LABORATORIUM MECHANIKI EKSPERYMENTALNEJ. Instrukcja do ćwiczenia

Podobne dokumenty
XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne

I. Metoda Klasyczna. Podstawy Elektrotechniki - Stany nieustalone. Zadanie k.1 Wyznaczyć prąd i w na wyłączniku. R RI E

BADANIE DYNAMICZNEGO TŁUMIKA DRGA

2.1 Zagadnienie Cauchy ego dla równania jednorodnego. = f(x, t) dla x R, t > 0, (2.1)

m q κ (11.1) q ω (11.2) ω =,

II.6. Wahadło proste.

Zarządzanie ryzykiem. Lista 3

Laboratorium Półprzewodniki, Dielektryki i Magnetyki Ćwiczenie nr 10 Pomiary czasu życia nośników w półprzewodnikach

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Rozdział VIII KINETYKA NASYCANIA POWIERZCHNI. 1. Wstęp

Siła. Zasady dynamiki

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

10. Ruch płaski ciała sztywnego

Wykład 2: Atom wodoru

5.3 TRANSFORMACJA LORENTZA

Swobodny spadek ciał w ośrodku stawiającym opór

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Zasada pędu i popędu, krętu i pokrętu, energii i pracy oraz d Alemberta bryły w ruchu postępowym, obrotowym i płaskim

MOBILNE ROBOTY KOŁOWE WYKŁAD 04 DYNAMIKA Maggie dr inż. Tomasz Buratowski. Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Robotyki i Mechatroniki

11. DYNAMIKA RUCHU DRGAJĄCEGO

Przejścia międzypasmowe

Zasada zachowania pędu i krętu 5

Mechanika ogólna. Łuki, sklepienia. Zalety łuków (1) Zalety łuków (2) Geometria łuku (2) Geometria łuku (1) Kształt osi łuku (1) Kształt osi łuku (2)

Pędu Momentu pędu Ładunku Liczby barionowej. Przedmiot: Fizyka. Przedmiot: Fizyka. Wydział EAIiE Kierunek: Elektrotechnika.

29 Rozpraszanie na potencjale sferycznie symetrycznym - fale kuliste

WAHADŁO OBERBECKA V 6 38a

TMM-1 Wyznaczanie współrzędnych tensorów bezwładności członów manipulatorów

XXI OLIMPIADA FIZYCZNA ( ). Stopień III, zadanie teoretyczne T1. Źródło: XXI i XXII OLIMPIADA FIZYCZNA, WSiP, Warszawa 1975 Andrzej Szymacha,

Przykłady procesów nieodwracalnych: wyrównywanie się temperatur, gęstości i różnicy potencjałów.

gdzie ω jest częstością kołową. Rozwiązaniem powyższego równania różniczkowego II-go stopnia jest wyrażenie (2) lub ( )

:36 G:\WYKLAD IIIBC 2001\FIN2001\Drgwym2001.doc Drgania i fale II rok Fizyk BC. Oscylator pod działaniem zmiennej w czasie siły:

Ocena dokładności pomiaru kąta

POLE ELEKTROSTATYCZNE W PRÓŻNI - CD. Dipol charakteryzuje się przez podanie jego dipolowego momentu elektrycznego p (5.1)

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA REWERSYJNEGO

W siła działająca na bryłę zredukowana do środka masy ( = 0

ĆWICZENIE 2. BADANIE WAHADEŁ SPRZĘŻONYCH.

Komputerowa symulacja doświadczenia Rutherforda (rozpraszanie cząstki klasycznej na potencjale centralnym

ψ przedstawia zależność

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego

Mechanika ogólna. Łuki, sklepienia. Zalety łuków (2) Zalety łuków (1) Geometria łuku (1) Geometria łuku (2) Kształt osi łuku (2) Kształt osi łuku (1)

Sprawdzanie twierdzenia Steinera

ĆWICZENIE 2. POMIAR NATĘŻENIA POLA GRAWITACYJNEGO W SIEDLCACH PRZY POMOCY MODELU WAHADŁA MATEMATYCZNEGO. Wprowadzenie

Fizyka 10. Janusz Andrzejewski

Wyznaczanie modułu sztywności metodą Gaussa

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM Fizyka i astronomia Poziom rozszerzony

Wykład 6 Pochodna, całka i równania różniczkowe w praktycznych zastosowaniach w elektrotechnice.

Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na okres drgań

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

8. PŁASKIE ZAGADNIENIA TEORII SPRĘŻYSTOŚCI

Grawitacyjna energia potencjalna gdy U = 0 w nieskończoności. w funkcji r

PORÓWNANIE WPŁYWU WYBRANYCH PARAMETRÓW CIĄGNIKA ROLNICZEGO NA JEGO DRGANIA

PARCIE GRUNTU. Przykłady obliczeniowe. Zadanie 1.

LABORATORIUM PODSTAW OPTOELEKTRONIKI WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYK STATYCZNYCH I DYNAMICZNYCH TRANSOPTORA PC817

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Wyznaczanie reakcji dynamicznych oraz wyważanie ciała w ruchu obrotowym wokół stałej osi 8

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Dynamika punktu materialnego nieswobodnego

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium. Mechaniki Technicznej

Krystyna Gronostaj Maria Nowotny-Różańska Katedra Chemii i Fizyki, FIZYKA Uniwersytet Rolniczy do użytku wewnętrznego ĆWICZENIE 4

Fizyka. Wykład 2. Mateusz Suchanek

Ćw. 4 SprzęŜenie zwrotne

Rys. 1. Ilustracja modelu. Oddziaływanie grawitacyjne naszych ciał z masą centralną opisywać będą wektory r 1

Model klasyczny gospodarki otwartej

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Zmiana wartości pieniądza

STATYCZNA PRÓBA SKRĘCANIA

Sprawdzanie twierdzenia Steinera

MGR Ruch drgający.

Wyznaczanie współczynnika sztywności drutu metodą dynamiczną.

Ruch płaski. Bryła w ruchu płaskim. (płaszczyzna kierująca) Punkty bryły o jednakowych prędkościach i przyspieszeniach. Prof.

METODA ZDYSKONTOWANYCH SALD WOLNYCH PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH

Modele odpowiedzi do arkusza Próbnej Matury z OPERONEM. Matematyka Poziom rozszerzony

WYZNACZANIE PRĘDKOŚCI PRECESJI ŻYROSKOPU. BADANIE MODELU STABILIZATORA ŻYROSKOPOWEGO

Wyznaczanie promienia krzywizny soczewki płasko-wypukłej metodą pierścieni Newtona

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI BRYŁY METODĄ DRGAŃ SKRĘTNYCH

Wykład 19 Zagadnienie dwóch ciał. naj- mniej dwóch musi dwóch i wi cej trudny. szybkim jedynie ograniczaj c si do fizyki nierelatywistycznej dwóch

FIZYKA R.Resnick & D. Halliday

Wyznaczenie gęstości cieczy za pomocą wagi hydrostatycznej. Spis przyrządów: waga techniczna (szalkowa), komplet odważników, obciążnik, ławeczka.

PROGNOZOWANIE I SYMULACJE. mgr Żaneta Pruska. Ćwiczenia 2 Zadanie 1









ROZWIĄZUJEMY PROBLEM RÓWNOWAŻNOŚCI MASY BEZWŁADNEJ I MASY GRAWITACYJNEJ.

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów Wykłady 5,6, str. 1

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ. 1. Ciała

Podręcznik tworzenia stron internetowych na Facebooku

ANALIZA, PROGNOZOWANIE I SYMULACJA / Ćwiczenia 1

Opis kwantowy cząsteczki jest bardziej skomplikowany niż atomu. Hamiltonian przy zaniedbaniu oddziaływań związanych ze spinem ma następującą postać:

Laboratorium Półprzewodniki Dielektryki Magnetyki Ćwiczenie nr 11 Badanie materiałów ferromagnetycznych

Eikonał Optyczny.doc Strona 1 z 6. Eikonał Optyczny

1. METODA PRZEMIESZCZEŃ

Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Transkrypt:

LABORAORIUM MECHANIKI EKSPERYMENALNE Insukcja do ćwicznia Wyznaczani onów bzwładności nów aszyn odą podwisznia ójpunkowo C ćwicznia C ćwicznia js zapoznani z kspynanyi odai wyznaczania onów bzwładności części aszyn oaz poównani ich z odai anaiycznyi. W aach aizowano ćwicznia, wykozysuj się odę podwisznia ójpunkowo. Liaua 1..Lyko, Mchanika Oóna, o II.. K.Zaankiwicz, Mchanika oyczna, o III, ozdz. X. Zaadninia konon 1. Dfinicj asowych onów bzwładności były szywnj i układu punków aianych: a) wzęd płaszczyzny, b) wzęd osi, c) wzęd punku.. Zażności poiędzy onai bzwładności w posokąny układzi współzędnych (np. on biunowy a onai wzęd zch posopadłych osi). 3. Mon dwiacyjny da układu punków aianych i były szywnj 4. widzni Sina da osi ównołych i uijęność jo sosowania pzy wyznaczaniu onu bzwładności 5. Masow ony bzwładności wzęd osi: waca, pęa, posopadłościanu, płyy posokąnj, aczy kołowj, piścinia wzoy i uijęność sosowania 6. Poiń bzwładności i asa zdukowana da onów bzwładności 7. Główn i łówn cnan osi bzwładności 8. Dynaiczn ównani uchu oboowo były szywnj 9. Zażność poiędzy częsością kołową a oks 10. Anaiyczn wyznaczni onów bzwładności ciała złożono z posych nów 11. Zasadniczy pzbi ćwicznia Uwaa! Insukcja doyczy podsaw sao ćwicznia. Aby opanować powyższ zaadninia naży sięnąć do podanj iauy. w. 014 M 1

1. Podsawy oyczn doycząc pzpowadznia kspynu Rozpazyy swobodn dania oboow układu, w kóy na zch jdnakowych niciach zawiszono kołową aczę o asi. Układ n pokazano schayczni na ys.1. acza zawsz powinna się znajdować w położniu pozioy. Rys.1. Scha układu da ody ójpunkowo podwisznia Na aczy kładziy n o asi. Równani dynaiczn uchu oboowo układu, składająco się z aczy i badano nu, a posać: ( ) ϕ& M 0 & (1) dzi: - on bzwładności aczy wzęd osi syii posopadłj do płaszczyzny aczy, - on bzwładności nu wzęd j saj osi, M - on, wzęd j saj osi, sił oddziaływujących na aczę wychyoną z położnia ównowai, ϕ - ką obou aczy. Mon sił M ożna okśić zażnością: M ( ) ψ () dzi: - odłość inki od osi aczy, ψ - ką wychynia inki. Da ałych kąów (ψ <10 ) ożna pzyjąć, ż pzyji posać: ψ ψ. Wówczas zażność () M ( ) ψ (3) w. 014 M

Da ałych kąów ożna zapisać nasępującą zażność: τ ϕ ψ ψ ϕ (4) dzi dłuość inki. Uwzędniając zażności (1), (), (4), ozyay osaczną posać ównania uchu układu : ( ) ( ) & ϕ ϕ 0 (5) ak więc, częsość dań własnych układu wynosi: ( ) ω. ( ) (6) Poniważ oks wahań układu wynosi: π, (7) ω sąd oks wahań układu aczy i nu na nij spoczywającj wynosi: ( ) ( ) π (8) Gdy na inkach wisi yko acza, o oks wahań wynosi: π (9) Znając oks dań i oks dań ożna wyznaczyć z zażności (8) i (9) on bzwładności aczy i on bzwładności : [ k ] (10a) 4π 4π w. 014 M 3 ( ) [ k ] (10b)

w. 014 M 4. Oszacowani nipwności poiaowj Załóży daj, ż nipwności poszczónych poiaów są nizażn i osow. Oóna zażność okśająca jak się pznoszą błędy wikości izonych na wyznaczaną pośdnio wikość, pzy założniu nizażności błędów wikości izonych, pzdsawia się nasępująco 1 :... z z y x x y y (11) dzi y(x,..z) js wikością wyznaczaną odą pośdnią na podsawi poiau waości x,...z. Nipwność wyznacznia odą pośdnią ożna oszacować jako: (1) dzi:,,,, są nipwnościai poiaowyi wikości izonych bzpośdnio: asy aczy, pzyspisznia ziskio, odłości zaczpinia inki do śodka aczy, oksu wahań aczy, dłuości inki. Osaczni ożna zapisać, ż nipwność oszacowania onu bzładności aczy wynosi: ( ) ( ) ( ) ( ) 4 π ] [ k (13) Podobni oszacowani nipwności wyznaczono onu bzwładności nu ożna oszacować jako: ( ) ( ) ( ) ( ) 4 M M M M M π ] [ k (14) dzi: M, oaz pzyjęo M 1 Aby poszzyć widz z o zaksu sięnij po książkę: ohn R. ayo; Wsęp do anaizy błędu poiaowo; PWN Waszawa 1999 i późnijsz wydania (ozdział 3).

3. Pzbi ćwicznia Zdjęci sanowiska pzdsawiono na ysunku. Na sanowisku znajduj się pzyząd, kóy izy czas i jdnoczśni zicza 10 odsłonięć foonu. Po ziczniu 10 oksów poia czasu auoayczni zazyuj się. Naży zadbać o o aby foon był odsłaniany jdnokoni na oks uchu aczy. Do pzysłaniania foonu służy ała baszka ocowana do aczy. Rys.. Sanowisko do badań onu bzwładności, oaz pzyząd do poiau czasu 10 wahnięć aczy 1 3 4 5 6 7 8 Rys.3. Waiany ćwicznia Opis kojnych koków, kó naży wykonać, znajduj się w akuszu spawozdania. Poniżj zwócono uwaę na pwn ison zaadninia. 1. Ćwiczni ożna wykonać w óżnych waianach wyznaczając ony bzwładności óżnych nów. Waian ćwicznia nazuca powadzący. W poniższj abi pzdsawiono poszczón waiany ćwicznia. Ni zaponij wpisać n waianu do akusza spawozdania.. Pzy poiaz czasu 10 ciu wahnięć saj aczy jak i układu acza-n naży uważać, aby aksyany ką odchynia aczy ni pzkaczał kiku sopni. 3. En naży uiścić na aczy w n sposób, aby oś, wzęd kój a być wyznaczony on bzwładności, pokywała się z osią obou aczy. w. 014 M 5

4. Zadbaj o o aby owoy w aczy i uchoj podsawc (pod aczą) były osiow, inaczj acza ni będzi obacać się swobodni. 5. Poniważ dłuości ink oą ni być idnyczn, podobni jak odłości ich zaocowania od osi aczy, naży odpowidni waości uśdnić z poiaów wykonanych da wszyskich zch ink. 6. Pzy anaiycznych obiczniach onu bzwładności nu skozysaj z poiau asy, wyicz pzybiżoną objęość i nasępni ęsość aiału. W pzypadku nów wykonanych z kiku óżnych aiałów (płyka z zdjęć powyżj) pzyjij abicową ęsość osiądzu (ujki) a ęsość aiału saj płyki wyicz na podsawi okśonj doświadczani asy odjując asę ujk. 7. Aby uławić sobi zadani pzy obiczniach anaiycznych oższ do pwno sopnia upaszczać kszały nów zasępując j złożni okśonych był. 8. Obicznia pzpowadź w sposób wyfikowany zn. wyjaśnij poszczón koki (nazwij konkni o co w dany onci obiczasz), pzdsaw wzó, podsawini i wynik. 9. W wnioskach naży się usosunkować do ozyanych poiaów, a w szczóności óżnic poiędzy ozyanyi waościai uzyskanyi z obiczń anaiycznych oaz z kspynu. Pzy poównaniu wyników naży uwzędnić ozyan oszacowani nipwności poiaowj. Dodakowo pzanaizuj jaki błąd wpowadzasz ni uwzędniając onu bzwładności ałj płyki ocowanj do aczy, służącj do zasłoninia foonu. w. 014 M 6