NUMERYCZNE OBLICZANIE OSOBLIWYCH CAŁEK POWIERZCHNIOWYCH DLA ZAGADNIEŃ PRZESTRZENNYCH W PURC

Podobne dokumenty
ANALIZA WPŁYWU ROZMIESZCZENIA I LICZBY PUNKTÓW KOLOKACJI NA DOKŁADNOŚĆ METODY PURC DLA ZAGADNIEŃ TEORII SPRĘŻYSTOŚCI W OBSZARACH WIELOŚCIENNYCH 3D

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE CZĄSTKOWE

MATURA 2014 z WSiP. Zasady oceniania zadań

Wprowadzenie. metody elementów skończonych

Estymacja przedziałowa

ZASTOSOWANIE METODY CBR DO SZACOWANIA KOSZTÓW WYTWARZANIA W FAZIE PROJEKTOWANIA

x R, (1) Ogólnie równanie o jednej niewiadomej x można przedstawić w postaci

h = 10 / N, a N jest zadaną liczbą naturalną.

Przykład Obliczenie wskaźnika plastyczności przy skręcaniu

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

Metrologia: miary dokładności. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

Kolorowanie Dywanu Sierpińskiego. Andrzej Szablewski, Radosław Peszkowski

TRÓJKĄTNE PŁATY POWIERZCHNIOWE W MODELOWANIU GŁADKIEJ POWIERZCHNI BRZEGU W PURC DLA ZAGADNIEŃ USTALONEGO PRZEPŁYWU CIECZY DOSKONAŁEJ

ALGEBRA LINIOWA Informatyka 2015/2016 Kazimierz Jezuita. ZADANIA - Seria 1. Znaleźć wzór na ogólny wyraz ciągu opisanego relacją rekurencyjną: x

Definicja interpolacji

Analiza wyników symulacji i rzeczywistego pomiaru zmian napięcia ładowanego kondensatora

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

Twierdzeie Closa Problem: Jak duże musi być m, aby trzysekcye pole Closa ν(m,, r) )było ieblokowale w wąskim sesie? Twierdzeie Closa: Dwustroe trzysek

Egzamin maturalny z matematyki CZERWIEC 2011

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

MATEMATYKA (poziom podstawowy) przykładowy arkusz maturalny wraz ze schematem oceniania dla klasy II Liceum

Ćwiczenia nr 5. TEMATYKA: Regresja liniowa dla prostej i płaszczyzny

Elementy rach. macierzowego Materiały pomocnicze do MES Strona 1 z 7. Elementy rachunku macierzowego

Wykład 19. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ grudnia 2011

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Marzec 2012

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schematy oceniania zadań otwartych. Matematyka. Poziom podstawowy

d d dt dt d c k B t (2) prądy w oczkach obwodu elektrycznego pole temperatury (4) c oraz dynamikę układu

MINIMALIZACJA PUSTYCH PRZEBIEGÓW PRZEZ ŚRODKI TRANSPORTU

3. Regresja liniowa Założenia dotyczące modelu regresji liniowej

Prawo odbicia i załamania. Autorzy: Zbigniew Kąkol Piotr Morawski

Analiza dokładności pomiaru, względnego rozkładu egzytancji widmowej źródeł światła, dokonanego przy użyciu spektroradiometru kompaktowego

Metody Obliczeniowe w Nauce i Technice laboratorium

ZWĄIZEK REKURENCYJNY ORAZ ZALEŻNOŚCI I RÓWNANIE RÓŻNICZKOWE DLA WIELOMIANÓW LEGENDRE A

Jak obliczać podstawowe wskaźniki statystyczne?

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych (w zakresie materiału przedstawionego na wykładzie organizacyjnym)

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schematy oceniania zadań otwartych. Matematyka. Poziom podstawowy

Parametryzacja rozwiązań układu równań

Analiza drgań wybranych dźwigarów powierzchniowych metodą elementów brzegowych

3. Wykład III: Warunki optymalności dla zadań bez ograniczeń

VII MIĘDZYNARODOWA OLIMPIADA FIZYCZNA (1974). Zad. teoretyczne T3.

PODSTAWY OPRACOWANIA WYNIKÓW POMIARÓW Z ELEMENTAMI ANALIZY NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

Charakterystyki liczbowe zmiennych losowych: wartość oczekiwana i wariancja

OBWODY LINIOWE PRĄDU STAŁEGO

Statystyka opisowa. () Statystyka opisowa 24 maja / 8

METODA PODOBIEŃSTWA HYDROLOGICZNEGO W UJĘCIU RÓŻNYCH AUTORÓW

ANALIZA KSZTAŁTU SEGMENTU UBIORU TERMOOCHRONNEGO PRZY NIEUSTALONYM PRZEWODZENIU CIEPŁA

Szybka wielobiegunowa metoda elementów brzegowych w analizie układów liniowosprężystych

Trzeba pokazać, że dla każdego c 0 c Mc 0. ) = oraz det( ) det( ) det( ) jest macierzą idempotentną? Proszę odpowiedzieć w

Liczby pierwsze o szczególnym. rozmieszczeniu cyfr:

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ 2015 poziom podstawowy. Liczba punktów Wyznaczenie pierwszej współrzędnej wierzchołka paraboli: x.

Konspekt lekcji (Kółko matematyczne, kółko przedsiębiorczości)

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

TRANSFORMACJA DO UKŁADU 2000 A PROBLEM ZGODNOŚCI Z PRG

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych

ZASTOSOWANIE RADIALNYCH FUNKCJI BAZOWYCH DO ANALIZY POLA AKUSTYCZNEGO WNĘTRZ POJAZDÓW

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

Elementy nieliniowe występujące w układach elektronicznych można podzielić na następujące grupy:

Temat: PRAWO SNELLIUSA. WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA W SZKLE I PLEKSIGLASIE.

Materiał ćwiczeniowy z matematyki marzec 2012

STATYSTYKA I ANALIZA DANYCH

Elementy modelowania matematycznego

MOTYWACJA. x x x e x x x , sin( ) 0, 4 tan ( ) 0

WYKORZYSTANIE WYKRESÓW CZTEROPOLOWYCH W BADANIACH SPOŁECZNO-EKONOMICZNYCH 1

Korelacja i regresja. Dr Joanna Banaś Zakład Badań Systemowych Instytut Sztucznej Inteligencji i Metod Matematycznych. Wykład 12

ELIPTYCZNE FUNKCJE UŻYTECZNOŚCI I INNE WYRÓWNANE FUNKCJE UŻYTECZNOŚCI

Analiza matematyczna dla informatyków 4 Zajęcia 5

Przejście światła przez pryzmat i z

Politechnika Poznańska

Numeryczny opis zjawiska zaniku

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

W³adys³aw Duliñski*, Czes³awa Ewa Ropa* ANALIZA RÓWNAÑ PRZEP YWU DLA USTALENIA ODLEG OŒCI POMIÊDZYT OCZNIAMI NA TRASIE GAZOCI GU WYSOKOPRÊ NEGO

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

STATYSTYKA OPISOWA WYKŁAD 1 i 2

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Zdarzenia losowe, definicja prawdopodobieństwa, zmienne losowe

Poziom rozszerzony. 5. Ciągi. Uczeń:

Ćwiczenie 10/11. Holografia syntetyczna - płytki strefowe.

Scenariusz lekcji: Kombinatoryka utrwalenie wiadomości

1 Symulacja procesów cieplnych 1. 2 Algorytm MES 2. 3 Implementacja rozwiązania 2. 4 Całkowanie numeryczne w MES 3. k z (t) t ) k y (t) t )

Wzór Taylora. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Internetowe Kółko Matematyczne 2004/2005

Metoda analizy hierarchii Saaty ego Ważnym problemem podejmowania decyzji optymalizowanej jest często występująca hierarchiczność zagadnień.

OCENA DOKŁADNOŚCI GLOBALNYCH MODELI GEOPOTENCJAŁU EGM96 I EGM08 NA OBSZARZE DOLNEGO ŚLĄSKA 1

GLOBALNE OBLICZANIE CAŁEK PO OBSZARZE W PURC DLA DWUWYMIAROWYCH ZAGADNIEŃ BRZEGOWYCH MODELOWANYCH RÓWNANIEM NAVIERA-LAMEGO I POISSONA

Zmiany Q wynikające z przyrostu zlewni

Optymalizacja sieci powiązań układu nadrzędnego grupy kopalń ze względu na koszty transportu

O liczbach naturalnych, których suma równa się iloczynowi

8. Optymalizacja decyzji inwestycyjnych

KADD Metoda najmniejszych kwadratów

METODY IMPLEMENTACJI SPLOTU NA TABLICY SYSTOLICZNEJ KOMPUTERA RÓWNOLEGŁEGO SYSTOLA 1024 *)

Joanna JASZUŃSKA, Warszawa. Centrum Studiów Zaawansowanych, Politechnika Warszawska

WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ INSTYTUT ELEKTROENERGETYKI ZAKŁAD ELEKTROWNI I GOSPODARKI ELEKTROENERGETYCZNEJ

Podprzestrzenie macierzowe

Lista 5. Odp. 1. xf(x)dx = xdx = 1 2 E [X] = 1. Pr(X > 3/4) E [X] 3/4 = 2 3. Zadanie 3. Zmienne losowe X i (i = 1, 2, 3, 4) są niezależne o tym samym

Podstawy informatyki 2. Podstawy informatyki 2. Wykład nr 9 ( ) Plan wykładu nr 9. Politechnika Białostocka. - Wydział Elektryczny

ZESZYTY NAUKOWE NR 10(82) AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE. Określenie zużycia paliwa przez silnik napędowy statku za pomocą analizy wymiarowej

Znajdowanie pozostałych pierwiastków liczby zespolonej, gdy znany jest jeden pierwiastek

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

Transkrypt:

MODELOWANIE INŻYNIERSKIE ISSN 896-77X 39, s. 27-224, Gliwice 200 NUMERYCZNE OBLICZANIE OSOBLIWYCH CAŁEK POWIERZCHNIOWYCH DLA ZAGADNIEŃ PRZESTRZENNYCH W PURC EUGENIUSZ ZIENIUK, KRZYSZTOF SZERSZEŃ Istytut Iformatyki, Zakład Metod Numeryczyc, Uiwersytet w Białymstoku e-mail: ezieiuk@ii.uwb.edu.pl, kszersze@ii.uwb.edu.pl Streszczeie. W pracy dokoao szczeółoweo opisu sposobu umeryczeo obliczaia całek powierzciowyc w parametryczym układzie rówań całkowyc PURC). W pracy rozpatrywao całki reulare, ale łówie skocetrowao się a sposobie obliczaia całek osobliwyc. Na bazie przytoczoeo alorytmu opracowao pakiet oproramowaia, praktyczie przetestoway a zaadieiac brzeowyc związayc z wyzaczaiem pola temperatury. Przeprowadzoa aaliza dotyczyła wpływu liczby współczyików w kwadraturac a ostateczą dokładość otrzymywayc rozwiązań oraz czas obliczeiowy.. WSTĘP W realizowayc przez autorów pracac badawczyc w celu uproszczeia sposobu modelowaia obszarów w zaadieiac brzeowyc dokoao alteratyweo, w stosuku do klasyczyc metod elemetowyc, opisu kształtu przestrzeeo brzeu. W tym celu użyto szeroko stosowae w rafice komputerowe parametrycze krzywe i płaty powierzci [3]. Taki sposób modelowaia brzeu w zaadieiac brzeowyc był możliwy po wcześieszym aalityczym zmodyfikowaiu klasyczyc brzeowyc rówań całkowyc BRC). W wyiku modyfikaci otrzymae wyrażeie matematycze było w pracy [0] opublikowae pod azwą parametryczeo układu rówań całkowyc PURC). W przypadku rozwiązywaia przestrzeyc zaadień brzeowyc iezwykle istotym problemem okazało się opracowaie efektyweo i dokładeo sposobu obliczaia całek odoszącyc się łówie do dużyc płatów powierzciowyc. Całki te zostały matematyczie zdefiiowae w dwuwymiarowe płaszczyźie odwzorowaia dla czworokątyc płatów powierzciowyc. Efektywe wyzaczeie takic całek wprowadziło możliwość zastosowaia płatów parametryczyc do bezpośredieo opisu brzeu w zaadieiac przestrzeyc. Pozwoliło to a wydate uproszeie opisu brzeu, p. w porówaiu z siatką elemetów brzeowyc. W początkowym etapie badań abardzie aturalym podeściem wydawało się bezpośredie wykorzystaie zayc kwadratur umeryczeo całkowaia, stosowayc w tradycye metodzie elemetów brzeowyc MEB). Niestety dostępe w literaturze stabelaryzowae wartości współczyików waowyc dla tyc kwadratur zawieraą

28 E. ZIENIUK, K. SZERSZEŃ oraiczoą ic liczbę. Związae est to ze specyfiką MEB poleaącą a podziale brzeu a dużą ilość iewielkic elemetów brzeowyc. W przypadku propoowaeo sposobu modelowaia brzeu wprowadzoo mieszą liczbę płatów, ale o zdecydowaie większym polu powierzci iż w przypadku tradycyyc elemetów brzeowyc stosowayc w MEB. Stąd też bezpośredie wprowadzeie tradycyyc kwadratur umeryczeo całkowaia, o iewielkie liczbie współczyików waowyc, okazało iewystarczaące w celu uzyskaia rozwiązań z zadawalaącą dokładością. Wobec teo zacodziła koieczość wprowadzeia bardzo duże liczby współczyików waowyc w kwadraturac oraz przebadaie ic wpływu a dokładość rozwiązań i czas obliczeiowy. 2. MODELOWANIE BRZEGU PŁATAMI POWIERZCHNI W PURC W ramac prowadzoyc prac badawczyc podęto próbę modelowaia brzeu dla zaadień przestrzeyc w sposób zaczerpięty wprost z rafiki komputerowe. Mówimy tuta o możliwości wykorzystaia różeo rodzau parametryczyc płatów powierzci, iezwykle popularyc w przypadku komputerowe wizualizaci trówymiarowyc obiektów eometryczyc [3]. Jedocześie taki sposób modelowaia est szeroko wykorzystyway w proektowaiu struktur mecaiczyc w systemac CAD [6]. Realizaca takieo modelowaia est bardzo efektywa, poieważ praktyczie została sprowadzoa do zadawaia iewielkieo zbioru puktów arożyc i kotrolyc. Zadae pukty matematyczie defiiuą parametrycze płaty powierzci, w przypadku obszarów wielokątyc, ak pokazao a rys. a, są oe fizyczie puktami arożymi. W przypadku obszarów krzywoliiowyc rys.b) dodatkowo zadawae są też pukty kotrole, służące do efektyweo wykrzywiaia płatów w zależości od rzeczywisteo kształtu brzeu rozpatrywaeo zaadieia brzeoweo. a) b) Rys.. Modelowaie obszarów płatami powierzci: a) wielokąteo za pomocą 2 prostokątyc płaskic płatów Coosa i po zadaiu 7 puktów arożyc, b) krzywoliioweo za pomocą 4 płatów Béziera oraz 2 Coosa i po zadaiu 48 puktów arożyc oraz kotrolyc składowyc płatów powierzci Wykreoway a podstawie odpowiedic zestawień parametryczyc płatów powierzci przestrzey model obszaru ie est uż w żade sposób dzieloy a akiekolwiek elemety. Taki sposób modelowaia brzeu est możliwy tylko do bezpośredieo zastosowaia w zmodyfikowaym BRC, akim est PURC. Formuła PURC w przypadku problemów brzeowyc opisayc rówaiem Laplace a przedstawiaa est w astępuące postaci []

NUMERYCZNE OBLICZANIE OSOBLIWYCH CAŁEK POWIERZCHNIOWYCH 29 { U v, w, v, p v, P v, w, v, u v, } J v, dvdw, 0.5u v, w ) = ) l v w l = v w < ν ν ν w < w w < w, przy czym ν, <,, l l =,2,3.... Fukce podcałkowe v, w, v, ), v, w, v, ) postaci U U l w * l P l w są przedstawiae w astępuące ν, w, ν, =, 2) 2 2 2 0. 4π [ η + η + η ] 5 l{} l{2} l{3} ηl{ } {} + ηl{2} {2} + ηl{3} {3} v,w,v,w ) =. 3) 2 2 2 5 4π [ η + η + η ] * P l. l{} l{2} l{3} Pozwalaą oe a uwzlędieie w swoim formalizmie matematyczym brzeu za pomocą płatów parametryczyc P v, η = P v, P v,, η {} = P{} v, P {} v, ), 4) l {} l{} {} l 2 l 2 2 w 2 2 2 [ ] 0. 5 l = ηl + ηl 2 ηl 3. η l{} 3 = Pl{} 3 v, P{} 3 v,, η {} {} + {} Fukca v J, est akobiaem, atomiast { }, {2}, {3} ormaleo do brzeu. są składowymi wektora 3. NUMERYCZNE OBLICZANIE CAŁEK POWIERZCHNIOWYCH W PURC Rozwiązywaie zaadień brzeowyc a podstawie przedstawioyc w poprzedim pukcie modelowaiu brzeu i zamieszczoeo aparatu matematyczeo ) wymaa obliczaia poawiaącyc się całek reularyc i osobliwyc w formule PURC. Poiże przedstawioo wykorzystaą do umeryczeo całkowaia kwadraturę Gaussa-Leedre'a dla fukci dwóc zmieyc [] przy czym ξ ξ ) G G f, ξ2) dξdξ2 f, = = ξ, ξ to węzły kwadratury, ω, G ξ ω ω, 5) ω, są powiązaymi z węzłami wartościami fukci waowyc współczyikami), zaś G liczbą wprowadzoyc węzłów kwadratury. 3. Obliczaie całek reularyc Do obliczeia całek powierzciowyc zdefiiowayc a dwuwymiarowe płaszczyźie odiesieia dla płatów prostokątyc Coosa oraz Béziera zastosowao kwadratury Gaussa- Leedre'a 5). Dostępe w literaturze [2] stosowae w MEB) stabelaryzowae wartości współczyików waowyc dla tyc kwadratur w stosowaym PURC są iewystarczaące. Dlateo też w pracy wprowadzoo rekurecye procedury eerowaia dowole liczby współczyików w kwadraturze Gaussa-Leedre'a [9]. Następie a podstawie wzoru 5) obliczao całki powierzciowe dla fukci podcałkowyc odpowiedio wzorami 2, 3). U l, P l przedstawioyc

220 E. ZIENIUK, K. SZERSZEŃ Zodie z rrys. 2każdy z płatów powierzciowyc modeluącyc rzeczywistą część brzeu est w PURC odwzorowyway do dwuwymiarowe płaszczyzy ze zmieymi v, w, o zormalizowayc bokac o dłuości rówe ede rys. 2b), a astępie płaszczyza ta est odwzorowywaa do płaszczyzy ze zmieymi ξ,ξ 2 rys. 2a). W płaszczyźie te est zdefiiowaa stadardowa kwadratura Gaussa-Leedre'a, dla które są astępie wyliczae węzły i współczyiki waowe a podstawie wzoru rekurecyeo [9]. a) b) c) Rys. 2. Scemat całkowaia umeryczeo w PURC dla całek zdefiiowayc a płatac prostokątyc Coosa, Béziera): a) kwadratura Gaussa-Leedre'a, b) lokala prostokąta płaszczyza odwzorowaia v, w płata, c) płat powierzci Ostateczie w takim przypadku formuła ) est przekształcaa do postaci 05. u ν,w ) = l N M G G = p= 0 r = 0 = = T p ) ) * { p U,w,, ) u P l,w,, )} pr ) * l pr ν ξ ξ ν ξ ξ ξ )T r ) ξ )J ξ, ξ ) ω ω, 6) dzie est liczbą modeluącyc powierzcię brzeu płatów powierzci, N, M liczbą wprowadzoyc a każdym z płatów puktów kolokaci zastosowae do umeryczeo rozwiązaia PURC metody pseudospektrale [4], atomiast G, liczbą wprowadzoyc G węzłów dla kwadratur a każdym ze składowyc płatów powierzci. 3.2 Obliczaie całek osobliwyc W wyrażeiac podcałkowyc 2) i 3) w przypadku l = poawiaą się pukty osobliwe, dlateo też bezpośredie zastosowaie kwadratur dla całek reularyc w tym przypadku est iemożliwe. W przypadku MEB w literaturze [5] zae są astępuące strateie obliczaia całek osobliwyc dla zaadień przestrzeyc: wyzaczaie wartości tyc całek w sposób aalityczy, stosowaie kwadratur dedykowayc dla całek osobliwyc, przekształceia reularyzacye takic całek, obliczeia takic całek we współrzędyc polaryc, izolaca puktu osobliweo poprzez podział obszaru całkowaia a składowe płaszczyzy całkowaia z zastosowaiem stadardowyc kwadratur całkowaia dla całek reularyc. W celu obliczaia całek osobliwyc występuącyc w PURC zastosowao strateię aprostszą poleaącą a wydzieleiu puktu osobliweo poprzez podział lokale płaszczyzy odwzorowaia rys. 2b) a 4 płaszczyzy składowe wzlędem puktu

NUMERYCZNE OBLICZANIE OSOBLIWYCH CAŁEK POWIERZCHNIOWYCH 22 osobliweo. Następie oddzielie do każde z czterec płaszczyz zastosowao sposób całkowaia omówioy w pukcie 3.. Taki sposób postępowaia est sposobem aprostszym a zarazem uiwersalym i iezależym od rodzau płata stosowaeo do modelowaia brzeu, tz. płata Coosa czy Béziera. Sposób te został raficzie zaprezetoway a rys. 3. Rys. 3. Wydzieleie puktu osobliweo dla powierzci prostokąte poprzez podział a 4 płaszczyzy składowe A, B, C, D wzlędem puktu osobliweo Zodie z rys. 3 lokalą płaszczyzę odwzorowaia ze zmieymi v, w podzieloo a 4 płaszczyzy składowe A, B, C, D, a astępie zastosowao dla każde z płaszczyz składowyc kwadratury Gaussa-Leedre'a z dużą liczbą współczyików waowyc. Wartości całek dla podobszarów A, B, C, D zostały astępie zsumowae. 4. WPŁYW LICZBY WSPÓŁCZYNNIKÓW KWADRATUR CAŁKOWANIA NA DOKŁADNOŚĆ ROZWIĄZAŃ Poiże przedstawioo wyiki przeprowadzoe aalizy wpływu liczby współczyików kwadratury całkowaia umeryczeo a dokładość rozwiązań oraz czas obliczeń. Aaliza była przeprowadzaa a bazie problemu brzeoweo dla ćwiartki obszaru cylidryczeo z otworem, pokazaym a rys. 4. Rys. 4. Kotur brzeu, waruki brzeowe oraz pukty w któryc porówywao rozwiązaia

222 E. ZIENIUK, K. SZERSZEŃ Dla teo przykładu zae est rozwiązaie aalitycze [8] T r) U + [ U U ) / l R / R )] l r / R ) =, 7) I O I co umożliwiło oceę dokładości uzyskayc wyików umeryczyc. Rozpatryway obszar zaadieia brzeoweo wykreowao w sposób przedstawioy uż wcześie a rys. b. Na każdym ze składowyc płatów obliczeie całek powierzciowyc zrealizowao a podstawie róże liczby w przedziale od 6 do 024) współczyików waowyc. Obliczeia całek osobliwyc zrealizowao a podstawie przedstawioe w pkt 3.2 strateii, poleaące a wydzieleiu puktu osobliweo oraz wprowadzeiu rówież zmiee liczby współczyików waowyc w kwadraturze, oddzielie stosowae do każde z czterec składowyc płaszczyz pokazayc a rys 3. Na wykresac słupkowyc rys. 5 i 6) zestawioo miarę błędów z wykorzystaiem ormy E 2 [7] dla rozwiązań umeryczyc uzyskayc w 9 puktac obszaru zazaczoyc a rys. 4 kropkami dla r = 6. 0, w porówaiu z rozwiązaiem aalityczym 7). Taką aalizę przeprowadzoo w wyiku umeryczeo rozwiązywaia PURC przy zastosowaiu 9 oraz 6 puktów kolokaci a każdym z płatów modeluącyc brze. Na rys. 5 przedstawioo wyiki uzyskae przy zastosowaiu 9 puktów kolokaci a każdym z płatów. a) O I I b) Rys. 5. Wpływ liczby wprowadzoyc współczyików kwadratury Gaussa-Leedre'a dla całek: a) reularyc, b) osobliwyc a dokładość oraz czas obliczeń

NUMERYCZNE OBLICZANIE OSOBLIWYCH CAŁEK POWIERZCHNIOWYCH 223 W przypadku wykresu z rys. 5a przyęto stałą liczbę współczyików kwadratury dla całek osobliwyc rówą 024, przy zmiee liczbie wprowadzoyc współczyików kwadratury dla całek reularyc w zakresie od 6 do 024. Z kolei wyiki z rys. 5b uzyskao dla sytuaci odwrote tym razem przyęto stałą liczbę współczyików waowyc w kwadraturze dla całek reularyc rówą 024, atomiast zmieiao liczbę współczyików w kwadraturze dla całek osobliwyc, rówież w zakresie od 6 do 024. Aaloiczą aalizę przeprowadzoo przy zastosowaiu do rozwiązywaia PURC 6 puktów kolokaci a każdym z płató, zaś uzyskae wyiki zaprezetowao a rys. 6. Na rys. 6a wyiki uzyskao dla stałe liczby współczyików kwadratury dla całek osobliwyc rówe 024, atomiast a rys. 6b przy stałe liczbie współczyików waowyc w kwadraturze dla całek reularyc także rówe 024. a) b) Rys. 6. Wpływ liczby wprowadzoyc współczyików kwadratury Gaussa-Leedre'a dla całek: a) reularyc, b) osobliwyc a dokładość oraz czas obliczeń 5. WNIOSKI Na podstawie aalizy rysuków moża stwierdzić, że zaczący wpływ a dokładość rozwiązań, ma dokładość obliczeń całek osobliwyc w PURC, z kolei wzrost czasu obliczeioweo est łówie uzależioy od liczby współczyików w kwadraturze dla całek reularyc. Jest to podyktowae zaczą przewaą takic całek w PURC w porówaiu

224 E. ZIENIUK, K. SZERSZEŃ z całkami osobliwymi. Dlateo też w praktyczym zastosowaiu PURC wskazae est stosowaie: ze wzlędu a dokładość obliczeń duże liczby współczyików dla całek osobliwyc, atomiast ze wzlędu a czas obliczeń zastosowaie miesze liczby współczyików w przypadku obliczaia całek reularyc. Wioski te potwierdzaą też ie przykłady, które ie zostały zamieszczoe w pracy. Praca fiasowaa ze środków a aukę w latac 200-202 ako proekt badawczy. LITERATURA. Becker A.A.: Te boudary elemet metod i eieeri: a complete course. Cambride : McGraw-Hill Book Compay, 992. 2. Brebbia C.A., Telles J.C.F., Wrobel L.C.: Boudary elemet teciques: teory ad applicatios i eieeri. New York : Sprier-Verla, 984. 3. Fari G., Hoscek J., Kim M.S.: Hadbook of computer aided eometric desi. Amsterdam : Elsevier, 2002. 4. Gottlieb D., Orsza S.A.: Numerical aalysis of spectral metods: teory ad applicatios. Piladelpia : SIAM, 977. 5. Hall W.S.: Iteratio metods for siular boudary elemet iterads. Boudary Elemets X Ed. C. A. Brebbia), Vol.. Berli: Sprier-Verla, 988, p. 29-236. 6. Hoscek J., Lasser D.: Fudametals of computer aided eometric desi. AK Peters, Wellesley MA 993. 7. Mukeree S., Mukeree X.Y.: Boudary metods elemets, cotours ad odes. CRC Press 2005. 8. Provatidis C.G.: Tree-dimesioal coos macroelemets i Laplace ad acoustic problems. Computer & Structures 2005, 83, p. 572-583. 9. Stroud A.H.: Gaussia quadrature formulas. Pretice-Hall 966. 0. Zieiuk E.: A ew iteral idetity for potetial polyoal domai problems described by parametric liear fuctios. Eieeri Aalysis wit Boudary Elemets 2002, 026), p. 897-904.. Zieiuk E., Szerszeń K.: Modelowaie kształtu brzeu bikubiczymi płatami Béziera w wielospóyc potecalyc zaadieiac brzeowyc. Zesz. Nauk. Kat. Mec. Stos. Pol. Śl.2005, r 29, s. 539-545. NUMERICAL CALCULATION OF SINGULAR INTEGRALS IN 3D PROBLEMS IN THE PIES Summary. Te paper presets a detailed descriptio of computer calculati of te siular surface iterals i parametric iteral equatio systems PIES). Te problem as bee divided to te issues of iteratio o te reular ad siular iterals over parametric patces. O te basis of te cosideratios software packae was developed ad tested i practice o issues relati to te appoitmet of temperature fields. Te aalysis cocered te impact of te umber of coefficiets itroduced by umerical quadrature for reular ad siular iterals o te accuracy of solutios ad computatio time.