Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

Podobne dokumenty
Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Metody obliczeniowe. wykład nr 2. metody rozwiązywania równań nieliniowych zadanie optymalizacji. Nr: 1

Metody obliczeniowe. wykład nr 2. metody rozwiązywania równań nieliniowych zadanie optymalizacji. Nr: 1

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Zaawansowane metody numeryczne

Metody obliczeniowe. wykład nr 2. metody rozwiązywania równań nieliniowych zadanie optymalizacji. Nr: 1

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Nieliniowe zadanie optymalizacji bez ograniczeń numeryczne metody iteracyjne optymalizacji

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Optymalizacja

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja SVD Metody iteracyjne. P. F. Góra

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

Laboratorium ochrony danych


Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Sztuczne sieci neuronowe. Krzysztof A. Cyran POLITECHNIKA ŚLĄSKA Instytut Informatyki, p. 311

Optymalizacja belki wspornikowej

Wykład IX Optymalizacja i minimalizacja funkcji

Metody Numeryczne 2017/2018

Diagnostyka układów kombinacyjnych

) będą niezależnymi zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie normalnym z następującymi parametrami: nieznaną wartością 1 4

liniowym w przeciwnym przypadku mówimy o programowaniu nieliniowym.

Definicja pochodnej cząstkowej

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

Matematyka obliczeniowa, II rok Matematyki (2015/2016) Metody numeryczne, III rok Informatyki, (2013/2014)

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

Metody numeryczne, III rok Informatyki, 2013/2014

Metody analizy obwodów

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

( ) ( ) 2. Zadanie 1. są niezależnymi zmiennymi losowymi o. oraz. rozkładach normalnych, przy czym EX. i σ są nieznane. 1 Niech X

Definicje ogólne

11/22/2014. Jeśli stała c jest równa zero to takie gry nazywamy grami o sumie zerowej.

EUROELEKTRA. Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej. Rok szkolny 2013/2014

Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

5. CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Różniczkowalność, pochodne, ekstremum funkcji. x 2 1 x x 2 k

Określanie mocy cylindra C w zaleŝności od ostrości wzroku V 0 Ostrość wzroku V 0 7/5 6/5 5/5 4/5 3/5 2/5 Moc cylindra C 0,5 0,75 1,0 1,25 1,5 > 2

Programowanie Równoległe i Rozproszone

Stanisław Cichocki Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

min h = x x Algorytmy optymalizacji lokalnej Nieliniowe zadanie optymalizacji bez ograniczeń numeryczne metody iteracyjne optymalizacji x x

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

7. Wykład VII: Warunki Kuhna-Tuckera

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

u u u( x) u, x METODA RÓŻNIC SKOŃCZONYCH, METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH i METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE całki pojedyncze

5. Rezonans napięć i prądów

Kolokwium poprawkowe z Optymalizacji II (Ściśle tajne przed godz. 16 : stycznia 2016.)

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

dy dx stąd w przybliżeniu: y

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

Zastosowanie technik sztucznej inteligencji w analizie odwrotnej

Wykład 5 12/15/2013. Problemy algebry liniowej w Matlabie

Minimalizacja globalna. Algorytmy genetyczne i ewolucyjne.

Optymalizacja ciągła

2. STOPIEŃ KINEMATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI

Badanie współzaleŝności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej. Badanie zaleŝności dwóch cech ilościowych. Analiza regresji prostej

± Δ. Podstawowe pojęcia procesu pomiarowego. x rzeczywiste. Określenie jakości poznania rzeczywistości

ZASTOSOWANIE MODELU MOTAD DO TWORZENIA PORTFELA AKCJI KLASYFIKACJA WARUNKÓW PODEJMOWANIA DECYZJI

EKONOMETRIA I Spotkanie 1, dn

Prąd elektryczny U R I =

PROBLEM ODWROTNY DLA RÓWNANIA PARABOLICZNEGO W PRZESTRZENI NIESKOŃCZENIE WYMIAROWEJ THE INVERSE PARABOLIC PROBLEM IN THE INFINITE DIMENSIONAL SPACE

Markowa. ZałoŜenia schematu Gaussa-

M eto dy o p ty m a liza cji

Minimalizacja globalna, algorytmy genetyczne i zastosowanie w geotechnice

SPIS TREŚCI 1. WSTĘP... 4

DIAGNOSTYKA WYMIENNIKÓW CIEPŁA Z UWIARYGODNIENIEM WYNIKÓW POMIARÓW EKPLOATACYJNYCH

Pattern Classification

- opór właściwy miedzi (patrz tabela 9.1), l długość nawiniętego na cewkę drutu miedzianego,

Prawdopodobieństwo i statystyka r.

Ile wynosi suma miar kątów wewnętrznych w pięciokącie?

ZAJĘCIA X. Zasada największej wiarygodności

System Przeciwdziałania Powstawaniu Bezrobocia na Terenach Słabo Zurbanizowanych SPRAWOZDANIE Z BADAŃ Autor: Joanna Wójcik

SZTUCZNA INTELIGENCJA

Dla dzielnej X (dividend) i dzielnika D 0 (divisor) liczby Q oraz R takie, Ŝe

Przez n-wymiarowy wektor kolumnowy (rzeczywisty), będziemy rozumieć układ n liczb rzeczywistych x 1, x 2,..., x n ustawionych w kolumnę:

1 Metody rozwiązywania równań nieliniowych. Postawienie problemu

Podstawy teorii falek (Wavelets)

Optymalizacja ciągła

APROKSYMACJA QUASIJEDNOSTAJNA

Rozkład dwupunktowy. Rozkład dwupunktowy. Rozkład dwupunktowy x i p i 0 1-p 1 p suma 1

Kier. MTR Programowanie w MATLABie Laboratorium

Hipotezy o istotności oszacowao parametrów zmiennych objaśniających ˆ ) ˆ

Wykład 2: Uczenie nadzorowane sieci neuronowych - I

I. Elementy analizy matematycznej

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Analiza danych. Analiza danych wielowymiarowych. Regresja liniowa. Dyskryminacja liniowa. PARA ZMIENNYCH LOSOWYCH

KONSPEKT WYKŁADU. nt. METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH TEORIA I ZASTOSOWANIA. Piotr Konderla

mgr inż. Wojciech Artichowicz MODELOWANIE PRZEPŁYWU USTALONEGO NIEJEDNOSTAJNEGO W KANAŁACH OTWARTYCH

ZAJĘCIA VI. Estymator LS - własności i implementacje

Transkrypt:

Metody gradentowe... Metody gradentowe poszukwana ekstremum Korzystają z nformacj o wartośc funkcj oraz jej gradentu. Wykazując ch zbeŝność zakłada sę, Ŝe funkcja celu jest ogranczona od dołu funkcją wypukłą klasy C taką, Ŝe moŝna ją aproksymować formą kwadratową o postac : gdze: A - f() = c + b + / A oznacza macerz symetryczną dodatno określoną, której elementam są druge pochodne cząstkowe funkcj f(). Na przykład, dla funkcj celu zdefnowanej jako błąd średnokwadratowy dwóch napęć w układze: otrzymuje sę: czyl U f( ) = W( U U) + W( U U), =, U Ŝądana wartość napęca, U W U U f U U W U W U W U W U W U U () = {, } {, } + ( + ) W W U, A=, b=, c= W U + W U W W U Podana forma kwadratowa moŝe zostać zmnmalzowana poprzez rozwązane układu równań A - b=. JeŜel jest rozwązanem tego równana wprowadzmy odchyłkę e, to f ( + e) = ( + e) A( + e) + b ( + e) + c (z defncj formy kwadratowej), = A + e A + e Ae + b + b e + c (na podstawe symetr A), = A + b + c e b + e Ae + b e = f ( ) + e Ae. Gdy A jest dodatno określona, ostatn składnk jest dodatn dla e. Ogólny algorytm: " wyznaczene kerunku poszukwań, " określene mnmum w tym kerunku (np. nterpolacja kwadratowa lub sześcenna).. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... Metoda gradentu prostego Jak powyŝej, jednak zamast szukać mnmum wykonywany jest krok o długośc e. Informacje wejścowe : - arbtralne wybrany punkt startowy, e - początkowa długość kroku, β - współczynnk zmnejszena kroku, ε - wymagana dokładność oblczeń mnmum, n - lczba zmennych nezaleŝnych. Algorytm oblczeń : " oblcz w punkce startowym wartość funkcj celu F = f( ) oraz jej gradent g = g( ); " wyznacz kerunek poszukwań ξ = -g ; " wzdłuŝ kerunku ξ wykonaj krok o długośc e oraz określ współrzędne nowego punktu : + = + e ξ, przy czym dla perwszej teracj = ; 4 " oblcz w nowym punkce wartość funkcj F = f( + ) oraz gradentu g = g( + ). Jeśl krok był pomyślny F < F, to powtarzaj od ( " ) podstawając g w mejsce g. Inaczej : 5 " sprawdź, czy osągnęto mnmum. Jeśl ne, wróć do (4 " ) podstawając = + - eξ oraz zmnejsz krok o β. Przejdź do ( " ). K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... Przebeg algorytmu gradentu prostego Przebeg algorytmu najszybszego spadku K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 4 Metoda najszybszego spadku Zastosowano tu dodatkowo mnmalzację funkcj wzdłuŝ wyznaczonego kerunku. ZbeŜność metody ZałóŜmy, Ŝe funkcja celu w poblŝu ekstremum wyraŝa sę przez : wtedy gradent funkcj : Przesunęce od do + moŝna zapsać jako + = - γ A lub ( γ ) f() = / A, Λf() = A. ( A) P() λ P = + A = =, gdyŝ: P( A) v = P( λ) v, P P () gdze: P (λ) = - γ λ, λ, v - wartość własna wektor własny macerzy A ( det(a - λi) = ). Utwórzmy weloman perwszego stopna macerzy A, Q (λ), tak, Ŝe: Q (λ ) = α + α λ = -, Q (λ n ) = α + α λ n =, gdze : λ λ n są najmnejszą najwększą wartoścą własną macerzy A. Dodatno określona macerz A ma dodatne wartośc własne. Rozwązując układ równań otrzymuje sę α α : - λn - λ α = oraz α = λn - λ λn - λ. Stąd λ - ( λ + λ Q n ) P Q ( λ) =, f ( ) = f A f A + λn - λ P(), Q() a rozkładając wzdłuŝ wektorów własnych v j odpowadających wartoścom wł. λ j dla j =,..., n n = a j j j= v Korzystając z formy kwadratowej (funkcj celu) : skąd Q Q Q f ( ) f A = A A + Q() Q() A, Q() f ( ) a Q a Q + j j j j j (). λ λ λ Q() j PonewaŜ z defncj Q (λ j ) #, j =,,..., n węc ostateczne: () + Q + n n f ( λ λ ) f( ) f λ λ. j. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 5 Informacje wejścowe - arbtralne wybrany punkt startowy, e - początkowa długość kroku, ε j - wymagana dokładność oblczeń w aktualne występującym kerunku poszukwań, ε - wymagana dokładność oblczeń mnmum globalnego, n - lczba zmennych nezaleŝnych. Algorytm oblczeń : " oblcz w punkce startowym wartość funkcj celu F = f( ) oraz jej gradent g = g( ) ; " wyznacz kerunek poszukwań ξ = -g ; " wzdłuŝ kerunku ξ określ λ mnmalzujące f( - + λ ξ ) oraz współrzędne nowego punktu = - + λ ξ 4 " oblcz w nowym punkce wartość gradentu g = g( + ). 5 " sprawdź, czy osągnęto mnmum. Jeśl ne, wróć do ( " ) K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 6 Przykład Forma kwadratowa: f c, =, = = A b + A b, c=. 6 8 Gradent formy kwadratowej: grad f() = A b (reszta równana). Kerunek poszukwań ξ = grad f() Wyznaczane mnmum na kerunku: = + α ξ () () () W punkce mnmum na kerunku gradent mus być ortogonalny do tego kerunku: ξ () ξ () = ( b A () ) ξ() = ( b A ( () + α ξ ) ξ () = ξ ξ ξ = ( b A ) α( A ) () () ( b A ) α( A ) ξ = ξ ξ () () ξ ξ = α ξ A ξ () () () α= ξ ξ ξ () () () A ξ K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 7 Procedura programu Mathcad: S_D := for.. I r b A grad_f r α r r r A r + + α r Przebeg algorytmu: K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 8 IERACJE JACOBIEGO Metoda Jacobego słuŝy do rozwązywana zadań równowaŝnych do A = b. Polega ona na rozkładze macerzy A na macerz dagonalną D utworzoną z jej przekątnej głównej oraz na pozostałą część E: Wyprowadzene metody: A = b Wzór ten moŝna zapsać jako: D = E + b A = D + E = D E + D b = B + z B= D E z= D b, gdze:,. Macerz D jest dagonalna łatwa do odwrócena. MoŜna podać wzór teracyjny: Procedura Mathcad a: Jacob := D dag( dag( A) ) E A D B D E z D b for.. I + B + z B z = + + Przebeg algorytmu: Porównane zbeŝnośc metody najszybszego spadku metody Jacobego Error_S_D k Error_Jacob k.. 4 6 8 k K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 9 MEODA NEWONA-RAPHSONA Wprowadzene W welu przypadkach równane opsujące obwód nelnowy jest jednorodne, tzn. ma postać (). Metoda Newtona-Raphsona, która naleŝy do klasy metod teracyjnych, pozwala rozwązać równane o postac () przekształcając je do postac () h( ) =, () = g( ) h( ). () Funkcje g() wybera sę tak, aby proces teracyjny był zbeŝny. Spośród welu moŝlwych postac funkcj g() najdogodnej jest wybrać ją jako odwrotność pochodnej funkcj h (), tzn. przyjąć: Wówczas równane () przyjmuje postać: a algorytm jego rozwązana ma postać g( ) =. () h' h =, (4) h' ( n) h = n+ n h'. (5) n Proces rozwązana dany algorytmem (5) moŝna prosto znterpretować grafczne. Przykład takej nterpretacj jest przedstawony na rys.. Rys. Metoda Newtona-Raphsona prowadz do procesu teracyjnego, który jest tym szybcej zbeŝny, m wartość początkowa poszukwanego rozwązana jest blŝsza wartośc rzeczywstej. ZaleŜne od postac funkcj h() proces przy określonej wartośc moŝe być rozbeŝny. JednakŜe podkreślć naleŝy, Ŝe przez odpowedn dobór wartośc początkowej zbeŝność procesu teracj według metody Newtona-Raphsona moŝna zawsze uzyskać. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... Przykład rozwązana równana W celu zlustrowana tej metody moŝna rozwązać równane o postac Stąd mamy a: / + 4= (6) / h = + 4 (7) h' = + (8) / Zatem algorytm oblczeń moŝna zapsać, zgodne z zaleŝnoścą (5), w następującej postac: n+ n + = n / + n / n 4 Przyjmując wartość początkową =7 otrzymujemy po ośmu krokach teracyjnych wartość: =.64. PonŜej przedstawone są wynk uzyskane za pomocą programu Mathcad: (9) 7.55-5.97-9 7.495 = -6 h 4.8 - = 4 9-4 -.9978 -.969 -.744 5.97 5 -.9845 6.84 6 -.8 7.56 7 -.85 8.64 8 -.6 ok postępowana w metodze Newtona-Raphsona moŝna usystematyzować:. Wybór w marę dobrej wartośc początkowej do rozwązana równana (). Jeśl h( )=, to przyjęta wartość stanow rozwązane, czyl =. JeŜel h( ) róŝne od, to przechodzmy do drugego kroku. h( n). Przyjmujemy następną wartość; zgodne z zaleŝnoścą : = n + n h' ( n). W przypadku, gdy h( ) jest róŝne od, proces powtarzamy n razy. W praktyce proces powtarzamy tak długo, aŝ wartość h( n ) będze dostateczne mała, tzn. aŝ do spełnena nerównośc: n+ n lub () n h ε. () K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... Przykład rozwązana obwodu nelnowego Rozpatrzmy teraz przykład rozwązana metoda Newtona-Raphsona obwodu nelnowego przedstawonego na rys.: Nech: R=[Ω], I =[A], a charakterystyka opornka nelnowego jest dana wyraŝenem:, u = e. () Równana opsujące elementy obwodu oraz wyznaczone na podstawe praw Krchhoffa przyjmują postać: u = R, u = e = I = A =, u u =, u u =, Po podstawenu otrzymujemy równane dla poszukwanego napęca, które w postac dogodnej do zastosowana metody Newtona-Raphsona przedstawamy jako h(u)= :, u h( u) = ( e ) u =, (4), u h' ( u ) =, e. Ze względu na występowane funkcj wykładnczej w wyraŝenu h(u) moŝemy stwerdzć, Ŝe funkcja h(u) jest monotonczna, a zatem proces teracj jest zbeŝny. Przyjmujemy wartość początkową u =V Ŝądamy, by oblczena zakończyć dla wartośc bezwzględnej h(u) mnejszej od -8. Wynk jest następujący: () u.8749.8749.8747 = h 4.8747 = 4 -.6997 -.569 -.769-5 -4.4-5.8747 5 6.8747 6 7.8747 7 8.8747 8 śądaną dokładność uzyskujemy po czterech teracjach. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... Układy równań nelnowych Metoda Newtona-Raphsona ma równeŝ zastosowane w przypadku algebracznych równań nelnowych, które opsują obwody z elementam welokońcówkowym źródłam sterowalnym. W przypadku układu n równań z n newadomym zapsanym w postac wektora [,,,..., ] = (5) n równane opsujące obwód przedstawamy w postac h( )= (6) gdze = h,h,h,...,h h n (7) Algorytm oblczena rozwązana równana (7) jest następujący gdze J() oznacza macerz Jacobego ma postać: = J h (8) n+ n h h h... n h h h... J (9) = n............ hn hn h n... n gdze: h n n oznaczają n-te elementy wektorów h. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... Przykład rozwązana układu równań nelnowych Jako lustrację zastosowana metody Newtona-Raphsona w przypadku wyznaczana welu newadomych moŝna podać ponŝszy przykład: Dane: E = V, E = V, R=Ω, I = (e.u - )[A], I =,5U [A]. Na podstawe drugego perwszego prawa Krchhoffa otrzymujemy równana: U+ U= E, U+ U= E, (,U ) U= R I= R I+ I= R e,5 U +. Stąd otrzymuje sę dwa równana: () (,U ) U+ R e,5 U + = E, (,U ) U+ R e,5 U + = E oraz (,U ) U R e,5u E h + + U= (,U U ) + R e +,5U E Zatem macerz Jacobego dla danego układu ma postać:,u + R e U J U = (),U R e + U Korzystając z równana () pszemy:,u (,U ) U, n U, n R e U U R e,5 U E + + + + =,U. () U (, ),, U n+ U n R e U + U+ R e +,5 U E Przy uŝycu programu Mathcad uzyskujemy następujące wynk:. czyl przyblŝonym wartoścam prądów są: I =5,A oraz I =,599A. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 4 Metoda gradentów sprzęŝonych Opracowana przez Hestensa Stefela w 95 do rozwązywana układów równań lnowych. Kerunk poszukwań tworzone są tak, aby kaŝdy kolejny był sprzęŝony do wszystkch poprzednch. Dwa kerunk ξ oraz ξ j są wzajemne sprzęŝone względem dodatno określonej macerzy Α, jeśl ξαξ j = dla j. Kerunk wzajemne sprzęŝone są lnowo nezaleŝne. Lemat: Jeśl punkt + został osągnęty w rezultace mnmalzacj funkcj f ( ) = a + b + A wzdłuŝ wzajemne sprzęŝonych kerunków ξ, ξ,...,ξ to Dowód ξs f + =, dla s =,,.... gdyŝ: f ( + ) = Α + + b = Α s+ + λ j j + ξ b j= s+ ( ) s+ j=s+ = f + λ Αξ dla s =,,,..., - ale s f( + ) s f( s+ ) λ j s j j ξ = ξ + ξ Αξ = c.n.d. j j= s+ ( ) ξs f + = z warunku mnmalzacj funkcj wzdłuŝ kerunku ξs, ( ) λ jξsαξ j = z warunku sprzęŝena kerunków. j= s+ Po n teracjach f( n+ ) będze ortogonalny do n lnowo nezaleŝnych wektorów, mus węc sę równać zeru. K.M.Gawrylczyk

Metody gradentowe... 5 worzene kerunków sprzęŝonych perwszy kerunek - mnus gradent : ξ = f( ) = Α b, mnmalzacja f() wzdłuŝ tego kerunku : ξ [Α ( + λ ξ ) + b] =, daje wartość λ moŝna określć punkt : = + λ ξ. W drugm kroku nowy kerunek w punkce jest wyznaczany wg reguły: ξ = f( ) + β ξ, a współczynnk β jest tak doberany, aby kerunk ξ, ξ były sprzęŝone : [ β ] [ f β ] = ξ Αξ = ξ Α f ( ) + β ξ Αξ = ξ Α ( ) ξ = = Α f ( ) ξ = [ f ( ) f ( ) [ f ( ) βξ ], ] β f ( ) f ( ) =, gdyŝ : f ( ) f ( ) f ( ) Podobne w -tym kroku : ξ = f( ) + β ξ -, a : Informacje wejścowe : f f β =. f f ( ) ( ) - - f ( ) =. e ε j ε n - punkt startowy, - początkowa długość kroku, - dokładność oblczeń w aktualnym kerunku poszukwań - dokładność oblczeń mnmum globalnego - lczba zmennych nezaleŝnych. Algorytm : () oblczyć f( ) oraz f( ), () wyznaczyć kerunek ξ = f, () wzdłuŝ ξ określć λ mnmalzujące f( - + λ ξ ) oraz = - + λ ξ ; (4) oblczyć f( ), (5) zbadać, czy jest to mnmum, jeŝel tak to SOP. (6) f ( ) f ( ) β =, ξ = f ( ) + βξ f ( -) f ( -) (7) podstawć w mejsce - oraz sprawdzene, czy wykonano n teracj. Jeśl ne, to powrót do kroku () zwększene o. JeŜel wykonano n teracj, podstawć f( ) w mejsce f( ) wrócć do (). Kryterum zbeŝnośc Punkt jest ekstremum, gdy f() f() = (z błędem zaokrągleń). K.M.Gawrylczyk