Metody Kinetyki Biomolekularnej in vitro i in vivo

Podobne dokumenty
XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

Zjawiska transportu 22-1

ĆWICZENIE NR 2 POMIARY W OBWODACH RLC PRĄDU PRZEMIENNEGO

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

termodynamika fenomenologiczna p, VT V, teoria kinetyczno-molekularna <v 2 > termodynamika statystyczna n(v) to jest długi czas, zachodzi

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

I. Elementy analizy matematycznej

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Definicje ogólne

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 7 16.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

OGÓLNE PODSTAWY SPEKTROSKOPII

Wykład 13. Rozkład kanoniczny Boltzmanna Rozkład Maxwella-Boltzmanna III Zasada Termodynamiki. Rozkład Boltzmanna!!!

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Blok 7: Zasada zachowania energii mechanicznej. Zderzenia

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

Wykład 1 Zagadnienie brzegowe liniowej teorii sprężystości. Metody rozwiązywania, metody wytrzymałości materiałów. Zestawienie wzorów i określeń.

WYZNACZENIE DYSYPACJI KINETYCZNEJ ENERGII TURBULENCJI PRZY UŻYCIU PRAWA -5/3. E c = E k + E p + E w

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

Temat 13. Rozszerzalność cieplna i przewodnictwo cieplne ciał stałych.

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

ver ruch bryły

Wykład FIZYKA I. 6. Zasada zachowania pędu. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

26. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE DRUGIEGO RZĘDU

) będą niezależnymi zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie normalnym z następującymi parametrami: nieznaną wartością 1 4

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

Komputerowe generatory liczb losowych

V. TERMODYNAMIKA KLASYCZNA

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

= σ σ. 5. CML Capital Market Line, Rynkowa Linia Kapitału

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

Siła jest przyczyną przyspieszenia. Siła jest wektorem. Siła wypadkowa jest sumą wektorową działających sił.

Metody analizy obwodów

Wyznaczenie promienia hydrodynamicznego cząsteczki metodą wiskozymetryczną. Część 2. Symulacje komputerowe

Proces narodzin i śmierci

( ) ( ) 2. Zadanie 1. są niezależnymi zmiennymi losowymi o. oraz. rozkładach normalnych, przy czym EX. i σ są nieznane. 1 Niech X

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

Stateczność układów ramowych

Metody badań kamienia naturalnego: Oznaczanie współczynnika nasiąkliwości kapilarnej

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE całki pojedyncze

Wykład Turbina parowa kondensacyjna

Markowa. ZałoŜenia schematu Gaussa-

2 PRAKTYCZNA REALIZACJA PRZEMIANY ADIABATYCZNEJ. 2.1 Wprowadzenie

Dyfuzyjny transport masy

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

Programowanie Równoległe i Rozproszone

Wykład 5. Zderzenia w mechanice

Podstawy termodynamiki


Część 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI Twierdzenie Bettiego (o wzajemności prac)

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

Wykład Mikro- i makrostany oraz prawdopodobie

Płyny nienewtonowskie i zjawisko tiksotropii

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

Przykład 4.4. Belka ze skratowaniem

Ćw. 5. Wyznaczanie współczynnika sprężystości przy pomocy wahadła sprężynowego

ZAJĘCIA 3. Pozycyjne miary dyspersji, miary asymetrii, spłaszczenia i koncentracji

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

ĆWICZENIE 1. (8.10) Rozciąganie statycznie wyznaczalne, pręty o skokowo zmiennym przekroju, kratownice, Obciążenia termiczne.

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja SVD Metody iteracyjne. P. F. Góra

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 7. KLASYFIKATORY BAYESA. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska.

Moment siły (z ang. torque, inna nazwa moment obrotowy)

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

Termodynamika. Część 12. Procesy transportu. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

u u u( x) u, x METODA RÓŻNIC SKOŃCZONYCH, METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH i METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

Warunek równowagi bryły sztywnej: Znikanie sumy sił przyłożonych i sumy momentów sił przyłożonych.

Metody symulacji w nanostrukturach (III - IS)

Oligopol dynamiczny. Rozpatrzmy model sekwencyjnej konkurencji ilościowej jako gra jednokrotna z pełną i doskonalej informacją

ZASADA ZACHOWANIA MOMENTU PĘDU: PODSTAWY DYNAMIKI BRYŁY SZTYWNEJ

TEORIA PORTFELA MARKOWITZA

Wykład 7. Podstawy termodynamiki i kinetyki procesowej - wykład 7. Anna Ptaszek. 21 maja Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego

Wykład 10 Teoria kinetyczna i termodynamika

Wyznaczanie zależności temperatury wrzenia wody od ciśnienia

p Z(G). (G : Z({x i })),

Modele wieloczynnikowe. Modele wieloczynnikowe. Modele wieloczynnikowe ogólne. α β β β ε. Analiza i Zarządzanie Portfelem cz. 4.

ZADANIE 9.5. p p T. Dla dwuatomowego gazu doskonałego wykładnik izentropy = 1,4 (patrz tablica 1). Temperaturę spiętrzenia obliczymy następująco

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

Budownictwo, II rok sem IV METODY OBLICZENIOWE. dr inŝ. Piotr Srokosz IP Temat 8

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

Laboratorium ochrony danych

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem


Diagonalizacja macierzy kwadratowej

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

SZTUCZNA INTELIGENCJA

Pole magnetyczne. Za wytworzenie pola magnetycznego odpowiedzialny jest ładunek elektryczny w ruchu

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

EKONOMETRIA I Spotkanie 1, dn

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA I CHEMICZNA

V.4 Ruch w polach sił zachowawczych

EFEKTYWNA STOPA PROCENTOWA O RÓWNOWAŻNA STPOPA PROCENTOWA

Transkrypt:

Metody Knetyk Booleklarnej n vtro n vvo czwarta sera zadań 25 paźdzernka 26 Zadane. Rch cząstk w ośrodk lepk pod wpływe (stałej sły. W zadan 4 perwszej ser zadań rozważana była dyfzja w obecnośc stałej sły zewnętrznej. Obecność tej sły prowadz do pojawena sę prędkośc noszena cząstk określonej jako współczynnk proporcjonalnośc ędzy x pływe czas t. Zostało zasygnalzowane, że prędkość ta jest równa stosnkow dzałającej na cząstkę sły współczynnka opor. Wyprowadź ten zwązek (zwązek wyprowadzony przez Stokesa w 845 rok. Rozwązane: Rch cząstk w ośrodk lepk z słą opor proporcjonalną do prędkośc skerowaną przecwne do kernk rch oraz pod wpływe stałej sły opsje następjące równane rch: d2 x dt 2 dt + F gdze jest asą cząstk a współczynnke opor. Zaenay to równane na równane perwszego rzęd, w który szkaną fnkcją jest prędkość dv dt v + F Rozwązjey to równane podstawając v f g skąd otrzyjey ( df dt g + dg dt f + fg F Wyberay taką fnkcję g aby dg dt + g stosowne do tego określy fnkcję f. Otrzyjey dg g ( dt g g o t skąd równane na f a postać df dt F g o ( t f F ( ( t g o Tak węc otrzyjey następjące wyrażene na prędkość v F ( e t/ Równane to ów na, że po nagły przyłożen zewnętrznej sły cząstka porsza sę przez czas rzęd / rche zenny, po czy jej prędkość jest stała wartość tej prędkośc wynos F/.

Proble ten ożey też rozwązać zaważając, że równane ( jest to nejednorodne lnowe równane różnczkowe perwszego rzęd, o stałych współczynnkach korzystając z ogólnej etody rozwązywana takch równań (etody Elera. W etodze tej najperw rozwązjey równane jednorodne szkając rozwązana w postac dv dt v v e λt po podstawen proponowanego rozwązana do równana jednorodnego dostaney λe λt λv v a węc λ następne szkay rozwązana równana nejednorodnego w postac v c(te t/ gdze c(t s spełnać narzcony warnek początkowy [w naszy przypadk jest to v( ]. Dostajey Czyl c (te t/ c(t e t/ c (te t/ v v + F c (t F et/ co daje dc F et/ dt skąd c(t c o + F ( e t/ v(t [ c o + F ( e t/ ] e t/ Korzystay z warnk początkowego c o czyl ostateczne v(t F ( e t/ e t/ F ( e t/ W końc, rozważana teoretyczne dotyczące etody rozwązywana nejednorodnych lnowych równań różnczkowych perwszego rzęd (które pownn Państwo poznać na stdach perwszego stopna, tj. równań postac dy + q(ty r(t dt 2

prowadzą do wzor ogólnego na rozwązane spełnające warnk początkowe w postac gdze nas Podstawene daje oraz skąd [ t ] [ t ] t y y o q(τdτ + q(τdτ r(τq(τdτ q(t [ t ] Q(τ q(τdτ oraz ( Q(t t r(t F v(t ( t ( t F τ dτ F ( t v(t F [ ( ] t [ ( ] t Zadane 2. Dyfzja w obecnośc zewnętrznej sły (równane Solchowskego. Korzystając z etody zastosowanej w Zadan perwszej ser zadań z rozwązana poprzednego zadana, wyprowadź jednowyarowe równane dyfzj cząsteczk poddanej dzałan sły zewnętrznej. Rozwązane: Rozwązjąc zadane perwszej ser, wyszlśy z I prawa Fcka zapsanego dla sytacj jednowyarowej J D c x gdze J(x, t jest strene cząsteczek następne rozważalśy wynk netto transport dyfzyjnego cząsteczek przez dwe równoległe powerzchne odległe od sebe o. W przypadk stnena sły zewnętrznej (powyższe równane wążące streń cząsteczek z gradente stężena podane przez Fcka trac słszność. Zacznjy węc od odyfkacj tego równana. Jak wykazalśy rozwązjąc perwsze zadane dzsejszej ser, wywerając słę F na cząstkę wpraway ją w rch z prędkoścą noszena określoną wzore v F/. Ta prędkość netto nadana wszystk cząstko daje wkład do strena cząstek przechodzących przez powerzchnę S prostopadłą do kernk rch, w czase t. Lczba cząsteczek, które przepłyną przez powerzchnę S jest określona przez loczyn stężena objętośc prostopadłoścan o powerzchn S wysokośc v t: n c S v t J F n S t cv F c całkowty streń przez powerzchnę S w pnkce x wynos J D c x + F c 3

Prawo zachowana asy a foralne tę saą postać co w sytacj opsanej w zadan ser perwszej, tyle że zena sę wyrażene na streń: skąd dostajey c t J x ( D c x x + F c c t D 2 c x F 2 Jest to szkane jednowyarowe równane dyfzj w obecnośc sły zewnętrznej. Zadane 3. Równane Enstena. Wykorzystaj rozważana przedstawone przy rozwązywan poprzednego zadana do wyprowadzena zwązk ędzy współczynnke dyfzj współczynnke opor lepkego. Rozwązane: Zwązke jak jest na potrzebny jako pnkt startowy jest równane na całkowty streń cząstek przez powerzchnę S w pnkce x w przypadk dyfzj w obecnośc sły zewnętrznej: J(x D dc + F c c x W warnkach równowag streń netto znka, J(x, skąd D dc F c To równane różnczkowe pokazje w jak sposób nejednorodny rozkład stężena oże być stanowony przez dzałane sły zewnętrznej. Ma ono zastosowane np. do charakteryzowana rozkład jonów w sąsedztwe błony koórkowej. Separjąc zenne dostajey: D dc c F Aby to równane scałkować, potrzebne jest na wyrażene na zależność F od x. Jeśl dzałająca sła F jest słą potencjalną, np. słą elektrostatyczną, to ożey ją przedstawć jako jeny gradent pewnego potencjał, F du/. Podstawając to do naszego równana otrzyjey D dc c du Całkowane tego równana daje U(x c(x c( e D e U( D co przypona prawo rozkład Boltzanna jest dokładne ty prawe jeśl przyjąć, że D kt, lb naczej D kt Jest to słynne równane Enstena. W 95 rok, Ensten nezależne astraljsk fzyk Stherland, wykorzystjąc równane Stokesa równane van t Hoffa na cśnene osotyczne, Π crt 4

powązal współczynnk dyfzj translacyjnej cząstk sferycznej ze współczynnke opor Stokes a, otrzyjąc: D t kt 6πησ w który η to lepkość ośrodka, a σ to proeń cząstk sferycznej. Ensten, wyprowadzając powyższe równane, wystartował z pewnych rozsądnych założeń, a następne łożył rozwązał cząstkowe równane różnczkowe (znane jako równane Fokker a-planck a na ewolcję czasową gęstośc prawdopodobeństwa położena cząsteczk Brownowskej. Znaczne prostszy było podejśce do tego proble przedstawone przez Pala Langevn a, który zastosował do ops rch cząsteczk Brownowskej drge prawo Newtona. Z ty podejśce wąże sę kolejne zadane. Zadane 4. Zwązek ędzy stałą dyfzj a współczynnke opor Stokes a etoda Pala Langevn a. Wyprowadź zwązek: D t kt 6πησ korzystając z równana Langevn a, opsjącego rch brownowsk cząstk w lepk płyne, zderzającej sę przypadkowo z cząsteczka rozpszczalnka: d2 x dt 2 dt + F L(t gdze F L (t jest słą stochastyczną opsjącą wynk zderzeń danej cząstk z cząsteczka rozpszczalnka. Rozwązane: Mnożąc obe strony równana Langevna przez x oblczając średną w przedzale czas δt dostajey x d2 x dt 2 δt x dt δt + xf L (t δt (2 Drg wyraz po prawej strone jest równy zer z wag na właścwośc sły F L jej neskorelowane z x. Różnczkjąc obstronne względe t równane dostajey d 2 x 2 2 dt 2 skąd po prosty przekształcen ay 2 2 dt x dt ( 2 + x d2 x dt dt 2 x d2 x dt d 2 x 2 2 2 dt 2 ( 2 dt Mnożyy to ostatne równane obstronne przez średnay x d2 x dt x 2 ( 2 2 2 d2 dt 2 dt 5

Jak wdać lewa strona powyższego równana jest tożsaa z lewą stroną równana (2, skąd ay d 2 x 2 ( 2 d x 2 2 dt 2 dt 2 dt gdze przy zapsan prawej strony skorzystalśy ze zwązk x dt 2 2 dt jż żytego powyżej. Rozwązjąc to ostatne równane podstaway ( 2 kt dt czyl przyrównjey energę knetyczna cząsteczk z energą terczną wprowadzay zenną z d x2 dt skąd dostajey równane na z dz 2 dt kt + 2 z czyl dz dt + z 2kT Jest to nejedorodne lnowe równane różnczkowe perwszego rzęd o stałych współczynnkach. W zadan perwszy tej ser rozwązalsy take równane na trzy sposoby. Korzystając z przyponena ogólnej postac rozwązana lnowego równana różnczkowego perwszego rzęd 2, ay rozwązane następjące: z q(τ Natoast r(τ 2kT t z z( [ q(τdτ] + t Q(t [ r(τq(τdτ] Q(t [ t q(τdτ]. Oblczy najperw t ( Q(t [ dτ] t t ( [ dτ] t 2 Przedstawając ogólne lnowe równane różnczkowe perwszego rzęd w postac ẏ + q(ty f(t Jeśl y jest rozwązane równana jednorodnego, czyl ẏ + q(ty y 2 jest dowolny rozwązane równana nejednorodnego, to cy + y 2, gdze c [y o y 2 (]/y ( to dowolna stała, jest rozwązane równana nejednorodnego, spełnający warnek początkowy y( y o. Wyagany przy ty warnek, że y ( jest spełnony, gdyż y [ t q(τdτ]. Natoast, y 2 [ t r(τq(τdτ]/q(t, gdze Q(t [ t q(τdτ]. Poneważ y ( y 2 (, rozwązane spełnający warnek początkowy jest y y o y + y 2 6

w końc t ( 2kT τ dτ 2kT [ ( ] t 2kT [ ( ] t Podstaway wszystke te cząstkowe wynk do naszego ogólnego rozwązana z z( ( t + ( 2kT [ ( ] t t co ożey przedstawć jako: z C z( + 2kT/. z 2 kt ( + C t Dla obektów welkośc olekły bałka / jest rzęd 3 sek. Dla czasów dłższych nż ta wartość, ay z t>/ 2 kt d x2 x 2 2 kt dt t skąd dostajey D kt/, wyrażene wyprowadzone przez Enstena przez Stherlanda w 95 rok, gdyż w rch jednowyarowy x 2 2Dt Zadane 5. Mając wzór na stosnek prawdopodobeństwa znalezena kład w stane o energ E ( do prawdopodobeństwa znalezena go w stane o energ E (2 E ( p ( E (2 e E( /k B T e E(2 /k B T wyprowadzony przy rozwązywan zadana 2 z poprzednej ser, wykaż, że p ( E ( gdze Z jest są stanów (Z e E( /k B T. e E( /k B T Z Rozwązane: Relacja E ( p ( E (2 e E( /k B T e E(2 /k B T oznacza, że prawdopodobeństwo p ( E ( p ( E ( jest proporcjonalne do e E ( /k B T, a węc k e E ( /k B T Skoro sa wszystkch prawdopodobeństw jest równa, to p ( E ( k e E( 7 /k B T k e E( /k B T

a stąd ay nasz wzór k p ( E ( e E( /k B T Z e E( /k B T Z Alternatywne ożna ten wynk osągnąć startjąc z wyrażena E (. Podzely obe strony przez E (k E ( May czyl dalej e E(k E ( e E( /k B T e E(k /k B T e E( /k B T e E(k /k B T /k B T e E( /k B T Wprowadzając oznaczene Z e E( /k B T, ay e E(k Z /k B T skąd ay nasz wzór e E(k /k B T Z 8