DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH. Ćwiczenie 5. Przemysław Korohoda, KE, AGH
|
|
- Damian Chmielewski
- 5 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH Instrucja do laboratorium z cyfrowego przetwarzania sygnałów Ćwiczenie 5 Wybrane właściwości Dysretnej Transformacji Fouriera Przemysław Korohoda, KE, AGH Zawartość instrucji: 1 Materiał z zaresu DSP 1.1 Macierzowy zapis DFT 1.2 Symetrie transformaty DFT Ciąg o długości parzystej Ciąg o długości nieparzystej 1.3 Szyba Transformacja Fouriera 1.4 DFT jao rozład na ciągi bazowe 1.5 Transformata DFT ciągu pochodzącego z próbowania sygnału zespolonego typu e j2 vt i osinusoidy 1.6 Pojęcie niższej i wyższej częstotliwości 1.7 Efet Gibbsa 2 Korzystanie z paietu MATLAB 2.1 Uwagi ogólne 2.2 Przyłady rozwiązań wybranych problemów Badanie efetu sończonej precyzji obliczeń dla FFT pojedynczej długości ciągu - wyznaczanie błędu średniowadratowego (rmse) powstałego po przeprowadzeniu transformacji w przód i wstecz: Test na ilość operacji zmiennoprzecinowych w FFT w zależności od długości ciągu: Macierzowa interpretacja DFT Rozład ciągu na ciągi bazowe Sprawdzanie ortonormalności uładu ciągów (wetorów) bazowych Transformaty ciągów pochodzących z próbowania wybranych sygnałów ciągłych Błąd w dziedzinie pierwotnej wyniający ze zmiany wartości współczynniów transformaty 3 Zadania do wyonania 1
2 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH a instrucję sładają się następujące części: 1 Materiał z zaresu DSP 2 Korzystanie z paietu MATLAB 3 Zadania do wyonania Do sprawnego wyonania ćwiczenia nie jest onieczna wcześniejsza pratyczna znajomość nie wprowadzonych w ramach poprzednich ćwiczeń funcji paietu MATLAB, jedna niezbędna jest dobra orientacja w materiale przedstawionym w częściach 1 oraz 2 tej instrucji oraz w zagadnieniach będących przedmiotem poprzednich ćwiczeń. Dlatego też wsazane jest doładne przeczytanie obu wymienionych części instrucji oraz zanalizowanie podanych przyładów. UWAGA: znajomość i zrozumienie części 1 i 2 oraz materiału z poprzednich ćwiczeń mogą zostać przez prowadzącego sontrolowane w tracie zajęć. W realizacji zadań z części 3 może pomóc ich wcześniejsze przemyślenie w powiązaniu z częściami 1 i 2. W razie niejasności należy sonsultować się z prowadzącym przed zajęciami - na przyład w terminie onsultacji - bezpośrednio lub poprzez orohoda@uci.agh.edu.pl 2
3 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH 1 Materiał z zaresu DSP 1.1 Macierzowy zapis DFT Wzór (33) z poprzedniej instrucji definiujący transformatę DFT (a taże transformatę odwrotną) przedstawia ombinację liniową elementów ciągu x[ n]. Wynia z tego, że można go zapisać w postaci macierzowej i transformację DFT zinterpetować jao przeształcenie macierzowe. Fatycznie, jeśli ciągi x[ n] oraz X[ ] przedstawimy w postaci wetorów olumnowych, to równanie (33) przybierze postać: X[ 0] X[ 1] X[ 1] x[ 0] x[ 1] A x[ 1] (1) gdzie ażdy element macierzy A jest oreślony następująco: a j 2 n, exp n Analogicznie można zapisać transformację odwrotną, wyrażoną poprzez macierz B ażdy element jest oreślony równaniem: 1 j 2 n b, n exp A (2) 1, tórej (3) 1.2 Symetrie transformaty DFT W więszości przypadów ciąg pierwotny zawiera wyłącznie elementy o zerowej części urojonej. W taiej sytuacji transformata DFT wyazuje pewne charaterystyczne symetrie. W pewnym uproszczeniu można stwierdzić, że jeżeli dla ciągu transformaty X[ ] ciągu rzeczywistego x[ n] zostanie oreślony (w przybliżeniu) punt środowy, to wartości amplitud transformaty w puntach położonych symetrycznie po obu stronach tego środa będą taie same, natomiast wartości faz będą taie same co do modułu, jedna przeciwnego znau. Można to stwierdzenie sformułować również ta: wartości amplitud będą względem tego środowego puntu parzyste, a wartości faz nieparzyste. W pewnych przypadach onieczne jest jedna doładniejsze oreślenie zarówno puntu środowego, ja i powstałych symetrii. Szczegółowe wyjaśnienie zawierają poniższe podrozdziały Ciąg o długości parzystej W przypadu, gdy długość ciągu x[ n] jest parzysta, to jao punt środowy należy przyjąć element transformaty o numerze i ani ten element, ani element X[ 0 ] nie posiadają swoich bliźniaczych 2 odpowiedniów. Przedstawiono to na rys.1. Ponadto ani X[ 0 ], ani X[ / 2 ] nie może mieć części urojonej. Warto się zastanowić, ja taą właściwość zaobserwować na wyresach amplitudy i fazy. 3
4 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH Rys.1. Ilustracja symetrii transformaty parzystego ciągu rzeczywistego - z lewej amplituda, z prawej faza Ciąg o długości nieparzystej W przypadu, gdy długość ciągu x[ n] jest nieparzysta, to punt środowy leży pomiędzy elementami 1 1 o numerach i. W taiej sytuacji jedynie element X[ 0 ] nie posiada swojego 2 2 bliźniaczego odpowiednia. Przedstawiono to na rys.2. Ponadto element X[ 0 ] nie może mieć w taiej sytuacji niezerowej części urojonej. Rys.2. Ilustracja symetrii transformaty nieparzystego ciągu rzeczywistego - z lewej amplituda, z prawej faza Warto zauważyć, że symetria amplitudy jest identyczna z symetrią części rzeczywistej, natomiast symetria fazy jest taa sama, ja symetria części urojonej. W ramach ćwiczenia domowego proszę udowodnić za pomocą odpowiednich przeształceń równania (33) powstawanie opisanych symetrii. 1.3 Szyba Transformacja Fouriera Można zauważyć, że bezpośrednie stosowanie wzoru (33), (35) lub (39) z poprzedniej instrucji powoduje wielorotne przeprowadzanie podobnych operacji na podobnych liczbach. Ponieważ DFT jest dość powszechnie stosowaną transformacją, więc opracowano wiele algorytmów wyliczających transformatę za pomocą znacznie mniejszej liczby operacji arytmetycznych niż wynia to ze wspomnianych wzorów. W literaturze uzupełniającej można znaleźć szereg przyładów oraz oszacowanie zmniejszenia liczby operacji w wyniu zastosowania algorytmów ta zwanej Szybiej Transformacji Fouriera, w srócie FFT (ang. Fast Fourier Transform). Ponieważ powszechnie dostępne są gotowe procedury algorytmów FFT, zagadnienie szczegółowych rozwiązań tych algorytmów nie zostało zawarte w zaresie niniejszego laboratorium. Zainteresowani studenci z łatwością znajdą odpowiednią literaturę uzupełniającą. Ze względu jedna na prawidłowe posługiwanie się gotowymi procedurami, w ramach ćwiczeń zostanie zbadana efetywność obliczeniowa algorytmu FFT w zależności od długości ciągu pierwotnego. ależy podreślić, że FFT to nie olejna wersja Transformacji Fouriera, lecz algorytm do szybszego wyliczania DFT. Zatem, jeśli interesuje nas wyni transformacji, a nie sposób jego wyznaczania, i mówimy srótowo transformata FFT, to zawsze oznacza to transformatę DFT. 4
5 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH 1.4 DFT jao rozład na ciągi bazowe Ciąg o długości można przedstawić jao liniową ombinację ciągów bazowych o tej samej długości: K x[ n] a b [ n] : n 0, 1,..., 1 0 (4) Transformata DFT zawiera współczynnii (zespolone) taiego rozwinięcia dla ciągów bazowych o postaci: b [ n] e : 0, 1,..., 1 (5) j2 n Gdy ciąg x[ n] jest rzeczywisty, to można również przyjąć ciągi bazowe w postaci: 2 n b [ n] cos : 0, 1,..., K (6) Przy czym dla parzystego: K, dla nieparzystego: K : 0 0 lub 0, natomiast dla parzystego dodatowo taże: /2 0 /2.. Ponadto dla dowolnego lub Po to by stwierdzić, że dla ciągów bazowych (5) prawdziwy jest wzór (4) wystarczy podstawić ciągi bazowe (5) do (4) i porównać otrzymaną zależność ze wzorem na odwrotną transformację DFT: 1 x[ n] X[ ] e 1 j2 n 0 Z powyższego porównania otrzymuje się natychmiast zależność pomiędzy współczynniami rozwinięcia (4) - czyli a - i współczynniami transformaty X[ ]: a X[ ] Zależność ta jest, ja widać, bardzo prosta. iestety ciągi (5) są zespolone. Dla rzeczywistych ciągów bazowych (6) pomiędzy współczynniami rozwinięcia i współczynniami transformaty zachodzi nieco inny związe uwzględniający obecność fazy w opisie -tego ciągu bazowego: Przez X a 2 X [ ] X [ ] (9) [ ] oznaczono fazę elementu X[ ] transformaty. Właśnie obecność w ażdym ciągu bazowym (6) fazy, zależnej od ciągu x n ciągów bazowych jest w taim przypadu równa ooło połowie. (7) (8) [ ], powoduje, że ilość Warto zauważyć, że ciągi bazowe (5) tworzą uład ortogonalny i wszystie te ciągi mają taie same normy (w metryce eulidesowej). Co można na ten temat powiedzieć w przypadu ciągów bazowych (6)? Uwaga - zależności (7), (8) i (9) oraz wypływające z nich wniosi dotyczą wersji DFT zaimplementowanej w MATLAB ie. 5
6 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH 1.5 Transformata DFT ciągu pochodzącego z próbowania sygnału zespolonego typu e j2 vt i osinusoidy Z powyższych rozważań na temat rozładu na ciągi bazowe można wywniosować co następuje. Jeżeli ciąg pierwotny o długości jest typu: x[ n] e j2 n (10) dla 01,,..., 1, to jego transformata DFT zawiera same zera poza jednym elementem o indesie oraz X[ ]. Ponieważ ciąg (10) nie jest rzeczywisty, więc jego transformata nie posiada symetrii typowych dla transformaty ciągu rzeczywistego. Jeżeli ciąg pierwotny jest typu: 2 n x[ n] cos (11) 01,,..., 1, to jego transformata zawiera jedynie jeden lub dwa elementy niezerowe. Gdy jest parzyste, wówczas jedyny element niezerowy pojawi się dla 0 lub. Dla 2 dla nieparzystego jedyny element niezerowy pojawi się tylo dla 0. W pozostałych przypadach pojawią się doładnie dwa elementy niezerowe, o indesach oraz, tóre muszą dodatowo spełniać odpowiednie symetrie, ponieważ ciąg (11) jest rzeczywisty, czyli: X[ ] X[ ] X[ ] X[ ] 2 (12) Gdy ciąg pierwotny jest typu: x[ n] cos 2 f n (13) i częstotliwość cyfrowa f nie spełnia zależności (14): f (14) to transformata taiego ciągu zawiera więcej niż dwie wartości niezerowe. Ponadto można zauważyć, że w taim przypadu olejnych odcinów rozdzielających na osi ciągłego czasu punty próbowania nie odpowiada całowitej ilości oresów osinusoidy. Warto pamiętać, że transformacja DFT jest operacją liniową, zatem dowolny stały współczynni zmieniający amplitudę wszystich wyrazów ciągu (10), (11) lub (13) pojawi się również jao współczynni salujący amplitudy wszystich elementów transformaty. 1.6 Pojęcie niższej i wyższej częstotliwości Opierając się na poprzednich dwóch podrozdziałach można wyjaśnić, dlaczego uważa się, że w dziedzinie transformaty DFT najwyższa częstotliwość znajduje się w oolicy elementu środowego. Doładniej, dla parzystego masymalna częstotliwość jest reprezentowana przez element 6
7 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH transformaty o indesie, natomiast dla nieparzystego masymalną częstotliwość reprezentuje para elementów o indesach oraz. Dla dowolnej długości ciągu sładowa stała jest 2 2 reprezentowana przez element o indesie 0, natomiast najniższa niezerowa częstotliwość odpowiada parze elementów transformaty o indesach 1 oraz 1 i częstotliwość ta rośnie w miarę zbliżania się do elementów odpowiadających częstotliwości masymalnej. ależy jedna pamiętać, że powyższe wniosi odnośnie wysoości częstotliwości dotyczą wyłącznie dysretnych wartości częstotliwości cyfrowej oreślonych dla 01,,..., 1 przez wzór (14). Wartości te można z olei, dysponując częstotliwością próbowania, przeliczyć na dysretne wartości częstotliwości w Hz. Każdej innej częstotliwości cyfrowej z przedziału 0, 1) nie spełniającej warunu (14) będzie odpowiadać więsza ilość prążów rozłożona po całym przedziale, więc ciąg tai zawiera z puntu widzenia taiej interpretacji różne częstotliwości - zarówno te wyższe, ja i niższe. Przyładowo, dla 64 ciąg: x[ n] cos 2 0, 125 n (15) odpowiada w dziedzinie transformaty DFT dwóm prążom o indesach 8 i 56. Identycznie opisany ciąg, jedna dla 66, będzie odpowiadał wielu prążom, choć dominować będą elementy 8 i 58. Zatem w tym drugim przypadu nie da się powiedzieć, że z puntu widzenia DFT jest to ciąg o oreślonej częstotliwości, bowiem zawiera tych częstotliwości wiele. Jest to dość istotna różnica w stosunu do D-TFT, gdzie niemal zawsze (z wyjątiem sytuacji prowadzącej do ciągu nieoresowego) próbowana osinusoida o f 0 odpowiada dwóm prążom loalizującym jednoznacznie częstotliwość, przy czym częstotliwość ta w przypadu D-TFT rośnie wraz z oddalaniem się od puntu f 0. Opisana różnica wynia z fatu, iż DFT operuje na sończonym ciągu próbe. Ja, opierając się na obserwacjach poczynionych dla DFT oraz relacjach pomiędzy DFT i D-TFT zbadanych w ramach poprzedniego ćwiczenia, wyazać słuszność powyższego porównania? Ciąg transformaty DFT jest dla rzeczywistego ciągu pierwotnego symetryczny oraz częstotliwości rosną w ierunu środowego elementu tej transformaty, by następnie maleć w miarę zbliżania się do elementu ostatniego, zatem często rozważa się jedynie połowę (w przybliżeniu) ciągu transformaty zawierającą ompletną informację o wszystich częstotliwościach typu (14). 1.7 Efet Gibbsa Jeżeli w dziedzinie transformaty wprowadzi się pewien błąd zmieniając nieco wartość jednego tylo współczynnia tej transformaty - na przyład o indesie - to po powrocie do dziedziny pierwotnej odtworzony ciąg x[ n ] nie będzie już identyczny z ciągiem początowym x[ n]. Z liniowości transformacji DFT oraz rozważań na temat rozładu na ciągi bazowe można wywniosować, że zmiana elementu X[ ] transformaty o X[ ] spowoduje wprowadzenie do ciągu pierwotnego błędu w X [ ] postaci ciągu bazowego o amplitudzie (w implementacji MATLAB a): X X[ ] X [ ] [ ] X [ ] x [ n ] x [ n ] e j2 n (16) Gdyby transformatę ciągu rzeczywistego zmodyfiować ta, że zachowane będą odpowiednie symetrie, na przyład ta: X [ ] X [ ] X [ ] X [ ] X [ ] conj X [ ] (17) 7
8 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH to do ciągu pierwotnego zostanie wprowadzony błąd, będący odwrotną transformatą ciągu X err sładającego się z samych zer i tylo dwóch elementów niezerowych: X err[ ] X[ ] oraz X err[ ] conj X[ ], czyli: x [ n ] x [ n ] X n x [ n ] 2 [ ] 2 err cos X [ ] (18) Biorąc pod uwagę liniwość transformacji DFT można zatem stwierdzić, że wprowadzenie błędu typu (16) dla pewnej ilości wartości spowoduje, że w dziedzinie pierwotnej wprowadzony błąd będzie ombinacją liniową ciągów typu (18). W przypadu wyreślenia taiego ciągu błędu otrzymuje się zazwyczaj obraz oscylacji. Opisany efet pojawienia się zmian w ciągu pierwotnym w wyniu wprowadzenia błędu w dziedzinie transformaty nazywa się efetem Gibbsa. Często rozważa się szczególny przypade tego błędu, gdy w dziedzinie transformaty pomija się zupełnie pewną grupę współczynniów, przyjmując w ich miejsce wartości zerowe. Efet Gibbsa może dotyczyć taże sytuacji odwrotnej - gdy błąd wprowadza się do wybranych elementów ciągu pierwotnego, co daje w rezultacie błąd o wyglądzie oscylacji w dziedzinie transformaty. Wyjaśnienie taiego wariantu jest bardzo podobne, co wynia z podobieństwa wzorów na transformatę DFT w przód i odwrotną. 8
9 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH 2 Korzystanie z paietu MATLAB 2.1 Uwagi ogólne Warto pamiętać, że numeracja elementów wetorów w MATLAB ie rozpoczyna się od 1, zatem indesy czasowe i częstotliwościowe z rozważań z zaresu DSP - rozdział 1 instrucji - są w stosunu do tej numeracji przesunięte o 1 (pierwszy element ciągu pierwotnego lub transformaty ma tam zwyle indes 0 ). Z puntu widzenia czytelnego przedstawienia zagadnienia dość istotne jest jaa forma wizualizacji zostanie wybrana dla danego zestawu danych. ieiedy lepsze jest wypisanie na eranie wartości - wszystich lub tylo wybranych - w postaci liczbowej, a innym razem orzystniejszy jest wyres typu plot, stem lub mesh. 2.2 Przyłady rozwiązań wybranych problemów Poniżej przedstawiono przyłady częściowych rozwiązań problemów podobnych do tych, tóre będą tematem ćwiczeń. Przyłady nie zawierają etapu badania otrzymanych wyniów - ten fragment należy uzupełnić samodzielnie Badanie efetu sończonej precyzji obliczeń dla FFT pojedynczej długości ciągu - wyznaczanie błędu średniowadratowego (rmse) powstałego po przeprowadzeniu transformacji w przód i wstecz: >> =128; >> x=rand(1,); X=fft(x); xi=ifft(x); >> rmse=sqrt(sum(abs(x-xi).^2)/); sqrt jest funcją Matlab a wyznaczającą pierwiaste wadratowy Test na ilość operacji zmiennoprzecinowych w FFT w zależności od długości ciągu: >> for =2:2^8, x=rand(1,); flops(0); X=fft(x); oper(-1)=flops; end; Macierzowa interpretacja DFT. >> =32; >> MDFT=fft(eye()); >> x=rand(,1); uwaga - wetor x jest tym razem olumnowy >> X=MDFT*x; Jaie przyłady należałoby zbadać, by się upewnić, czy metoda wyznaczania macierzy MDFT jest poprawna? Rozład ciągu na ciągi bazowe W tym przyładzie najpierw zostanie wygenerowany zestaw ortogonalnych ciągów bazowych ułożonych w postaci olumn macierzy B : >> =8; >> x=rand(,1); olumnowy wetor reprezentujący ciąg przeznaczony do rozwinięcia >> B0=zeros(,); >> for =1:, B0(1:,)=rand(,1)+0.5; end; olumny powinny być liniowo niezależne >> ran(b0) sprawdzenie, czy fatycznie ta jest >> B(:,1)=B0(:,1)/sqrt(sum(abs(B0(:,1)).^2)); normalizacja pierwszej olumny poniżej procedura ortonormalizacyjna: >> for =2:, b=b0(:,); for m=1:-1; b=b-(b *B(:,m))*B(:,m);end; B(:,)=b./sqrt(sum(abs(b).^2)) ;end ciąg x jest teraz rozwijany w szereg, gdzie olumny macierzy B to ciągi bazowe: >> X=B*x; >> x2=zeros(,1); for =1:, x2=x2+x()*b(:,);end >> err=x2-x; 9
10 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH Ja uzasadnić sposób, w jai macierz B została wyorzystana do wyznaczania współczynniów poszuiwanego rozwinięcia? Sprawdzanie ortonormalności uładu ciągów (wetorów) bazowych ieiedy może się oazać przydatne stwierdzenie, czy dany uład wetorów jest ortogonalny oraz, czy jest znormalizowany. Zbadamy zatem ortogonalność olumn macierzy B0 oraz B z poprzedniego przyładu: >> for =1:, for m=1:, ILSKAL(,m)=conj(B0(:,) )*conj(b0(:,m)); end; end; >> mesh(ilskal); >> for =1:, for m=1:, ILSKAL(,m)=conj(B(:,) )*conj(b(:,m)); end; end; >> mesh(ilskal); Ja powinna wyglądać macierz ILSKAL dla uładu ortogonalnego, a ja dla nieortogonalnego? Sprawdzenie normy ciągów bazowych: >> for =1:, ORMA()=sqrt(conj(B(:,) )*conj(b(:,))); end Można również sprawdzić, że dla uładu ortonormalnego macierz odwrotną do macierzy B można otrzymać przez transpozycję macierzy B. O czym powinna przypominać zastosowana przy wyznaczaniu iloczynu salarnego i normy funcja conj (wartość sprzężona)? Czy można by w tym przyładzie z tej funcji zrezygnować? Transformaty ciągów pochodzących z próbowania wybranych sygnałów ciągłych >> =64; >> =7; >> n=0:63; i następnie: >> x=exp(j*2*pi**n/+pi/7); albo: >> x=cos(2*pi**n/+pi/7); po czym: >> X=fft(x); i pozostaje już tylo sprawdzić odpowiednie hipotezy Błąd w dziedzinie pierwotnej wyniający ze zmiany wartości współczynniów transformaty >> =64; >> x=rand(1,); >> X=fft(x); >> =4; >> DX=3*exp(j*pi/5); wyraźnie widać jaą amplitudę i fazę ma błąd >> X()=X()+DX; >> X(-)=X(-)+conj(DX); >> xinv=ifft(x); >> xerr=xinv-x; i teraz można postudiować właściwości ciągu xerr. 10
11 DSP-MATLAB, Ćwiczenie 5, P.Korohoda, KE AGH 3 Zadania do wyonania 1. Poazać na przyładzie, na czym polega macierzowa interpretacja DFT. 2. Sprawdzić poprawność algorytmu FFT zaimplementowanego w funcji fft Matlab a. 3. Zbadać efetywność algorytmu FFT w zależności od długości ciągu. 4. Potwierdzić istnienie odpowiednich symetrii w transformacie DFT rzeczywistego ciągu pierwotnego. Poazać, że symetrie te powstają taże w ciągu pierwotnym, gdy transformata jest rzeczywista (bez części urojonej) i wyjaśnić ten efet. 5. Zademonstrować, co oznacza stwierdzenie, że transformata DFT zawiera współczynnii rozwinięcia sygnału w szereg sygnałów bazowych. 6. Wyazać, na czym polega podział na wyższe i niższe częstotliwości w onteście transformaty DFT. 7. Wyznaczyć transformaty DFT wybranych ciągów cyfrowych i wyjaśnić zaobserwowane cechy tych transformat. 8. Poazać za pomocą przyładów, na czym polega efet Gibbsa. 11
TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM
EORI OBWODÓW I SYGNŁÓW LBORORIUM KDEMI MORSK Katedra eleomuniacji Morsiej Ćwiczenie nr 2: eoria obwodów i sygnałów laboratorium ĆWICZENIE 2 BDNIE WIDM SYGNŁÓW OKRESOWYCH. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia
Bardziej szczegółowo( ) + ( ) T ( ) + E IE E E. Obliczanie gradientu błędu metodą układu dołączonego
Obliczanie gradientu błędu metodą uładu dołączonego /9 Obliczanie gradientu błędu metodą uładu dołączonego Chodzi o wyznaczenie pochodnych cząstowych funcji błędu E względem parametrów elementów uładu
Bardziej szczegółowoA. Cel ćwiczenia. B. Część teoretyczna
A. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z wsaźniami esploatacyjnymi eletronicznych systemów bezpieczeństwa oraz wyorzystaniem ich do alizacji procesu esplatacji z uwzględnieniem przeglądów
Bardziej szczegółowoWAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.
ĆWICZENIE 3. WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII. 1. Oscylator harmoniczny. Wprowadzenie Oscylatorem harmonicznym nazywamy punt materialny, na tóry,działa siła sierowana do pewnego centrum,
Bardziej szczegółowoALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ
ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ LISTA ZADAŃ 1 1 Napisać w formie rozwiniętej następujące wyrażenia: 4 (a 2 + b +1 =0 5 a i b j =1 n a i b j =1 n =0 (a nb 4 3 (! + ib i=3 =1 2 Wyorzystując twierdzenie o
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA Z WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE DLA KLASY 3g. zakres rozszerzony
WYMAGANIA Z WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE DLA KLASY 3g zares rozszerzony 1. Wielomiany bardzo zna pojęcie jednomianu jednej zmiennej; potrafi wsazać jednomiany podobne; potrafi
Bardziej szczegółowoA4: Filtry aktywne rzędu II i IV
A4: Filtry atywne rzędu II i IV Jace Grela, Radosław Strzała 3 maja 29 1 Wstęp 1.1 Wzory Poniżej zamieszczamy podstawowe wzory i definicje, tórych używaliśmy w obliczeniach: 1. Związe między stałą czasową
Bardziej szczegółowoWykład 21: Studnie i bariery cz.1.
Wyład : Studnie i bariery cz.. Dr inż. Zbigniew Szlarsi Katedra Eletronii, paw. C-, po.3 szla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szlarsi/ 3.6.8 Wydział Informatyi, Eletronii i Równanie Schrödingera
Bardziej szczegółowoZaliczenie wykładu Technika Analogowa Przykładowe pytania (czas zaliczenia minut, liczba pytań 6 8)
Zaliczenie wyładu Technia Analogowa Przyładowe pytania (czas zaliczenia 3 4 minut, liczba pytań 6 8) Postulaty i podstawowe wzory teorii obowdów 1 Sformułuj pierwsze i drugie prawo Kirchhoffa Wyjaśnij
Bardziej szczegółowoPrognozowanie notowań pakietów akcji poprzez ortogonalizację szeregów czasowych 1
Prognozowanie notowań paietów acji poprzez ortogonalizację szeregów czasowych Andrzej Kasprzyci. WSĘP Dynamię rynu finansowego opisuje się indesami agregatowymi: cen, ilości i wartości. Indes giełdowy
Bardziej szczegółowoĆw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na okres drgań
KAEDRA FIZYKI SOSOWANEJ PRACOWNIA 5 FIZYKI Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na ores drgań Wprowadzenie Ruch drgający naeży do najbardziej rozpowszechnionych ruchów w przyrodzie.
Bardziej szczegółowo(U.3) Podstawy formalizmu mechaniki kwantowej
3.10.2004 24. (U.3) Podstawy formalizmu mechanii wantowej 33 Rozdział 24 (U.3) Podstawy formalizmu mechanii wantowej 24.1 Wartości oczeiwane i dyspersje dla stanu superponowanego 24.1.1 Założenia wstępne
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 4 Badanie wpływu asymetrii obciążenia na pracę sieci
Ćwiczenie 4 - Badanie wpływu asymetrii obciążenia na pracę sieci Strona 1/13 Ćwiczenie 4 Badanie wpływu asymetrii obciążenia na pracę sieci Spis treści 1.Cel ćwiczenia...2 2.Wstęp...2 2.1.Wprowadzenie
Bardziej szczegółowoMODYFIKACJA KOSZTOWA ALGORYTMU JOHNSONA DO SZEREGOWANIA ZADAŃ BUDOWLANYCH
MODYFICJ OSZTOW LGORYTMU JOHNSON DO SZEREGOWNI ZDŃ UDOWLNYCH Michał RZEMIŃSI, Paweł NOW a a Wydział Inżynierii Lądowej, Załad Inżynierii Producji i Zarządzania w udownictwie, ul. rmii Ludowej 6, -67 Warszawa
Bardziej szczegółowoDRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH DRGAŃ WŁASNYCH
Część 5. DRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH... 5. 5. DRGANIA WŁASNE RAM OBLICZANIE CZĘSTOŚCI KOŁOWYCH DRGAŃ WŁASNYCH 5.. Wprowadzenie Rozwiązywanie zadań z zaresu dynamii budowli sprowadza
Bardziej szczegółowoPomiary napięć przemiennych
LABORAORIUM Z MEROLOGII Ćwiczenie 7 Pomiary napięć przemiennych . Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie sposobów pomiarów wielości charaterystycznych i współczynniów, stosowanych do opisu oresowych
Bardziej szczegółowoPrzekształcenia widmowe Transformata Fouriera. Adam Wojciechowski
Przekształcenia widmowe Transformata Fouriera Adam Wojciechowski Przekształcenia widmowe Odmiana przekształceń kontekstowych, w których kontekstem jest w zasadzie cały obraz. Za pomocą transformaty Fouriera
Bardziej szczegółowoRównanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki
napisał Michał Wierzbici Równanie Fresnela W anizotropowych ryształach optycznych zależność między wetorami inducji i natężenia pola eletrycznego (równanie materiałowe) jest następująca = ϵ 0 ˆϵ E (1)
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 3. Właściwości przekształcenia Fouriera
Politechnika Wrocławska Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Przetwarzanie sygnałów laboratorium ETD5067L Ćwiczenie 3. Właściwości przekształcenia Fouriera 1. Podstawowe właściwości przekształcenia
Bardziej szczegółowoPodstawy rachunku prawdopodobieństwa (przypomnienie)
. Zdarzenia odstawy rachunu prawdopodobieństwa (przypomnienie). rawdopodobieństwo 3. Zmienne losowe 4. rzyład rozładu zmiennej losowej. Zdarzenia (events( events) Zdarzenia elementarne Ω - zbiór zdarzeń
Bardziej szczegółowoMetoda rozwiązywania układu równań liniowych z symetryczną, nieokreśloną macierzą współczynników ( 0 )
MATEMATYKA STOSOWANA 7, 2006 Izabella Czochralsa (Warszawa) Metoda rozwiązywania uładu równań liniowych z symetryczną, nieoreśloną macierzą współczynniów ( 0 ) Streszczenie. W pracy zaadaptowano opracowaną
Bardziej szczegółowo4. Weryfikacja modelu
4. Weryfiacja modelu Wyznaczenie wetora parametrów struturalnych uładu ończy etap estymacji. Kolejnym etapem jest etap weryfiacji modelu. Przeprowadza się ją w dwóch ujęciach: merytorycznym i statystycznym.
Bardziej szczegółowoPrzetwarzanie sygnałów biomedycznych
Przetwarzanie sygnałów biomedycznych Wyład II Analiza widmowa Dostosowanie narzędzi teorii analizy widmowej do potrzeb pratycznej analizy sygnałów Rozważania analityczne przeształcenie Fouriera - w przedziale
Bardziej szczegółowoKoła rowerowe malują fraktale
Koła rowerowe malują fratale Mare Berezowsi Politechnia Śląsa Rozważmy urządzenie sładającego się z n ół o różnych rozmiarach, obracających się z różnymi prędościami. Na obręczy danego oła, obracającego
Bardziej szczegółowo9. Dyskretna transformata Fouriera algorytm FFT
Transformata Fouriera ma szerokie zastosowanie w analizie i syntezie układów i systemów elektronicznych, gdyż pozwala na połączenie dwóch sposobów przedstawiania sygnałów reprezentacji w dziedzinie czasu
Bardziej szczegółowoMetody numeryczne. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Uniwersytet Zielonogórski
Metody numeryczne Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Wydział Eletrotechnii, Informatyi i Teleomuniacji Uniwersytet Zielonogórsi Eletrotechnia stacjonarne-dzienne pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Bardziej szczegółowoWyznaczenie prędkości pojazdu na podstawie długości śladów hamowania pozostawionych na drodze
Podstawy analizy wypadów drogowych Instrucja do ćwiczenia 1 Wyznaczenie prędości pojazdu na podstawie długości śladów hamowania pozostawionych na drodze Spis treści 1. CEL ĆWICZENIA... 3. WPROWADZENIE...
Bardziej szczegółowoModelowanie przez zjawiska przybliżone. Modelowanie poprzez zjawiska uproszczone. Modelowanie przez analogie. Modelowanie matematyczne
Modelowanie rzeczywistości- JAK? Modelowanie przez zjawisa przybliżone Modelowanie poprzez zjawisa uproszczone Modelowanie przez analogie Modelowanie matematyczne Przyłady modelowania Modelowanie przez
Bardziej szczegółowoσ-ciało zdarzeń Niech Ω będzie niepustym zbiorem zdarzeń elementarnych, a zbiór F rodziną podzbiorów zbioru Ω spełniającą warunki: jeśli A F, to A F;
Zdarzenie losowe i zdarzenie elementarne Zdarzenie (zdarzenie losowe) - wyni pewnej obserwacji lub doświadczenia; może być ilościowy lub jaościowy. Zdarzenie elementarne - najprostszy wyni doświadczenia
Bardziej szczegółowoColloquium 3, Grupa A
Colloquium 3, Grupa A 1. Z zasobów obliczeniowych pewnego serwera orzysta dwóch użytowniów. Każdy z nich wysyła do serwera zawsze trzy programy naraz. Użytowni czea, aż serwer wyona obliczenia dotyczące
Bardziej szczegółowoKodowanie informacji w systemach cyfrowych
Wprowadzenie do inżynierii przetwarzania informacji. Ćwiczenie 2. Kodowanie informacji w systemach cyfrowych Cel dydatyczny: Nabycie umiejętności posługiwania się różnymi odami wyorzystywanymi w systemach
Bardziej szczegółowoRACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA WYKŁAD 5.
RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA WYKŁAD 5. PODSTAWOWE ROZKŁADY PRAWDOPODOBIEŃSTWA Rozłady soowe Rozład jednopuntowy Oreślamy: P(X c) 1 gdzie c ustalona liczba. 1 EX c, D 2 X 0 (tylo ten rozład ma zerową wariancję!!!)
Bardziej szczegółowoMetody komputerowe i obliczeniowe Metoda Elementów Skoczonych. Element jednowymiarowy i jednoparametrowy : spryna
Metody omputerowe i obliczeniowe Metoda Elementów Soczonych Element jednowymiarowy i jednoparametrowy : spryna Jest to najprostszy element: współrzdne loalne i globalne jego wzłów s taie same nie potrzeba
Bardziej szczegółowoDYSKRETNA TRANSFORMACJA FOURIERA
Laboratorium Teorii Sygnałów - DFT 1 DYSKRETNA TRANSFORMACJA FOURIERA Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest przeprowadzenie analizy widmowej sygnałów okresowych za pomocą szybkiego przekształcenie Fouriera
Bardziej szczegółowoRestauracja a poprawa jakości obrazów
Restauracja obrazów Zadaniem metod restauracji obrazu jest taie jego przeształcenie aby zmniejszyć (usunąć) znieształcenia obrazu powstające przy jego rejestracji. Suteczność metod restauracji obrazu zależy
Bardziej szczegółowo13. 13. BELKI CIĄGŁE STATYCZNIE NIEWYZNACZALNE
Część 3. BELKI CIĄGŁE STATYCZNIE NIEWYZNACZALNE 3. 3. BELKI CIĄGŁE STATYCZNIE NIEWYZNACZALNE 3.. Metoda trzech momentów Rozwiązanie wieloprzęsłowych bele statycznie niewyznaczalnych można ułatwić w znaczącym
Bardziej szczegółowoKOLOKWIUM Z ALGEBRY I R
Instrucje: Każde zadanie jest za 4 puntów. Rozwi azanie ażdego zadania musi znajdować siȩ na osobnej artce oraz być napisane starannie i czytelnie. W nag lówu ażdego rozwi azania musz a znajdować siȩ dane
Bardziej szczegółowoStanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 10
Stanisław Cichoci Natalia Nehrebeca Wyład 10 1 1. Testowanie hipotez prostych Rozład estymatora b Testowanie hipotez prostych przy użyciu statystyi t Przedziały ufności Badamy czy hipotezy teoretyczne
Bardziej szczegółowoWybrane rozkłady zmiennych losowych i ich charakterystyki
Rozdział 1 Wybrane rozłady zmiennych losowych i ich charaterystyi 1.1 Wybrane rozłady zmiennych losowych typu soowego 1.1.1 Rozład równomierny Rozpatrzmy esperyment, tóry może sończyć się jednym z n możliwych
Bardziej szczegółowoAlgebra liniowa z geometrią analityczną
WYKŁAD. Własności zbiorów liczbowych. Podzielność liczb całowitych, relacja przystawania modulo, twierdzenie chińsie o resztach. Liczby całowite Liczby 0,±,±,±3,... nazywamy liczbami całowitymi. Zbiór
Bardziej szczegółowoWpływ zamiany typów elektrowni wiatrowych o porównywalnych parametrach na współpracę z węzłem sieciowym
Wpływ zamiany typów eletrowni wiatrowych o porównywalnych parametrach na współpracę z węzłem sieciowym Grzegorz Barzy Paweł Szwed Instytut Eletrotechnii Politechnia Szczecińsa 1. Wstęp Ostatnie ila lat,
Bardziej szczegółowoOptymalizacja harmonogramów budowlanych - problem szeregowania zadań
Mieczysław POŁOŃSKI Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowisa, Szoła Główna Gospodarstwa Wiejsiego, Warszawa, ul. Nowoursynowsa 159 e-mail: mieczyslaw_polonsi@sggw.pl Założenia Optymalizacja harmonogramów
Bardziej szczegółowoWykład 9. Fizyka 1 (Informatyka - EEIiA 2006/07)
Wyład 9 Fizya 1 (Informatya - EEIiA 006/07) 9 11 006 c Mariusz Krasińsi 006 Spis treści 1 Ruch drgający. Dlaczego właśnie harmoniczny? 1 Drgania harmoniczne proste 1.1 Zależność między wychyleniem, prędością
Bardziej szczegółowowtedy i tylko wtedy, gdy rozwiązanie i jest nie gorsze od j względem k-tego kryterium. 2) Macierz części wspólnej Utwórz macierz
Temat: Programowanie wieloryterialne. Ujęcie dysretne.. Problem programowania wieloryterialnego. Z programowaniem wieloryterialnym mamy do czynienia, gdy w problemie decyzyjnym występuje więcej niż jedno
Bardziej szczegółowoMateriały do wykładów na temat Obliczanie sił przekrojowych i momentów przekrojowych. dla prętów zginanych.
ateriały do wyładów na temat Obliczanie sił przerojowych i momentów przerojowych dla prętów zginanych Wydr eletroniczny. slajdów na. stronach przeznaczony do celów dydatycznych dla stdentów II ro stdiów
Bardziej szczegółowoGrupowanie sekwencji czasowych
BIULETYN INSTYTUTU AUTOMATYKI I ROBOTYKI NR 3, 006 Grupowanie sewencji czasowych Tomasz PAŁYS Załad Automatyi, Instytut Teleinformatyi i Automatyi WAT, ul. Kalisiego, 00-908 Warszawa STRESZCZENIE: W artyule
Bardziej szczegółowo4.15 Badanie dyfrakcji światła laserowego na krysztale koloidalnym(o19)
256 Fale 4.15 Badanie dyfracji światła laserowego na rysztale oloidalnym(o19) Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej sieci dwuwymiarowego ryształu oloidalnego metodą dyfracji światła laserowego. Zagadnienia
Bardziej szczegółowo7. Szybka transformata Fouriera fft
7. Szybka transformata Fouriera fft Dane pomiarowe sygnałów napięciowych i prądowych często obarczone są dużym błędem, wynikającym z istnienia tak zwanego szumu. Jedną z metod wspomagających analizę sygnałów
Bardziej szczegółowoBadanie stacjonarności szeregów czasowych w programie GRETL
Badanie stacjonarności szeregów czasowych w programie GRETL Program proponuje następujące rodzaje testów stacjonarności zmiennych:. Funcję autoorelacji i autoorelacji cząstowej 2. Test Diceya-Fullera na
Bardziej szczegółowoWydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej
Politechnika Białostocka Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: Przetwarzanie Sygnałów Kod: TS1A400027 Temat ćwiczenia:
Bardziej szczegółowoSygnały stochastyczne
Sygnały stochastyczne Zmienne losowe E zbiór zdarzeń elementarnych (zbiór możliwych wyniów esperymentu) e E zdarzenie elementarne (wyni esperymentu) B zbiór wybranych podzbiorów zbioru E β B zdarzenie
Bardziej szczegółowoPrzetwarzanie obrazów wykład 6. Adam Wojciechowski
Przetwarzanie obrazów wykład 6 Adam Wojciechowski Przykłady obrazów cyfrowych i ich F-obrazów Parzysta liczba powtarzalnych wzorców Transformata Fouriera może być przydatna przy wykrywaniu określonych
Bardziej szczegółowoZASTOSOWANIE ALGORYTMU GENETYCZNEGO DO OPTYMALNEJ DYSKRETYZACJI WSPÓŁCZYNNIKÓW WAGOWYCH CYFROWYCH FILTRÓW SOI
XIII Sympozjum Modelowanie i Symulacja Systemów Pomiarowych 8-11 września 23r., Kraów ZASTOSOWANIE ALGORYTMU GENETYCZNEGO DO OPTYMALNEJ DYSKRETYZACJI WSPÓŁCZYNNIKÓW WAGOWYCH CYFROWYCH FILTRÓW SOI Jace
Bardziej szczegółowoWydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej
Politechnika Białostocka Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: Przetwarzanie Sygnałów Kod: TS1C400027 Temat ćwiczenia:
Bardziej szczegółowoKoła rowerowe kreślą fraktale
26 FOTON 114, Jesień 2011 Koła rowerowe reślą fratale Mare Berezowsi Politechnia Śląsa Od Redacji: Fratalom poświęcamy ostatnio dużo uwagi. W Fotonach 111 i 112 uazały się na ten temat artyuły Marcina
Bardziej szczegółowoFunkcja jest różnowartościowa w zbiorze A wtedy i tylko wtedy, gdy różnym argumentom funkcja ta przyporządkowuje różne wartości.
Gdy mamy daną funkcję, poza określeniem jej dziedziny i miejsca zerowego możemy badad szczególne własności, takie jak: monotonicznośd, różnowartościowośd, parzystośd, nieparzystośd. Na temat monotoniczności
Bardziej szczegółowoRelaksacja. Chem. Fiz. TCH II/19 1
Relasaja Relasaja oznaza powrót uładu do stanu równowagi po zaburzeniu równowagi pierwotnej jaimś bodźem (wielośią zewnętrzną zmieniająą swoją wartość soowo, np. stężenie jednego z reagentów, iśnienie
Bardziej szczegółowoTemat: Prawo Hooke a. Oscylacje harmoniczne. Zagadnienia: prawa dynamiki Newtona, siła sprężysta, prawo Hooke a, oscylacje harmoniczne,
sg M 6-1 - Teat: Prawo Hooe a. Oscylacje haroniczne. Zagadnienia: prawa dynaii Newtona, siła sprężysta, prawo Hooe a, oscylacje haroniczne, ores oscylacji. Koncepcja: Sprężyna obciążana różnyi asai wydłuża
Bardziej szczegółowoTransformata Fouriera. Sylwia Kołoda Magdalena Pacek Krzysztof Kolago
Transformata Fouriera Sylwia Kołoda Magdalena Pacek Krzysztof Kolago Transformacja Fouriera rozkłada funkcję okresową na szereg funkcji okresowych tak, że uzyskana transformata podaje w jaki sposób poszczególne
Bardziej szczegółowoANALIZA WIELOKRYTERIALNA
ANALIZA WIELOKRYTERIALNA Dział Badań Operacyjnych zajmujący się oceną możliwych wariantów (decyzji) w przypadu gdy występuje więcej niż jedno ryterium oceny D zbiór rozwiązań (decyzji) dopuszczalnych x
Bardziej szczegółowoAnaliza obrazu. wykład 5. Marek Jan Kasprowicz Uniwersytet Rolniczy 2008
Analiza obrazu komputerowego wykład 5 Marek Jan Kasprowicz Uniwersytet Rolniczy 2008 Slajdy przygotowane na podstawie książki Komputerowa analiza obrazu R.Tadeusiewicz, P. Korohoda, oraz materiałów ze
Bardziej szczegółowoUkłady oscylacyjne w przyrodzie
20 FOTON 90, Jesień 2005 Ułady oscylacyjne w przyrodzie Mare Tyluti Studia Matematyczno-Przyrodnicze, II ro Uniwersytet Jagiellońsi. Ułady dynamiczne wstęp Ułady spotyane w przyrodzie, pomimo wieliej liczby
Bardziej szczegółowoładunek do przewiezienia dwie możliwości transportu
ładune do przewiezienia dwie możliwości transportu Potrzeba jest przesłać np. 10 Mb/s danych drogą radiową jedna ala nośna Kod NRZ + modulacja PSK czas trwania jednego bitu 0,1 us przy możliwej wielodrogowości
Bardziej szczegółowoUZUPEŁNIENIA DO WYKŁADÓW A-C
UZUPEŁNIENIA DO WYKŁADÓW A-C Objaśnienia: 1. Uzupełnienia sładają się z dwóch części właściwych uzupełnień do treści wyładowych, zwyle zawierających wyprowadzenia i nietóre definicje oraz Zadań i problemów.
Bardziej szczegółowoZARYS METODY OPISU KSZTAŁTOWANIA SKUTECZNOŚCI W SYSTEMIE EKSPLOATACJI WOJSKOWYCH STATKÓW POWIETRZNYCH
Henry TOMASZEK Ryszard KALETA Mariusz ZIEJA Instytut Techniczny Wojs Lotniczych PRACE AUKOWE ITWL Zeszyt 33, s. 33 43, 2013 r. DOI 10.2478/afit-2013-0003 ZARYS METODY OPISU KSZTAŁTOWAIA SKUTECZOŚCI W SYSTEMIE
Bardziej szczegółowoL.Kowalski zadania z rachunku prawdopodobieństwa-zestaw 1 ZADANIA - ZESTAW 1. . (odp. a)
ZADANIA - ZESTAW 1 Zadanie 11 Rzucamy trzy razy monetą A i - zdarzenie polegające na tym, że otrzymamy orła w i - tym rzucie Oreślić zbiór zdarzeń elementarnych Wypisać zdarzenia elementarne sprzyjające
Bardziej szczegółowoa 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn x 1 x 2... x m ...
Wykład 15 Układy równań liniowych Niech K będzie ciałem i niech α 1, α 2,, α n, β K. Równanie: α 1 x 1 + α 2 x 2 + + α n x n = β z niewiadomymi x 1, x 2,, x n nazywamy równaniem liniowym. Układ: a 21 x
Bardziej szczegółowo1 Układy równań liniowych
II Metoda Gaussa-Jordana Na wykładzie zajmujemy się układami równań liniowych, pojawi się też po raz pierwszy macierz Formalną (i porządną) teorią macierzy zajmiemy się na kolejnych wykładach Na razie
Bardziej szczegółowoPrzykład budowania macierzy sztywności.
Co dzisiaj Przyład bdowania macierzy sztywności. Podejście logiczne Podejście algorytmiczne Przyłady modelowania i interpretacji wyniów Model płytowo-powłoowy i interpretacja naprężeń Błędy modelowania
Bardziej szczegółowoMateriały dydaktyczne. Matematyka. Semestr III. Wykłady
Materiały dydatyczne Matematya Semestr III Wyłady Aademia Morsa w Szczecinie ul. Wały Chrobrego - 70-500 Szczecin WIII RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE PIERWSZEGO RZĘDU. Pojęcia wstępne. Równania różniczowe
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 5 METODY OPTYMALIZACJI NIELINIOWEJ BEZ OGRANICZEŃ
WYKŁAD 5 METODY OPTYMALIZACJI NIELINIOWEJ BEZ OGRANICZEŃ Wstęp. Za wyjątie nielicznych funcji, najczęściej w postaci wieloianów, dla tórych ożna znaleźć iniu na drodze analitycznej, pozostała więszość
Bardziej szczegółowoP k k (n k) = k {O O O} = ; {O O R} =
Definicja.5 (Kombinacje bez powtórzeń). Każdy -elementowy podzbiór zbioru A wybrany (w dowolnej olejności) bez zwracania nazywamy ombinacją bez powtórzeń. Twierdzenie.5 (Kombinacje bez powtórzeń). Liczba
Bardziej szczegółowoKARTA PRZEDMIOTU. Techniki przetwarzania sygnałów, D1_3
KARTA PRZEDMIOTU 1. Informacje ogólne Nazwa przedmiotu i kod (wg planu studiów): Nazwa przedmiotu (j. ang.): Kierunek studiów: Specjalność/specjalizacja: Poziom kształcenia: Profil kształcenia: Forma studiów:
Bardziej szczegółowodr Bartłomiej Rokicki Katedra Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego Wydział Nauk Ekonomicznych UW
dr Bartłomiej Roici atedra Maroeonomii i Teorii Handlu Zagranicznego Wydział Nau Eonomicznych UW dr Bartłomiej Roici Maroeonomia II Model Solowa z postępem technologicznym by do modelu Solowa włączyć postęp
Bardziej szczegółowoMetody probabilistyczne Rozwiązania zadań
Metody robabilistyczne Rozwiązania zadań 6. Momenty zmiennych losowych 8.11.2018 Zadanie 1. Poaż, że jeśli X Bn, to EX n. Odowiedź: X rzyjmuje wartości w zbiorze {0, 1,..., n} z rawdoodobieństwami zadanymi
Bardziej szczegółowoMatematyka dyskretna. Wykład 2: Kombinatoryka. Gniewomir Sarbicki
Matematya dysretna Wyład 2: Kombinatorya Gniewomir Sarbici Kombinatorya Definicja Kombinatorya zajmuje się oreślaniem mocy zbiorów sończonych, w szczególności mocy zbiorów odwzorowań jednego zbioru w drugi
Bardziej szczegółowodr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE
dr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE Zarządzanie i Inżynieria Produkcji studia stacjonarne Konspekt do wykładu z Matematyki 1 1 Postać trygonometryczna liczby zespolonej zastosowania i przykłady 1 Wprowadzenie
Bardziej szczegółowojednoznacznie wyznaczają wymiary wszystkich reprezentacji grup punktowych, a związki ortogonalności jednoznacznie wyznaczają ich charaktery
Reprezentacje grup puntowych związi pomiędzy h i n a jednoznacznie wyznaczają wymiary wszystich reprezentacji grup puntowych, a związi ortogonalności jednoznacznie wyznaczają ich charatery oznaczenia:
Bardziej szczegółowoLogarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne.
Logarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne. Definicja. Niech a i b będą dodatnimi liczbami rzeczywistymi i niech a. Logarytmem liczby b przy podstawie
Bardziej szczegółowoWYKŁAD 15. Rozdział 8: Drgania samowzbudne
WYKŁAD 5 Rozdział 8: Drgania samowzbudne 8.. Istota uładów i drgań samowzbudnych W tym wyładzie omówimy właściwości drgań samowzbudnych [,4], odróżniając je od poznanych wcześniej drgań swobodnych, wymuszonych
Bardziej szczegółowoCyfrowe Przetwarzanie Obrazów i Sygnałów
Cyfrowe Przetwarzanie Obrazów i Sygnałów Laboratorium EX3 Globalne transformacje obrazów Joanna Ratajczak, Wrocław, 2018 1 Cel i zakres ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z własnościami globalnych
Bardziej szczegółowo2. Próbkowanie Sygnały okresowe (16). Trygonometryczny szereg Fouriera (17). Częstotliwość Nyquista (20).
SPIS TREŚCI ROZDZIAŁ I SYGNAŁY CYFROWE 9 1. Pojęcia wstępne Wiadomości, informacje, dane, sygnały (9). Sygnał jako nośnik informacji (11). Sygnał jako funkcja (12). Sygnał analogowy (13). Sygnał cyfrowy
Bardziej szczegółowoRównania rekurencyjne 1 RÓWNANIA REKURENCYJNE
Równania reurencyjne 1 RÓWNANIA REKURENCYJNE 1 Ciągi arytmetyczne i geometryczne Z najprostszymi równaniami reurencyjnymi zetnęliśmy się już w szole Zacznijmy od przypomnienia definicji ciągu arytmetycznego
Bardziej szczegółowoR w =
Laboratorium Eletrotechnii i eletronii LABORATORM 6 Temat ćwiczenia: BADANE ZASLACZY ELEKTRONCZNYCH - pomiary w obwodach prądu stałego Wyznaczanie charaterysty prądowo-napięciowych i charaterysty mocy.
Bardziej szczegółowoUkłady równań i nierówności liniowych
Układy równań i nierówności liniowych Wiesław Krakowiak 1 grudnia 2010 1 Układy równań liniowych DEFINICJA 11 Układem równań m liniowych o n niewiadomych X 1,, X n, nazywamy układ postaci: a 11 X 1 + +
Bardziej szczegółowoInstrukcja do laboratorium z cyfrowego przetwarzania sygnałów. Ćwiczenie 3. Transformata Z; blokowe struktury opisujące filtr
Instrukcja do laboratorium z cyfrowego przetwarzania sygnałów Ćwiczenie Transformata ; blokowe struktury opisujące filtr Przemysław Korohoda, KE, AGH awartość instrukcji: Materiał z zakresu DSP. Transformata.2
Bardziej szczegółowoĆwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne
Wydział PRACOWNA FZYCZNA WFi AGH mię i nazwiso 1.. Temat: Ro Grupa Zespół Nr ćwiczenia Data wyonania Data oddania Zwrot do popr. Data oddania Data zaliczenia OCENA Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne Cel
Bardziej szczegółowoDOBÓR PRZEKROJU PRZEWODÓW OBCIĄŻONYCH PRĄDEM ZAWIERAJĄCYM WYŻSZE HARMONICZNE
POZNAN UNIVE RSITY OF TE CHNOLOGY ACADE MIC JOURNALS No 90 Electrical Engineering 2017 DOI 10.21008/j.1897-0737.2017.90.0020 Andrzej KSIĄŻKIEWICZ* Marcin RACŁAW** DOBÓR PRZEKROJU PRZEWODÓW OBCIĄŻONYCH
Bardziej szczegółowoIndukcja matematyczna
Inducja matematyczna Inducja jest taą metodą rozumowania, za pomocą tórej od tezy szczegółowej dochodzimy do tezy ogólnej. Przyład 1 (o zanurzaniu ciał w wodzie) 1. Kawałe żelaza, tóry zanurzyłem w wodzie,
Bardziej szczegółowoNr 2. Laboratorium Maszyny CNC. Politechnika Poznańska Instytut Technologii Mechanicznej
Politechnia Poznańsa Instytut Technologii Mechanicznej Laboratorium Maszyny CNC Nr 2 Badania symulacyjne napędów obrabiare sterowanych numerycznie Opracował: Dr inż. Wojciech Ptaszyńsi Poznań, 3 stycznia
Bardziej szczegółowoPODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.
WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I AUTOMATYKI Katedra Inżynierii Systemów Sterowania PODSTAWY AUTOMATYKI MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.
Bardziej szczegółowoWykład z Technologii Informacyjnych. Piotr Mika
Wykład z Technologii Informacyjnych Piotr Mika Uniwersalna forma graficznego zapisu algorytmów Schemat blokowy zbiór bloków, powiązanych ze sobą liniami zorientowanymi. Jest to rodzaj grafu, którego węzły
Bardziej szczegółowo3a. Wstęp: Elementarne równania i nierówności
3a. Wstęp: Elementarne równania i nierówności Grzegorz Kosiorowski Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie zima 2017/2018 Grzegorz Kosiorowski (Uniwersytet Ekonomiczny 3a. Wstęp: w Krakowie) Elementarne równania
Bardziej szczegółowo3. Macierze i Układy Równań Liniowych
3. Macierze i Układy Równań Liniowych Rozważamy równanie macierzowe z końcówki ostatniego wykładu ( ) 3 1 X = 4 1 ( ) 2 5 Podstawiając X = ( ) x y i wymnażając, otrzymujemy układ 2 równań liniowych 3x
Bardziej szczegółowoAndrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 6 1/8 ĆWICZENIE 6. Dyskretne przekształcenie Fouriera DFT
Andrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 6 1/8 ĆWICZEIE 6 Dyskretne przekształcenie Fouriera DFT 1. Cel ćwiczenia Dyskretne przekształcenie Fouriera ( w skrócie oznaczane jako DFT z ang. Discrete Fourier
Bardziej szczegółowoZASADY WYZNACZANIA BEZPIECZNYCH ODSTĘPÓW IZOLACYJNYCH WEDŁUG NORMY PN-EN 62305
ZASADY WYZNACZANIA BEZPIECZNYCH ODSTĘPÓW IZOLACYJNYCH WEDŁUG NORMY PN-EN 62305 Henry Boryń Politechnia Gdańsa ODSTĘPY IZOLACYJNE BEZPIECZNE Zadania bezpiecznego odstępu izolacyjnego to: ochrona przed bezpośrednim
Bardziej szczegółowoMETODA PROJEKTOWANIA REJONU ZMIANY KIERUNKU TRASY KOLEJOWEJ
Problemy Kolejnictwa Zeszyt 5 97 Prof. dr hab. inż. Władysław Koc Politechnia Gdańsa METODA PROJEKTOWANIA REJONU ZMIANY KIERUNKU TRASY KOLEJOWEJ SPIS TREŚCI. Wprowadzenie. Ogólna ocena sytuacji geometrycznej
Bardziej szczegółowoWydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej
Politechnika Białostocka Wydział Elektryczny Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: Przetwarzanie Sygnałów Kod: TS1A400027 Temat ćwiczenia:
Bardziej szczegółowoA i A j lub A j A i. Operator γ : 2 X 2 X jest ciągły gdy
3. Wyład 7: Inducja i reursja struturalna. Termy i podstawianie termów. Dla uninięcia nieporozumień notacyjnych wprowadzimy rozróżnienie między funcjami i operatorami. Operatorem γ w zbiorze X jest funcja
Bardziej szczegółowoFFT i dyskretny splot. Aplikacje w DSP
i dyskretny splot. Aplikacje w DSP Marcin Jenczmyk m.jenczmyk@knm.katowice.pl Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii 10 maja 2014 M. Jenczmyk Sesja wiosenna KNM 2014 i dyskretny splot 1 / 17 Transformata
Bardziej szczegółowo