Analiza czasowo częstotliwościowa nieregularnych zmian parametrów orientacji przestrzennej Ziemi

Podobne dokumenty
Zmiany fazy/okresu oscylacji Chandlera i rocznej we współrzędnych bieguna ziemskiego.

Zmiany fazy/okresu oscylacji Chandlera i rocznej we współrzędnych bieguna ziemskiego.

W. Kosek 1, W. Popiński 2, A. Rzeszótko 1 1. Centrum Badań Kosmicznych, PAN, Warszawa 2. Główny Urząd Statystyczny, Warszawa

Skale czasu. 1.1 Dokładność czasu T IE - Time Interval Error

Prognozowanie i Symulacje. Wykład I. Matematyczne metody prognozowania

Analiza współrzędnych środka mas Ziemi wyznaczanych technikami GNSS, SLR i DORIS oraz wpływ zmian tych współrzędnych na zmiany poziomu oceanu

Teoria sterowania - studia niestacjonarne AiR 2 stopień

f = 2 śr MODULACJE

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Ćwiczenie - 1 OBSŁUGA GENERATORA I OSCYLOSKOPU. WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYKI AMPLITUDOWEJ I FAZOWEJ NA PRZYKŁADZIE FILTRU RC.

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Fizyka i Chemia Ziemi

FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006

RUCH ROTACYJNY ZIEMI. Geodezja Satelitarna

(1.1) gdzie: - f = f 2 f 1 - bezwzględna szerokość pasma, f śr = (f 2 + f 1 )/2 częstotliwość środkowa.

Zmienna oscylacja roczna atmosferyczno oceanicznej funkcji pobudzenia źródłem pobudzania oscylacji Chandlera we współrzędnych bieguna ziemskiego

1 Płaska fala elektromagnetyczna

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

PROTOKÓŁ POMIAROWY - SPRAWOZDANIE

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Drgania układu o wielu stopniach swobody

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Drgania wymuszone - wahadło Pohla

ĆWICZENIE 6 Transmitancje operatorowe, charakterystyki częstotliwościowe układów aktywnych pierwszego, drugiego i wyższych rzędów

Teoria Sygnałów. III rok Informatyki Stosowanej. Wykład 8

RUCH HARMONICZNY. sin. (r.j.o) sin

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Podstawowe człony dynamiczne

Instrukcja do ćwiczenia jednopłaszczyznowe wyważanie wirników

Podstawy Elektrotechniki i Elektroniki. Opracował: Mgr inż. Marek Staude

Transmitancje i charakterystyki częstotliwościowe. Krzysztof Patan

Charakterystyka amplitudowa i fazowa filtru aktywnego

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

Rola monitorowania i prognozowania parametrów orientacji przestrzennej Ziemi ze szczególnym uwzględnieniem współrzędnych bieguna ziemskiego

b n y k n T s Filtr cyfrowy opisuje się również za pomocą splotu dyskretnego przedstawionego poniżej:

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - Charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Sposoby modelowania układów dynamicznych. Pytania

Przekształcenie Fouriera obrazów FFT

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Teoria Sygnałów. Inżynieria Obliczeniowa II rok 2018/19. Wykład 10. ( t) Wykorzystanie transformacji Fouriera w analizie korelacyjnej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Kinematyka: opis ruchu

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Politechnika Wrocławska, Wydział Informatyki i Zarządzania. Modelowanie

Procedura modelowania matematycznego

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

POMIARY WIELKOŚCI NIEELEKTRYCZNYCH

Akwizycja i przetwarzanie sygnałów cyfrowych

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

Modelowanie wybranych. urządzeń mechatronicznych

Różne reżimy dyfrakcji

Nurzania pionowego cylindra kołowego Eksperymentalne wyznaczanie charakterystyki amplitudowej nurzań

Lepkosprężystość. Metody pomiarów właściwości lepkosprężystych materii

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

MODULACJE ANALOGOWE. Funkcja modulująca zależna od sygnału modulującego: m(t) = m(t) e

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Wpływ nieliniowości elementów układu pomiarowego na błąd pomiaru impedancji

Własności dynamiczne przetworników pierwszego rzędu

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Ruch drgajacy. Drgania harmoniczne. Drgania harmoniczne... Drgania harmoniczne... Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż.

SERWIS INTERAKTYWNEGO MONITOROWANIA WSPÓŁRZĘDNYCH STACJI SIECI ASG-EUPOS

Rys. 1 Schemat układu obrazującego 2f-2f

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

GEODEZYJNE TECHNIKI SATELITARNE W REALIZACJI UKŁADU ODNIESIENIA

LABORATORIUM AKUSTYKI MUZYCZNEJ. Ćw. nr 12. Analiza falkowa dźwięków instrumentów muzycznych. 1. PODSTAWY TEORETYCZNE ANALIZY FALKOWEJ.

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Ruch obrotowy i orbitalny Ziemi

Filtracja. Krzysztof Patan

Plan wykładu. Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki:

Propagacja w przestrzeni swobodnej (dyfrakcja)

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Analiza właściwości filtrów dolnoprzepustowych

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Obliczanie długości łuku krzywych. Autorzy: Witold Majdak

Laboratorium Mechaniki Technicznej

2. P (E) = 1. β B. TSIM W3: Sygnały stochastyczne 1/27

Andrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 7 1/7 ĆWICZENIE 7. Splot liniowy i kołowy sygnałów

ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 7

Przekształcenia widmowe Transformata Fouriera. Adam Wojciechowski

ELEKTRONIKA W EKSPERYMENCIE FIZYCZNYM

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

ANALIZA HARMONICZNA DŹWIĘKU SKŁADANIE DRGAŃ AKUSTYCZNYCH DUDNIENIA.

Podstawy Automatyki Zbiór zadań dla studentów II roku AiR oraz MiBM

Rozdział 1 PODSTAWOWE POJĘCIA I DEFINICJE

ANALIZA KORELACYJNA I FILTRACJA SYGNAŁÓW

A-2. Filtry bierne. wersja

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

Integralność konstrukcji w eksploatacji

Wędrówki między układami współrzędnych

Fizyka i Chemia Ziemi

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Ośrodki dielektryczne optycznie nieliniowe

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Transkrypt:

Analiza czasowo częstotliwościowa nieregularnych zmian parametrów orientacji przestrzennej Ziemi mgr Alicja Rzeszótko rozprawa doktorska przygotowana w Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie pod kierunkiem doc. dr hab. Wiesława Koska Warszawa, 26 lutego 21

Definicja parametrów orientacji przestrzennej Ziemi(EOP) Parametry orientacji przestrzennej Ziemi(ang. Earth Orientation Parameters EOP) służą do transformacji pomiędzy ziemskim a niebieskim układem odniesienia, opisującej rotację Ziemi: [CRF] =PN(dX,dY)R 3(UT1-UTC)W(x p,y p)[trf]. Do EOP należą: residua dx, dy modelu precesji-nutacji IAU2, zmiany czasu uniwersalnego UT1 UTC lub zmiany długości doby, współrzędnex p,y pbiegunaziemskiego. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 2/ 26

Nieregularny charakter rotacji Ziemi i danych EOP Na zmiany rotacji Ziemi mają wpływ takie czynniki perturbujące jak m. in. procesy atmosferyczne, oceaniczne i hydrologiczne. Zaburzenia rotacji Ziemi powodują, że dane EOP zawierają nie tylko część deterministyczną, lecz również nieregularną część stochastyczną. Dane EOP nie są dostępne w czasie rzeczywistym, dlatego w celu wyznaczenia transformacji pomiędzy ITRF i ICRF muszą być prognozowane. BłędyprognozdanychEOPjużnakilkadniwprzyszłośćsąconajmniejorząd wielkości większe niż dokładność ich wyznaczenia. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 3/ 26

Motywacja i teza główna pracy Motywacja 1 Zarówno dla celów analizy, jak i prognozowania danych EOP istotna jest znajomość charakteru występujących w nich zmian nieregularnych. 2 Dlawyjaśnieniazmiannieregularnychwystępującychwx p,y piut1-utc,konieczne jest badanie relacji pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami pobudzenia ośrodków ciekłych wyznaczanymi z danych geofizycznych. Teza główna pracy W parametrach orientacji przestrzennej Ziemi występują zmiany nieregularne pobudzane w sposób losowy przez ciekłe otoczki Ziemi, takie jak atmosfera, ocean i hydrologia lądowa. Zmiany te należy traktować jako oscylacje szerokopasmowe, charakteryzujące się nieregularnymi zmianami amplitud i faz. Istnieje możliwość wyznaczenia tych zmian nieregularnych w funkcji czasu i częstotliwości, jak również badania wzajemnych relacji czasowo-częstotliwościowych pomiędzy nimi a ich geofizycznym pobudzeniem za pomocą różnych metod analizy. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 4/ 26

Zbiory danych EOP 1 5 5 1 5 5 x p 192 194 196 198 2 y p 192 194 196 198 2 (a)współrzędnex p,y p bieguna ziemskiego. [ms] 2 1 1 UT1 UTC 197 198 199 2 (b) Zmiany czasu uniwersalnego UT1-UTC. [ms] 6 4 2 2 δ δ 197 198 199 2 (c) Zmiany długości doby, model pływowy δ oraz zmiany długości doby po odjęciu modelu pływowego -δ. 2 2 2 2 dx 197 198 199 2 dy 197 198 199 2 (d) Residua dx, dy modelu precesji-nutacji IAU2. Rysunek 1: Parametry ruchu obrotowego Ziemi z danych IERS. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 5/ 26

Charakterystyka EOP Współrzędnex p,y pbiegunaziemskiego W ruchu bieguna ziemskiego zaobserwować można: dryftzwiązanyzprzemieszczaniemsięśredniegobiegunaziemskiegowkierunku7 W zprędkościąokoło3masnarok, oscylację Markowitza o okresie około 3 lat i amplitudzie około 2 mas swobodną, quasi-kołową oscylacja Chandlera o okresie około 14 miesięcy i powoli zmieniającej się amplitudzie osiągającej 25 mas, wymuszoną, eliptyczną oscylację roczną o amplitudzie około 8 mas, oscylację półroczną o amplitudzie około 1 mas, oscylacje krótkookresowe o okresach od kilku dni do pół roku i amplitudach rzędu 1 mas. Poprawki ze względu na zmiany wywołane zjawiskami pływowymi są zaniedbywalnie małe. Precyzja wyznaczeń wynosi od.1 do.3 mas, co odpowiada przemieszczeniu na powierzchniziemiod3do9mm. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 6/ 26

Charakterystyka EOP Zmiany długości doby Są proporcjonalne do pochodnej po czasie z UT1-UTC. Opisują zmiany szybkości kątowej Ziemi. Występuje w nich: trend liniowy powodujący wydłużanie się doby ziemskiej o około 1.8 ms na 1 lat, zmiany długookresowe o amplitudzie rzędu 1 ms, oscylacja roczna, półroczna i około dwuletnia modelowane tzw. wyrazem sezonowym o amplitudzie około.5 ms, oscylacje krótkookresowe o okresach i amplitudach zmieniających się w sposób losowy, zmiany pływowe o amplitudzie rzędu 1 ms opisywane przez konwencjonalne modele pływowe. Dokładność wyznaczeń UT1-UTC wynosi obecnie około 1 µs, co odpowiada przemieszczeniu na równiku Ziemi około 4.6 mm. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 7/ 26

Charakterystyka EOP Residua dx, dy modelu precesji-nutacji IAU2 Zjawisko precesji nutacji opisywane jest modelem MHB2 lub IAU2, wykorzystującym rozwiązanie dla modelu sztywnej Ziemi oraz współczynniki transformacji, uwzględniające deformacje Ziemi. SygnałgeofizycznywresiduachdX,dYjestmaływporównaniuzsygnałem deterministycznym. PrecyzjawyznaczeńresiduówdX,dYwynosiod.1do.3mas,coodpowiada przemieszczeniu na powierzchni Ziemi od 3 do 9 mm. ResiduadX,dYsąprognozowaneztąsamądokładnością,zktórąsąwyznaczane. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 8/ 26

Metody analiz czasowo-częstotliwościowych Transformata Stockwella(ST) + [ 1 Z(t,T ) = T z(t )ψ( t t ψ(t) =e ipt[ e t2 2σ 2 2e t2 )dt ] e i 2π T t T σ 2 e p2 σ 2 4 ],p =2π Kombinacja filtru środkowoprzepustowego transformaty Fouriera z zespoloną demodulacją (FTBPF+CD) [ ] Z(t, ω ) = FT 1 [FT(z(t)) A(ω, ω )] e iω t 1 (ω ω ) 2 /λ 2 dla ω ω λ A(ω, ω ) = dla ω ω > λ Kombinacja zespolonej demodulacji z filtrem dolnoprzepustowym transformaty Fouriera (CD+FTLPF) Z(t, ω ) =FT 1[ FT ( z(t) e iω t ) ] A(ω) 1 ω 2 /λ 2 dla ω λ A(ω) = dla ω > λ mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 9/ 26

Metody wyznaczania zmian nieregularnych Widmoamplitudowe A(t,T ) = M k= M Z(t +k,t), t=m+1,m+2,...,n-m Parametrspłaszczeniaelipsy ρ(t, T ) = A(t, T ) A(t, T ) A(t, T )+A(t, T ) ρ(t, T ) =1 oscylacjakołowa ρ(t, T ) <1 oscylacjaeliptyczna ρ(t, T ) = odcinek ρ(t, T ) < oscylacjaprawoskrętna ρ(t, T ) > oscylacjalewoskrętna Amplituda A(t) = Z(t,T ) Faza φ(t) =arg[z(t,t )] Częstotliwość Okres ω(t) = 2π T + dφ(t) dt T(t) = 2π ω(t) [ T(t) =argmax T [T T,T + T] Z(t,T ) ] (ang. Wavelet Transform Modulus Maxima WTMM) mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 1/ 26

Nieregularne zmiany współrzędnych bieguna ziemskiego Rysunek2:Parametrspłaszczeniaelipsy ρ(t,t )wyznaczonydlazespolonegoszeregu współrzędnychbiegunaziemskiegoz=x iywlatach19 28metodamiST (σ =5), FTBPF+CD (λ =.1) i CD+FTLPF (λ =.1) dla okresów oscylacji 3 5 dni(u góry)i1 3dni(udołu). mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 11/ 26

Nieregularne zmiany niepływowych zmian długości doby A An (t) [ms] 1.5 1.5 ST CD+FTLPF FTBPF+CD A Sa (t) [ms] 1.5 1.5 197 198 199 2 197 198 199 2 35 1 φ An (t) [stopnie] 3 φ Sa (t) [stopnie] 5 25 197 198 199 2 t 197 198 199 2 t Rysunek3:AmplitudaA An (t)ifaza φ An (t)oscylacjirocznejorazamplitudaa Sa (t)ifaza φ Sa (t) oscylacji półrocznej wyznaczone z niepływowych zmian długości doby δ w latach 1962 28metodamiST (σ =3),FTBPF+CD (λ =.3)iCD+FTLPF (λ =.3). mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 12/ 26

Nieregularne zmiany residuów modelu precesji-nutacji IAU2 Rysunek4:WidmaamplitudoweA(t,T )zespolonegoszereguresiduówprecesyjno nutacyjnych dz = dx + idy modelu precesji nutacji IAU2 w latach 1984 28 wyznaczone metodami ST (σ = 3), FTBPF+CD (λ =.3) i CD+FTLPF (λ =.3) dla okresów oscylacji 3 5 dni. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 13/ 26

Nieregularne zmiany residuów modelu precesji-nutacji IAU2 T FCN (t) [dni] 35 4 45 ST WTMM 5 1985 199 1995 2 25 t Rysunek5:ZmiennywczasieokresT An (t)nutacjiswobodnejjądrawyznaczonyzzespolonego szeregu residuów precesyjno nutacyjnych dz = dx + idy modelu precesji nutacji IAU2 w latach1984 28metodamiST (σ =5)iWTMM (σ =5). mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 14/ 26

Metody badania zależności pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych Koherencja κ z1,z 2 (t,t ) = Synchronizacja fazowa κ φ z 1,z 2 (t,t ) = 1 2M+1 M k= M M Z 1 (t+k,t )Z 2 (t+k,t ) k= M M Z 1 (t+k,t ) 2 M Z 2 (t+k,t ) 2 k= M k= M Z 1 (t+k,t )Z 2 (t+k,t ) Z 1 (t+k,t ) Z 2 (t+k,t ) Koherencja amplitudowa M ( )( ) A z1 (t+k,t ) A z1 (t,t ) A z2 (t+k,t ) A z2 (t,t ) κ A k= M z 1,z 2 (t,t ) = ( ) M 2 M ( ), 2 A z1 (t+k,t ) A z1 (t,t ) A z2 (t+k,t ) A z2 (t,t ) k= M k= M A z1 (T ) = N A z1 (t,t ) t=1 Semblancja κ z1,z 2,n(t,T ) = κ z1,z 2 (t,t ) cos n (arg ( κ z1,z 2 (t,t ) )), n- rząd semblancji mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 15/ 26

Geodezyjna funkcja pobudzenia 2 χ GEOD 1 2 2 2 2 [ms] 2 197 198 199 2 χ GEOD 2 197 198 199 2 χ GEOD 3 197 198 199 2 χ GEOD =z p + i z p σ CW t χ GEOD 3 = δ χ GEOD = χ GEOD 1 +iχ GEOD 2 z p =x p iy p σ CW = 2π T CW (1 + i 2Q ) T CW =433dni Q =17 Rysunek 6: Składowe geodezyjnej funkcji pobudzeniawyznaczonezdanychiersx p,y pi δ. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 16/ 26

Funkcje efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych 2 χ 1 AAM 1 χ 1 OAM 2 195 196 197 198 199 2 AAM χ 2 5 1 1 1985 199 1995 2 25 OAM χ 2 3 [ms] 1 195 196 197 198 199 2 AAM χ 3 131 13 129 128 127 195 196 197 198 199 2 [ms] 1.1.1 1985 199 1995 2 25 OAM χ 3 1985 199 1995 2 25 Rysunek 7: Składowe funkcji efektywnego momentu pędu atmosfery z danych NCEP/NCAR. Rysunek 8: Składowe funkcji efektywnego momentu pędu oceanu z danych NCEP/NCAR. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 17/ 26

Funkcje efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych 5 χ 1 HAM (NCEP/NCAR) 5 χ 1 HAM (ECMWF) 5 195 196 197 198 199 2 HAM (NCEP/NCAR) χ 2 5 5 198 1982 1984 1986 1988 199 1992 HAM (ECMWF) χ 2 5 5 195 196 197 198 199 2 HAM (NCEP/NCAR) χ 3.2 5 198 1982 1984 1986 1988 199 1992 HAM (ECMWF) χ 3.2 [ms] [ms].2 195 196 197 198 199 2 Rysunek 9: Składowe funkcji efektywnego momentu pędu hydrologii lądowej z danych NCEP/NCAR..2 198 1982 1984 1986 1988 199 1992 Rysunek 1: Składowe funkcji efektywnego momentu pędu hydrologii lądowej z danych ECMWF. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 18/ 26

Zależności pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych Rysunek 11: Semblancja czasowo-częstotliwościowa rzędu 1(z lewej) i rzędu 5(z prawej) pomiędzy składową równikową geodezyjnej funkcji pobudzenia a składowymi równikowymi funkcji efektywnego momentu pędu atmosfery, oceanu i hydrologii lądowej oraz ich wybranymi sumami. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 19/ 26

Zależności pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych 1.75.5 γ χ GEOD,χ AAM +χ OAM γ φ χ GEOD,χ AAM +χ OAM.25 5 4 3 2 1 1 2 3 4 5 T [dni] Rysunek 12: Moduł koherencji(linia ciągła) oraz moduł synchronizacji fazowej(linia przerywana) pomiędzyskładowąrównikową χ GEOD geodezyjnejfunkcjipobudzeniaasumą χ AAM +χ OAM składowychrównikowychefektywnegomomentupęduatmosfery χ AAM ioceanu χ OAM. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 2/ 26

Zależności pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych Wzór van Milligena Zmodyfikowany wzór van Milligena T ǫ( γ z1,z 2 (T ) ) = (2M +1) t ǫ σ( γ z1,z 2 (T ) ) = σ T M t 1.75.5 M=6, t=5 ε( γ (T ) ) z1,z 2 ε σ=1. ( γ z1 (T,z ) ) 2 ε σ=1.2 ( γ z1 (T,z ) ) 2 ε σ=2. ( γ z1 (T,z ) ) 2 ε σ=3. ( γ z1 (T,z ) ) 2.25 5 4 3 2 1 1 2 3 4 5 T MC (k=1, σ=1.) MC (k=1, σ=1.2) MC (k=1, σ=2.) MC (k=1, σ=3.) Rysunek 13: Błąd statystyczny modułu koherencji wyznaczony z wykorzystaniem wzoru van Milligena(czarna linia kropkowo-przerywana), zmodyfikowanego wzoru van Milligena(linia ciągła) oraz metody Monte Carlo(linia przerywana) dla różnych wartości parametru σ. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 21/ 26

Zależności pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych Rysunek 14: Semblancja czasowo-częstotliwościowa rzędu 1(z lewej) i rzędu 9(z prawej) pomiędzy składową osiową geodezyjnej funkcji pobudzenia a składowymi osiowymi funkcji efektywnego momentu pędu atmosfery, oceanu i hydrologii lądowej oraz ich wybranymi sumami. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 22/ 26

Zależności pomiędzy geodezyjną funkcją pobudzenia a funkcjami efektywnego momentu pędu ośrodków ciekłych Rysunek 15: Koherencja amplitudowa czasowo-częstotliwościowa pomiędzy składową równikową (osiową) geodezyjnej funkcji pobudzenia a składowymi równikowymi(osiowymi) funkcji efektywnego momentu pędu atmosfery, oceanu i hydrologii lądowej oraz ich wybranymi sumami. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 23/ 26

Wnioski 1 Nieregularny charakter oscylacji dominujących w danych EOP przejawia się w zmieniających się w czasie amplitudach i fazach lub okresach tych oscylacji. 2 Nieregularny charakter oscylacji wysokoczęstotliwościowych, występujących w danychwspółrzędnychx p,y pbiegunaziemskiego,przejawiasięrównieżw zmieniającej się w czasie orientacji tych oscylacji oraz kształcie odpowiadających im elips. 3 Przy wyznaczaniu widm amplitudowych oraz parametru spłaszczenia elipsy w dziedzinieczasuiczęstotliwościdladanychwspółrzędnychx p,y pbiegunaziemskiego oraz danych dx, dy residuów modelu precesji nutacji IAU2, metoda ST daje lepsze rezultaty niż metody CD+FTLPF i FTBPF+CD. 4 Metody te są jednakowo skuteczne przy wyznaczaniu nieregularnych zmian amplitudy i fazy oscylacji. 5 Wyznaczone metodą WTMM zmiany okresu oscylacji występujących w danych EOP są bardziej nieregularne niż te same zmiany wyznaczone metodą ST. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 24/ 26

Wnioski 6 Przeprowadzone analizy nie wskazują na to, aby procesy zachodzące w hydrologii lądowej miały znaczący wpływ na pobudzenie współrzędnych x, y bieguna ziemskiego oraz niepływowych zmian długości doby δ. 7 Semblancja jako funkcja rzeczywista jest wygodniejsza w prezentowaniu wyników obliczeń niż zespolona funkcja koherencji. 8 Semblancja rzędu nieparzystego, w odróżnieniu od modułu koherencji przyjmującego wartościoddo1,przyjmujewartościod 1do1,copozwalanaodróżnienieod siebie par oscylacji zgodnych i przeciwnych w fazie. 9 Przyjmowanie wyższych nieparzystych rzędów semblancji umożliwia uwydatnienie jej wartości dla tych oscylacji o jednakowych okresach występujących w geodezyjnej i geofizycznej funkcji pobudzenia, pomiędzy którymi są bardzo małe lub bardzo duże przesunięcia fazowe. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 25/ 26

Wnioski 1 Metody koherencji amplitudowej i synchronizacji fazowej pozwalają na oddzielenie wpływu, jaki na obserwowaną zależność pomiędzy odpowiadającymi sobie oscylacjami w dwóch szeregach czasowych mają odpowiednio nieregularne zmiany amplitud i faz tych oscylacji. 11 Kluczowy wpływ na wartości modułu koherencji pomiędzy odpowiadającymi sobie oscylacjami w geodezyjnej funkcji pobudzenia oraz w funkcjach efektywnego momentu pędu ciekłych otoczek Ziemi ma zgodność faz tych oscylacji, o czym świadczą zbliżone wartości modułów koherencji i synchronizacji fazowej. mgr Alicja Rzeszótko (CBK PAN) Analiza nieregularnych zmian EOP Warszawa, 26 lutego 21 26/ 26