4.1. Lecture 4 & 5. Riemann. f(t)dt. a = t 0 <t 1 < <t n 1 <b= t n (4.1) , n [t i 1,t i ] t i t i 1 (i =1,...,n) f(ξ i )(t i t i 1 ) (4.
|
|
- Sylwia Antczak
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Lecture 4 & Riemnn t f(t) [, b] (Riemnn ) f(t)dt [, b] n 1 t 1,...,t n 1 t 0 <t 1 < <t n 1 <b t n (4.1), n [t i 1,t i ] t i t i 1 (i 1,...,n) δ, [t i 1,t i ] ξ i. n f(ξ i )(t i t i 1 ) (4.2) i1, δ 0 (4.1) Figure 4.1: Riemnn u(t), v(t) t w(t) u(t)+iv(t) w(t) [, b] w(t)dt u(t)dt + i v(t)dt (4.3) 43
2 (4.4): ( Re ( Im ) w(t)dt ) w(t)dt Re(w(t))dt (4.4) Im(w(t))dt (4.5) z 0 w(t)dt z 0 w(t)dt, z 0 (4.6) w(t)dt w(t) dt ( <b) (4.7) ( ) Re w(t)dt u(t)dt Rew(t)dt (4.8) (4.5). (4.6):z 0 x 0 + iy 0 z 0 w(t)dt {(x 0 u(t) y 0 v(t)) + i(x 0 v(t)+y 0 u(t))} dt (x 0 u(t) y 0 v(t))dt + i (x 0 v(t)+y 0 u(t))dt x 0 u(t)dt y 0 y 0 v(t)dt + ix 0 v(t)dt + iy 0 u(t)dt ( ) (x 0 + iy 0 ) u(t)dt + i v(t)dt z 0 w(t)dt (4.9) (4.7) w(t)dt r 0 e iθ 0 w(t)dt r 0 44
3 r 0 e iθ 0 Re w(t)dt e iθ 0 w(t)dt e iθ 0 w(t)dt Re(e iθ 0 w(t))dt e iθ 0 w(t) dt w(t) dt (4.10) ( ) 4.2 x(t), y(t) t( t b) z(t) x(t)+iy(t) ( t b) (rc) : z(t) x(t) +iy(t) ( t b), z(), z(b) z() z(b) z(b) z() z(t) Figure 4.2:, Jordn ( ) ( <t 1 t 2 <b t 1,t 2 z(t 1 ) z(t 2 ) ) z(), z(b),, Jordn ( ) 45
4 () (b) Figure 4.3: ()Jordn (b)jordn : z(t) x(t)+iy(t) ( t b), x(t), y(t) z(t) z (t) x (t)+iy (t) (4.11) t, b x (t), y (t) t b, ( 1 ) 4.1. z 0 z 1 z(t) z 0 (1 t)+z 1 t (0 t 1) (4.12) 4.2. z e iθ (0 θ 2π) (4.13) Jordn ( ) 4.3. z e iθ (0 θ 2π) (4.14), ( ) z z(t)( t b),z (t) 0,, t 0 <t 1 < <t n 1 <t n b, i : z(t) t i t t i+1 46
5 z 1 z 0 () (b) Figure 4.4: () (b) 1 c 2 c 3 Figure 4.5: z(), z(b) : z z(t) t b, z z( t) x( t)+iy( t), b t (4.15) z(b), z() 4.3 : z(t) x(t)+iy(t) ( t b) f(z) f(z)dz f(z(t))z (t)dt (4.16) 0,..., n 1 f(z)dz f(z)dz + + f(z)dz (4.17) 0 n 1 47
6 4.4. z(t) z 0 (1 t)+z 1 t (0 t 1) f(z) 1 1 dz (z 1 z 0 )dt z 1 z z(t) z 0 (1 t)+z 1 t (0 t 1) f(z) z n (n Z, n 1) 1 z n dz (z(t)) n z (t)dt d n +1dt z(t)n+1 dt zn+1 n +1 1 z0 n z e iθ (0 θ 2π) f(z) z n (n Z) 2π { 0 (n 1) z n dz ie i(n+1)θ dθ 2πi (n 1) 0 (4.18), L x (t) 2 + y (t) 2 dt z (t) dt dz (4.19) dz : z (t) dt (4.20) f(z)dz f(z( t))( z ( t))dt b b f(z(τ))( z (τ))( dτ) f(z(τ))z (τ)dτ f(z)dz (4.21) 48
7 f(z)dz dz + f(z)dz (4.22) z 0 f(z) z 0 f(z)dz (4.23) (f(z)+g(z))dz f(z)dz + g(z)dz (4.24) L, f(z) M M f(z)dz f(z) dz ML (4.25) (4.25) f(z)dz b f(z(t))z (t)dt f(z(t))z (t) dt f(z(t)) z (t) dt f(z) dz M dz ML (4.26) : z Re iθ (R>0, π θ π) z 1 exp(( 1)Logz) exp(( 1)Logz)dz (4.27) 4.2. z 1 dz (4.28) z 1 z 1 1 ( ) 49
8 4.4 uchy-gourst f(z) f(z) u(x, y)+iv(x, y). f(z) (4.16) f(z)dz f(z(t))z (t)dt (u + iv)(x + iy )dt (ux vy )dt + i (udx vdy)+i (uy + vx )dt dx x (t)dt, dy y (t)dt (udy + vdx) (4.29) Green xy D D D, D, D D (Fig. 4.6) Figure 4.6: D D 2 1 ϕ 1 (x) <ϕ 2 (x) (α<x<β) R (Fig. 4.7()) R
9 . P (x, y) x 9 ( ) P (x, y)dx P (x, y)dx + 1 β α β 2 (P (x, ϕ 1 (x)) P (x, ϕ 2 (x))) dx α R ϕ2 (x) P dx ϕ 1 (x) y dy P dxdy (4.30) y, 2 1 ψ 1 (y) <ψ 2 (y) (α<y<β) R (Fig. 4.7 (b)) R Q(x, y) y ( Q(x, y)dy β α β α R ) Q(x, y)dy ( Q(ψ 1 (y),y)+q(ψ 2 (y),y)) dy ψ2 (y) Q dy ψ 1 (y) x dx Q dxdy (4.31) x D, P x, D P (x, y) x P (x, y)dx D P dxdy (4.32) y 9 : z(t) x(t)+iy(t) ( t b) x, y P (x, y)dx : Q(x, y)dx : P (x(t),y(t))x (t)dt P (x(t),y(t))y (t)dt 51
10 () (b) Figure 4.7: D Q Q(x, y)dy dxdy (4.33) x D Figure 4.8: Jordn 4.1. (Green ), Jordn, R. R P (x, y), Q(x, y) Pdx+ Qdy R ( Q x P ) dxdy (4.34) y 52
11 Figure 4.9: Jordn R P y, Q x, A 1 ( ydx + xdy) 2 R dxdy (4.35) R zdz (x iy)(dx + idy) xdx + ydy + i( ydx + xdy) (4.36) Green (xdx + ydy) (0 0)dxdy 0 (4.37) R A A 1 2i zdz (4.38) 4.3., b : (x, y) ( cos θ, b sin θ) (0 θ 2π) zdz (4.39) (4.16) z x + yi (4.38) Green Stokes 3, 3 (x, y, z) A(x, y, z) S A A A S A ds ( A) ds (4.40) S 53
12 . Stokes, xy Jordn, S xy ds (dx, dy, 0), ds (0, 0,dxdy) A (P (x, y),q(x, y), 0) (4.40) (4.34) uchy R f(z) u(x, y)+iv(x, y) f(z)dz udx vdy + i vdx + udy (4.41) u, v R, Green f(z)dz udx vdy + i vdx + udy ( v x u y )dxdy + (u x v y )dxdy (4.42) R R uchy-riemnn (uchy ) Jordn f(z), f (z) f(z)dz 0 (4.43) f (z) uchy-gourst (4.43) ( ) Jordn f(z) D 1, D (simply connected) Jordn f(z) D D Jordn f(z)dz 0 (4.44) (uchy ) 54
13 1, 2 D, f(z) D f(z)dz f(z)dz (4.45) 1 2 () (b) Figure 4.10: uchy D, (multiply connected) Jordn Jordn Jordn, f(z) 1, f(z) f(z)dz f(z)dz (4.46) 1 1 n, n +1 Jordn n Jordn j (j 1,,n), R j j R n +1. f(z)dz f(z)dz + + f(z)dz (4.47) 1 n 55
14 Figure 4.11: Figure 4.12: 4.5 D f(z), D F (z) f(z) (4.48), D F (z) D f(z) (primitive function, ntiderivtive) 4.3. f(z) D, F (z) D f(z) D : z z(t) ( t b) f(z) f(z)dz F (z(b)) F (z()) (4.49) 56
15 F (z) U(x, y)+iv (x, y), z(t) x(t)+iy(t) d dt F (z(t)) d dt U(x(t),y(t)) + i d dt V (x(t),y(t)) U x x (t)+u y y (t)+iv x x (t)+iv y y (t) U x x (t) V x y (t)+iv x x (t)+iu x y (t) (U x + iv x )(x (t)+iy (t)) df dz z (t) (4.50) f(z)dz f(z(t))z (t)dt df (z(t)) dt dt F (z(b)) F (z()) (4.51) ( ) f(z) D. z 0 D z D z 0 z D f(z) f(z)dz. z z 0 f(z)dz 4.4. f(z) D, z 0 z D d dz z z 0 f(s)ds f(z) (4.52) f(z) F (z) z z 0 f(z)dz 57
16 F (z) z z 0 f(s)ds z z + z z D F (z + z) F (z) F (z + z) F (z) z z z 0 z+ z f(z) 1 z z z+ z f(s)ds z 0 f(s)ds f(s)ds (4.53) z+ z f(s), ϵ δ s z <δ f(s) f(z) <ϵ z z <δ F (z + z) F (z) f(z) z 1 z F (z) f(z) ( ) z z+ z z (f(s) f(z))ds (4.54) ϵds 1 ϵ z ϵ (4.55) z, 4.5. z z 0 f(z)dz 4.7. f(z) z, F (z) z f(z) Logz, D: z > 0, π <Argz <π 1 z 58
17 4.6 uchy 4.6. Jordn f(z), z 0. (uchy ) f(z 0 ) 1 2πi f(z) z z 0 dz (4.56) z 0, ρ z z 0 ρ dz 2π iρe iθ dθ z z 0 ρe iθ z z 0 ρ 0 2πi f(z) z z 0 ϵ δ z z 0 <δ f(z) f(z 0 ) <ϵ ρ <δ 0 : z z 0 ρ, z z 0 ρ f(z) f(z 0 ) <ϵ Figure 4.13: uchy z 0 f(z) z z 0 f(z) f(z) dz dz z z 0 z z 0 f(z) dz 2πif(z 0 ) z z f(z) f(z 0 ) dz dz z z 0 0 z z 0 0 f(z) f(z 0 ) z z 0 dz (4.57)
18 . ( ) f(z) dz 2πif(z 0 ) z z 0 < 0 0 f(z) z z 0 dz 2πif(z 0 ) f(z) f(z 0 ) z z 0 dz ϵ ρ dz ϵ 2πρ 2πϵ (4.58) ρ 4.9. z 2 dz z 2 +1 dz 1 ( 1 z 2 2i z i 1 ) z + i 1 (2πi 2πi) 0 (4.59) 2i 4.4. z 2 dz z 4 +1 (4.60) 4.7. (Gourst ) Jordn D f(z) D, n f (n) (z)(n 1, 2, ), f (n) (z) D f (n) (z) f (n) (z) n! 2πi f(s) ds (4.61) (s z) n+1 uchy f(z + z) f(z) z f(z) 1 f(s) 2πi s z ds 1 2πi z 1 2πi ( f(s) s z z f(s) ) ds s z f(s) ds (4.62) (s z)(s z z) 60
19 1 f(s) 2πi (s z)(s z z) ds 1 2πi 1 f(s) 2πi (s z) ds 2 f(s) (s z) ds 1 f(s) z 2 2πi (s z z)(s z) ds 2 z d. s z d. z 0 < z <d s z z s z z d z > 0 f(z) M f(s) z (s z z)(s z) ds 2 f(s) z (s z z)(s z) 2 ds M z ML z ds 0( z 0) (d z )d2 (d z )d2 (4.63). f (z) 1 f(s) 2πi (s z) ds 2 Figure 4.14: Gourst n f (n) (z + z) f (n) (z) z n! z2πi ( ) 1 (s z z) 1 f(s)ds n+1 (s z) n+1 61 (4.64)
20 ( ) n! 1 z2πi (s z z) 1 (n +1)! f(s) f(s)ds ds n+1 (s z) n+1 2πi (s z) n+2 ( ) n! (s z) n+2 (s z z) n+1 (s z) z(n +1)(s z z) n+1 f(s)ds z2π (s z z) n+1 (s z) n+2 (4.65) (s z) n+2 (s z z) n+1 (s z) z(n +1)(s z z) n+1 { (s z) n+2 (s z) (s z) n+1 (n +1) z(s z) n (n +1)n } + ( z) 2 (s z) n 1 + { } 2 z(n +1) (s z) n+1 (n +1) z(s z) n + (n +1)(n +2) ( z) 2 (s z) n + (4.66) 2 (4.65) n! (n +1)(n +2) f(s) z 2π 2 (s z z) n+1 (s z) ds + 2 O( z2 ) (n +2)! z ML 4π (d z ) n+2 d + 2 O( z2 ) 0( z 0) (4.67) ( ) uchy (4.56) n z 0 dn (z z 0 ) 1 dz n 0 n! 1 (z z 0 ) n+1 f (n) (z 0 ) n! f(z) dz (4.68) 2πi (z z 0 ) n z 1 e z dz (4.69) zn n 4.8. f(z) u(x, y)+iv(x, y) u(x, y), v(x, y) 62
21 f(z) f (z) f (z), u, v f (z) f (z) u, v 2 ( ) (Morer) f(z) D D Jordn f(z)dz 0 f(z) D D 2 z 1, z 2 z 2 z 1 f(z)dz, f(z) F (z) z z 0 f(s)ds, F (z) f(z) F (z) f(z) ( ) Morer uchy uchy : z z 0 R f(z) f (n) (z 0 ) n! f(z) dz (4.70) 2πi (z z 0 ) n+1 f(z) M R uchy n 1 f (n) (z 0 ) n!m R R n (4.71) f (z 0 ) M R R (4.72) Liouville z f(z) M M uchy f (z 0 ) M R R R f (z 0 )0 z 0 f(z) ( ) n P n (z) z + n z n ( n 0) 63
22 R 0, z >R 0 n 1,..., 0 < n z z n 2n n n z z n 2 n + n n n z z n 2 n 2 P n (z) n 2 z n P n (z), 1/P n (z) z >R 0 1/P n (z) 2 n z < 2 n n R 0 n z R 0 1/P n (z) P n (z) ( ) 4.7 : uchy-groust, 1 f(z) 3 f(z)dz 0 (4.73) ( ) 3 1, 2, 3, 4 4 f(z)dz f(z)dz (4.74) i i1 f(z)dz 4 f(z)dz (4.75) i i f(z)dz 1 i 4 f(z)dz i1 64
23 i (1) (1) f(z)dz 1 4 f(z)dz (2) (1) (2) 3 (1) (2) (k) f(z)dz 1 4 f(z)dz 1 (k) 4 (k 1) k f(z)dz k1 (k) z 0. z z 0 f(z) f(z) f(z 0 )+f (z 0 )(z z 0 )+η(z z 0 )(z z 0 ) η(z z 0 ) 0 (z z 0 ). ϵ δ z z 0 <δ η(z z 0 ) < ϵ K k K (k) U δ (z 0 ) f(z)dz f(z 0 ) dz + f (z 0 ) (z z 0 )dz + η(z z 0 )(z z 0 )dz (k) (k) (k) (k) η(z z 0 )(z z 0 )dz (4.76) (k) L, (k) L k L 2 k f(z)dz 4k f(z)dz (k) 4 k η(z z 0 )(z z 0 )dz 4k η(z z 0 ) z z 0 dz (k) (k) < 4 k ϵl 2 k ϵl 2 (4.77) ϵ f(z)dz 0 () 3 ( ) uchy 65
24 2 f(z) D, D ϵ, δ,, δ D Γ f(z)dz Γ δ f(z)dz <ϵ (4.78) U δ () {z, z w <δ w } w U δ (w) (4.79) 2 : L, δ D 1 2 δ U δ () 10 T, T D f(z) T 11 ϵ z z <δ f(z) f(z ) < ϵ 2L δ 0 <δ < min(δ, δ ) δ,, z k 1 z k <δ n f(z)dz f(z k )(z k z k 1 ) < ϵ 2 k1 z k 1 z k Γ k, ΓΓ 0 + +Γ n T n f(z)dz f(z k )(z k z k 1 ) Γ n (f(z) f(z k ))dz Γ k ϵ 2L L ϵ 2 (4.80) k1 k1 f(z)dz Γ f(z)dz f(z)dz + f(z)dz Γ n f(z k )(z k z k 1 ) n f(z k )(z k z k 1 ) < ϵ 2 + ϵ 2 ϵ(4.81) k1 k1 ( 2 )
v = v i e i v 1 ] T v = = v 1 v n v n [ ] U [x y z] T (X,Y,Z)
v U = e i,..., e n ) v = n v i e i i= e i i U = {X i } i=,n v T v = = v v n v n U x y z T X,Y,Z) v v v = 2 T A, ) b = 3 4 T B, ) c = + b b d = b c c d d 2 + 3b e b c = 5 3 T b d = 5 T c c = 34 d = 26 d
R Z N C. p11. a!b! = b (a b)!b! d n dx n [xn sin x] = x n(n k) (sin x) (n) = n(n 1) (n k + 1) sin(x + kπ. n(n 1) (n k + 1) sin(x + lπ 2 )
5 Z N p ) a a + b)! b ) a!b! a a! b a b)!b! p n n k nn k) n ) n k) d n d n [n sin ] n nn k) sin ) n) k n nn ) n k + ) sin + lπ ) k d n d n [n sin ] n k ) n n ) n k) sin ) k) k n k ) n nn ) n k + ) sin
7.1. Lecture 8 & 9. f(x)dx =lim f(x)dx (7.1) I = f(x)dx (7.3) f(z), z (0 argz π), zf(z) 0. f(z)dz = I R := f(z)dz = f(re iθ )ire iθ dθ (7.
Lecture 8 & 9 7, r f(x) =lim f(x) (7.) r r f(x) =lim f(x) +lim f(x) (7.) r r r 7. f(z) I = f(x) (7.) f(z), z ( argz π), zf(z) [ R, R], : z = R Jordan C f(z). C f(z)dz = R R f(x) + f(z)dz =πi i Res z=zi
v = v i e i v 1 ] T v =
v U = e i,..., e n ) v = n v i e i i= e i i v T v = = v v n v n U v v v +q 3q +q +q b c d XY X +q Y 3q r +q = r 3q = r +q = r +q = r 3q = r +q = E = E +q + E 3q + E +q = k q r+q 3 + k 3q r 3q 3 b V = kq
Matematyczne Metody Fizyki II
Matematyczne Metody Fizyki II Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 1 M. Przybycień (WFiIS AGH) Matematyczne Metody Fizyki II Wykład 1 1 / 16 Literatura
v = v i e i v 1 ] T v = = v 1 v n v n ] a r +q = a a r 3q =
v U = e i,..., e n ) v = n v i e i i= e i i v T v = = v v n v v v v n 3q q q q r q = r 3q = E = E q E 3q E q = k q rq 3 k 3q r 3q 3 r q = k q rq 3 = kq 4 3 ) 4 q d b d c d d X d ± = d r = x y T d ± r ±
Całki krzywoliniowe skierowane
Całki krzywoliniowe skierowane Zamiana całki krzywoliniowej skierowanej na całkę pojedyńcza. Twierdzenie Greena. Zastosowania całki krzywoliniowej skierowanej. Małgorzata Wyrwas Katedra Matematyki Wydział
FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006
FUNKJE ZESPOLONE Lista zadań 25/26 Opracowanie: dr Jolanta Długosz Liczby zespolone. Obliczyć wartości podanych wyrażeń: (2 + ) ( ) 2 4 i (5 + i); b) (3 i)( 4 + 2i); c) 4 + i ; d) ( + i) 4 ; e) ( 2 + 3i)
22. CAŁKA KRZYWOLINIOWA SKIEROWANA
CAŁA RZYWOLINIOWA SIEROWANA Niech łuk o równaniach parametrycznych: x x(t), y y(t), a < t < b, będzie łukiem regularnym skierowanym, tzn łukiem w którym przyjęto punkt A(x(a), y(a)) za początek łuku, zaś
dkowanych par liczb rzeczywistych postaci z = (a, b). W zbiorze tym wprowadzamy dzia lania +, w naste dziemy z liczba
1. Liczby zespolone Cia lo liczb rzeczywistych be dziemy oznaczać symbolem R, pierścień liczb ca lkowitych symbolem Z, a zbiór liczb naturalnych symbolem N. Przyjmujemy, że 0 / N. Rozważmy zbiór C = R
opracował Maciej Grzesiak Całki krzywoliniowe
opracował Maciej Grzesiak Całki krzywoliniowe 1. Definicja całki krzywoliniowej nieskierowanej Rozważmy następujący problem. Dany jest przewód elektryczny na którym rozmieszczone są ładunki. Przypuśćmy,
1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe
Funkcje Analityczne, ćwiczenia i prace domowe P. Wojtaszczyk 29 maja 22 Ten plik będzie progresywnie modyfikowany. Będzie on zawierał. Zadanie omówione na ćwiczeniach 2. Zadania ćwiczebne do samodzielnego
Niektóre zastosowania całki krzywoliniowej niezorientowanej 1.Długość l łuku zwykłego gładkiego Γ
Niektóre zastosowania całki krzywoliniowej niezorientowanej 1.ługość l łuku zwykłego gładkiego l = 1dl = b a (x (t)) 2 + (y (t) 2 ) + (z (t)) 2 dt 2.Pole powierzchni walcowej = {(x, y, z) : (x, y), 0 z
Równania różniczkowe zwyczajne
Równania różniczkowe zwyczajne zadań dla sudenów kierunku Auomayka i roboyka WEAIiIB AGH Michał Góra Wydział Maemayki Sosowanej AGH I. Równania o zmiennych rozdzielonych: y = f (y)f () Zadanie. Rozwiąż
1. Liczby zespolone Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą. (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną?
1. Liczby zespolone 1.1. Stwierdzić kiedy kwadrat liczby zespolonej jest liczbą (i) rzeczywistą, (ii) ujemną, (iii) tylko urojoną? 1.2. Doprowadzić do postaci a + ib liczby zespolone (i) (1 13i)/(1 3i),
ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:
ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y +x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz
1. Liczby zespolone Zadanie 1.1. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone (1) 1 i (2) (5)
. Liczby zespolone Zadanie.. Przedstawić w postaci a + ib, a, b R, następujące liczby zespolone () i +i, () 3i, (3) ( + i 3) 6, (4) (5) ( +i ( i) 5, +i 3 i ) 4. Zadanie.. Znaleźć moduł i argument główny
Całki krzywoliniowe wiadomości wstępne
Całki krzywoliniowe wiadomości wstępne Łuk na płaszczyźnie to zbiór punktów (x, y o współrzędnych x = x(t, y = y(t, gdzie (x(t, y(t są funkcjami ciągłymi określonymi na przedziale bez punktów wielokrotnych.
Kinematyka: opis ruchu
Kinematyka: opis ruchu Fizyka I (B+C) Wykład IV: Ruch jednostajnie przyspieszony Ruch harmoniczny Ruch po okręgu Klasyfikacja ruchów Ze względu na tor wybrane przypadki szczególne prostoliniowy, odbywajacy
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie ZETAW II Całka podwójna.. Obliczyć całki iterowane (a 4 4 2 ( (x + y ( 2 4 ( y x y dy dx y 3 x 2 + y 2 dx dy. 2. Zmienić kolejność całkowania (a (d 2 e ( 2x x
Wykład z analizy. Tydzień 10 i 11. Różniczkowanie funkcji wielu zmiennych
Wykład z analizy Tydzień 1 i 11. Różniczkowanie funkcji wielu zmiennych 1.1 Niech f(x, y) będzie funkcją dwóch zmiennych, i niech druga współrzędna będzie ustalona y = y. Rozważana funkcja zależy tylko
ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad. 2015 / 2016. ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1. 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:
ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw 1 1. Oblicz pochodne cząstkowe funkcji: a) f(x, y) = x sin y x b) f(x, y) = e y 1+x 2 c) f(x, y, z) = z cos x+y z 2. Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji: 3. Wyznacz
J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu
J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu Siły wewnętrzne wzajemne oddziaływania elementów mas wydzielonego obszaru płynu, siły o charakterze powierzchniowym, znoszące się parami. Siły zewnętrzne wynik oddziaływania
Funkcje zespolone. Agata Pilitowska. dkowana (x, y) liczb rzeczywistych x, y R. Definicja 1.1. Liczba zespolona jest to para uporza
Funkcje zespolone. Agata Pilitowska 2007 1 Liczby zespolone Definicja 1.1. Liczba zespolona jest to para uporza dkowana (x, y) liczb rzeczywistych x, y R. Dwie liczby zespolone z = (x, y) i w = (u, v)
3. Znaleźć długość krzywej l = {y = x, 0 x 1}. 4. Obliczyć objętość bryły powstałej w wyniku obrotu dookoła osi OX krzywej
eria. Obliczyć całki (A) 2 x 2 dx (z definicji); 2 xe x dx; e 2xe x2 dx. 2. Obliczyć pole obszaru (A) {(x, y) : < x < 3, < y < x 2 +}; {(x, y) : 6x x 2 < y < x 2 6x+}. 3. Znaleźć długość krzywej l = {y
Matematyczne Metody Fizyki II
Matematyczne Metody Fizyki II Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład M. Przybycień (WFiIS AGH) Matematyczne Metody Fizyki II Wykład / 6 Ortonormalne
FUNKCJE ZMIENNEJ ZESPOLONEJ
FUNKCJE ZMIENNEJ ZESPOLONEJ MiNI - zbiór zadań (wybór i opracowanie zadań Agnieszka Badeńska) Spis treści I. Liczby zespolone dzia lania i w lasności 3 II. Pochodna funkcji zespolonej, holomorficzność
Funkcje zespolone. 2 Elementarne funkcje zespolone zmiennej zespolonej
Wyiał Matematyki Stosowanej Zestaw adań nr 8 Akademia Górnico-Hutnica w Krakowie WFiIS, informatyka stosowana, II rok Elżbieta Adamus grudnia 206r. Funkcje espolone Ciągi i seregi licb espolonych Zadanie.
y(t) = y 0 + R sin t, t R. z(t) = h 2π t
SNM - Elementy analizy wektorowej - 1 Całki krzywoliniowe Definicja (funkcja wektorowa jednej zmiennej) Funkcją wektorową jednej zmiennej nazywamy odwzorowanie r : I R 3, gdzie I oznacza przedział na prostej,
Całka Riemanna. Analiza Matematyczna. Alexander Denisjuk
Anliz Mtemtyczn Cłk Riemnn Alexnder Denisjuk denisjuk@pjwstk.edu.pl Polsko-Jpońsk Wyższ Szkoł Technik Komputerowych zmiejscowy ośrodek dydktyczny w Gdńsku ul. Brzegi 55 80-045 Gdńsk Anliz Mtemtyczn p.
Proste równania skalarne
Rozdział 2 Proste równania skalarne Znajdowanie rozwiązań równań różniczkowych w formie jawnych wzorów analitycznych jest sprawą trudną. Nie istnieje uniwersalna procedura znajdowania takich rozwiązań
6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek
6. Punkty osobliwe, residua i obliczanie całek Mówimy, że funkcja holomorficzna f ma w punkcie a zero krotności k, jeśli f(a) = f (a) = = f (k ) (a) = 0, f (k) (a) 0. Rozwijając f w szereg Taylora w otoczeniu
Zestaw zadań z Równań różniczkowych cząstkowych I 18/19
Zestaw zadań z Równań różniczkowych cząstkowych I 18/19 Zad 1. Znaleźć rozwiązania ogólne u = u(x, y) następujących równań u x = 1, u y = 2xy, u yy = 6y, u xy = 1, u x + y = 0, u xxyy = 0. Zad 2. Znaleźć
Sekantooptyki owali i ich własności
Sekantooptyki owali i ich własności Magdalena Skrzypiec Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej 19 października 2009r. Informacje wstępne Definicja Owalem nazywamy
Analiza Matematyczna część 5
[wersja z 14 V 6] Analiza Matematyczna część 5 Konspekt wykładu dla studentów fizyki/informatyki Akademia Świętokrzyska 5/6 Wojciech Broniowski 1 Równania różniczkowe Definicje, klasyfikacja Równanie różniczkowe
1 Warunki Cauchy'ego-Riemanna itd. 2 Caªki bez u»ycia residuów
Analiza zespolona, lista zada«nr Warunki Cauchy'ego-Riemanna itd.. Dla nast puj cych funkcji wypisa ich cz ±ci rzeczywiste i urojone. Sprawdzi, czy nast puj ce funkcje speªniaj w caªej pªaszczy¹nie równania
ZASTOSOWANIA CAŁEK OZNACZONYCH
YH JJ, MiF UP 13 D BL PÓL FGUR PYŹ e wszystkich wzorach zakładamy, że funkcje: f (x), g(x), r(ϕ), x(t), y(t) sa cia głe w odpowiednich przedziałach oraz że r(ϕ). D BL PÓL FGUR PYŹ Pole obszaru D = {(x,
IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA
IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA IX.1. OPERACJE OBSERWACJI. a) klasycznie nie ważna kolejność, w jakiej wykonujemy pomiary. AB = BA A pomiar wielkości A B pomiar wielkości B b) kwantowo wartość obserwacji
ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE
. Oblicyć: ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH a) ( 7i) ( 9i); b) (5 i)( + i); c) 4+3i ; LICZBY ZESPOLONE d) 3i 3i ; e) pierwiastki kwadratowe 8 + i.. Narysować biór tych licb espolonych, które spełniają warunek:
x y = 2z, + 2y f(x, y) = ln(x3y ) y x
. Funkcje wielu zmiennych i funkcje uwikłane Zad.. Obliczyć przybliżoną wartość wyrażenia (, 4) (,), Zad.. Obliczyć przybliżoną wartość wyrażenia, 8, 5, Zad. 3. Wykazać, że każda funkcja z(x, y) = x f
Jacek Cichoń Katedra Informatyki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej
Jacek Cichoń Katedra Informatyki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej MAP1156: Analiza Matematyczna II Wykład przeznaczony jest dla studentów I roku I stopnia Inżynierii Biomedycznej
Całki krzywoliniowe. SNM - Elementy analizy wektorowej - 1
SNM - Elementy analizy wektorowej - 1 Całki krzywoliniowe Definicja (funkcja wektorowa jednej zmiennej) Funkcją wektorową jednej zmiennej nazywamy odwzorowanie r : I R 3, gdzie I oznacza przedział na prostej,
Subdyfuzja w układach membranowych
Subdyfuzja w układach membranowych Tadeusz Kosztołowicz Institute of Physics, Jan Kochanowski University, ul. Świȩtokrzyska 15, 25-406 Kielce, Poland, tadeusz.kosztolowicz@ujk.edu.pl Między teorią a zastosowaniami
IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. - funkcja dwóch zmiennych,
IX. Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Funkcja dwóch i trzech zmiennych - pojęcia podstawowe. Definicja 1.1. Niech D będzie podzbiorem przestrzeni R n, n 2. Odwzorowanie f : D R nazywamy
Wykład VI. Badanie przebiegu funkcji. 2. A - przedział otwarty, f D 2 (A) 3. Ekstrema lokalne: 4. Punkty przegięcia. Uwaga!
Wykład VI Badanie przebiegu funkcji 1. A - przedział otwarty, f D A x A f x > 0 f na A x A f x < 0 f na A 2. A - przedział otwarty, f D 2 (A) x A f x > 0 fwypukła ku górze na A x A f x < 0 fwypukła ku
Skład komputerowy w systemie L A TEX Laboratorium
Skład komputerowy w systemie L A TEX Laboratorium M. Skrzypiec 1 Podział dokumentu Podział dokumentu na akapity w systemie L A TEXwprowadzamy przez wstawienie pustego wiersza. Istnieje też polecenie \newline
Skład tekstu ćwiczenie 3
ETEW 00007L Skład tekstu ćwiczenie 3 Tworzenie i edycja dokumentów w LATEX ε Imię i nazwisko studenta semestr zimowy 016/017 Przykład 1 Produkowane są odważniki o danej masie Masy odważników mają rozkład
Analiza matematyczna dla informatyków 4 Zajęcia 5
Aaliza matematycza dla iformatyków Zajęcia 5 Twiereie (auchy ego) Niech Ω bęie otwartym pobiorem oraz f : Ω fukcją holomorficzą Wtedy dla dowolego koturu całkowicie zawartego w Ω zachoi f(z) = 0 Zadaie
Zadania z Analizy Funkcjonalnej I Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi?
Zadania z Analizy Funkcjonalnej I - 1 1. Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi?. a) X = R, x = arctg x ; b) X = R n, d(x, y) = x 1 y 1 + x 2 y 2 + max i 3 x i y i ;
Analiza Matematyczna. Całka Riemanna
Anliz Mtemtyczn. Cłk Riemnn Aleksnder Denisiuk denisiuk@pjwstk.edu.pl Polsko-Jpońsk Wyższ Szkoł Technik Komputerowych Wydził Informtyki w Gdńsku ul. Brzegi 55 8-45 Gdńsk 29 kwietni 217 1 / 2 Cłk Riemnn
Wykłady z Funkcji Analitycznych (Wykład jednosemestralny)
Uniwersytet Jagielloński Wydział Matematyki i Informatyki Instytut Matematyki Wykłady z Funkcji Analitycznych (Wykład jednosemestralny Marek Jarnicki (Wersja z 6 czerwca 2010 Spis treści Rozdział 1.
2 Całkowanie form różniczkowych i cykle termodynamiczne
2 Całkowanie form różniczkowych i cykle termodynamiczne 2.1 Definicja całki z formy różniczkowej ymbol ω oznacza całka z formy ω po obszarze Ω. To jak praktycznie obliczyć Ω taką całkę zależy jakiego stopnia
Liczby zespolone. Zadanie 1. Oblicz: a) ( 3+i)( 1 3i) b) (3+i)2 (4i+1) i
Zadanie. Oblicz: a) ( 3+i)( 3i) +i b) (3+i)2 (4i+) i (2+i) 3 Liczby zespolone Zadanie 2. Zaznacz na płaszczyźnie Gaussa zbiór: a) {z : z > 3} b) {z : z i } c) {z : 4 z + + i < 9} Zadanie 3. Wykaż, że suma
Równania różniczkowe cząstkowe. Definicja: Równaniem różniczkowym cząstkowym rzędu 2 nazywamy równanie postaci: = 0,
Równni różniczkowe cząstkowe Definicj: Równniem różniczkowym cząstkowym rzędu 2 nzywmy równnie postci: F x,, x n, t, f x, t, f, f x i t, 2 f, 2 f x i x j t 2, 2 f =, x i t gdzie x = x,, x n D R n, t. Niech:
1 + iϕ n. = cos ϕ + i sin ϕ. e n z n n n. c M n z n, c n z Mn.
WRAiT 2 #1 1. Dla jakich a C ciągi o wyrazach na n, a n 1 + a n, an /n, są zbieżne? 2. Wykaż zbieżność i znajdź granice ciągów n a k, a n 1 + a 2n ( a < 1), a n 1 + a 2n ( a > 1), 1 n 3. Dla danego ϕ R
Całka oznaczona. Matematyka. Aleksander Denisiuk. Elblaska Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna ul. Lotnicza Elblag.
Mtemtyk Cłk oznczon Aleksnder Denisiuk denisjuk@euh-e.edu.pl Elblsk Uczelni Humnistyczno-Ekonomiczn ul. Lotnicz 2 82-3 Elblg Mtemtyk p. 1 Cłk oznczon Njnowsz wersj tego dokumentu dostępn jest pod dresem
Spis treści Funkcje zmiennej zespolonej
Spis treści Funkcje zmiennej zespolonej 3. Liczby zespolone............................ 3.2 Algebra liczb zespolonych....................... 5.2. Wzór de Moivre a; liczby zespolone i wzory trygonometryczne.........
Elektrodynamika. Część 8. Fale elektromagnetyczne. Ryszard Tanaś. Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 9 Fale elektromagnetyczne 3 9.1 Fale w jednym wymiarze.................
Określenie całki oznaczonej na półprostej
Określenie całki oznaczonej na półprostej Definicja 1 Niech funkcja f : [a, ) R będzie całkowalna na przedziałach [a, T ] dla każdego T > a. Całkę niewłaściwą funkcji f na półprostej [a, ) określamy wzorem
Całki podwójne. Definicja całki podwójnej. Jacek Kłopotowski. 25 maja Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej
Definicja całki podwójnej Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej 25 maja 2016 Definicja całki podwójnej Załóżmy, że f : K R, gdzie K = a, b c, d R 2, jest funkcją ograniczoną. Niech x 0, x 1,...,
1. Równanie różniczkowe pierwszego rzędu
1. Równanie różniczkowe pierwszego rzędu Wiele zagadnień geometrycznych, fizycznych, ekonomicznych i innych prowadzi do zależności, w których pojawiają się pochodne. Przykład. Znaleźć krzywą dla której
Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.
Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx
cos(ωt) ω ( ) 1 cos ω sin(ωt)dt = sin(ωt) ω cos(ωt)dt i 1 = sin ω i ( 1 cos ω ω 1 e iωt dt = e iωt iω II sposób: ˆf(ω) = 1 = e iω 1 = i(e iω 1) i ω
Rachunk prawdopodobiństwa MAP6 Wydział Elktroniki, rok akad. 8/9, sm. ltni Wykładowca: dr hab. A. Jurlwicz Przykłady do listy : Transformata Fourira Przykłady do zadania. : Korzystając z dfinicji wyznaczyć
Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska
Podstawy robotyki Wykład II Ruch ciała sztywnego w przestrzeni euklidesowej Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska Preliminaria matematyczne
(4) (b) m. (c) (d) sin α cos α = sin 2 k = sin k sin k. cos 2 m = cos m cos m. (g) (e)(f) sin 2 x + cos 2 x = 1. (h) (f) (i)
(3) (e) sin( θ) sin θ cos( θ) cos θ sin(θ + π/) cos θ cos(θ + π/) sin θ sin(θ π/) cos θ cos(θ π/) sin θ sin(θ ± π) sin θ cos(θ ± π) cos θ sin(θ ± π) sin θ cos(θ ± π) cos θ (f) cos x cos y (g) sin x sin
Równania różniczkowe
Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej Równania różniczkowe 11.05.018 1. Równanie różniczkowe pierwszego rzędu Wiele zagadnień geometrycznych, fizycznych, ekonomicznych i innych prowadzi
28 maja, Problem Dirichleta, proces Wienera. Procesy Stochastyczne, wykład 14, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126
Problem Dirichleta, proces Wienera Procesy Stochastyczne, wykład 14, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1126 28 maja, 2012 Funkcje harmoniczne Niech będzie operatorem Laplace a w
Analiza Matematyczna 3 Całki wielowymiarowe
[wersja z X 008] Analiza Matematyczna 3 Całki wielowymiarowe Konspekt wykładu dla studentów II r. fizyki Uniwersytet Jana Kochanowskiego 008/009 Wojciech Broniowski Powierzchnie kawałkami gładkie RYS Sfera
1 Równania różniczkowe drugiego rzędu
Równania różniczkowe drugiego rzędu Najpierw zajmiemy się równaniami różniczkowymi rzędu drugiego, w których y nie występuje w sposób jawny, tzn. F (x, y, y ) = 0 (.) Równanie takie rozwiązujemy poprzez
5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu
5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu 5.1. Wstęp. Definicja 5.1. Niech V R 3 będzie obszarem oraz F : V R. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu pierwszego nazywamy równanie postaci Równanie
Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych
Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych Całki potrójne wykład z MATEMATYKI Budownictwo studia niestacjonarne sem. II, rok ak. 2008/2009 Katedra Matematyki Wydział Informatyki olitechnika Białostocka 1
Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)
Wykład 6 Funkcje harmoniczne Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. e f i n i c j a Funkcję u (x 1, x 2,..., x n ) nazywamy harmoniczną w obszarze R n wtedy i
Wykład 10: Całka nieoznaczona
Wykład 10: Całka nieoznaczona dr Mariusz Grzadziel Katedra Matematyki, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu semestr zimowy, rok akademicki 2016/2017 Motywacja Problem 1 Kropla wody o średnicy 0,07 mm
Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych
Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta
Wyk lady z funkcji zespolonych
Wyk lady z funkcji zespolonych III semestr 2009/0 oprac. Janina Kotus Spis treści. Poj ecia podstawowe str. 5. Rzut stereograficzny str. 5.2 Metryki w C i C str. 6 2. Funkcje zespolone str. 8 2. Granica
Zadania do wykładu Jakościowa Teoria Równań Różniczkowych Zwyczajnych
Zadania do wykładu Jakościowa Teoria Równań Różniczkowych Zwyczajnych [ ] e Zadanie 1 Pokazać, że X(t) = 2t cos t sin t e 2t jest specjalną macierzą fundamentalną w sin t cos t [ 2 cos chwili τ = 0 układu
Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 8 Fale elektromagnetyczne Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 9 Fale elektromagnetyczne 3 9.1 Fale w jednym wymiarze.................
f (x) dx = f(b) f(a), z którego wynika bezpośrednio wzór na całkowanie przez części fg = f(b)g(b) f(a)g(a).
1. Całkowanie przez części. Teoria 1.1. Podstawowe wzory. W przypadku jednowymiarowym podstawowy wzór to b a f (x) dx = f(b) f(a), z którego wynika bezpośrednio wzór na całkowanie przez części b a f g
Zadania z funkcji zespolonych. III semestr
Zadania z funkcji zespolonych III semestr 1 Spis treści 1. Liczby zespolone - dzia lania i w lasności Zad. 1 1. Pochodna funkcji zmiennej zespolonej, holomorficzność Zad. 11-19 3. Funkcje elementarne Zad.
Funkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008
Funkcje Analityczne Grupa 3, jesień 2008 Czternasta porcja zadań. Uwaga: i) W każdym zadaniu można korzystać z poprzednich jego części i innych zadań, nawet, jeśli się ich nie rozwiązało. ii) Wcześniejsze
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE. Przykłady i zadania. Andrzej Palczewski
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE Przykłady i zadania Andrzej Palczewski Spis treści Przedmowa 5 1 Podstawowe pojęcia 7 2 Równania skalarne 13 2.1 Równania o zmiennych rozdzielonych................... 13
Elektrostatyka Potencjały I linie sił pola. Symetria cylindryczna Odwzorowania konforemne
Elektrostatyka Potencjały I linie sił pola Symetria cylindryczna Odwzorowania konforemne Metoda rozdzielania zmiennych Dwa wymiary Laplasjan. Symetria cylindryczna. 1 r r V (r r )+ 1 V r ϕ = 0; V = R(
2 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych
2. Równania o rozdzielonych zmiennych 2 1 2 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych Równaniem różniczkowym zwyczajnym pierwszego rzędu o rozdzielonych zmiennych nazywamy równanie różniczkowe
x y = 2z. + 2y f(x, y) = ln(x3y ) y x
. Funkcje wielu zmiennych i funkcje uwikłane Zad.. Obliczyć przybliżoną wartość wyrażenia (, 4) (,). Zad.. Wykazać, że każda funkcja z(x, y) = x f ( ) y x, gdzie f jest funkcją różniczkowalną jednej zmiennej,
Analiza Matematyczna II dla Inżynierii Biomedycznej Lista zadań
Analiza Matematyczna II dla Inżynierii Biomedycznej Lista zadań Jacek Cichoń, WPPT PWr, 05/6 Pochodne i całki funkcji jednej zmiennej Zadanie Oblicz pierwszą i drugą pochodną następujących funkcji. f(x)
Elektrodynamika Część 4 Magnetostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM
Elektrodynamika Część 4 Magnetostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/\~tanas Spis treści 5 Magnetostatyka 3 5.1 Siła Lorentza........................ 3 5.2 Prawo
Całka podwójna po prostokącie
Całka podwójna po prostokącie Rozważmy prostokąt = {(x, y) R : a x b, c y d}, gdzie a, b, c, d R, oraz funkcję dwóch zmiennych f : R ograniczoną w tym prostokącie. rostokąt dzielimy na n prostokątów i
Funkcje dwóch i trzech zmiennych
Funkcje dwóch i trzech zmiennych Niech R 2 = {(x, y) : x, y R} oznacza płaszczyznę, R 3 = {(x, y, z) : x, y, z R} przestrzeń. Odległość punktów będziemy określali następująco: P 1 P 0 = P 1 P 0 = (x 1
Operatory samosprzężone
Operatory samosprzężone grudzień 2013 Operatory samosprzężone Operatory hermitowskie (3.29) (g, Lf) = (Lg, f) albo (3.30) g (x){l(x)f(x)}w(x)dx = {L(x)g(x)} f(x)w(x)dx. (Użyliśmy nawiasu klamrowego jako
= f. = df(d1 t, d 2 t,..., d n t) D γ(0) = df γ. x i. Biorąc funkcję f postaci f(q) + x i g i stwierdzamy, że f (q) = g
Skoro funkcja f jest gładka, to funkcje g i także są gładkie (twierdzenia o całkach z parametrem na odcinku zwartym) Wracamy teraz do dyskusji różniczkowań algebry C (M) względem ewaluacji w punkcie q
g(x,y) + D, gdzie C, D są stałymi dowolnymi. Oczywiście jedną z nich można pominąć, czyli rozwiązania są postaci y(x) = x3
1. Zagadnienia ogólne 1.1. Równanie rodziny krzywych. Ogólnym równaniem rodziny krzywych na płaszczyźnie jest (1) f(x, y, c) = 0, przy czym krzywymi są zbiory K c = (x, y) : f(x, y, c) = 0}. Jeśli c można
1. Funkcje zespolone zmiennej rzeczywistej. 2. Funkcje zespolone zmiennej zespolonej
. Funkcje zepolone zmiennej rzeczywitej Jeżeli każdej liczbie rzeczywitej t, t α, β] przyporządkujemy liczbę zepoloną z = z(t) = x(t) + iy(t) to otrzymujemy funkcję zepoloną zmiennej rzeczywitej. Ciągłość
Wykład 5. Zagadnienia omawiane na wykładzie w dniu r
Wykład 5. Zagadnienia omawiane na wykładzie w dniu 14.11.2018r Definicja (iloraz różnicowy) Niech x 0 R oraz niech funkcja f będzie określona przynajmnniej na otoczeniu O(x 0 ). Ilorazem różnicowym funkcji
1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2
Temat 1 Pojęcia podstawowe 1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych Równaniem różniczkowym cząstkowym rzędu drugiego o n zmiennych niezależnych nazywamy równanie postaci gdzie u = u (x 1, x,...,
WYBUCHY ROZWIA ZAŃ NIELINIOWYCH RÓWNAŃ PARABOLICZNYCH: nieliniowe równanie ciep la, model Keller Segela chemotaksji
WYBUCHY ROZWIA ZAŃ NIELINIOWYCH RÓWNAŃ PARABOLICZNYCH: nieliniowe równanie ciep la, model Keller Segela chemotaksji Piotr BILER Instytut Matematyczny, Uniwersytet Wroc lawski, pl. Grunwaldzki 2/4, 50 384
Równania różniczkowe cząstkowe drugiego rzędu
Równania różniczkowe cząstkowe drugiego rzędu Marcin Orchel Spis treści 1 Wstęp 1 1.1 Metoda faktoryzacji (rozdzielania zmiennych)................ 5 1.2 Metoda funkcji Greena.............................
4. Elementy liniowej Teorii Sprężystości
4. lementy liniowej Teorii Sprężystości 4.1. Podstawowe założenia i hipotezy liniowej TS. 4.2. Stan naprężenia w punkcie 4.3. Równania równowagi stanu naprężenia 4.4. Stan odkształcenia w punkcie 4.5.
Światło widzialne a widmo elektromagnetyczne
Światło widzialne a widmo elektromagnetyczne 10 3 λ [nm] λ 10 6 10 12 fale radiowe 1 mm 10 9 10 12 10 9 10 6 mikrofale 100 µm 10 µm 10 15 10 18 10 21 10 3 1 10 3 widmo optyczne prom. X promienie gamma