Prawa ruchu: dynamika

Podobne dokumenty
Prawa ruchu: dynamika

Prawa ruchu: dynamika

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 4 27.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 4 26.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Mechanika ruchu obrotowego

Kinematyka: opis ruchu

Prawa ruchu: dynamika

Prawa ruchu: dynamika

Dynamika. Fizyka I (Mechanika) Wykład IV: Rozwiazywanie równań ruchu ruch w jednorodnym polu elektrycznym i magnetycznym Dynamika ruchu po okręgu

Prawa ruchu: dynamika

Prawa ruchu: dynamika

Zasada zachowania energii

Kinematyka: opis ruchu

Kinematyka: opis ruchu

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Zasada zachowania energii

Kinematyka: opis ruchu

Ruch pod wpływem sił zachowawczych

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

IV.4.4 Ruch w polach elektrycznym i magnetycznym. Siła Lorentza. Spektrometry magnetyczne

Zasady zachowania. Fizyka I (Mechanika) Wykład VI:

Zderzenia. Fizyka I (B+C) Wykład XVI: Układ środka masy Oddziaływanie dwóch ciał Zderzenia Doświadczenie Rutherforda

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

Zasada zachowania energii

MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Ruch drgający

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

IV.3 Ruch swobodny i nieswobodny. Więzy. Reakcje więzów

Zasada bezwładności. Isaac Newton

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

Siły zachowawcze i energia potencjalna. Katarzyna Sznajd-Weron Mechanika i termodynamika dla matematyki stosowanej 2017/18

Zasady dynamiki Newtona. dr inż. Romuald Kędzierski

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Zasady dynamiki Newtona. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

Zasady dynamiki Newtona

Siły zachowawcze i energia potencjalna. Katarzyna Sznajd-Weron Mechanika i termodynamika dla matematyki stosowanej 2017/18

Kinematyka: opis ruchu

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Dynamika

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

Podstawy fizyki sezon 1 IV. Pęd, zasada zachowania pędu

Dynamika: równania ruchu

Dynamika. Fizyka I (Mechanika) Wykład V: Prawa ruchu w układzie nieinercjalnym siły bezwładności

Ruch ładunków w polu magnetycznym

Dynamika relatywistyczna

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Podstawy fizyki sezon 1 V. Pęd, zasada zachowania pędu, zderzenia

2.3. Pierwsza zasada dynamiki Newtona

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 1 WSTEP KINEMATYKA - OPIS RUCHU DYNAMIKA - OPIS ODDZIAŁYWAŃ. Piotr Nieżurawski.

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 3 19.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań

Zagadnienie dwóch ciał

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

MECHANIKA II. Dynamika układu punktów materialnych

Dynamika: układy nieinercjalne

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych

Opis ruchu obrotowego

Zasady dynamiki Newtona. Pęd i popęd. Siły bezwładności

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Wykład FIZYKA I. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak. Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska

Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki.

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

cz. 1. dr inż. Zbigniew Szklarski

IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA

SIŁA JAKO PRZYCZYNA ZMIAN RUCHU MODUŁ I: WSTĘP TEORETYCZNY

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

Wykład 2 Mechanika Newtona

Pierwsze kolokwium z Mechaniki i Przyległości dla nanostudentów (wykład prof. J. Majewskiego)

Podstawy fizyki. Wykład 3. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

Oddziaływania. Wszystkie oddziaływania są wzajemne jeżeli jedno ciało działa na drugie, to drugie ciało oddziałuje na pierwsze.

Zasada zachowania pędu

FIZYKA I ASTRONOMIA RUCH JEDNOSTAJNIE PROSTOLINIOWY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE OPÓŹNIONY

dr inż. Zbigniew Szklarski

Treści dopełniające Uczeń potrafi:

Zasady zachowania. Fizyka I (Mechanika) Wykład V: Zasada zachowania pędu

Zasada zachowania energii

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Ruch drgający. Ruch harmoniczny prosty, tłumiony i wymuszony

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Zadania z mechaniki dla nanostudentów. Seria 3. (wykład prof. J. Majewskiego)

Mechanika teoretyczna

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

[ ] ρ m. Wykłady z Hydrauliki - dr inż. Paweł Zawadzki, KIWIS WYKŁAD WPROWADZENIE 1.1. Definicje wstępne

Opis poszczególnych przedmiotów (Sylabus) Fizyka, studia pierwszego stopnia

Ładunki elektryczne. q = ne. Zasada zachowania ładunku. Ładunek jest cechąciała i nie można go wydzielićz materii. Ładunki jednoimienne odpychają się

Transkrypt:

Prawa ruchu: dynamika Fizyka I (B+C) Wykład X: Równania ruchu Więzy Rozwiazywanie równań ruchu oscylator harminiczny, wahadło ruch w jednorodnym polu elektrycznym i magnetycznym spektroskop III zasada dynamiki

Przypomnienie I zasada dynamiki Istnieje układ inercjalny I i II zasada dynamiki W układzie inercjalnym ciało, na które nie działaja żadne siły pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. II zasada dynamiki Zmiana ruchu jest proporcjonalna do przyłożonej siły: F = m d v dt F = d p dt Zmiana pędu ciała pod wpływem działajacej siły: p = t F dt p = m v m - masa bezwładna A.F.Żarnecki Wykład X 1

Równania ruchu Podstawowym zagadnieniem dynamiki jest rozwiazywanie równań ruchu, czyli określanie ruchu ciała ze znajomości działajacych na nie sił. Postać ogólna Siła działajaca na ciało może zależeć od położenia i prędkości czastki oraz czasu F = F ( r, v, t) równanie ruchu: m d2 r(t) dt 2 = F ( r, v, t) Układ trzech równań różniczkowych drugiego rzędu m( d2 x Ogólne rozwiazanie ma sześć stałych całkowania: r = r (t, C 1, C 2,..., C 6 ) dt 2, d2 y dt 2, d2 z dt 2 ) = (F x, F y, F z ) A.F.Żarnecki Wykład X 2

!#" $ "( Równania ruchu Warunki poczatkowe Aby ściśle określić ruch ciała musimy poza rozwiazaniem równań ruchu wyznaczyć wartości wolnych parametrów (w ogólnym przypadku sześciu) Najczęściej dokonujemy tego określajac warunki poczatkowe: r 0 = r (t 0 ) v 0 = v (t 0 ) t 0 %'& ) W mechanice klasycznej obowiazuje zasada przyczynowości Jeśli znamy równania ruchu oraz dokładnie poznamy warunki poczatkowe możemy jednoznacznie określić stan układu w przeszłości i w przyszłości. Zachowanie obiektów mikroświata (np. czastek elementarnych) nie jest deterministyczne. Granice stosowalności mechaniki klasycznej określa wartość stałej Plancka h = 6.626 10 34 J s A.F.Żarnecki Wykład X 3

-, Rówanania ruchu Siła sprężysta: F = k r Siła centralna - działajaca zawsze w kierunku środka układu (zawsze możemy tak wybrać) Równanie ruchu sprowadza się do postaci: d 2 r dt 2 = ω2 r,./ω = m oscylator harmoniczny. Ogólne rozwiazanie równania ruchu: *+ k r(t) = A cos ωt + B sin ωt Wartości A i B możemy wyznaczyć z warunków poczatkowych: r 0 = r(0) = A v 0 = v(0) = ω B r(t) = r 0 cos ωt + v 0 sin ωt ω Ruch jest płaski, odbywa się w płaszczyźnie wyznaczonej przez r 0 i v 0. Torem ruchu w ogólnym przypadku jest elipsa. A.F.Żarnecki Wykład X 4

Równania ruchu Do tej pory rozważaliśmy ruch ciała, które może się przemieszczać bez ograniczeń w całej trójwymiarowej przestrzeni - trzy stopnie swobody: f =3. W każdej chwili stan ciała opisuje sześć parametrów (dwa wektory: r i v) Więzy W wielu przypadkach ruch ciała jest jednak ograniczony czastka nieswobodna powierzchnia więzów Ogólny warunek opisujacy powierzchnie: h(x, y, z, t) = 0 dwa stopnie swobody f=2 cztery parametry poczatkowe A.F.Żarnecki Wykład X 5

Równania ruchu Więzy krzywa więzów Krzywa w przestrzeni możemy opisać porzez dwa warunki: h 1 (x, y, z, t) = 0 h 2 (x, y, z, t) = 0 jeden stopień swobody f=1, dwa parametry poczatkowe Do równania ruchu musimy wprowadzić dodatkowa siłę reakcji więzów m d2 r(t) dt 2 = F ( r, v, t) + F R gdzie: F ( r, v, t) - siły zewnętrzne, FR - reakcja więzów A.F.Żarnecki Wykład X 6

5 19 :9 5 0 12 34 5 0 Rówanania ruchu Więzy Przykład Wahadło jednowymiarowe Przy braku oporów ruchu (więzy idealne) siła reakcji więzów jest zawsze prostopadła do powierzchni lub krzywej więzów. Więzy moga być stacjonarne (skleronomiczne), niezależne od czasu: h(x, y, z) = 0 lub zależne od czasu (reonomiczne): h(x, y, z, t) = 0 Równania więzów: l 2 x 2 y 2 z 2 = 0 x = 0 687 ; 9 < A.F.Żarnecki Wykład X 7

Rówanania ruchu Wahadło Warunki narzucone przez więzy najłatwiej uwzględnić opisujac położenie kulki przez kat Θ: y = l sin Θ z = l cos Θ O sile reakcji F R (t) wiemy jedynie tyle, że działa wzdłuż nitki. d 2 y dt 2 = F R m sin Θ d 2 z dt 2 = g + F R m cos Θ przyspieszenie styczne nie zależy od F R : a Θ cos Θ d2 y dt 2 + sin Θ d2 z = g sin Θ dt2 W przybliżeniu małych katów (sin θ θ) otrzymujemy: l d2 Θ dt 2 = g Θ oscylator harmoniczny częstość ω = g l, okres T = 2π l g A.F.Żarnecki Wykład X 8

Rówanania ruchu Pole elektryczne Stałe pole elektryczne E = (0, E, 0) W pole wlatuje z prędkościa v 0 = (v 0, 0, 0) czastka o masie m i ładunku Q F E = Q E Równania ruchu: d 2 x dt 2 = 0 d 2 y dt 2 = Q E Całkowanie + warunki poczatkowe x(t) = v 0 t y(t) = Q E 2m t2 równanie toru: y = Q E 2mv0 2 Kat odchylenia: x 2 tan θ = dy = Q E L dx x=l m v0 2 A.F.Żarnecki Wykład X 9

Pole magnetyczne Stałe pole magnetyczne B = (0, 0, B) Rówanania ruchu W pole wlatuje z prędkościa v 0 = (0, v 0, 0) czastka o masie m i ładunku Q F B = Q v B siła Lorenza Z definicji iloczynu wektorowego i x i y i z m d2 r dt 2 = Q dx dy dz dt dt dt 0 0 B Układ dwóch równań: m d2 x dt 2 = Q B dy dt m d2 y dx = Q B dt2 dt Całkujac pierwsze równanie m dx = Q B (y y 0 ) dt d2 ( ) y Q B 2 dt 2 = (y y 0 ) m A.F.Żarnecki Wykład X 10

>=? CB =D Rówanania ruchu Pole magnetyczne Otrzymujemy równania ruchu: d 2 y dt 2 = ω2 (y y 0 ) dx @A = ω (y y 0 ) ω = Q B dt m ruch po okręgu ω - częstość cyklotronowa Rozwiazanie: x = r sin ωt y = r (cos ωt 1) Promień cyklotronowy: r = m v 0 Q B Ruch w polu magnetycznym jest jednostajny: v = const r = m v Q B = p Q B A.F.Żarnecki Wykład X 11

Rówanania ruchu Pole magnetyczne Odchylenie czastki przelatujacej przez waski obszar jednorodnego pola zakładamy ωt 1: x r ωt y r [( 1 (ωt)2 2 ) 1 ] = x2 2 r Kat odchylenia: tan θ = dy = L dx x=l r = Q B L m v 0 A.F.Żarnecki Wykład X 12

Rówanania ruchu Spektroskop Thomsona (1913) Czastki przelatuja przez obszar jednorodnych pól E i B E B Pozycja czastki na ekranie d L y e d tan θ B = Q B L d m v 0 z e d tan θ E = Q E L d m v 2 0 z e = m Q Czastki o róznych v 0 układaja się na parabolach odpowiadajacych ich m Q separacja izotopów o różnych masach - spektroskopia masowa E B 2 L d y2 e A.F.Żarnecki Wykład X 13

Rówanania ruchu Selektor prędkości z Czastka w skrzyżowanych jednorodnych polach E B B V E y V<V o x V=V o F E = Q E F B = Q v B Dla prędkości V 0 = E B wypadkowa sił F E + F B = 0 tor prostoliniowy Q > 0 V>V o metoda selekcji czastek o ustalonej prędkości niezależnie od ich Q i m A.F.Żarnecki Wykład X 14

Rówanania ruchu Spektrometr Bainbridge a Mierzymy promień cyklotronowy r = m v 0 Q B dla cz astek o ustalonej prędkości v 0 = E B pomiar m Q Czastki o różnych masach zaczernia kliszę w różnych odległościach od szczeliny A.F.Żarnecki Wykład X 15

III zasada dynamiki Zasada akcji i reakcji Każdemu działaniu towarzyszy równe i przeciwnie skierowane przeciwdziałanie. Wzajemne oddziaływania dwóch ciał sa zawsze równe sobie i skierowane przeciwnie. F 12 = F 21 A.F.Żarnecki Wykład X 16

III zasada dynamiki Siła wyporu Ciało zanurzone w cieczy traci na wadze... Ciecz działa na ciało siła wyporu Ale ciecz w której ciało zanurzamy przybiera na wadze... ciało działa na ciecz... Łaczny ciężar cieczy i ciała musi pozostać niezmieniony... A.F.Żarnecki Wykład X 17