PAiTM - zima 2014/2015

Podobne dokumenty
Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Opis ruchu obrotowego

1. K 5 Ruch postępowy i obrotowy ciała sztywnego

Z poprzedniego wykładu:

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Fizyka 1(mechanika) AF14. Wykład 5

Mechanika Teoretyczna Kinematyka

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

Zadania kinematyki mechanizmów

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Pierwsze kolokwium z Mechaniki i Przyległości dla nanostudentów (wykład prof. J. Majewskiego)

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium Mechaniki technicznej

Z poprzedniego wykładu:

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

O przyśpieszeniu Coriolisa

Ruch. Kinematyka zajmuje się opisem ruchu różnych ciał bez wnikania w przyczyny, które ruch ciał spowodował.

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

LXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY II STOPNIA

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium Mechaniki technicznej

O ruchu. 10 m. Założenia kinematyki. Najprostsza obserwowana zmiana. Opis w kategoriach przestrzeni i czasu ( geometria fizyki ).

Wektory, układ współrzędnych

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia

Tadeusz Lesiak. Podstawy mechaniki Newtona Kinematyka punktu materialnego

UKŁADY WIELOCZŁONOWE Z WIĘZAMI JEDNOSTRONNYMI W ZASTOSOWANIU DO MODELOWANIA ZŁOŻONYCH UKŁADÓW MECHANICZNYCH

Zasada zachowania energii

Nieskończona jednowymiarowa studnia potencjału

RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA

Definicja obrotu: Definicja elementów obrotu:

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym

Ruch drgający. Ruch harmoniczny prosty, tłumiony i wymuszony

KARTA PRZEDMIOTU 1/6. Wydział Mechaniczny PWR. Nazwa w języku polskim: Mechanika I. Nazwa w języku angielskim: Mechanics I

lim Np. lim jest wyrażeniem typu /, a

Prawa ruchu: dynamika

KARTA PRZEDMIOTU WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI CELE PRZEDMIOTU

Wykład 2. Kinematyka. Podstawowe wielkości opisujące ruch. W tekście tym przedstawię podstawowe pojecia niezbędne do opiosu ruchu:

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki.

ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI

Fizyka Pogody i Klimatu, zima 2017 Dynamika: wykład 1

Dynamika: układy nieinercjalne

TEORIA MASZYN MECHANIZMÓW ĆWICZENIA LABORATORYJNE Badanie struktury modeli mechanizmów w laboratorium.

Grafika inżynierska geometria wykreślna. 3. Elementy wspólne. Cień jako rzut środkowy i równoległy. Transformacja celowa.

Defi f nicja n aprę r żeń

Opis poszczególnych przedmiotów (Sylabus) Fizyka, studia pierwszego stopnia

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Nr ćwiczenia : 1

Podstawy fizyki wykład 4

J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu

W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 3 19.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Mechanika Robotów. Wojciech Lisowski. 5 Planowanie trajektorii ruchu efektora w przestrzeni roboczej

Uderzenie dźwiękowe (ang. sonic boom)

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki

Wykład 10. Ruch w układach nieinercjalnych

Kinematyka: opis ruchu

Indukcja elektromagnetyczna Faradaya

STEREOMETRIA CZYLI GEOMETRIA W 3 WYMIARACH

Zagadnienie dwóch ciał

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

INSTRUKCJA do ćwiczenia Wyważanie wirnika maszyny w łożyskach własnych

Egzamin 1 Strona 1. Egzamin - AR egz Zad 1. Rozwiązanie: Zad. 2. Rozwiązanie: Koła są takie same, więc prędkości kątowe też są takie same

KARTA PRZEDMIOTU. 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Mechanika. 2. KIERUNEK: Mechanika i Budowa Maszyn. 3. POZIOM STUDIÓW: Studia pierwszego stopnia

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Teoria Maszyn i Mechanizmów

ZARYS TEORII MECHANIZMÓW I MASZYN

Mechanika ogólna I Engineering Mechanics

Geometria. Rozwiązania niektórych zadań z listy 2

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Napęd pojęcia podstawowe

Zasada zachowania energii

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

AiR. Podstawy modelowania i syntezy mechanizmów. Ćwiczenie laboratoryjne nr 2 str. 1. PMiSM-2017

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Geometria powłoki, wg publikacji dr inż. Wiesław Baran

Mechanika Analityczna i Drgania

Ksztaªt orbity planety: I prawo Keplera

Rodzaje zadań w nauczaniu fizyki

d J m m dt model maszyny prądu stałego

Podstawy fizyki wykład 4

Theory Polish (Poland) Przed rozpoczęciem rozwiązywania przeczytaj ogólne instrukcje znajdujące się w osobnej kopercie.

PL B1. Układ do monitorowania stateczności wywrotnej maszyny mobilnej, w szczególności na podwoziu gąsienicowym

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Nr ćwiczenia : 7

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Transkrypt:

PAiTM - zima 204/205 Wyznaczanie przyspieszeń mechanizmu płaskiego metodą planu przyspieszeń (metoda wykreślna) Dane: geometria mechanizmu (wymiary elementów, ich położenie i orientacja) oraz stała prędkość kątowa ω elementu napędowego ω Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych, Politechnika Warszawska, Instytut Podstaw Budowy Maszyn, Zakład Mechaniki, mgr inż. Sebastian Korczak

Jak pracuje ten mechanizm?

Jak pracuje ten mechanizm?

Jak pracuje ten mechanizm? zauważamy ruch względny

Wracamy do rozważanego położenia mechanizmu, numerujemy elementy i nazywamy punkty 5 2 H 6 A F B ω 4 G

Przypominamy rozkład prędkości poszczególnych elementów mechanizmu ω A ω > ω > ω 4 H v H v B2 6 5 B v B F v F F v F ω = v B B G v 2 4 ω v B2B v B2 ω 4 ω 4 = v F F v F = v + v F v G G v = v B B G prędkość względna - element 2 porusza się po elemencie v B2 = v B + v B2B

Rozpocznijmy analizę przyspieszeń od członu napędowego A

Rozpocznijmy analizę przyspieszeń od członu napędowego = p A + p n B2A + pt B2A A

Rozpocznijmy analizę przyspieszeń od członu napędowego = p A + p n + B2A pt B2A =0 A p n B2A = ω2 A p t B2A = ε A =0 ε= d ω dt =0

Rozpocznijmy analizę przyspieszeń od członu napędowego = p n B2A A p n B2A = ω2 A

Rozpatrzmy ruch obrotowy elementu trzeciego = p n B2A p n = p B = p G + p n + B2A ω2 A BG pt BG A H B G

Rozpatrzmy ruch obrotowy elementu trzeciego = p n B2A p n = p B = p G + p n + B2A ω2 A BG pt BG A =0 p n BG = ω 2 B G z planu prędkości B H G

Rozpatrzmy ruch obrotowy elementu trzeciego = p n B2A p n = p B = p G + p n + B2A ω2 A BG pt BG A =0 H p n BG = ω 2 B G z planu prędkości t B p n BG G

Rozpatrzmy ruch obrotowy elementu trzeciego = p n B2A A p B = p n BG + pt BG p n B2A = ω2 A H p n BG = ω 2 B G t B p n BG G

Rozpatrzmy ruch względny elementów 2 i = p n B2A A p B = p n BG + pt BG p n B2A = ω2 A p n BG = ω 2 B G H 2 t B v B2B p n BG z planu prędkości ω G

Rozpatrzmy ruch względny elementów 2 i = p n B2A A p B = p n BG + pt BG p n B2A = ω2 A p n BG = ω 2 B G H 2 t B v B2B RUCH UNOSZNIA: ruch elementu RUCH WZGLĘDNY: ruch elementu 2 wzdłuż elementu p n BG ω G

Rozpatrzmy ruch względny elementów 2 i = p n B2A A p B = p n BG + pt BG p n B2A = ω2 A p n BG = ω 2 B G H 2 t B v B2B RUCH UNOSZNIA: ruch elementu RUCH WZGLĘDNY: ruch elementu 2 wzdłuż elementu p n BG RÓWNANI RUCHU WZGLĘDNGO: = p u B + pw + p c ω G

Rozpatrzmy ruch względny elementów 2 i = p n B2A A p B = p n BG + pt BG p n B2A = ω2 A p n BG = ω 2 B G H 2 t B v B2B RUCH UNOSZNIA: ruch elementu RUCH WZGLĘDNY: ruch elementu 2 wzdłuż elementu p n BG RÓWNANI RUCHU WZGLĘDNGO: = p u B + pw + p c p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc ω G

Rozpatrzmy ruch względny elementów 2 i = p n B2A A p B = p n BG + pt BG p n B2A = ω2 A p n BG = ω 2 B G H 2 t B v B2B RUCH UNOSZNIA: ruch elementu RUCH WZGLĘDNY: ruch elementu 2 wzdłuż elementu p n BG RÓWNANI RUCHU WZGLĘDNGO: = p u B + pw + p c p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc ω G

Przyspieszenie coriolisa t B H 2 A = p u B + pw + p c p n BG p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc ω G V B2B p c = 2ω x V B2B

Przyspieszenie coriolisa t B H 2 A = p u B + pw + p c p n BG p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc ω G V B2B p c = 2ω x V B2B p c = 2ω V B2B sin( <(ω, V B2B ))

Przyspieszenie coriolisa t B H 2 A = p u B + pw + p c p n BG p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc ω V B2B G ω wektor prostopadły do płaszczyzny rysunku, zwrot za rysunek p c = 2ω x V B2B p c = 2ω V B2B sin( <(ω, V B2B )) V B2B

Przyspieszenie coriolisa t B H 2 A = p u B + pw + p c p n BG p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc ω V B2B G p c ω p c = 2ω x V B2B p c = 2 ω V B2B sin( <(ω, V B2B ))=2 ω V B2B kąt prosty V B2B

Plan przyspieszeń p n B2A = pn BG + pt BG + pw B2B + pc p n B2A pc p w B2B = pn BG + pt BG

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c p n BG

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c p n BG

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c p n BG -p w B2B

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c p n BG -p w B2B p t BG

Plan przyspieszeń p n B2A pc p w B2B = pn BG + p t BG p n B2A -p c p n BG p B -p w B2B p t BG

Przyspieszenia dla elementu H B p t BG p n BG p B G

Przyspieszenia dla elementu p t BG H ε = B G B p n BG p t BG p B ε G

Przyspieszenia dla punktu p t BG H ε = B G B p t BG p = p G + p n G + pt G p n G = ω 2 G p n BG p B p t G = ε G ε G

Przyspieszenia dla punktu p t BG H ε = B G B p t BG p = p G + p n G + pt G p n G = ω 2 G p n BG p B p t G = ε G ε G podstawiamy zależności p n BG = ω 2 B G p t BG = ε B G

Przyspieszenia dla punktu p t BG H ε = B G B p t BG p n BG p = p G + p n + G pt G p n = ω 2 G = p n G BG G B G p B p t G = ε G = pt BG G B G ε G podstawiamy zależności p n BG = ω 2 B G p t BG = ε B G

Przyspieszenia dla punktu p t BG H ε = B G B p t BG p n BG p = p G + p n + G pt G G p n = ω 2 G = p n G BG B G G p t = ε G = G pt BG B G ε p n G G p t G p p B podstawiamy zależności p n BG = ω 2 B G p t BG = ε B G i mamy proporcjonalnie mniejsze przyspieszenia

Plan przyspieszeń p n B2A -p c p n G p p t G p n BG p B -p w B2B p t BG

Przyspieszenia punktów elementu 4 6 5 F F 4 p

Przyspieszenia punktów elementu 4 p F = p + p n F + pt F 6 5 F F 4 p

Przyspieszenia punktów elementu 4 6 5 F p F = p + p n + F pt F 4 4 p n = ω 42 F F z planu prędkości F 4 p

Przyspieszenia punktów elementu 4 p F = p + p n F + pt F 6 4 4 6 5 F punkt F porusza się po nieruchomym elemencie 6 przyspieszenie jest styczne do toru ruchu p n F = ω 42 F z planu prędkości F 4 p

Plan przyspieszeń p F = p + p n F + p t F 6 4 4 p n B2A -p c p n G p p t G p n BG p B -p w B2B p t BG

Plan przyspieszeń p F = p + p n F + p t F 6 4 4 p n B2A -p c p n G p t G 4 p p n BG p n F p B -p w B2B p t BG

Plan przyspieszeń p F = p + p n F + p t F 6 4 4 p n B2A -p c p n G p t G p 4 6 p n BG p n F p B -p w B2B p t BG

Plan przyspieszeń p F = p + p n F + p t F 6 4 4 p n B2A -p c p n G p t G p 4 6 p n BG p n F p B -p w B2B p t BG 4

Plan przyspieszeń p F = p + p n F + p t F 6 4 4 p n B2A -p c p F p n G p t G p 4 6 p n BG p n F p B -p w B2B p t BG 4

Plan przyspieszeń p F = p + p n F + p t F 6 4 4 p n B2A -p c p F p n G p t G p 4 p t F 6 p n BG p n F p B -p w B2B p t BG 4

Przyspieszenia punktów elementu 4 6 5 F p F F p F 4 p

Przyspieszenia punktów elementu 4 6 5 F p F F p F ε 4 4 p kierunek przyspieszenia kątowego na podstawie przyspieszenia p t F

Przyspieszenia w całym mechanizmie A 6 5 F p F H F p F B p t BG ε 4 p n BG p B 4 p p n G p t G kierunek przyspieszenia kątowego na podstawie przyspieszenia p t F ε G p

Wybrane przyspieszenia w mechanizmie H F p F p w B2B A B ω ε 4 p ε G