Szczególna teoria względności i jej konsekwencje

Podobne dokumenty
ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich

Wykład 3: Kinematyka - względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

Wykład 4: Względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

Fizyka cząstek elementarnych

7. Szczególna teoria względności. Wybór i opracowanie zadań : Barbara Kościelska Więcej zadań z tej tematyki znajduje się w II części skryptu.

5. Równania Maxwella. 5.1 Równania Maxwella 5.2 Transformacja pól 5.3 Fala elektromagnetyczna

Elementy mechaniki relatywistycznej

Transformacja Galileusza ( )

3. Kinematyka podstawowe pojęcia i wielkości

Powstanie i rola Szczególnej Teorii Względności (STW)

Transformacja Galileusza ( )

Elementy szczególnej teorii względności

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Relaksacja. Chem. Fiz. TCH II/19 1

Własności falowe cząstek. Zasada nieoznaczoności Heisenberga.

Podwaliny szczególnej teorii względności

Oryginalna metoda wyprowadzania transformacji dla kinematyk z uniwersalnym układem odniesienia

teoria wzgl wzgl dności

Mechanika relatywistyczna

Wykład 30 Szczególne przekształcenie Lorentza

ANEMOMETRIA LASEROWA

10. Teoria względności

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA

= 10 m/s i zatrzymał się o l = 20 m od miejsca uderzenia. Współczynnik tarcia krążka o lód wynosi a. 0,25 b. 0,3 c. 0,35 d. 0,4

Albert Einstein SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI. Szczególna Teoria Względności

U.1 Elementy szczególnej teorii względności

u (1.2) T Pierwsza zasada termodynamiki w formie różniczkowej ma postać (1.3)

Teoria względności Szczególna teoria względności dr Mikołaj Szopa wykład

Kinematyka relatywistyczna

ψ przedstawia zależność

Uwagi do rozwiązań zadań domowych - archiwalne

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 6 10.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 6 9.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Teoria sterowania 1 Temat ćwiczenia nr 7a: Synteza parametryczna układów regulacji.

Szkoła z przyszłością. szkolenie współfinansowane przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie I (luty, 2013)

Fale rzeczywiste. dudnienia i prędkość grupowa

Szczególna Teoria Względności

14. Teoria względności

Podstawy fizyki wykład 9

Fig. 1. Interferometr A. A. Michelsona.

Szczególna Teoria Eteru

2.14. Zasada zachowania energii mechanicznej

Powtórzenie na kolokwium nr 4. Dynamika punktu materialnego

Fizyka 1- Mechanika. Wykład Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Czym zajmuje się teoria względności

Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności

Ruch płaski. Bryła w ruchu płaskim. (płaszczyzna kierująca) Punkty bryły o jednakowych prędkościach i przyspieszeniach. Prof.

2.5. Ciepło właściwe gazów doskonałych

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Fizyka relatywistyczna

Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru siatkowego

Równanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki

Zrozumieć Einsteina, czyli jak uczę szczególnej teorii względności

Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności

Stan równowagi chemicznej

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

Temat 6. ( ) ( ) ( ) k. Szeregi Fouriera. Własności szeregów Fouriera. θ możemy traktować jako funkcje ω, których dziedziną jest dyskretny zbiór

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Szeregi Fouriera (6 rozwiązanych zadań +dodatek)

Wyjaśnienie wyników eksperymentu Michelsona-Morleyaa przy pomocy uniwersalnego układu odniesienia

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

II.1. Zagadnienia wstępne.

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 2013)

1. Sygnały i systemy dyskretne (LTI, SLS) (1w=2h)

Zadanie z mechaniki w arkuszu maturalnym

OŚRODKI JEDNOSKŁADNIKOWE

III.1 Ruch względny. III.1 Obserwacja położenia z dwóch różnych układów odniesienia. Pchnięcia (boosts) i obroty.metoda radarowa. Wykres Minkowskiego

Optymalizacja funkcji

XLI Egzamin dla Aktuariuszy z 8 stycznia 2007 r.

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA TRANFORMACJA LORENTZA

DYNAMIKA PŁYNÓW. Przepływ płynów Strumień płynu Płyn idealny Linie prądu Równanie ciągłości strugi Prawo Bernoulli ego Zastosowania R.C.S. i PR.B.

Defi f nicja n aprę r żeń

Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne

Pierwsze prawo Kirchhoffa

Szczególna teoria względności

Analiza popytu. Ekonometria. Metody i analiza problemów ekonomicznych. (pod red. Krzysztofa Jajugi), Wydawnictwo AE Wrocław, 1999.

GWIEZDNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANDERSONA

3.5. Transformacja Lorentza

Właściwości Kinematyki z Uniwersalnym Układem Odniesienia

Transformacja Lorentza Wykład 14

Elementy fizyki relatywistycznej

Niezawodność elementu nienaprawialnego. nienaprawialnego. 1. Model niezawodnościowy elementu. 1. Model niezawodnościowy elementu









Szczególna Teoria Eteru

Fal podłużna. Polaryzacja fali podłużnej

VII.5. Eksperyment Michelsona-Morleya.

Metody komputerowe i obliczeniowe Metoda Elementów Skoczonych. Element jednowymiarowy i jednoparametrowy : spryna

G:\WYKLAD IIIBC 2001\FIN2001\Ruch falowy2001.doc. Drgania i fale II rok Fizyki BC

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 12

Dynamika relatywistyczna, czasoprzestrzeń

Transkrypt:

W-7 (Jaroszewiz) slajdy Na odsawie rezenaji rof. J. Ruowsiego Szzególna eoria względnośi i jej onsewenje Szzególna eoria względnośi Konsewenje wyniająe z ransformaji Lorenza: względność równozesnośi dylaaja (wydłużenie) zasu arados bliźnią dodawanie rędośi

Szzególna eoria względnośi P: Prędość świała w różni () jes jednaowa w ażdym ierunu we wszysih inerjalnyh uładah odniesienia, niezależnie od wzajemnego ruhu obserwaora i źródła P: Prawa fizyi są idenyzne w uładah będąyh względem siebie w ruhu jednosajnym rosoliniowym (zasada względnośi) PP oraz założenie, że rzesrzeń jes jednorodna i izoroowa oraz osula logizny doyząy synhronizaji zegarów (jeśli zegar w A idzie synhroniznie z zegarem w B, o zegar w B idzie synhroniznie z zegarem w A) > Względna równozesność zasu i rzesrzeni oisana jes relajami wyrowadzonymi w rou 890 rzez H. A. Lorenza - ransformaje Lorenza są odsawą szzególnej eorii względnośi <Alber Einsein O elerodynamie w ruhu Annalen der Physi, 7 (905), 89-9>

γ ; β β Transformaja Lorenza uład 0 orusza się z rędośią wzdłuż osi względem uładu 0 y 0 y y z r r 0 γ y z γ ( ) β P rosa y z γ y z ( ) γ odwrona β ransformaja rosa i odwrona są niezmiennize względem odwróenia, maja aą sama osać, zasąione - z z

Względność równozesnośi A O B ze środa wagonu oruszająego się z rędośią wysyłane są dwa imulsy świała w rzeiwnyh ierunah w uładzie ruhomym (O ) związanym z wagonem dorą do obu śian jednoześnie 0 w uładzie nieruhomym (O ) imuls A dorze szybiej od imulsu B A B bo A B O γ

Pojazdy Agay i Jaa oraz zdarzenia narysowane a, ja widzi je Jae. Pojazd Agay orusza się w rawo z rędośią a): Zdarzenie zerwone zahodzi w unah C i C, a zdarzenie niebiesie w unah N i N ; obydwa zdarzenia są źródłem fali świelnej. b): Agaa sosrzega zoło fali od zdarzenia zerwonego. ): Jae jednoześnie sosrzega zoła fal od zdarzenia zerwonego i zdarzenia niebiesiego. d): Agaa sosrzega zoło fali od zdarzenia niebiesiego. Dla Jaa zdarzenia jednozesne, dla Agay niejednozesne

Wniosi Dwaj obserwaorzy oruszająy się względem siebie nie są zgodni o do jednozesnośi zdarzeń: dla jednego zdarzenia są równozesne, dla drugiego nierównozesne Nie ma owodu, aby wyróżniać jeden z wyniów, nie można owiedzieć, że jeden z obserwaorów ma raję, a drugi nie onsewenja eorii Einseina dwie rzeiwsawne oinie doyząe zdarzenia mogą być słuszne Jednozesność nie jes ojęiem absolunym, lez względnym i zależy od ruhu obserwaora

Dylaaja (wydłużenie) zasu odsę zasu obserwowany w uładzie oruszająym się względem zdarzenia jes zawsze dłuższy od odsęu zasu mierzonego w uładzie, w órym zdarzenie wysęuje 0 y y o 0 uład 0 nieruhomy uład 0 orusza się w ierunu osi ze sałą rędośią w uładzie 0 w unie o zaszło zdarzenie omiędzy hwilami zasu i w uładzie 0 odsę zasu omiędzy ymi zdarzeniami? β o o β odsę zasu w uładzie oruszająym względem zdarzenia > β β odsę zasu w uładzie sozywająym względem zdarzenia

y O y y O τ β β τ - odsę zasu własnego (w uładzie w órym zegar sozywa) Odsę zasu w uładzie oruszająym się jes dłuższy od odsęu zasu własnego (oruszająy się zegar hodzi wolniej niż idenyzny zegar w sozynu)

Zjawiso dylaaji zasu jes własnośią samego zasu sowolnieniu ulegają wszysie roesy fizyzne gdy są w ruhu y y Z z 0 z 0 s d A s d d τ d s τ β Pomiar zasu rzebiegu imulsu świelnego od unu A do zwieriadła Z i do unu A w dwóh uładah odniesienia A A

0 y Sróenie relaywisyzne Długość rzedmiou mierzona (w ierunu ruhu) w uładzie oruszająym się względem niego jes zawsze mniejsza niż długość mierzona w uładzie, w órym rzedmio sozywa y 0 uład 0 nieruhomy uład 0 orusza się w ierunu osi ze sałą rędośią w uładzie 0 sozywa rę o długośi L, wsółrzędne jego ońów i w uładzie 0 długość ręa L? β β omiar oząu i ońa ręa w uładzie 0 w ej samej hwili zasu ( ) L L β długość ręa w uładzie względem, órego rę się orusza L < L ( β β β długość ręa w uładzie względem, órego rę sozywa )

Pomiar grubośi oruszająego się ingwina, zyli ołożenie brzuha i leów w uładzie względem, órego ingwin się orusza rawidłowo jednoześnie, w ej samej hwili zasu, ja na rysunu (a), nierawidłowo w różnyh hwilah zasu ja na rysunu (b)

Sróenie długośi (ylo) Prę o długośi l 0 sozywa w uładzie ruhomym, jaa jes jego długość w uładzie sozywająym y O y O 0 l 0 b a l 0 a b a β b l β Prę jes najdłuższy w uładzie w órym sozywa

Przelo raieą wzdłuż domu z rędośią blisą 0.5 0.8 0.9 0.999 Mały dome: dah, różnoolorowe śiany śiany, ona, drzwi Przy Przelaują rędośiah obo relaywisyznyh domu z lewa na szał rawo domu z normalną ulega zmianie: rędośią wygina widzimy się - dah olejne i odłogi śiany ozosają w yle, a śiana zielona, wzdłuż órej leimy, ulega sróeniu

rzelo rzez dom 0.5 0.99 0.999 rzy leą dużyh w ierunu rędośiah domu widzimy dom się rzednią, wyiąga a rzyjmują nasęnie ylną szał śianę bajowego od wewnąrz domu rólia

Parados bliźnią Para bliźniaów A i B A ozosaje na Ziemi, B lei na gwiazdę odległą o l4,3 la świelnyh z rędośią 0,9 A: zas do owrou B o l/9,56 la l Czas własny bliźniaa B τ -β 4,6 la A swierdza, że bra jes o 5 la młodszy B: zegary wsazują normalny zas, naomias zmniejsza się odległość od Ziemi do gwiazdy l B l -β, a że 0 l B / l B -β / 4,6 la B swierdza, że bra orusza się względem niego, wię jes młodszy A 0 -β,8 la nie ma symerii między bliźniaami - sae osmizny nie jes uładem inerjalnym A

Transformaja rędośi O y O y Ciało orusza się wzdłuż osi X Dla << d d d Prędość świała ma haraer granizny - jes o masymalna rędość wszysih obieów fizyznyh rędość lasyzna rędość relaywisyzna

Granizny haraer rędośi świała w uładzie 0 świało orusza się z rędośią,? uład 0 orusza się względem 0 z rędośią,? w uładzie 0 świało orusza się z rędośią, uład 0 orusza się względem 0 z rędośią,?

Relaywisyzne dodawanie rędośi 0 y y 0 w uładzie nieruhomym 0 un orusza się z dowolnie sierowaną rędośią w uładzie 0 rędość unu? d y z y z β β dy dz, y, β z d dy dz d dz β dy d β

dz dy d z z y y wszysie sładowe rędośi zależą od sładowej w ierunu ruhu iała Jeżeli iało orusza się równolegle do ruhu uładu, ylo sładowa weora rędośi w uładzie 0 jes różna od zera zn. (,0,0), wówzas 0 0 z y d

Konsewenje ransformaji Lorenza względność równozesnośi zdarzenia równozesne w jednym uładzie nie są równozesne w drugim wydłużenie zasu oruszająe się zegary hodzą wolniej sróenie długośi liniowe rozmiary iała są najwięsze w ym uładzie, względem órego iało sozywa arados bliźnią dodawanie rędośi rędość świała ma haraer granizny (masymalna rędość)