Techniki Optymalizacji: Optymalizacja wypukła

Podobne dokumenty
Optymalizacja ciągła

Analiza matematyczna i algebra liniowa Pochodna funkcji

Metody Optymalizacji: Przeszukiwanie z listą tabu

Techniki Optymalizacji: Stochastyczny spadek wzdłuż gradientu I

Optymalizacja ciągła

Analiza matematyczna i algebra liniowa Elementy równań różniczkowych

Teoretyczne podstawy programowania liniowego

Analiza matematyczna i algebra liniowa Wprowadzenie Ciągi liczbowe

Metoda Karusha-Kuhna-Tuckera

Metody Rozmyte i Algorytmy Ewolucyjne

Maciej Grzesiak. Optymalizacja

Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze

Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze

Przegląd metod optymalizacji wielowymiarowej. Funkcja testowa. Funkcja testowa. Notes. Notes. Notes. Notes. Tomasz M. Gwizdałła

Ekstrema globalne funkcji

VIII. Zastosowanie rachunku różniczkowego do badania funkcji. 1. Twierdzenia o wartości średniej. Monotoniczność funkcji.

2. ZASTOSOWANIA POCHODNYCH. (a) f(x) = ln 3 x ln x, (b) f(x) = e2x x 2 2.

Logarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne.

Definicja problemu programowania matematycznego

Programowanie liniowe

Techniki Optymalizacji: Metody regresji

Optymalizacja ciągła

4b. Badanie przebiegu zmienności funkcji - monotoniczność i wypukłość

Matematyka 2. Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego

Funkcje dwóch zmiennych

Układy równań i nierówności liniowych

Ekonometria - ćwiczenia 10

ZAGADNIENIA PROGRAMOWANIA LINIOWEGO

Zbiory wypukłe i stożki

Programowanie liniowe

2. Kombinacja liniowa rozwiązań zeruje się w pewnym punkcie wtedy i tylko wtedy, gdy zeruje się w każdym punkcie.

Wykład 8. Informatyka Stosowana. 26 listopada 2018 Magdalena Alama-Bućko. Informatyka Stosowana Wykład , M.A-B 1 / 31

Pochodne wyższych rzędów definicja i przykłady

Programowanie liniowe

PROGRAMOWANIE NIELINIOWE

Optymalizacja ciągła

Metody systemowe i decyzyjne w informatyce

METODY ESTYMACJI PUNKTOWEJ. nieznanym parametrem (lub wektorem parametrów). Przez X będziemy też oznaczać zmienną losową o rozkładzie

V Konkurs Matematyczny Politechniki Białostockiej

II. Wstęp: Funkcje elementarne - część 2

Politechnika Wrocławska, Wydział Informatyki i Zarządzania. Optymalizacja

Elementy Modelowania Matematycznego

Estymacja w regresji nieparametrycznej

EGZAMIN PISEMNY Z ANALIZY I R. R n

Optymalizacja ciągła

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Programowanie liniowe

Algorytm simplex i dualność

Elementy Modelowania Matematycznego Wykład 7 Programowanie nieliniowe i całkowitoliczbowe

Lista 6. Kamil Matuszewski 13 kwietnia D n =

Kombinacje liniowe wektorów.

5. Badanie przebiegu zmienności funkcji - monotoniczność i wypukłość

x a 1, podając założenia, przy jakich jest ono wykonywalne. x a 1 = x a 2 ( a 1) = x 1 = 1 x.

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

Wykład 4 Przebieg zmienności funkcji. Badanie dziedziny oraz wyznaczanie granic funkcji poznaliśmy na poprzednich wykładach.

Notatki z Analizy Matematycznej 2. Jacek M. Jędrzejewski

Matematyka z el. statystyki, # 4 /Geodezja i kartografia I/

Metody Numeryczne Optymalizacja. Wojciech Szewczuk

1 Wartości własne oraz wektory własne macierzy

Czy kwadrat da się podzielić na nieparzystą liczbę trójkątów o równych polach? Michał Kieza

Układy równań i równania wyższych rzędów

IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. - funkcja dwóch zmiennych,

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

II. FUNKCJE WIELU ZMIENNYCH

Wzór Maclaurina. Jeśli we wzorze Taylora przyjmiemy x 0 = 0 oraz h = x, to otrzymujemy tzw. wzór Maclaurina: f (x) = x k + f (n) (θx) x n.

ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH

Praca domowa - seria 6

ZADANIA OPTYMALIZCJI BEZ OGRANICZEŃ

Wykład 6, pochodne funkcji. Siedlce

Definicja i własności wartości bezwzględnej.

Optymalizacja. Przeszukiwanie lokalne

Układy równań liniowych

f(x + x) f(x) . x Pochodne ważniejszych funkcji elementarnych (c) = 0 (x α ) = αx α 1, gdzie α R \ Z (sin x) = cos x (cos x) = sin x

Tydzień nr 9-10 (16 maja - 29 maja), Równania różniczkowe, wartości własne, funkcja wykładnicza od operatora - Matematyka II 2010/2011L

Pochodna funkcji. Pochodna funkcji w punkcie. Różniczka funkcji i obliczenia przybliżone. Zastosowania pochodnych. Badanie funkcji.

1 Funkcja wykładnicza i logarytm

Treść wykładu. Układy równań i ich macierze. Rząd macierzy. Twierdzenie Kroneckera-Capellego.

Rozdział 1 PROGRAMOWANIE LINIOWE

Dwa równania kwadratowe z częścią całkowitą

Wektory i wartości własne

Teoria miary. WPPT/Matematyka, rok II. Wykład 5

Wykład 13. Informatyka Stosowana. 14 stycznia 2019 Magdalena Alama-Bućko. Informatyka Stosowana Wykład , M.A-B 1 / 34

1 Programowanie całkowitoliczbowe PLC

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:

Pewne własności zbiorów i funkcji wypukłych w przestrzeniach unormowanych

Wektory i wartości własne

Metoda graficzna może być stosowana w przypadku gdy model zawiera dwie zmienne decyzyjne. Metoda składa się z dwóch kroków (zobacz pierwszy wykład):

Metody Optymalizacji. Wstęp. Programowanie matematyczne. Dr hab. inż. Maciej Komosiński, mgr Agnieszka Mensfelt

Metody optymalizacji nieliniowej w R Podstawy teoretyczne i zastosowania ekonomiczne. Bogumił Kamiński, Grzegorz Koloch, Michał Lewandowski

Funkcje liniowe i wieloliniowe w praktyce szkolnej. Opracowanie : mgr inż. Renata Rzepińska

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

1 Nierówność Minkowskiego i Hoeldera

WYKŁAD 6. Witold Bednorz, Paweł Wolff. Rachunek Prawdopodobieństwa, WNE, Uniwersytet Warszawski. 1 Instytut Matematyki

3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.

TEMAT: PRZEKSZTAŁCENIA WYKRESÓW FUNKCJI PRZESUNIĘCIE O WEKTOR

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

KADD Minimalizacja funkcji

14. Przestrzenie liniowe

Transkrypt:

Techniki Optymalizacji: Optymalizacja wypukła Wojciech Kotłowski Instytut Informatyki Politechniki Poznańskiej email: imię.nazwisko@cs.put.poznan.pl pok. 2 (CW) tel. (61)665-2936 konsultacje: piątek 15:10-16:40 Slajdy dostępne pod adresem: http://www.cs.put.poznan.pl/wkotlowski/to/ 30.10.2018 1 / 8

Kombinacja wypukła Kombinacją wypukłą wektorów (punktów) y 1,..., y k nazywamy dowolny wektor: x = λ 1 y 1 +... + λ k y k, gdzie współczynniki λ są nieujemne i takie, że λ 1 +... + λ k = 1. 2 / 8

Kombinacja wypukła Kombinacją wypukłą wektorów (punktów) y 1,..., y k nazywamy dowolny wektor: x = λ 1 y 1 +... + λ k y k, gdzie współczynniki λ są nieujemne i takie, że λ 1 +... + λ k = 1. Przykład: dla dwóch punktów y 1, y 2, ich wszystkie kombinacje wypukłe tworzą odcinek łączący y 1 i y 2. y 2 = (6, 2) y 1 = (0, 0) 2 / 8

Kombinacja wypukła Kombinacją wypukłą wektorów (punktów) y 1,..., y k nazywamy dowolny wektor: x = λ 1 y 1 +... + λ k y k, gdzie współczynniki λ są nieujemne i takie, że λ 1 +... + λ k = 1. Przykład: dla dwóch punktów y 1, y 2, ich wszystkie kombinacje wypukłe tworzą odcinek łączący y 1 i y 2. y 1 = (0, 0) y 2 = (6, 2) x = 1 2 y 1 + 1 2 y 2 = (3, 1) 2 / 8

Kombinacja wypukła Kombinacją wypukłą wektorów (punktów) y 1,..., y k nazywamy dowolny wektor: x = λ 1 y 1 +... + λ k y k, gdzie współczynniki λ są nieujemne i takie, że λ 1 +... + λ k = 1. Przykład: dla dwóch punktów y 1, y 2, ich wszystkie kombinacje wypukłe tworzą odcinek łączący y 1 i y 2. y 2 = (6, 2) x = 1 2 y 1 + 1 2 y 2 = (3, 1) y 1 = (0, 0) x = 3 4 y 1 + 1 4 y 2 = (1.5, 0.5) 2 / 8

Kombinacja wypukła Kombinacją wypukłą wektorów (punktów) y 1,..., y k nazywamy dowolny wektor: x = λ 1 y 1 +... + λ k y k, gdzie współczynniki λ są nieujemne i takie, że λ 1 +... + λ k = 1. Przykład: dla dwóch punktów y 1, y 2, ich wszystkie kombinacje wypukłe tworzą odcinek łączący y 1 i y 2. y 2 = (6, 2) x = 1 2 y 1 + 1 2 y 2 = (3, 1) y 1 = (0, 0) x = 3 4 y 1 + 1 4 y 2 = (1.5, 0.5) Pytanie: jak wygląda kombinacja wypukła k punktów na płaszczyźnie? 2 / 8

Zbiór wypukły Zbiór wypukły X to taki zbiór, że dla jakichkolwiek punktów y 1,..., y k X, każda ich kombinacja wypukła należy do X. 3 / 8

Zbiór wypukły Zbiór wypukły X to taki zbiór, że dla jakichkolwiek punktów y 1,..., y k X, każda ich kombinacja wypukła należy do X. Alternatywnie, zbiór wypukły X to taki zbiór, że dla jakichkolwiek dwóch punktów y 1, y 2 X, odcinek je łączący w całości należy do X. 3 / 8

Zbiór wypukły Zbiór wypukły X to taki zbiór, że dla jakichkolwiek punktów y 1,..., y k X, każda ich kombinacja wypukła należy do X. Alternatywnie, zbiór wypukły X to taki zbiór, że dla jakichkolwiek dwóch punktów y 1, y 2 X, odcinek je łączący w całości należy do X. wypukły niewypukły y 2 x 1 y 1 y 2 x 1 y 1 x 2 x 2 3 / 8

Funkcja wypukła Funkcja f(x) jest wypukła, jeśli dla dowolnych dwóch punktów x 1, x 2 i dowolnego λ [0, 1], f(λx 1 + (1 λ)x 2 ) λf(x 1 ) + (1 λ)f(x 2 ) 4 / 8

Funkcja wypukła Funkcja f(x) jest wypukła, jeśli dla dowolnych dwóch punktów x 1, x 2 i dowolnego λ [0, 1], f(λx 1 + (1 λ)x 2 ) λf(x 1 ) + (1 λ)f(x 2 ) Innymi słowy, funkcja f(x) jest wypukła, jeśli odcinek łączący dwa punkty na wykresie leży w całości powyżej lub na wykresie funkcji. Innymi słowy, epigraf funkcji f(x) (zbiór ograniczony od dołu wykresem) jest zbiorem wypukłym. 4 / 8

Funkcja wypukła Funkcja f(x) jest wypukła, jeśli dla dowolnych dwóch punktów x 1, x 2 i dowolnego λ [0, 1], f(λx 1 + (1 λ)x 2 ) λf(x 1 ) + (1 λ)f(x 2 ) Innymi słowy, funkcja f(x) jest wypukła, jeśli odcinek łączący dwa punkty na wykresie leży w całości powyżej lub na wykresie funkcji. Innymi słowy, epigraf funkcji f(x) (zbiór ograniczony od dołu wykresem) jest zbiorem wypukłym. wypukła niewypukła x1 x1 x2 f(x) f(x) x2 x x 4 / 8

Funkcja wypukła Funkcja f(x) jest wypukła, jeśli dla dowolnych dwóch punktów x 1, x 2 i dowolnego λ [0, 1], f(λx 1 + (1 λ)x 2 ) λf(x 1 ) + (1 λ)f(x 2 ) Innymi słowy, funkcja f(x) jest wypukła, jeśli odcinek łączący dwa punkty na wykresie leży w całości powyżej lub na wykresie funkcji. Innymi słowy, epigraf funkcji f(x) (zbiór ograniczony od dołu wykresem) jest zbiorem wypukłym. wypukła niewypukła epigraf x1 epigraf x1 x2 f(x) f(x) x2 x x 4 / 8

Minimum lokalne Funkcja f(x) ma w punkcie x 0 minimum lokalne, jeśli istnieje takie ɛ, że dla dowolnych x spełniających x x 0 ɛ, mamy f(x 0 ) f(x). 5 / 8

Minimum lokalne Funkcja f(x) ma w punkcie x 0 minimum lokalne, jeśli istnieje takie ɛ, że dla dowolnych x spełniających x x 0 ɛ, mamy f(x 0 ) f(x). Funkcja f(x) ma w punkcie x 0 minimum globalne, jeśli dla dowolnych x, mamy f(x 0 ) f(x). 5 / 8

Minimum lokalne Funkcja f(x) ma w punkcie x 0 minimum lokalne, jeśli istnieje takie ɛ, że dla dowolnych x spełniających x x 0 ɛ, mamy f(x 0 ) f(x). Funkcja f(x) ma w punkcie x 0 minimum globalne, jeśli dla dowolnych x, mamy f(x 0 ) f(x). (źródło: wikipedia) 5 / 8

Optymalizacja wypukła Fakt Rozważmy minimalizację funkcji wypukłej f(x) na wypukłym zbiorze rozwiązań dopuszczalnych X. Wtedy każde minimum lokalne funkcji f(x) jest też jej minimum globalnym. 6 / 8

Dowód: 7 / 8

Dowód: Niech x 0 X minimum lokalne. Załóżmy przeciwnie, że nie jest minimum globalne, tj. istnieje x 1 X takie, że f(x 1 ) < f(x 0 ). 7 / 8

Dowód: Niech x 0 X minimum lokalne. Załóżmy przeciwnie, że nie jest minimum globalne, tj. istnieje x 1 X takie, że f(x 1 ) < f(x 0 ). Ponieważ x 0 jest minimum lokalnym, więc istnieje ɛ taki, że jeśli x x 0 ɛ, to f(x 0 ) f(x). 7 / 8

Dowód: Niech x 0 X minimum lokalne. Załóżmy przeciwnie, że nie jest minimum globalne, tj. istnieje x 1 X takie, że f(x 1 ) < f(x 0 ). Ponieważ x 0 jest minimum lokalnym, więc istnieje ɛ taki, że jeśli x x 0 ɛ, to f(x 0 ) f(x). Weźmy kombinację wypukłą x 2 = λx 1 + (1 λ)x 0. Zauważmy, że: x 2 x 0 = λ(x 1 x 0 ) = λ x 1 x 0 czyli dla odpowiednio małego λ, będziemy mieli x 2 x 0 ɛ, a stąd f(x 0 ) f(x 2 ). 7 / 8

Dowód: Niech x 0 X minimum lokalne. Załóżmy przeciwnie, że nie jest minimum globalne, tj. istnieje x 1 X takie, że f(x 1 ) < f(x 0 ). Ponieważ x 0 jest minimum lokalnym, więc istnieje ɛ taki, że jeśli x x 0 ɛ, to f(x 0 ) f(x). Weźmy kombinację wypukłą x 2 = λx 1 + (1 λ)x 0. Zauważmy, że: x 2 x 0 = λ(x 1 x 0 ) = λ x 1 x 0 czyli dla odpowiednio małego λ, będziemy mieli x 2 x 0 ɛ, a stąd f(x 0 ) f(x 2 ). Z drugiej strony, z wypukłości funkcji f(x): f(x 2 ) λf(x 1 ) + (1 λ)f(x 0 ) < f(x 0 ) 7 / 8

Dowód: Niech x 0 X minimum lokalne. Załóżmy przeciwnie, że nie jest minimum globalne, tj. istnieje x 1 X takie, że f(x 1 ) < f(x 0 ). Ponieważ x 0 jest minimum lokalnym, więc istnieje ɛ taki, że jeśli x x 0 ɛ, to f(x 0 ) f(x). Weźmy kombinację wypukłą x 2 = λx 1 + (1 λ)x 0. Zauważmy, że: x 2 x 0 = λ(x 1 x 0 ) = λ x 1 x 0 czyli dla odpowiednio małego λ, będziemy mieli x 2 x 0 ɛ, a stąd f(x 0 ) f(x 2 ). Z drugiej strony, z wypukłości funkcji f(x): f(x 2 ) λf(x 1 ) + (1 λ)f(x 0 ) < f(x 0 ) sprzeczność! 7 / 8

Podsumowanie Problemy wypukłe mają tylko globalne minima = każda metoda szukająca lokalnych minimów, znajdzie również globalne minimum! 8 / 8

Podsumowanie Problemy wypukłe mają tylko globalne minima = każda metoda szukająca lokalnych minimów, znajdzie również globalne minimum! Problemy niewypukłe są często dużo trudniejsze: = Wiele (często: wykładniczo wiele) lokalnych minimów. 8 / 8

Podsumowanie Problemy wypukłe mają tylko globalne minima = każda metoda szukająca lokalnych minimów, znajdzie również globalne minimum! Problemy niewypukłe są często dużo trudniejsze: = Wiele (często: wykładniczo wiele) lokalnych minimów. Jeśli problem jest niewypukły, możesz starać się rozwiązać najbliższe wypukłe przybliżenie problemu (tzw. relaksacja). Bardzo popularna metoda w uczeniu maszynowym! 8 / 8

Podsumowanie Problemy wypukłe mają tylko globalne minima = każda metoda szukająca lokalnych minimów, znajdzie również globalne minimum! Problemy niewypukłe są często dużo trudniejsze: = Wiele (często: wykładniczo wiele) lokalnych minimów. Jeśli problem jest niewypukły, możesz starać się rozwiązać najbliższe wypukłe przybliżenie problemu (tzw. relaksacja). Bardzo popularna metoda w uczeniu maszynowym! W mojej części przedmiotu będziemy rozwiązywać wyłącznie problemy wypukłe. 8 / 8

Podsumowanie Problemy wypukłe mają tylko globalne minima = każda metoda szukająca lokalnych minimów, znajdzie również globalne minimum! Problemy niewypukłe są często dużo trudniejsze: = Wiele (często: wykładniczo wiele) lokalnych minimów. Jeśli problem jest niewypukły, możesz starać się rozwiązać najbliższe wypukłe przybliżenie problemu (tzw. relaksacja). Bardzo popularna metoda w uczeniu maszynowym! W mojej części przedmiotu będziemy rozwiązywać wyłącznie problemy wypukłe. W części prof. Jaszkiewicza będziecie rozwiązywać problemy wyłącznie niewypukłe. 8 / 8