OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Kod przedmiotu Psychologia kliniczna dorosłego Wydział Wydział Pedagogiki i Psychologii Instytut/Katedra Instytut Psychologii, Katedra Psychologii Klinicznej Kierunek psychologia Specjalizacja/specjalność Psychologia kliniczna Poziom organizacyjny studiów jednolite studia magisterskie System studiów niestacjonarne Rok/semestr IV 7, 8 Tytuł i/lub stopień naukowy/tytuł zawodowy, imię i nazwisko prowadzącego/ prowadzących przedmiot Liczba godzin dydaktycznych Liczba punktów ECTS Opisywana forma zajęć Rygor Typ przedmiotu Język wykładowy Mgr Ewa Wyrzykowska 45 konwersatorium zaliczenie z oceną, przedmioty specjalnościowe (specjalizacyjne) polski Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Założenia i cele przedmiotu (w formie efektów kształcenia) Treści programowe przedmiotu Specjalność: psychologia kliniczna W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć dobierać odpowiednią formę pomocy psychologicznej do pacjentów z określonymi zaburzeniami oraz rozwojem osobowości. Student powinien umieć analizować proces terapeutyczny indywidualny i grupowy, wytłumaczyć zjawiska zachodzące w procesie terapeutycznym, planować i dobierać korzystne dla pacjenta/klienta interwencje w psychoterapii indywidualnej i grupowej. Student powinien również w wyniku przeprowadzonych zajęć umieć zinterpretować dane pochodzące w obserwacji pacjentów/klientów z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Analiza psychologicznych mechanizmów leżących u podstaw powstawania i utrzymywania się wybranych zaburzeń psychicznych osób dorosłych. Kontakt z dorosłym chorym psychicznie w warunkach ambulatoryjnych i szpitalnych. Specyfika diagnozy psychologicznej
zaburzeń psychicznych. Praca terapeutyczna z podopiecznym dostosowanie form pomocy do rodzaju zaburzenia i aktualnego stanu pacjenta. Metody dydaktyczne Forma i warunki zaliczenia przedmiotu wymagania i system oceniania analiza studiów przypadków, dyskusja, analiza literatury przedmiotu, elementy warsztatu, obserwacja (w tym obserwacja uczestnicząca), odgrywanie scenek aktywność na ćwiczeniach + kolokwium 1. Bilikiewicz, A. (red.). (2007). Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo PZWL. 2. Cierpiałkowska, L., Gościniak, J. (red.). (2005). Współczesna psychoanaliza. Modele konfliktu i deficytu. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. (wybrane rozdziały) s. 151-183 3. Cierpiałkowska, L., Gościniak, J. (red.). (2002). Współczesna psychoanaliza. Teorie relacji z obiektem. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora. (wybrane rozdziały) s. 67-147 Literatura podstawowa 4. Cierpiałkowska, L. (red.) (2002). Psychologia zaburzeń osobowości. Poznań: UAM. 5. Cierpiałkowska, L. (2000). Alkoholizm: przyczyny leczenie profilaktyka. Poznań: UAM. 6. Cierpiałkowska, L. (red.). (2006). Oblicza współczesnych uzależnień. Poznań: UAM. 7. Cierpiałkowska, L., Ziarko, M. (2010). Psychologia uzależnień alkoholizm. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. 8. Gabbard, G. O. (2010). Psychiatria psychodynamiczna w praktyce klinicznej. Kraków: Wydawnictwo UJ. s. 93-117 9. Glita, P. (2009). Użyteczność pojęcia deficytu i defektu w
procesie psychoterapii. Psychoterapia, 4 (151), 5-16. 10. Grzesiuk, L. (red.) (2006). Psychoterapia. Teoria. TOM 1. Warszawa: Eneteia. s. 271-410 11. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne. (red. przekładu Stanisław Pużyński i Jacek Wciórka). (1998). Kraków- Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczna Vesalius, Instytut Psychiatrii i Neurologii. 12. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. (red. przekładu Stanisław Pużyński i Jacek Wciórka). (2000). Kraków-Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczna Vesalius, Instytut Psychiatrii i Neurologii. 13. McWilliams, N. (2009). Diagnoza psychoanalityczna. Gdańsk: GWP. 14. Meyer, R. (2003). Psychopatologia. Jeden przypadek wiele teorii. Gdańsk: GWP. 15. Seligman, M., Walter, E., Rosenhan, D. (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka. 16. Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz, K. (red.) (2005). Wywiad psychologiczny. Wywiad jako spotkanie z człowiekiem. TOM 2. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP. s. 102-117, 188-214 17. Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz, K. (red.) (2005). Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP 18. Żechowski, C., Brągoszewska, J. (2009). PDM Psychodynamiczny manual diagnostyczny. W: S. Murawiec,
C. Żechowski (red.), Od neurobiologii do psychoterapii (s. 282-298). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii. 19. czasopisma 1. Johnson, S. M. (1998). Style charakteru. Poznań: Zysk i S- ka. 2. Khantzian, E. (1995). Uzależnienie od substancji psychoaktywnych z punktu widzenia teorii Ego/Ja. Nowiny Psychologiczne, 2. Literatura uzupełniająca (w tym portale internetowe) 3. Kotański, M. (1994). Ty zaraziłeś ich narkomanią. Warszawa: PZWL. 4. Leary, T. (1998). Polityka ekstazy. Kraków: Wydawnictwo EJB. 5. Marino, A. (1995). Widziałem ciemne słońce: doświadczenie depresji. Warszawa: J. Santorski & Co...... data podpis prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu* * 1. opis przedmiotu jest podpisywany przez prowadzącego przedmiot w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony wyłącznie przez jedną osobę 2. opis przedmiotu jest podpisywany przez koordynatora przedmiotu w przypadku, gdy dany przedmiot jest prowadzony przez więcej niż jedną osobę np. ze względu na różne formy realizacji przedmiotu (wykład + ćwiczenia) 3. przez koordynatora przedmiotu należy rozumieć osobę odpowiedzialną za przeprowadzenie całego przedmiotu niezależnie od jego formy.
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Opisywana forma zajęć Liczba godzin dydaktycznych Psychologia kliniczna ćwiczenia 45 Tytuł i/lub stopień naukowy/tytuł zawodowy, imię i nazwisko prowadzącego/ prowadzącego dana formę zajęć Mgr Anna Kobierecka Mgr Ewa Wyrzykowska Szczegółowa tematyka zajęć 1. Różne poziomy organizacji osobowości teorie (McWilliams, Kernberg, Johnson itp.) i praktyka. Osobowość psychotyczna, poziom zaburzeń borderline, osobowość neurotyczna, osobowość dojrzała. Rola dopasowania pomocy psychologicznej do poziomu organizacji osobowości pacjenta. 2. Pacjent w kontakcie indywidualnym. Zawieranie kontraktu, ustalanie celu terapii. Setting oraz odstępstwa od settingu. Zjawiska w procesie terapeutycznym. 3. Uzależnienie od alkoholu, leków, narkotyków. Uzależnienie a zaburzenia obsesyjnokompulsywne. Teorie wyjaśniające powstawanie uzależnień. Pomoc psychologiczna osobom uzależnionym. 4. Psychologiczne problemy osób z zaburzeniami osobowości. 5. Metody diagnostyki klinicznej zajęcia praktyczne. 6. Zajęcia warsztatowe z wprowadzeniem elementów grupy superwizyjnej. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu wymagania i system oceniania Literatura podstawowa aktywność na ćwiczeniach + kolokwium 1. Bilikiewicz, A. (red.). (2007). Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo PZWL. 2. Cierpiałkowska, L., Gościniak, J. (red.). (2005). Współczesna psychoanaliza. Modele konfliktu i deficytu. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. (wybrane rozdziały) s. 151-183 3. Cierpiałkowska, L., Gościniak, J. (red.). (2002). Współczesna psychoanaliza. Teorie relacji z obiektem. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora. (wybrane rozdziały) s. 67-
147 4. Cierpiałkowska, L. (red.) (2002). Psychologia zaburzeń osobowości. Poznań: UAM. 5. Cierpiałkowska, L. (2000). Alkoholizm: przyczyny leczenie profilaktyka. Poznań: UAM. 6. Cierpiałkowska, L. (red.). (2006). Oblicza współczesnych uzależnień. Poznań: UAM. 7. Cierpiałkowska, L., Ziarko, M. (2010). Psychologia uzależnień alkoholizm. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. 8. Gabbard, G. O. (2010). Psychiatria psychodynamiczna w praktyce klinicznej. Kraków: Wydawnictwo UJ. s. 93-117 9. Glita, P. (2009). Użyteczność pojęcia deficytu i defektu w procesie psychoterapii. Psychoterapia, 4 (151), 5-16. 10. Grzesiuk, L. (red.) (2006). Psychoterapia. Teoria. TOM 1. Warszawa: Eneteia. s. 271-410 11. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne. (red. przekładu Stanisław Pużyński i Jacek Wciórka). (1998). Kraków- Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczna Vesalius, Instytut Psychiatrii i Neurologii. 12. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. (red. przekładu Stanisław Pużyński i Jacek Wciórka). (2000). Kraków-Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczna Vesalius, Instytut Psychiatrii i Neurologii. 13. McWilliams, N. (2009). Diagnoza psychoanalityczna. Gdańsk: GWP.
14. Meyer, R. (2003). Psychopatologia. Jeden przypadek wiele teorii. Gdańsk: GWP. 15. Seligman, M., Walter, E., Rosenhan, D. (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka. 16. Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz, K. (red.) (2005). Wywiad psychologiczny. Wywiad jako spotkanie z człowiekiem. TOM 2. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP. s. 102-117, 188-214 17. Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz, K. (red.) (2005). Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP 18. Żechowski, C., Brągoszewska, J. (2009). PDM Psychodynamiczny manual diagnostyczny. W: S. Murawiec, C. Żechowski (red.), Od neurobiologii do psychoterapii (s. 282-298). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii. 19. czasopisma 1. Johnson, S. M. (1998). Style charakteru. Poznań: Zysk i S-ka. 2. Khantzian, E. (1995). Uzależnienie od substancji psychoaktywnych z punktu widzenia teorii Ego/Ja. Nowiny Psychologiczne, 2. Literatura uzupełniająca (w tym portale internetowe) 3. Kotański, M. (1994). Ty zaraziłeś ich narkomanią. Warszawa: PZWL. 4. Leary, T. (1998). Polityka ekstazy. Kraków: Wydawnictwo EJB. 5. Marino, A. (1995). Widziałem ciemne słońce: doświadczenie depresji. Warszawa: J. Santorski & Co
...... data podpis prowadzącego daną formę zajęć...... data podpis koordynatora przedmiotu