WPŁYW ASYMETRII MASOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH NA ICH ROZRZUT

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "WPŁYW ASYMETRII MASOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH NA ICH ROZRZUT"

Transkrypt

1 MODELOWNIE INśYNIERSKIE ISSN X 36, s , Gliwice 28 WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT LESZEK BRNOWSKI, JÓZEF GCEK Instytut Techniki Uzrojenia, Wojskowa kademia Techniczna leszek.aranowski@wat.edu.pl, jozef.gacek@wat.edu.pl Streszczenie. W pracy przedstawiono metodę wyznaczania rozrzutu pocisków strzeleckich powodowanego asymetrią masową pocisku. Wyprowadzono równania ruchu niewywaŝonego statycznie i dynamicznie pocisku wirującego, traktowanego jako ryła sztywna, w układzie związanym z głównymi centralnymi osiami ezwładności. Przeprowadzono adania wpływu asymetrii masowej na zakłócenie warunków początkowych wylotu pocisku z lufy oraz na zakłócenie ruchu pocisku dookoła środka masy na całej trajektorii lotu, a w konsekwencji na zwiększenie rozrzutu (zmniejszenie skupienia). 1. WSTĘP Charakterystyki rozrzutu punktów uderzenia pocisków strzeleckich zaleŝą głównie od rozrzutu wartości następujących parametrów: prędkości początkowej, kąta podniesienia i odchylenia lufy, masy pocisku oraz początkowej prędkości kątowej leŝącej w płaszczyźnie prostopadłej do osi podłuŝnej pocisku. W pracy przedstawiono metodę wyznaczania rozrzutu powodowanego pomijanym dotąd czynnikiem, a mianowicie asymetrią masową pocisku. Klasyczne równania ruchu pocisków stailizowanych wirowo [2] zakładają symetrię masową pocisku. Oznacza to, iŝ oś symetrii powierzchni zewnętrznej pocisku pokrywa się z podłuŝną centralną osią ezwładności pocisku, a masowe momenty ezwładności pocisku względem dwu osi prostopadłych do osi podłuŝnej są soie równe. Osie takiego układu tworzą układ związany O w xyz (rys. 1). Pocisk taki nazywamy pociskiem wywaŝonym (standardowym). Rys. 1. Orientacja układu głównych osi ezwładności pocisku Ox y z względem układu związanego z osią symetrii kształtu powierzchni zewnętrznej pocisku O w xyz

2 2 L. BRNOWSKI, J. GCEK W przypadku niejednorodności rozkładu masy elementów składowych pocisku, pocisk nie ma symetrii masowej (mówimy, Ŝe jest niewywaŝony). Osie układu związanego z pociskiem nie pokrywają się z jego głównymi osiami ezwładności Ox y z (rys. 1). Kąty δ z i δ y reprezentują niewywaŝenie dynamiczne pocisku, natomiast wektor e (ędący odległością między środkiem masy pocisku wywaŝonego i niewywaŝonego) określa niewywaŝenie statyczne. W celu określenia wpływu asymetrii masowej na lot pocisku opracowano model fizyczny pocisku z naoju pośredniego 5,56x45 mm (SS19) i wyprowadzono równania ruchu niewywaŝonego statycznie i dynamicznie pocisku wirującego, traktowanego jako ryła sztywna, w układzie związanym z głównymi centralnymi osiami ezwładności. Wyprowadzone równania posłuŝyły do opracowania oryginalnego programu komputerowego symulacji lotu niewywaŝonych pocisków strzeleckich i przeprowadzenia adań wpływu asymetrii masowej pocisku na zakłócenie warunków początkowych wylotu pocisku z lufy oraz na zakłócenie ruchu pocisku dookoła środka masy na całej trajektorii lotu, a w konsekwencji na zwiększenie rozrzutu pocisków na tarczy (zmniejszenie skupienia). 2. MODEL FIZYCZNY POCISKU TESTOWEGO Na potrzey modelowania fizycznego w pracy wykorzystano układy odniesienia zgodne z Polską Normą PN-83 [6]. Wykaz układów oraz kątów Bryanta [7] stosowanych przy wyprowadzaniu macierzy transformacji między układami przedstawiono na rys. 2. Szczegółowy opis kątów i konstruowania macierzy transformacji moŝna znaleźć w pracy [1]. Rys. 2. Układy wykorzystywane w modelowaniu lotu pocisków z asymetrią masowoezwładnościową Podstawowe charakterystyki modelu fizycznego, standardowego (wywaŝonego) pocisku kaliru 5,56 (rys. 1) z naoju pośredniego 5,56x45 mm (SS19), przedstawiono w taeli 1. Taela 1. Podstawowe charakterystyki modelu fizycznego pocisku testowego Charakterystyki geometryczne Charakterystyki masowo-ezwładnościowe d = 5,56 mm średnica pocisku m ON = 4, g masa l = 23,3 mm długość pocisku x ś.mon = 14,6 mm współrzędna środka masy S = 24,27 mm 2 powierzchnia charakterystyczna I xon =,13671 gcm 2 I yon = I zon = 1,16234 gcm 2 główne momenty ezwładnościowe Ze względu na płaski tor oraz krótki czas lotu rozpatrywanych pocisków, w modelu fi-

3 WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT 21 zycznym uwzględniono tylko dwie najistotniejsze siły działające na pocisk w normalnym układzie współrzędnych związanym z ziemią O x g y g z g : siłę aerodynamiczną i siłę cięŝkości. Wektor wypadkowy układu sił aerodynamicznych R działający na pocisk wyznaczono w układzie przepływu O w x a y a z a, natomiast wypadkowy moment układu sił aerodynamicznych M O względem środka masy pocisku - wyznaczono w układzie związanym z pociskiem O w xyz. Wówczas składowe sił i momentów aerodynamicznych moŝna przedstawić w następującej postaci [3]: 2 ρ R = Pxa, Pya, Pza = Cxa, Cya, Cza, S (1) 2 2 ρ M O = L, M, N = Cl, Cm, C n Sd (2) 2 gdzie ρ 2 / 2 - ciśnienie dynamiczne. W przypadku osiowosymetrycznych pocisków wirujących, gdy parametry lotu przyjmują małe wartości, współczynniki sił i momentów aerodynamicznych, po rozwinięciu w szereg Maclaurina i pominięciu wyrazów mało znaczących, moŝna przedstawić w następującej postaci uwzględniającej zaleŝność od: Ma liczy Macha, Re liczy Reynoldsa, α kąta natarcia, β kąta ślizgu, p,, r - ezwymiarowych składowych prędkości kątowej pocisku Ω: C = C Ma + C Ma + C Ma β (3) (,Re) 2 ( ) α 2 ( ) 2 2 xa x xα xβ C ( ) ( ) ( ) ya = Cy Ma + Cyβ Ma β + Cy α p Ma α p (4) C ( ) ( ) ( ) za = Cz Ma + Cz Ma α + Cz p Ma β p (5) α β ( ) C ( ) l = Cl Ma + Clp Ma p (6) ( ) ( ) ( ) ( ) C ( ) m = Cm Ma + Cm Ma α + Cm Ma + Cm& Ma & α + Cm p Ma β p (7) α α β ( ) ( ) ( ) ( ) C ( ) n = Cn Ma + Cnβ Ma β + Cnr Ma r + C Ma & C n & β + nα p Ma α p (8) β Ze względu na płaski tor lotu wektor siły cięŝkości w układzie normalnym związanym z ziemią o początku w środku masy pocisku Ox g y g z g moŝna wyrazić prostą zaleŝnością G = m gx, g, [,, ] g y g g z = m g g (9) 3. MODEL MTEMTYCZNY RUCHU POCISKU Z UWZGLĘDNIENIEM SYMETRII MSOWEJ Przestrzenny ruch pocisku, jako ryły sztywnej o stałej masie, na podstawie twierdzenia o zmianie pędu i krętu [3, 4, 5], moŝna w układzie poruszającym się z pociskiem, którego początek pokrywa się ze środkiem masy pocisku niewywaŝonego, opisać następującym układem równań wektorowych: δ K m + Ω K = R + G dt (1) δ K O + Ω KO = M O dt (11) gdzie: = [ u,, w ] - wektor prędkości środka masy pocisku względem Ziemi, K Kg Kg Kg K O - wektor momentu pędu (krętu) pocisku względem jego środka masy Skalarne równania ruchu z uwzględnieniem asymetrii masowej pocisku

4 22 L. BRNOWSKI, J. GCEK W ostatecznej postaci wektorowo-macierzowej model matematyczny ruchu pocisku w atmosferze ziemskiej z uwzględnieniem asymetrii masowej zawiera: - dynamiczne równania ruchu środka masy pocisku w układzie Ox y z u& K Px / m g xg r uk & K ( ) Py / m g y r g p α β = L L K δ δ δ + L + (12) ΦΘΨ x y z w& K Pz / m g p w z K g - kinematyczne równania ruchu środka masy pocisku x& g ukg uk 1 yg Kg & = = L K ΦΘΨ (13) z g w & Kg w K - dynamiczne równania ruchu pocisku dookoła środka masy w układzie Ox y z I x p& L ex Pxa I y & M e δxδ yδ z y α ( β ) P = L + L L ya δ δ δ + x y z I z r& N e z P za r I x p + r p I y (14) p I z r - kinematyczne równania ruchu pocisku dookoła środka masy Ψ& sin Φ cos Θ cos Φ cos Θ p Θ & cos sin = Φ Φ (15) Φ& 1 sin Φ tg Θ cos Φ tg Θ r - związki geometryczne i równania uzupełniające: - na kąt pochylenia i odchylenia wektora prędkości środka masy pocisku względem Ziemi K w γ = arcsin Kg, χ = arctg Kg (16) u K - na składowe wektora prędkości wiatru W w układzie Ox y z. W x W xg W y = L W ΦΘΨ yg W z W zg (17) - na składowe prędkości pocisku względem powietrza w układzie związanym O w xyz u uk W x 1 = L δ xδ yδ z K W y w wk W z (18) - na kąt natarcia i kąt ślizgu w α = arctg u, β = arcsin (19) - na ezwymiarowe składowe prędkości kątowej pocisku w układzie związanym O w xyz Kg

5 gdzie: WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT K k k k p p 1 d δ = L xδ yδ z (2) r r = u + + w - prędkość pocisku względem ziemi, = u + + w - prędkość pocisku względem powietrza,,, - składowe wektora prędkości wiatru w układzie ziemskim. W xg W yg W zg 3.2. Warunki początkowe wylotu pocisku z lufy z uwzględnieniem asymetrii masowej Scałkowanie numeryczne równań róŝniczkowych ruchu pocisku (12 2) wymaga określenia warunków początkowych na wektor prędkości postępowej środka masy pocisku K oraz na wektor prędkości kątowej pocisku Ω w przekroju wylotowym lufy pistoletu. Rys. 3. Składowa prędkości postępowej środka masy pocisku w przekroju wylotowym lufy generowana niewywaŝeniem statycznym pocisku r e i prędkością orotową pocisku p W przypadku pocisku niewywaŝonego, gdy jego środek masy O nie leŝy na osi symetrii powierzchni zewnętrznej pocisku (rys. 3), wektor prędkości postępowej K zgodnie z zasadami mechaniki klasycznej [5] moŝna wyrazić w postaci następującej sumy K = + Ω r e (21) gdzie: prędkość wylotowa pocisku wzdłuŝ przewodu lufy. W układzie związanym z pociskiem = [ u K,, ] Ω prędkość kątowa pocisku w przekroju wylotowym lufy. W układzie związanym z pociskiem Ω = [ p,, r ], r e - wektor określający połoŝenie środka masy pocisku niewywaŝonego względem osi symetrii powierzchni zewnętrznej pocisku. W układzie związanym z głównymi osiami ezwładności r = [, e, e ] e y z Składowe początkowej prędkości postępowej pocisku niewywaŝonego K (21) w układzie związanym z głównymi osiami ezwładności Ox y z dają się wówczas sprowadzić do następującej postaci wektorowo-macierzowej

6 24 L. BRNOWSKI, J. GCEK uk uk r K = K δ r p xδ yδ z δ xδ yδ z e = L L y (22) w p e K z Natomiast składowe początkowej prędkości kątowej pocisku niewywaŝonego Ω, w układzie związanym z głównymi osiami ezwładności Ox y z, moŝna wyrazić w następującej postaci wektorowo-macierzowej p p Ω = δ = L xδ yδ z (23) r r 4. WYNIKI OBLICZEŃ NUMERYCZNYCH Badania wpływu asymetrii masowej na rozrzut pocisków przeprowadzono na przykładzie symulacji strzelania z karainka kal. 5,56 naojem pośrednim 5,56x45 mm (SS19) dla następujących parametrów początkowych: u K = 896,3 m/s, p = rad/s, kąt podniesienia lufy (kąta celownika) C =,8, gwarantujący zerowe przewyŝszenie toru pocisku standardowego na odległości x g = 2 m. Zadano wpływ zakłóceń (odchyleń) następujących charakterystyk masowych: - odchyłki masy pocisku w granicach ± 1%, charakterystyczne parametry lotu pocisku dla kilku wyranych odległości x g = [5, 1, 2, 4] m zestawiono w taeli 2, - niewywaŝenia statycznego pocisku e x = 1% l =,233 mm oraz e x = 5% l = 1,165 mm (środek masy przesunięty do tyłu względem środka masy pocisku standardowego), wyniki uzyskanych oliczeń numerycznych w postaci uchyów na tarczy punktów uderzenia (w 2 2 poziomie = ygon yg i w pionie h = zgon zg oraz = + zg ) w odniesieniu do punktu uderzenia pocisku standardowego, w funkcji odległości x g zawarto w taeli 3, niewywaŝenia statycznego pocisku r = e + e, ϕ = (środek masy odsunięty od osi e y z symetrii pocisku standardowego o r e = 1% d =,56 mm oraz r e = 5% d =,278 mm), wyniki oliczeń przedstawiono w taeli 4, - niewywaŝenia dynamicznego pocisku δ y =,1 oraz δ y = 1,, wyniki oliczeń zestawiono w taeli 5. Taela 2. Porównanie parametrów lotu pocisku o róŝnych masach w funkcji odległości x g masa pocisku - m [g] / prędkość początkowa - u K [m/s] m = 3,6 / u K = 899,1 m ON = 4, / u K = 896,3 m = 4,4 / u K = 894,1 x g t h=-z g y g K t ON h ON y gon KON t h=-z g y g K [m] [ms] [mm] [mm] [m/s] [ms] [mm] [mm] [m/s] [ms] [mm] [mm] [m/s] ,8,3 847, ,8,3 849, ,7,3 851, ,6 1,5 796, ,8 1,3 84, ,6 1,2 81,1

7 WPŁYW SYMETRII MSOWEJ POCISKÓW WIRUJĄCYCH N ICH ROZRZUT ,2 6,6 698,7 25, 5,9 715, ,6 5,3 729, ,3 34,4 519, ,1 29,7 551, ,3 26,1 577,8 Taela 3. Uchyy wywołane niewywaŝeniem statycznym pocisku e x e x = 1% l =,233 mm e x = 5% l = 1,165 mm x g h=-z g y g h h=-z g y g h [m] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 5 54,75,25,2,6,6 54,7,16,7,15, ,66 1,8,9,23,25 75,53,63,22,68,71 2 -,39 4,85,39 1,1 1,8-1,4 2,77 1,4 3,9 3, ,5 24,66 1,94 5,1 5,37-785,88 14,62 5,77 15,5 16, Taela 4. Uchyy wywołane niewywaŝeniem statycznym pocisku r = e + e, ϕ = e y z r e = 1% d =,56 mm r e = 5% d =,278 mm x g h=-z g y g h h=-z g y g h [m] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 5 52,8-98, 2, 98,3 98,3 45, -487,7 9,7 488, 488,1 1 71,9-195,5 3,8 196,8 196,9 56,8-975,8 19, 977,1 977,3 2-7,7-387,7 7,7 393,6 393,7-38, -1948,1 38, 1954, 1954, ,5-757,6 15,4 787,3 787,5-856,6-3878,4 76,5 398,1 398,9 Taela 5. Uchyy wywołane niewywaŝeniem dynamicznym pocisku δ y δ y =,1 δ y = 1, x g h=-z g y g h h=-z g y g h [m] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] [mm] 5 42,1 92,1 12,7-91,8 92,7-71,6 917,9 126,4-917,6 926,3 1 51,1 183,3 24,7-182, 183,7-168,5 1822,1 244,3-182,8 1837,1 2-49,4 37,2 49,4-364,3 367,6-495, 3652,1 495, -3646,2 3679,7

8 26 L. BRNOWSKI, J. GCEK 4-879,9 758, 99,8-728,3 735,1-178,4 7311,1 1,3 7281,4 7349,8 4. PODSUMOWNIE I WNIOSKI KOŃCOWE Przeprowadzone adania numeryczne wpływu odchyłki masy oraz asymetrii masowej pocisku (spowodowanej niejednorodnością rozkładu masy) na wielkość rozrzutu rozpatrywanego pocisku testowego pozwalają wyciągnąć następujące wnioski: największy wpływ na rozrzut pocisków ma niewywaŝenie dynamiczne (taela 5) oraz niewywaŝenie statyczne, gdy środek masy nie leŝy na osi symetrii pocisku standardowego (taela 4), zdecydowanie mniejszy wpływ na rozrzut ma niewywaŝenie statyczne, gdy środek masy pozostaje na osi symetrii pocisku standardowego (taela 3), poniewaŝ asymetria masowa ma kilkakrotnie większy wpływ na rozrzut niŝ odchyłka masy pocisku (taela 2), naleŝałoy rozwaŝyć konieczność określania w dokumentacji technicznej pocisków tolerancji nie tylko na masę, ale i na jej jednorodność rozkładu. LITERTUR Praca naukowa finansowana ze środków Komitetu Badań Naukowych w latach jako projekt adawczy TB Baranowski L.: Modelowanie i adania procesu samonaprowadzania rakiety z-p w zmiennych warunkach atmosferycznych. Rozprawa doktorska. Warszawa Baranowski L.: Modele trajektorii ruchu pocisku artyleryjskiego w układach odniesienia zgodnych z polską normą PN-83. Biuletyn WT 22, LI, 1, s Gacek J.: Balistyka zewnętrzna. Cz. I.: Modelowanie zjawisk alistyki zewnętrznej i dynamiki lotu. Warszawa : Wyd. WT, Лебедев., Чернобровкин Л. С.: Динамика полета. Машиностроение, Москва Osiński Z.: Mechanika ogólna. Warszawa : PWN, PN-83/L-11. 1: Mechanika lotu samolotów i śmigłowców. Dz. Norm i Miar nr1/1984 poz1. 7. García de Jalón, Bayo E.: Kinematic and dynamic simulation of multiody systems. The Real-Time Challenge. New York : Springer-erlag, DISPERSION OF SPIN-STBILIZED PROJECTILES DUE TO ITS MSS SYMMETRY Summary. The method of estimation of dispersion of the projectile caused y their asymmetry is presented. The euations of motion of statically and dynamically unalanced projectile in coordinate system that coincides with the principle axis of inertia are deried. The computer simulations of an unalanced projectile motion are performed. The influence of mass asymmetry on the muzzle elocity and the characteristics of angular motion of the projectile on their whole trajectory, as well as the resulting dispersion magnitude are inestigated.

RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA

RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA Dr inż. Andrzej Polka Katedra Dynamiki Maszyn Politechnika Łódzka RÓWNANIE DYNAMICZNE RUCHU KULISTEGO CIAŁA SZTYWNEGO W UKŁADZIE PARASOLA Streszczenie: W pracy opisano wzajemne położenie płaszczyzny parasola

Bardziej szczegółowo

S Y L A B U S P R Z E D M I O T U

S Y L A B U S P R Z E D M I O T U "Z A T W I E R D Z A M" Dziekan Wydziału Mechatroniki i Lotnictwa podpis prof. dr hab. inż. Radosław TRĘBIŃSKI Warszawa, dnia... NAZWA PRZEDMIOTU: Kod przedmiotu: Podstawowa jednostka organizacyjna (PJO):

Bardziej szczegółowo

Analiza efektywności metody proporcjonalnej nawigacji w sterowaniu gazodynamicznym wirujących obiektów latających *

Analiza efektywności metody proporcjonalnej nawigacji w sterowaniu gazodynamicznym wirujących obiektów latających * PROBLEMY MECHATRONIKI UZBROJENIE, LOTNICTWO, INśYNIERIA BEZPIECZEŃSTWA ISSN 08-589 (3), 0, 37-54 Analiza efektywności metody proporcjonalnej nawigacji w sterowaniu gazodynamicznym wirujących obiektów latających

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 KINEMATYKA Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY Prowadzący: dr Krzysztof Polko Określenie położenia ciała sztywnego Pierwszy sposób: Określamy położenia trzech punktów ciała nie leżących

Bardziej szczegółowo

EKSPERYMENTALNA WERYFIKACJA MODELU MATEMATYCZNEGO LOTU RAKIETY NADDŹWIĘKOWEJ

EKSPERYMENTALNA WERYFIKACJA MODELU MATEMATYCZNEGO LOTU RAKIETY NADDŹWIĘKOWEJ Prof. dr hab. inż. Bogdan ZYGMUNT Dr inż. Krzysztof MOTYL Wojskowa Akademia Techniczna Dr inż. Edward OLEJNICZAK Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych Mgr inż. Tomasz RASZTABIGA Mesko S.A. Skarżysko-Kamienna

Bardziej szczegółowo

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia. Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia. Grupa 1. Kinematyka 1. W ciągu dwóch sekund od wystrzelenia z powierzchni ziemi pocisk przemieścił się o 40 m w poziomie i o 53

Bardziej szczegółowo

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi) Kinematyka Mechanika ogólna Wykład nr 7 Elementy kinematyki Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez wnikania w związek

Bardziej szczegółowo

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 6 2016/2017, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment

Bardziej szczegółowo

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 7 2012/2013, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment

Bardziej szczegółowo

WPŁYW POLA PRĘDKOŚCI INDUKOWANEJ NA LOT POCISKU RAKIETOWEGO ODPALANEGO ZE ŚMIGŁOWCA

WPŁYW POLA PRĘDKOŚCI INDUKOWANEJ NA LOT POCISKU RAKIETOWEGO ODPALANEGO ZE ŚMIGŁOWCA MODELOWANIE INŻYNIERSKIE nr 57, ISSN 1896-771X WPŁYW POLA PRĘDKOŚCI INDUKOWANEJ NA LOT POCISKU RAKIETOWEGO ODPALANEGO ZE ŚMIGŁOWCA Grzegorz Kowaleczko 1,2, Mirosław Nowakowski 1, Edward Olejniczak 1, Andrzej

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Wykład Nr 3 KINEMATYKA Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ Prowadzący: dr Krzysztof Polko Pojęcie Ruchu Płaskiego Rys.1 Ruchem płaskim ciała sztywnego nazywamy taki ruch, w którym wszystkie

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys. Ćwiczenie M- Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. Cel ćwiczenia: pomiar przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła fizycznego.. Przyrządy: wahadło rewersyjne, elektroniczny

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Wykład Nr 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO Prowadzący: dr Krzysztof Polko WSTĘP z r C C(x C,y C,z C ) r C -r B B(x B,y B,z B ) r C -r A r B r B -r A A(x A,y A,z A ) Ciało sztywne

Bardziej szczegółowo

I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO

I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO I. DYNAMIKA PUNKTU MATERIALNEGO A. RÓŻNICZKOWE RÓWNANIA RUCHU A1. Bryła o masie m przesuwa się po chropowatej równi z prędkością v M. Podać dynamiczne równania ruchu bryły i rozwiązać je tak, aby wyznaczyć

Bardziej szczegółowo

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, 2010 Spis treści Część I. STATYKA 1. Prawa Newtona. Zasady statyki i reakcje więzów 11 1.1. Prawa Newtona 11 1.2. Jednostki masy i

Bardziej szczegółowo

.DOŚWIADCZALNE CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNE MODELU SAMOLOTU TU-154M W OPŁYWIE SYMETRYCZNYM I NIESYMETRYCZNYM

.DOŚWIADCZALNE CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNE MODELU SAMOLOTU TU-154M W OPŁYWIE SYMETRYCZNYM I NIESYMETRYCZNYM .DOŚWIADCZALNE CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNE MODELU SAMOLOTU TU-154M W OPŁYWIE SYMETRYCZNYM I NIESYMETRYCZNYM ALEKSANDER OLEJNIK MICHAŁ FRANT STANISŁAW KACHEL MACIEJ MAJCHER Wojskowa Akademia Techniczna,

Bardziej szczegółowo

Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka

Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka SPIS TREŚCI Przedmowa... 7 1. PODSTAWY MECHANIKI... 11 1.1. Pojęcia podstawowe... 11 1.2. Zasada d Alemberta... 18 1.3. Zasada prac

Bardziej szczegółowo

WIZUALIZACJA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W ŚRODOWISKU MATLAB/SIMULINK Z WYKORZYSTANIEM PROGRAMU FLIGHTGEAR

WIZUALIZACJA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W ŚRODOWISKU MATLAB/SIMULINK Z WYKORZYSTANIEM PROGRAMU FLIGHTGEAR MECHANIK 7/015 Mgr inż. Mirosław MAKOWSKI Dr inż. Konrad SIENICKI Dr inż. Krzysztof MOTYL Wojskowa Akademia Techniczna DOI: 10.17814/mechanik.015.7.64 WIZUALIZACJA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W ŚRODOWISKU

Bardziej szczegółowo

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki dr inż. Marek Wojtyra Instytut Techniki Lotniczej

Bardziej szczegółowo

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska Podstawy robotyki Wykład II Ruch ciała sztywnego w przestrzeni euklidesowej Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska Preliminaria matematyczne

Bardziej szczegółowo

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury Funkcje wektorowe Jeśli wektor a jest określony dla parametru t (t należy do przedziału t (, t k )

Bardziej szczegółowo

Układy współrzędnych

Układy współrzędnych Układy współrzędnych Układ współrzędnych matematycznie - funkcja przypisująca każdemu punktowi danej przestrzeni skończony ciąg (krotkę) liczb rzeczywistych zwanych współrzędnymi punktu. Układ współrzędnych

Bardziej szczegółowo

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego Nazwisko i imię: Zespół: Data: Cel ćwiczenia: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego wyznaczenie momentów bezwładności brył sztywnych Literatura

Bardziej szczegółowo

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni Tabele wzorów matematycznych i fizycznych oraz obszerniejsze listy zadań do kursu są dostępne

Bardziej szczegółowo

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Drgania i fale II rok Fizyk BC 00--07 5:34 00\FIN00\Drgzlo00.doc Drgania złożone Zasada superpozycji: wychylenie jest sumą wychyleń wywołanych przez poszczególne czynniki osobno. Zasada wynika z liniowości związku między wychyleniem

Bardziej szczegółowo

KOMPUTEROWA SYMULACJA DZIAŁANIA GŁOWICY BOJOWEJ POCISKÓW RAKIETOWYCH KLASY Z-Z

KOMPUTEROWA SYMULACJA DZIAŁANIA GŁOWICY BOJOWEJ POCISKÓW RAKIETOWYCH KLASY Z-Z Kpt. mgr inż. Kamil WACŁAWIK Płk rez. dr inż. Konrad SIENICKI Ppłk dr inż. Krzysztof MOTYL Mjr dr inż. Dariusz RODZIK Wojskowa Akademia Techniczna DOI: 10.17814/mechanik.015.7.313 KOMPUTEROWA SYMULACJA

Bardziej szczegółowo

PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ

PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie N 7 PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ . Cel ćwiczenia Doświadczalne i teoretyczne wyznaczenie profilu prędkości w rurze prostoosiowej 2. Podstawy teoretyczne:

Bardziej szczegółowo

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym Mechanika ogólna Wykład nr 14 Elementy kinematyki i dynamiki 1 Kinematyka Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez

Bardziej szczegółowo

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.) Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.) I (zasada bezwładności) Istnieje taki układ odniesienia, w którym ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym, jeśli nie działają

Bardziej szczegółowo

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9 Fizyka 1 (mechanika) 1100-1AF14 Wykład 9 Jerzy Łusakowski 05.12.2016 Plan wykładu Żyroskopy, bąki, etc. Toczenie się koła Ruch w polu sił centralnych Żyroskopy, bąki, etc. Niezrównoważony żyroskop L m

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego POLTECHNKA ŚLĄSKA WYDZAŁ CHEMCZNY KATEDRA FZYKOCHEM TECHNOLOG POLMERÓW LABORATORUM Z FZYK Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego WYZNACZANE MOMENTÓW BEZWŁADNOŚC

Bardziej szczegółowo

PROJEKTOWANIE I BUDOWA

PROJEKTOWANIE I BUDOWA ObciąŜenia usterzenia PROJEKTOWANIE I BUDOWA OBIEKTÓW LATAJĄCYCH I ObciąŜenia usterzenia W. BłaŜewicz Budowa samolotów, obciąŝenia St. Danilecki Konstruowanie samolotów, wyznaczanie ociąŝeń R. Cymerkiewicz

Bardziej szczegółowo

VII.1 Pojęcia podstawowe.

VII.1 Pojęcia podstawowe. II.1 Pojęcia podstawowe. Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Model matematyczny ciała sztywnego Zbiór punktów materialnych takich, że r r = const; i, j= 1,... N i j Ciało sztywne nie ulega odkształceniom w wyniku

Bardziej szczegółowo

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0] Ćwiczenia nr TEMATYKA: Układy współrzędnych: kartezjański, walcowy (cylindryczny), sferyczny (geograficzny), Przekształcenia: izometryczne, nieizometryczne. DEFINICJE: Wektor wodzący: wektorem r, ρ wodzącym

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Wykład Nr 11 Praca, moc, energia Prowadzący: dr Krzysztof Polko PRACA MECHANICZNA SIŁY STAŁEJ Pracą siły stałej na prostoliniowym przemieszczeniu w kierunku działania siły nazywamy iloczyn

Bardziej szczegółowo

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni Zadanie 6.1. Obliczyć długości podanych wektorów a) a = [, 4, 12] b) b = [, 5, 2 2 ] c) c = [ρ cos φ, ρ sin φ, h], ρ 0, φ, h R c) d = [ρ cos φ cos

Bardziej szczegółowo

Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż.

Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż. Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż. Joanna Szulczyk Politechnika Warszawska Instytut Techniki Lotniczej i Mechaniki

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie N 13 ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO

Ćwiczenie N 13 ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie N ROZKŁAD CIŚNIENIA WZDŁUś ZWĘśKI VENTURIEGO . Cel ćwiczenia Doświadczalne wyznaczenie rozkładu ciśnienia piezometrycznego w zwęŝce Venturiego i porównanie go z

Bardziej szczegółowo

ANIMACJA KOMPUTEROWA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W PAKIECIE MATHCAD

ANIMACJA KOMPUTEROWA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W PAKIECIE MATHCAD Prof. dr hab. inż. Bogdan ZYGMUNT Dr inż. Krzysztof MOTYL Wojskowa Akademia Techniczna DOI: 10.17814/mechanik.2015.7.321 ANIMACJA KOMPUTEROWA LOTU POCISKU RAKIETOWEGO W PAKIECIE MATHCAD Streszczenie: Przedstawiono

Bardziej szczegółowo

Laboratorium komputerowe z wybranych zagadnień mechaniki płynów

Laboratorium komputerowe z wybranych zagadnień mechaniki płynów FORMOWANIE SIĘ PROFILU PRĘDKOŚCI W NIEŚCIŚLIWYM, LEPKIM PRZEPŁYWIE PRZEZ PRZEWÓD ZAMKNIĘTY Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia będzie analiza formowanie się profilu prędkości w trakcie przepływu płynu przez

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA OGÓLNA (II)

MECHANIKA OGÓLNA (II) MECHNIK GÓLN (II) Semestr: II (Mechanika I), III (Mechanika II), rok akad. 2013/2014 Liczba godzin: sem. II *) - wykład 30 godz., ćwiczenia 30 godz. sem. III *) - wykład 30 godz., ćwiczenia 30 godz., ale

Bardziej szczegółowo

J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu

J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu Siły wewnętrzne wzajemne oddziaływania elementów mas wydzielonego obszaru płynu, siły o charakterze powierzchniowym, znoszące się parami. Siły zewnętrzne wynik oddziaływania

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej Daniel Lewandowski Politechnika Wrocławska, Wydział Mechaniczny, Katedra Mechaniki i Inżynierii Materiałowej http://kmim.wm.pwr.edu.pl/lewandowski/

Bardziej szczegółowo

5. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY

5. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY Część 2. METODA PRZEMIESZCZEŃ PRZYKŁAD LICZBOWY.. METODA PRZEMIESZCZEŃ - PRZYKŁAD LICZBOWY.. Działanie sił zewnętrznych Znaleźć wykresy rzeczywistych sił wewnętrznych w ramie o schemacie i obciążeniu podanym

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Prowadzący: dr Krzysztof Polko PLAN WYKŁADÓW 1. Podstawy kinematyki 2. Ruch postępowy i obrotowy bryły 3. Ruch płaski bryły 4. Ruch złożony i ruch względny 5. Ruch kulisty i ruch ogólny bryły

Bardziej szczegółowo

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej 1. Wielkości dynamiczne w ruchu postępowym. a. Masa ciała jest: - wielkością skalarną, której wielkość jest niezmienna

Bardziej szczegółowo

kierunkowy (podstawowy / kierunkowy / inny HES) obowiązkowy (obowiązkowy / nieobowiązkowy) polski semestr szósty

kierunkowy (podstawowy / kierunkowy / inny HES) obowiązkowy (obowiązkowy / nieobowiązkowy) polski semestr szósty Załącznik nr 7 do Zarządzenia Rektora nr 10/12 z dnia 21 lutego 2012r. KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Kod modułu Nazwa modułu Nazwa modułu w języku angielskim Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014

Bardziej szczegółowo

Rozkłady wielu zmiennych

Rozkłady wielu zmiennych Rozkłady wielu zmiennych Uogólnienie pojęć na rozkład wielu zmiennych Dystrybuanta, gęstość prawdopodobieństwa, rozkład brzegowy, wartości średnie i odchylenia standardowe, momenty Notacja macierzowa Macierz

Bardziej szczegółowo

Redukcja płaskiego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci

Redukcja płaskiego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci Redukcja płaskiego układu wektorów, redukcja w punkcie i redukcja do najprostszej postaci Twierdzenie o redukcji: Każdy układ wektorów równoważny jest układowi złożonemu ze sumy o początku w dowolnym punkcie

Bardziej szczegółowo

ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI

ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI MODELOWANIE INŻYNIERSKIE ISSN 1896-771X 40, s. 111-116, Gliwice 2010 ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI ANTONI JOHN, AGNIESZKA MUSIOLIK Katedra Wytrzymałości Materiałów i Metod Komputerowych Mechaniki, Politechnika

Bardziej szczegółowo

PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ

PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ POLITECHNIKA POZNAŃSKA WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA INSTYTUT KONSTRUKCJI BUDOWLANYCH ZAKŁAD MECHANIKI BUDOWLI PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ Jakub Kałużny Ryszard Klauza Grupa B3 Semestr

Bardziej szczegółowo

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel Mechanika Wykład 2 Paweł Staszel 1 Przejście graniczne 0 2 Podstawowe twierdzenia o pochodnych: pochodna funkcji mnożonej przez skalar pochodna sumy funkcji pochodna funkcji złożonej pochodna iloczynu

Bardziej szczegółowo

Modelowanie Fizyczne w Animacji Komputerowej

Modelowanie Fizyczne w Animacji Komputerowej Modelowanie Fizyczne w Animacji Komputerowej Wykład 2 Dynamika Bryły Sztywnej Animacja w Blenderze Maciej Matyka http://panoramix.ift.uni.wroc.pl/~maq/ Rigid Body Dynamics https://youtu.be/_e70usvrjra

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych

MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych Prowadzący: dr Krzysztof Polko Dynamiczne równania ruchu układu punktów materialnych Układem punktów materialnych nazwiemy zbiór punktów w sensie

Bardziej szczegółowo

ZASADY ZALICZANIA PRZEDMIOTU:

ZASADY ZALICZANIA PRZEDMIOTU: WYKŁADOWCA: dr hab. inż. Katarzyna ZAKRZEWSKA, prof. AGH KATEDRA ELEKTRONIKI, paw. C-1, p. 317, III p. tel. 617 29 01, tel. kom. 0 601 51 33 35 zak@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~zak 2012/2013, zima

Bardziej szczegółowo

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym OPŁYW PROFILU Ciała opływane Nieopływowe Opływowe walec kula profile lotnicze łopatki spoilery sprężarek wentylatorów turbin Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym Płaski np. z blachy

Bardziej szczegółowo

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka Bryła sztywna Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka Moment bezwładności Prawa ruchu Energia ruchu obrotowego Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym Przypomnienie Równowaga bryły

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu Prowadzący: dr Krzysztof Polko Dynamiczne równania ruchu Druga zasada dynamiki zapisana w postaci: Jest dynamicznym wektorowym równaniem ruchu. Dynamiczne

Bardziej szczegółowo

Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju

Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji -go i 2-go rodzaju Dr Joanna Banaś Zakład Badań Systemowych Instytut Sztucznej Inteligencji i Metod Matematycznych Wydział Informatyki Politechniki

Bardziej szczegółowo

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia Przedmiot: Mechanika Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy Kod przedmiotu: IM 1 S 0 2 24-0_1 Rok: I Semestr: 2 Forma studiów:

Bardziej szczegółowo

Przykład 4.2. Sprawdzenie naprężeń normalnych

Przykład 4.2. Sprawdzenie naprężeń normalnych Przykład 4.. Sprawdzenie naprężeń normalnych Sprawdzić warunki nośności przekroju ze względu na naprężenia normalne jeśli naprężenia dopuszczalne są równe: k c = 0 MPa k r = 80 MPa 0, kn 0 kn m 0,5 kn/m

Bardziej szczegółowo

Spis treści. Wstęp Część I STATYKA

Spis treści. Wstęp Część I STATYKA Spis treści Wstęp... 15 Część I STATYKA 1. WEKTORY. PODSTAWOWE DZIAŁANIA NA WEKTORACH... 17 1.1. Pojęcie wektora. Rodzaje wektorów... 19 1.2. Rzut wektora na oś. Współrzędne i składowe wektora... 22 1.3.

Bardziej szczegółowo

Weryfikacja modelu matematycznego lotu 35 mm pocisku przeciwlotniczego na podstawie tabel strzelniczych

Weryfikacja modelu matematycznego lotu 35 mm pocisku przeciwlotniczego na podstawie tabel strzelniczych PROBLEMY MECHATRONIKI. UZBROJENIE, LOTNICTWO, INŻYNIERIA BEZPIECZEŃSTWA ISSN 081 5891 (), 010, 35-49 Weryfikacja modelu matematycznego lotu 35 mm pocisku przeciwlotniczego na podstawie tabel strzelniczych

Bardziej szczegółowo

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas 3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas oddziaływanie między ciałami, ani też rola, jaką to

Bardziej szczegółowo

Geometria analityczna

Geometria analityczna Geometria analityczna Wektory Zad Dane są wektory #» a, #» b, #» c Znaleźć długość wektora #» x (a #» a = [, 0, ], #» b = [0,, 3], #» c = [,, ], #» x = #» #» a b + 3 #» c ; (b #» a = [,, ], #» b = [,,

Bardziej szczegółowo

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym FIZYKA I Wykład III Mechanika: Pojęcia podstawowe dynamika i punktu historiamaterialnego (VI) Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym s = v 0 t + at v 0 = 0; a = g; s = h h = gt F o = k v F g

Bardziej szczegółowo

Bąk wirujący wokół pionowej osi jest w równowadze. Momenty działających sił są równe zero (zarówno względem środka masy S jak i punktu podparcia O).

Bąk wirujący wokół pionowej osi jest w równowadze. Momenty działających sił są równe zero (zarówno względem środka masy S jak i punktu podparcia O). Bryła sztywna (2) Bąk Równowaga Rozważmy bąk podparty wirujący do okoła pionowej osi. Z zasady zachowania mementu pędu wynika, że jeśli zapewnimy znikanie momentów sił to kierunek momentu pędu pozostanie

Bardziej szczegółowo

Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL

Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL Mgr inż. Wojciech Chajec Pracownia Kompozytów, CNT Mgr inż. Adam Dziubiński Pracownia Aerodynamiki Numerycznej i Mechaniki Lotu, CNT SMIL We wstępnej analizie przyjęto następujące założenia: Dwuwymiarowość

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Wykład Nr 8 Drgania punktu materialnego Prowadzący: dr Krzysztof Polko Wstęp Drgania Okresowe i nieokresowe Swobodne i wymuszone Tłumione i nietłumione Wstęp Drgania okresowe ruch powtarzający

Bardziej szczegółowo

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE ĆWICZENIE 1 WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA Cel ćwiczenia: Doświadczalne potwierdzenie twierdzenia Steinera, wyznaczenie

Bardziej szczegółowo

RÓWNANIE RÓśNICZKOWE LINIOWE

RÓWNANIE RÓśNICZKOWE LINIOWE Analiza stanów nieustalonych metodą klasyczną... 1 /18 ÓWNANIE ÓśNICZKOWE INIOWE Pod względem matematycznym szukana odpowiedź układu liniowego o znanych stałych parametrach k, k, C k w k - tej gałęzi przy

Bardziej szczegółowo

Niektóre wyniki badań symulacyjnych wpływu charakterystyk konstrukcyjnych karabinka automatycznego na jego odrzut i podrzut

Niektóre wyniki badań symulacyjnych wpływu charakterystyk konstrukcyjnych karabinka automatycznego na jego odrzut i podrzut PROBLEMY MECHATRONIKI UZBROJENIE, LOTNICTWO, INśYNIERIA BEZPIECZEŃSTWA ISSN 281-5891 2 (4), 211, 73-84 Niektóre wyniki badań symulacyjnych wpływu charakterystyk konstrukcyjnych karabinka automatycznego

Bardziej szczegółowo

REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA

REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA Opis układu cząsteczek w mechanice kwantowej: 1. Funkcja falowa, 2. Wektora stanu ψ. TRANSFORMACJE UKŁADU CZĄSTEK: 1.

Bardziej szczegółowo

Symulacje komputerowe

Symulacje komputerowe Fizyka w modelowaniu i symulacjach komputerowych Jacek Matulewski (e-mail: jacek@fizyka.umk.pl) http://www.fizyka.umk.pl/~jacek/dydaktyka/modsym/ Symulacje komputerowe Dynamika bryły sztywnej Wersja: 8

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH dr inż. Robert Szmit Przedmiot: MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH WYKŁAD nr Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Katedra Geotechniki i Mechaniki Budowli Opis stanu odkształcenia i naprężenia powłoki

Bardziej szczegółowo

Temat ćwiczenia: Wyznaczenie elementów orientacji zewnętrznej pojedynczego zdjęcia lotniczego

Temat ćwiczenia: Wyznaczenie elementów orientacji zewnętrznej pojedynczego zdjęcia lotniczego Uniwersytet Rolniczy w Krakowie Wydział InŜynierii Środowiska i Geodezji Katedra Fotogrametrii i Teledetekcji Temat ćwiczenia: Wyznaczenie elementów orientacji zewnętrznej pojedynczego zdjęcia lotniczego

Bardziej szczegółowo

Pochodna funkcji jednej zmiennej

Pochodna funkcji jednej zmiennej Pochodna funkcji jednej zmiennej Def:(pochodnej funkcji w punkcie) Jeśli funkcja f : D R, D R określona jest w pewnym otoczeniu punktu 0 D i istnieje skończona granica ilorazu różniczkowego: f f( ( 0 )

Bardziej szczegółowo

ANALIZA OBCIĄŻEŃ JEDNOSTEK NAPĘDOWYCH DLA PRZESTRZENNYCH RUCHÓW AGROROBOTA

ANALIZA OBCIĄŻEŃ JEDNOSTEK NAPĘDOWYCH DLA PRZESTRZENNYCH RUCHÓW AGROROBOTA Inżynieria Rolnicza 7(105)/2008 ANALIZA OBCIĄŻEŃ JEDNOSTEK NAPĘDOWYCH DLA PRZESTRZENNYCH RUCHÓW AGROROBOTA Katedra Podstaw Techniki, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Streszczenie. W pracy przedstawiono

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA 2. Zasady pracy i energii. Wykład Nr 12. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MECHANIKA 2. Zasady pracy i energii. Wykład Nr 12. Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Wykład Nr 12 Zasady pracy i energii Prowadzący: dr Krzysztof Polko WEKTOR POLA SIŁ Wektor pola sił możemy zapisać w postaci: (1) Prawa strona jest gradientem funkcji Φ, czyli (2) POTENCJAŁ

Bardziej szczegółowo

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

PF11- Dynamika bryły sztywnej. Instytut Fizyki im. Mariana Smoluchowskiego Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego Zajęcia laboratoryjne w I Pracowni Fizycznej dla uczniów szkół ponadgimnazjalych

Bardziej szczegółowo

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA, MAT00405 PRZEKSZTAL CANIE WYRAZ EN ALGEBRAICZNYCH, WZO R DWUMIANOWY NEWTONA Uprościć podane wyrażenia 7; (b) ( 6)( + ); (c) a 5 6 8a ; (d) ( 5 )( 5 + ); (e) ( 45x 4 y

Bardziej szczegółowo

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI:

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI: Bryła sztywna Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XXI: Porównanie ruchu obrotowego z ruchem postępowym Ogólne wyrażenie na moment pędu Tensor momentu bezwładności Osie główne Równania Eulera Bak swobodny Porównanie

Bardziej szczegółowo

Projektowanie Aerodynamiczne Wirnika Autorotacyjnego

Projektowanie Aerodynamiczne Wirnika Autorotacyjnego Obliczeniowa Analiza Własności Aerodynamicznych Profili Łopat Nowoczesnych Wirników Autorotacyjnych Projektowanie Aerodynamiczne Wirnika Autorotacyjnego Wieńczysław Stalewski Adam Dziubiński Działanie

Bardziej szczegółowo

METODA WYZNACZENIA WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA AERODYNAMICZNEGO POCISKÓW STABILIZOWANYCH OBROTOWO

METODA WYZNACZENIA WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA AERODYNAMICZNEGO POCISKÓW STABILIZOWANYCH OBROTOWO mgr inż. Tadeusz KUŚNIERZ Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia METODA WYZNACZENIA WARTOŚCI WSPÓŁCZYNNIKA AERODYNAMICZNEGO POCISKÓW STABILIZOWANYCH OBROTOWO Streszczenie: W artykule przedstawiono empiryczną

Bardziej szczegółowo

Autor: mgr inż. Robert Cypryjański METODY KOMPUTEROWE

Autor: mgr inż. Robert Cypryjański METODY KOMPUTEROWE METODY KOMPUTEROWE PRZYKŁAD ZADANIA NR 1: ANALIZA STATYCZNA KRATOWNICY PŁASKIEJ ZA POMOCĄ MACIERZOWEJ METODY PRZEMIESZCZEŃ Polecenie: Wykonać obliczenia statyczne kratownicy za pomocą macierzowej metody

Bardziej szczegółowo

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),

ELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j), ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j

Bardziej szczegółowo

Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej

Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej Dynamika ruchu postępowego 1. Balon opada ze stałą prędkością. Jaką masę balastu należy wyrzucić, aby balon

Bardziej szczegółowo

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach Dr Kazimierz Sierański kazimierz.sieranski@pwr.edu.pl www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach Forma zaliczenia kursu: egzamin końcowy Grupa kursów -warunkiem

Bardziej szczegółowo

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!) Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!) Agnieszka Obłąkowska-Mucha WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha Kinematyka ruchu

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego

Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego Ćwiczenie nr Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego. Wymagania do ćwiczenia 1. ynamika ruchu obrotowego.. rgania harmoniczne Literatura:. Halliday, R. Resnick,

Bardziej szczegółowo

PRÓBNA MATURA ZADANIA PRZYKŁADOWE

PRÓBNA MATURA ZADANIA PRZYKŁADOWE ZESPÓŁ SZKÓŁ HOTELARSKO TURYSTYCZNO GASTRONOMICZNYCH NR UL. KRASNOŁĘCKA, WARSZAWA Z A D AN I A Z A M K N I Ę T E ) Liczba, której 5% jest równe 6, to : A. 0, C. 0. D. 0 5% 6 II sposób: x nieznana liczba

Bardziej szczegółowo

Zagadnienie odwrotne balistyki zewnętrznej i algorytm wyznaczania parametrów modeli ruchu pocisków artyleryjskich

Zagadnienie odwrotne balistyki zewnętrznej i algorytm wyznaczania parametrów modeli ruchu pocisków artyleryjskich BIULETYN WAT VOL. LVI, NR 4, 007 Zagadnienie odwrotne balistyki zewnętrznej i algorytm wyznaczania parametrów modeli ruchu pocisków artyleryjskich LESZEK BARANOWSKI, MAREK ANDRZEJ KOJDECKI* Wojskowa Akademia

Bardziej szczegółowo

INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 4 OKREŚLENIE WSPÓŁCZYNNIKA STRAT LOEKALNYCH

INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI ĆWICZENIE NR 4 OKREŚLENIE WSPÓŁCZYNNIKA STRAT LOEKALNYCH INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA ZAKŁAD GEOINŻYNIERII I REKULTYWACJI Laboratorium z mechaniki płynów ĆWICZENIE NR 4 OKREŚLENIE WSPÓŁCZYNNIKA STRAT LOEKALNYCH . Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest doświadczalne

Bardziej szczegółowo

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Teoria Maszyn i Mechanizmów

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Teoria Maszyn i Mechanizmów Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Teoria Maszyn i Mechanizmów Prof. dr hab. inż. Janusz Frączek Instytut

Bardziej szczegółowo

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO Transport, studia niestacjonarne I stopnia, semestr I Instytut L-5, Wydział Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Adam Wosatko Ewa Pabisek Skalar Definicja Skalar wielkość fizyczna (lub geometryczna)

Bardziej szczegółowo

Przykład Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. D A

Przykład Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. D A Przykład 1.4. Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. Rysunek przedstawia łuk trójprzegubowy, kołowy, ze ściągiem. Łuk obciążony jest obciążeniem stycznym do łuku, o stałej gęstości na jednostkę długości

Bardziej szczegółowo

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II Wykład II I. Algebra wektorów 2.1 Iloczyn wektorowy pary wektorów. 2.1.1 Orientacja przestrzeni Załóżmy, że trójka wektorów a, b i c jest niekomplanarna. Wynika z tego, że żaden z tych wektorów nie jest

Bardziej szczegółowo

Aerodynamika I. wykład 2: 2: Skośne fale uderzeniowe iifale rozrzedzeniowe. POLITECHNIKA WARSZAWSKA - wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa

Aerodynamika I. wykład 2: 2: Skośne fale uderzeniowe iifale rozrzedzeniowe. POLITECHNIKA WARSZAWSKA - wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Aerodynamika I Skośne fale uderzeniowe i fale rozrzedzeniowe naddźwiękowy przepływ w kanale dla M = 2 (rozkład liczby Macha) 19 maja 2014 Linie Macha Do tej pory, rozważaliśmy problemy dynamiki gazu, które

Bardziej szczegółowo

Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1. MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17

Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1. MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17 Mechanika ogólna Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Strona 1 MECHANIKA OGÓLNA - lista zadań 2016/17 Część 1 analiza kinematyczna układów płaskich Przeprowadzić analizę kinematyczną układu. Odpowiednią

Bardziej szczegółowo

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Matematyka stosowana i metody numeryczne Ewa Pabisek Adam Wosatko Piotr Pluciński Matematyka stosowana i metody numeryczne Konspekt z wykładu 14 Rachunekwektorowy W celu zdefiniowania wektora a należy podać: kierunek(prostą na której leży wektor)

Bardziej szczegółowo