TwierdzeniePoincaré 1 Bendixsona 2

Podobne dokumenty
ϕ(t k ; p) dla pewnego cigu t k }.

II. Równania autonomiczne. 1. Podstawowe pojęcia.

Topologia - Zadanie do opracowania. Wioletta Osuch, Magdalena Żelazna, Piotr Kopyrski

zbiorów domkniętych i tak otrzymane zbiory domknięte ustawiamy w ciąg. Oznaczamy

TEST A. A-1. Podaj aksjomaty przestrzeni topologicznej według W. Sierpińskiego: aksjomaty

A-1. Podaj aksjomaty przestrzeni topologicznej według W. Sierpińskiego: aksjomaty

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11

Wykład 10. Stwierdzenie 1. X spełnia warunek Borela wtedy i tylko wtedy, gdy każda scentrowana rodzina zbiorów domkniętych ma niepusty przekrój.

1 Zbiory. 1.1 Kiedy {a} = {b, c}? (tzn. podać warunki na a, b i c) 1.2 Udowodnić, że A {A} A =.

ZADANIA PRZYGOTOWAWCZE DO EGZAMINU Z UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

(b) Suma skończonej ilości oraz przekrój przeliczalnej ilości zbiorów typu G α

Rozdział 6. Ciągłość. 6.1 Granica funkcji

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

Zad.3. Jakub Trojgo i Jakub Wieczorek. 14 grudnia 2013

Topologia I Wykład 4.

Wykład z modelowania matematycznego.

Krzywa uniwersalna Sierpińskiego

Całki powierzchniowe w R n

Rodzinę F złożoną z podzbiorów zbioru X będziemy nazywali ciałem zbiorów, gdy spełnione są dwa następujące warunki.

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)

Teoria miary i całki

Definicja odwzorowania ciągłego i niektóre przykłady

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami:

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

Informacja o przestrzeniach Sobolewa

Uniwersytet Mikołaja Kopernika Wydział Matematyki i Informatyki

Weronika Siwek, Metryki i topologie 1. (ρ(x, y) = 0 x = y) (ρ(x, y) = ρ(y, x))

Zdzisław Dzedzej. Politechnika Gdańska. Gdańsk, 2013

4 Równania różniczkowe w postaci Leibniza, równania różniczkowe zupełne

Korzystając z własności metryki łatwo wykazać, że dla dowolnych x, y, z X zachodzi

Całki krzywoliniowe skierowane

n=0 Dla zbioru Cantora prawdziwe są wersje lematu 3.6 oraz lematu 3.8 przy założeniu α = :

1 Działania na zbiorach

Fale biegnące w równaniach reakcji-dyfuzji

PRACA MAGISTERSKA DYSKRETNY NIELINIOWY UKŁAD SEMIDYNAMICZNY UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

Notatki z Analizy Matematycznej 2. Jacek M. Jędrzejewski

II. FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH

Ośrodkowość procesów, proces Wienera. Ośrodkowość procesów, proces Wienera Procesy Stochastyczne, wykład, T. Byczkowski,

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

Twierdzenie Banacha-Tarskiego z punktu widzenia algebraika

Ciągłość i topologia. Rozdział Ciągłość funkcji wg. Cauchy

Zbiór zadań z Układów Dynamicznych. Krzysztof Barański Michał Krych Anna Zdunik

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

28 maja, Problem Dirichleta, proces Wienera. Procesy Stochastyczne, wykład 14, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126

Analiza funkcjonalna 1.

Temperatura w atmosferze (czy innym ośrodku) jako funkcja dł. i szer. geogr. oraz wysokości.

Matematyka z el. statystyki, # 4 /Geodezja i kartografia I/

Rodzinę spełniającą trzeci warunek tylko dla sumy skończonej nazywamy ciałem (algebrą) w zbiorze X.

Wstęp do przestrzeni metrycznych i topologicznych oraz ich zastosowań w ekonomii

F t+ := s>t. F s = F t.

13 Równanie struny drgającej. Równanie przewodnictwa ciepła.

Przestrzenie metryczne. Elementy Topologii. Zjazd 2. Elementy Topologii

Zagadnienia stacjonarne

Geometria Różniczkowa II wykład piąty

Grupa klas odwzorowań powierzchni

Wykłady... b i a i. i=1. m(d k ) inf

Analiza matematyczna 1 - test egzaminacyjny wersja do ćwiczeń

Informacja o przestrzeniach Hilberta

Całka podwójna po prostokącie

3 Abstrakcyjne kompleksy symplicjalne.

B jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ.

Twierdzenie 2: Własności pola wskazujące na istnienie orbit

O ROZMAITOŚCIACH TORYCZNYCH

Topologia I*, jesień 2012 Zadania omawiane na ćwiczeniach lub zadanych jako prace domowe, grupa 1 (prowadzący H. Toruńczyk).

Układy równań i nierówności liniowych

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Funkcje, ich granice i ciągłość

Analiza matematyczna. 1. Ciągi

A i. i=1. i=1. i=1. i=1. W dalszej części skryptu będziemy mieli najczęściej do czynienia z miarami określonymi na rodzinach, które są σ - algebrami.

Zbiory liczbowe widziane oczami topologa

Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)

Część wspólna (przekrój) A B składa się z wszystkich elementów, które należą jednocześnie do zbioru A i do zbioru B:

Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Układy autonomiczne. Rozdział Stabilność w sensie Lapunowa. Przedmiotem analizy w tym rozdziale będą układy równań autonomicznych

Wyk lad 9 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

jest ciągiem elementów z przestrzeni B(R, R)

Zadania do wykładu Jakościowa Teoria Równań Różniczkowych Zwyczajnych

(c) Wykazać, że (X, ϱ) jest spójna wtedy i tylko wtedy, gdy (X j, ϱ j ) jest spójna, j = 1,..., N.

Geometria Lista 0 Zadanie 1

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

Stanisław Betley, Józef Chaber, Elżbieta Pol i Roman Pol TOPOLOGIA I. wykłady i zadania

1 Elementy analizy funkcjonalnej

Wykład 11 i 12. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ i 18 listopada 2011

Paradoksalny rozkład kuli

21 maja, Mocna własność Markowa procesu Wienera. Procesy Stochastyczne, wykład 13, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126

Różniczkowalna zależność rozwiązania od warunków początkowych i parametrów

Analiza Funkcjonalna - Zadania

2 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych

Układy równań i równania wyższych rzędów

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

O geometrii semialgebraicznej

sa dzie metryka z euklidesowa, to znaczy wyznaczaja ca cki, Wojciech Suwiński)

Stanisław Betley, Józef Chaber, Elżbieta Pol i Roman Pol TOPOLOGIA I. wykłady i zadania. luty 2013

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. - funkcja dwóch zmiennych,

Postać Jordana macierzy

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Topologia kombinatoryczna zadania kwalifikacyjne

Transkrypt:

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 1 TwierdzeniePoincaré 1 Bendixsona 2 1 TwierdzeniePoincaré Bendixsona W bieżącym podrozdziale zakładamy, że U jest otwartym podzbiorem płaszczyzny R 2 if:u R 2 jestpolemwektorowymklasyc 1,generującym lokalny potok ϕ. Twierdzenie 1(Twierdzenie Poincaré Bendixsona). Niech dla pewnego x U zbiór ω(x) będzie niepustym zbiorem zwartym nie zawierającym punktów stacjonarnych. Wówczas ω(x) jest orbitą okresową. W dowodzie twierdzenia Poincaré Bendixsona wykorzystuje się następujący wynik: Twierdzenie 2(TwierdzenieJordana 3 orozcinaniupłaszczyzny).niech J R 2 będziekrzywązwykłązamkniętą(tzn.zbioremhomeomorficznymz okręgiem).wówczasdopełnienie R 2 \Jmadwieskładowespójności,jedną ograniczoną(wnętrze krzywej J), i drugą nieograniczoną(zewnętrze krzywej J). Ponadto, J jest wspólnym brzegiem swojego wnętrza i zewnętrza. Przystępujemy teraz do dowodu twierdzenia Poincaré Bendixsona. Jeśli O(x) jest orbitą okresową, to nie ma czego dowodzić. Załóżmy zatem, że x nie jest punktem okresowym, oraz że ω(x) jest niepustym zbiorem zwartym nie zawierającym punktów stacjonarnych. Przypomnijmy dwuwymiarową wersję twierdzenia o lokalnym prostowaniu pola wektorowego: Twierdzenie 3(Twierdzenie o prostowaniu pola wektorowego wersja dwuwymiarowa).niechf:u R 2 będziepolemwektorowymklasyc 1 i niech u U będzie punktem regularnym pola F. Wówczas istnieją: transwersalalpolafwpunkcieu, otoczenie otwarte V punktu u, 1 HenriPoincaré(1854 1912),matematykfrancuski,wedługkompilatora(J.M.)jeden z najwybitniejszych matematyków wszech czasów 2 IvarOttoBendixson(1861 1935),matematykszwedzki 3 (MarieEnnemond)CamilleJordan(1838 1922),matematykfrancuski(odjegonazwiska pochodzi też postać Jordana macierzy; nie należy go mylić z Wilhelmem Jordanem (1842 1899), geodetą i matematykiem niemieckim, od którego nazwiska pochodzi algorytm Gaussa Jordana)

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 2 liczby dodatnie ε, δ, oraz dyfeomorfizm klasyc 1 o następujących własnościach: M:V 1 1 na ( δ,δ) ( ε,ε) (i)m(l)=( δ,δ) {0};ponadtoM(u)=(0,0), (ii)dlakażdegov V istniejedokładniejednapara(w,t) L ( ε,ε) taka,żev=ϕ t (w);ponadto,m(v)=(ξ,t),gdziem(w)=(ξ,0). OznaczmyM=(M 1,M 2 ). Fakt1.Niechy ω(x).wówczasistniejątranswersalalpolafwpunkcie yorazciąg(ϕ tk (x)) L,t k gdyk,zbieżnydoy. Dowód.Niechs k będzieciągiemtakim,żeϕ sk (x)dążydoy.oznaczmy przezl(odp.v)transwersalę(odp.otoczenie)punktuyjakwtwierdzeniuo lokalnym prostowaniu(tw. 3). Odrzucając skończenie wiele wyrazów, można założyć,żewszystkieϕ sk (x)należądov.określmyt k :=s k M 2 (ϕ sk (x)). Po pierwsze, zauważmy że, na podstawie Tw. 3(ii), ϕ tk (x)=ϕ sk M 2 (ϕ sk (x))(x) L. Dalej, korzystając z własności(pl2) oraz z ciągłości potoku lokalnego(patrz, np., wykład o lokalnym prostowaniu), widzimy, że ϕ sk M 2 (ϕ sk (x))(x)=ϕ M2 (ϕ sk (x))(ϕ sk (x)) dąży,przyk,doϕ M2 (y)(y),którejestrówne,znównapodstawie(znów na podstawie Tw. 3(ii)), y. Wystarczyterazzauważyć,żet k s k ε,zatemt k gdyk. Fakt2.Niechy ω(x).wówczasdlakażdejtranswersalilpolafwpunkcie yjakwfakcie1,każdyciąg(ϕ tk (x)) k=1 Lzbieżnydoyitaki,że0<t 1< t 2 < <t k <t k+1 <,jestmonotoniczny. Monotonicznośćrozumiemywnastępującysposób:ciąg(M 1 (ϕ tk (x))) k=1 jest monotoniczny.

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 3 DowódFaktu2.Załóżmynajpierwniewprost,żeM 1 (ϕ tk (x))im 1 (ϕ tk+1 (x)) są,dlapewnegok N,przeciwnychznaków. WówczaszbiórJ,będącysumąodcinkatranswersaliLokońcachϕ tk (x) iϕ tk+1 (x),i kawałka orbity{ϕ t (x):t [t k,t k+1 ]},jestkrzywązwykłą zamkniętą(patrzponiższyrysunek,gdziex 1 :=ϕ tk (x),x 2 :=ϕ tk+1 (x)). x 1 y x 2 y 1 Zauważmy,żenaodcinkutranswersaliLłączącympunktyx 1 ix 2 pole wektorowe F skierowane jest na zewnątrz krzywej J. Wynika stąd, że dla s<0dostateczniebliskichzerupunktϕ s (y)jestpołożonywewnątrzkrzywej J.Ustalmytakies,ioznaczmyy 1 :=ϕ s (y).leczy 1 ω(x),zatemistnieje ϑ>t k+1 takie,żeϕ ϑ (x)leżywewnątrzkrzywejj.leczjesttoniemożliwe, bododatniapółorbitapunktux 2 niemajakwejśćdownętrzakrzywejj:nie możeprzeciąćzbioru{ϕ t (x):t [t k,t k+1 ]}(przeczyłobytozałożeniu,żex niejestpunktemokresowym),iniemożewejśćdownętrzakrzywejjprzez odcinek transwersali(gdyż tam pole wektorowe skierowane jest na zewnątrz). Załóżmyterazniewprost,że,naprzykład,0<M 1 (ϕ tk (x))<m 1 (ϕ tk+1 (x)) dlapewnegok N. WówczaszbiórJ,będącysumąodcinkatranswersaliLokońcachϕ tk (x) iϕ tk+1 (x),i kawałka orbity{ϕ t (x):t [t k,t k+1 ]},jestkrzywązwykłą zamkniętą(patrzponiższyrysunek,gdziex 1 :=ϕ tk (x),x 2 :=ϕ tk+1 (x)).

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 4 y x 1 x 2 TerazpunktyleżywewnątrzkrzywejJ.Leczjesttoniemożliwe,bo (takjakwpoprzedniejczęścidowodu)dodatniapółorbitapunktux 2 niema którędy wejść do wnętrza krzywej J. Lemat1.Niechy ω(x).wówczasdlakażdejtranswersalilpolafw punkcieyjakwfakcie1zachodziω(x) L={y}. Dowód.Załóżmyniewprost,żeξ y ω(x) L.ZachodziM 1 (ξ) 0= M 1 (y).załóżmy,że0 s <s sątakie,żeϕ s (x) Liϕ s (x) L. Z twierdzenia o lokalnym prostowaniu pola wektorowego(tw. 3) wynika, żes s >2ε.Zatemzbiórtychchwilt 0,dlaktórychϕ t (x)należy do transwersali L, jest co najwyżej przeliczalny. Zbiór ten(oznaczany przez (t k ))jestwistocieprzeliczalny,gdyży ω(x).dlapewnegopodciągu(t kl ) zachodziϕ tkl (x) y,czylim 1 (ϕ tkl (x)) 0,zaśdlainnegopodciągu(t k l ) zachodziϕ tk l (x) ξ,czylim 1 (ϕ tk l (x)) M 1 (ξ) 0.Lecz,napodstawie Faktu2,ciąg(M 1 (ϕ tk (x))jestmonotoniczny,sprzeczność. Lemat2.Niechy ω(x).wówczasyjestpunktemokresowym. Dowód.Ztego,żeω(x)jestzwartyiniezmienniczywynika,że ω(y) ω(x).ustalmyz ω(y).fakt1zastosowanydoz ω(y)gwarantujenam istnienietranswersalilpolafwpunkcieziciągu(t k )rozbieżnegodo

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 5 takiego,żeϕ tk (y) Lorazϕ tk (y)dążydozgdyk.ociągu(t k ) możemyzałożyć,żejestrosnący.leczzlematu1(zastosowanegodoz ω(x))wynika,żeϕ t1 (y)=ϕ t2 (y)=z,gdziet 1 <t 2,zatemyjestpunktem okresowym. Wykazaliśmy zatem, że ω(x) jest sumą orbit okresowych. Aby dokończyć dowód twierdzenia Poincaré Bendixsona, ustalmy y ω(x),ioznaczmyprzezt>0okrespodstawowyorbityokresowejγ=o(y) (oczywiście Γ ω(x)). Rozważmy znów transwersalę L w punkcie y i otoczenie V. Z ciągłej zależności rozwiązania od warunków początkowych wynika, żedlakażdegoη>0istniejeotoczenieotwartev Vpunktuytakie,że (i) ϕ t (z) ϕ t (y) <ηdladowolnegoz V iwszystkicht [0,T+ε], (ii)ϕ T (V ) V. Załóżmydalej,żeotoczenieotwarteV jestwypukłe. Ustalmyη>0,idobierzmyV doη.istniejes>0takie,żeϕ s (x) L V.Z(ii)wynika,żepunktϕ s+t (x) V.Ztwierdzeniaoprostowaniu pola wektorowego(twierdzenie 3) wynika istnienie ϑ ( ε, ε) takiego, że ϕ s+t+ϑ (x) L.Z(i)wynika,że ϕ t+s (x) ϕ t (y) <ηdlawszystkicht [0,T+ε]. Zmonotoniczności(Fakt2)wynika,żepunktϕ s+t+ϑ (x)musileżećna transwersalilpomiędzypunktamiϕ s (x)iy.ponieważotoczeniev jest wypukłe,punktϕ s+t+ϑ (x)należydov.powtarzamyterazpowyższerozumowanie,otrzymując,żedlawszystkicht spunktϕ t (x)jestwodległości mniejszejniżηodorbityokresowejγ.wynikastąd,żeω(x) Γ,cokończy dowód twierdzenia Poincaré Bendixsona. OrbitęokresowąO(y)taką,żeistniejex / O(y),dlaktóregoω(x)= O(y), nazywamy cyklem granicznym. 2 Dalsze własności pól wektorowych na płaszczyźnie Sformułujemy teraz dwa twierdzenia z topologii, które będą potrzebne w późniejszych rozważaniach. Twierdzenie4(TwierdzenieSchönfliesa 4 ).NiechJ R 2 będziekrzywą zwykłązamkniętąiniechh:j T,gdzie T={x R 2 : x =1},będziehomeomorfizmem.WówczasistniejehomeomorfizmH: R 2 R 2 będący rozszerzeniemhomeomorfizmuh(tzn.h J =hih 1 T =h 1 ). 4 ArthurMoritzSchönflies(1853 1928),matematykniemiecki

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 6 Przed sformułowaniem następnego twierdzenia, przypomnijmy, że punktemstałymodwzorowaniaf:x X(Xjestdowolnymzbiorem)nazywamy x Xtaki,żef(x)=x.JeśliXjestprzestrzeniąmetryzowalną(ogólniej: przestrzenią topologiczną Hausdorffa) i f jest odwzorowaniem ciągłym, to zbiór punktów stałych odwzorowania f(być może pusty!) jest domknięty. Przestrzeń metryzowalną homeomorficzną z domkniętą kulą jednostkową w n-wymiarowej przestrzeni euklidesowej nazywamy dyskiem n-wymiarowym. Twierdzenie5(TwierdzenieBrouwera 5 opunkciestałym).ciągłeodwzorowanie dysku n-wymiarowego w siebie ma punkt stały. Twierdzenie6.NiechF:U R 2 będziepolemwektorowymklasyc 1,i niechγbędzieorbitąokresowąpolaftaką,żejejwnętrzezawartejestwu. WówczaswewnątrzΓistniejeytaki,żeF(y)=0. Dowód.JakożeΓjestpodzbiorempłaszczyzny R 2 homeomorficznymzokręgiem, na podstawie twierdzenia Schönfliesa istnieje homeomorfizm płaszczyzny R 2 na R 2 przeprowadzającysumędkrzywejγijejwnętrzad 0 na(domknięte) koło jednostkowe. Wobec tego, D jest dyskiem dwuwymiarowym. Oznaczmy przez Φ potok lokalny generowany przez pole wektorowe F. Dlakażdegox D 0 orbitao(x)jest,jakozbiórspójny,zawartawd 0. Wynikastąd,żeD 0 jestzbioremniezmienniczym,i,cozatymidzie,dysk dwuwymiarowy D też jest zbiorem niezmienniczym. Ponieważ D jest zbiorem zwartym,ϕ t (x)jestokreślonedlakażdegot Rikażdegox D. Dlak NoznaczmyprzezE k zbiórpunktówstałychodwzorowania Ψ k :D D,Ψ k (x):=ϕ 1/2 k(x).ztwierdzeniabrouweraopunkciestałym wynika,żezbiorye k,k NsąniepustePonadto,zbiorytesądomknięte, zatemzwarte.dalej,e k+1 E k.wynikastąd,żee:= k=1 E k jest,jako przekrój zstępującej rodziny niepustych zbiorów zwartych, też niepusty i zwarty. Weźmyy E.ZdefinicjizbioruEwynika,żeϕ t (y)=ydlat>0 dwójkowowymiernych.leczodwzorowanie R t ϕ t (x)jestciągłe,zatem ϕ t (x)=ydlakażdegot>0,czylif(y)=0. Fakt,żeE Γ=,jestoczywisty. Wniosek.NiechF: R 2 R 2 będziepolemwektorowymklasyc 1 takim,że O + (x)mazwartedomknięcie,dlapewnegox.wówczasistniejeytakie,że F(y)=0. Dowód. Zbiór ω(x) jest zwarty i niepusty. Jeśli ω(x) zawiera punkt stacjonarny y, to teza wniosku jest spełniona. Jeśli nie, to na podstawie twierdzenia 5 LuitzenEgbertusJanBrouwer(1881 1966),matematykholenderski

Twierdzenie Poincaré Bendixsona 7 Poincaré Bendixsona(Tw. 1) ω(x) jest orbitą okresową Γ. Lecz z Tw. 6 wynika istnienie(wewnątrz krzywej Γ) punktu y takiego, że F(y) = 0.