Idea metody LINIE PIERWIASTKOWE EVANSA. Idea metody. Przykład. 1 s1,2 k

Podobne dokumenty
CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

pierwiastkowymi r(:,i) i-ta kolumna tablicy r z wartościami w II ćwiartce płaszczyzny (Re s, Im s) odpowiadająca linii

Transmitancja widmowa bieguna

1. Funkcje zespolone zmiennej rzeczywistej. 2. Funkcje zespolone zmiennej zespolonej

INSTRUKCJA. Ćwiczenie A2. Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyny metodą dynamiczną.

Zadanie 1. Podaj model matematyczny układu jak na rysunku: a) w postaci transmitancji, b) w postaci równań stanu (równań różniczkowych).

INSTYTUT ENERGOELEKTRYKI POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ Raport serii SPRAWOZDANIA Nr LABORATORIUM TEORII STEROWANIA INSTRUKCJA LABORATORYJNA

Stabilność liniowych układów dyskretnych

( ) + ( ) T ( ) + E IE E E. Obliczanie gradientu błędu metodą układu dołączonego

Techniki regulacji automatycznej

WYMAGANIA Z WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE DLA KLASY 3g. zakres rozszerzony

POLITYKA DYWIDENDY. Podstawowy dylemat: ile zysku przeznaczyć na dywidendy, a ile zatrzymać w firmie i przeznaczyć na potrzeby jej dalszego rozwoju?

BADANIE SILNIKA INDUKCYJNEGO STEROWANEGO Z FALOWNIKA NAPIĘCIA

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA WYKŁAD 5.

4. UKŁADY II RZĘDU. STABILNOŚĆ. Podstawowe wzory. Układ II rzędu ze sprzężeniem zwrotnym Standardowy schemat. Transmitancja układu zamkniętego

1 Przekształcenie Laplace a

LVI Olimpiada Matematyczna

P-3. Filtr aktywny z dodatnim sprzężeniem zwrotnym

W(s)= s 3 +7s 2 +10s+K

BELKI CIĄGŁE STATYCZNIE NIEWYZNACZALNE

6 = λ Częstotliwość odbierana przez nieruchomą głowicę, gdy źródło o prędkości v s emituje falę o częstotliwości f k : + = g g

( ) ( ) s = 5. s 2s. Krzysztof Oprzędkiewicz Kraków r. Podstawy Automatyki Zadania do części rachunkowej

2. Wyznaczyć K(s)=? 3. Parametry układu przedstawionego na rysunku są następujące: Obiekt opisany równaniem: y = x(

Automatyka i robotyka

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

K p. K o G o (s) METODY DOBORU NASTAW Metoda linii pierwiastkowych Metody analityczne Metoda linii pierwiastkowych

Układ uśrednionych równań przetwornicy

A. Cel ćwiczenia. B. Część teoretyczna

REGULATORY W UKŁADACH REGULACJI AUTOMATYCZNEJ. T I - czas zdwojenia (całkowania) T D - czas wyprzedzenia (różniczkowania) K p współczynnik wzmocnienia

Metody numeryczne. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Uniwersytet Zielonogórski

MODYFIKACJA KOSZTOWA ALGORYTMU JOHNSONA DO SZEREGOWANIA ZADAŃ BUDOWLANYCH

POLITECHNIKA KRAKOWSKA Instytut Inżynierii Cieplnej i Ochrony Powietrza

Część 1 9. METODA SIŁ 1 9. METODA SIŁ

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 10

3. WRAŻLIWOŚĆ I BŁĄD USTALONY. Podstawowe wzory. Wrażliwość Wrażliwość transmitancji względem parametru. parametry nominalne

F p. F o. Modelowanie złożonych systemów biocybernetycznych. Na poprzednim wykładzie uczyliśmy się, jak tworzyć modele prostych obiektów biologicznych

1. RACHUNEK WEKTOROWY

R w =

Wykład 21: Studnie i bariery cz.1.

Wpływ zamiany typów elektrowni wiatrowych o porównywalnych parametrach na współpracę z węzłem sieciowym

Programy CAD w praktyce inŝynierskiej

Technika regulacji automatycznej

A4: Filtry aktywne rzędu II i IV

Temat ćwiczenia: POMIARY W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH PRĄDU STAŁEGO. A Lp. U[V] I[mA] R 0 [ ] P 0 [mw] R 0 [ ] 1. U 0 AB= I Z =

4.15 Badanie dyfrakcji światła laserowego na krysztale koloidalnym(o19)

Podstawowe człony dynamiczne

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów dotychczasowych gimnazjów. Schemat punktowania zadań

Zadania do rozdziału 3. Zad.3.1. Rozważmy klocek o masie m=2 kg ciągnięty wzdłuż gładkiej poziomej płaszczyzny

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

λ = 92 cm 4. C. Z bilansu cieplnego wynika, że ciepło pobrane musi być równe oddanemu

ef 3 (dziedzina, dziedzina naturalna) Niech f : A R, gdzie A jest podzbiorem płaszczyzny lub przestrzeni Zbiór A nazywamy dziedziną funcji f i oznacza

PAiTM. materiały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie prowadzący: mgr inż.

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH. Ćwiczenie 5. Przemysław Korohoda, KE, AGH

Laboratorium Napędu Elektrycznego. Ćwiczenie 4: Napęd prądu przemiennego z falownikiem napięcia. Właściwości silnika indukcyjnego.

9. DZIAŁANIE SIŁY NORMALNEJ

Koła rowerowe malują fraktale

(u) y(i) f 1. (u) H(z -1 )

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Matematyka licea ogólnokształcące, technika

PROJEKTOWANIE SYSTEMU REGULACJI ZE WZGLĘDU NA ŻĄDANE WIDMO CZĘSTOŚCI

Geometria analityczna przestrzeni

SK-7 Wprowadzenie do metody wektorów przestrzennych SK-8 Wektorowy model silnika indukcyjnego, klatkowego

A. Kanicki: Systemy elektroenergetyczne KRYTERIA NAPIĘCIOWE WYZNACZANIA STABILNOŚCI LOKALNEJ

Kompensacja wyprzedzająca i opóźniająca fazę. dr hab. inż. Krzysztof Patan, prof. PWSZ

Zaliczenie wykładu Technika Analogowa Przykładowe pytania (czas zaliczenia minut, liczba pytań 6 8)

Restauracja a poprawa jakości obrazów

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Układ regulacji automatycznej (URA) kryteria stabilności

Stany stacjonarne w potencjale centralnym

Ćwiczenia nr 7. TEMATYKA: Krzywe Bézier a

Metody systemowe i decyzyjne w informatyce

Statyczne charakterystyki czujników

Układy równań liniowych i metody ich rozwiązywania

Projektowanie układów regulacji w dziedzinie częstotliwości. dr hab. inż. Krzysztof Patan, prof. PWSZ

DRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH DRGAŃ WŁASNYCH

METODA PROJEKTOWANIA REJONU ZMIANY KIERUNKU TRASY KOLEJOWEJ

6. FUNKCJE. f: X Y, y = f(x).

Colloquium 3, Grupa A

Zastosowanie informatyki w elektrotechnice

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie doświadczalne

Automatyka i robotyka

INSTYTUT ENERGOELEKTRYKI POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ Raport serii SPRAWOZDANIA Nr LABORATORIUM TEORII I TEHCNIKI STEROWANIA INSTRUKCJA LABORATORYJNA

Naprężenia styczne i kąty obrotu

Dobór typu regulatora i jego nastaw w procesie syntezy układu regulacji automatycznej Ćwiczenia Laboratoryjne Podstawy Automatyki i Robotyki

Komputerowa reprezentacja oraz prezentacja i graficzna edycja krzywoliniowych obiektów 3d

RUCH FALOWY. Ruch falowy to zaburzenie przemieszczające się w przestrzeni i zmieniające się w

Automatyka i robotyka

Ruch i położenie satelity. dr hab. inż. Paweł Zalewski, prof. AM Centrum Inżynierii Ruchu Morskiego

Koła rowerowe kreślą fraktale

ZASADY WYZNACZANIA BEZPIECZNYCH ODSTĘPÓW IZOLACYJNYCH WEDŁUG NORMY PN-EN 62305

Filtry aktywne czasu ciągłego i dyskretnego

współczynnik proporcjonalności Jeżeli u i y są jednakowymi wielkościami fizycznymi

POLITECHNIKA WARSZAWSKA WYDZIAŁ SAMOCHODÓW I MASZYN ROBOCZYCH Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

5. Ogólne zasady projektowania układów regulacji

Wstęp do analizy matematycznej

WYKŁAD 15. Rozdział 8: Drgania samowzbudne

Analiza B II zadania. cos kx = sin(n x) 2 sin x 2. cos n sin 1 n., tan x, cot x, log sin x, log tan x, 1 + x

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

Transkrypt:

LINIE PIERWIASTKOWE EVANSA Idea metody Definicja linii pierwiatowych. Silni terowany napięciowo. PRz Idea metody Atualne zatoowanie metody linii pierwiatowych: amotrojenie w regulatorach przemyłowych (automatyczne trojenie) Zaady reślenia linii pierwiatowych Alternatywne definicje. Wyorzytanie warunu fazy. Bieguny i zera. Linie na oi rzeczywitej. Punty rozwidlenia/potania. Kąty wyjścia z biegunów wielorotnych. Wybór wzmocnienia na podtawie linii pierwiatowych Dane. To projetowania. Przeregulowanie a ąt nachylenia protej. Punt przecięcia protej z linią pierwiatową. Wzmocnienie dla puntu przecięcia. Przyłady linii pierwiatowych Silni terowany prądowo. Cztery różne tałe czaowe. Oreślanie puntu rozwidlenia, czau regulacji i wzmocnienia. W( - Regulator r( Obiet o( L Obiet jet dany w formie tranmitancji ( (( o jao toune dwóch wielomianów M ) W związu z tym opóźnienie e, o ile wytępuje, należy zatąpić rozwinięciem Pade go (do projetowania wytarczy I rząd, a do prawdzenia ymulacyjnego wyżze rzędy) Tranmitancję o ( otrzymuje ię na podtawie modelu matematycznego lub na podtawie identyfiacji metodą odpowiedzi oowej Y( Idea metody Tranmitancja uładu otwartego Tranmitancja uładu niętego ro ro rom ( otw M ( M ( otw rohr ( o ( H ( M ( r ( rr (, o ( oo ( H( H H ( gdzie bieguny uładu niętego (mianowni decyduje o dynamice) r o H Przyład Silni terowany napięciowo: - dla uładu podanego na ryunu wyreślić linie pierwiatowe - przy jaim przeregulowanie wynieie.? - iedy przebiegi będą aperiodyczne rytyczne? - ( ) Wyre linii pierwiatowych otw gdzie ( ) ( ) ( ) ( ) ( ), ( )? Pierwiati wielomianu M( (bieguny uładu niętego) oreślają charater przebiegów przejściowych. Evan podał, ja porządzić wyrey tych pierwiatów na płazczyźnie zmiennej zepolonej dla (, ) nie obliczając amych pierwiatów. Definicja Liniami pierwiatowymi nazywamy zbiór pierwiatów mianownia tranmitancji uładu niętego dla zmieniającego ię : : :,,, j Δ( ) ( ),

Przyład Dla jaich biegunów uł.. przeregulowanie wynieie. ( n n n P e n jn, p ln p ln Im tg Re. tg Im Re tg Re Im, j D n Re( D ) Im n Im( D ) p.. Przeregulowanie jednoznacznie oreśla biegun uładu niętego na liniach pierwiatowych Re Przyład Dla jaiego przeregulowanie wynieie. Inaczej: dla jaiego bieguny uładu niętego wynioą: H ( otw otw - ( ) j, j - równanie pełnione na linii pierwiatowej ( ) j j ( ) Ile wynieie cza regulacji Re, otw otw 8 =; L=; M=[ ]; t=:.:; y=tep(l,m,t); Ppreal=(max(y)-y(end))/y(end)*..8 P preal Przyład Równania linii pierwiatowych Dla jaiego uzyuje ię przebiegi aperiodyczne rytyczne, Re Ile wynieie cza regulacji, =/; L=; M=[ ]; t=:.:; y=tep(l,m,t); ( ) dy biegun dominujący jet podwójny rzeczywity to cza regulacji równy jet -ciu tałym czaowym.8... M ( M ( M( Na podtawie linii pierwiatowych można przewidzieć zachowanie uładów nie ymulując odpowiedzi oowej, ponieważ wiadomo w jaim obzarze pierwiati ą rzeczywite, a w jaim zepolone M ( ocylacje przebieg aperiodyczny rytyczny Przebiegi aperiodyczne rytyczne uzyuje ię wybierając bieguny uładu niętego ta, aby były one rzeczywite i aby było ja najwięcej biegunów wielorotnych przebieg aperiodyczny zwyły

Zaady reślenia linii pierwiatowych Przyład Alternatywne definicje linii pierwiatowych Linia pierwiatowa jet zbiorem wartości, tóre pełniają równanie ( dla (, ) Linia pierwiatowa jet zbiorem wartości, dla tórych faza wynoi ( 8 (tzw. warune fazy) Jeśli pewna liczba zepolona jet ta zczęśliwie wybrana, że gdy policzymy fazę tranmitancji uładu otwartego dla tej liczby czyli i otrzymamy 8, to znaczy, że trafiliśmy na pierwiate leżący na linii pierwiatowej e e j tąd 8 dla leżącego na linii pierwiatowej o j8 Wzór Eulera: ( liczba rzeczywita dodatnia) e j co j in Czy można dobrać taie, aby miała biegun w puncie j? Inaczej, czy punt j leży na linii pierwiatowej? ( Zero: z = - ( )[( ) ] Bieguny: p,, j Należy obliczyć j) Jeśli ąt ten wynieie 8, to oznacza, że uda ię znaleźć dające biegun w j j j) ( j)( j)[( j) ] i i 8 i ąty wetorów wyprowadzonych z zer () i wetorów wyprowadzonych z biegunów () 9 8 arctg. arctg. arctg 7 9 (.. 7 ) 9. 8 Zatem punt j nie leży na linii pierwiatowej! Matlab Warune fazy - Matlab =-+i* =(+)/(*(+)*((+)^+)) angle()*8/pi Wyreślanie linii pierwiatowych - Matlab L=[ ] M=conv([ ],[ 8]) =::; r=rlocu(l,m,); plot(r,*);grid [ r] ( ( )[( ) j ] - - 9. - -9-8 -7 - - - - - - Zaady reślenia linii pierwiatowych. Bieguny i zera Wyreślić oie Re, Im zaznaczając bieguny i zera o dla uładu otwartego Linie pierwiatowe rozpoczynają ię w biegunach uładu otwartego a ończą w jego zerach, a( b( bądź dążą do nieończoności (, ) Uład III rzędu: M ( M( = - bieguny uładu otwartego = zera uładu otwartego - dla = linie ię zaczynają M( M( M ( - dla linie ię ończą :, j [( ) ] : nie ma - - - -8 - - -

Zaady reślenia linii pierwiatowych. Linie na oi rzeczywitej Punt na oi rzeczywitej należy do linii pierwiatowej, jeżeli umaryczna liczba biegunów i zer rzeczywitych uładu otwartego leżących na prawo od niego jet nieparzyta. [( ) ] Czy punty = i =- należą do linii pierwiatowej? 8 : ( ) 8 : ( 8) 8 Zatem punt =- leży na linii pierwiatowej, a = nie leży na linii pierwiatowej. Aymptoty Zaady reślenia linii pierwiatowych n:, m n : Linii pierwiatowych jet n, z tego m ończy ię w zerach uładu otwartego. Pozotałe n-m zmierza do nieończoności wzdłuż aymptoozpoczynających ię na oi rzeczywitej w puncie pi z 8 l j a, wyreślonych pod ątami a dla l,,,... n m, n m [( ) ] j j 8 a.7 M ( :, j : nie ma 8 l a, 8,,, aymptoty,, n, m Im 8 Re - - aymptoty - - -8 - - - Zaady reślenia linii pierwiatowych Zaady reślenia linii pierwiatowych. Przecięcie z oią urojoną Punt przecięcia linii pierwiatowych z oią urojoną oreśla ię podtawiając j do równania linii pierwiatowych np. M( i rozwiązując je względem. M ( [( ) ] M( [( ) ] 8, 8 rów. linii pierw.. Punty rozwidlenia/potania (breapoint) - ( ) ( ( ) ( ) maymalne (etremum) 8 j : j j Im Re 8 r. 8( ) r d Punozwidlenia oreśla ię z warunu etremalizacji czyli pozuiwania max a więc d ponieważ prowadza ię to do pozuiwania miejc zerowych pochodnej d d ( ) (warune onieczny) d d Hurwitz granica tabilności: 8 Spośród otrzymanych rozwiązań tego równania należy wybrać to, tóre leży w dopuzczalnym przedziale na oi rzeczywitej

Zaady reślenia linii pierwiatowych Wybór wzmocnienia na podtawie linii pierwiatowych. Kąty wyjścia z biegunów wielorotnych (lub wejścia do zer) Z podwójnego bieguna lub puntu rozwidlenia linie pierwiatowe wychodzą pod ątami różniącymi ię o 8, z potrójnego pod ątami różniącymi ię o z poczwórnego o 9 itd. 9 8 9 Wybór wzmocnienia jet podtawowym problemem projetowym Przyład Dane: otw Szuane: (, p - ( ) To projetowania Wyre linii pierwiatowych Ręczny wyznaczyć punty charaterytyczne według zaad - wyreślić linie doonując aproymacji Matlab funcje rlocu() i plot(). Oreślić ąt (toune Im /Re bieguna) na podtawie przeregulowania p p ln p ln arctg Wybór wzmocnienia na podtawie linii pierwiatowych Wybór wzmocnienia na podtawie linii pierwiatowych. Utworzyć linie pierwiatowe dla Ręcznie według zaad - Matlab r=rlocu(l,m,); plot(r, * ). Wyznaczyć punt przecięcia D protej z linią pierwiatową i oreślić wzmocnienie Ręcznie - D z wyreu (w przybliżeniu) dla = D. Oreślić podziewany cza regulacji dla = Re D. Kontrola odpowiedzi oowej uładu niętego Matlab Przyład ( [( ) ] p. p.. Matlab - wybór olumny r(:,i), w tórej Re<, Im> (i =,,,...) [ r(:,i) 8-angle(r(:,i))*8/pi ] - tablica -olumnowa - wybór wierza z wartością ąta najbliżzą tzn. wierza [ D ] - zgodność ąta L=; M=conv([ ],[ 8 ]); =::; r=rlocu(l,m,); plot(r,*);grid r -. +.i -. -.i -. -.98 +.98i -.98 -.98i -. -.98 +.98i -.98 -.98i -.9 -.9 +.9i -.9 -.9i -.9 -.9 +.9i -.9 -.9i [ r(:,) 8-angle(r(:,))*8/pi] - - - - - - - - - - -

L=; Wybór wzmocnienia na podtawie linii pierwiatowych M=conv([ ],[ 8 ]); = Lz=*L; Mz=M+[ *L]; t=:.:; y=tep(lz,mz,t); [ r(:,) 8-angle(r(:,))*8/pi]. -. +.i 8.9. -. +.i 9.8. -. +.i.. -.97 +.8i.. -.9 +.i. 7. -.9 +.i. Preal=(max(y)-y(end))/y(end)*.8... 8. p real = D =-.+.i Re( D) =-. Nie należy oczeiwać, że otrzymane przeregulowanie będzie wynoić doładnie., ponieważ uład jet III rzędu. Na ogół jedna rozbieżności nie ą nadmierne. Ewentualne zbliżenie ię do zadanych wymagań jet możliwe metodą olejnych prób (orygowanie wzmocnienia) Przyłady linii pierwiatowych Silni terowany prądowo ze przężeniem pozycyjnym i tachometrycznym oraz terowniami mocy o różnych tałych czaowych. Wymagane ą przebiegi aperiodyczne rytyczne. Sterowni idealny - T = Punozwidlenia d d? otw ( Bieguny: p, Zero: z ( ) =, - W uładzie -go rzędu mającego jedno zero jet ono środiem oręgu będącego linią pierwiatową Przyłady linii pierwiatowych Przyłady linii pierwiatowych Wzmocnienie dla D = - Re Cza regulacji D Aymptoty ( ) ( ) a. Punozwidlenia Bieguny: p,, p Zero: z 8 l a 9, 7 l, pi z j a n m 8 l a n m Sterowni o znacznej tałej czaowej T =. - T + otw ( ( ) T T ( p) T p T. T. ( ) Bieguny: p,, p Zero: z d ( ) d ( ) ( )( 8 ( 7 8) Nie itnieje punozwidlenia na oi rzeczywitej Nie uda ię więc uzyać przebiegów aperiodycznych rytycznych L=[ ] M=[ ] =:.:; r=rlocu(l,m,); plot(r,*),grid - - - - - - -,.7 j.98 Sterowni o znacznej tałej czaowej (tani, przeciętna jaość) nie jet w tanie zapewnić wymagań projetowych

Przyłady linii pierwiatowych Przyłady linii pierwiatowych Sterowni o małej tałej czaowej - T.8 Wzmocnienia dla puntów rozwidlenia 8 p.8.8 p ( ) a. L=[ ] M=conv([ ],[ ]) =::; r=rlocu(l,m,); plot(r,*),grid d ( ) d ( ) ( ) root([ ]) Itnieją zatem dwa punty rozwidlenia 8 - - -..8 ( ) ( ) 9.7. 78. Dla (9.7,.78) przebiegi dynamiczne będą aperiodyczne.8 - - - -8 - - -8 - - - Sterowni o małej tałej czaowej (oztowny, dobra jaość) zapewni wymagania projetowe Wartości, można taże otrzymać na podtawie intrucji [ r(:,) 8-angle(r(:,))*8/pi ] -8 - - -8 - - - Przyłady linii pierwiatowych Przyłady linii pierwiatowych Sterowni o średniej tałej czaowej - 9 p 9 ( 9) T. 9 pi z j a n m 8 l a n m L=7*[ ] M=[ 9 ] t=:.:; y=tep(7,l+m,t);.8... 9 ( ) p 9 a. d ( 9) d ( 9) ( ) Punozwidlenia jet podwójny (linie ię chodzą i rozchodzą) ( 9) 7. L=[ ] M=conv([ ],[ 9]) =:.:; r=rlocu(l,m,); plot(r,*),grid, - - - -8 - - - Odpowiedź na załócenie 7 Yz - 9 + z Yz ( 9 9 Z( 7 ( ) ( 9) 7( ) 9 7 7 9 l m L=[ 9] M=[ 9 7 7] t=:.:; y=tep(l,m,t);.... Powodem niepełnej eliminacji załócenia jet bra całowania w regulatorze, tórym tutaj jet 7 9 7