WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA MATEMATYCZNEGO

Podobne dokumenty
LABORATORIUM Z FIZYKI

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

Wykład 1 Pojęcie funkcji, nieskończone ciągi liczbowe, dziedzina funkcji, wykres funkcji, funkcje elementarne, funkcje złożone, funkcje odwrotne.

Macierze w MS Excel 2007

WYKŁAD 7. UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Macierzowa Metoda Rozwiązywania Układu Równań Cramera

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA REWERSYJNEGO

Struna nieograniczona

ELEMENTÓW PRĘTOWYCH. Rys.D3.1

Wykład 8: Całka oznanczona

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM ROZSZERZONY

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM ROZSZERZONY

I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH ZBIORY LICZBOWE: liczby całkowite C : C..., 3, 2, 1,

BADANIE DRGAŃ WYMUSZONYCH PRZY POMOCY WAHADŁA POHLA

7. Szeregi funkcyjne

CIĄGI LICZBOWE. Naturalną rzeczą w otaczającym nas świecie jest porządkowanie różnorakich obiektów, czyli ustawianie ich w pewnej kolejności.

1. Określ monotoniczność podanych funkcji, miejsce zerowe oraz punkt przecięcia się jej wykresu z osią OY

METODY NUMERYCZNE. Wykład 5. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer. wykład 5 1

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Rozwiązywanie układów równań liniowych (1)

I. CIĄGI I SZEREGI FUNKCYJNE. odwzorowań zbioru X w zbiór R [lub C] nazywamy ciągiem funkcyjnym.

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

LABORATORIUM FIZYKI I

MATEMATYKA Przed próbną maturą. Sprawdzian 2. (poziom rozszerzony) Rozwiązania zadań

ĆWICZENIE 2. POMIAR NATĘŻENIA POLA GRAWITACYJNEGO W SIEDLCACH PRZY POMOCY MODELU WAHADŁA MATEMATYCZNEGO. Wprowadzenie

Wymagania edukacyjne z matematyki w klasie III A i III B Liceum Plastycznego 2019/2020

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Główka pracuje - zadania wymagające myślenia... czyli TOP TRENDY nowej matury.

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

MATHCAD Obliczenia iteracyjne, macierze i wektory

Zastosowanie multimetrów cyfrowych do pomiaru podstawowych wielkości elektrycznych

Doświadczenie. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego. I. CZĘŚĆ TEORETYCZNA

Algebra WYKŁAD 5 ALGEBRA 1

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Ć W I C Z E N I E N R E-14

i interpretowanie reprezentacji wykorzystanie i tworzenie reprezentacji wykorzystanie wykorzystanie i tworzenie reprezentacji

5. CIĄGI. 5.1 Definicja ciągu. Ciągiem liczbowym nazywamy funkcję przyporządkowującą każdej liczbie naturalnej n liczbę rzeczywistej.

METODY NUMERYCZNE. Wykład 4. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH

Rozwiązanie. Metoda I Stosujemy twierdzenie, mówiące że rzuty prędkości dwóch punktów ciała sztywnego na prostą łączącą te punkty są sobie równe.

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB

2. Tensometria mechaniczna

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

Układy równań liniowych Macierze rzadkie

Scenariusz lekcji matematyki w klasie II LO

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

CIĄGI LICZBOWE N = zbiór liczb naturalnych. R zbiór liczb rzeczywistych (zbiór reprezentowany przez punkty osi liczbowej).

TEMAT: WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA PROSTEGO

a a = 2 S n = 2 = r - constans > 0 - ciąg jest malejący q = b1, dla q 1 S n 1 CIĄGI jest rosnący (niemalejący), jeżeli dla każdego n a n

MATLAB PODSTAWY. [ ] tworzenie tablic, argumenty wyjściowe funkcji, łączenie tablic

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

2. Ciągi liczbowe. Definicja 2.1 Funkcję a : N R nazywamy ciągiem liczbowym. Wartość funkcji a(n) oznaczamy symbolem a

gdzie ω jest częstością kołową. Rozwiązaniem powyższego równania różniczkowego II-go stopnia jest wyrażenie (2) lub ( )

ELEKTRONIKA CYFROWA. Materiały y pomocnicze do wykład sem.. 1

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

GENEZA WYZNACZNIKA. Układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi. Rozwiązania układu metodą eliminacji Gaussa

Niepewność złożona jest sumą geometryczną udziałów niepewności składowych:

3.1. Ciągi liczbowe - ograniczoność, monotoniczność, zbieżność ciągu. Liczba e. Twierdzenie o trzech ciągach.

Ciągi i szeregi liczbowe

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Całki oznaczone i zastosowania

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

3, leŝącym poniŝej punktu P. Wartości funkcji f są

Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi

Programowanie z więzami (CLP) CLP CLP CLP. ECL i PS e CLP

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13 III etap zawodów (wojewódzki) 12 stycznia 2013 r.

= (10.1) gdzie: σ - odchylenie standardowe m - wartość średnia (10.2) (10.3) gdzie: p i prawdopodobieństwo wystąpienia wyniku x i

Wykład 12: Sumowanie niezależnych zmiennych losowych i jego związek ze splotem gęstości i transformatami Laplace a i Fouriera. Prawo wielkich liczb.

I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

Powtórka dotychczasowego materiału.

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Ćw. nr 1. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Analiza obwodów elektrycznych z przebiegami stochastycznymi. Dariusz Grabowski

usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Wykład 9: Różne rodzaje zbieżności ciągów zmiennych losowych. Prawa wielkich liczb.

Wybrane zagadnienia. Wykład 2a. Metoda simpleks rozwiązywania zadań programowania liniowego.

Temat: Wybrane zagadnienia kinematyki mechanizmów. Ruch punktu: prostoliniowy, krzywoliniowy (np. po okręgu, elipsie, dowolnej krzywej)

STYLE. TWORZENIE SPISÓW TREŚCI

Metoda szeregów potęgowych dla równań różniczkowych zwyczajnych liniowych. Równanie różniczkowe zwyczajne liniowe drugiego rzędu ma postać

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Regresja liniowa. (metoda najmniejszych kwadratów, metoda wyrównawcza, metoda Gaussa)

Ciąg arytmetyczny i geometryczny

ĆWICZENIE ANALIZA SITOWA I PODSTAWY OCENY GRANULOMETRYCZNEJ SUROWCÓW I PRODUKTÓW

SYSTEM WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCY POTENCJALNĄ I ODDZIELONĄ CZĄSTKĘ ZUŻYCIA TRIBOLOGICZNEGO

Laboratorium Dynamiki Maszyn

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego przy uŝyciu wahadła matematycznego

VII MIĘDZYNARODOWA OLIMPIADA FIZYCZNA (1974). Zad. teoretyczne T3.

Opracowanie danych pomiarowych. dla studentów realizujących program Pracowni Fizycznej

TABLICE WZORÓW I TWIERDZEŃ MATEMATYCZNYCH zakres GIMNAZJUM

Wyznaczanie parametrów wytrzymałościowych gruntu w aparacie bezpośredniego ścinania (ABS).

Ciągi liczbowe podstawowe definicje i własności

Propozycja przedmiotowego systemu oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych (zakres podstawowy)

Chemia Teoretyczna I (6).

Transkrypt:

INSTYTUT ELEKTRONIKI I SYSTEMÓW STEROWANIA WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA LABORATORIUM FIZYKI ĆWICZENIE NR M- WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA MATEMATYCZNEGO

I. Zdiei do przestudiowi. Ruch hrmoiczy. Oscytor hrmoiczy prosty 3. Whdło mtemtycze 4. Metod reresji iiowej II. Ce ćwiczei. Wyzczeie przyspieszei ziemskieo przy użyciu whdł mtemtyczeo z wykorzystiem reresji iiowej. III. Zsd pomiru Przy użyciu stoper mierzoy jest okres młych drń whdł mtemtyczeo proporcjoy do pierwistk kwdrtoweo z jeo dłuości. Pomir wykoywy d różych dłuości whdł i młych kątów wychyeń do około 7 pozw wyzczeie wrtości przyśpieszei ziemskieo. IV. Wprowdzeie teoretycze Whdłem mtemtyczym zywmy pukt mteriy o msie m zwieszoy iewżkiej i ierozciąiwej ici o dłuości. Tki ukłd wychyoy z położei rówowi o iewieki kąt ϕ i puszczoy swobodie porusz się ruchem drjącym prostym (Rys. ). Rys.. Whdło mtemtycze

N pukt mteriy dził sił prężei ici N i sił ciężkości Q, którą zodie z rys. moż rozłożyć dwie skłdowe, miowicie F styczą do łuku po którym porusz się pukt mteriy i skierową przeciwie do wychyei z położei rówowi (stąd zk mius przy jej wrtości we wzorze () orz skłdową F dziłjącą w kieruku ici: D młych wychyeń siϕ=ϕ moż przyjąć, że położei rówowi. Siłę F moż wtedy przedstwić jko: F = msiϕ () F = mcosϕ () F x ϕ = dzie x jest wychyeiem z x = m (3) Ruch wywoły przez teo rodzju siłę wprost proporcjoą do wychyei i skierową do ieo przeciwie F zywmy ruchem hrmoiczym prostym. = kx (4) d x Wykorzystując defiicję przyspieszei = wyzczoą podstwie II zsdy dt dymiki Newto siłę moż zprezetowć w postci: d x F = m = m dt (5) i wstwijąc do rówi (5) z F wyrżeie (4) otrzymujemy: d x m = kx (6) dt Dzieąc powyższe rówie przez msę m i po prostych przeksztłceich ebriczych otrzymujemy rówie różiczkowe ruchu hrmoiczeo prosteo: d x x + = 0 (7) dt Rozwiąziem teo rówi jest x=acos(ωt+α 0 ), dzie A jest mpitudą czyi mksymym wychyeiem z położei rówowi, (ωt+α 0 ) - fzą drń d x Widząc, że przyspieszeie = = - Aω cos(ωt+α 0 )= -ω, siłę F z rówi (5) moż dt zpisć w postci: F = m = mω x (8) 3

Nstępie porówując siłę powodując ruch hrmoiczy whdł z rówi (3) z siłą w wyrżeiu (8): x m = mω x (9) i po wyruowiu obustroie msy m otrzymujemy zeżość: x = ω x (0) π dzie: ω = jest częstością drń włsych, T - okresem tych drń T Czyi: 4π = x () T Stąd po odpowiedim przeksztłceiu okres T młych drń whdł mtemtyczeo wyrż się wzorem: T = π () Ze wzoru () widć, iż okres młych drń whdł mtemtyczeo zeży od pierwistk kwdrtoweo jeo dłuości, tomist ie zeży od jeo msy. Podosząc rówie () do kwdrtu, widć iż kwdrt młych drń whdł mtemtyczeo jest iiową fukcją dłuości teo whdł, miowicie: T 4 π = (3) 4

V. Zestw pomirowy Whdło mtemtycze, stoper, przyrząd metrowy Rys.. Pomir przyspieszei ziemskieo z pomocą whdł mtemtyczeo VI. Przebie ćwiczei. Zmierzyć dłuość whdł przy użyciu przymiru metroweo od puktu zmocowi iki do środk kuki zmocowej ice.. Odchyić kukę o iewieki kąt ( ϕ 7 ) i stępie ją puścić tk, by otrzymć oscycje odbywjące się w poziomie. 3. Dokoć stoperem pomiru czsu t trwi 0 koejych pełych cyki oscycji, wybierjąc jko chwię,,zero mierzei czsu p.,,ewe jwyższe położeie oscyującej kuki. Jede cyk oscycji, tz. okres T to odstęp czsu pomiędzy dwom koejymi,,ewymi jwyższymi położeimi kuki. Wyiki zrejestrowć w tbei. 4. Pomiry czsu t z pkt. przeprowdzić d 8 różych dłuości whdł. Wyiki zpisć w tbei. V. Tbe pomirow Lp. [m] t [s] t T= [] s T [s ] [s /m] b [s ] [m/s ] Δ [m/s ].. 8. 5

VI. Oprcowie wyików. Obiczyć okresy drń orz ich kwdrty. Wyiki wpisć do tbei.. Kwdrt okresu drń whdł mtemtyczeo zodie ze wzorem (3) zeży iiowo od dłuości whdł, czyi fukcj T () jest ii prostą o rówiu y = x+ b, dzie: y T x Prmetr chyei prostej: 4π = Prmetr b powiie być biski zero. Przy użyciu reresji iiowej wyzczyć prmetry i b orz ich odchyei stdrdowe S i S b. Metod reresji iiowej dokłdie zostł opis w iterturze [3] orz sposoby wyzczei prmetrów reresji iiowej przedstwioo w złącziku iiejszej istrukcji. 3. Wyzczyć przyspieszeie ziemskie ze wzoru: 4π = 4. Obiczyć błąd bezwzędy Δ zodie ze wzorem: 4π Δ = S 5. Oszcowć błąd wzędy procetowy przyspieszei ziemskieo δ Δ = 00% 6. Zpisć wrtość z uwzędieiem iepewości pomirowej. 7. Sporządzić wykres zeżości iiowej T () kwdrtu okresu w fukcji dłuości whdł. N wykres ieść prostą typu y = x+ b. 8. Przedyskutowć dczeo prmetr b jest róży od zer. 9. Przeizowć uzysky wyik i porówć o z wrtością tbicową. Litertur. R. Resick, D.Hidy, J.Wker, Podstwy fizyki.. T. Dryński, Ćwiczei bortoryje z fizyki, PWN, Wrszw. 3. J. Lech Oprcowie wyików pomirów w bortorium podstw fizyki, Wydwictwo Poitechiki Częstochowskiej, Wydził Iżyierii Procesowej, Mteriłowej i Fizyki Stosowej, Częstochow 005. 6

Złączik: Reresj iiow-ksycz (metod jmiejszych kwdrtów) Jeżei pomiędzy dwiem wiekościmi fizyczymi występuje zeżość iiow, reresj iiow jest prostą (choć iekiedy prcochłoą) metodą wyzczei prmetrów jepiej dopsowej prostej. Uzyske prmetry dopsowi moą stępie posłużyć do wyzczei szukej wiekości fizyczej. METODA Prmetry prostej okreśoej rówiem y = x + b moż wyzczyć przy użyciu formuł: = ( ) x y x y i i i i i= i= i= xi yi i= i= b = yi xi i= i= dzie: x, i y i - wrtości uzyske z eksperymetu - iczb wykoych pomirów Niepewości stdrdowe wrtości i b okreśoe są formułmi: S = yi xiyi b yi i= i= i= ( ) xi xi i= i= i i= Sb = S x Zpis : y = ( ± S ) x+ ( b± S ) b Współczyik korecji ozczy przez R, zdefiiowć moż jko: R = ( ) x y x y i i i i i= i= i= xi xi yi yi i= i= i= i= Współczyik korecji zwier się między -. De są brdziej skoreowe, czyi brdziej zeże od siebie, czym jeo wrtość bezwzęd jest biższ jedości. Gdy R = ozcz to, że de ideie eżą prostej y = x+ b. Gdy R = 0 wtedy de od siebie w oóe ie zeżą. Njczęściej w prktyce spotyk się wrtości pośredie współczyik R. 7

METODA Współczyiki reresji iiowej i ich odchyei stdrdowe moż wyzczyć w Exceu. Do teo ceu służy fukcj sttystycz REGLINP w wricie fukcji tbicowej. Fukcje tbicowe to tkie, które zwrcją kik wyików rówocześie, zpełijąc wskzą tbicę (zkres komórek). Postępowie:. Neży wprowdzić de eksperymete xi i yi do komórek rkusz kkucyjeo.. W ceu wykoi fukcji tbicowej tbicowe to tkie fukcje, które zwrcją kik wyików rówocześie, zpełijąc wskzą tbice (zkres komórek), eży zzczyć w rkuszu obok siebie zkres komórek p. K 3W, dzie K=koumy, W=wiersze, czyi p. zkres D:E3. 3. W ceu przywołi fukcji tbicowej REGLINP, eży wybrć poeceie WSTAW stępie FUNKCJA. 4. Z kteorii WSZYSTKIE ub STATYSTYCZNE eży wybrć fukcje REGLINP. 5. W okie wprowdzi prmetrów eży podć prmetry fukcji: w wierszu ze _y zkres komórek zwierjących wrtości rzędych y, w wierszu ze_x - zkres komórek zwierjących wrtości odciętych x, w wierszu stł - ic ub prwd (), jeśi wymuszmy wrtość b=0, to rumet stł wyosi fłsz (0), w wierszu sttystyczy wrtość oiczą prwd () jeśi żądmy podi iepewości oszcowi prmetrów i b. 6. Po wprowdzeiu prmetrów zmkąć oko tbicy kikjąc przycisk OK stępie od rzu kikąć wskźikiem myszy tzw. psek formuł zjdujący się d rkuszem, tk by pojwił się tm i zczął mruć wskźik tekstowy. 7. Przyciskjąc jedocześie kombicję kwiszy CTRL+SHIFT+ENTER w sześciu komórkch zzczoych w pkt. pojwią się wrtości wyiczoe metodą jmiejszych kwdrtów. S b S b R dzie: kąt chyei prostej b rzęd początkow S odchyeie stdrdowe od wrtości S b odchyeie stdrdowe od wrtości R współczyik korecji okreśjący zodość dych z iią tredu 8