Materiały wykładowe (fragmenty)

Podobne dokumenty
Materiały wykładowe (fragmenty)

Materiały wykładowe (fragmenty)

Materiały wykładowe (fragmenty)

Teoria Informacji i Metody Kompresji Danych

Robert Susmaga. Instytut Informatyki ul. Piotrowo 2 Poznań

Techniki optymalizacji. Cz. 1

1 Szeregi potęgowe. 1.1 Promień zbieżności szeregu potęgowego. Wydział Informatyki, KONWERSATORIUM Z MATEMATYKI, 2008/2009.

Programowanie celowe #1

Wprowadzenie Metoda bisekcji Metoda regula falsi Metoda siecznych Metoda stycznych RÓWNANIA NIELINIOWE

Elementy metod numerycznych

Funkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.

Metody numeryczne I Równania nieliniowe

Optymalizacja ciągła

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH

KADD Minimalizacja funkcji

Pochodne funkcji wraz z zastosowaniami - teoria

Wstęp do metod numerycznych Rozwiazywanie równań algebraicznych. P. F. Góra

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

Aproksymacja. funkcji: ,a 2. ,...,a m. - są funkcjami bazowymi m+1 wymiarowej podprzestrzeni liniowej X m+1

Optymalizacja ciągła

KADD Metoda najmniejszych kwadratów funkcje nieliniowe

S n = a 1 1 qn,gdyq 1

Aproksymacja funkcji a regresja symboliczna

KONSPEKT FUNKCJE cz. 1.

Kształcenie w zakresie podstawowym. Klasa 2

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

1 Metody rozwiązywania równań nieliniowych. Postawienie problemu

Matematyka dyskretna dla informatyków

1 Równania nieliniowe

1 Pochodne wyższych rzędów

Rozwiązywanie równań nieliniowych i ich układów. Wyznaczanie zer wielomianów.

Zajęcia nr 1 (1h) Dwumian Newtona. Indukcja. Zajęcia nr 2 i 3 (4h) Trygonometria

Zadania z analizy matematycznej - sem. I Pochodne funkcji, przebieg zmienności funkcji

Metody numeryczne w przykładach

KADD Minimalizacja funkcji

Zagadnienia do małej matury z matematyki klasa II Poziom podstawowy i rozszerzony

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami:

Metody numeryczne. dr Artur Woike. Ćwiczenia nr 2. Rozwiązywanie równań nieliniowych metody połowienia, regula falsi i siecznych.

Przestrzenie wektorowe

Wykład 1. Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych

INTERPOLACJA I APROKSYMACJA FUNKCJI

II. FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH

Rozkład materiału a wymagania podstawy programowej dla I klasy czteroletniego liceum i pięcioletniego technikum. Zakres rozszerzony

Matematyka i Statystyka w Finansach. Rachunek Różniczkowy

Tematyka do egzaminu ustnego z matematyki. 3 semestr LO dla dorosłych

VIII. Zastosowanie rachunku różniczkowego do badania funkcji. 1. Twierdzenia o wartości średniej. Monotoniczność funkcji.

SPIS TREŚCI WSTĘP LICZBY RZECZYWISTE 2. WYRAŻENIA ALGEBRAICZNE 3. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI

ROZKŁAD MATERIAŁU DO II KLASY LICEUM (ZAKRES ROZSZERZONY) A WYMAGANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ.

Bardzo łatwa lista powtórkowa

Pochodne wyższych rzędów definicja i przykłady

ZADANIA OPTYMALIZCJI BEZ OGRANICZEŃ

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

Układy równań nieliniowych (wielowymiarowa metoda Newtona-Raphsona) f(x) = 0, gdzie. dla n=2 np.

Zaawansowane metody numeryczne

KURS WSPOMAGAJĄCY PRZYGOTOWANIA DO MATURY Z MATEMATYKI ZDAJ MATMĘ NA MAKSA. przyjmuje wartości większe od funkcji dokładnie w przedziale

ROZKŁAD MATERIAŁU DLA KLASY I LICEUM I TECHNIKUM (ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY) A WYMAGANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ

2.1. Postać algebraiczna liczb zespolonych Postać trygonometryczna liczb zespolonych... 26

UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

2) R stosuje w obliczeniach wzór na logarytm potęgi oraz wzór na zamianę podstawy logarytmu.

1 + x 1 x 1 + x + 1 x. dla x 0.. Korzystając z otrzymanego wykresu wyznaczyć funkcję g(m) wyrażającą liczbę pierwiastków równania.

Metody numeryczne Wykład 4

13. Funkcje wielu zmiennych pochodne, gradient, Jacobian, ekstrema lokalne.

1. Pochodna funkcji. Twierdzenie Rolle a i twierdzenie Lagrange a.

Algebra liniowa. Macierze i układy równań liniowych

IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. - funkcja dwóch zmiennych,

Notatki z Analizy Matematycznej 3. Jacek M. Jędrzejewski

22 Pochodna funkcji definicja

Optymalizacja ciągła

III. Funkcje rzeczywiste

Logarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne.

Rozwiązywanie równań nieliniowych

Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

Szeregi funkcyjne. Szeregi potęgowe i trygonometryczne. Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka

Modelowanie wybranych pojęć matematycznych. semestr letni, 2016/2017 Wykład 10 Własności funkcji cd.

2. ZASTOSOWANIA POCHODNYCH. (a) f(x) = ln 3 x ln x, (b) f(x) = e2x x 2 2.

Analiza funkcjonalna 1.

Lab 10. Funkcje w argumentach funkcji metoda Newtona. Synonimy nazw typów danych. Struktury. Tablice struktur.

Wstęp do analizy matematycznej

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA I Pogrubieniem oznaczono wymagania, które wykraczają poza podstawę programową dla zakresu podstawowego.

Iteracyjne rozwiązywanie równań

Całki niewłaściwe. Całki w granicach nieskończonych

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 9

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI dla klasy I ba Rok szk. 2012/2013

RÓWNANIA NIELINIOWE Maciej Patan

RÓŻNICZKOWANIE FUNKCJI WIELU ZMIENNYCH: rachunek pochodnych dla funkcji wektorowych. Pochodne cząstkowe funkcji rzeczywistej wielu zmiennych

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Metoda rozdzielania zmiennych

1. Równania i nierówności liniowe

Teoria Informacji i Metody Kompresji Danych

Układy równań i równania wyższych rzędów

Analiza matematyczna dla informatyków 3 Zajęcia 14

Treści programowe. Matematyka 1. Efekty kształcenia. Literatura. Warunki zaliczenia. Ogólne własności funkcji. Definicja 1. Funkcje elementarne.

Próbny egzamin z matematyki dla uczniów klas II LO i III Technikum. w roku szkolnym 2012/2013

Dział Rozdział Liczba h

Funkcja f jest ograniczona, jeśli jest ona ograniczona z

Egzamin z Metod Numerycznych ZSI, Egzamin, Gr. A

jest rozwiązaniem równania jednorodnego oraz dla pewnego to jest toŝsamościowo równe zeru.

ZADANIA ZAMKNIETE W zadaniach 1-25 wybierz i zaznacz na karcie odpowiedzi poprawna

Transkrypt:

Materiały wykładowe (fragmenty) 1

Robert Susmaga Instytut Informatyki ul. Piotrowo 2 Poznań kontakt mail owy Robert.Susmaga@CS.PUT.Poznan.PL kontakt osobisty Centrum Wykładowe, blok informatyki, pok. 7 2

Techniki optymalizacji Cz. 1 3

Wyłączenie odpowiedzialności Prezentowane materiały, będące dodatkiem pomocniczym do wykładów, z konieczności fragmentarycznym i niedopracowanym, należy wykorzystywaćz pełnąświadomościąfaktu, że mogąnie byćpozbawione przypadkowych błędów, braków, wypaczeń i przeinaczeń:-) Autor

... 5

Wymagane (i wykorzystywane) pojęcia algebraiczne Podstawowe operacje na wektorach i macierzach (prawie) wszędzie Różniczkowanie funkcji metody newtonowskie Macierz nieujemnie/niedodatnio określona metoda Levenberga-Marquarda, metoda MDS Wartości własne macierzy metoda Levenberga-Marquarda, metoda MDS 6

Wymagane (i wykorzystywane) pojęcia geometryczne Przestrzenie wielowymiarowe (prawie) wszędzie Interpretacja wektorów w przestrzeniach wielowymiarowych (prawie) wszędzie Interpretacja funkcji w przestrzeniach wielowymiarowych (prawie) wszędzie 7

... 8

Przedstawiane metody/rozwiązania Rodzaje przedstawianych metod: klasyczne dla dziedziny optymalizacji ciągłej dawno zdefiniowane dokładnie przebadane to się jednak zmienia! Związki z metodami metaheurystycznymi: metody klasyczne mają zastosowania podrzędne heurystyczne lub dokładne (w zależności od postaci wyników) metody lokalne potencjalne wykorzystanie: generowanie kolejnych rozwiązań (jako lokalnych ekstremów) w metodach metaheurystycznych 9

Przedstawiane metody/rozwiązania Postać problemu minimalizacja funkcji co w przypadku maksymalizacji? co w przypadku poszukiwania konkretnej wartości? optymalizacja/aproksymacja przy (ewentualnie istniejących) ograniczeniach ograniczenia jednowymiarowe (zakres zmienności) ograniczenia wielowymiarowe /robocze, właściwe/ 10

Przedstawiane metody/rozwiązania Postaci funkcji celu i ograniczeń (zawsze) dane analitycznie wzór! (zazwyczaj) dodatkowo uwarunkowane ciągłe, gładkie, (przykłady?) nieraz konkretnie: liniowe, kwadratowe, 11

Przedstawiane metody/rozwiązania Generowane rozwiązania dokładne w sensie dokładności maszynowej* przybliżone * temat dokładności maszynowej nie będzie bliżej na tym wykładzie przedstawiany 12

... 13

Optymalizacja w języku Słownik wyrazów obcych PWN optymalizacja-cji, ż, blm 1.«organizowanie jakichśdziałań, procesów itp. w taki sposób, aby dały jak największe efekty przy jak najmniejszych nakładach» 2.ekon.«poszukiwanie za pomocąmetod matematycznych najlepszego ze względu na wybrane kryterium (np. koszt lub zysk) rozwiązania danego zagadnienia gospodarczego, przy uwzględnieniu określonych ograniczeń» optymalny «najlepszy z możliwych w jakichś warunkach» <fr. optimal>!niepoprawnie: Najbardziej optymalne, poprawnie: optymalne, rozwiązanie. 14

Optymalizacja w języku Komentarz: kryterium: warunek ( muszą spełnione być pewne kryteria ) trzecie znaczenie: funkcja celu ( wielokryterialne PL ) koszt lub zysk? ( kryterium (np. koszt lub zysk)... ) 15

Optymalizacja w zastosowaniach Optymalizacja ma zastosowania w takich dziedzinach jak fizyka technika chemia inżynieria informatyka biologia ekonomia... 16

Optymalizacja w życiu Hodży Nasreddina:-) Kim jest/był Hodża Nasreddin? bliskowschodni średniowieczny mędrzec-podróżnik, zajmujący się rozwiązywaniem zagadek, m.in. matematycznych i logicznych jego rozmaite przygody sąfabularyzowanymi zapisami bliskowschodnich mądrości ludowych Więcej o życiu Hodży Nasreddinam.in. w książce Przygody Hodży Nasreddina (a jeszcze więcej: w Internecie!) 17

Optymalizacja w życiu Hodży Nasreddina:-) Problem majątku dwaj bracia odziedziczyli majątek po ojcu, który przykazał im podzielić się nim sprawiedliwie, nie podał jednak konkretnie, które dobra mają przypaść w spadku któremu z braci bracia natychmiast pokłócili sięo majątek, ponieważkażdy z nich proponowałinny podziałpozostałych po ojcu dóbr na dwie części: każdy dzieliłrzeczy w taki sposób, aby wartości obu części nie były równe, oczywiście przydzielając sobie częśćo większej wartości, a swemu bratu część o mniejszej wartości 18

Optymalizacja w życiu Hodży Nasreddina:-) Jak można rozwiązać powyższy konflikt? Jak rozwiązał ten konflikt Hodża Nasreddin? 19

Optymalizacja w życiu Hodży Nasreddina:-) Możliwe rozwiązanie konfliktu jeden z braci dokonuje podziału dziedziczonych rzeczy na dwie części drugi podejmuje decyzję to tym, która część przypadnie komu w udziale 20

Optymalizacja w życiu Hodży Nasreddina:-) Interesujące cechy zaproponowanego rozwiązania jeżeli dokonujący podziału podzieli dziedziczone dobra na dwie części o nierównej wartości, to naraża sięna to, że (wskutek decyzji drugiego z braci) przypadnie mu w udziale część mniej wartościowa dokonujący podziału powinien więc dążyćdo tego, aby różnica wartości obu części spadku była jak najmniejsza, w rezultacie czego bracia zostaną sprawiedliwie obdzieleni spadkiem w idealnym przypadku wartości obu części będą jednakowe! (choć taki podział może nie być możliwy do zrealizowania) 21

Optymalizacja w życiu Hodży Nasreddina:-) Optymalizacyjny punkt widzenia tego problemu i jego rozwiązania tzw. problem min-max lub osoba dokonująca podziału wie, że jeżeli któraś z utworzonych przez nią części majątku będzie większej wartości, to osoba wybierająca na pewno przydzieli tęczęśćsobie (wniosek: tworzenie jakiejkolwiek części o wartości większej od innych części nie jest korzystne!) oznacza to, że osoba dokonująca podziału powinna minimalizować(min) wartość największej (max) z tworzonych części tzw. problem max-min osoba dokonująca podziału wie, że jeżeli któraś z utworzonych przez nią części majątku będzie mniejszej wartości, to osoba wybierająca na pewno przydzieli sobie innączęść(wniosek: tworzenie części o wartości mniejszej od innych części nie jest korzystne!) oznacza to, że osoba dokonująca podziału powinna maksymalizować(max) wartość najmniejszej (min) z tworzonych części 22

... 23

Problem ekstremów Problem ekstremów czyli jak dla nietrywialnegoproblemu optymalizacji bez ograniczeń(czyli zadania przeszukiwania przestrzeni wielowymiarowych) skonstruować nietrywialne podejście rozwiązujące ten problem 24

... 25

Elementy ekstremalne w zbiorach uporządkowanych W zbiorze X uporządkowanym relacjami,, < oraz > można zdefiniować element najmniejszy: jest nim a X spełniający a x X a < x element największy: jest nim b X spełniający b x X b > x 26

Elementy ekstremalne w zbiorach uporządkowanych W zbiorze X uporządkowanym relacjami,, < oraz > można zdefiniować element minimalny: jest nim c X spełniający x X c x ( x X x < c) element maksymalny: jest nim d X spełniający x X d x ( x X x > c) 27

Dygresja Quiz czy istnieje element najmniejszy zbioru {a 1, a 2, a 3, a 4, a 5, a 6, a 7, a 8, a 9 }, gdzie a 1 =3, a 2 =9, a 3 =2, a 4 =7, a 5 =1, a 6 =9, a 7 =4, a 8 =4, a 9 =5? tak! jest nim: a 5 (równe 1) 28

Dygresja Quiz czy istnieje element minimalny zbioru {a 1, a 2, a 3, a 4, a 5, a 6, a 7, a 8, a 9 }, gdzie a 1 =3, a 2 =9, a 3 =2, a 4 =7, a 5 =1, a 6 =9, a 7 =4, a 8 =4, a 9 =5? tak! jest nim: a 5 (równe 1) 29

Dygresja Quiz czy istnieje element największy zbioru {a 1, a 2, a 3, a 4, a 5, a 6, a 7, a 8, a 9 }, gdzie a 1 =3, a 2 =9, a 3 =2, a 4 =7, a 5 =1, a 6 =9, a 7 =4, a 8 =4, a 9 =5? nie! 30

Dygresja Quiz czy istnieje element maksymalny zbioru {a 1, a 2, a 3, a 4, a 5, a 6, a 7, a 8, a 9 }, gdzie a 1 =3, a 2 =9, a 3 =2, a 4 =7, a 5 =1, a 6 =9, a 7 =4, a 8 =4, a 9 =5? tak! (i to nie jeden, lecz dwa!) sąnimi: a 2 (równe 9) oraz a 6 (równe 9) 31

Elementy ekstremalne w zbiorach uporządkowanych Definicje elementu minimalnego/maksymalnego wykorzystuje się w przypadku problemu optymalizacji funkcji f(x) zbiorem uporządkowanym jest przeciwdziedzinafunkcji f(x) (która dla funkcji rzeczywistej stanowi podzbiór zbioru liczb rzeczywistych) poszukiwany jest argument funkcji (czyli element jej dziedziny D), dla którego wartość tej funkcji jest minimalna (niekoniecznie najmniejsza), czyli x* D taki, że x D f(x*) f(x) skrócony zapis powyższej zależności: x* = argmin x D f(x) (x* będzie dalej nazywany rozwiązaniem (funkcji) ) (czym argmin różni się od min?) 32

... 33

Pochodne funkcji w postaci wektorowo/macierzowej Pochodne prostych funkcji w postaci skalarnej (przypomnienie) afinicznej(popularnie zwanej liniową) f(x) = ax+ b f/ x = a 2 f/ x 2 = 0 3 f/ x 3 = 0 kwadratowej: f(x) = ax 2 + bx+ c f/ x = 2ax + b 2 f/ x 2 = 2a 3 f/ x 3 = 0 4 f/ x 4 = 0 34

Pochodne funkcji w postaci wektorowo/macierzowej Pochodne prostych funkcji w postaci skalarnej (przypomnienie) liniowej f(x) = ax f/ x = a 2 f/ x 2 = 0 3 f/ x 3 = 0 (ściśle) kwadratowej: f(x) = ax 2 f/ x = 2ax 2 f/ x 2 = 2a 3 f/ x 3 = 0 4 f/ x 4 = 0 35

Pochodne funkcji w postaci wektorowo/macierzowej Pochodne prostych funkcji w postaci wektorowo/macierzowej liniowej: f(x) = a T x f/ x= a formy kwadratowej: f(x) = x T Ax f/ x= (A+ A T )x 2 f/ x 2 = A+ A T w szczególnym przypadku, gdy A T = A(czyli macierz Ajest symetryczna) 2 f/ x 2 = A+ A T = A+ A= 2A(jednocześnie 2 f/ x 2 = 2A T ) w bardzo szczególnym przypadku, gdy A = [a] (czyli macierz A reprezentuje skalar) 2 f/ x 2 = [a]+ [a] T = [a]+ [a]= 2[a] (czyli, właściwie, 2 f/ x 2 = 2a) 36

Pochodne funkcji w postaci wektorowo/macierzowej Pochodne prostych funkcji w postaci wektorowo/macierzowej afinicznej: f(x) = a T x+ b f/ x= a (pełnej) kwadratowej: f(x) = x T Ax+ b T x+ c f/ x= (A+ A T )x+ b 2 f/ x 2 = A+ A T 37

Pochodne funkcji w postaci wektorowo/macierzowej Pochodne prostych funkcji w postaci wektorowo/macierzowej f(x) = ax 1 f/ x = a f(x) = ax 2 f/ x = 2ax f(x) = ax 3 f/ x = 3ax 2... f(x) = a(x x 0 ) 1 f/ x = a f(x) = a(x x 0 ) 2 f/ x = 2a(x x 0 ) f(x) = a(x x 0 ) 3 f/ x = 3a(x x 0 ) 2... 38

Pochodne funkcji w postaci wektorowo/macierzowej Oznaczenie pochodnych wielokrotnych f (k) (x) oznaczenie k-tej pochodnej funkcji f(x) w szczególności f (0) (x) f(x) funkcja f (1) (x) f (x) jej pierwsza pochodna f (2) (x) f (x) jej druga pochodna 39

... 40

Szereg Taylora Generator wzorów funkcji, np. f(x) = e x rozwinięcie nieskończone: e x = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! + x 4 /4! + x 5 /5! +... rozwinięcie skończone, sześcioelementowe: e x = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! + x 4 /4! + x 5 /5! 41

Szereg Taylora Dane jest wyrażenie T(x) = k=0.. a k (x x 0 ) k jest ono zależne od zmiennego argumentu x, ustalonej wartości x 0 oraz ustalonych wartości a k (dla k=0.. ) wyrażenie to reprezentuje sumęnieskończonego ciągu o elementach a k (x x 0 ) k (dla k=0.. ) T(x) jest więc sumą nieskończonej liczby elementów Przyjmując, że w 0 = 1 dla wszystkich możliwych w (także dla w = 0), wyrażenie T(x) można przedstawićw postaci T(x) = a 0 + k=1.. a k (x x 0 ) k gdy dla wszystkich k większych od pewnego ustalonego n zachodzi a k (x x 0 ) k = 0, wyrażenie T(x) można zapisać w postaci T n (x) = a 0 + k=1..n a k (x x 0 ) k wyrażenie to reprezentuje wtedy sumęskończonego ciągu o elementach a k (x x 0 ) k (dla k=0..n) T n (x) jest więc sumąskończonej liczby elementów, a konkretniej: wielomianem stopnia n od argumentu x 42

Szereg Taylora Dzięki podobieństwu do wielomianu, wyrażenie T(x) może byćróżniczkowane (operacja jest analogiczna do różniczkowania wielomianów) Tzn. jeżeli: T(x) = a 0 + a 1 (x x 0 ) + a 2 (x x 0 ) 2 + a 3 (x x 0 ) 3 + a 4 (x x 0 ) 4 + to: T (x) = 0 + a 1 + 2a 2 (x x 0 ) + 3a 3 (x x 0 ) 2 + 4a 4 (x x 0 ) 3 + T (x) = 0 + 0 + 2a 2 + 3 2a 3 (x x 0 ) + 4 3a 4 (x x 0 ) 2 + T (x) = 0 + 0 + 0 + 3 2a 3 + 4 3 2a 4 (x x 0 ) + 43

Szereg Taylora Wyrażenie T(x) może zostaćużyte do wyrażania (w przybliżony lub dokładny sposób) wartości pewnej funkcji f(x) (czyli funkcji zależnej od argumentu x) wyrażanie to ma szanse powodzenia, gdy możliwe jest znalezienie wartości x 0 oraz a k (dla k=0.. ), które gwarantująf(x) = T(x) dla wszystkich (lub wybranych) x należących do dziedziny funkcji f(x) mówimy wtedy, że dokonano rozwinięcia wartości funkcji f(x) w szereg Taylora często operacji tej dokonuje sięnajpierw ustalając wartośćx 0, a potem dopiero wartości a k (dla k=0.. ) mówimy wtedy, że dokonano rozwinięcia wartości funkcji f(x) wokółwartości x 0 operacja ta jest szczególnie łatwa dla funkcji wielokrotnie różniczkowalnych 44

Szereg Taylora Niech dana będzie wielokrotnie różniczkowalna funkcja f(x), której wartośćma byćwyrażona z użyciem T(x), a więc zakładamy istnienie a i oraz x 0 takich, że: f(x) = a 0 + a 1 (x x 0 ) + a 2 (x x 0 ) 2 + a 3 (x x 0 ) 3 + a 4 (x x 0 ) 4 + 45

Szereg Taylora Wystarczy więc tylko znaleźćwartości a i oraz x 0 i rozwinięcie funkcji f(x) w szereg Taylora jest gotowe! 46

Szereg Taylora Proces poszukiwania współczynników a k współczynnik a 0 równanie f(x) = T(x) ma postać f(x) = a 0 + a 1 (x x 0 ) + a 2 (x x 0 ) 2 + a 3 (x x 0 ) 3 + a 4 (x x 0 ) 4 + niech x = x 0, wtedy f(x 0 ) = a 0 + a 1 (x 0 x 0 ) + a 2 (x 0 x 0 ) 2 + a 3 (x 0 x 0 ) 3 + a 4 (x 0 x 0 ) 4 + f(x 0 ) = a 0 + a 1 0 + a 2 0 2 + a 3 0 3 + a 4 0 4 + f(x 0 ) = a 0 a więc a 0 można ustalićobliczając f(x 0 ) 47

Szereg Taylora Proces poszukiwania współczynników a k współczynnik a 1 w rezultacie jednokrotnego zróżniczkowania (ze względu na x) obu stron równania f(x) = T(x) otrzymujemy f (x) = a 1 + 2a 2 (x x 0 ) + 3a 3 (x x 0 ) 2 + 4a 4 (x x 0 ) 3 + niech x = x 0, wtedy f (x 0 ) = a 1 + 2a 2 (x 0 x 0 ) + 3a 3 (x 0 x 0 ) 2 + 4a 4 (x 0 x 0 ) 3 + f (x 0 ) = a 1 + 2a 2 0 2 + 3a 3 0 3 + 4a 4 0 4 + f (x 0 ) = a 1 a więc a 1 można ustalićobliczając f (x 0 ) 48

Szereg Taylora Proces poszukiwania współczynników a k współczynnik a 2 w rezultacie dwukrotnego zróżniczkowania (ze względu na x) obu stron równania f(x) = T(x) otrzymujemy f (x) = 2a 2 + 3 2a 3 (x x 0 ) + 4 3a 4 (x x 0 ) 2 + niech x = x 0, wtedy f (x 0 ) = 2a 2 + 3 2a 3 (x 0 x 0 ) + 4 3a 4 (x 0 x 0 ) 2 + f (x 0 ) = 2a 2 + 3 2a 3 0 + 4 3a 4 0 2 + f (x 0 ) = 2a 2 a więc a 2 można ustalićobliczając f (x 0 )/2 49

Szereg Taylora Proces poszukiwania współczynników a k współczynnik a 3 w rezultacie trzykrotnego zróżniczkowania (ze względu na x) obu stron równania f(x) = T(x) otrzymujemy f (x) = 3 2a 3 + 4 3 2a 4 (x x 0 ) + niech x = x 0, wtedy f (x 0 ) = 3 2a 3 (x 0 x 0 ) + 4 3a 4 (x 0 x 0 ) 2 + f (x 0 ) = 3 2a 3 0 + 4 3a 4 0 2 + f (x 0 ) = 3 2a 3 a więc a 3 można ustalićobliczając f (x 0 )/(2 3) 50

Szereg Taylora Proces poszukiwania współczynników a k współczynnik a 4 w rezultacie czterokrotnego zróżniczkowania (ze względu na x) obu stron równania f(x) = T(x) otrzymujemy f (x) = 4 3 2a 4 + niech x = x 0, wtedy f (x 0 ) = 4 3 2a 4 + f (x 0 ) = 4 3 2a 4 a więc a 4 można ustalićobliczając f (x 0 )/(2 3 4) 51

Szereg Taylora Proces poszukiwania współczynników a k współczynnik a k (w ogólności) w rezultacie k-krotnego zróżniczkowania (ze względu na x) obu stron równania f(x) = T(x) otrzymujemy f (k) (x) = k (k 1) 2 a k + niech x = x 0, wtedy f (k) (x) = k (k 1) 2 a k = k! a k a więc a k można ustalićobliczając f (k) (x 0 )/(k!) 52

Szereg Taylora Czyli dla wielokrotnie różniczkowalnej f(x) mamy f(x) = f(x 0 ) + f (x 0 )(x x 0 ) + f (x 0 )/2 (x x 0 ) 2 + f (x 0 )/3! (x x 0 ) 3 + Wykorzystując 0! = 1! = 1 mamy: f(x) = k=0.. f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k (założenie: istnienie f (x 0 ), f (x 0 ),..., f (k) (x 0 )) 53

Szereg Taylora Dzięki temu, że k! szybko rośnie, w wielu przypadkach, dla odpowiednio dużych k zachodzi f (k) (x 0 )(x x 0 ) k << k! Oczywiście wtedy: f (k) (x 0 )(x x 0 ) k /k! << 1 czy wręcz f (k) (x 0 )(x x 0 ) k /k! 0 54

Szereg Taylora Dzięki temu możliwe jest skrócenie szeregu do kilku (np. n) początkowych elementów (czyli tych, dla których zakładamy, że f (k) (x 0 )(x x 0 ) k /k! 0 nie zachodzi) f(x) k=0..n f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k Gdy skrócenie jest niemożliwe, stosuje sięzapis pozwalający na wyróżnienie tzw. reszty (oznaczenie R n+1 ) f(x) = k=0.. f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k = k=0..n f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k + R n+1 55

Szereg Taylora Szereg T(x) nosi nazwę szeregu Taylora gdy x 0 = 0, szereg Tayloranazywa sięszeregiem MacLaurina Wiele popularnych funkcji analitycznych posiada rozwinięcia w szereg Taylora(względnie MacLaurina) wniosek: funkcje te dają się przedstawić w postaci nieskończonego wielomianu zyski z powyższego dotyczą: interpretacji ewaluacji 56

Szereg Taylora Pytanie: jeżeli (nawet skomplikowane) funkcje (np. e x ) posiadająrozwinięcia Taylora(czyli można je przedstawiaćw postaci wielomianu), to może warto w ogóle zrezygnowąćz posługiwania siętymi funkcjami i po prostu wszędzie używać ich rozwinięć? czyli np. przyjąć raz na dobre, że f(x) T n (x) = k=0..n f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k (oczywiście pamiętając, że T n (x) jest jedynie przybliżeniem) (ale o kontrolowalnej dokładności /wpływ parametru n/) 57

Szereg Taylora Odpowiedź: mimo wszystko nie warto! :-) (wręcz: nie można!) przyczyna: rozwinięcie jest lokalne (czyli: inne dla każdego x 0 ) 58

Szereg Taylora Przykład: sześcioelementowe T 5 (x) rozwinięcie funkcji e x w szereg Taylorawokółwartości x 0 = 0 funkcja i jej pochodne: (e x ) (0) = e x (e x ) (1) = (e x ) = e x (e x ) (2) = (e x ) = e x (e x ) (3) = (e x ) = e x (e x ) (4) = (e x ) = e x (e x ) (5) = (e x ) = e x... 59

Szereg Taylora Przykład: sześcioelementowe T 5 (x) rozwinięcie funkcji e x w szereg Taylorawokółwartości x 0 = 0 współczynniki a k a 0 = f (0) (x 0 )/(0!) = e 0 /1 = 1/1 = 1 a 1 = f (1) (x 0 )/(1!) = e 0 /1 = 1/1 = 1 a 2 = f (2) (x 0 )/(2!) = e 0 /2 = 1/2 a 3 = f (3) (x 0 )/(3!) = e 0 /6 = 1/6 a 4 = f (4) (x 0 )/(4!) = e 0 /24 = 1/24 a 5 = f (5) (x 0 )/(5!) = e 0 /120 = 1/120... 60

Szereg Taylora Ostateczny wzór: rozwinięcie nieskończone e x = T(x) = k=0.. f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! + x 4 /4! + x 5 /5! +... rozwinięcie skończone, sześcioelementowe: e x T 5 (x) = k=0..5 f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! + x 4 /4! + x 5 /5! 61

Szereg Taylora x T 5 (x) e x ---------------------------------------------------------------------------------------------------------... 0.000000000000000 1.000000000000000 1.000000000000000... 2 4 =0.062500000000000 1.064494458834330 1.064494458917860 2 3 =0.125000000000000 1.133148447672526 1.133148453066826 2 2 =0.250000000000000 1.284025065104167 1.284025416687741 2 1 =0.500000000000000 1.648697916666667 1.648721270700128 2 0 =1.000000000000000 2.716666666666666 2.718281828459046 2 +1 =2.000000000000000 7.266666666666667 7.389056098930650 2 +2 =4.000000000000000 42.86666666666667 54.59815003314423 2 +3 =8.000000000000000 570.0666666666667 2980.957987041728 2 +4 =16.00000000000000 12296.46666666667 8886110.520507872... 62

Szereg Taylora Kolory wykresów: f(x) = e x w 0 (x) = 1 w 1 (x) = 1 + x w 2 (x) = 1 + x + x 2 /2! w 3 (x) = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! w 4 (x) = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! + x 4 /4! w 5 (x) = 1 + x + x 2 /2! + x 3 /3! + x 4 /4! + x 5 /5! 63

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 64

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 65

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 66

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 67

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 68

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 69

3 2.5 2 1.5 1 0.5 0-1 -0.5 0 0.5 1 70

Szereg Taylora Inny przykład: dwunastoelementowe T 11 (x) rozwinięcie funkcji sin(x) w szereg Taylorawokółwartości x 0 = 0 sin(x) T(x) = k=0.. f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k = = 0 + x + 0 x 3 /3! + 0 + x 5 /5! + 0 x 7 /7! + 0 + x 9 /9! + 0 x 11 /11! +... 71

Szereg Taylora Kolory wykresów: f(x) = sin(x) w 0 (x) = 0 w 1 (x) = x w 2 (x) = x w 3 (x) = x -x 3 /3! w 4 (x) = x -x 3 /3! w 5 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! w 6 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! w 7 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! -x 7 /7! w 8 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! -x 7 /7! w 9 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! -x 7 /7! + x 9 /9! w 10 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! -x 7 /7! + x 9 /9! w 11 (x) = x -x 3 /3! + x 5 /5! -x 7 /7! + x 9 /9! -x 11 /11! 72

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 73

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 74

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 75

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 76

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 77

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 78

4 Szereg Taylora Ostateczny wzór (rozwinięcie skończone, pięcioelementowe): 3 2 1 0-1 -2-3 -4-4 -3-2 -1 0 1 2 3 4 79

Szereg Taylora Jeszcze inny przykład: dwunastoelementowe T 11 (x) rozwinięcie funkcji cos(x)w szereg Taylorawokółwartości x 0 = 0 cos(x) T(x) = k=0.. f (k) (x 0 )/k! (x x 0 ) k = =... 80

Szereg Taylora Przybliżanie funkcji f(x) szeregiem Taylora niech dane będą ustalony obszar S funkcja f(x) określona w obszarze S i posiadająca wszystkie pochodne określone w obszarze S rozwinięcie T(x) funkcji f(x) w szereg Taylorawokółpunktu x 0 S dane jest następującym wzorem T(x) = f (0) (x 0 )/(0!) (x x 0 ) 0 + f (1) (x 0 )/(1!) (x x 0 ) 1 + f (2) (x 0 )/(2!) (x x 0 ) 2 + uwaga: rozwinięcie może obejmować nieskończoną lub skończoną liczbę(niezerowych) składników (w przypadku liczby skończonej ostatni element szeregu jest innej postaci /i stanowi tzw. resztę/) 81

Szereg Taylora Przybliżanie funkcji f(x) szeregiem Taylora, c.d. aby otrzymać dokładniejsze przybliżenie wartości funkcji w punktach odległych od (zastosowanego) x 0 należy: stosować wieloelementowe przybliżenia użyć nowego x 0 do utworzenia nowego rozwinięcia 82

... 83

Dygresja 50,8944264922 295,2732174260 1219,6440273420 0,0000049136 0,8334066578 1,0792168463 0,0000042009 0,0000598881 5015,8814043346 0,0268475121 84

Dygresja 85

Dygresja 50,8944264922 50,894 50,89 50,9... 295,2732174260 295,273 295,27 295,3... 1219,6440273420 1219,644 1219,64 1219,6... 0,0000049136 0,000 0,00 0,0... 0,8334066578 0,833 0,83 0,8... 1,0792168463 1,079 1,08 1,1... 0,0000042009 0,000 0,00 0,0... 0,0000598881 0,000 0,00 0,0... 5015,8814043346 5015,881 5015,88 5015,9... 0,0268475121 0,027 0,03 0,0... 86

Dygresja 10 x 300 250 200 150 100 50 0-3 -2-1 0 1 2 3 x 87

Dygresja 3 log 10 (x) 2 1 0-1 -2-3 0 50 100 150 200 250 300 x 88

Dygresja 50,8944264922 1,707 295,2732174260 2,470 1219,6440273420 3,086 0,0000049136-5,309 0,8334066578-0,079 1,0792168463 0,033 0,0000042009-5,377 0,0000598881-4,223 5015,8814043346 3,700 0,0268475121-1,571 89

Dygresja 4 3 2 1 0-1 -2-3 -4-5 -6 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 90

Dygresja 2 0,301029996 4 0,602059991 8 0,903089987 16 1,204119983 32 1,505149978 64 1,806179974 128 2,10720997 256 2,408239965 512 2,709269961 1024 3,010299957 1200 3.5 1000 3 800 2.5 2 600 1.5 400 1 200 0.5 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 91

Dygresja 3 0,477121255 9 0,954242509 27 1,431363764 81 1,908485019 243 2,385606274 729 2,862727528 2187 3,339848783 6561 3,816970038 19683 4,294091292 59049 4,771212547 6 x 104 5 4.5 5 4 4 3.5 3 3 2.5 2 2 1.5 1 1 0.5 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 92

Dygresja 10 x 300 250 200 150 100 50 0-3 -2-1 0 1 2 3 x 93

Dygresja log 10 (10 x ) 3 2 1 0-1 -2-3 -3-2 -1 0 1 2 3 x 94

... 95

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea współczynnika i rzędu zbieżności ciągu skalarów 96

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea współczynnika i rzędu zbieżności ciągu skalarów niech s 0, s 1, s 2, będzie ciągiem skalarów zbieżnym do skalara s = lim k s k niech p 1 będzie maksymalnąwartością, dla której istnieje granica = lim k s k+1 s / s k s p wtedy wartość p nazywamy rzędem zbieżności wartość nazywamy współczynnikiem zbieżności p-tego rzędu jeżeli p = 1 i (0,1), to ciąg ma zbieżnośćliniową p = 1 i = 0 lub p > 1, to ciąg ma zbieżnośćsuperliniową (w znaczeniu: lepszą od liniowej) 97

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Ilustracja (rząd pierwszy) 98

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Ilustracja (rząd drugi) 99

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea współczynnika... po zastosowaniu oznaczenia e k = s k+1 s (error), dla dużych n zachodzi e k+1 = (e k ) p 100

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea... ciąg e k+1 = (e k ) p dla e 0 = 1 = 2 p = 1 2 0,301029996 4 0,602059991 8 0,903089987 16 1,204119983 32 1,505149978 64 1,806179974 128 2,10720997 256 2,408239965 512 2,709269961 1024 3,010299957 1200 3.5 1000 3 800 600 400 2.5 2 1.5 1 200 0.5 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 101

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea... ciąg e k+1 = (e k ) p dla e 0 = 1 = 1/2 p = 1 0-0.5-1 -1.5-2 -2.5-3 -3.5 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 102

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea... ciąg e k+1 = (e k ) p dla e 0 = 1 = 2 p = 2 2.00 8.00 128.00 32768.00 2147483648.00 9223372036854775800.00 170141183460469230000000000000000000000.00 57896044618658098000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000.00 6703903964971298500000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000.00 0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000 103

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea... ciąg e k+1 = (e k ) p dla e 0 = 1 = 2 p = 2 2 0,301029996 8 0,903089987 128 2,10720997 32768 4,515449935 2147483648 9,331929866 9,22E+18 18,96488973 1,70E+38 38,23080945 5,79E+76 76,76264889 6,70E+153 153,8263278 8,99E+307 307,9536856 10 x 10307 350 300 250 5 200 150 100 50 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 104

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea... ciąg e k+1 = (e k ) p dla e 0 = 1 = 1/2 p = 2 0-50 -100-150 -200-250 -300-350 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 105

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu (Przykładowe) porównanie: ciąg e k+1 = (e k ) p ciąg e k+1 = (e k ) p dla dla e 0 = 1 e 0 = 1 = 2 = 2 p = 1 p = 2 czyli czyli e k+1 = 2(e k ) 1 = 2e k e k+1 = 2(e k ) 2 wtedy wtedy log(e k+1 ) = log(2e k ) log(e k+1 ) = log(2(e k ) 2 ) = log(2)+log(e k ) = 2(log(2)+log(e k )) W ogólności log(e k+1 ) = log( (e k ) p ) = p log( e k ) = p (log( )+log(e k )) generuje przyrost wykładniczy dla 1 p > 0 106

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea współczynnika i rzędu zbieżności ciągu wektorów 107

Współczynnik i rząd zbieżności ciągu Idea współczynnika i rzędu zbieżności ciągu wektorów niech w 0, w 1, w 2, będzie ciągiem wektorów zbieżnym do wektora w= lim k w k niech p 1 będzie maksymalnąwartością, dla której istnieje granica = lim k w k+1 w / w k w p, wtedy wartość p nazywamy rzędem zbieżności wartość nazywamy współczynnikiem zbieżności p-tego rzędu jeżeli p = 1 i (0,1), to ciąg ma zbieżnośćliniową p = 1 i = 0 lub p > 1, to ciąg ma zbieżnośćsuperliniową (w znaczeniu: lepszą od liniowej) 108

... 109

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Przykład funkcji: f(x) = x 4 50x 2 + 300x + 2000 110

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Aproksymacja problem istnienia rozwiązań(miejsc zerowych) brak miejsc zerowych asymptotyczne zbliżanie miejsca zerowe poza granicami przedziału zmienności... 111

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Aproksymacja problem jednoznaczności rozwiązań(miejsc zerowych) policzalne liczby miejsc zerowych niepoliczalne ilości miejsc zerowych policzalne liczby niepoliczalnych ilości miejsc zerowych... 112

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Optymalizacja problem istnienia rozwiązań brak rozwiązań asymptotyczne zbliżanie rozwiązania poza granicami przedziału zmienności... 113

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Optymalizacja problem jednoznaczności rozwiązań(minimów/maksimów) policzalne liczby rozwiązań niepoliczalne ilości rozwiązań policzalne liczby niepoliczalnych ilości rozwiązań... 114

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Ograniczona ilość informacji w aproksymacji/optymalizacji 115

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Ograniczona ilość informacji w aproksymacji/optymalizacji wartość funkcji i wartość jej (pierwszej) pochodnej 116

Aproksymacja i optymalizacja: ilustracja problemów Ograniczona ilość informacji w aproksymacji/optymalizacji bez względu na ilośćtakich danych, to nie to samo, co informacja o całym przebiegu funkcji! 117

... 118