BADANIA GRUNTU W APARACIE RC/TS

Podobne dokumenty
± - małe odchylenie od osi. ± - duże odchylenie od osi

Równania różniczkowe cząstkowe - metoda Fouriera. Przykładowe rozwiązania i wskazówki

sin b) Wyznaczyć taką funkcję pierwotną do funkcji sin ( =, która przechodzi przez punkt (0,0)

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Ć W I C Z E N I E N R E-14

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

WYKŁAD 5. Typy macierzy, działania na macierzach, macierz układu równań. Podstawowe wiadomości o macierzach

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Wymagania edukacyjne z matematyki Klasa IIB. Rok szkolny 2013/2014 Poziom podstawowy

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Analiza matematyczna i algebra liniowa

RACHUNEK CAŁKOWY. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I R, jeżeli. F (x) = f (x), dla każdego x I.

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W 3 LETNIM LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

TEORIA PŁYT I POWŁOK (KIRCHHOFFA-LOVE)

4. RACHUNEK WEKTOROWY

CAŁKA NIEOZNACZONA f - funkcja określona w przedziale E. Funkcją pierwotną funkcji f w przedziale E nazywamy funkcję F taką, że

Arkusz 1 - karta pracy Całka oznaczona i jej zastosowania. Całka niewłaściwa

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

PRZEGLĄD FUNKCJI ELEMENTARNYCH. (powtórzenie) y=f(x)=ax+b,

Wymagania edukacyjne z matematyki FUNKCJE dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą

VI. Rachunek całkowy. 1. Całka nieoznaczona

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

WYMAGANIA NA OCENĘ DOPUSZCZAJĄCĄ DLA UCZNIÓW KLASY Ia TECHNIKUM

( ) Lista 2 / Granica i ciągłość funkcji ( z przykładowymi rozwiązaniami)

Pierwiastek z liczby zespolonej

MATEMATYKA Wykład 4 (Funkcje) przyporządkowany został dokładnie jeden element

Elementy rachunku wariacyjnego

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH I ROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z MATEMATYKI POZIOM PODSTAWOWY KLASA 2

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Wymagania na poszczególne oceny z matematyki w Zespole Szkół im. St. Staszica w Pile. Kl. II poziom podstawowy

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE Ib ZAKRES PODSTAWOWY

POLITECHNIKA GDAŃSKA Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Energoelektroniki i Maszyn Elektrycznych M O D E L O W A N I E I S Y M U L A C J A

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

EGZAMIN MATURALNY OD ROKU SZKOLNEGO 2014/2015 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY ROZWIĄZANIA ZADAŃ I SCHEMATY PUNKTOWANIA (A1, A2, A3, A4, A6, A7)

Równania róniczkowe liniowe. = 2. dx x. dy dy. dx y. y dx. dy y. dy 2

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania =

2. Tensometria mechaniczna

Wytrzymałość materiałów II

Wymagania na poszczególne oceny z matematyki w Zespole Szkół im. St. Staszica w Pile. Kl. I poziom podstawowy

Technikum Nr 2 im. gen. Mieczysława Smorawińskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Kaliszu

Zapis wskaźnikowy i umowa sumacyjna

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Pochodne i całki, macierze i wyznaczniki

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Katalog wymagań programowych na poszczególne stopnie szkolne. Matematyka. Poznać, zrozumieć

FUNKCJA KWADRATOWA. Moduł - dział -temat Lp. Zakres treści. z.p. z.r Funkcja kwadratowa - powtórzenie PLANIMETRIA 1

Laboratorium z metod numerycznych.

Przetworniki Elektromaszynowe st. n. st. sem. V (zima) 2018/2019

Równanie Laplace a i Poissona

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu

Laboratorium z metod numerycznych. = ewaluacja (wyliczenie) wyrażenia - wyświetlenie wyniku

Poniżej przedstawiony został podział wymagań na poszczególne oceny szkolne:

WPŁYW WILGOTNOŚCI NA SZTYWNOŚCIOWE TŁUMIENIE DRGAŃ KONSTRUKCJI DREWNIANYCH

Wykład 2. Funkcja logarytmiczna. Definicja logarytmu: Własności logarytmu: Logarytm naturalny: Funkcje trygonometryczne

Klasa druga: II TK1, II TK2 Poziom podstawowy 3 godz. x 30 tyg.= 90 nr programu DKOS /07 I. Funkcja kwadratowa

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

Niewymierność i przestępność Materiały do warsztatów na WWW6

Wspomaganie obliczeń za pomocą programu MathCad

Wymagania kl. 2. Uczeń:

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13. Propozycja punktowania rozwiązań zadań

R + v 10 R0, 9 k v k. a k v k + v 10 a 10. k=1. Z pierwszego równania otrzymuję R 32475, Dalej mam: (R 9P + (k 1)P )v k + v 10 a 10

Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A stopnia n nazywamy liczbę det A określoną następująco:

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

CAŁKA OZNACZONA JAKO SUMA SZEREGU

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy LIX Egzamin dla Aktuariuszy z 12 marca 2012 r. Część I Matematyka finansowa

Wykład z matematyki dla studentów Inżynierii Środowiska. Wykład 1. Literatura PRZEGLĄD FUNKCJI ELEMENTARNYCH

Prosta metoda sprawdzania fundamentów ze względu na przebicie

Całka oznaczona i całka niewłaściwa Zastosowania rachunku całkowego w geometrii

2. Funktory TTL cz.2

Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych klasa druga zakres podstawowy

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schemat oceniania

Uogólnione wektory własne

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

Pierwiastek z liczby zespolonej

6. Dynamika Stan równowagi. ρb(x, y, z) V n t d. Siły

Wszystkim życzę Wesołych Świąt :-)

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA POZIOM ROZSZERZONY Etapy rozwiązania zadania , 3 5, 7

2. PODSTAWY STATYKI NA PŁASZCZYŹNIE

Analiza Matematyczna (część II)

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Energia aktywacji jodowania acetonu. opracowała dr B. Nowicka, aktualizacja D.

WYZNACZNIKI. . Gdybyśmy rozważali układ dwóch równań liniowych, powiedzmy: Takie układy w matematyce nazywa się macierzami. Przyjmijmy definicję:

Transkrypt:

str. SZZEGÓŁOWE WYPROWADZENA WZORÓW DO PUBLKAJ BADANA GRUNTU W APARAE R/TS Dyk., Srokosz P.E., nŝyniri Morsk i Gotchnik 6/, s.7-77. Skrętn drgni swobodn z tłuminim Rozprujmy swobodn, tłumion drgni skrętn próbki gruntu po uprzdnim wymuszniu ich mplitudy początkowj [rd] momntm skręcjącym. Prędkość początkow w chwili ustni zwnętrzngo wymuszni t [s], dl mksymlnj mplitudy wynosi [rd/s]. Równni róŝniczkow nlizowngo ruchu (z prw dynmiki Nwton) m postć: + + K, (.) gdzi: momnt bzwłdności ukłdu npędowgo [N m s /rd kg m /rd], stł lpkigo tłumini (w próbc) [N m s/rd], K stł spręŝystości skrętnj próbki [N m/rd]. Z względu n prktyczny wrunk: >, równni (.) moŝn zpisć w postci zrdukownj: + + K (.). (.3) Obi formy równń są jdnorodnymi równnimi róŝniczkowymi, liniowymi, drugigo rzędu o stłych współczynnikch. Rozwiązń szczgólnych szuk się wśród tkich form funkcji lmntrnych, któr są podobn do swoich pochodnych, np. wśród funkcji wykłdniczych []. ZłoŜono, Ŝ rozwiązni m postć:, (.) gdzi: prmtr, t czs [s], zm, w konskwncji:, i równni (.3) przyjmi postć: K + +, (.6) czyli lub + ( ) f, + K (.5) (.7)

str. gdzi ( ) f + + PoniwŜ (.8) K. (.9) (,t) R : >, (.) by (.8) było prwdziw, musi być spłnion równość: K f ( ) + +. (.) Równni (.) nzyw się równnim chrktrystycznym. Rozwiązując j otrzymuj się pirwistki : K, (.), K ±. (.3) Aby pirwistki były rzczywist, musi być spłniony wrunk: tzn., (.) K, (.5) K, (.6) K cr, (.7) gdzi cr ozncz tłumini krytyczn. Gdy > cr (.8) zgdnini nosi nzwę tłumini ndkrytyczngo. W fkci nlizy ndkrytycznj, otrzymujmy dw róŝn rozwiązni szczgóln:, t,. (.8) Zkłdjąc postci rozwiązń nlŝy wykzć, Ŝ wyprowdzon rozwiązni tworzą ukłd fundmntlny (podstwowy), tzn. Ŝ są liniowo nizlŝn. Wrunkim liniowj nizlŝności jst: (, ), W (.9) gdzi W ozncz wyzncznik Wrońskigo (wrońskin) []: W ( + ( ) ) t, ( ), t t i (.). (.)

str.3 Spłnini wrunku (.) ozncz, Ŝ rozwiąznim ogólnym równni (.) jst kombincj liniow rozwiązń szczgólnych (.8): t t ( ) t b + b b b, (.) + gdzi b i są stłymi wyzncznymi z wrunków początkowych: ( t ) b + b b + b t ( ) t t b + b b + b t Z ukłdu dwóch równń (.) i (.3) uzyskuj się dwi stł:, (.). (.3) b, (.) b. (.5) po ich podstwiniu do (.) uzyskuj się finln rozwiązni zdni:. (.6) ( ) t t + Łwo zuwŝyć, Ŝ tk form rozwiązni ni przdstwi ruchu hrmoniczngo (zobcz rys., w rozwiąznich szczgólnych uwzględniono ).., K.,. cr,. 9 8 7 6 [mrd] 5 3 3 5 6 7 8 9 t [s] Rys.. Przykłdow rozwiązni dl > cr.

str. Przypdk tk silngo tłumini występuj wtdy, gdy stł tłumini jst większ lub równ stłj tłumini krytyczngo cr. Zm, jśli rozprzy się przypdk wilokrotngo pirwistk rzczywistgo równni chrktrystyczngo:,, (.7) tzn. dl spłniongo wrunku: K, (.8) z rozwiąznimi szczgólnymi o postcich (zobcz []):, (.9) t, (.3) i rozwiąznim ogólnym w formi: ( t) ( b b t), (.3) + w którj z wrunków początkowych wynikją stł cłkowni: b, (.3) b, (.33) to tŝ ni uzysk się opisu ruchu hrmoniczngo (zobcz rys.., w rozwiąznich szczgólnych uwzględniono ).., K., cr,. 9 8 7 6 [mrd] 5 3 3 5 6 7 8 9 t [s] Rys.. Przykłdow rozwiązni dl cr.

str.5 Aby uzyskć opis ruchu hrmoniczngo próbki, nlŝy złoŝyć tłumini podkrytyczn, tzn.: < cr, (.3) tj. <, (.35) którgo fktm są rozwiązni zspolon równni chrktrystyczngo (.). Pirwistki mją nstępującą, ogólną formę:, p ± i (.36) gdzi p, (.36) K K cr (.36b) i tworzą sprzęŝoną prę liczb zspolonych (w dfinicji clowo zminiono mijscmi odjmną i odjmnik, bo w tn sposób liczb uzyskn z pirwistkowni przdstwi moduł części urojonj wyniku). Stosując postć rozwiązni (.), otrzymuj się nstępując rozwiązni szczgóln: ( p i)t +, (.37) ( p i)t, (.37b) któr moŝn przksztłcić w funkcj zminnych rzczywistych, stosując wzór Eulr [,]: ( x) i sin( x) ix cos +, (.38) tzn. ix + i ix ix ix cos ( x) sin( x), (.39). (.) Jśli wprowdzi się nową zminną pomocniczą, będącą kombincją zminnych i : ( p+ i) t ( p i) t it it ~ + + +, (.) ( p+ i) t ( p i) t it it ~, (.) i i i to rozwiązni szczgóln przybiorą poŝądną formę funkcji zminnych rzczywistych: ~ ( t) cos, (.3) ~ ( t) sin, (.) rozwiązni ogóln będzi miło postć:

str.6 ( t) ( b cos( t) b sin( t) ). (.5) + Stł wyzncz się z wrunków: i ( t ) ( b cos( t) + b sin( t) ) b t ( t ) p ( b cos( t) + b sin( t) ) + ( b sin( t) + b cos( t) ) t (.6) b p + b, (.7) czyli p. (.8) b Rozwiązni ogóln przyjmuj finlną formę:. (.9) p ( t) cos( t) sin( t) Przykłdow wyniki przdstwiono n rys.3.., K.,.5 cr,. 8 6 [mrd] - - -6 6 8 6 8 t [s] Rys.3. Przykłdow wyniki dl.5 cr. zynnik wykłdniczy w (.9) opisuj procs wygszni mplitudy drgń, czynnik z liniową kombincją funkcji trygonomtrycznych opisuj cykliczność zmin mplitudy w czsi (zobcz rys.). Liniową kombincję funkcji trygonomtrycznych z (.5):

str.7 ( t) b sin( t) b cos + (.5) moŝn zstąpić pojdynczą funkcją hrmoniczną, stosując przksztłcni []: 8 6., K.,. cr,. () - () (t) [mrd] - Rys.. Przbig tłumionych drgń dl. cr. ( ) ( ) b b b + + ( ) + sin( t) cos t b sin t b b cos t (.5) b + b b + b i nstępując podstwini: b + b A, (.5) b cos( ϕ), (.53) b b + b sin( ϕ), (.5) b b + co prowdzi do postci: ( t) + b sin( t) A( cos( ϕ) cos( t) + sin( ϕ) sin( t) ) Acos( t ϕ) b cos. (.55) A zm, opis drgń gsnących przyjmuj formę: - -6-8 - 5 5 5 3 35 5 5 t [s] ( t) A cos( t ϕ) po uwzględniniu stłych z (.6) i (.8):, (.56)

str.8 p, (.57) ( t) + cos( t ϕ ) gdzi kąt przsunięci fzowgo: p ϕ rctn. (.58) N rys.5. przdstwiono przykłdowy przbig drgń wg równni (.57) (porównj z rys..) 8., K.,.* cr,. 6 3 [mrd] - 5 6 7 - -6 Rys.5. Przbig tłumionych drgń dl. cr. lm bdni w prci R/TS w trybi gsnących drgń swobodnych (fr dcy) jst wyznczni współczynnik tłumini D n podstwi porównni wrtości mplitud w koljnych okrsch drgń (zobcz rys.5). Okrs drgń jst zdfiniowny formułą: π Τ, (.59) gdyŝ snsm fizycznym jst częstość kołow tłumionych drgń. Koljn mirzon mplitudy,, 3,..., i porównuj się do sibi: 3 i..., (.6) 3-8 5 5 5 3 35 5 5 t [s] i co moŝn zpisć wykorzystując rozwiązni (.57):

str.9 ( t Τ) ( t Τ) p + pτ ( Τ ϕ) ( π ϕ) ( π ) pτ p cos ϕ pτ + cos( Τ ϕ) cos pτ cos pτ pτ pτ. (.6) Logrytmując uzyskny w (.6) tzw. dkrmnt tłumini, uzyskuj się logrytmiczny dkrmnt tłumini: pτ ( ) p δ ln pτ π. (.6) Uwzględnijąc w (.6) dfinicj p i (.36,b) π π cr δ π (.63) cr cr orz wprowdzjąc dfinicję współczynnik tłumini cr cr D, (.6) uzyskuj się zlŝność: πd δ, (.65) D z którj moŝn wyprowdzić współczynnik tłumini: δ D (.66) π + δ (przyjęto tylko niujmną formę rozwiązni, gdyŝ δ jst zwsz niujmn). Zm, procdur intrprtcji wyników bdni próbki skłd się z nstępujących kroków:. Pomir koljnych wirzchołków mplitud podczs swobodnych drgń skrętnych próbki:,, 3,..., i. Wyznczni dkrmntu tłumini w postci ilorzów wrtości koljno pomirzonych mplitud: 3 3... i i δ 3. Wyznczni logrytmiczngo dkrmntu tłumini: δ. Wyznczni współczynnik tłumini D z formuły (.66).

str. ntrprtcj wilkości i p. Jk stwirdzono wczśnij, wilkość jst częstością kołową tłumionych drgń, dokłdnij: ω d (.67) z czgo po podstwiniu (.36b) wynik: cr ω d. (.68) Z koli snsm fizycznym p jst nstępując funkcj: p Dω, (.69) n z którj po podstwiniu (.36) wynik formuł n częstość kołową drgń włsnych ω n : p K cr K ω n. (.7) D cr Pomiędzy częstościmi ω n i ω d zchodzi związk (wykorzystując związk (.66)): ω d cr ωn K K ωn K ω ω n D n. (.7) cr Dl młych wrtości współczynnik tłumini D (D<.) często w prktycznych oblicznich zkłd się, Ŝ: ωd ω n. (.7) Bibliogrfi []. Gutr R.S., Jnpolski A.R., Równni róŝniczkow, PWN, Wrszw, 989. []. Bronsztjn.N., Simindijw K.A., Musiol G., Mühlig H., Nowoczsn kompndium mmyki, PWN, Wrszw,