WPŁYW ASYMETRII MASOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH NA ICH ROZRZUT
|
|
- Eugeniusz Kozak
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 MODELOWNIE INśYNIERSKIE ISSN X 36, s , Gliwice 28 WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT LESZEK BRNOWSKI, JÓZEF GCEK Instytut Techniki Uzrojenia, Wojskowa kademia Techniczna leszek.aranowski@wat.edu.pl, jozef.gacek@wat.edu.pl Streszczenie. W pracy przedstawiono metodę wyznaczania rozrzutu pocisków strzeleckich powodowanego asymetrią masową pocisku. Wyprowadzono równania ruchu niewywaŝonego statycznie i dynamicznie pocisku wirującego, traktowanego jako ryła sztywna, w układzie związanym z głównymi centralnymi osiami ezwładności. Przeprowadzono adania wpływu asymetrii masowej na zakłócenie warunków początkowych wylotu pocisku z lufy oraz na zakłócenie ruchu pocisku dookoła środka masy na całej trajektorii lotu, a w konsekwencji na zwiększenie rozrzutu (zmniejszenie skupienia). 1. WSTĘP Charakterystyki rozrzutu punktów uderzenia pocisków strzeleckich zaleŝą głównie od rozrzutu wartości następujących parametrów: prędkości początkowej, kąta podniesienia i odchylenia lufy, masy pocisku oraz początkowej prędkości kątowej leŝącej w płaszczyźnie prostopadłej do osi podłuŝnej pocisku. W pracy przedstawiono metodę wyznaczania rozrzutu powodowanego pomijanym dotąd czynnikiem, a mianowicie asymetrią masową pocisku. Klasyczne równania ruchu pocisków stailizowanych wirowo [2] zakładają symetrię masową pocisku. Oznacza to, iŝ oś symetrii powierzchni zewnętrznej pocisku pokrywa się z podłuŝną centralną osią ezwładności pocisku, a masowe momenty ezwładności pocisku względem dwu osi prostopadłych do osi podłuŝnej są soie równe. Osie takiego układu tworzą układ związany O w xyz (rys. 1). Pocisk taki nazywamy pociskiem wywaŝonym (standardowym). Rys. 1. Orientacja układu głównych osi ezwładności pocisku Ox y z względem układu związanego z osią symetrii kształtu powierzchni zewnętrznej pocisku O w xyz
2 2 L. BRNOWSKI, J. GCEK W przypadku niejednorodności rozkładu masy elementów składowych pocisku, pocisk nie ma symetrii masowej (mówimy, Ŝe jest niewywaŝony). Osie układu związanego z pociskiem nie pokrywają się z jego głównymi osiami ezwładności Ox y z (rys. 1). Kąty δ z i δ y reprezentują niewywaŝenie dynamiczne pocisku, natomiast wektor e (ędący odległością między środkiem masy pocisku wywaŝonego i niewywaŝonego) określa niewywaŝenie statyczne. W celu określenia wpływu asymetrii masowej na lot pocisku opracowano model fizyczny pocisku z naoju pośredniego 5,56x45 mm (SS19) i wyprowadzono równania ruchu niewywaŝonego statycznie i dynamicznie pocisku wirującego, traktowanego jako ryła sztywna, w układzie związanym z głównymi centralnymi osiami ezwładności. Wyprowadzone równania posłuŝyły do opracowania oryginalnego programu komputerowego symulacji lotu niewywaŝonych pocisków strzeleckich i przeprowadzenia adań wpływu asymetrii masowej pocisku na zakłócenie warunków początkowych wylotu pocisku z lufy oraz na zakłócenie ruchu pocisku dookoła środka masy na całej trajektorii lotu, a w konsekwencji na zwiększenie rozrzutu pocisków na tarczy (zmniejszenie skupienia). 2. MODEL FIZYCZNY POCISKU TESTOWEGO Na potrzey modelowania fizycznego w pracy wykorzystano układy odniesienia zgodne z Polską Normą PN-83 [6]. Wykaz układów oraz kątów Bryanta [7] stosowanych przy wyprowadzaniu macierzy transformacji między układami przedstawiono na rys. 2. Szczegółowy opis kątów i konstruowania macierzy transformacji moŝna znaleźć w pracy [1]. Rys. 2. Układy wykorzystywane w modelowaniu lotu pocisków z asymetrią masowoezwładnościową Podstawowe charakterystyki modelu fizycznego, standardowego (wywaŝonego) pocisku kaliru 5,56 (rys. 1) z naoju pośredniego 5,56x45 mm (SS19), przedstawiono w taeli 1. Taela 1. Podstawowe charakterystyki modelu fizycznego pocisku testowego Charakterystyki geometryczne Charakterystyki masowo-ezwładnościowe d = 5,56 mm średnica pocisku m ON = 4, g masa l = 23,3 mm długość pocisku x ś.mon = 14,6 mm współrzędna środka masy S = 24,27 mm 2 powierzchnia charakterystyczna I xon =,13671 gcm 2 I yon = I zon = 1,16234 gcm 2 główne momenty ezwładnościowe Ze względu na płaski tor oraz krótki czas lotu rozpatrywanych pocisków, w modelu fi-
3 WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT 21 zycznym uwzględniono tylko dwie najistotniejsze siły działające na pocisk w normalnym układzie współrzędnych związanym z ziemią O x g y g z g : siłę aerodynamiczną i siłę cięŝkości. Wektor wypadkowy układu sił aerodynamicznych R działający na pocisk wyznaczono w układzie przepływu O w x a y a z a, natomiast wypadkowy moment układu sił aerodynamicznych M O względem środka masy pocisku - wyznaczono w układzie związanym z pociskiem O w xyz. Wówczas składowe sił i momentów aerodynamicznych moŝna przedstawić w następującej postaci [3]: 2 ρ R = Pxa, Pya, Pza = Cxa, Cya, Cza, S (1) 2 2 ρ M O = L, M, N = Cl, Cm, C n Sd (2) 2 gdzie ρ 2 / 2 - ciśnienie dynamiczne. W przypadku osiowosymetrycznych pocisków wirujących, gdy parametry lotu przyjmują małe wartości, współczynniki sił i momentów aerodynamicznych, po rozwinięciu w szereg Maclaurina i pominięciu wyrazów mało znaczących, moŝna przedstawić w następującej postaci uwzględniającej zaleŝność od: Ma liczy Macha, Re liczy Reynoldsa, α kąta natarcia, β kąta ślizgu, p,, r - ezwymiarowych składowych prędkości kątowej pocisku Ω: C = C Ma + C Ma + C Ma β (3) (,Re) 2 ( ) α 2 ( ) 2 2 xa x xα xβ C ( ) ( ) ( ) ya = Cy Ma + Cyβ Ma β + Cy α p Ma α p (4) C ( ) ( ) ( ) za = Cz Ma + Cz Ma α + Cz p Ma β p (5) α β ( ) C ( ) l = Cl Ma + Clp Ma p (6) ( ) ( ) ( ) ( ) C ( ) m = Cm Ma + Cm Ma α + Cm Ma + Cm& Ma & α + Cm p Ma β p (7) α α β ( ) ( ) ( ) ( ) C ( ) n = Cn Ma + Cnβ Ma β + Cnr Ma r + C Ma & C n & β + nα p Ma α p (8) β Ze względu na płaski tor lotu wektor siły cięŝkości w układzie normalnym związanym z ziemią o początku w środku masy pocisku Ox g y g z g moŝna wyrazić prostą zaleŝnością G = m gx, g, [,, ] g y g g z = m g g (9) 3. MODEL MTEMTYCZNY RUCHU POCISKU Z UWZGLĘDNIENIEM SYMETRII MSOWEJ Przestrzenny ruch pocisku, jako ryły sztywnej o stałej masie, na podstawie twierdzenia o zmianie pędu i krętu [3, 4, 5], moŝna w układzie poruszającym się z pociskiem, którego początek pokrywa się ze środkiem masy pocisku niewywaŝonego, opisać następującym układem równań wektorowych: δ K m + Ω K = R + G dt (1) δ K O + Ω KO = M O dt (11) gdzie: = [ u,, w ] - wektor prędkości środka masy pocisku względem Ziemi, K Kg Kg Kg K O - wektor momentu pędu (krętu) pocisku względem jego środka masy Skalarne równania ruchu z uwzględnieniem asymetrii masowej pocisku
4 22 L. BRNOWSKI, J. GCEK W ostatecznej postaci wektorowo-macierzowej model matematyczny ruchu pocisku w atmosferze ziemskiej z uwzględnieniem asymetrii masowej zawiera: - dynamiczne równania ruchu środka masy pocisku w układzie Ox y z u& K Px / m g xg r uk & K ( ) Py / m g y r g p α β = L L K δ δ δ + L + (12) ΦΘΨ x y z w& K Pz / m g p w z K g - kinematyczne równania ruchu środka masy pocisku x& g ukg uk 1 yg Kg & = = L K ΦΘΨ (13) z g w & Kg w K - dynamiczne równania ruchu pocisku dookoła środka masy w układzie Ox y z I x p& L ex Pxa I y & M e δxδ yδ z y α ( β ) P = L + L L ya δ δ δ + x y z I z r& N e z P za r I x p + r p I y (14) p I z r - kinematyczne równania ruchu pocisku dookoła środka masy Ψ& sin Φ cos Θ cos Φ cos Θ p Θ & cos sin = Φ Φ (15) Φ& 1 sin Φ tg Θ cos Φ tg Θ r - związki geometryczne i równania uzupełniające: - na kąt pochylenia i odchylenia wektora prędkości środka masy pocisku względem Ziemi K w γ = arcsin Kg, χ = arctg Kg (16) u K - na składowe wektora prędkości wiatru W w układzie Ox y z. W x W xg W y = L W ΦΘΨ yg W z W zg (17) - na składowe prędkości pocisku względem powietrza w układzie związanym O w xyz u uk W x 1 = L δ xδ yδ z K W y w wk W z (18) - na kąt natarcia i kąt ślizgu w α = arctg u, β = arcsin (19) - na ezwymiarowe składowe prędkości kątowej pocisku w układzie związanym O w xyz Kg
5 gdzie: WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT K k k k p p 1 d δ = L xδ yδ z (2) r r = u + + w - prędkość pocisku względem ziemi, = u + + w - prędkość pocisku względem powietrza,,, - składowe wektora prędkości wiatru w układzie ziemskim. W xg W yg W zg 3.2. Warunki początkowe wylotu pocisku z lufy z uwzględnieniem asymetrii masowej Scałkowanie numeryczne równań róŝniczkowych ruchu pocisku (12 2) wymaga określenia warunków początkowych na wektor prędkości postępowej środka masy pocisku K oraz na wektor prędkości kątowej pocisku Ω w przekroju wylotowym lufy pistoletu. Rys. 3. Składowa prędkości postępowej środka masy pocisku w przekroju wylotowym lufy generowana niewywaŝeniem statycznym pocisku r e i prędkością orotową pocisku p W przypadku pocisku niewywaŝonego, gdy jego środek masy O nie leŝy na osi symetrii powierzchni zewnętrznej pocisku (rys. 3), wektor prędkości postępowej K zgodnie z zasadami mechaniki klasycznej [5] moŝna wyrazić w postaci następującej sumy K = + Ω r e (21) gdzie: prędkość wylotowa pocisku wzdłuŝ przewodu lufy. W układzie związanym z pociskiem = [ u K,, ] Ω prędkość kątowa pocisku w przekroju wylotowym lufy. W układzie związanym z pociskiem Ω = [ p,, r ], r e - wektor określający połoŝenie środka masy pocisku niewywaŝonego względem osi symetrii powierzchni zewnętrznej pocisku. W układzie związanym z głównymi osiami ezwładności r = [, e, e ] e y z Składowe początkowej prędkości postępowej pocisku niewywaŝonego K (21) w układzie związanym z głównymi osiami ezwładności Ox y z dają się wówczas sprowadzić do następującej postaci wektorowo-macierzowej
6 24 L. BRNOWSKI, J. GCEK uk uk r K = K δ r p xδ yδ z δ xδ yδ z e = L L y (22) w p e K z Natomiast składowe początkowej prędkości kątowej pocisku niewywaŝonego Ω, w układzie związanym z głównymi osiami ezwładności Ox y z, moŝna wyrazić w następującej postaci wektorowo-macierzowej p p Ω = δ = L xδ yδ z (23) r r 4. WYNIKI OBLICZEŃ NUMERYCZNYCH Badania wpływu asymetrii masowej na rozrzut pocisków przeprowadzono na przykładzie symulacji strzelania z karainka kal. 5,56 naojem pośrednim 5,56x45 mm (SS19) dla następujących parametrów początkowych: u K = 896,3 m/s, p = rad/s, kąt podniesienia lufy (kąta celownika) C =,8, gwarantujący zerowe przewyŝszenie toru pocisku standardowego na odległości x g = 2 m. Zadano wpływ zakłóceń (odchyleń) następujących charakterystyk masowych: - odchyłki masy pocisku w granicach ± 1%, charakterystyczne parametry lotu pocisku dla kilku wyranych odległości x g = [5, 1, 2, 4] m zestawiono w taeli 2, - niewywaŝenia statycznego pocisku e x = 1% l =,233 mm oraz e x = 5% l = 1,165 mm (środek masy przesunięty do tyłu względem środka masy pocisku standardowego), wyniki uzyskanych oliczeń numerycznych w postaci uchyów na tarczy punktów uderzenia (w 2 2 poziomie = ygon yg i w pionie h = zgon zg oraz = + zg ) w odniesieniu do punktu uderzenia pocisku standardowego, w funkcji odległości x g zawarto w taeli 3, niewywaŝenia statycznego pocisku r = e + e, ϕ = (środek masy odsunięty od osi e y z symetrii pocisku standardowego o r e = 1% d =,56 mm oraz r e = 5% d =,278 mm), wyniki oliczeń przedstawiono w taeli 4, - niewywaŝenia dynamicznego pocisku δ y =,1 oraz δ y = 1,, wyniki oliczeń zestawiono w taeli 5. Taela 2. Porównanie parametrów lotu pocisku o róŝnych masach w funkcji odległości x g masa pocisku - m [g] / prędkość początkowa - u K [m/s] m = 3,6 / u K = 899,1 m ON = 4, / u K = 896,3 m = 4,4 / u K = 894,1 x g t h=-z g y g K t ON h ON y gon KON t h=-z g y g K [m] [ms] [mm] [mm] [m/s] [ms] [mm] [mm] [m/s] [ms] [mm] [mm] [m/s] ,8,3 847, ,8,3 849, ,7,3 851, ,6 1,5 796, ,8 1,3 84, ,6 1,2 81,1
7 WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT ,2 6,6 698,7 25, 5,9 715, ,6 5,3 729, ,3 34,4 519, ,1 29,7 551, ,3 26,1 577,8 Taela 3. Uchyy wywołane niewywaŝeniem statycznym pocisku e x e x = 1% l =,233 mm e x = 5% l = 1,165 mm x g h=-z g y g h h=-z g y g h [m] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 5 54,75,25,2,6,6 54,7,16,7,15, ,66 1,8,9,23,25 75,53,63,22,68,71 2 -,39 4,85,39 1,1 1,8-1,4 2,77 1,4 3,9 3, ,5 24,66 1,94 5,1 5,37-785,88 14,62 5,77 15,5 16, Taela 4. Uchyy wywołane niewywaŝeniem statycznym pocisku r = e + e, ϕ = e y z r e = 1% d =,56 mm r e = 5% d =,278 mm x g h=-z g y g h h=-z g y g h [m] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 5 52,8-98, 2, 98,3 98,3 45, -487,7 9,7 488, 488,1 1 71,9-195,5 3,8 196,8 196,9 56,8-975,8 19, 977,1 977,3 2-7,7-387,7 7,7 393,6 393,7-38, -1948,1 38, 1954, 1954, ,5-757,6 15,4 787,3 787,5-856,6-3878,4 76,5 398,1 398,9 Taela 5. Uchyy wywołane niewywaŝeniem dynamicznym pocisku δ y δ y =,1 δ y = 1, x g h=-z g y g h h=-z g y g h [m] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 5 42,1 92,1 12,7-91,8 92,7-71,6 917,9 126,4-917,6 926,3 1 51,1 183,3 24,7-182, 183,7-168,5 1822,1 244,3-182,8 1837,1 2-49,4 37,2 49,4-364,3 367,6-495, 3652,1 495, -3646,2 3679,7
8 26 L. BRNOWSKI, J. GCEK 4-879,9 758, 99,8-728,3 735,1-178,4 7311,1 1,3 7281,4 7349,8 4. PODSUMOWNIE I WNIOSKI KOŃCOWE Przeprowadzone adania numeryczne wpływu odchyłki masy oraz asymetrii masowej pocisku (spowodowanej niejednorodnością rozkładu masy) na wielkość rozrzutu rozpatrywanego pocisku testowego pozwalają wyciągnąć następujące wnioski: największy wpływ na rozrzut pocisków ma niewywaŝenie dynamiczne (taela 5) oraz niewywaŝenie statyczne, gdy środek masy nie leŝy na osi symetrii pocisku standardowego (taela 4), zdecydowanie mniejszy wpływ na rozrzut ma niewywaŝenie statyczne, gdy środek masy pozostaje na osi symetrii pocisku standardowego (taela 3), poniewaŝ asymetria masowa ma kilkakrotnie większy wpływ na rozrzut niŝ odchyłka masy pocisku (taela 2), naleŝałoy rozwaŝyć konieczność określania w dokumentacji technicznej pocisków tolerancji nie tylko na masę, ale i na jej jednorodność rozkładu. LITERTUR Praca naukowa finansowana ze środków Komitetu Badań Naukowych w latach jako projekt adawczy TB Baranowski L.: Modelowanie i adania procesu samonaprowadzania rakiety z-p w zmiennych warunkach atmosferycznych. Rozprawa doktorska. Warszawa Baranowski L.: Modele trajektorii ruchu pocisku artyleryjskiego w układach odniesienia zgodnych z polską normą PN-83. Biuletyn WT 22, LI, 1, s Gacek J.: Balistyka zewnętrzna. Cz. I.: Modelowanie zjawisk alistyki zewnętrznej i dynamiki lotu. Warszawa : Wyd. WT, Лебедев., Чернобровкин Л. С.: Динамика полета. Машиностроение, Москва Osiński Z.: Mechanika ogólna. Warszawa : PWN, PN-83/L-11. 1: Mechanika lotu samolotów i śmigłowców. Dz. Norm i Miar nr1/1984 poz1. 7. García de Jalón, Bayo E.: Kinematic and dynamic simulation of multiody systems. The Real-Time Challenge. New York : Springer-erlag, DISPERSION OF SPIN-STBILIZED PROJECTILES DUE TO ITS MSS SYMMETRY Summary. The method of estimation of dispersion of the projectile caused y their asymmetry is presented. The euations of motion of statically and dynamically unalanced projectile in coordinate system that coincides with the principle axis of inertia are deried. The computer simulations of an unalanced projectile motion are performed. The influence of mass asymmetry on the muzzle elocity and the characteristics of angular motion of the projectile on their whole trajectory, as well as the resulting dispersion magnitude are inestigated.
RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA
Dr inż. Andrzej Polka Katedra Dynamiki Maszyn Politechnika Łódzka RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA Streszczenie: W pracy opisano wzajemne położenie płaszczyzny parasola
S Y L A B U S P R Z E D M I O T U
"Z A T W I E R D Z A M" Dziekan Wydziału Mechatroniki i Lotnictwa podpis prof. dr hab. inż. Radosław TRĘBIŃSKI Warszawa, dnia... NAZWA PRZEDMIOTU: Kod przedmiotu: Podstawowa jednostka organizacyjna (PJO):
Analiza efektywności metody proporcjonalnej nawigacji w sterowaniu gazodynamicznym wirujących obiektów latających *
PROBLEMY MECHATRONIKI UZBROJENIE, LOTNICTWO, INśYNIERIA BEZPIECZEŃSTWA ISSN 08-589 (3), 0, 37-54 Analiza efektywności metody proporcjonalnej nawigacji w sterowaniu gazodynamicznym wirujących obiektów latających
MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 KINEMATYKA Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY Prowadzący: dr Krzysztof Polko Określenie położenia ciała sztywnego Pierwszy sposób: Określamy położenia trzech punktów ciała nie leżących
EKSPERYMENTALNA WERYFIKACJA MODELU MATEMATYCZNEGO LOTU RAKIETY NADDŹWIĘKOWEJ
Prof. dr hab. inż. Bogdan ZYGMUNT Dr inż. Krzysztof MOTYL Wojskowa Akademia Techniczna Dr inż. Edward OLEJNICZAK Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych Mgr inż. Tomasz RASZTABIGA Mesko S.A. Skarżysko-Kamienna
Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.
Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia. Grupa 1. Kinematyka 1. W ciągu dwóch sekund od wystrzelenia z powierzchni ziemi pocisk przemieścił się o 40 m w poziomie i o 53
Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)
Kinematyka Mechanika ogólna Wykład nr 7 Elementy kinematyki Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez wnikania w związek
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 6 2016/2017, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 7 2012/2013, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
WPŁYW POLA PRĘDKOŚCI INDUKOWANEJ NA LOT POCISKU RAKIETOWEGO ODPALANEGO ZE ŚMIGŁOWCA
MODELOWANIE INŻYNIERSKIE nr 57, ISSN 1896-771X WPŁYW POLA PRĘDKOŚCI INDUKOWANEJ NA LOT POCISKU RAKIETOWEGO ODPALANEGO ZE ŚMIGŁOWCA Grzegorz Kowaleczko 1,2, Mirosław Nowakowski 1, Edward Olejniczak 1, Andrzej
MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Wykład Nr 3 KINEMATYKA Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ Prowadzący: dr Krzysztof Polko Pojęcie Ruchu Płaskiego Rys.1 Ruchem płaskim ciała sztywnego nazywamy taki ruch, w którym wszystkie
Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.
Ćwiczenie M- Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. Cel ćwiczenia: pomiar przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła fizycznego.. Przyrządy: wahadło rewersyjne, elektroniczny
MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Wykład Nr 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO Prowadzący: dr Krzysztof Polko WSTĘP z r C C(x C,y C,z C ) r C -r B B(x B,y B,z B ) r C -r A r B r B -r A A(x A,y A,z A ) Ciało sztywne
I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO
I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO A. RÓŻNICZKOWE RÓWNANIA RUCHU A1. Bryła o masie m przesuwa się po chropowatej równi z prędkością v M. Podać dynamiczne równania ruchu bryły i rozwiązać je tak, aby wyznaczyć
Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści
Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, 2010 Spis treści Część I. STATYKA 1. Prawa Newtona. Zasady statyki i reakcje więzów 11 1.1. Prawa Newtona 11 1.2. Jednostki masy i
.DOŚWIADCZALNE CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNE MODELU SAMOLOTU TU-154M W OPŁYWIE SYMETRYCZNYM I NIESYMETRYCZNYM
.DOŚWIADCZALNE CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNE MODELU SAMOLOTU TU-154M W OPŁYWIE SYMETRYCZNYM I NIESYMETRYCZNYM ALEKSANDER OLEJNIK MICHAŁ FRANT STANISŁAW KACHEL MACIEJ MAJCHER Wojskowa Akademia Techniczna,
Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka
Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka SPIS TREŚCI Przedmowa... 7 1. PODSTAWY MECHANIKI... 11 1.1. Pojęcia podstawowe... 11 1.2. Zasada d Alemberta... 18 1.3. Zasada prac
WIZUALIZACJA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W ŚRODOWISKU MATLAB/SIMULINK Z WYKORZYSTANIEM PROGRAMU FLIGHTGEAR
MECHANIK 7/015 Mgr inż. Mirosław MAKOWSKI Dr inż. Konrad SIENICKI Dr inż. Krzysztof MOTYL Wojskowa Akademia Techniczna DOI: 10.17814/mechanik.015.7.64 WIZUALIZACJA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W ŚRODOWISKU
Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki dr inż. Marek Wojtyra Instytut Techniki Lotniczej
Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska
Podstawy robotyki Wykład II Ruch ciała sztywnego w przestrzeni euklidesowej Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska Preliminaria matematyczne
KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury
KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury Funkcje wektorowe Jeśli wektor a jest określony dla parametru t (t należy do przedziału t (, t k )
Układy współrzędnych
Układy współrzędnych Układ współrzędnych matematycznie - funkcja przypisująca każdemu punktowi danej przestrzeni skończony ciąg (krotkę) liczb rzeczywistych zwanych współrzędnymi punktu. Układ współrzędnych
Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego
Nazwisko i imię: Zespół: Data: Cel ćwiczenia: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego wyznaczenie momentów bezwładności brył sztywnych Literatura
Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni
Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni Tabele wzorów matematycznych i fizycznych oraz obszerniejsze listy zadań do kursu są dostępne
Drgania i fale II rok Fizyk BC
00--07 5:34 00\FIN00\Drgzlo00.doc Drgania złożone Zasada superpozycji: wychylenie jest sumą wychyleń wywołanych przez poszczególne czynniki osobno. Zasada wynika z liniowości związku między wychyleniem
KOMPUTEROWA SYMULACJA DZIAŁANIA GŁOWICY BOJOWEJ POCISKÓW RAKIETOWYCH KLASY Z-Z
Kpt. mgr inż. Kamil WACŁAWIK Płk rez. dr inż. Konrad SIENICKI Ppłk dr inż. Krzysztof MOTYL Mjr dr inż. Dariusz RODZIK Wojskowa Akademia Techniczna DOI: 10.17814/mechanik.015.7.313 KOMPUTEROWA SYMULACJA
PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ
LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie N 7 PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ . Cel ćwiczenia Doświadczalne i teoretyczne wyznaczenie profilu prędkości w rurze prostoosiowej 2. Podstawy teoretyczne:
Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym
Mechanika ogólna Wykład nr 14 Elementy kinematyki i dynamiki 1 Kinematyka Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez
Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)
Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.) I (zasada bezwładności) Istnieje taki układ odniesienia, w którym ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym, jeśli nie działają
Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9
Fizyka 1 (mechanika) 1100-1AF14 Wykład 9 Jerzy Łusakowski 05.12.2016 Plan wykładu Żyroskopy, bąki, etc. Toczenie się koła Ruch w polu sił centralnych Żyroskopy, bąki, etc. Niezrównoważony żyroskop L m
Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego
POLTECHNKA ŚLĄSKA WYDZAŁ CHEMCZNY KATEDRA FZYKOCHEM TECHNOLOG POLMERÓW LABORATORUM Z FZYK Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego WYZNACZANE MOMENTÓW BEZWŁADNOŚC
PROJEKTOWANIE I BUDOWA
ObciąŜenia usterzenia PROJEKTOWANIE I BUDOWA OBIEKTÓW LATAJĄCYCH I ObciąŜenia usterzenia W. BłaŜewicz Budowa samolotów, obciąŝenia St. Danilecki Konstruowanie samolotów, wyznaczanie ociąŝeń R. Cymerkiewicz
VII.1 Pojęcia podstawowe.
II.1 Pojęcia podstawowe. Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Model matematyczny ciała sztywnego Zbiór punktów materialnych takich, że r r = const; i, j= 1,... N i j Ciało sztywne nie ulega odkształceniom w wyniku
i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]
Ćwiczenia nr TEMATYKA: Układy współrzędnych: kartezjański, walcowy (cylindryczny), sferyczny (geograficzny), Przekształcenia: izometryczne, nieizometryczne. DEFINICJE: Wektor wodzący: wektorem r, ρ wodzącym
MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Wykład Nr 11 Praca, moc, energia Prowadzący: dr Krzysztof Polko PRACA MECHANICZNA SIŁY STAŁEJ Pracą siły stałej na prostoliniowym przemieszczeniu w kierunku działania siły nazywamy iloczyn
Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni
Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni Zadanie 6.1. Obliczyć długości podanych wektorów a) a = [, 4, 12] b) b = [, 5, 2 2 ] c) c = [ρ cos φ, ρ sin φ, h], ρ 0, φ, h R c) d = [ρ cos φ cos
Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż.
Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż. Joanna Szulczyk Politechnika Warszawska Instytut Techniki Lotniczej i Mechaniki
Ćwiczenie N 13 ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO
LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie N ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO . Cel ćwiczenia Doświadczalne wyznaczenie rozkładu ciśnienia piezometrycznego w zwęŝce Venturiego i porównanie go z
ANIMACJA KOMPUTEROWA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W PAKIECIE MATHCAD
Prof. dr hab. inż. Bogdan ZYGMUNT Dr inż. Krzysztof MOTYL Wojskowa Akademia Techniczna DOI: 10.17814/mechanik.2015.7.321 ANIMACJA KOMPUTEROWA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W PAKIECIE MATHCAD Streszczenie: Przedstawiono
Laboratorium komputerowe z wybranych zagadnień mechaniki płynów
FORMOWANIE SIĘ PROFILU PRĘDKOŚCI W NIEŚCIŚLIWYM, LEPKIM PRZEPŁYWIE PRZEZ PRZEWÓD ZAMKNIĘTY Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia będzie analiza formowanie się profilu prędkości w trakcie przepływu płynu przez
MECHANIKA OGÓLNA (II)
MECHNIK GÓLN (II) Semestr: II (Mechanika I), III (Mechanika II), rok akad. 2013/2014 Liczba godzin: sem. II *) - wykład 30 godz., ćwiczenia 30 godz. sem. III *) - wykład 30 godz., ćwiczenia 30 godz., ale
J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu
J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu Siły wewnętrzne wzajemne oddziaływania elementów mas wydzielonego obszaru płynu, siły o charakterze powierzchniowym, znoszące się parami. Siły zewnętrzne wynik oddziaływania
MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej
MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej Daniel Lewandowski Politechnika Wrocławska, Wydział Mechaniczny, Katedra Mechaniki i Inżynierii Materiałowej http://kmim.wm.pwr.edu.pl/lewandowski/
5. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY
Część 2. METODA PRZEMIESZCZEŃ PRZYKŁAD LICZBOWY.. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY.. Działanie sił zewnętrznych Znaleźć wykresy rzeczywistych sił wewnętrznych w ramie o schemacie i obciążeniu podanym
MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Prowadzący: dr Krzysztof Polko PLAN WYKŁADÓW 1. Podstawy kinematyki 2. Ruch postępowy i obrotowy bryły 3. Ruch płaski bryły 4. Ruch złożony i ruch względny 5. Ruch kulisty i ruch ogólny bryły
Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej
Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej 1. Wielkości dynamiczne w ruchu postępowym. a. Masa ciała jest: - wielkością skalarną, której wielkość jest niezmienna
kierunkowy (podstawowy / kierunkowy / inny HES) obowiązkowy (obowiązkowy / nieobowiązkowy) polski semestr szósty
Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014
Rozkłady wielu zmiennych
Rozkłady wielu zmiennych Uogólnienie pojęć na rozkład wielu zmiennych Dystrybuanta, gęstość prawdopodobieństwa, rozkład brzegowy, wartości średnie i odchylenia standardowe, momenty Notacja macierzowa Macierz
Redukcja płaskiego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci
Redukcja płaskiego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci Twierdzenie o redukcji: Każdy układ wektorów równoważny jest układowi złożonemu ze sumy o początku w dowolnym punkcie
ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI
MODELOWANIE INŻYNIERSKIE ISSN 1896-771X 40, s. 111-116, Gliwice 2010 ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI ANTONI JOHN, AGNIESZKA MUSIOLIK Katedra Wytrzymałości Materiałów i Metod Komputerowych Mechaniki, Politechnika
PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ
POLITECHNIKA POZNAŃSKA WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA INSTYTUT KONSTRUKCJI BUDOWLANYCH ZAKŁAD MECHANIKI BUDOWLI PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ Jakub Kałużny Ryszard Klauza Grupa B3 Semestr
Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel
Mechanika Wykład 2 Paweł Staszel 1 Przejście graniczne 0 2 Podstawowe twierdzenia o pochodnych: pochodna funkcji mnożonej przez skalar pochodna sumy funkcji pochodna funkcji złożonej pochodna iloczynu
Modelowanie Fizyczne w Animacji Komputerowej
Modelowanie Fizyczne w Animacji Komputerowej Wykład 2 Dynamika Bryły Sztywnej Animacja w Blenderze Maciej Matyka http://panoramix.ift.uni.wroc.pl/~maq/ Rigid Body Dynamics https://youtu.be/_e70usvrjra
MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych
MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych Prowadzący: dr Krzysztof Polko Dynamiczne równania ruchu układu punktów materialnych Układem punktów materialnych nazwiemy zbiór punktów w sensie
ZASADY ZALICZANIA PRZEDMIOTU:
WYKŁADOWCA: dr hab. inż. Katarzyna ZAKRZEWSKA, prof. AGH KATEDRA ELEKTRONIKI, paw. C-1, p. 317, III p. tel. 617 29 01, tel. kom. 0 601 51 33 35 zak@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~zak 2012/2013, zima
OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym
OPŁYW PROFILU Ciała opływane Nieopływowe Opływowe walec kula profile lotnicze łopatki spoilery sprężarek wentylatorów turbin Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym Płaski np. z blachy
Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka
Bryła sztywna Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka Moment bezwładności Prawa ruchu Energia ruchu obrotowego Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym Przypomnienie Równowaga bryły
MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu
MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu Prowadzący: dr Krzysztof Polko Dynamiczne równania ruchu Druga zasada dynamiki zapisana w postaci: Jest dynamicznym wektorowym równaniem ruchu. Dynamiczne
Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju
Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji -go i 2-go rodzaju Dr Joanna Banaś Zakład Badań Systemowych Instytut Sztucznej Inteligencji i Metod Matematycznych Wydział Informatyki Politechniki
Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia
Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia Przedmiot: Mechanika Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy Kod przedmiotu: IM 1 S 0 2 24-0_1 Rok: I Semestr: 2 Forma studiów:
Przykład 4.2. Sprawdzenie naprężeń normalnych
Przykład 4.. Sprawdzenie naprężeń normalnych Sprawdzić warunki nośności przekroju ze względu na naprężenia normalne jeśli naprężenia dopuszczalne są równe: k c = 0 MPa k r = 80 MPa 0, kn 0 kn m 0,5 kn/m
Spis treści. Wstęp Część I STATYKA
Spis treści Wstęp... 15 Część I STATYKA 1. WEKTORY. PODSTAWOWE DZIAŁANIA NA WEKTORACH... 17 1.1. Pojęcie wektora. Rodzaje wektorów... 19 1.2. Rzut wektora na oś. Współrzędne i składowe wektora... 22 1.3.
Weryfikacja modelu matematycznego lotu 35 mm pocisku przeciwlotniczego na podstawie tabel strzelniczych
PROBLEMY MECHATRONIKI. UZBROJENIE, LOTNICTWO, INŻYNIERIA BEZPIECZEŃSTWA ISSN 081 5891 (), 010, 35-49 Weryfikacja modelu matematycznego lotu 35 mm pocisku przeciwlotniczego na podstawie tabel strzelniczych
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas oddziaływanie między ciałami, ani też rola, jaką to
Geometria analityczna
Geometria analityczna Wektory Zad Dane są wektory #» a, #» b, #» c Znaleźć długość wektora #» x (a #» a = [, 0, ], #» b = [0,, 3], #» c = [,, ], #» x = #» #» a b + 3 #» c ; (b #» a = [,, ], #» b = [,,
Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym
FIZYKA I Wykład III Mechanika: Pojęcia podstawowe dynamika i punktu historiamaterialnego (VI) Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym s = v 0 t + at v 0 = 0; a = g; s = h h = gt F o = k v F g
Bąk wirujący wokół pionowej osi jest w równowadze. Momenty działających sił są równe zero (zarówno względem środka masy S jak i punktu podparcia O).
Bryła sztywna (2) Bąk Równowaga Rozważmy bąk podparty wirujący do okoła pionowej osi. Z zasady zachowania mementu pędu wynika, że jeśli zapewnimy znikanie momentów sił to kierunek momentu pędu pozostanie
Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL
Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL We wstępnej analizie przyjęto następujące założenia: Dwuwymiarowość
MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Wykład Nr 8 Drgania punktu materialnego Prowadzący: dr Krzysztof Polko Wstęp Drgania Okresowe i nieokresowe Swobodne i wymuszone Tłumione i nietłumione Wstęp Drgania okresowe ruch powtarzający
WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE
ĆWICZENIE 1 WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA Cel ćwiczenia: Doświadczalne potwierdzenie twierdzenia Steinera, wyznaczenie
RÓWNANIE RÓśNICZKOWE LINIOWE
Analiza stanów nieustalonych metodą klasyczną... 1 /18 ÓWNANIE ÓśNICZKOWE INIOWE Pod względem matematycznym szukana odpowiedź układu liniowego o znanych stałych parametrach k, k, C k w k - tej gałęzi przy
Niektóre wyniki badań symulacyjnych wpływu charakterystyk konstrukcyjnych karabinka automatycznego na jego odrzut i podrzut
PROBLEMY MECHATRONIKI UZBROJENIE, LOTNICTWO, INśYNIERIA BEZPIECZEŃSTWA ISSN 281-5891 2 (4), 211, 73-84 Niektóre wyniki badań symulacyjnych wpływu charakterystyk konstrukcyjnych karabinka automatycznego
REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA
REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA Opis układu cząsteczek w mechanice kwantowej: 1. Funkcja falowa, 2. Wektora stanu ψ. TRANSFORMACJE UKŁADU CZĄSTEK: 1.
Symulacje komputerowe
Fizyka w modelowaniu i symulacjach komputerowych Jacek Matulewski (e-mail: jacek@fizyka.umk.pl) http://www.fizyka.umk.pl/~jacek/dydaktyka/modsym/ Symulacje komputerowe Dynamika bryły sztywnej Wersja: 8
MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH
dr inż. Robert Szmit Przedmiot: MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH WYKŁAD nr Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Katedra Geotechniki i Mechaniki Budowli Opis stanu odkształcenia i naprężenia powłoki
Temat ćwiczenia: Wyznaczenie elementów orientacji zewnętrznej pojedynczego zdjęcia lotniczego
Uniwersytet Rolniczy w Krakowie Wydział InŜynierii Środowiska i Geodezji Katedra Fotogrametrii i Teledetekcji Temat ćwiczenia: Wyznaczenie elementów orientacji zewnętrznej pojedynczego zdjęcia lotniczego
Pochodna funkcji jednej zmiennej
Pochodna funkcji jednej zmiennej Def:(pochodnej funkcji w punkcie) Jeśli funkcja f : D R, D R określona jest w pewnym otoczeniu punktu 0 D i istnieje skończona granica ilorazu różniczkowego: f f( ( 0 )
ANALIZA OBCIĄŻEŃ JEDNOSTEK NAPĘDOWYCH DLA PRZESTRZENNYCH RUCHÓW AGROROBOTA
Inżynieria Rolnicza 7(105)/2008 ANALIZA OBCIĄŻEŃ JEDNOSTEK NAPĘDOWYCH DLA PRZESTRZENNYCH RUCHÓW AGROROBOTA Katedra Podstaw Techniki, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Streszczenie. W pracy przedstawiono
MECHANIKA 2. Zasady pracy i energii. Wykład Nr 12. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Wykład Nr 12 Zasady pracy i energii Prowadzący: dr Krzysztof Polko WEKTOR POLA SIŁ Wektor pola sił możemy zapisać w postaci: (1) Prawa strona jest gradientem funkcji Φ, czyli (2) POTENCJAŁ
PF11- Dynamika bryły sztywnej.
Instytut Fizyki im. Mariana Smoluchowskiego Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego Zajęcia laboratoryjne w I Pracowni Fizycznej dla uczniów szkół ponadgimnazjalych
ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,
ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, MAT00405 PRZEKSZTAL CANIE WYRAZ EN ALGEBRAICZNYCH, WZO R DWUMIANOWY NEWTONA Uprościć podane wyrażenia 7; (b) ( 6)( + ); (c) a 5 6 8a ; (d) ( 5 )( 5 + ); (e) ( 45x 4 y
Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI:
Bryła sztywna Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI: Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym Ogólne wyrażenie na moment pędu Tensor momentu bezwładności Osie główne Równania Eulera Bak swobodny Porównanie
Projektowanie Aerodynamiczne Wirnika Autorotacyjnego
Obliczeniowa Analiza Własności Aerodynamicznych Profili Łopat Nowoczesnych Wirników Autorotacyjnych Projektowanie Aerodynamiczne Wirnika Autorotacyjnego Wieńczysław Stalewski Adam Dziubiński Działanie
METODA WYZNACZENIA WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA AERODYNAMICZNEGO POCISKÓW STABILIZOWANYCH OBROTOWO
mgr inż. Tadeusz KUŚNIERZ Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia METODA WYZNACZENIA WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA AERODYNAMICZNEGO POCISKÓW STABILIZOWANYCH OBROTOWO Streszczenie: W artykule przedstawiono empiryczną
Autor: mgr inż. Robert Cypryjański METODY KOMPUTEROWE
METODY KOMPUTEROWE PRZYKŁAD ZADANIA NR 1: ANALIZA STATYCZNA KRATOWNICY PŁASKIEJ ZA POMOCĄ MACIERZOWEJ METODY PRZEMIESZCZEŃ Polecenie: Wykonać obliczenia statyczne kratownicy za pomocą macierzowej metody
ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),
ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j
Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej
Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej Dynamika ruchu postępowego 1. Balon opada ze stałą prędkością. Jaką masę balastu należy wyrzucić, aby balon
Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach
Dr Kazimierz Sierański kazimierz.sieranski@pwr.edu.pl www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach Forma zaliczenia kursu: egzamin końcowy Grupa kursów -warunkiem
Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)
Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!) Agnieszka Obłąkowska-Mucha WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha Kinematyka ruchu
Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego
Ćwiczenie nr Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego. Wymagania do ćwiczenia 1. ynamika ruchu obrotowego.. rgania harmoniczne Literatura:. Halliday, R. Resnick,
PRÓBNA MATURA ZADANIA PRZYKŁADOWE
ZESPÓŁ SZKÓŁ HOTELARSKO TURYSTYCZNO GASTRONOMICZNYCH NR UL. KRASNOŁĘCKA, WARSZAWA Z A D AN I A Z A M K N I Ę T E ) Liczba, której 5% jest równe 6, to : A. 0, C. 0. D. 0 5% 6 II sposób: x nieznana liczba
Zagadnienie odwrotne balistyki zewnętrznej i algorytm wyznaczania parametrów modeli ruchu pocisków artyleryjskich
BIULETYN WAT VOL. LVI, NR 4, 007 Zagadnienie odwrotne balistyki zewnętrznej i algorytm wyznaczania parametrów modeli ruchu pocisków artyleryjskich LESZEK BARANOWSKI, MAREK ANDRZEJ KOJDECKI* Wojskowa Akademia
INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 4 OKREŚLENIE WSPÓŁCZYNNIKA STRAT LOEKALNYCH
INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI Laboratorium z mechaniki płynów ĆWICZENIE NR 4 OKREŚLENIE WSPÓŁCZYNNIKA STRAT LOEKALNYCH . Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest doświadczalne
Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Teoria Maszyn i Mechanizmów
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Teoria Maszyn i Mechanizmów Prof. dr hab. inż. Janusz Frączek Instytut
PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO
Transport, studia niestacjonarne I stopnia, semestr I Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Adam Wosatko Ewa Pabisek Skalar Definicja Skalar wielkość fizyczna (lub geometryczna)
Przykład Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. D A
Przykład 1.4. Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. Rysunek przedstawia łuk trójprzegubowy, kołowy, ze ściągiem. Łuk obciążony jest obciążeniem stycznym do łuku, o stałej gęstości na jednostkę długości
WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II
Wykład II I. Algebra wektorów 2.1 Iloczyn wektorowy pary wektorów. 2.1.1 Orientacja przestrzeni Załóżmy, że trójka wektorów a, b i c jest niekomplanarna. Wynika z tego, że żaden z tych wektorów nie jest
Aerodynamika I. wykład 2: 2: Skośne fale uderzeniowe iifale rozrzedzeniowe. POLITECHNIKA WARSZAWSKA - wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa
Aerodynamika I Skośne fale uderzeniowe i fale rozrzedzeniowe naddźwiękowy przepływ w kanale dla M = 2 (rozkład liczby Macha) 19 maja 2014 Linie Macha Do tej pory, rozważaliśmy problemy dynamiki gazu, które
Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1. MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17
Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1 MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17 Część 1 analiza kinematyczna układów płaskich Przeprowadzić analizę kinematyczną układu. Odpowiednią
Matematyka stosowana i metody numeryczne
Ewa Pabisek Adam Wosatko Piotr Pluciński Matematyka stosowana i metody numeryczne Konspekt z wykładu 14 Rachunekwektorowy W celu zdefiniowania wektora a należy podać: kierunek(prostą na której leży wektor)