Wykład 12. Reinhard Kulessa 1

Podobne dokumenty
POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI - CD. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej polega na powstawaniu prądu elektrycznego w

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 2)

4. Prąd stały Prąd i prawo Ohma. C s. i = i = t. i S. j = V u prędkość unoszenia ładunków. r r

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu

Indukcja elektromagnetyczna Indukcyjność Drgania w obwodach elektrycznych

Wykład lutego 2016 Krzysztof Korona. Wstęp 1. Prąd stały 1.1 Podstawowe pojęcia 1.2 Prawa Ohma Kirchhoffa 1.3 Przykłady prostych obwodów

Energia potencjalna jest energią zgromadzoną w układzie. Energia potencjalna może być zmieniona w inną formę energii (na przykład energię kinetyczną)

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA

BADANIE DYNAMICZNEGO TŁUMIKA DRGA

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Ruch obrotowy INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Kondensatory. Definicja pojemności przewodnika: C = q V. stosunek!adunku wprowadzonego na przewodnik do wytworzonego potencja!u.

Fizyka 7. Janusz Andrzejewski

Prąd sinusoidalny. najogólniejszy prąd sinusoidalny ma postać. gdzie: wartości i(t) zmieniają się w czasie sinusoidalnie

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

ZASADA ZACHOWANIA MOMENTU PĘDU: PODSTAWY DYNAMIKI BRYŁY SZTYWNEJ

Podstawy elektrotechniki

5. Rezonans napięć i prądów

Przygotowanie do Egzaminu Potwierdzającego Kwalifikacje Zawodowe

Wykład 15 Elektrostatyka

3. Siła bezwładności występująca podczas ruchu ciała w układzie obracającym się siła Coriolisa

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

ĆWICZENIE 3 REZONANS W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH

należą do grupy odbiorników energii elektrycznej idealne elementy rezystancyjne przekształcają energię prądu elektrycznego w ciepło

PRĄD ELEKTRYCZNY I SIŁA MAGNETYCZNA

17.2. Jednakowe oporniki o oporach R każdy połączono jak na rysunku. Oblicz opór zastępczy układu między punktami A i B oraz B i C.

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 2)

podsumowanie (E) E l Eds 0 V jds

Wykład Pojemność elektryczna. 7.1 Pole nieskończonej naładowanej warstwy. σ-ładunek powierzchniowy. S 2 E 2 E 1 y. ds 1.

Pracownia fizyczna i elektroniczna. Wykład marca Krzysztof Korona

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Pracownia fizyczna i elektroniczna. Wykład lutego Krzysztof Korona

Pracownia fizyczna i elektroniczna. Wykład 1. 9 marca Krzysztof Korona

ĆWICZENIE NR 2 POMIARY W OBWODACH RLC PRĄDU PRZEMIENNEGO

Obroty. dθ, cząstka W Y K Ł A D VIII. Prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe.

Laboratorium Półprzewodniki, Dielektryki i Magnetyki Ćwiczenie nr 10 Pomiary czasu życia nośników w półprzewodnikach

Przepięcia i sieci odciążające

Podstawy elektrotechniki

Tensorowe. Wielkości fizyczne. Wielkości i Jednostki UŜywane w Elektryce Wielkość Fizyczna to właściwość fizyczna zjawisk lub obiektów,

Prąd elektryczny U R I =

EFEKTYWNA STOPA PROCENTOWA O RÓWNOWAŻNA STPOPA PROCENTOWA

I. Elementy analizy matematycznej

Wykład 15. Reinhard Kulessa 1

Wykład 10. Reinhard Kulessa 1

OSCYLATOR HARMONICZNY

Prawa Ampere a i Biota-Savarta

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI. W roku 1820 Oersted zaobserwował oddziaływanie przewodnika, w którym płynął

Pole magnetyczne. Za wytworzenie pola magnetycznego odpowiedzialny jest ładunek elektryczny w ruchu

Analiza termodynamiczna ożebrowanego wymiennika ciepła z nierównomiernym dopływem czynników

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA; PRAWO FARADAYA

WPROWADZENIE DO PRZEDMIOTU

Wykład Półprzewodniki

Wykład: praca siły, pojęcie energii potencjalnej. Zasada zachowania energii.

OGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII

magnetyzm ver

OBWODY PRĄDU SINUSOIDALNEGO

I. Metoda Klasyczna. Podstawy Elektrotechniki - Stany nieustalone. Zadanie k.1 Wyznaczyć prąd i w na wyłączniku. R RI E

magnetyzm cd. ver

- opór właściwy miedzi (patrz tabela 9.1), l długość nawiniętego na cewkę drutu miedzianego,

Imię i nazwisko data ocena

16. Pole magnetyczne, indukcja. Wybór i opracowanie Marek Chmielewski

ELEKTROMAGNETYCZNE DRGANIA WYMUSZONE W OBWODZIE RLC. 1. Podstawy fizyczne

Ruch drgający i fale

PROBLEM ODWROTNY DLA RÓWNANIA PARABOLICZNEGO W PRZESTRZENI NIESKOŃCZENIE WYMIAROWEJ THE INVERSE PARABOLIC PROBLEM IN THE INFINITE DIMENSIONAL SPACE

Metody analizy obwodów

2. REZONANS W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH

ψ przedstawia zależność

Opracowanie pytań na egzamin Fizyka dla elektroników 1

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

[ ] D r ( ) ( ) ( ) POLE ELEKTRYCZNE

Układ szeregowy R, L, C (gałąź R, X)

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

Optyka falowa. polaryzacja. dwójłomność optyczna. czym jest zjawisko polaryzacji stan a stopień polaryzacji sposoby polaryzacji

Rysunek 9-13 jest to pokazane na rysunku 9-14.W rezultacie, jeŝeli obroty odbywają się w r

Elementarne przepływy potencjalne (ciąg dalszy)

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Fale elektromagnetyczne spektrum

Elektrostatyka. + (proton) - (elektron)

Siła elektromotoryczna

8. MOC W OBWODZIE PRĄDU SINUSOIDALNEGO

Kier. MTR Programowanie w MATLABie Laboratorium

Obwody rezonansowe v.3.1

elektrostatyka ver

Elektryczność i Magnetyzm

Elementy i Obwody Elektryczne

Praca i energia. x jest. x i W Y K Ł A D Praca i energia kinetyczna. Ruch jednowymiarowy pod działaniem stałych sił.

07 K AT E D R A FIZYKI STOSOWA N E J

ĆWICZENIE 4. Liniowe obwody rezonansowe

7.8. RUCH ZMIENNY USTALONY W KORYTACH PRYZMATYCZNYCH

5. Regulacja częstotliwościowa prędkości obrotowej silnika indukcyjnego klatkowego

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

) I = dq. Obwody RC. I II prawo Kirchhoffa: t = RC (stała czasowa) IR V C. ! E d! l = 0 IR +V C. R dq dt + Q C V 0 = 0. C 1 e dt = V 0.

65120/ / / /200

ι umieszczono ladunek q < 0, który może sie ι swobodnie poruszać. Czy środek okregu ι jest dla tego ladunku po lożeniem równowagi trwa lej?

Jak policzyć pole magnetyczne? Istnieją dwie metody wyznaczenia pola magnetycznego: prawo Biot Savarta i prawo Ampera.

23 PRĄD STAŁY. CZĘŚĆ 2

Stanisław Cichocki Natalia Nehrebecka. Wykład 2

C d u. Po podstawieniu prądu z pierwszego równania do równania drugiego i uporządkowaniu składników lewej strony uzyskuje się:

AERODYNAMICS I WYKŁAD 6 AERODYNAMIKA SKRZYDŁA O SKOŃCZONEJ ROZPIĘTOŚCI PODSTAWY TEORII LINII NOŚNEJ

Transkrypt:

Wykład 6.5 Zjawsko samondukcj 7 Enega pola ndukcj magneycznej 8 Pądu zmenne 8. mpedancja obwodów pądu zmennego 8. Sumowane mpedancj 8.3 Moc pądu zmennego 8.4 Tansfomao 8.5 ezonans szeegowy (pądowy 8.6 ezonans ównoległy (napęcowy 8.7 Układ Dgana łumone enhad Kulessa

6.6 Zjawsko samondukcj Z doychczasowej dyskusj można odneść ważene, że sła elekomooyczna ndukcj powsaje ylko wedy, gdy zmenny sumeń ndukcj magneycznej pochodz z zewnąz. Tak jednak ne jes. Okazuje sę bowem, że sła elekomooyczna ndukcj powsaje ówneż wedy, gdy pęla, lub nny obwód z pądem sama jes pzyczyną zman sumena ndukcj. ozważmy dowolną pęlę z pądem. Γ A A dl Sumeń ndukcj magneycznej Φ M wywozony pzez pąd płynący w pęl wynos: µ µ dl Φ M B da da 3 4π A A Γ enhad Kulessa

ównane o możemy napsać w posac Φ. Współczynnk ndukcj własnej pęl z pądem jes węc ówny: da µ µ dl 3 4π A Γ M. (6.8 Gdy zmena sę naężene pądu w pzewodnku ndukuje sę słą elekomooyczna ndukcj: d ε nd. (6.9 d A. Polczmy współczynnk ndukcj własnej dla cewk o długośc l lczbe zwojów N pzekoju o powezchn A, pzez kóą płyne pąd o naężenu. enhad Kulessa 3

B( ( l nd ( czylśmy już dla akej cewk pole ndukcj magneycznej. Mamy węc: N Φ M B N A µ µ N A. l Współczynnk ndukcj własnej cewk wynos węc: N A µ µ (6. l enhad Kulessa 4

B. Współczynnk ndukcj własnej kabla koncenycznego Polczmy sobe jako pzykład ndukcję własną kabla koncenycznego. Twozą go dwa współśodkowe walce, w kóych anyównolegle płynne pąd o naężenu. Sefa zewnęzna jes wolna od pola ndukcj b magneycznej. Wokół cylnda a wewnęznego ozacza sę pole x ndukcj B(, jako zamknęe B( peścene, dla kóych: (x x (x B µ π ( Sumeń ndukcj magneycznej pzez zakeskowaną powezchnę wynos x x b µ µ x d. Φ M A B da d dx' π π enhad x Kulessa a 5

Mamy węc µ x a Φ M ln. π b Zmana sumena ndukcj magneycznej w czase wynos węc: dφ d µ. x π ln b a d d ( x Współczynnk ndukcj własnej kabla koncenycznego wynos węc: µ b x ln, (6. π a gdze x jes długoścą kabla. Waz z długoścą kabla zmena sę ówneż óżnca poencjału mędzy wewnęzna a zewnęzną częścą kabla: d ( x x ( x ( x. d d d enhad Kulessa 6

Zjawsko ndukcj własnej ma badzo ważne znaczene pzy włączanu wyłączanu obwodów / ( e d U d U / e / / e U zał wył enhad Kulessa 7

7 Enega pola ndukcj magneycznej Załóżmy, że mamy szpulę, dla kóej opó jes ówny zeo. W akm aze, aby uzymać w szpul pąd o naężenu lub d, ne zeba włożyć żadnej pacy. ównocześne pzy pzejścu z pądem od do d powsaje sła elekomooyczna ndukcj własnej, kóa spzecwa sę zmane naężena pądu. d d d d enhad Kulessa 8

Aby wymusć zmanę naężena pądu o d, zeba wykonać pacę: d dw d d d d( Wynka sąd, że aby zmenć pąd w szpul od do zeba wykonać pacę: W (7. ównocześne w szpul powsaje pole ndukcj magneycznej B µ ( µ N l µ µ o B l N Boąc ze wzou (6. wyażene na współczynnk samondukcj akej szpul, uzyskamy nasępujące wyażene na pacę W: enhad Kulessa 9

( l A W B B H ( l A, (7. µ µ bo B µ µ H. (l A τ jes objęoścą zajmowaną pzez pole ndukcj magneycznej. Ozymujemy węc na gęsość eneg pola magneycznego wyażene: W w τ B H (7.3 ozważana doyczące szpul możemy uogólnć dla dowolnego pola, kóe jes jednoodne w objęośc dτ. Pole w objęośc dτ można sobe pzedsawć jako pochodzące od maleńkego solenodu. Wobec ego ównane (7.3 obowązuje dla każdego pzypadku. enhad Kulessa

8 Pądy zmenne 8. mpedancja obwodów pądu zmennego Pzy omawanu sły elekomooycznej ndukcj ozważalśmy SEM ndukcj dla obacającej sę pęl z pądem (ównane (6.4. sn, ε Φ ε ε Gdze jes ampludą pzedsawa najwększą waość SEM. Możemy użyć snusodalne zmenną w czase słę elekomooyczną jako źódło pądu. W dowolnym obwodze, opócz ej sły elekomooycznej pojaw sę sła elekomooyczna ndukcj własnej: ε S d d enhad Kulessa

ε Zgodne z pawem Kchoffa mamy ε ε S zyl, d ε sn (8. d ozwązana ego ównana będzemy szukal w posac: sn( ϕ gdze ϕ są sałym całkowana. Po wsawenu pzewdzanego ozwązana do ównana (8. klku pzekszałcenach ozymujemy; enhad Kulessa

g ϕ ε (8. Na naężene pądu ozymamy nasępujące wyażene: ε sn( acg (8.3 Dla obwodu z opoem pojemnoścą uzyskamy nasępujące ównana: ε Q enhad Kulessa 3

dq d d d d d d d ε cos ównane, kóe mamy ozwązać jes nasepujące: d ε cos (8.4 d znów szukając ozwązana akego jak popzedno, uzyskujemy: gϕ ε (8.5 4

enhad Kulessa 5 Naężene pądu płynącego w obwodze będze mało nasępującą posać: sn( acg ε. (8.6 Z Z Wyażena nazywamy opoem pozonym obwodu lub mpedancją.

Jedynym zeczywsym opoem w obwodze pądu pzemennego jes opó omowy. Sosując na opoy poszczególnych elemenów wyażena zespolone, możemy poblem obwodów zaweających e elemeny ozwązać badzej ogólne. Wpowadźmy nasępujące oznaczena: Ζ, Ζ, Ζ, ϑ e, na. p. Wedy sosując pawo Ohma możemy ozymać:, ϑ a sąd ( e[ ( ] Ζ ( e[ ϑ ( ]. enhad Kulessa 6

8. Sumowane mpedancj ozważmy obwód - posługując sę welkoścam zespolonym. ϑ e Ζ ϑ ϑζ Ζ ΖΖ ( e Pamęając, że dla lczby uojonej zachodz : e π/, oaz - e -π/, ozymujemy: e e ( π Ogólna zależność pomędzy zwykłym a eksponencjalnym zapsem lczby zespolonej jes nasępująca: enhad Kulessa 7 (8.7

Jeśl a ϕ o ρ a Ζ a b b, cosϕ Ζ a a ρ e b, snϕ a b b Zwązek pomędzy a, b, ρ ϕ, jes aka sama jak mędzy współzędnym układu kaezjańskego begunowego. a ρ cos ϕ, b ρ snϕ Dla ozważanego ównana (8.7, możemy naysować nasępujący dagam: enhad Kulessa 8

ϑ( ϕ ( / ( Z pzedsawonego ysunku możemy odczyać, że wyażene w nawase kwadaowym we wzoze (8.7 jes ówne: [ ] ( ϕ... e, A pzesunęce fazowe ϕ lczymy z wzou g ϕ. enhad Kulessa 9

W opacu o pawo Ohma możemy węc napsać: ( e( e ( ϕ cos( acg Do ezulau możemy dojść jeszcze szybcej ysują na dagame ylko składowe mpedancj. denyczne ozważana możemy pzepowadzć dla obwodu a. -, czy eż obwodu ϕ b. --. m(ζ Ζ e(ζ enhad Kulessa

Ozymujemy wedy: Ζ dla a. Z ( dla b. Należy jeszcze podkeślć, że mpedancje spełnają egułę dodawana opoów. Dla połączena szeegowego: Ζ Ζ A dla połączena ównoległego: ν ν (8.8 Ζ ν Ζ ν. enhad Kulessa

8.3 Moc pądu zmennego Załóżmy, że mamy źódło pądu zmennego o nasępujących paameach: ( ( cos cos( ϕ denyczną zależność napęca naężena ozymujemy ówneż, gdy w obwodze znajdują sę ówneż elemeny z ndukcyjnoścą pojemnoścą. hwlowa moc pądu wynos: ( ( P( ( ( enhad Kulessa

Polczmy śedną moc pądu dla jednego okesu T. P T T T P( d cos cos( T ϕ d ałka w powyższym ównanu ma waość: ½ cosϕ. Wobec ego: P eff cosϕ eff cosϕ (8.9 eff oaz eff oznaczają kolejno napęce naężene skueczne pądu. enhad Kulessa 3

8.4 Tansfomao Tansfomao służy do uzyskwana wększych lub mnejszych sł Elekomooycznych nż dają źódła pądu. l A p w ϑ N N Obwód pewony Obwód wóny Mamy dwa obwody połączone sumenem ndukcj magneycznej. Po włączenu zmennego napęca w obwodze pewonym, w obydwu obwodach powsają sły elekomooyczne ndukcj własnej wzajemnej. enhad Kulessa 4

W obwodze wónym pojawa sę ówneż spadek poencjału na opoze omowym.możemy węc napsać dwa ównana: ϑ p w w p w Z ego układu ównań elmnujemy d p /d, pamęając, że: w e ( w ϕ. Ozymamy wedy na naężene pądu w obwodze wónym wyażene: w ( e ( ϕ (8. enhad Kulessa 5

Dosajemy sąd bezpośedno, że gdy znamy,. ( e(, ( w w w Polczmy sobe jake jes naężene napęce pądu w obwodze wónym dla pzedsawonego na osanm ysunku ansfomaoze. dzeń o pzenkalnośc magneycznej µ>>, pzekoju A długośc l, zamyka w sobe lne ndukcj magneycznej, ak, że zaówno w uzwojenu pewonym wónym sumeń ndukcj jes ak sam. Możemy węc napsać: A µ µ N Z ównań ych wynka, że l A µ µ N l A µ µ NN l Pąd wóny wynos: enhad Kulessa 6

w (, e N N. Mamy węc: w N ( e( w( N cos. (8. Napęce na opoze w obwodze wónym wynos: N w( cos. (8. N w( Z osanego ównana mamy bezpośedno; w p N N (8.3 enhad Kulessa 7

Można ówneż pokazać polczywszy upzedno w podobny sposób naężene pądu pewonego, że p (8.4 p w w Oznacza o, ze cała moc z układu pewonego jes pzekazywana do układu wónego. 8.5 ezonans szeegowy (pądowy ϑ e ( mpedancja pzedsawonego obwodu wynos: Ζ ( enhad Kulessa 8

enhad Kulessa 9 Waość bezwzględna mpedancj jes ówna: ( Ζ ( ( ϕ Ζ e Z popzednch ozważań pamęamy, że: Wypadkową zawadę możemy ozymać gafczne. Ozymamy węc: g ϕ ϕ e( m( cos( ( ( Ζ Ζ (8.5 -/ Ζ ϕ

Najwększe naężene pądu będze wedy, gdy Ζ Ζ Oznaczając częsość dla kóej o zachodz pzez, częsość ezonansową, mamy: Dla częsośc ezonansowej zawada jes najmnejsza ówna sę. Wedy ówneż faza ϕ jes ówna zeo. ówneż naężene pądu jes maksymalne: ( cos Osłabene naężena pądu możemy uzyskać pzez zwększene opou. Opó en odgywa olę łumena. Pześledźmy zależność naężena pądu fazy dla dwóch óżnych opoów. enhad Kulessa 3

( / / / ϕ( π/ Możemy wyznaczyć składowe napęca na poszczególnych elemenach obwodów ϑ Ζ Względna półszeokość kzywej ezonansowej jes ówna Q -π/ enhad Kulessa 3

enhad Kulessa 3 Q e e Q e e e e ϑ ϑ ϑ π π sn sn ( cos ( ( Współczynnk doboc Q Napęce zeczywse Q jes nazywany współczynnkem doboc Z powyższych wzoów wdzmy, że :. Suma zeczywsych napęć. Dla pojemnośc ndukcyjnośc Q >, czyl napęce na ych elemenach jes wększe od napęca źódła. 3. Gdy mamy słabe łumene, Q / kzywa ezonansowa jes symeyczna.

enhad Kulessa 33 8.6 ezonans ównoległy (napęcowy ϑ e Zespolona waość naężena pądu będze wynosła Ζ ( ( ϑ ϑ ϑ ϑ Zakładając, że mamy do czynena ze słabym łumenem, możemy pomnąć w sosunku do.

Dagam mpedancj dla /Z wygląda nasępująco: Z - / ϕ -/ ezonans zachodz wedy gdy ( gϕ Z podanego na popzednej sone ównana ozymujemy na zeczywse waośc naężena pądu pzesunęce fazowe waośc: cos( ϕ Ζ ( ( / ( cos( ϕ (8.7 enhad Kulessa 34

enhad Kulessa 35 Dla częsośc ezonansowej zachodz:. ϕ,. /Z /( mn., Q ( Q / Możemy jeszcze podać waośc dla pądów częścowych: e e c ϑ ϑ π π sn sn / ( / ( Wdzmy, że, ale dla ezonansu.

8.7 Układ Dgana łumone Mamy obwód szeegowo połączonych -- z naładowanym kondensaoem. Poneważ ne pzykładamy napęca zmennego, ne ma zasosowana achunek na lczbach zespolonych. Możemy napsać: - d Q d / d d d d d d (8.8 enhad Kulessa 36

Jes o ównane ypu m x α x β x łumonego oscylaoa hamoncznego. ozwązane ego ównana dla słabego łumena (/ > ( /4 jes nasępujące: ( e cos (8.9 ( ozwązane o zawea ówneż pzypadek nepeodyczny czyl eksponencjalny zank naężena pądu. enhad Kulessa 37

Wedy gdy (/ >> ( /4 częsość Jes ówna częsośc własnej ne łumonego obwodu. ozważmy co dzeje sę z naężenem pola elekycznego E ndukcją magneyczną B. enhad Kulessa 38

. E ---- B Dla chwl sneje ylko pole E w kondensaoze.. E B Po zamknęcu klucza zaczyna płynąć pąd ozładowujący kondensao. Wywaza on pole B cewce, pzy czym E w kondensaoze znka. enhad Kulessa 39

3. ---- E B Płynący pzez cewkę pąd sopnowo zanka, lecz w sume ładuje on kondensao pzecwne nż na począku. Znów mamy pole E óżne od zea ówne zeu pole ndukcj B. 4. znów kondensao sę ozładowuje woząc pole B lkwdując pole E, d.. E B enhad Kulessa 4

Wemy, że pole sneje ne ylko w poblżu źódeł pola, ale jes obsewowane na dużych odległoścach. Z popzednch ozważań wdać, że jes o pole zmenne w czase, czyl dgające w en sposób, że zmana pola elekycznego E geneuje zmanę pola ndukcj B. Dgane e zgodne z eoą względnośc mogą ozchodzć sę ne szybcej nż z pędkoścą śwała. Twozą one zw. falę elekomagneyczną. snene fal elekomagneycznych zosało pzewdzane już pzez Maxwella. Zesawmy sobe węc wszyske ównana Maxwella. enhad Kulessa 4