Autorzy: Andrzej Jabłoński, Tomasz Palewski Korekta: Alicja Bakalarz ZASADY OBLICZEŃ

Podobne dokumenty
LABORATORIUM CHEMICZNE sprzęt, BHP, zasady obliczeń

TABLICE WZORÓW I TWIERDZEŃ MATEMATYCZNYCH zakres GIMNAZJUM

METODY NUMERYCZNE. Wykład 4. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Metoda szeregów potęgowych dla równań różniczkowych zwyczajnych liniowych. Równanie różniczkowe zwyczajne liniowe drugiego rzędu ma postać

METODY NUMERYCZNE. Wykład 5. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer. wykład 5 1

GENEZA WYZNACZNIKA. Układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi. Rozwiązania układu metodą eliminacji Gaussa

I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH ZBIORY LICZBOWE: liczby całkowite C : C..., 3, 2, 1,

CIĄGI LICZBOWE. Naturalną rzeczą w otaczającym nas świecie jest porządkowanie różnorakich obiektów, czyli ustawianie ich w pewnej kolejności.

G i m n a z j a l i s t ó w

WYKŁAD 7. UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Macierzowa Metoda Rozwiązywania Układu Równań Cramera

7. Szeregi funkcyjne

I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH

FUNKCJA KWADRATOWA. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI DRUGIEGO STOPNIA.

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

Wykład 1 Pojęcie funkcji, nieskończone ciągi liczbowe, dziedzina funkcji, wykres funkcji, funkcje elementarne, funkcje złożone, funkcje odwrotne.

Od wzorów skróconego mnoŝenia do klasycznych nierówności

MATEMATYKA W EKONOMII I ZARZĄDZANIU

2. Funktory TTL cz.2

WYZNACZNIKI. . Gdybyśmy rozważali układ dwóch równań liniowych, powiedzmy: Takie układy w matematyce nazywa się macierzami. Przyjmijmy definicję:

Rys Wyrównanie spostrzeżeń zawarunkowanych jednakowo dokładnych C. KRAKOWIANY

i interpretowanie reprezentacji wykorzystanie i tworzenie reprezentacji wykorzystanie wykorzystanie i tworzenie reprezentacji

Je eli m, n! C i a, b! R[ m a. = -x. a a. m = d n pot ga ilorazu. m m m. l = a pot ga pot gi. a $ b = a $ b pierwiastek stopnia trzeciego

MATHCAD Obliczenia iteracyjne, macierze i wektory

Macierze w MS Excel 2007

Rozwiązanie niektórych zadań treningowych do I kolokwium sem. zimowy, 2018/19

1. Określ monotoniczność podanych funkcji, miejsce zerowe oraz punkt przecięcia się jej wykresu z osią OY

Programowanie z więzami (CLP) CLP CLP CLP. ECL i PS e CLP

MATEMATYKA Przed próbną maturą. Sprawdzian 2. (poziom rozszerzony) Rozwiązania zadań

Collegium Novum Akademia Maturalna

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

3.1. Ciągi liczbowe - ograniczoność, monotoniczność, zbieżność ciągu. Liczba e. Twierdzenie o trzech ciągach.

Iloczyn skalarny

MATEMATYKA DYSKRETNA (2014/2015) dr hab. inż. Małgorzata Sterna WIELOMIANY SZACHOWE

Scenariusz lekcji matematyki w klasie II LO

Metoda superpozycji: Sesja poprawkowa. Wykład 1

ZADANIA Z ZAKRESU SZKOŁY PODSTAWOWEJ, GIMNAZJUM I SZKOŁY ŚREDNIEJ

a a = 2 S n = 2 = r - constans > 0 - ciąg jest malejący q = b1, dla q 1 S n 1 CIĄGI jest rosnący (niemalejący), jeżeli dla każdego n a n

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

ELEMENTÓW PRĘTOWYCH. Rys.D3.1

ROZWIĄZYWANIE MAŁYCH TRÓJKĄTÓW SFERYCZNYCH

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

ph ROZTWORÓW WODNYCH

3.6. Całka oznaczona Riemanna i jej własności. Zastosowania geometryczne całki oznaczonej.

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

Oznaczenia: K wymagania konieczne; P wymagania podstawowe; R wymagania rozszerzające; D wymagania dopełniające; W wymagania wykraczające

Podstawy Automatyki. Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania.

symbol dodatkowy element graficzny kolorystyka typografia

Algebra WYKŁAD 5 ALGEBRA 1

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM ROZSZERZONY

Rozmaite techniki dowodzenia nierówności

Główka pracuje - zadania wymagające myślenia... czyli TOP TRENDY nowej matury.

2. Ciągi liczbowe. Definicja 2.1 Funkcję a : N R nazywamy ciągiem liczbowym. Wartość funkcji a(n) oznaczamy symbolem a

Wymagania kl. 2. Uczeń:

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Całki oznaczone i zastosowania

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Różniczkowanie i całkowanie numeryczne

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA ZESTAW NR 1 POZIOM ROZSZERZONY

Semantyka i Weryfikacja Programów - Laboratorium 2 Działania na ułamkach, krotki i rekordy

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Fizyka. w. 03. Paweł Misiak. IŚ+IB+IiGW UPWr 2014/2015

CIĄGI LICZBOWE N = zbiór liczb naturalnych. R zbiór liczb rzeczywistych (zbiór reprezentowany przez punkty osi liczbowej).

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

ZADANIA NA POCZA n(n + 1) = 1 3n(n + 1)(n + 2).

METODY NUMERYCZNE. Wykład 6. Rozwiązywanie układów równań liniowych. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer.

Mamy nadzieję, że zestaw, który przygotowaliśmy maturzystom, spełni swoje zadanie i przyczyni się do egzaminacyjnych sukcesów.

BADANIE ZALEŻNOŚCI PRZENIKALNOŚCI MAGNETYCZNEJ

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

3. RACHUNEK MACIERZOWY UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Układ m równań liniowych z n niewiadomymi zapisujemy w postaci. b...

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13 III etap zawodów (wojewódzki) 12 stycznia 2013 r.

Algebra Boola i podstawy systemów liczbowych. Ćwiczenia z Teorii Układów Logicznych, dr inż. Ernest Jamro. 1. System dwójkowy reprezentacja binarna

Montaż żaluzji i rolet

a) b) Rys Schemat ideowo-konstrukcyjny układu do przykładu 6.1 a) i jego schemat blokowy

Szkice rozwiązań zadań zawody rejonowe 2019

1. Wstęp. Pojęcie grafu przepływowego. Niech pewien system liniowy będzie opisany układem liniowych równań algebraicznych

WYMAGANIA NA OCENĘ DOPUSZCZAJĄCĄ DLA UCZNIÓW KLASY Ia TECHNIKUM

PRZEŁĄCZNIK MIEJSC POMIAROWYCH PMP

Materiały diagnostyczne z matematyki poziom podstawowy

AM1.1 zadania 8 Przypomn. e kilka dosyć ważnych granic, które już pojawiły się na zajeciach. 1. lim. = 0, lim. = 0 dla każdego a R, lim (

Układy równań liniowych Macierze rzadkie

I. CIĄGI I SZEREGI FUNKCYJNE. odwzorowań zbioru X w zbiór R [lub C] nazywamy ciągiem funkcyjnym.

Małgorzata Żak. Zapisane w genach. czyli o zastosowaniu matematyki w genetyce

Wykład 8: Całka oznanczona

WYZNACZANIE STAŁEJ RÓWNOWAGI KWASOWO ZASADOWEJ W ROZTWORACH WODNYCH

ARYTMETYKA LICZB RZECZYWISTYCH

MATLAB PODSTAWY. [ ] tworzenie tablic, argumenty wyjściowe funkcji, łączenie tablic

SYSTEM WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCY POTENCJALNĄ I ODDZIELONĄ CZĄSTKĘ ZUŻYCIA TRIBOLOGICZNEGO

Metody numeryczne. Wykład nr 4. dr hab. Piotr Fronczak

Zastosowanie multimetrów cyfrowych do pomiaru podstawowych wielkości elektrycznych

MODEL ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ARKUSZA EGZAMINACYJNEGO II

W praktycznym doświadczalnictwie, a w szczególności w doświadczalnictwie polowym, potwierdzono występowanie zależności pomiędzy wzrastającą liczbą

Propozycja przedmiotowego systemu oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych (zakres podstawowy)

Internetowe Kółko Matematyczne 2004/2005

Dorota Ponczek, Karolina Wej. MATeMAtyka 2. Plan wynikowy. Zakres podstawowy

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Roztwory rzeczywiste (1) Roztwory rzeczywiste (2) Funkcje nadmiarowe. Również w temp. 298,15K, ale dla CCl 4 (A) i CH 3 OH (B).

Transkrypt:

Autorzy: Adrzej Jłoński, Tomsz Plewski Korekt: Alij Bklrz ZASADY OBLICZEŃ Jedostki SI Ukłd SI oprty jest siedmiu wielkośih podstwowyh i dwóh uzupełijąyh. Dl kżdej z tyh wielkośi przyjęto jedą jedostkę. Ukłd SI pokzo w teli l. Tel l. Ukłd jedostek SI Wielkośi Zlee ozzei wielkośi Jedostki mir Ozzei jedostek Podstwowe długość l metr m ms m kilogrm kg zs t sekud s tężeie prądu elektryzego I mper A tempertur T kelwi K świtłość J kdel d lizość mterii mol mol Uzupełijąe kąt płski rdi rd kąt ryłowy sterdi sr Wszystkie ie wielkośi fizyze moż zdefiiowć z pomoą wielkośi podstwowyh. Podstwiją do wzoru defiiująego dą wielkość fizyzą, zmist wielkośi podstwowyh, odpowidjąe im jedostki podstwowe i opuszzją występująe we wzorze współzyiki lizowe, uzyskuje się jedostkę dej wielkośi fizyzej. Tk uzyske jedostki pohode wrz z jedostkmi podstwowymi zyw się jedostkmi główymi. Niektóre jedostki pohode, poz symolmi utworzoymi z symoli jedostek podstwowyh, uzyskły osoe zwy, p. kulom (C = A s), dżul (J= m kg s - ), pskl (P = N m - = kg m -1 s - ). Opróz główyh jedostek mir, ukłd SI dopuszz stosowie jedostek krotyh (wielokrotyh i podwielokrotyh). W elu utworzei jedostki krotej stosuje się odpowiedie przedrostki (tel ). Przedrostki ie ędąe wielokrotośią trzeiej potęgi (h, d, ) leży stosowć tylko dl tyh jedostek, dl któryh są dotyhzs w użyiu, p. moż używć jedostkę dm (deymetr) le ie leży używć jedostki hm (hektometr). Ukłd SI przyjmuje zsdę, że jedostki krote ie mogą mieć włsyh zw, tkih jk dwiej stosowy gsztrem, mikro itp., ih zwy tworzoe są z pomoą tylko jedego przedrostk, p. dwy milimikro (10-9 m) to w ukłdzie SI ie milimikrometr, lez ometr (tel 3). Dltego też krotość jedostki msy tworzy się ietypowo, ie od kg, lez od g, wię l000 kg to ie kkg (kilokilogrm) lez g (meggrm). W wypdku jedostek pohodyh zle się stosowie krotośi jedyie w liziku, wię p. jko jedostkę 1000-krotie większą od kg/m 3 lepiej jest używć ie kg/dm 3 = g/m 3 lez g/m 3.

Tel. Nzwy i ozzei przedrostków (jedostek krotyh) Przedrostek Zzeie Ozzeie eks 10 18 E pet 10 15 P ter 10 1 T gig 10 9 G meg 10 6 kilo 10 3 k hekto 10 h dek 10 1 d dey 10-1 d ety 10 - mili 10-3 m mikro 10-6 o 10-9 piko 10-1 p femto 10-15 f tto 10-18 Tel 3. Przelizeie iektóryh jedostek dwiej stosowyh jedostki SI gsztrem l Å = 0,1 m litr l l = l dm 3 tmosfer fizyz milimetr słup rtęi stopień Celsjusz klori l tm = 10135 P (dokłdie) l mmhg = 133,3 P L C = l K. t ( C) = T(K) - 73,15 l l = 4,1868 J (dokłdie) Jk podo już w teli l wielkośią opisują ilość mterii jest lizość mterii, jej jedostką jest mol. ol defiiuje się jko lizość mterii występująą gdy liz ząstek (ząstek, tomów, joów itp.) jest rów lizie tomów zwrtyh w 0,01 kg (dokłdie) uklidu 1 C. To zzy, że mol jest jedostką tego smego typu, o tuzi zy kop i jest rówozzy z termiem liz Avogdro. s mol różyh sustji jest róż i p. jede mol sirki m msę 3 g główą jedostką msy molowej jest kg/mol. Nleży przy tym zwróić uwgę, ze podoie rzmiąe pojęi ms tomow i ms ząstezkową są wielkośimi ezwymirowymi (względymi), które są określoe stępująo: ms tomow (ząstezkow) jest to stosuek średiej msy tomu dego pierwistk (ząstezki dego związku) do 1/1 (dokłdie) msy tomu uklidu 1 C. N przykłd ms tomow yku wyosi: (1,085 10-5 kg) / (1,660 10-7 ) kg = 65,37.

Dokłdość olizeń Nuki tkie jk fizyk zy hemi zjmują się ilośiowymi zleżośimi między różymi wielkośimi fizyzymi. Wrtość określoej wielkośi jest ilozyem lizy przez odpowiedią jedostkę miry (p. 5 kmol/m 3 ). Wrtośi lizowe uzyskuje się z pomirów. Pomiry wielkośi fizyzyh są wykoe z pewą skońzoą dokłdośią. Celem poprwego pomiru jest ustleie przedziłu, wewątrz którego zjduje się rzezywist wrtość. W wyiku pomiru otrzymuje się wrtość wielkośi fizyzej (w), orzoą pewym łędem ezwzględym, o zpisuje się stępująo: w=,37 ± 0,03 lu ogólie w = ±. Często dej wielkośi fizyzej ie mierzy się ezpośredio, lez jej wrtość oliz się z wrtośi kilku iyh wielkośi fizyzyh. W tkim przypdku leży, korzystją ze zyh gri dokłdośi pierwotyh wrtośi, określić łąd wrtośi olizoej. A ztem: A. Jeżeli jest mksymlym łędem wrtośi, to: l) mksymly łąd sumy różiy kilku wrtośi jest sumą łędów poszzególyh wrtośi: ) (, łąd względy / sumy jest zwrty między jmiejszym jwiększym łędem względym i / i, poszzególyh skłdików ) łąd względy ilozyu lu ilorzu kilku wrtośi jest rówy sumie łędów względyh poszzególyh zyików, stąd wyik, że: 1 B. Jeżeli jest wrtośią średią, uzyską z pomirów, tomist jest średim łędem wrtośi średiej olizoym ze wzoru: 1) ( f i i, gdzie f jest różią między wyikiem i-tego pomiru, to moż przyjąć, że; 1. ) (..

Ze względu uiążliwość zpisu wrtośi lizowyh z podwiem ih łędu moż stosowć zpis uproszzoy, zkłdją, że ostti zpis yfr jest iepew w grih ±1. Jeżeli tkie uproszeie jest dl podjąego wyik ie do przyjęi leży wtedy podć zrówo wrtość średią jk i łąd. Ay łąd wrtośi uzyskej z olizeń ył zgody z łędem wyikjąym z łędów dyh wyjśiowyh, trze przy wykoywiu rhuków stosowć pewe zsdy oprte pojęiu yfry zząej. Cyfry zząe są to wszystkie yfry, poząwszy od pierwszej ie ędąej zerem do osttiej zpisej po przeiku. Np. liz 0,0130070 m 6 yfr zząyh. W przypdku gdy liz ie m yfr po przeiku, końowe zer ie muszą yć yfrmi zząymi i dltego p. lizę 13700 leży zpisywć: 1.37 10 4 (3 yfry zząe), 1,370 10 4 (4 yfry zząe) lu 1,3700 10 4 (5 yfr zząyh). l. Przy możeiu i dzieleiu wrtośi lizowyh leży zhowć w wyiku tyle yfr zząyh, ile jest ih w tej wrtośi, któr m jmiejszą lizę yfr zząyh, p.: W =,7 1,34 3,618, W = 3,6, le,700 1,34 =3,6. Podoie, przy podoszeiu do potęgi i wyiągiu pierwistk z wrtośi lizowej, w wyiku leży zhowć tyle yfr zząyh, ile ih m d wrtość.. Przy dodwiu i odejmowiu łędy mogą się sumowć, le mogą się rówież wzjemie kompesowć. Przy dodwiu iewielu liz (p. dwóh) dl uproszzei olizeń zwykle przyjmuje się, że dokłdość wyiku jest tk sm jk jmiej dokłdego skłdik sumy, z tki przyjmuje się lizę, któr m miej miejs po przeiku. N przykłd,7 jest przy dodwiu miej dokłdą lizą iż 0,07, liz,7 jest miej dokłdą od,700, liz 1,3710 3, zyli 1370, jest miej dokłdą iż 18,1. W przypdku liz łkowityh ez miejs dziesiętyh liz miej dokłd m osttią yfrę ie ędąą zerem położoą jrdziej w lewo w stosuku do jedośi. N przykłd liz 1,3710 3, zyli 1370, zyli 137010, jest miej dokłdą iż 18. Przykłdy: =,75 + 38,737 + 3,34 ~ 64,3657, = 64,37, = 83,4 + 0,003 ~ 83,403, = 83,4, = 7,38 7,38 ~ 0,00, = 0,00. 3. Logrytmy liz o lu więej yfrh zząyh mją mtysy o tkiej smej ilośi yfr zząyh o liz logrytmow dokłdość mtysy wyosi ±4 osttiej yfrze zząej. N przykłd: log 0,0 = -1,70, log,00. 10 1 = 1,301. 4. We wszystkih olizeih pośredih leży zhowć o jedą yfrę zząą więej, iż to wyik z reguł podyh w pukth 1-3. Np.,7 1,34 ~ 3,618 do dlszyh olizeń leży wziąć lizę 3,6 ie 3,6 lez osttezy wyik zokrąglić do dwóh yfr zząyh. 5. Przy zokrągleiu wyików olizeń do lizy yfr wyikjąej z dokłdośi dyh stosuje się stępująe reguły: ) jeżeli zokrągl końówk m yfrę od 0 do 4, lu od 0 do 49 lu od 0 do 499 itd., to się je odrzu. Przykłdowo, zokrąglją lizę 4,6 do dwóh yfr zząyh otrzymmy 4,6 lizę 6,73 do dwóh yfr zząyh podjemy ją jko rówą 6,7 o zokrągl

końówk w lizie 6,73 to 3 i jest o miejsz od 49 ) przy odrzuej końówe, zzyjąej się od yfr 6,7,8 lu 9 (lu od 51 do 99, zy też od 501 do 999 itd.) osttią yfrę pozostjąą powiększ się o l p. 6,753 = 6,8 ) jeżeli odrzuoą końówką jest yfr 5 lu yfr 5 po której są sme zer, pozostją yfr powi yć przyst, p. 6,650 = 6,6 le 6,75 = 6,8 6. W olizeih, w któryh de wyjśiowe mją rdzo dużą dokłdość, leży przed wykoiem dziłń zokrąglić wyjśiowe wrtośi lizowe tk, y miły jwyżej o jedą yfrę zząą więej (przy dzieleiu lu możeiu) lu o jedo miejse dziesięte więej (przy odejmowiu lu dodwiu), iż jmiej dokłd wrtość. Nleży przy tym pmiętć, że dokłdość otrzymego wyiku zleży ie tylko od dokłdośi dyh wyjśiowyh i użytyh stłyh fizyzyh, lez zęsto tkże od dokłdośi zstosowyh prw fizyzyh, i tk: prwo pv = RT ie jest prwdziwe z dowolą dokłdośią dl gzów rzezywistyh. Wykoj stępująe zdi 1. Ile jest yfr zząyh w stępująyh lizh ) 1,010; ) l = 0,50 m; ) (37,8 ± 0,04)%; d),990; e) 3,0%; f) m = 0,0563 g; g) stł rdy = 96500±10 C.. Zokrąglić stępująe lizy do dwóh yfr zząyh ) 37,; ) 0,505; ) 1,34 10-5. 3. Zokrąglić stępująe lizy do trzeh yfr zząyh ) 145,11; ) 8945,71; ) 7,3986; d) 0,05557; e) 3,835. 4. Zokrąglić stępująe lizy, zostwiją tylko dwie yfry po przeiku ) 3645; ) 3,655; ) 0,0747; d) 0,0087; e) 0,0043. 5. Olizyć ilozyy: =,53 3,8. 48,14; = 4,0 0,00450 1,855; = 68 0,531 3,55. Olizyć grię dokłdośi wyików przy jmiej korzystym ułożeiu się łędów poszzególyh wrtośi. 6. Olizyć sumy: = 34,5 + 0,0845 + 5,347; = 1,304 + 31, + 6,3; = (1,76 0,004730) -,84. 10-4 + (0,001 0,01); d =(1,76 0,000473)-,84. 10-4 +(0,01764 0,0113). 7. Olizyć wrtość lizową wyrżei: w = {0,5 (63,4 +3,9)/(344,5-340,1)} 8. Zleźć logrytmy liz: ; 0; 300; 0,5; 0,0103 i 98,7 i określić jkie są rzezywiste grie dokłdośi powyższyh logrytmów, wyikjąe z gri dokłdośi liz logrytmowyh.