(θ(t)), y(0) = y 0 θ(t) = 1 ( vr (t) v l (t) ), θ(0) = θ 0 l