LABOLATORIUM SZTUCZNYCH SIECI NEURONOWYCH

Podobne dokumenty
ĆWICZENIE 5. Badanie przekaźnikowych układów sterowania

Metoda odbić zwierciadlanych

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Arkusze maturalne poziom podstawowy

Kinematyka odwrotna:

MECHANIKA BUDOWLI 12

KONCEPCJA MODELOWANIA ELEKTRYCZNEGO UKŁADU NAPĘDOWEGO ZASTOSOWANEGO W POJEŹDZIE HYBRYDOWYM FIAT PANDA 4X4

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Metoda odbić zwierciadlanych

dr inż. Zbigniew Szklarski

INSTYTUT ENERGOELEKTRYKI POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ Raport serii SPRAWOZDANIA Nr

ZESZYTY NAUKOWE NR 11(83) AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE. Synteza sterowania nieliniowych układów śledzenia przy braku znajomości dynamiki obiektu

Sterowanie Procesami Ciągłymi

dr inż. Zbigniew Szklarski

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

1. SZCZEGÓLNE PRZYPADKI ŁUKÓW.

dr inż. Zbigniew Szklarski

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład III

LABORATORIUM PODSTAW AUTOMATYKI

Fizykochemiczne podstawy inżynierii procesowej

Porównanie właściwości wybranych wektorowych regulatorów prądu w stanach dynamicznych w przekształtniku AC/DC

II.6. Wahadło proste.

Opis ćwiczeń na laboratorium obiektów ruchomych

Generator funkcyjny DDS MWG20 1Hz-20MHz

METODA CIASNEGO (silnego) WIĄZANIA (TB)

Metody optymalizacji. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA

STEROWANIE NEURONOWO ROZMYTE MOBILNYM ROBOTEM KOŁOWYM

BADANIA SYMULACYJNE AGROROBOTA W ASPEKCIE DOKŁADNOŚCI POZYCJONOWANIA

POLE ELEKTROSTATYCZNE W PRÓŻNI - CD. Dipol charakteryzuje się przez podanie jego dipolowego momentu elektrycznego p (5.1)

WYDZIAŁ FIZYKI, MATEMATYKI I INFORMATYKI POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ Instytut Fizyki LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI, ELEKTRONIKI I MIERNICTWA

Wpływ błędów parametrów modelu maszyny indukcyjnej na działanie rozszerzonego obserwatora prędkości

dr inż. Zbigniew Szklarski

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Krystyna Gronostaj Maria Nowotny-Różańska Katedra Chemii i Fizyki, FIZYKA Uniwersytet Rolniczy do użytku wewnętrznego ĆWICZENIE 4

1 LWM. Defektoskopia ultradźwiękowa. Sprawozdanie powinno zawierać:

KO OF Szczecin:

L(x, 0, y, 0) = x 2 + y 2 (3)

ROZWIAZANIA ZAGADNIEŃ PRZEPŁYWU FILTRACYJNEGO METODAMI ANALITYCZNYMI.

Wybrane zagadnienia aktywnej redukcji drgań i hałasu w transporcie kołowym i szynowym

EKWIWALENTNE STEROWANIE ŚLIZGOWE PRĘDKOŚCIĄ KĄTOWĄ SILNIKA INDUKCYJNEGO

KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW LABORATORIUM Z FIZYKI. Wyznaczanie bezwzględnego współczynnika lepkości cieczy metodą Stokesa.

PRZEGLĄD KONSTRUKCJI OBWODÓW MAGNETYCZNYCH I UZWOJEŃ MASZYN ELEKTRYCZNYCH TARCZOWYCH

Podstawowe konstrukcje tranzystorów bipolarnych

MODELOWANIE OBSZARÓW WIELOSPÓJNYCH W PURC DLA DWUWYMIAROWEGO RÓWNANIA RÓŻNICZKOWEGO NAVIERA

KOMPLEKSOWE BADANIE WSPÓŁCZYNNIKA PARCIA BOCZNEGO W GRUNTACH LABORATORYJNĄ METODĄ POMIARU OPORÓW TARCIA

Automatyzacja Statku

POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ GÓRNICTWA I GEOLOGII

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOSCI KRĄŻKA

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

5. Ogólne zasady projektowania układów regulacji

Zrobotyzowany system docierania powierzchni płaskich z zastosowaniem plików CL Data

Plan wykładu 6. Hanna Pawłowska Elementy termodynamiki atmosfery i fizyki chmur Wykład 6

Aktywny rozdzielacz zasilania x3 LM317

Siły centralne, grawitacja (I)

w.solnik, z.zajda Sieci przemysłowe Profibus DP i MPI w automatyce 1

BADANIE WPŁYWU REDUKCJI POZIOMU SZUMU LOSOWEGO NA IDENTYFIKACJĘ CHAOSU DETERMINISTYCZNEGO W EKONOMICZNYCH SZEREGACH CZASOWYCH

3.GRAWITACJA 3.1. Wielkości charakteryzujące pole grawitacyjne. Siły Centralne F21

WAHADŁO FIZYCZNE ZE ZMIENNĄ OSIĄ ZAWIESZENIA

OPCJE. Wycena w modelach dyskretnych Parytet kupna - sprzedaży Ograniczenia na cenę opcji

Ćwiczenie 9. Zasady przygotowania schematów zastępczych do analizy układu generator sieć sztywna obliczenia indywidualne

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 5 3.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Ćwiczenie 7. Zasady przygotowania schematów zastępczych do analizy stanów ustalonych obliczenia indywidualne

1. Ciało sztywne, na które nie działa moment siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem obrotowym jednostajnym.

29 Rozpraszanie na potencjale sferycznie symetrycznym - fale kuliste

Sterowanie nieholonomicznym manipulatorem z zastosowaniem funkcji transwersalnych

Dyskretyzacja równań różniczkowych Matlab

Ryzyko walutowe. Kursy walutowe spot i forward. Teorie kursów walutowych

ENERGOOSZCZĘDNY NAPĘD Z SILNIKIEM SYNCHRONICZNYM O MAGNESACH TRWAŁYCH Z ŁAGODNYM STARTEM

BRYŁA SZTYWNA. Umowy. Aby uprościć rozważania w tym dziale będziemy przyjmować następujące umowy:

Elektrodynamika. Część 2. Specjalne metody elektrostatyki. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Dyfrakcja fal elektromagnetycznych na sieciach przestrzennych

cz.1 dr inż. Zbigniew Szklarski

Ruch obrotowy. Wykład 6. Wrocław University of Technology

MODELOWANIE DYNAMIKI ROBOTA PODWODNEGO

Równania Lagrange a II r.

CHARAKTERYSTYKI GEOMETRYCZNE FIGUR PŁASKICH

= ± Ne N - liczba całkowita.

KOMPUTEROWO WSPOMAGANA ANALIZA KINEMATYKI MECHANIZMU DŹWIGNIOWEGO

Pole magnetyczne. 5.1 Oddziaływanie pola magnetycznego na ładunki. przewodniki z prądem Podstawowe zjawiska magnetyczne

Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

ROBOT MOBILNY NAP EDZANY W UKŁADZIE WEWN ETRZNYM

IV OGÓLNOPOLSKI KONKURS Z FIZYKI Fizyka się liczy część 2 ZADANIA 29 lutego 2012r.

Zależność współczynnika piezoelektrycznego d33 od ciśnienia dla niejednorodnych polimerowych struktur warstwowych

STRUKTURA STEROWANIA UKŁADEM TRÓJMASOWYM Z REGULATOREM STANU

ι umieszczono ladunek q < 0, który może sie ι swobodnie poruszać. Czy środek okregu ι jest dla tego ladunku po lożeniem równowagi trwa lej?

POLE MAGNETYCZNE ŹRÓDŁA POLA MAGNETYCZNEGO

METODY WYZNACZANIA CHARAKTERYSTYK PRZEPŁYWOWYCH DŁAWIKÓW HYDRAULICZNYCH

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania SYSTEMY DYNAMICZNE

KOREKTA SYNTEZY KĄTA WEKTORA PRĄDU W UKŁADACH STEROWANIA NAPĘDAMI INDUKCYJNYMI

ZASTOSOWANIE ADAPTACYJNEGO HYBRYDOWEGO POZYCYJNO-SIŁOWEGO STEROWANIA MANIPULATOREM W ZROBOTYZOWANEJ OBRÓBCE MECHANICZNEJ

LABORATORIUM: Sterowanie rzeczywistym serwomechanizmem z modułem przemieszczenia liniowego Wprowadzenie

Strojenie regulatorów PID dla serwomechanizmów

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

MODELOWANIE ASYNCHRONICZNEGO SILNIKA ELEKTRYCZNEGO W UKŁADZIE NAPĘDOWYM Z PRZEKŁADNIĄ ZĘBATĄ

należą do grupy odbiorników energii elektrycznej idealne elementy rezystancyjne przekształcają energię prądu elektrycznego w ciepło

Wzmacniacze tranzystorowe prądu stałego

Rozważymy nieskończony strumień płatności i obliczymy jego wartość teraźniejszą.

KOLOKACJA SYSTEMÓW BEZPRZEWODOWYCH NA OBIEKTACH MOBILNYCH

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

Transkrypt:

LABOLATORIUM SZTUCZNYCH SIECI NEURONOWYCH ĆWICZENIE 3 NEURONOWE STEROWANIE ROBOTEM

Neuonowe steowanie ynamiką obota. Cel ćwiczenia należy zestawić ukła steowania amionami obota z wykozystaniem metoy owotnego moelu ynamiki i użyciem sieci neuonowych. Sieci neuonowe mają zostać wykozystane o zwiększenia jakości steowania. 2. Metoa moelu owotnego (Inese moel contol, Comute-toque technique): 2.. Wowazenie: Metoa moelu owotnego jest stosowaną w obotyce metoą lineayzacji i ekomozycji moelu matematycznego maniulatoa, zięki któej można steować niezależnie wszystkimi amionami obota z wykozystaniem technik steowania obiektami liniowymi. Metoa owotnego moelu ma tę zaletę w oównaniu z innymi metoami lineayzacji (n. ozwinięcie w szeeg Tayloa) moelu, że komensuje nieliniowości w całym zakesie zmian wsółzęnych złączowych, a nie tylko w obliżu unktu, wokół któego lineayzujemy moel. Dynamikę obota oisuje ównanie óżniczkowe nieliniowe, niejenoone: T = M ( V ) F( ) G( Gzie: T - wekto ( ) M ( - maciez ( n) V ) - wekto ( ) F( - wekto ( ) G( - wekto ( ) T - wekto ( ) q - wekto ( ) - wekto ( ) - wekto ( ) T n momentów (sił) naęowych; n bezwłaności maniulatoa; n sił ośokowych i Coiolisa; n sił tacia; n sił gawitacji; n nie uwzglęnianych zakłóceń i nie moelowanych zjawisk; n wsółzęnych złączowych; n ękości złączowych; n zysieszeń złączowych; (2.) Geneato tajektoii q - Regulato Lineayzacja Robot q, Zewnętzna ętla steująca Wewnętzna ętla steująca Rys. 2.. Ogólna stuktua ukłau steowania obotem z wykozystaniem metoy owotnego moelu. W zestawionej na Rys. 2.. stuktuze można wyóżnić wie ętle szężenia zwotnego: 2

o o Pętlę wewnętzną lineayzującą i ozzielająca awo steowania na cześć moelowa i szężeniową; Pętlę zewnętzną szężenia zwotnego ozwalającą na steowanie maniulatoa w żąany sosób; Metoa owotnego moelu wymaga szybkich algoytmów oaz szybkich i okłanych omiaów wsółzęnych złączowych q,. Ponieważ omia -wsółzęnej złączowej zawsze obaczony jest ewnym błęem, nie wszystkie aamety moelu są okłanie okeślone i mogą owstać błęy związane z niewłaściwym czasem óbkowania metoa ta ma też swoje oganiczenia, należy znaleźć sosób by zniwelować wymienione way. M ( Robot q K K V ) F( ) G( - q - Regulato Komensacja nieliniowości Rys. 2.2. Ukła steowania naążnego z wykozystaniem metoy owotnego moelu. 2.2. Steowanie z wykozystaniem metoy owotnego moelu: Rys. 2.3. Ukła steowania naążnego z wykozystaniem metoy owotnego moelu. Gy ynamika maniulatoa jest znana, awo steowania może zostać zaisane jako: T ( t) = Mˆ ( u( t) Hˆ ) (2.2) Gzie: M ˆ ( q ) - estymowana maciez bezwłaności maniulatoa; H ˆ ) = Vˆ( q, ) Gˆ ( - estymowane wektoy sił gawitacyjnych, ośokowych i Coiolisa u( t) = K ( ) K ( q (2.3) 3

F ˆ ( ) = 0 Tˆ = 0 Po zekształceniach otzymujemy zależność (2., 2.2, 2.3): e K e K e = Dˆ D( H ) F( ) T Gzie: D( = D( Dˆ ( H ) = H ) Hˆ ) e q q Gy: D ( = Dˆ ( H ) = Hˆ ) F( ) = 0 = 0 T Otzymujemy liniowe ównanie: e K e K e = 0 Pzez oowieni obó stałych ukłau. ( ) K i (2.4) (2.5) K uzyskać można żąaną ostać oowiezi W aktyce taka sytuacja jest tuna o osiągnięcia, co wynika mięzy innymi ze zmienności watości aametów moelu i wystęowania bazo tunych o uwzglęnienia w ocesie moelowania zjawisk (min. tacie). W celu minimalizacji wływu tych czynników na jakość steowania wowaza się o ukłau steowania mouły oate na sieciach neuonowych, któe zięki właściwością aatacyjnym ozwalają zminimalizować wływ nieewności. Sosoby wykozystania sieci neuonowych zestawione zostały w unkcie 2.3. 2.3. Wybane ealizacje ukłaów steowania: Możliwe są óżne oejścia wykozystujące sieci neuonowe w metozie owotnego moelu, wybane, oatzone kótkim oisem zamieszone zostały oniżej. a) Sieć neuonowa geneuje oatkowy moment komensujący efekty związane z nieewnościami w ukłazie maniulatoa. Rys. 2.4. Schemat ukłau. 4

b) Sieci neuonowe moelują skłaowe szężenia lineayzującego związane z moelem maniulatoa, zmieniając aamety moelu oczas acy ukłau jeśli zajzie taka otzeba (ostajają moel). Rys. 2.5. Schemat ukłau. c) Sieć neuonowa służy o wstęnego zefiltowania zaanej tajektoii, ze oaniem na właściwy ukła steowania by zeukować wływ efektów związanych z nieewnościami w ukłazie steowanym. W tym ukłazie sieć neuonowa służy jako owotny moel steowanego obiektu, któy może się uczyć oczas acy na ostawie błęu ślezenia tajektoii. Sieć uczona jest z wykozystaniem wstecznej oagacji błęu. Rys. 2.6. Schemat ukłau. ) Zmoyfikowany ukła z unktu c). Rys. 2.7. Schemat ukłau. 5

e) Uoszczona wesja ukłau c) zaane zysieszenie jest wyliczane jako ochona ękości zaanej zez ukła steowania. Rys. 2.8. Schemat ukłau. Metoa steowania oonowana w unktach c),) i e) nosi nazwę owotnego steowania neuonowego. 2.4. Steowanie ynamiką obota wg. schematu z Rys. 2.5. : W metozie tej sieci neuonowe moelują nieliniowe elementy M ˆ ( q ) i Hˆ ( q, ) ównania (2.2). Moele te owstają zez wykozystanie sieci neuonowych o n. szeegowo-ównoległego algoytmu ientyfikacji obiektów nieliniowych i owinny mieć możliwość uaktualniania swoich wag oczas acy ukłau na ostawie znajomości błęu ślezenia tajektoii. Szeegowo-ównoległa metoa ientyfikacji nieliniowych obiektów: Rys. 2.9. Moel ientyfikacji ukłau ynamicznego wykozystujący sieć neuonową. W szeegowo-ównoległym algoytmie ientyfikacji wyjście obiektu (a nie moelu jak w algoytmie ównoległym) jest zekazywane zez szężenie zwotne o moelu neuonowego. Dzięki oowieniemu sfomatowaniu ciągu uczącego można o moelowania ukłau ynamicznego wykozystać statyczną, jenokieunkową, 6

wielowastwową sieć neuonowa uczoną z wykozystaniem algoytmu wstecznej oagacji błęu. 2.5. Owotne steowanie neuonowe: W metozie tej steownik neuonowy acuje jako moel owotny steowanego ukłau by zminimalizować błą ślezenia tajektoii. Steownik oczas acy ukłau uaktualnia moel by zniwelować wływ nieewności, zięki czemu maniulato ślezi tajektoie z minimalnym błęem. Do uaktualniania moelu (wag sieci neuonowej) wykozystywane są watości błęu ślezenia e, e, e. Kozystając ze schematu z Rys. 2.6. wekto sygnału steującego można zaisać jako: u( t) = K ( ) K ( q Gzie: q,, q - tajektoia wygeneowana zez steownik neuonowy. Po zekształceniu 2. i 2.6 otzymujemy: ˆ ( ) K ( ) K ( q = D D( H ) F( ) ( ) (2.6) (2.7) Wowazając oznaczenia: = φ q = φ = φ a Oaz uwzglęniając, że e ( q zależność (2.7) możemy zeisać w nastęujący sosób: e K e K e = δ K K q ψ (2.8) Gzie: δ = ˆ D ( D( H ) F( )) ψ = φ a K φ K φ - uział sygnału wygeneowanego zez sieć neuonową w sygnale błęu ślezenia tajektoii. Gy steownik neuonowy ziała oawnie, błą e = 0 i wielkości wyjściowe sieci: φ a, φ, φ stanowią ozwiązanie zależności: ψ = δ q K K q (2.9) Czyli ψ ówna się kombinacji zaanej tajektoii i nieewności moelu maniulatoa. Oznacza to, że funkcją steownika neuonowego jest taka moyfikacja tajektoii zaanej by watości φ, φ, φ były ozwiązaniem ówności (2.9). a Jeśli jenak zekształcimy ukła z Rys. 2.6. o ostaci z Rys. 2.7. otzymamy ukła w któym: = φ q = = q φ φ a Co o ostawieniu o ównania (2.7) aje: e K e K e = δ ψ Gzie: 7

ψ = φ K φ a K φ Co w stanie iealnego ostojenia sieci o ukłau aje: ψ = δ Czyli w tym zyaku sieć acuje w ten sosób by zniwelować wływ nieewności moelu (nieewnością może być n. nieznana watość obciążenia). W tym oacowaniu metoa ta nie bęzie wykozystywana. 3. Realizacja zaania: 3.. Zaana tajektoia: Wsółczynniki: a o = 0.5[ m] b o = 0.2[ m] Złącze : q = a ( sin( t) sin(2 )) o bo t ( cos( t) 2cos(2 )) = bo t ( sin( t) 4sin(2 )) = bo t 0. 8 q 0. 6 0. 4 0 0. 5. 5 2 2. 5 3 3. 5 4 t [ s ] 0. 5 q 0-0. 5 0 0. 5. 5 2 2. 5 3 3. 5 4 t [ s ] q 0-0 0. 5. 5 2 2. 5 3 3. 5 4 t [ s ] Rys. 3.. Skłaowe zaanej tajektoii la złącza. 3.2. Dynamika maniulatoa: W zykłazie należy wykozystać moel jenego amienia obota, któego ynamika ana jest ównaniem: 8

u = φ 2φ 0sin( φ ) Owołując się o ogólnego wzou ynamiki maniulatoa: T = M ( V ) F( ) G( Można zaisać, że: u = T - moment naęowy la ozważanego amienia; M ( = - maciez bezwłaności, tu jenoelementowa. Masa jenostkowa skuiona na końcu amienia; F( ) = 2φ - zależność okeślająca tacie; G( = 0sin( φ ) - siła gawitacji; u /M /M s P e ko sc s P o l o ze n i e 2 2 T a ci e 0 *si n (u ( )) G a wi ta cj a Rys. 3.2. Moel amienia obota. Dla nominalnych watości aametów moelu: M ˆ ( = Hˆ q ) = 2φ 0sin( φ ) Zbuować moel o symulacyjnego baania własności ukłau. Pzykłaowe watości K = 00, K = 20. si n si n (fi ) 0 G t 2 2 F Rys. 3.3. Moel ównania Hˆ ). 9

M u Ro b o t t Cl o ck t q q' q'' -K - K 2 0 K G e n e a to ta j e kto i i L i n e a yza cj a e e ' P o l o ze n i e P e ko sc Rys. 3.4. Ukła steowania z wykozystaniem metoy owotnego moelu la nominalnych watości aametów. Dla nominalnych watości aametów zestawić wyniki acy amienia: Położenie zaane i zmiezone. Błą ołożenia. Pękość zaana i zmiezona. Błą ękości. Wnioski: Powtózyć symulację i zestawić otzymane wyniki la zmienionych watości aametów: M ˆ ( = 2 Hˆ q ) = 3φ 0sin( φ ) Dokonać oawyacy ukłau. Bęzie to możliwe jeynie wtey, gy zmiany aametów zostaną uwzglęnione w moelu oczas acy ukłau steowania. Taką 0

możliwość aje zastosowanie neuonowych moeli elementów ynamicznych M ˆ ( q ), Hˆ ). Pzeowazić ich ientyfikację Ientyfikacja obiektu Hˆ ) : s si n 0 In te g a to T igonom etic Fu n cti o n G a i n S co e 2 Ban-Lim ite Wh i te No i se G a i n S co e l i n _ i _ i n T o Woksace l i n _ i _ o u t T o Woksace Ukła o twozenia anych otzebnych o utwozenia ciągów uczących. Pzeowazić oces uczenia sieci neuonowej. Uzyskana sieć moelującą element Hˆ ) wykozystać w moelu Simulinka. Wastwa wejściowa neuonów Wastwa wyjściowa neuon Wejście bieżące, wejścia i wyjścia oóźnione Wastwa ukyta 0 neuonów Stuktua zykłaowej sieci sieci.

Taką samą oceuę należy zeowazić la elementu M ˆ ( q ), Tak utwozone elementy wykozystać o baania symulacyjnego ukłau steowania. Wnioski: 2