XXIV OLIMPIADA FIZYCZNA (1974/1975). Stopień III, zadanie teoretyczne T1.

Podobne dokumenty
Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13. Propozycja punktowania rozwiązań zadań

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

PRÓBNA MATURA Z MATEMATYKI Z OPERONEM LISTOPAD ,0. 3x 6 6 3x 6 6,

Równania różniczkowe cząstkowe - metoda Fouriera. Przykładowe rozwiązania i wskazówki

4. RACHUNEK WEKTOROWY

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

( ) Lista 2 / Granica i ciągłość funkcji ( z przykładowymi rozwiązaniami)

Całki niewłaściwe. Rozdział Wprowadzenie Całki niewłaściwe I rodzaju

zestaw DO ĆWICZEŃ z matematyki

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

Zadanie 5. Kratownica statycznie wyznaczalna.

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

2. PODSTAWY STATYKI NA PŁASZCZYŹNIE

Wprowadzenie: Do czego służą wektory?

Wartość bezwzględna. Proste równania i nierówności.

Redukcja układów sił działających na bryły sztywne

EGZAMIN MATURALNY OD ROKU SZKOLNEGO 2014/2015 MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY ROZWIĄZANIA ZADAŃ I SCHEMATY PUNKTOWANIA (A1, A2, A3, A4, A6, A7)

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania =

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY VIII w roku szkolnym 2015/2016

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

Wymagania na ocenę dopuszczającą z matematyki klasa II Matematyka - Babiański, Chańko-Nowa Era nr prog. DKOS /02

G i m n a z j a l i s t ó w

usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu

Wykład Indukcja elektromagnetyczna, energia pola magnetycznego

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2b, 2c, 2e zakres podstawowy rok szkolny 2015/ Sumy algebraiczne

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Wymagania kl. 2. Uczeń:

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Algebra Boola i podstawy systemów liczbowych. Ćwiczenia z Teorii Układów Logicznych, dr inż. Ernest Jamro. 1. System dwójkowy reprezentacja binarna

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

KONKURS MATEMATYCZNY. Model odpowiedzi i schematy punktowania

ZADANIA Z ZAKRESU SZKOŁY PODSTAWOWEJ, GIMNAZJUM I SZKOŁY ŚREDNIEJ

ZADANIA OTWARTE. Są więc takie same. Trzeba jeszcze pokazać, że wynoszą one 2b, gdyż taka jest długość krawędzi dwudziestościanu.

Propozycja przedmiotowego systemu oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych (zakres podstawowy)

Laura Opalska. Klasa 1. Gimnazjum nr 1 z Oddziałami Integracyjnym i Sportowymi im. Bł. Salomei w Skale

1 klasyfikacja trójkątów twierdzenie o sumie miar kątów w trójkącie

Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia

Planimetria czworokąty

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schemat oceniania

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

Kodowanie liczb. Kodowanie stałopozycyjne liczb całkowitych. Niech liczba całkowita a ma w systemie dwójkowym postać: Kod prosty

Oznaczenia: K wymagania konieczne; P wymagania podstawowe; R wymagania rozszerzające; D wymagania dopełniające; W wymagania wykraczające

Wymagania edukacyjne z matematyki FUNKCJE dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą

Sprawdzian całoroczny kl. III

f(x) = ax 2, gdzie a 0 sności funkcji: f ( x) wyróżnik trójmianu kw.

Wspomaganie obliczeń za pomocą programu MathCad

Technikum Nr 2 im. gen. Mieczysława Smorawińskiego w Zespole Szkół Ekonomicznych w Kaliszu

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W 3 LETNIM LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM

Niewymierność i przestępność Materiały do warsztatów na WWW6

H. Dąbrowski, W. Rożek Próbna matura, grudzień 2014 r. CKE poziom rozszerzony 1. Zadanie 15 różne sposoby jego rozwiązania

Rozwiązywanie zadań z dynamicznego ruchu płaskiego część I 9

N(0, 1) ) = φ( 0, 3) = 1 φ(0, 3) = 1 0, 6179 = 0, 3821 < t α 1 e t dt α > 0. f g = fg. f = e t f = e t. U nas: g = t α 1 g = (α 1)t α 2

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

Kombinowanie o nieskończoności. 4. Jak zmierzyć?

WYZNACZNIKI. . Gdybyśmy rozważali układ dwóch równań liniowych, powiedzmy: Takie układy w matematyce nazywa się macierzami. Przyjmijmy definicję:

Analiza matematyczna v.1.6 egzamin mgr inf niestacj 1. x p. , przy założeniu, że istnieją lim

Od lewej: piramida Chefrena, Wielki Sfinks, piramida Cheopsa.

< f g = fg. f = e t f = e t. U nas: e t (α 1)t α 2 dt = 0 + (α 1)Γ(α 1)

5. Zadania tekstowe.

Sumy algebraiczne i funkcje wymierne

WYKRESY SIŁ WEWNĘTRZNYCH RYSOWANIE Z PAMIĘCI

Szczegółowe wymagania edukacyjne z matematyki, klasa 2C, poziom podstawowy

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA POZIOM ROZSZERZONY Etapy rozwiązania zadania , 3 5, 7

Materiały diagnostyczne z matematyki poziom podstawowy

VIII. ZBIÓR PRZYKŁADOWYCH ZADAŃ MATURALNYCH

Próbny egzamin maturalny MARZEC 2017 schemat oceniania. Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych C A D C C B C C C D C B A A A C A B D D C A C A C

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

Wektory [ ] Oczywiście wektor w przestrzeni trójwymiarowej wektor będzie miał trzy współrzędne. B (x B. , y B. α A (x A, y A ) to jest wektor

A. Zaborski, Rozciąganie proste. Rozciąganie

W. Guzicki Zadanie 19 z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1

WYMAGANIA I KRYTERIA OCENIANIA DO EGZAMINU POPRAWKOWEGO MATEMATYKA. Zakresie podstawowym i rozszerzonym. Klasa II rok szkolny 2011/2012

Macierz. Wyznacznik macierzy. Układ równań liniowych

Klasa druga: II TK1, II TK2 Poziom podstawowy 3 godz. x 30 tyg.= 90 nr programu DKOS /07 I. Funkcja kwadratowa

Prawo Coulomba i pole elektryczne

OSTROSŁUPY. Ostrosłupy

Pasek narzędziowy Symbolic [View Toolbars Math Symbolic] Pasek narzędziowy Modifier [Symbolic Modifiers]

Wykład 7: Pochodna funkcji zastosowania do badania przebiegu zmienności funkcji

Skrypt edukacyjny do zajęć wyrównawczych z matematyki dla klas II Bożena Kuczera

Część 2 7. METODA MIESZANA 1 7. METODA MIESZANA

Transkrypt:

XXIV OLIMPIADA FIZYCZNA (97/975). Stopień III zdnie teoretyczne T. Źródło: Nzw zdni: Dziły: Słow kuczowe: Komitet Główny Oimpidy Fizycznej; W. Gorzkowski: Oimpidy Fizyczne XXIII i XXIV WSiP Wrszw 977. Wrunki równowgi orzk zwieszonego n nitkc Sttyk równowg trwł moment ezwłdności ryły środek ciężkości cił moment siły stopnie swoody punkt zczepieni. Zdnie teoretyczne T zwody III stopni XXIV OF. Do rogów jednorodnego prostokątnego orzk o okc i przymocowno końce nici. Jk musi yć długość nici y orzek ten możn yło zwiesić n gwoździu witym w pionową ścinę w pozycji pokznej n rysunku. Rys. Uwg: Orzek m wisieć w równowdze trwłej. Trcie zniedujemy. Rozwiąznie Jsne jest że przy kżdej długości nitki położenie pokzne n rysunku jest położeniem równowgi. Prktyczne znczenie może mieć jednk tyko równowg trwł owiem tyko tką równowgę możn zreizowć. Cecą crkterystyczną równowgi trwłej jest to że przy niewiekim wycyeniu ukłdu z dnego położeni pojwiją się siły dziłjące tk y ukłd wrócił do stnu w którym ył poprzednio. Ukłd nsz m dw stopnie swoody. Ozncz to że do pełnego opisu położeni orzk potrzene są dw niezeżne prmetry. Możn je wyrć nstępująco: jko jeden z prmetrów wyierzmy kąt φ pokzny n rysunku jko drugi odegłość gwoździk od ewego rzegu rmki. Jest rzeczą oczywistą że w położeniu równowgi trwłej wrtość kąt φ musi yć równ zeru. W położeniu d którego φ = 0 n orzek dził niezerowy moment siły wzgędem punktu S. Moment ten jest równy momentowi siły ciężkości o momenty sił dziłjącyc w punktc zczepieni nitki do rogów orzk (npięci nitki) są równe zeru. Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - /0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

Rys. Nietrudno zuwżyć że moment siły ciężkości dził tk y środek ciężkości orzk sprowdzić n prostą pionową przecodzącą przez punkt S czyi tk y sprowdzić kąt φ do zer. Wystrczy ztem rozptrzyć tyko tkie położeni orzk d któryc φ = 0. Jest to duże uproszczenie gdyż zmist dwóc stopni swoody mmy terz tyko jeden. Weźmy pod uwgę orzek w położeniu pokznym n rysunku 3. N rogi orzk dziłją siły npięci nici. Siły te są równe co do wrtości ezwzgędnej i dziłją w kierunku nitek. Momenty tyc sił wzgędem: punktu O są różne co do znku tkże co do wrtości ze wzgędu n różne długości rmion. N orzek wzgędem punktu O musi więc dziłć pewien moment wypdkowy. Neży zdć czy ędzie on dziłł w kierunku zwiększeni czy zmniejszeni wycyeni orzk od pozycji symetrycznej wzgędem OS. Rys. 3 kąt ASB = γ kąt AOB = α P = Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - /0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

Jsne jest że ze wzgędu n równość sił o tym który moment ędzie większy więc o tym w którą stronę ędzie dziłł moment wypdkowy decyduje wiekość rmion d i d. Widzimy więc że cły proem sprowdz się do zdni zmin długości rmion d i d przy orcniu orzk u co n jedno wycodzi do zdni długości rmion d i d przy przesunięcic punktu zczepieni nitki (ez zminy jej długości) tk jk n rysunku. W sytucji pokznej n rysunku po przesunięciu punktu zczepieni w prwo musi pojwić się wypdkowy moment siły dążący do oróceni orzk zgodnie z kierunkiem rucu wskzówek zegr. Ozncz to że d powinno yć większe niż d. Zdjmy kiedy to ędzie możiwe. Rozptrzmy trzy przypdki jeden gdy kąt γ pokzny n rysunku jest rozwrty drugi gdy kąt ten jest ostry trzeci gdy γ = π/. W pierwszym przypdku po niewiekim wycyeniu ukłdu z położeni symetrycznego w zznczonym kierunku wrtość kąt między rmieniem d przekątną zwsze zmniejsz się co ozncz że d > d. Ntomist wrtość kąt α między rmieniem d przekątną zwsze zwiększ się wskutek czego d < d. Ztem d > d.widzimy więc że d γ = π/ symetryczne położenie orzk jest położeniem równowgi trwłej. Rys. Rys. 5 Drugi przypdek tj. gdy γ jest kątem ostrym ziustrowno n rysunku 5. W tym przypdku przy zznczonym niewiekim wycyeniu ukłdu z położeni symetrycznego kąt α po ewej stronie zwiększ się o α kąt α po prwej stronie zmniejsz się o α. W rezutcie d < d. Wynik stąd że gdy γ jest kątem ostrym symetryczne zwieszenie orzk nie może yć położeniem równowgi trwłej. Przypdek trzeci gdy γ = π/ pokzno n rysunku 6. W tym przypdku istotne jest porównnie kątów α i α. Oznczjąc długość ewej części nitki przez q prwej przez q gdzie q młą wiekością crkteryzującą wycyenie możemy npisć = sin( α α ) q = sin( α α ) q Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 3/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

Stąd csc(α α ) = csc(α α ) = q q. Poniewż w interesującym ns przedzie kątów α funkcj kosekns (cscα = sin α) jest funkcją o przeiegu wkęsłym (rys. 7) więc jsne jest że jednkowym zminom ezwzgędnej wrtości funkcji o q/ muszą odpowidć kąty α i α tkie że α > α. Wynik stąd że d < d ztem w tym przypdku w położeniu symetrycznym mmy równowgę trwłą. Rys. 6 Rys. 7 Podsumowując stwierdzmy że w równowdze trwłej γ π/. Wynik stąd że żądn długość nici powinn spełnić wrunek Zuwżmy że d cienkiego pręt = 0. Wynik stąd że cienkiego pręt nie możn powiesić poziomo n nitce uwiąznej do jego końców tk y wisił on w równowdze trwłej (oczywiście przy zniedniu trci). Nitk musiły owiem yć nieskończon. Zdnie powyższe możn również rozwiązć korzystjąc z fktu że w położeniu równowgi trwłej energi potencjn ukłdu mecnicznego musi mieć minimum. Rys. 8 Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - /0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

Z rozwżń podnyc n początku wiemy że wystrczy ogrniczyć się do przypdku φ =0. Wyrźmy więc energię potencjną orzk z pomocą prmetru (rys. 3) i zdjmy kiedy t wiekość m minimum. Jest jsne że nstąpi to wtedy gdy odcinek SO = ędzie mił wrtość njwiększą. Wystrczy więc zdć przy jkim wrunku funkcj () w punkcie = / m mksimum. W tym ceu neży zdć znk drugiej pocodnej "() d = /. Jeżei wrtość "(/) ędzie dodtni to () w punkcie = / ędzie mił minimum jeżei ujemn to mksimum. W ceu oiczeni funkcji () korzystmy z twierdzeni głoszącego że jeżei mmy czworokąt wypukły tki jk n rysunku 8 to ( ef ) = ( c) ( d ) cd cosω e i f oznczją tu przekątne czworokąt ω jest sumą kątów przeciwegłyc. D czworokąt AOBS z rysunku 3 mmy więc ( ) p p ( ) cosω gdzie ω = α γ Z twierdzeni kosinusów d trójkąt ASB mmy p = () ( ) ( ) cos γ =. () Korzystjąc z tego związku wzór () możemy npisć w innej postci: = p p ( ( ) cosγ ) p ( ) cos( α γ ) = ( ) ( cosγ cos( α γ )) Zwróćmy uwgę że zmist dć ekstremum funkcji () w punkcie = / wystrczy zdć ekstremum funkcji ( ) z() = p czyi funkcji z ( ) ( ) cosγ cos( α γ ) ( ). Zuwżmy że kąt γ zeży od zmiennej. Ściśe iorąc powinniśmy więc npisć: z( ) = ( ) ( cosγ ( ) cos( α γ ( ) )). (3) Oiczmy pierwszą pocodną tej funkcji. Mmy dz dγ = ( ) ( cosγ cos( α γ )) ( ) ( sinγ sin( α γ )). dz d Występującą tu pocodną dγ pojwijącą się w wyniku różniczkowni funkcji złożonej d oiczmy różniczkując oustronnie zeżność (): dγ 0 = ( )( cosγ ) ( ) sinγ d Stąd dγ ( )( cosγ ) = d ( )sinγ Ztem Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 5/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

czyi ( α γ ) ( cos ) dz sin γ sin = ( ) cos cos( ) d γ α γ γ sin γ dz sin( α γ ) sinα sinγ = ( ). d sinγ Widzimy że d = / pocodn dz/d jest równ zeru co ozncz że funkcj z() d = / m ekstremum. Oczywiście nie jest to d ns nowiną o wniosek ten otrzymiśmy już wcześniej ez rcunków. Oiczmy terz drugą pocodną w punkcie = /. Mmy d z d sin( α γ ) sinα sin γ = sin γ Ztem w punkcie = / wrtość drugiej pocodnej wynosi ( ) cosγ = 0 d = / sin( α γ ) sinα sinγ sinγ gdzie γ jest wrtością kąt γ() w symetrycznym położeniu orzk tj. d = /. Ze wzgędu n fkt że d kątów γ mjącyc znczenie fizyczne (0 < γ < 80 ) sinγ > 0 znk drugiej pocodnej jest tki sm jk znk wyrżeni: sin γ sinα sin( α γ ). Npiszmy to wyrżenie w innej postci: sin γ sinα sin( α γ ) = = sin γ ( cosα ) sinα( cosγ ) = α γ α γ = sin cos cos. α γ Poniewż kąty i eżą w pierwszej ćwirtce więc o znku decyduje ( α γ )/. Jeżei ( α γ )/ jest zwrte w pierwszej ćwirtce to wyrżenie nsze jest ujemne i funkcj z() m mksimum jeżei zś ( α γ )/ eży w drugiej ćwirtce to wrtość drugiej pocodnej jest dodtni i funkcj z() m minimum. Przypdek gdy drug pocodn jest równ zeru pozostwimy do zdni Czytenikowi. Wnioski które tu otrzymiśmy są oczywiście zgodne z tym do czego dosziśmy poprzednio. Zdnie czy d = / funkcj () m mksimum czy minimum możn przeprowdzić również ez stosowni rcunku różniczkowego. A oto rozwżni geometryczne pozwjące dojść do ceu. Rys. 9 Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 6/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

Podonie jk poprzednio ędziemy rozptrywć przypdek gdy φ = 0. Przy przekręcniu orzk punkt S w ukłdzie związnym z orzkiem zkreś łuk eipsy której ogniskmi są rogi orzk do któryc przywiązne są końce nitki. Eipsę tę pokzno n rysunku 9. Zkreśmy z punktu O promieniem SO = łuk okręgu. Łuk ten jest styczny do eipsy w punkcie S. Nietrudno zuwżyć że w zsdzie mmy tu dw możiwe przypdki: łuk okręgu może eżeć w otoczeniu punktu S ądź wyżej ądź niżej niż łuk eipsy. W pierwszym przypdku odegłość OS' jest mniejsz niż. Odpowid to równowdze trwłej gdyż d S' = S długość odcink S'O osiąg mksimum. Przypdek ten ziustrowno nu rysunku 0. Rys. 0 Ntomist w drugim przypdku (rys. 9) wiekość S'O d S' = S m minimum. Odpowid temu równowg cwiejn. Udowodnimy że przypdek pierwszy odpowid γ π/ drugi γ < π/. Weźmy pod uwgę okrąg o środku O i promieniu SO =. Równnie tego okręgu jest nstępujące (ukłd współrzędnyc pokzno n rys. ): Rys. Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 7/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

0 y0 () = ( y 0 0 ) ozncz punkt ieżący okręgu. Wyznczmy terz półosie eipsy. Krótsz półoś wynosi SO =. Ntomist dłuższ jest równ. Ztem równnie eipsy zkreśnej przez punkt S jest nstępujące: e / ye / ( e y e ) ozncz tu punkt ieżący eipsy. Wiekość któr występuje w powyższyc wzorc jest dn wzorem = ( ) (6) ze wzorów () i (5) wyznczmy y 0 i y e. D górnej części eipsy i górnej części okręgu mmy: y0 ( ) = y e ( ) = Ay stwierdzić co eży wyżej łuk okręgu czy łuk eipsy wystrczy zoczyć co jest większe w poiżu punktu = 0: y 0 () czy y e (). Zdjmy przypdek y 0 () > y e () czyi przypdek któremu odpowid równowg trwł. Mmy: = > ( > 0) gdzie jest dne wzorem (6). Po przeksztłcenic otrzymujemy koejno > ( ) ( 0 < ) < ( ) < < ( ) Nierówność t musi zcodzić d kżdego iskiego punktu = 0. Ztem Skąd ( ).. W ten sposó otrzymiśmy ponownie wyprowdzony poprzednio wrunek n równowgę trwłą. Czytenik zecce sprwdzić że przy przeksztłcniu wyżej podnyc nierówności podnosiiśmy do kwdrtu oie strony tyko wtedy gdy yły one dodtnie (d iskic (5) Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 8/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

= 0). Dzięki temu mmy gwrncję że otrzymny wrunek nie jest wrunkiem ocym wynikjącym ze stosowni przeksztłceń nieodwrcnyc. N zkończenie wspomnimy jeszcze o jednej metodzie wyprowdzeni żądnego wrunku. Zuwżmy że y e (0) = y 0 (0). Ay stwierdzić co eży wyżej eips czy okrąg możn y zdć któr z funkcji y e () czy y 0 () szyciej meje przy odcodzeniu z wrtością od zer np. w kierunku wrtości dodtnic (ze wzgędu n symetrię dnie ujemnyc nie jest konieczne). W tym ceu neżłoy zdć któr z pocodnyc y' e () czy y' 0 () jest mniejsz d wrtości > 0 e iskic = 0. W przypdku równowgi trwłej powinn zcodzić nierówność y' 0 () > y' e (). Mmy y`0() = y`e() =. Neży zdć kiedy > ( > 0 ) Przeksztłcjąc tę nierówność otrzymujemy < < ( ) ( ) < < Ztem. Stąd po rozwiązniu powyższej nierówności wzgędem : (>0) Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 9/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p

( ) Otrzymiśmy więc to smo co poprzednio. Jk widzimy zdnie powyższe możn rozwiązć wieom metodmi od łtwyc rcunkowo do rdziej złożonyc. Mimo to zdnie wypdło rczej niedorze. Do njpospoitszyc łędów ( może nie tye łędów co mło rcjonnyc sposoów postępowni) neżło trktownie energii potencjnej jko funkcji dwóc zmiennyc i poszukiwnie ekstremum tej funkcji z pomocą metod korzystjącyc z pojęci pocodnej cząstkowej. Metody te wykrczj poz progrm szkół średnic prktycznie żden z uczniów nie mił w nic iegłości jednk wieu próowło je stosowć oczywiście ezskutecznie. Niektórzy wprwdzie wykzi w ten sposó że symetryczne położenie orzk jest położeniem równowgi (do czego możn dojść i ez rcunków: w którą stronę orzek m się wycyić w ewo czy w prwo jeżei nie m żdnego powodu y jedną ze stron wyróżnić?) e zdnie rodzju równowgi więc tego co njistotniejsze złmło wszystkic którzy stosowi pocodne cząstkowe. Czsmi podczs rozwiązywni zdni wrto pomyśeć o sprwc ogóniejszyc. Zdni są d uczniów szkó średnic woec tego muszą yć rozwiązywne dostępnymi uczniom metodmi i zmist zpędzć się n opnowny nie więcej niż powierzcownie teren pocodnyc cząstkowyc wrto poszukć rozwiązń korzystjącyc z wiedzy zdoytej w szkoe. Ci którzy tk zroii osiągnęi zupełnie dore wyniki. Oprc. FzA IF US 007 red. T.M.Moend - 0/0 - www.dydktyk.fizyk.szc.p