IN YNIERIA BEZPIECZE STWA LABORATORIUM NR 6

Podobne dokumenty
Zaawansowane metody numeryczne

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Laboratorium ochrony danych

Systemy resztowe. Kongruencje. Liczby kongruentne (przystaj ce) modulo w (w moduł przystawania) (N,M ): N M(modw) k : N M=kw M N=kw

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Część 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI Twierdzenie Bettiego (o wzajemności prac)

Wybrane zagadnienia teorii liczb

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Metody Numeryczne 2017/2018

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Dr inż. Robert Wójcik, p. 313, C-3, tel Katedra Informatyki Technicznej (K-9) Wydział Elektroniki (W-4) Politechnika Wrocławska

Algebra liniowa z geometrią analityczną

Nieliniowe zadanie optymalizacji bez ograniczeń numeryczne metody iteracyjne optymalizacji

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Kier. MTR Programowanie w MATLABie Laboratorium Ćw. 12

N ( µ, σ ). Wyznacz estymatory parametrów µ i. Y które są niezależnymi zmiennymi losowymi.

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

p Z(G). (G : Z({x i })),

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

I. Elementy analizy matematycznej

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 5. LINIOWE METODY KLASYFIKACJI. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska.

MADE IN CHINA czyli SYSTEM RESZTOWY

Prawdopodobieństwo i statystyka r.

Ćw. 5. Wyznaczanie współczynnika sprężystości przy pomocy wahadła sprężynowego

Matematyka dyskretna

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja SVD Metody iteracyjne. P. F. Góra

Reprezentacje grup symetrii. g s

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

Wykład 5 12/15/2013. Problemy algebry liniowej w Matlabie

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

Matematyka dyskretna

Lista 6. Kamil Matuszewski 26 listopada 2015

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Zastosowanie teorii liczb w kryptografii na przykładzie szyfru RSA

Parametry zmiennej losowej

Twierdzenie Eulera. Kongruencje wykład 6. Twierdzenie Eulera

Tajemnice funkcji σ oraz τ. Dzielniki liczb naturalnych oraz elementy zaawansowanej teorii liczb.

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

JEDNOWYMIAROWA ZMIENNA LOSOWA

Kongruencje oraz przykłady ich zastosowań

Określanie mocy cylindra C w zaleŝności od ostrości wzroku V 0 Ostrość wzroku V 0 7/5 6/5 5/5 4/5 3/5 2/5 Moc cylindra C 0,5 0,75 1,0 1,25 1,5 > 2

ROZWIĄZYWANIE DWUWYMIAROWYCH USTALONYCH ZAGADNIEŃ PRZEWODZENIA CIEPŁA PRZY POMOCY ARKUSZA KALKULACYJNEGO

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Prawdopodobieństwo geometryczne

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

Zegar ten przedstawia reszty z dzielenia przez 6. Obrazuje on jak kolejne liczby można przyporządkować do odpowiednich pokazanych na zegarze grup.

Ćwiczenie nr 1: Systemy liczbowe

Sztuczne sieci neuronowe. Krzysztof A. Cyran POLITECHNIKA ŚLĄSKA Instytut Informatyki, p. 311

Dla dzielnej X (dividend) i dzielnika D 0 (divisor) liczby Q oraz R takie, Ŝe

Analiza Matematyczna Ćwiczenia. J. de Lucas

Zadanie na wykonanie Projektu Zespołowego

STATYSTYKA. Zmienna losowa skokowa i jej rozkład

Teoria liczb. Magdalena Lemańska. Magdalena Lemańska,

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Optymalizacja funkcji

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

PROBLEM ODWROTNY DLA RÓWNANIA PARABOLICZNEGO W PRZESTRZENI NIESKOŃCZENIE WYMIAROWEJ THE INVERSE PARABOLIC PROBLEM IN THE INFINITE DIMENSIONAL SPACE

dr inż. ADAM HEYDUK dr inż. JAROSŁAW JOOSTBERENS Politechnika Śląska, Gliwice

Indukcja matematyczna

Matematyka obliczeniowa, II rok Matematyki (2015/2016) Metody numeryczne, III rok Informatyki, (2013/2014)

Programowanie Równoległe i Rozproszone

Metody numeryczne, III rok Informatyki, 2013/2014

TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCIACH

Kier. MTR Programowanie w MATLABie Laboratorium

Niezbyt formalny i niezbyt intuicyjny wst p do algebry abstrakcyjnej

9. STATECZNOŚĆ SPRĘŻYSTA UKŁADÓW PRĘTOWYCH

Temat: Operacje elementarne na wierszach macierzy

Wykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni.

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

Równania rekurencyjne na dziedzinach

Problem plecakowy (KNAPSACK PROBLEM).

Zmiana bazy i macierz przejścia

max Wydział Elektroniki studia I st. Elektronika III r. EZI Technika optymalizacji Dr inż. Ewa Szlachcic

1. WZORY TRANSFORMACYJNE METODY PRZEMIESZCZEŃ

Dzielenie. Dzielenie pozycyjne

Kodowanie informacji. Instytut Informatyki UWr Studia wieczorowe. Wykład nr 2: rozszerzone i dynamiczne Huffmana

Kongruencje i ich zastosowania

Małe drgania wokół położenia równowagi.

Podstawy teorii falek (Wavelets)

11/22/2014. Jeśli stała c jest równa zero to takie gry nazywamy grami o sumie zerowej.

KOINCYDENTNOŚĆ MODELU EKONOMETRYCZNEGO A JEGO JAKOŚĆ MIERZONA WARTOŚCIĄ WSPÓŁCZYNNIKA R 2 (K)

0.1 Renty. 0.2 Wkłady oszczędnościowe Wkłady proste

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

SYSTEMY UCZĄCE SIĘ WYKŁAD 7. KLASYFIKATORY BAYESA. Dr hab. inż. Grzegorz Dudek Wydział Elektryczny Politechnika Częstochowska.

0 --> 5, 1 --> 7, 2 --> 9, 3 -->1, 4 --> 3, 5 --> 5, 6 --> 7, 7 --> 9, 8 --> 1, 9 --> 3.

Matematyka finansowa r.

Copyright by K. Trybicka-Francik 1

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW SKOŃCZONEGO TYPU PRINJEKTYWNEGO

Zarys algorytmów kryptograficznych

5. CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Copyright by K. Trybicka-Francik 1

Luty 2001 Algorytmy (7) 2000/2001

1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład IX

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Transkrypt:

IN YNIERIA BEZPIECZE STWA LABORATORIUM NR 6 WYBRANE ZAGADNIENIA Z TEORII LICZB 1. Wybrane zagadnena z teor lczb Do onstruowana systemów ryptografcznych u Ŝ ywa sę czę sto wyrafnowanego aparatu matematycznego, tórego ops mo Ŝ na znaleź ć z zaawansowanych podrę cznach teor lczb algebry. Dla zrozumena opsywanych tutaj algorytmów wystarczy znajomoś ć podanych n Ŝ ej netórych problemów teor lczb. Du Ŝ e znaczene w ryptograf mają lczby perwsze, czyl tae lczby, tóre dzelą sę bez reszty tylo przez 1 przez sebe. Wa Ŝ ne jest te Ŝ poję ce lczb wzglę dne perwszych: dwe lczby a, b są wzglę dne perwsze, jeś l ne mają wspólnych dzelnów >1, co zapsuje sę jao nwd(a, b) 1, gdze nwd jest srótem słów najwę szy wspólny dzeln. 1.1. Arytmetya modularna Wyn dzałań przy zastosowanu tzw. arytmety modularnej meszczą sę zwyle w soń czonym zborze lczb, dlatego teŝ ten sposób wyonywana oblczeń nazywa sę w USA w szołach ś rednch arytmetyą zegarową, ponewaŝ na tarczy zegara analogowego stneje tylo lczb. Notacja oznacza, Ŝ e a b (mod n) (1.1) a b + n (1.2) dla pewnej lczby całowtej. Przyładowo, 7 1 (mod 3); 6 0 (mod 3). Załada sę zwyle, Ŝ e lczby a b są dodatne, oraz Ŝ e b < n. Przy tych załoŝ enach lczba b jest resztą z dzelena lczby a przez lczbę n. Zna jest symbolem ongruencj, wobec tego, nterpretują c równane (1.1) mów sę, Ŝ e a jest ongruentne do b modulo n. Zbór lczb całowtych {0, 1,..., n-1} (1.3) tworzy tzw. zupełny zbór reszt modulo n, zaś operacja a (mod n) (1.4) nazywa sę reducją modularną, w wynu tórej otrzymuje sę taą resztę z dzelena a przez n, tóra jest mnejsza od n. - 1 -

Do ongruencj odnos sę małe twerdzene Fermata, tóre mów, Ŝ e jeś l p jest lczbą perwszą, to dla a całowtych nepodzelnych przez p a p ( mod p) 1 Z twerdzena tego wyna, Ŝ a p mod p ( ) a Podany tu ops arytmety modularnej moŝ e ne zgadzać sę z defncjam operacj modulo, przyję tym w netórych ję zyach programowana. Np Pascal dopuszcza wyonywane operacj modulo na lczbach dodatnch ujemnych, z modułem równeŝ dodatnm lub ujemnym, wobec czego wyn tych operacj moŝ e sę zawerać w przedzale [ n + l, n 1], a w ję zyu C wyraŝ ene a % b oznacza resztę z dzelena a przez b. Dzałana arytmety modularnej spełnają prawa przemennoś c, łą cznoś c rozdzelnoś c mnoŝ ena wzglę dem dodawana: a + b (mod n) b + a (mod n), (1-5) a b (mod n) b a (mod n), (1-6) a (b + c) (mod n) a b + a c (mod n). (1-7) PowaŜ nym uproszczenem arytmety modularnej jest moŝ lwoś ć reduowana poś rednch wynów oblczeń modulo n. Zamast wę c wyonywać najperw wszyste oblczena w zwyły sposób, a wyn ostateczny zreduować modulo n, ten sam wyn uzysuje sę łatwej, stosują c zaleŝ noś c: a + b (mod n) (a (mod n)) + (b (mod n)) (mod n), (1.8) a b (mod n) (a (mod n)) (b (mod n)) (mod n), (1.9) a (b + c) (mod n) ((a (mod n)) (b (mod n)) (mod n)+ (1.10) + (a (mod n)) (c (mod n)) (mod n))) (mod n). Gdy moduł arytmety modularnej n jest lczbą -cyfrową, to stosują c powyŝ sze zasady reducj, wyn poś redne ne przeroczą lczby 2-cyfrowej. Trzeba pamę tać, Ŝ e moduł ten w ryptograf jest przewaŝ ne lczbą ogromną, o luset cyfrach dzesę tnych, co stwarza zapotrzebowane na specjalne ułady scalone dla arytmety modularnej na specjalzowane systemy oprogramowana, pozwalają ce na dowolną doładnoś ć wyonywana dzałań w arytmetyce całowtolczbowej. 1.2. Algorytm Euldesa Bardzo waŝ ną rolę w ryptograf spełna znany od ponad 2300 lat algorytm Euldesa, pozwalają cy w soń czonej lczbe roów znaleź ć najwę szy wspólny dzeln dwóch lczb. Algorytm poszuwana najwę szego wspólnego dzelna dwóch lczb naturalnych a 0 a 1, spełnają cych warune a 0 > a 1, polega na wyonanu ser operacj dzelena całowtolczbowego zgodne ze schematem: a 0 q 1 a 1 + a 2, a 2 < a 1 a1 q 2 a 2 + a 3, a 3 < a 2 a -1 q a +1, a +1 < a a q +1 a +1-2 -

Proces dzelena oń czy sę z chwlą otrzymana reszty równej zeru. Ostatna róŝ na od zera reszta jest poszuwanym najwę szym wspólnym dzelnem lczb a 0 a 1. Algorytm Euldesa moŝ na opsać za pomocą bardzo prostej zaleŝ noś c reurencyjnej: y dla x 0 nwd ( x, y) nwd( y ( mod x), x) dla x 0 1.3. Teorolczbowa funcja Eulera KaŜ da lczba naturalna n da sę przedstawć w postac nastę pują cego loczynu potę g dodatnch lczb perwszych: n 1 p d (1.) Jest to tzw. rozład anonczny lczby n. Funcję Eulera φ(n) defnuje sę dla aŝ dej lczby naturalnej (całowtej dodatnej) n w sposób nastę pują cy: { s : ( 1 s n) ( nwd( s, )) 1} φ ( n) n Inaczej mówą c jest to moc zboru lczb ne wę szych od n wzglę dne perwszych z n. Funcja Eulera φ(n) oreś la lczbę lczb naturalnych w zborze {1, 2,, n-1} wzglę dne perwszych z n. Na przyład, φ(8) 4, ponewaŝ w zborze lczb mnejszych od 8 tylo 1, 3, 5 7 są wzglę dne perwsze z 8. Lczby wzglę dne perwsze ne mają Ŝ adnego wspólnego podzelna wę szego od 1. Funcja Eulera dla lczby perwszej p jest oczywś ce równa p-1. Aby znaleź ć wartoś ć funcj Eulera dla lczby złoŝ onej, rozłada sę ją na loczyn lczb perwszych (1.). Przyładowo, dla n 2646 moŝ na napsać : n 2646 2 3 3 7 2 ; zatem φ(2646) 1 3 2 2 7 6 756. Netóre własnoś c funcj Eulera podane są nŝ ej: (a) φ(p) p-l, (b) φ(p r ) p r-1 (p-1), (c) φ(a, b) φ(a)φ(b), gdy nwd(a, b) 1, 1 (d) φ(n) n ( 1 / p ) gdze n, p oraz ja we wzorze na rozład lczby naturalnej na loczyn potę g lczb perwszych. 1.4. Potę gowane modularne Reducja modularna pozwala unać duŝych wynów pośrednch przy operacj potęgowana modularnego, sładającego sę z wyonywana sewencj moŝeń dzeleń. Np. operację: 8 a ( modn) a a a a a a a a( modn) moŝna wyonać następująco: 8 a (modn) 2 2 2 ( a ( modn) ) ( modn) ) ( modn) - 3 -

czyl zamast mnoŝyć przez sebe 8 razy lczbę a zreduować wyn modulo n wyonuje sę 3 mnoŝena 3 reducje modularne. Z powyŝszego przyładu wyna, Ŝe oblczene x a (mod n) jest bardzo proste, jeśl wyładn a jest potęgą dwój. Jeśl wyładn ne jest potęgą lczby 2, wówczas stosuje sę następujący algorytm do oblczena wyraŝena x a (mod n), zwany szybm algorytmem potęgowana modularnego: Algorytm wyznaczana wyraŝ ena w x a (mod n) 1. Zapsać wyładn a w systeme dwójowym: a a m a m-1 a 1 a 0, a {0,1} 2. w : 1, : m 3. w : w 2 (mod n) 4. jeśl a 1, to w : w x (mod n) 5. : -l 6. jeśl > 0, to przejść do rou 3, w przypadu przecwnym otrzymuje sę Ŝądany wyn w x a (mod n) 1.5. Odwrotno ś ć multyplatywna modulo n Oblczene odwrotnośc multyplatywnej x a -l modulo n lczby a polega na rozwązanu równana: ax 1 (mod n) (1.14) tóre odpowada równanu ax + n 1 (1.15) gdze jest pewną lczbą całowtą. Oczywśce zachodz a a -1 (mod n) 1. W teor lczb znany jest algorytm rozwązana lnowego równana dofantycznego ax + by nwd(a, b) (1.16) w dzedzne lczb całowtych. Jest to jedno równane (juŝ w III weu potrafł je rozwązywać matematy grec Dofantos) z dwema newadomym x y, tóre ma nesończene wele rozwązań. Jeśl lczby x 0 y 0 spełnają to równane, to wszyste lczby x x 0 + b, y y 0 a, gdze 0, ±1, ±2,... są równeŝ rozwązanam równana (1.16). Algorytm rozwązana równana dofantycznego polega na wyznaczanu elementów trzech sewencj: q 0 1 r 0 0 s 0 a q 1 0 r 1 1 s 1 b Dla > 1 elementy sewencj oblcza sę z wzorów: n s dv s 2 q 2 nq r r 2 nr mod s 2 s s Dla pewnego m, taego, Ŝe s m 0, otrzyma sę: x q q m y r m nwd a, b) ( s m - 4 -

Odwrotność multyplatywna lczby a modulo n stneje tylo wówczas, gdy nwd(a,n) 1. Jeśl węc lczby a n są względne perwsze, to stneje tylo jedna odwrotność multyplatywna x a -1 (mod n) mnejsza od modułu n, spełnająca warune xa (mod n) 1. Uogólnone małe twerdzene Fermata głos, Ŝe jeśl nwd(a, n) 1, to ϕ a ( n) 1 ( modn ) (1.17) sąd, po podzelenu obu stron równana (1.17) przez a otrzyma sę ϕ a ( n) 1 a ( mod n ) (2.18) co jest nną metodą oblczana odwrotnośc multyplatywnej modulo n. ϕ(n) oznacza funcję Eulera. Przyładowo, jeśl a 4 n 11, to 4-1 4 9 (mod 11) 3. 2. Szyfr Hlla Szyfr ten doonuje przeształcena lnowego d znaów testu jawnego m 1, m 2,, m d w d znaów ryptogramu c 1, c 2,,c d. Kluczem jest macerz współczynnów. Dla d 2, wyraŝene szyfrujące ma postać: c1 c 2 11 21 22 m1 modn m 2 Deszyfrowana doonujemy, uŝywając macerzy odwrotnej K -1, przy czym gdze I jest macerzą jednostową. K K modn I, Przyład. Nech lucz algorytmu Hlla będze następującą macerzą: Wtedy test jawny ryptogram mają postać: m K R Y P c T U V O Np dla m 1 K (jest to 10. ltera alfabetu lcząc od 0), m 2 R (17. ltera alfabetu lcząc od 0): 10 19 mod26 17 20 A zatem ryptogram ma postać: TU. Powtarzamy tę operację dla wszystch par lter, otrzymując pełen ryptogram. - 5 -

Oblczane macerzy odwrotnej. Aby doonać operacj deszyfrowana, naleŝy znaleźć macerz odwrotną, co oznacza rozwązane następującego równana: a c b a d c b d 1 mod26 0 0 1 Szuamy odwrotnośc macerzy, co moŝna zapsać: 5 d b a b ad bc ad bc. c d c a ad bc ad bc Stąd d b a b a b ad bc ad bc a b 1 c d c d c a c d 0 ad bc ad bc dalej: 0 1 Z zaleŝnośc tych wyna, Ŝe mus być moŝlwość dzelena modulo przez ad-bc zatem wyn tego dzałana mus być jedną z lczb 1, 3, 5, 7, 9, 11, 15, 17, 19, 21, 23 lub 25. Wartość ad-bc jest nazywana wyznacznem macerzy. Uogólnając, wyznaczn macerzy lucza mus być względne perwszy z n (w naszym przypadu równym 26). Wyznaczn macerzy wynos 3 5 7 1 1mod 26. A zatem macerz 19 odwrotna będze mała postać mod26 5 5 3 21 3 Dla c 1 19, c 2 20: 21 19 19 10 mod26 3 20 17 Inny przyład wyznaczena macerzy odwrotnej. Nech macerzą lucza będze. 9 10 Najperw oblczamy wyznaczn macerzy lucza: det 9 10 ( 3 10 9 7) mod26 ( 30 63) mod26 ( 33+ 2*26) mod26 19-6 -

Wyznaczn macerzy jest względne perwszy z lczbą n (równą 26), a zatem stneje macerz odwrotna. Korzystając ze wzorów podanych w materałach, otrzymujemy: 10 19 19 mod26 9 10 9 3 19 19 W arytmetyce modularnej operacja dzelena oznacza mnoŝene przez odwrotność, a zatem naleŝy znaleźć odwrotność multyplatywną lczby 19, czyl lczbę spełnającą warune: ( 19 a ) mod26 1 gdze a jest odwrotnoścą multyplatywną lczby 19. UŜywając wzorów, podanych w pt. 1.5, otrzymujemy szuaną lczbę jest ną lczba 11, a zatem: 9 10 10 11 ( 7 + 26) 11 6 1 ( + ) mod26 9 26 11 3 11 5 7 MoŜna sprawdzć, Ŝe macerz 6 1 7 jest macerzą odwrotną dla 9 10. 3. Zadana 3.1. Zapoznać sę z materałam 3.2. Zamplementować szyfr Hlla dla macerzy n n. - 7 -