OPIS PRZEDMIOTU. Wydział Pedagogiki i Psychologii Katedra Psychologii Klinicznej Psychologia. jednolite studia magisterskie stacjonarne

Transkrypt

1 OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Kod przedmiotu Praktyczna diagnoza kliniczna dziecka w relacji z opiekunem wypełnia instytut/katedra Wydział Instytut/Katedra Kierunek Specjalizacja/specjalność Poziom organizacyjny studiów System studiów Wydział Pedagogiki i Psychologii Katedra Psychologii Klinicznej Psychologia jednolite studia magisterskie stacjonarne Rok/semestr IV 8 Tytuł i/lub stopień naukowy/tytuł zawodowy, imię i nazwisko prowadzącego/ prowadzących przedmiot dr Joanna Lessing-Pernak Liczba godzin dydaktycznych Liczba punktów ECTS 30 Opisywana forma zajęć Seminarium monograficzno-empiryczne Rygor zaliczenie z oceną Typ przedmiotu przedmioty specjalnościowe (specjalizacyjne) / blok przedmiotów do wyboru Język wykładowy język polski Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Założenia i cele przedmiotu (w formie efektów kształcenia) Treści programowe przedmiotu Student zdobywa wiedzę na temat specyfiki procesu diagnostycznego małych dzieci: każde dziecko ma swoją własną ścieżkę rozwoju naznaczoną różnicami indywidualnymi we wzorcach ruchowych, sensorycznych, językowych, poznawczych, afektywnych i interakcyjnych. Student zdobywa umiejętności: oceny osoby dziecka według klasyfikacji zaburzeń; diagnozy relacji dziecka z opiekunami odbywającej się w kontakcie z diagnostą. Kształci postawę odpowiedzialnej, profesjonalnej postawy wobec pacjenta dziecięcego i jego rodziny ze szczególnym uwzględnieniem aspektów etycznych. Praktyczne wykorzystanie klasyfikacji DC 0-3 Ocena diagnostyczna oparta o: Wywiad z rodzicem/rodzicami dotyczący historii rozwojowej dziecka

2 Metody dydaktyczne Forma i warunki zaliczenia przedmiotu wymagania i system oceniania Literatura podstawowa Bezpośrednią obserwację funkcjonowania rodziny: rodziny i dynamiki rodzicielskiej, relacji opiekun dziecko oraz wzorów interakcji Zebranie informacji na temat indywidualnych cech dziecka: mowy, rozwoju poznawczego, ekspresji emocji, poprzez bezpośrednią obserwacje oraz dane uzyskane przez innych. Ocenę reaktywności i przetwarzania sensorycznego, napięcia mięśniowego i zdolności do planowania ruchowego. Skala Ogólnej Oceny Relacji Rodzic dziecko Lista Problemów Relacyjnych. Lista stresorów psychospołecznych zajęcia praktyczne w Akademickim Centrum Pomocy Psychologicznej, obserwacja uczestnicząca, bezpośredni kontakt z pacjentem, dyskusja, analiza literatury przedmiotu Aktywny udział w zajęciach, sporządzanie protokołów z odbytych spotkań z pacjentami, znajomość literatury Kościelska, M. (1988). Studia z psychologii klinicznej dziecka. Zalewska, M., Schier, K. (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. W: Grzesiuk, L. (red.). Psychoterapia. Praktyka. Warszawa: Eneteia Kazdin Q.A. E., Weisz J. R. (red.) (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Barbaro, B. (red.) (1999). Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Satir, V. (2000). Terapia rodziny. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP Zalewska, M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Warszawa: Santorski i S-ka Bogdanowicz, M., Kisiel, B., Przasnyka, M. (1996). Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. Kmita, G., Karczmarek, T. (red.) (2004). Wczesna interwencja: miejsce psychologa w opiece nad małym dzieckiem i jego rodziną. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP. Warszawa: Emu Olechnowicz, H. (1997). Opowieści terapeutów. Olechnowicz, H. (2006). Dziecko własnym terapeutą. Warszawa: PWN Schier, K. (2000). Terapia psychoanalityczna dzieci i młodzieży: przeniesienie. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Schier, K., Zalewska, M. (2006). Krewni i znajomi Edypa. Kliniczne studia dzieci i ich rodziców. Warszawa: Wyd. Nauk. Scholar Święcicka, M.(red.) (2003). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka. Warszawa: Emu Święcicka, M., Zalewska, M. (red.) (2005). Problematyka kontaktu

3 w diagnozie i terapii dzieci. Zeszyty Sekji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP. Warszawa: Emu Literatura uzupełniająca (w tym portale internetowe) Segal, H. (2006). Teoria Melanie Klein w praktyce klinicznej. Gdańsk: GWP Walewska, K. (red.) (2008). Dziecko w terapii. Seria: Psychoanaliza współcześnie. Warszawa: Medipage James, B. (2003). Leczenie dzieci po urazach psychicznych. Nowe spojrzenie i twórcze metody działania. Warszawa: PARPA Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego czasopisma naukowe oraz inne wybrane pozycje z literatury podpis prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu*

4 PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Praktyczna diagnoza kliniczna dziecka w relacji z Nazwa przedmiotu opiekunem Opisywana forma zajęć Seminarium monograficzno-empiryczne Liczba godzin dydaktycznych Tytuł i/lub stopień naukowy/tytuł zawodowy, imię i nazwisko prowadzącego/ prowadzącego dana formę zajęć 30 dr Joanna Lessing-Pernak, mgr Ewa Wyrzykowska Szczegółowa tematyka zajęć Ukazanie specyfiki procesu diagnostycznego małych dzieci.. Każde dziecko ma swoją własną ścieżkę rozwoju naznaczoną różnicami indywidualnymi we wzorcach ruchowych, sensorycznych, językowych, poznawczych, afektywnych i interakcyjnych. Wszystkie niemowlęta i małe dzieci są uczestnikami relacji. Najbardziej znaczące relacje dzieci to zazwyczaj te rodzinne. Rodziny, z kolei, uczestniczą w relacjach z otaczającymi ich, większymi społecznościami i kulturami. Trening umiejętności oceny osoby dziecka według klasyfikacji zaburzeń, diagnoza relacji dziecka z opiekunami odbywająca się w kontakcie z diagnostą Praktyczne wykorzystanie klasyfikacji DC 0-3 Ocena diagnostyczna oparta o: Wywiad z rodzicem/rodzicami dotyczący historii rozwojowej dziecka Bezpośrednią obserwację funkcjonowania rodziny: rodziny i dynamiki rodzicielskiej, relacji opiekun dziecko oraz wzorów interakcji Zebranie informacji na temat indywidualnych cech dziecka: mowy, rozwoju poznawczego, ekspresji emocji, poprzez bezpośrednią obserwacje oraz dane uzyskane przez innych. Ocenę reaktywności i przetwarzania sensorycznego, napięcia mięśniowego i zdolności do planowania ruchowego. Skala Ogólnej Oceny Relacji Rodzic dziecko Lista Problemów Relacyjnych. Lista stresorów psychospołecznych. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu wymagania i system oceniania Literatura podstawowa aktywny udział w zajęciach, sporządzanie protokołów z odbytych spotkań z pacjentami, znajomość literatury Kościelska, M. (1988). Studia z psychologii klinicznej dziecka. Zalewska, M., Schier, K. (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. W: Grzesiuk, L. (red.). Psychoterapia. Praktyka. Warszawa: Eneteia Kazdin Q.A. E., Weisz J. R. (red.) (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Barbaro, B. (red.) (1999). Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Satir, V. (2000). Terapia rodziny. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP Zalewska, M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą.

5 Warszawa: Santorski i S-ka Bogdanowicz, M., Kisiel, B., Przasnyka, M. (1996). Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. Warszawa: WSiP Kmita, G., Karczmarek, T. (red.) (2004). Wczesna interwencja: miejsce psychologa w opiece nad małym dzieckiem i jego rodziną. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP. Warszawa: Emu Olechnowicz, H. (1997). Opowieści terapeutów. Olechnowicz, H. (2006). Dziecko własnym terapeutą. Warszawa: PWN Schier, K. (2000). Terapia psychoanalityczna dzieci i młodzieży: przeniesienie. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Schier, K., Zalewska, M. (2006). Krewni i znajomi Edypa. Kliniczne studia dzieci i ich rodziców. Warszawa: Wyd. Nauk. Scholar Święcicka, M.(red.) (2003). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka. Warszawa: Emu Święcicka, M., Zalewska, M. (red.) (2005). Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Zeszyty Sekji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP. Warszawa: Emu Literatura uzupełniająca (w tym portale internetowe) Segal, H. (2006). Teoria Melanie Klein w praktyce klinicznej. Gdańsk: GWP Walewska, K. (red.) (2008). Dziecko w terapii. Seria: Psychoanaliza współcześnie. Warszawa: Medipage James, B. (2003). Leczenie dzieci po urazach psychicznych. Nowe spojrzenie i twórcze metody działania. Warszawa: PARPA Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego czasopisma naukowe oraz inne wybrane pozycje z literatury podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu