Swobodny spadek ciał w ośrodku stawiającym opór

Podobne dokumenty
Przejścia międzypasmowe

Termodynamika. Część 10. Elementy fizyki statystycznej klasyczny gaz doskonały. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

Uogólnione wektory własne

Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na okres drgań

Definicja: Wektor nazywamy uogólnionym wektorem własnym rzędu m macierzy A

WAHADŁO SPRĘŻYNOWE. POMIAR POLA ELIPSY ENERGII.

ZADANIA DO ĆWICZEŃ Z ELEMENTÓW ELEKTRONICZNYCH temat: Tranzystory bipolarne

Granica funkcji - Lucjan Kowalski GRANICA FUNKCJI

1. RACHUNEK WEKTOROWY

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Zadania do rozdziału 5

W-24 (Jaroszewicz) 22 slajdy Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego. Cząstka w studni potencjału. przykłady efektu tunelowego

Szeregowy obwód RC - model matematyczny układu

Funkcja nieciągła. Typy nieciągłości funkcji. Autorzy: Anna Barbaszewska-Wiśniowska

ZASTOSOWANIA POCHODNEJ

- obliczyć względne procentowe odchylenie otrzymanej wartości od wartości tablicowej:

2009 ZARZĄDZANIE. LUTY 2009

RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA WYKŁAD 5.

Rozkład Maxwell a prędkości cząsteczek gazu Prędkości poszczególnych cząsteczek mogą być w danej chwili dowolne

Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, Waldemar Gorzkowski: Olimpiady fizyczne XXIII i XXIV. WSiP, Warszawa 1977.

σ-ciało zdarzeń Niech Ω będzie niepustym zbiorem zdarzeń elementarnych, a zbiór F rodziną podzbiorów zbioru Ω spełniającą warunki: jeśli A F, to A F;

Ruch jednostajny prostoliniowy

PIERWSZEGO. METODA CZYNNIKA CAŁKUJĄCEGO. METODA ROZDZIELONYCH ZMIENNYCH.

PARCIE GRUNTU. Przykłady obliczeniowe. Zadanie 1.

Temat: Prawo Hooke a. Oscylacje harmoniczne. Zagadnienia: prawa dynamiki Newtona, siła sprężysta, prawo Hooke a, oscylacje harmoniczne,

Fizyka promieniowania jonizującego. Zygmunt Szefliński

Wykres linii ciśnień i linii energii (wykres Ancony)

Podstawy Automatyki Zbiór zadań dla studentów II roku AiR oraz MiBM

Wykład 21: Studnie i bariery cz.1.

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4

CHARAKTERYSTYKI CZASOWE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH

Rozdział 4. Pochodna funkcji jednej zmiennej 4.1. Pojęcie ilorazu różnicowego

CHARAKTERYSTYKA OBCIĄŻENIOWA

Wybrane rozkłady zmiennych losowych i ich charakterystyki

Pomiar stosunku e/m dla elektronów

Sieci neuronowe - uczenie

PLAN WYKŁADU. Równanie Clausiusa-Clapeyrona 1 /21

Wykład 9. Fizyka 1 (Informatyka - EEIiA 2006/07)

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Andrzej Leśnicki Uogólniony szereg Fouriera 1/1 SZEREGI FOURIERA. Uogólniony szereg Fouriera. x, gdy ich iloczyn x, y 0. całkowalnego z kwadratem

1.7 Zagadnienia szczegółowe związane z równaniem ruchu Moment bezwładności i moment zamachowy























FIZYKA. Wstęp cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski. Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok

Przykład 1 modelowania jednowymiarowego przepływu ciepła

Laboratorium Półprzewodniki Dielektryki Magnetyki Ćwiczenie nr 11 Badanie materiałów ferromagnetycznych

DRGANIA MECHANICZNE. materiały uzupełniające do ćwiczeń. Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie

SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA II

Eikonał Optyczny.doc Strona 1 z 6. Eikonał Optyczny

Autor: Dariusz Piwczyński :07

L.Kowalski Systemy obsługi SMO

Powtórzenie na kolokwium nr 4. Dynamika punktu materialnego

Komitet Główny Olimpiady Fizycznej; Kazimierz Rosiński: Fizyka w szkole nr 1, 1956; Czarnecki Stefan: Olimpiady Fizyczne I IV, PZWS, Warszawa 1956.

FIZYKA I ASTRONOMIA RUCH JEDNOSTAJNIE PROSTOLINIOWY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE OPÓŹNIONY

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 3 19.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie doświadczalne

I. Pochodna i różniczka funkcji jednej zmiennej. 1. Definicja pochodnej funkcji i jej interpretacja fizyczna. Istnienie pochodnej funkcji.

ZASADY DYNAMIKI NEWTONA

Analiza danych jakościowych

KINEMATYKA czyli opis ruchu. Marian Talar

ZASTOSOWANIE REGRESJI LOGISTYCZNEJ DO OKREŚLENIA PRAWDOPODOBIEŃSTWA SPRZEDAŻY ZASOBU MIESZKANIOWEGO

Powtórzenie wiadomości z klasy I. Temat: Ruchy prostoliniowe. Obliczenia

EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII

SPRĘŻYNA DO RUCHU HARMONICZNEGO V 6 74

3. Kinematyka podstawowe pojęcia i wielkości

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

lub też (uwzględniając fakt, że poruszają się w kierunkach prostopadłych) w układzie współrzędnych kartezjańskich: x 1 (t) = v 1 t y 2 (t) = v 2 t

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

FUNKCJE ELEMENTARNE I ICH WŁASNOŚCI

1 Całki nieoznaczone: całkowanie jako operacja (prawie) odwrotna do różniczkowania

Równania różniczkowe. Notatki z wykładu.

Prawdopodobieństwo i statystyka

Wprowadzenie: Dynamika

Równanie Fresnela. napisał Michał Wierzbicki


Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Praca, moc, energia INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Nara -Japonia. Yokohama, Japan, September 2014


Kinematyka: opis ruchu

Transkrypt:

Ryszard Chybici Swobodny spad ciał w ośrodu stawiający opór (Posłuiwani się przz osoby trzci ty artyuł lub jo istotnyi frantai bz widzy autora jst wzbronion) Milc, 005

Swobodny spad ciała ośrodu stawiający opór Obsrwując czasai soi spadochronow z dużych wysoości ożna sobi postawić pytani: Do jaij prędości rozpędziłby się spadochroniarz przy powirzchni Zii, dyby ni otworzył spadochronu? Podjdźy do to zaadninia bardzij abstracyjni i zadajy inn pytani: Do jaij prędości rozpędziłoby się ciało spadając w powitrzu, dyby oło spadać w nisończoność? Jżli założyy, ż powitrz ni stawia oporu spadającu ciału (co jst niprawdą) to jst oczywist, ż prędość ta (poijając torię wzlędności Einstina) rosłaby równiż do nisończoności. Jdna oazuj się, ż opór powitrza oddziałujący na spadając (czy w oól poruszając się) ciało istnij, czo ażdy oż doświadczyć, wystawiając przz ono pędząco saochodu otwartą dłoń. I szybcij jdzi saochód, ty siła oporu działająca na dłoń jst więsza. Oazuj się, ż wartość siły oporu jst wprost proporcjonalna do wadratu prędości spadająco ciała. Idąc dalj ty trop, ożna dojść do wniosu, ż w pwny onci dojdzi do sytuacji, dy siła ciężości działająca z strony rawitacji na spadając ciało zostani zrównoważona przz siłę oporu powitrza i dalj ciało będzi spadało ruch jdnostajny (znów dla wyody załóży, ż przyśpiszni rawitacyjn w ty przypadu jst stał co taż ni jst prawdą, al dla ciał spadających na odcinach niporównani nijszych od roziarów Zii oż być do przyjęcia). Spróbujy wyznaczyć zalżność prędości spadająco ciała od czasu spadania przyjując następując założnia: - ciało spada w powitrzu o stałj ęstości przz czas wystarczająco dłui ) * - siła rawitacji, działająca na ciało jst cały czas stała - siła oporu powitrza, sirowana przciwni do siły ciężości, jst wprost proporcjonalna do już osiąniętj prędości to ciała Sytuację ożna zobrazować następująco: Oznacznia: (asa ciała) V V(t) (chwilowa prędość spadania) (współczynni proporcjonalności) (stała z założnia siła rawitacji) (siła oporu powitrza) Traz ożna zapisać następującą równość: a dzi a a(t) jst chwilowy zinny przyspiszni spadająco ciała.

Doonujy przształcń: a a ( ) doonujy obustronno całowania: + C czyli + ln t + C () wyznaczy stałą C z warunu brzowo: dla t 0 (począt spadania) VV(t) 0, stąd wnios, ż C 0 (wyrażni () ) Zat wyni całowania to: ln + t, + t Poniważ prawa strona ostatnio wyrażnia jst dodatnia, więc ożna pozbyć się wartości bzwzlędnj i wyznaczyć prędość V V(t): (dla wyody oznaczy: λ const ) + λv λv λt, λv λt λt + czyli: V V ( t) λ λt λt + W tn sposób zinia się prędość ciała spadająco swobodni w ośrodu stawiający opór.

Przbi zinności V(t) ożna przdstawić na wyrsi, przyjując: λ s, 7 0 s Sprawdźy, ja zinia się przyśpiszni to spadająco ciała w funcji czasu, czyli wyznaczy zalżność: a ( t) Po wyonaniu ilu prostych opracji otrzyay następujący wyni: [ λ d( ) ( λt λt d( + ) λt ( + ) λt + ) ( λt ) ], stąd otrzyay: a( t) λt ( 4 + )

doonując podstawiń ja poprzdnio, otrzyay przbi tj zalżności w funcji czasu: Na onic rozważy, ja zinia się droa przbyta przz spadając ciało w funcji czasu. W ty clu nalży wyznaczyć prostą całę nioznaczoną i uwzlędnić warun brzowy, czyli: Wyznaczy zat powyższą całę: S ( t) V ( t) przy założniu, ż S ( t 0) 0 Tu nalży zauważyć, z po wyznaczniu zalżności S(t) będzi ożna spróbować wyznaczyć wartość dla spadająco ciała w dany ośrodu, ając doładni zirzony czas spadania na znany odcinu droi. λ λt + λ λt + λt λt? tu doonajy podstawinia: x λt dx x λ dx λ λt λ x Obliczay (po podstawiniu): x dx dx dx dx λ x( x + ) λ x + x( x + ) λ x + x x + otrzyay: dx w fci λ x dx x( x + ) λ [ ln x + ln x + C]

Wyznaczay C: λ dla t 0 S 0 oraz x więc 0 ( ln ln+ C) czyli C ln λt λt Podstawiając, otrzyujy wyni ostatczny: S( t) [ ln( + ) ln ln ] λ lub S( t) λ ln ( λt + ) λt 4 Podstawiając dan ja poprzdnio ożna narysować przbi czasowy S(t): Wróćy do podstawinia: λ const

Traz nasz wzór przyji postać: + t t t S 4 ln ) ( Traz ożna spróbować wyznaczyć stałą, przprowadzając następując doświadczni: Doonujy doładno poiaru droi spadająco ciała (w dany ośrodu) w ciąu pirwszj sundy. Oznaczy tę droę przz a() i podstawy t dan do powyższo wzoru, przyjując jdnoczśni: [ ] 9.8 s ( ) + a 9.8 9.8 4 ln ) ( narysujy przbi tj zalżności:

(przy oazji ożna zauważyć, z w próżni ( 0) ciało przbędzi w ciąu pirwszj sundy droę: 9.8 ( [] s ) t s a( 0) 4. 905[ ], co zadza się z powyższy wyrs) Mając do dyspozycji powyższy wyrs ożna (w oparciu o znajoość dłuości droi spadająco ciała w ciąu pirwszj sundy) wyznaczyć współczynni. Współczynni tn wyznaczyy ty doładnij, i doładnij narysujy wsponiany wyrs. (opr. Ryszard Chybici)