ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW SKOŃCZONEGO TYPU PRINJEKTYWNEGO

Podobne dokumenty
Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

p Z(G). (G : Z({x i })),

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Laboratorium ochrony danych

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Równania rekurencyjne na dziedzinach

Algebry skończonego typu i formy kwadratowe

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Zaawansowane metody numeryczne

Algebra WYKŁAD 2 ALGEBRA 1

1 Przestrzenie statystyczne, statystyki

O pewnych związkach teorii modeli z teorią reprezentacji

I. Elementy analizy matematycznej

Twierdzenie spektralne

Logika i teoria mnogości/wykład 1: Po co nam teoria mnogości? Naiwna teoria mnogości, naiwna indukcja, naiwne dowody niewprost

f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +

Sztuczne sieci neuronowe. Krzysztof A. Cyran POLITECHNIKA ŚLĄSKA Instytut Informatyki, p. 311

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

Tomasz Grębski. Liczby zespolone

ALGEBRA LINIOWA Z GEOMETRIĄ, LISTA ZADAŃ NR 8

Podstawowe twierdzenia

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn a 1j a 2j R i = , C j =

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Programowanie liniowe

Różniczkowalność, pochodne, ekstremum funkcji. x 2 1 x x 2 k

Matematyka dyskretna. 1. Relacje

PODSTAWY MATEMATYCZNE

R n = {(x 1, x 2,..., x n ): x i R, i {1,2,...,n} },

Korzystając z własności metryki łatwo wykazać, że dla dowolnych x, y, z X zachodzi

Równania liniowe. gdzie. Automatyka i Robotyka Algebra -Wykład 8- dr Adam Ćmiel,

7 Twierdzenie Fubiniego

Algebrę L = (L, Neg, Alt, Kon, Imp) nazywamy algebrą języka logiki zdań. Jest to algebra o typie

Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u

Algebrą nazywamy strukturę A = (A, {F i : i I }), gdzie A jest zbiorem zwanym uniwersum algebry, zaś F i : A F i

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

Funkcje i charakterystyki zmiennych losowych

11/22/2014. Jeśli stała c jest równa zero to takie gry nazywamy grami o sumie zerowej.

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład IX

Matematyka dyskretna. 10. Funkcja Möbiusa

Prawdopodobieństwo geometryczne

CO TO SĄ BAZY GRÖBNERA?

Systemy algebraiczne. Materiały pomocnicze do wykładu. przedmiot: Matematyka Dyskretna 1 wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Definicje ogólne

Problemy jednoczesnego testowania wielu hipotez statystycznych i ich zastosowania w analizie mikromacierzy DNA

Schematy Piramid Logicznych

1 Określenie pierścienia

F t+ := s>t. F s = F t.

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Odtworzenie wywodu metodą wstępującą (bottom up)

Przestrzenie liniowe

Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.

Tajemnice funkcji σ oraz τ. Dzielniki liczb naturalnych oraz elementy zaawansowanej teorii liczb.

Kodowanie informacji. Instytut Informatyki UWr Studia wieczorowe. Wykład nr 2: rozszerzone i dynamiczne Huffmana

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11

Nierówności symetryczne

Diagnostyka układów kombinacyjnych

1. Przekształcenia dwuliniowe oraz formy kwadratowe

13 Układy równań liniowych

i=0 a ib k i, k {0,..., n+m}. Przypuśćmy, że wielomian

Rozdział 5. Szeregi liczbowe. 5.1 Szeregi liczbowe. Definicja sumy częściowej ciągu. Niech dany będzie ciąg liczbowy (a n ) n=1.

65120/ / / /200

Statystyka Opisowa 2014 część 2. Katarzyna Lubnauer

-Macierz gęstości: stany czyste i mieszane (przykłady) -równanie ruchu dla macierzy gęstości -granica klasyczna rozkładów kwantowych

Przestrzeń liniowa. Algebra. Aleksander Denisiuk

Ciała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a);

Miniatura 1 Magia okręgu jednostkowego

Wykład 9. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Grupy. Permutacje 1. (G2) istnieje element jednostkowy (lub neutralny), tzn. taki element e G, że dla dowolnego a G zachodzi.

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja SVD Metody iteracyjne. P. F. Góra

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Zadania do wykładu Jakościowa Teoria Równań Różniczkowych Zwyczajnych

14. Wykład 14: Grupa Galois wielomianu. Zasadnicze twierdzenia teorii Galois. Rozszerzenia rozwiązalne, cykliczne i abelowe

B jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ.

Układy równań i nierówności liniowych

Przykład 1 W przypadku jednokrotnego rzutu kostką przestrzeń zdarzeń elementarnych

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 7

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ BAZY PRZESTRZENI WEKTOROWYCH

Rachunek różniczkowy i całkowy w przestrzeniach R n

Konstrukcja liczb rzeczywistych przy pomocy ciągów Cauchy ego liczb wymiernych

Pattern Classification

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

= σ σ. 5. CML Capital Market Line, Rynkowa Linia Kapitału

zbiorów domkniętych i tak otrzymane zbiory domknięte ustawiamy w ciąg. Oznaczamy

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler

Uzupełnienia dotyczące zbiorów uporządkowanych (3 lutego 2011).

Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra

Statystyka Inżynierska

Transkrypt:

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW SKOŃCZONEGO TYPU PRINJEKTYWNEGO NA PODSTAWIE REFERATU JUSTYNY KOSAKOWSKIEJ. Moduły prnjektywne posety skończonego typu prnjektywnego Nech I będze skończonym posetem. Przez max I oznaczać będzemy zbór elementów maksymalnych posetu I, zaś I = I \ max I. Dla cała K przez KI oznaczać będzemy algebrę ncydencyjną posetu I. Moduł M nazywamy prnjektywnym, jeśl stneje cąg dokładny 0 P 0 P M 0 tak, że P 0 P są projektywnym KI-modułam oraz moduł P 0 jest półprosty. Pełną podkategorę kategor modułów złożoną z modułów prnjektywnych będzemy oznaczać przez prn KI. Wadomo, że podkategora prn KI jest dzedzczna oraz jest zamknętą ze względu na rozszerzena. Z posetem I stowarzyszamy formę Ttsa q I : Z I Z daną wzorem q I (x) = x 2 + x x j x x p. I j I p max I Z modułem prnjektywnym M możemy zwązać wektor współrzędnych cdn M dany wzorem { dm K M max I, (cdn M) = dm K (top M) I. Mówmy, że poset I jest skończonego typu prnjektywnego, jeśl stneje tylko skończene wele klas zomorfzmu nerozkładalnych prnjektywnych KI-modułów. Twerdzene. Nech K będze całem oraz nech I będze skończonym spójnym posetem. Następujące warunk są równoważne: () Poset I jest skończonego typu prnjektywnego. (2) Forma q I jest słabo dodatna. (3) Kołczan Auslandera Reten kategor prn KI jest kołczanem preprojektywnym. (4) Odwzorowane X cdn X ndukuje bjekcję pomędzy klasam zomorfzmu nerozkładalnych modułów prnjektywnych oraz dodatnm perwastkam formy q I. Data: 05.05.2005 2.05.2005.

2 NA PODSTAWIE REFERATU JUSTYNY KOSAKOWSKIEJ Posety skończonego typu prnjektywnego można równeż scharakteryzować poprzez ops zabrononych podposetów pkowych. Konsekwencją powyższego twerdzena jest mędzy nnym możlwość takego uporządkowana reprezentantów klas zomorfzmu modułów nerozkładalnych X,..., X l, że Ext(X, X j ) = 0 dla j oraz Hom(X, X j ) = 0 dla > j. Zauważmy także, że w powyższej sytuacj kołczan Auslandera Reten kategor modułów prnjektywnych ne zależy od cała K. Dla werzchołka x tego kołczanu przez M(x) = M(x, K) oznaczać będzemy odpowedn moduł. Nech B będze zborem wszystkch funkcj ze zboru werzchołków kołczanu Auslandera Reten do zboru lczb naturalnych. Dla a B pszemy M(a) = M(a, K) = x M(x)ax. Dla I nech S oraz P oznaczają odpowedno prosty projektywny KI-moduł odpowadający werzchołkow. Ponadto, dla I nech Q będze obcęcem modułu P do I, tzn. Q = P / soc P. Zauważmy, że moduły Q, I, oraz S, max I, są modułam prnjektywnym. 2. Algebry Halla Nech K będze całem skończonym oraz nech I będze skończonym spójnym posetem skończonego typu prnjektywnego. Dla prnjektywnych KI-modułów X, Y, Z defnujemy F Y Z,X = {U Y U X, Y/U Z}. Ogólnej, dla Y, X,..., X t prn KI pszemy F Y X,...,X t = {Y = Y 0 Y t = 0 Y /Y X, =,..., t}. Nech H prn (KI) będze przestrzeną lnową nad C z baza u M ndeksowaną klasam zomorfzmu prnjektywnych KI-modułów. W H prn (KI) defnujemy mnożene wzorem u N u N2 = [M] F M N,N 2 u M. Mnożene to zadaje w H prn (KI) strukturę łącznej C-algebry z jedynką u 0. Nech u p = u Sp dla p max I, u = u Q dla I oraz q = K. Lemat. W algebrze H prn (KI) spełnone są relacje: () u u j = qu j u, j I, (2) u u j = u j u,, j I, j oraz j, (3) u u 2 p (q + )u p u u p + qu 2 pu = 0, p max I, (4) u 2 u p (q + )u u p u + qu p u 2 = 0, p max I, (5) [u j, [u, u p ]] = 0, j p max I. Relacje opsane w powyższym lemace będzemy oznaczać R q I.

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW 3 Dowód. Relacje te są konsekwencją elementarnych rozważań wykorzystujących następujące równośc zachodzące dla, j I oraz p, q max I: Hom(Q, Q j ) = K, j, Ext(Q, Q j ) = 0, Hom(Q, Q j ) = 0, j, Ext(S p, S q ) = 0, Hom(S p, S p ) = K, Ext(S p, Q ) = 0, Hom(S p, S q ) = 0, p q, Ext(Q, S p ) = K, p, Hom(S p, Q ) = 0, Ext(Q, S p ) = 0, p, Hom(Q, S p ) = 0, oraz fakt, że kategora modułów prnjektywnych jest skerowana. Podobnym metodam dowodzmy następujący fakt. Stwerdzene. Nech X,..., X m będą nerozkładalnym prnjektywnym KI-modułam takm, że Jeśl a N m, to oraz Ext(X, X j ) = 0, j, Hom(X, X j ) = 0, > j. u a X u am X m = u X a m = u X am m ψ a (q)u m = Xa = u m = Xa gdze ψ e (T ) = ( T ) ( T e ) ( T ) e Z[T ]. Zauważmy, że ψ e () = e!. Lemat. Przypuśćmy, że I = {,..., n} oraz max I = {n +,..., n + k}, przy czym j mplkuje, że < j. Wtedy u Q dn n u d n+ S n+ u d n+k S n+k = u M. u Q d, cdn M=d oraz S = S d. Z poprzednego stwerdze- Dowód. Nech Q = Q d na wynka, że u Q d u Q dn n u d n+ S n+ u d n+k S n+k = u Q u S. Teza wynka w łatwy sposób z tej obserwacj. Lemat. Algebra H prn (KI) jest generowana przez elementy u, I. Dowód. Przez ndukcję ze względu na cdn M udowodnmy, że u M należy do podalgebry A generowanej przez elementy u, I. Gdy cdn M = 0, to teza jest oczywsta, załóżmy zatem, że d = cdn M 0.

4 NA PODSTAWIE REFERATU JUSTYNY KOSAKOWSKIEJ Jeśl moduł M jest rozkładalny, to teza wynka z powyższego stwerdzena oraz założena ndukcyjnego. Gdy N jest modułem nerozkładalnym, to z poprzednego lematu wemy, że u M = v u N, cdn N=d, N M dla pewnego v A. Poneważ moduł N jest rozkładalny, jeśl cdn N = d oraz N M, węc teza wynka z udowodnonej już częśc tezy ndukcyjnej. 3. Specjalzacja algebry Halla do Twerdzene. Nech I będze posetem skończonego typu prnjektywnego, a, b, c B. Istneją welomany ϕ b c,a Z[T ] take, że dla dowolnego cała skończonego K zachodz ϕ b c,a( K ) = F M(b,K) M(c,K),M(a,K) Wykorzystując powyższe twerdzene możemy zdefnować C(t)-algebrę H prn (I) z bazą lnową u a, a B, mnożenem u a u b = c ϕ c a,bu c. Analogczne defnujemy algebrę H = H prn (I) nad C wykorzystując wartośc welomanów ϕ c a,b w. Wnosek. Algebra H prn (I) (odpowedno, H prn (I) ) jest generowana przez elementy u, I, oraz generatory te spełnają relacje R t I (R I ). Dowód. Poneważ ψ e () = e! 0, węc możemy powtórzyć argumenty z poprzednego paragrafu. Nech K = K prn (I) będze C-podprzestrzeną lnową algebry H generowana przez elementy odpowadające perwastkom formy q I. Stwerdzene. () K jest podalgebrą Lego algebry H ze standardowym nawasem Lego. (2) H jest unwersalną algebrą obejmującą algebry K. (3) K jest generowana jako algebra Lego przez elementy u, I, oraz spełnone są relacje R I. Dowód. Punkt (a) jest konsekwencją następującego twerdzena. Twerdzene. Nech x y będą perwastkam formy q I oraz nech a B I będze modułem rozkładalnym. Wtedy ϕ a x,y() = ϕ a y,x(). Dla dowodu punktu (b) zauważmy, że możemy uporządkować x,..., x m perwastk formy q I w ten sposób że dla każdego cała K Ext (M(x ), M(x j )) = 0, j, oraz Hom(M(x ), M(x j )) = 0, > j.

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW 5 Wtedy u a = u a(x x ) a(x. Powyższy wzór wraz z twerdzenem o baze )! Poncare-Brkhoff-Wtta mplkuje tezę. Punkt (c) wynka z faktu, że H jest unwersalną algebrą obejmującą oraz, że jest generowana przez elementy u, I. Na zakończene referatu udowodnmy następujące twerdzene. Twerdzene. K C Le u I /RI oraz H C u I /RI. Zauważmy, że mamy oczywsty epmorfzm L = C Le u I /RI K. Aby pokazać, że jest to zomorfzm wystarczy udowodnć, że dm C L dm C K, który jest równy lośc perwastków formy q I. Rozważmy dwulnową formę symetryczną (x, y) = q I (x+y) q I (x) q I (y). Wtedy e, x = 2x + x j + x j x p, I, j j I p max I oraz e p, x = 2x p j p x j, p max I. Lemat. () Jeśl x jest perwastkem formy q I, to x e, x e jest równeż perwastkem formy q I. (2) Jeśl x jest dodatnm perwastkem q I, I oraz x e, to e, x q(x e ) > 0. (3) Jeśl x jest perwastkem formy q I, to e, x = 2 wtedy tylko wtedy, gdy x = e. (4) Jeśl z jest perwastkem formy q I, to stneje cąg x (),..., x (m) perwastków formy q I tak, że x () = z, x () = x ( ) e j, = 2,..., m dla pewnego j I, oraz x (m) = e j dla pewnego j. Nech u = [u,..., u n ] = [u, [..., u n ]...]. Wadomo, że elementy tej postac tworzą zbór generatorów algebry L. Element u nazywamy nerozkładalnym, jeśl e k, e k+ + + e n =, k =,..., n. Teza twerdzena wynka z następujących faktów, które dowodz sę kombnatoryczne: () Nech u będze elementem nerozkładalnym oraz I. Jeśl e, e u, to [u, u] = 0, gdze e u = e + + e n. (2) Nech 0 u będze elementem nerozkładalnym. Jeśl dla pewnej permutacj σ S n element u σ = [u σ(..., u σ(n) ] jest równeż nerozkładalny różny od 0, to u = u σ.