TRANSFORMACJE 2-D2 PROCEDURA WIZUALIZACJI 2-D2

Podobne dokumenty
WYKŁAD 4 TRANSFORMACJE 2-D, 2 PROCEDURA WIZUALIZACJI 2-D2. Plan wykładu: 1. Transformacje 2-D2

Grafika 2D. Przekształcenia geometryczne 2D. opracowanie: Jacek Kęsik

Obrót wokół początku układu współrzędnych o kąt φ można wyrazić w postaci macierzowej następująco

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY PRZYKŁADOWY ZESTAW ZADAŃ NR 1. Czas pracy 150 minut


Użycie przestrzeni papieru i odnośników - ćwiczenie

Realizacja funkcji przełączających z wykorzystaniem programu LabView

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Wektory. P. F. Góra. rok akademicki

Więcej arkuszy znajdziesz na stronie: arkusze.pl

gdzie (4.20) (4.21) 4.3. Rzut równoległy

Zadania domowe. Ćwiczenie 3. Budowa modeli obiektów 3-D

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY

lim = 0, gdzie d n oznacza najdłuższą przekątną prostokątów

Pomiar bezpośredni przyrządem wskazówkowym elektromechanicznym

Przekształcenia geometryczne w grafice komputerowej. Marek Badura

Pole magnetyczne ma tę własność, że jego dywergencja jest wszędzie równa zeru.

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

2.27. Oblicz wartość wyrażenia 3 a Wykaż, że jeżeli x i y są liczbami dodatnimi oraz x+ y =16, to ( 1+

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

1 Wstęp teoretyczny. Temat: Obcinanie odcinków do prostokąta. Grafika komputerowa 2D. Instrukcja laboratoryjna Prostokąt obcinający

Transformacje obiektów 3D

GRK 2. dr Wojciech Palubicki

Obcinanie prymitywów. Mirosław Głowacki Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH

Informatyka Stosowana. a b c d a a b c d b b d a c c c a d b d d c b a

Przekształcenia geometryczne. Mirosław Głowacki Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej

3.2. Podstawowe własności funkcji. Funkcje cyklometryczne, hiperboliczne. Definicję funkcji f o dziedzinie X i przeciwdziedzinie Y mamy w 3A5.

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

Równania różniczkowe zwyczajne zadania z odpowiedziami

WYKŁAD Parcie na ściankę zakrzywioną

Funkcje wielu zmiennych

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Elektrostatyka, cz. 1


RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE zadania z odpowiedziami

Podstawy opisu dynamiki punktu materialnego

H. Dąbrowski, W. Rożek Próbna matura, grudzień 2014 r. CKE poziom rozszerzony 1. Zadanie 15 różne sposoby jego rozwiązania

Z ostatniego wzoru i zależności (3.20) można obliczyć n6. Otrzymujemy (3.23) 3.5. Transformacje geometryczne

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

FIGURY I PRZEKSZTAŁCENIA GEOMETRYCZNE

Liczby zespolone. Niech C = R 2. Zdefiniujmy dwa działania w C. Dodawanie + : C 2 C zdefiniowane jest przez

0. OpenGL ma układ współrzędnych taki, że oś y jest skierowana (względem monitora) a) w dół b) w górę c) w lewo d) w prawo e) w kierunku do

Minimalizacja kosztów

EGZAMIN GIMNAZJALNY W ROKU SZKOLNYM 2012/2013

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ MATEMATYKA - poziom podstawowy

Macierze normalne. D : Dowolną macierz kwadratową można zapisać w postaci A = B + ic gdzie ( ) B = A + A B = A + A = ( A + A)

Pierwiastki kwadratowe z liczby zespolonej

VIII. ZBIÓR PRZYKŁADOWYCH ZADAŃ MATURALNYCH

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

Wartości i wektory własne

Laboratorium Cyfrowego Przetwarzania Obrazów

= [6; 2]. Wyznacz wierzchołki tego równoległoboku.

Laboratorium Programowanie urządzeń mobilnych

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Obraz jako funkcja Przekształcenia geometryczne

Grafika komputerowa i wizualizacja. dr Wojciech Pałubicki

Rozwiązywanie ram płaskich wyznaczanie reakcji i wykresów sił przekrojowych 7
















Podstawy robotyki wykład III. Kinematyka manipulatora

V JURAJSKI TURNIEJ MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM FINAŁ 14 maja 2005 r.

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Równania różniczkowe zwyczajne Zadania z odpowiedziami

( ) σ v. Adam Bodnar: Wytrzymałość Materiałów. Analiza płaskiego stanu naprężenia.

RACHUNEK CAŁKOWY FUNKCJI DWÓCH ZMIENNYCH

Imperfekcje globalne i lokalne

ORIGIN 1. E 10GPa - moduł Younga drewna. 700 kg m 3. g - ciężar właściwy drewna g m s 2. 6cm b2 6cm b3 5cm 12cm h2 10cm h3 8cm. b1 h1.

Matematyka stosowana i metody numeryczne

EGZAMIN PRÓBNY CZAS PRACY: 180 MIN. SUMA PUNKTÓW: 50 ZADANIE 1 (1 PKT) ZADANIE 2 (1 PKT) ZADANIE 3 (1 PKT) ZADANIE 4 (1 PKT) ZADANIE 5 (1 PKT)

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATUR pola do tego przeznaczone. Błędne

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 2015

Charakterystyki geometryczne figur płaskich. dr hab. inż. Tadeusz Chyży Katedra Mechaniki Konstrukcji

Funkcje analityczne. Wykład 4. Odwzorowania wiernokątne. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017) dla każdego s = (s.

KURS WSPOMAGAJĄCY PRZYGOTOWANIA DO MATURY Z MATEMATYKI ZDAJ MATMĘ NA MAKSA. przyjmuje wartości większe od funkcji dokładnie w przedziale

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

ANEMOMETRIA LASEROWA

Transformaty. Kodowanie transformujace

Środek masy i geometryczne momenty bezwładności figur płaskich 1

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI

Plan wykładu. Wykład 3. Rzutowanie prostokątne, widoki, przekroje, kłady. Rzutowanie prostokątne - geneza. Rzutowanie prostokątne - geneza

Andrzej Marciniak GRAFIKA KOMPUTEROWA. Wykłady dla studentów kierunku informatyka Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Kaliszu

Kalibracja Obrazów w Rastrowych

Transkrypt:

WYKŁAD TRANSFORMACJE -D PROCEDURA WIZUALIZACJI -D Plan wkładu: Transforaje eleentarne w przestrzeni -D Składanie transforaji Ogólna proedura wizualizaji w -D Obinanie w oknie prostokątn tn 1. Transforaje -D Transforaje eleentarne przesunięie, ziana skali, obrót t wokół środka układu współrz rzędnh. Przesunięie ( translation ) : + t + t t t (,, ) (, ) 1

Ziana skali ( saling ) : s. s 1.5 (, ) (,, ) s s Obrót t wokół środka układu współrz rzędnh (rotation): φ 3 (,, ) φ (, ) osf sinf osf + sinf

(,, ) rsin(φ + α) φ (, ) rsinα α ros(φ + α) rosα r os( a + f ) r osa osf r sina sinf r sin( a + f ) r sina osf r osa sinf r osa, r sina osf sinf osf + sinf Inn sposób b zapisu transforaji eleentarnh - współrzędne jednorodne ( hoogeneous oordinates ) August Ferdnand Möbius ( 179-1 ) współrz rzędne przed transforają (, ) (,,1 ) [ 1] (, ) 1 (,, 1) z współrz rzędne po transforaji [ 1] (, ) (,,1 ) 3

Związek poiędz określoni wżej wektorai ożna zapisać w postai Przesunięie: [ 1] [ 1] 11 1 31 3 13 3 33 Równanie zastępuje równanier + t + t [ 1] [ 1] 1 t 1 t 1 Transforaję przesunięia opisuje wię aierz przesunięia Ziana skali: T( t,t 1 ) t 1 t 1 Równanie zastępuje równanier s s [ 1] [ 1] s s 1

Transforaję skalowania opisuje teraz aierz S( s,s s ) Obrót t wokół środka układu współrz rzędnh: s 1 Równanie osf sinf osf + sinf zastępuje równanier [ 1] [ 1] osf sinf sinf osf 1 Obrót t opisuje w konsekwenji aierz Wniosek: osf R( f ) sinf sinf osf 1 Po wprowadzeniu współrz rzędnh jednorodnh wszstkie trz transforaje eleentarne opisane został w ten sa sposób. Współrz rzędne punktu po wkonaniu transforaji ożna wznazć nożą żą, wektor opisują współrz rzędne punktu przed transforają,, przez odpowiednią aierz. [ 1] [ 1] M gdzie M T, S lub R 5

(, ). Składanie transforaji Przkładowe zadanie: Obrói ić obiekt wokół punktu (, ) o kąt k φ, poniejszają go dwukrotnie. φ (, ) Opisać określon loną wżej transforaję prz poo wzoru. Poszukiwana transforaja zostanie wznazona w kilku krokah. Krok 1 Przesunięie obiektu tak, ab punktu (, ) znalaz w punkie (, ). znalazł się p [ 1] [ 1] p p p T(, ) (, ) t - t -

Krok obiekt z paraetrai skalowania s 1/, Przeskalować obiekt z paraetrai skalowania s 1/. s 1/ s 1/ p p T(, ) S( s,s ) Krok 3 Obrói ić obiekt wokół środka układu współrz rzędnh o kąt k φ. φ p p T(, ) S( s,s ) R( f ) 7

Krok Przesunięie obiektu tak, ab punkt (, ) znalaz punkie (, ). (, ) znalazł się w p p T(, ) S( s,s ) R( f )T(, ) Transforaja została a znaleziona. Jej aierz oże e zostać wlizona po ponożeniu ztereh aierz transforaji eleentarnh. M T (, ) Ss (, s ) R ( φ ) T (, ) d d Transforaja ogólniejsza M T(, ) S( s,s ) R( f )T( d, d ) Można pokazać, że M 11 1 31 3 1 Oblizanie nowh współrz rzędnh punktu; dodawania ziennoprzeinkowe, nożenia ziennoprzeinkowe.

Inne transforaje (przkład): Nie wszstkie transforaje ogą bć wrażone jako złożenia z trzeh, zdefiniowanh uprzednio transforaji eleentarnh. Często stosuje się,, dla przkładu: Odbiie ( refletion ) : (, ) (, ) [ 1] [ 1] 1 1 1 Śinanie ( shear ) : SH (, ) (, 1) (, ) (, 1) [ 1] [ 1] 1 SH 1 1 9

3. Ogólna proedura wizualizaji -D Okno obserwatora (Window) Okno urządzenia (Viewport) wa va win vin win wa vin va Układ współrz rzędnh obserwatora (World Coordinates) Układ współrz rzędnh urzadzenia (Devie Coordinates) Algort wizualizaji -D 1. Zdefiniować obiekt w układzie współrz rzędnh obserwatora.. W układzie współrz rzędnh obserwatora określi lić okno obserwatora 3. W układzie współrz rzędnh urządzenia określi lić okno urządzenia.. Zodfikować opis obiektu usuwają te eleent, które znajdują się poza okne obserwatora (obinanie). 5. Przetransforować opis obiektu z wnętrza okna obserwatora do wnętrza okna urządzenia, stosują transforaję p v p w T( w in, w in )S( s,s )T( v in, v in ) prz z

s v a w a v in w in s v a w a v in w in. Narsować obraz obiektu na ekranie. Obinanie (lipping) Okno obserwatora (Window) Okno urządzenia (Viewport) Obinanie odinka - algort Cohena i Sutherlanda Założenie: W przestrzeni obserwatora dan jest zbiór r odinków. Każd odinek opisan jest przez punkt pozątkow i końow. P wa P 1 win win wa Przkładow układ odinków w przestrzeni obserwatora 11

Kodowanie obszarów w przestrzeni obserwatora: 1 Okno obserwatora 1 1 1 bit, bit3, bit, bit1 bit1 1 - na lewo od okna obserwatora, bit 1 - na prawo od okna obserwatora, bit3 1 - w dółd od okna obserwatora, bit 1 - w góręg od okna obserwatora. a 1 - w in a - w a Krok 1 Dla każdego punktu końowego odinka oblizć różnie współrz rzędnh punktu końowego i grani okna obserwatora. Krok a a a a 1 w in w a 3 w in w a Zakodować wszstkie punkt końowe odinków według reguł: jeżeli eli α i > to biti 1 jeżeli eli α i to biti

Krok 3 Sprawdzić kod par punktów końowh dla wszstkih odinków. Jeżeli: eli: 1. kod P 1 kod P - odinek leż ałkowiie wewnątrz okna obserwatora.. biti dla P 1 biti dla P 1 - odinek leż ałkowiie na zewnątrz okna obserwatora. pozostawić odinki leżą żąe wewnątrz okna, usunąć odinki leżą żąe na zewnątrz okna, jeśli wzerpano w ten sposób b wszstkie odinki zakońz zć algort, w przeiwn przpadku wkonać krok. P wa P 1 win win wa Krok Efekt działania ania algortu po wkonaniu kroku 3 Dla pozostałh odinków, którh punkt końowe leżą na lewo, lub na prawo od grani okna oblizć nowe współrz rzędne th punktów według wzorów: w: 13

win dla punkt wa dla punkt dla punktów leżą żąh na lewo od okna, dla punktów leżą żąh na prawo okna, gdzie k + ( k ), - nowe wsp k, k nowe współrzędne punktu końowego, - poprzednie współrz rzędne punktu. Zakodować nowe punkt końowe według reguł opisanej w kroku. Powtórz rzć krok 3. P wa P 1 win win wa Efekt po wkonaniu pierwszego przebiegu kroku 3 Dla pozostałh odinków, którh punkt końowe leżą pod, lub ponad graniai okna oblizć nowe współrz rzędne th punktów według wzorów: w: win dla punkt wa dla punkt dla punktów leżą żąh poniżej okna, dla punktów leżą żąh powżej okna,

gdzie, - nowe wsp k, k k + ( k ) / nowe współrzędne punktu końowego, - poprzednie współrz rzędne punktu. Zakodować nowe punkt końowe według reguł opisanej w kroku. Powtórz rzć krok 3. P wa P 1 win win wa Końow efekt działania ania algortu obinania 15