LITERATURA I TREŚCI PROGRAMOWE STUDIÓW PODYPLOMOWYCH MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ

Załącznik nr 3 do zarządzenia nr 21 Rektora z dnia 30.03.2009 r. LITERATURA I TREŚCI PROGRAMOWE STUDIÓW PODYPLOMOWYCH MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ

Program nauczania Nazwa przedmiotu: Pedagogika ogólna Prowadzący: Dr hab. Ewa Ogodzka-Mazur Suma godzin we wszystkich semestrach Wykłady: 10 Ćwiczenia: 0 Semestr I Opis przedmiotu z uwzględnieniem założeń, celów Pedagogika ogólna to dyscyplina naukowa oraz przedmiot nauczania akademickiego, który stanowi wprowadzenie w szeroko pojętą problematykę nauk pedagogicznych. Pełni on funkcję ogólnego, propedeutycznego, a zarazem naukowo-aksjologicznego fundamentu dla studiów pedagogicznych. Do najważniejszych zagadnień podejmowanych w jego ramach należą: ogólna charakterystyka pedagogiki jako nauki z uwzględnieniem jej prakseologicznego i aksjologicznego ukierunkowania, wyznaczenie i objaśnienie funkcji pedagogiki, scharakteryzowanie właściwego jej języka, jak również poszukiwanie nowej formuły teoretycznej dla tej dyscypliny wiedzy. Poznanie tych podstawowych zagadnień umożliwia zrozumienie problemów pedagogicznych i ułatwia opanowanie szczegółowych dyscyplin pedagogiki. Tematyka zajęć 1. Naukowy status pedagogiki rekonstrukcja i dekonstrukcja doktryn edukacyjnych. 2. Aparatura pojęciowa pedagogiki. 3. Teoria i praktyka pedagogiczna. Stereotypy myślenia o związkach teorii z praktyką. 4. Wartości jako wyznaczniki rozwoju orientacji podmiotowej wychowanka i wychowawcy. 5. Wychowanie wśród innych procesów kształtowania człowieka (socjalizacja inkulturacja edukacja). 6. Transmisja kulturowa edukacja w społecznej świadomości. 7. Podstawowe instytucje i środowiska edukacyjne (rodzina, grupy rówieśnicze, szkoła). 8. Główne nurty w pedagogice i przemiany edukacyjne ostatnich dziesięcioleci pedagogika: hermeneutyczna, dialogu, personalistyczna, humanistyczna, emancypacyjna, alternatywna. 9. Współczesne nurty radykalnej krytyki szkoły koncepcje: deskolaryzacji społeczeństwa, odtwarzania kultury społecznej przez system oświatowy, pedagogii krytycznej, antypedagogiki. 10. Orientacje w metodologii współczesnej pedagogiki. Sposoby oceny pracy studenta Opracowanie i przedstawienie indywidualnego projektu, dotyczącego wybranego nurtu współczesnej pedagogiki, 80% frekwencji na zajęciach Literatura Ablewicz K.: Hermeneutyczno-fenomenologiczna perspektywa badań w pedagogice. Kraków 1994, UJ. Ablewicz K.: Teoretyczne i metodologiczne podstawy pedagogiki antropologicznej. Studium sytuacji wychowawczej. Kraków 2003, Wyd. UJ. Adamski F. (red.): Wychowanie personalistyczne. Kraków 2005, Wyd. WAM. Bauman Z.: Globalizacja. I co z tego dla ludzi wynika. Warszawa 2000, PIW. Bogaj A.: Kształcenie ogólne. Między tradycją a ponowoczesnością. Warszawa 2000, Wyd. IBE. Brezinka W.: Wychowanie i pedagogika w dobie przemian kulturowych. Kraków 2005, Wyd. WAM. Bruner J.: Kultura edukacji. Kraków 2006, Wyd. Universitas. Czerepaniak-Walczak M.: Pedagogika emancypacyjna. Gdańsk 2007, GWP. Dudzikowa M., Czerepaniak-Walczak M. (red.): Wychowanie. Pojęcia. Procesy. Konteksty. Interdyscyplinarne ujęcie. T. 1-4. Gdańsk 2007, GWP. Dudzikowa M.: Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju ucznia. Eseje etnopedagogiczne. Kraków 2004, Oficyna Wydawnicza Impuls. Hejnicka-Bezwińska T.: O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000, AB. Hejnicka-Bezwińska T.: Pedagogika ogólna. Warszawa 2008, WAiP. Kwieciński Z.: Tropy Ślady Próby. Studia i szkice z pedagogii pogranicza. Poznań Olsztyn 2000, Wyd. Edytor. Kwieciński Z. (red.): Nieobecne dyskursy. T.1-6. Toruń 1991-2000, Wyd. UMK. 2

Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.): Pedagogika. Podręcznik akademicki. T.1-2. Warszawa 2003, PWN. Kukołowicz T., Nowak M. (red.): Pedagogika ogólna. Dylematy aksjologiczne. Lublin 1997, Wyd. RW KUL. Kunowski S.: Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa 1993, Wyd. Salezjańskie. Kuźma J., Morbitzer J. (red.): Nauki pedagogiczne w teorii i praktyce edukacyjnej. T. 1 i 2. Kraków 2003, Wyd. AP. Lewowicki T.: Przemiany oświaty. Szkice o ideach i praktyce edukacyjnej. Warszawa 1997, Wydawnictwo Akademickie Żak. Lewowicki T.: O tożsamości, kondycji i powinnościach pedagogiki. Warszawa Radom 2007, Wyd. ITE. Lewowicki T. (red.): Pedagogika we współczesnym dyskursie humanistycznym. Kraków 2004, Oficyna Wydawnicza Impuls. Lewowicki T. (red.): Gorące problemy edukacji w Polsce. Warszawa 2007, Wyd. Komitet Nauk Pedagogicznych PAN, Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP. Lewowicki T., Ogrodzka-Mazur E. (red.): Z teorii i praktyki edukacji międzykulturowej. Cieszyn Warszawa 2006, Wyd. UŚ, Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP w Warszawie. Lewowicki T., Ogrodzka-Mazur E., Gajdzica A. (red): Socjopatologia pogranicza a edukacja. Cieszyn Warszawa Toruń 2008, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego WSP ZNP w Warszawie Wydawnictwo Adam Marszałek. Lewowicki T., Ogrodzka-Mazur E., Szczurek-Boruta A. (red.): Edukacja międzykulturowa w Polsce i na świecie. Katowice 2000, Wyd. UŚ. Nikitorowicz J.: Kreowanie tożsamości dziecka. Wyzwania edukacji międzykulturowej. Gdańsk 2005, GWP. Nowak M.: Podstawy pedagogiki otwartej. Ujęcie dynamiczne w inspiracji chrześcijańskiej. Lublin 1999, Wyd. RW KUL. Nowak M.: Teorie i koncepcje wychowania. Warszawa 2008, WAiP. Nowicka E.: Świat człowieka świat kultury. Systematyczny wykład problemów antropologii kulturowej. Warszawa 1998, PWN. Ogrodzka-Mazur E.: Kompetencja aksjologiczna dzieci w młodszym wieku szkolnym. Studium porównawcze środowisk zróżnicowanych kulturowo. Katowice 2007, Wyd. UŚ. Olbrycht K.: Edukacja aksjologiczna. Wymiary Kierunki Uwarunkowania. T 1. Katowice 1994, Wyd. UŚ oraz pozostałe tomy z tej serii do wyboru. Olbrycht K.: Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby. Katowice 2000, Wyd. UŚ. Palka S. (red.): Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków 2004, Wyd. UJ. Piekarski J., Śliwerski B. (red.): Edukacja alternatywna. Nowe teorie, modele badań i reformy. Kraków 2000, Oficyna Wydawnicza Impuls. Piwowarski R. (red.): Dziecko Nauczyciel Rodzice. Konteksty edukacyjne. Białystok Warszawa 2003, Wyd. Uniwersytet w Białymstoku. Rutkowiak J. (red.): Odmiany myślenia o edukacji. Kraków 1995, Oficyna Wydawnicza Impuls. Śliwerski B. (red.): Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu. Gdańsk 2007, GWP. Śliwerski B.: Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków 1998, Oficyna Wydawnicza Impuls (lub nowsze wydania). Śliwerski B. (red.): Pedagogika. T.1. Podstawy nauk o wychowaniu. Gdańsk 2006, GWP. Śliwerski B. (red.): Nowe konteksty (dla) edukacji alternatywnej XXI wieku. Kraków 2001, Oficyna Wydawnicza Impuls. Tchorzewski A.M. (red.): Współczesne konteksty wychowania. W kręgu pytań i dyskusji. Bydgoszcz 2002, Wyd. Wers. Turos L. (red.): Pedagogika ogólna i subdyscypliny. Warszawa 1999, Wydawnictwo Akademickie Żak. Witkowski L.: Edukacja i humanistyka. Nowe (kon)teksty humanistyczne dla nowoczesnych nauczycieli. Warszawa 2000, Wyd. IBE. Witkowski L.: Między pedagogiką, filozofią i kulturą: studia, eseje, szkice. Warszawa 2007, Wyd. IBE. Wojnar I.: Humanistyczne intencje edukacji. Warszawa 2000, Wydawnictwo Akademickie Żak. Wołoszyn S.: Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym. Kielce 1998, Dom Wydawniczy Strzelec. 3

Program nauczania Przedmiot: Psychologia rozwoju człowieka Forma zajęć: wykład i ćwiczenia Semestr: I Liczba godzin: 10 wykład, 10 ćwiczenia Prowadzący: dr Bernadeta Bulla Cele przedmiotu: Wyposażenie w wiedzę o wzajemnych związkach między przebiegiem rozwoju a kontekstem kulturowo społecznym, umożliwiającą rozumienie prawidłowości rozwoju charakterystycznych dla kolejnych okresów życia człowieka. Kształcenie umiejętności rozpoznawania czynników korzystnych i niekorzystnych dla przebiegu rozwoju. Rozwijanie zdolności do wykorzystywania wiedzy z psychologii rozwoju w praktyce życia codziennego rozumienia człowieka jako rozwijającej się osoby i rozwijanie gotowości do pomocy osobom, których rozwój psychiczny jest zagrożony. Treści przedmiotu Podstawowe pojęcia w psychologii rozwoju człowieka pojęcie rozwoju, rodzaje zmian rozwojowych i mechanizmy warunkujące rozwój. Koncepcje periodyzacji rozwoju człowieka. Teorie ujmowania i wyjaśniania zmian rozwojowych. Czynniki i wyznaczniki rozwoju. Opis a wyjaśnianie w badaniach nad rozwojem. Charakterystyka rozwoju człowieka w pełnym cyklu życia analiza podstawowych obszarów i zadań rozwojowych, osiągnięć rozwojowych w okresie prenatalnym, niemowlęcym, poniemowlęcym, przedszkolnym, szkolnym, wczesnej i późnej adolescencji oraz wczesnej, średniej i późnej dorosłości. Próby wykorzystania wiedzy o podstawowych prawidłowościach rozwoju wprowadzenie w specyfikę badań nad rozwojem oraz omówienie podstawowych metod opisywania i wyjaśniania funkcjonowania człowieka w wybranych okresach rozwojowych. Literatura : Harwas-Napierała B., Trempala J., (2000). Psychologia rozwoju człowieka.warszawa, PWN, t.2., t. 3. Matczak A. (2005). Zarys psychologii rozwoju. Warszawa, Wyd. Akademickie ŻAK. Brzezińska A. (red)(2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwoju. Gdańsk, GWP. Brzezińska A., Trempała J. (2000). Psychologia rozwoju. W: Strelau J. (red.): Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 1. Gdańsk, GWP. Brzezińska A.(2000). Społeczna psychologia rozwoju. Warszawa, Scholar. Bee H. (2004). Psychologia rozwoju człowieka. Poznań, Wyd. Zysk i S-ka. Turner J. S., Helms D.B., (1999). Rozwój człowieka. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Birch A., Malim T., (1995), Psychologia rozwojowa w zarysie. Od niemowlęctwa do dorosłości. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN. Rygor: wykład: zaliczenie; ćwiczenia: zaliczenie z oceną 4

Przedmiot: Psychologia uczenia się i nauczania Forma zajęć: wykład, ćwiczenia Semestr: pierwszy Liczba godzin: 10 wykład, 10 ćwiczenia Prowadzący: dr Stanisława Mielimąka Program nauczania Cele przedmiotu: pogłębienie u nauczycieli kompetencji poznawczych, społecznych, osobistych, wykonawczych w procesie własnego uczenia się i wspomagania uczenia się innych. Treści przedmiotu: Istota uczenia się. Rodzaje uczenia się. Nurty badawcze nad uczeniem się. Determinanty procesu uczenia się. Transfer i proakcja w uczeniu się. Retroakcja w uczeniu się. Reminiscencja w uczeniu się i jej determinanty. Granice zdolności poznawczych człowieka. Analiza procesu nauczania. Kompetencje nauczycielskie. Umiejętności psychologiczne w pracy nauczyciela. Zastosowanie analizy transakcyjnej do wyjaśniania relacji nauczyciel uczeń. Wykształcenie a funkcjonowanie jednostki we współczesnym świecie. Literatura: Drygen G., Vos J., Rewolucja w uczeniu, Wydawnictwo Zysk i Spółka, Poznań 2003 Dzierzgowska I., Nauczanie nauczycieli. Podręcznik dla edukatora. Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2002 Ernst K., Szkolne gry uczniów. Jak sobie z nimi radzić, WSiP, Warszawa 2005 Rathus S., A., Psychologia współczesna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2004 Strelau J. (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki. T. 3. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000 Sztejnberg A., Komunikacyjne środowisko nauczania i uczenia się, Astrum 2006 Włodarski Z., Psychologia uczenia się. T. 1 i T. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998 Rygor: zaliczenie 5

Tablica 2.1 STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Identyfikator MECHAP1A Nazwa przedmiotu: PODSTAWY TEORETYCZNE ZAWODU THEORETICAL BASIS OF THE PROFESSION Semestr: I Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 30 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: 10 Ć: 20 L: P: S: Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: Pojęcia podstawowe. Podział układów automatyki przemysłowej. Cechy układu automatyki przemysłowej. Opis członów i układów. Wymuszenia. Charakterystyka i odpowiedź układu. Modele układów automatyki przemysłowej. Opis układów dynamicznych automatyki przemysłowej. Model regulatora Watta. Wprowadzenie do przekształceń operatorowych. Charakterystyki członów układów automatyki przemysłowej. Mechaniczne przykłady charakterystyk układów automatyki przemysłowej. Połączenia elementów automatyki przemysłowej i ich charakterystyki. Odpowiedzi układów. Pojęcie transmitancji. Wyznaczanie transmitancji w odniesieniu do prostych i złożonych układów dynamicznych automatyki przemysłowej. Transmitancja układu automatyki przemysłowej o wielu wejściach i wielu wyjściach. Charakterystyki częstotliwościowe układów dynamicznych automatyki przemysłowej. Równania stanu układów automatyki przemysłowej. Reprezantacja równań stanu za pomocą transmitancji. Regulatory stosowane w układach automatyki przemysłowej struktura i podział. Klasyfikacja regulatorów. Sposoby reprezentacji regulatorów i ich charakterystyk. Wprowadzenie do stabilność układów automatyki przemysłowej. Kryteria stabilności. Cele: Student zapoznaje się z podstawami teoretycznymi zawodu mechanik automatyki przemysłowej. Poznanie elementów i układów automatyki przemysłowej i sposobów opisu ich działania. Metody nauczania: symulacje komputerowe układów elektronicznych, pneumatycznych, elektropneumatycznych prezentacje komputerowe, ćwiczenia w laboratorium komputerowym. Wymagana wiedza z zakresu: interpretować podstawowe zjawiska i prawa z zakresu automatyki, informatyki i elektroniki, czytać i interpretować schematy i dokumentacje techniczną, korzystać z literatury i norm technicznych Literatura: 1. Findeisen W.: Technika regulacji automatycznej. PWN, Warszawa 1965. 2. Węgrzyn S.: Podstawy automatyki. PWN, Warszawa 1972. 3. Żelazny M.: Podstawy automatyki. PWN, Warszawa 1976. 4. Buchacz A., Świder J., Wojnarowski J.: Podstawy teorii drgań układów mechanicznych z symulacją komputerową. Cz. I: Układy dyskretne o jednym stopniu swobody. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997., wyd. II, Gliwice 2000. 5. Poradnik inżyniera. Automatyka. WNT, Warszawa 1974. 6. Poradnik. Automatyzacja w przemyśle maszynowym. WNT, Warszawa 1970. 7. Chorowski B., Wereszko M.: Mechaniczne urządzenia automatyki. WNT, Warszawa 1990. 8. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2002. 9. Świder J.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania procesami technologicznymi, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003. Metody oceny pracy studenta: Prace kontrolne w ramach zajęć. Zaliczenie zajęć z oceną pozytywną jest warunkiem zaliczenia przedmiotu. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej BUCHACZ Inne osoby prowadzące przedmiot: dr inż. Sławomir ŻÓŁKIEWSKI, mgr inż. Andrzej WRÓBEL 6

Tablica 2.2 STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Identyfikator MECHAP1B Nazwa przedmiotu: PODSTAWY TEORETYCZNE ZAWODU THEORETICAL BASIS OF THE PROFESSION Semestr: II Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 20 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: Ć: 20 L: P: S: Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: Symulacja i modelowanie układów pneumatycznych (zawory sterujące, układy logiczne, elementy wykonawcze, zawory krańcowe itp.). Sterowanie układów elektropneumatycznych (układy przekaźnikowe, przekaźniki czasowe, układy zasilające, elektrozawory itp.). Sterowanie w układzie szeregowym i równoległym. Wady i zalety sterowania pneumatycznego. Zasady projektowania układów pneumatycznych. Graficzna prezentacja działania układów za pomocą tzw. cyklogramów. Sterowanie i zmiana obrotów silnika trójfazowego z wykorzystaniem układów styczniowych. Diagnozowanie i naprawa systemów automatyki. Podstawy nauki o materiałach. Metody diagnostyki Cele: Student zapoznaje się z podstawami teoretycznymi zawodu mechanik automatyki przemysłowej. Poznanie elementów i układów automatyki przemysłowej i sposobów opisu ich działania. Metody nauczania: symulacje komputerowe układów elektronicznych, pneumatycznych, elektropneumatycznych prezentacje komputerowe, ćwiczenia w laboratorium komputerowym. Wymagana wiedza z zakresu: interpretować podstawowe zjawiska i prawa z zakresu automatyki, informatyki i elektroniki, czytać i interpretować schematy i dokumentacje techniczną, korzystać z literatury i norm technicznych Literatura: 10. Findeisen W.: Technika regulacji automatycznej. PWN, Warszawa 1965. 11. Węgrzyn S.: Podstawy automatyki. PWN, Warszawa 1972. 12. Żelazny M.: Podstawy automatyki. PWN, Warszawa 1976. 13. Buchacz A., Świder J., Wojnarowski J.: Podstawy teorii drgań układów mechanicznych z symulacją komputerową. Cz. I: Układy dyskretne o jednym stopniu swobody. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997., wyd. II, Gliwice 2000. 14. Poradnik inżyniera. Automatyka. WNT, Warszawa 1974. 15. Poradnik. Automatyzacja w przemyśle maszynowym. WNT, Warszawa 1970. 16. Chorowski B., Wereszko M.: Mechaniczne urządzenia automatyki. WNT, Warszawa 1990. 17. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2002. 18. Świder J.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania procesami technologicznymi, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej. Gliwice 2003. Metody oceny pracy studenta: prace kontrolne w ramach zajęć. Zaliczenie zajęć z oceną pozytywną jest warunkiem zaliczenia przedmiotu. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej BUCHACZ Inne osoby prowadzące przedmiot: dr inż. Sławomir ŻÓŁKIEWSKI, mgr inż. Andrzej WRÓBEL 7

Tablica 2.3 STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Identyfikator MECHAP2A Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA INFORMACYJNA INFORMATION TECHNOLOGY Semestr: I Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 20 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: Ć: L: 20 P: S: Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: W ramach przedmiotu omawiane będą zagadnienia związane z: łączeniem telekomunikacji, narzędziami i innymi technologiami związanymi z informacją; dostarczaniem użytkownikowi narzędzi, za pomocą których może on pozyskiwać informacje, selekcjonować je, analizować, przetwarzać, zarządzać i przekazywać; podstawowymi pojęciami związanymi z technologią informacyjną; zastosowaniami informatyki w społeczeństwie; systemami operacyjnymi; sieciami komputerowymi; Internetem; projektowaniem stron WWW; bazami danych; analizowaniem i syntezowaniem różnego rodzaju informacji; bankowością elektroniczną; budową komputera; pocztą elektroniczną; wykorzystywaniem technologii informacyjnej jako pomocy w poznawaniu i w nauczaniu innych dziedzin; stosowaniem źródeł informacji i narzędzi TI w rozwiązywaniu różnorodnych problemów; stosowania źródeł informacji, środków i narzędzi TI, takich jak systemy komputerowe i pakiety oprogramowania, do wspomagania uczenia się; dostrzeganiem i rozumieniem wpływu TI na postawy ludzi, ich życie zawodowe i funkcjonowanie społeczeństwa. Cele: Student zapoznaje się z nowoczesnymi technologiami informacyjnymi. Poznaje zastosowanie nowoczesnych technik i urządzeń. Zdobywa umiejętność posługiwania się wybranymi urządzeniami i oprogramowaniem. Metody nauczania: prezentacje komputerowe, ćwiczenia w laboratorium komputerowym z dostępem do Internetu. Wymagana wiedza z zakresu: podstaw informatyki, podstaw automatyki. Literatura: 19. Batorowska H.: Miejsce technologii informacyjnej w systemie edukacji szkolnej. Materiały Konferencji Informatyka w Szkole, XII, Lublin 1996; Elementy technologii informacyjnej nowy przedmiot ogólnokształcący w szkole? Materiał Konferencji Informatyka w Szkole, XIII, Lublin 1997; Materiały Konferencji Informatyka w Szkole, XIV, Lublin 1998. 20. Cox M.: Zawodowe doskonalenie nauczycieli do stosowania technologii informacyjnej w szkołach. Materiały konferencji Informatyka w Szkole, XIV (Lublin, wrzesień 1998), Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 1998, str. 4-16. 21. Eco U.: Nowe środki masowego przekazu a przyszłość książki, PIW, Warszawa 1996. 22. Niemierko B.: Płytkie i głębokie związki dydaktyki z informatyką. Materiały konferencji Informatyka w Szkole, XII (Lublin, wrzesień 1996), Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 1996, str. 8-21; zob. również Komputer w Edukacji, 1-2/1996. 23. Nievergelt J.: Co to jest dydaktyka informatyki? Komputer w Edukacji, 1/1994. 24. Rostkowska M.: Komputer zagrożeniem dla młodzieży. Komputer w Szkole, 4/97. 25. Sysło M.M.: Nauczyciel jego rola, miejsce, przygotowanie i doskonalenie w szkole doby technologii informacyjnej. Materiały konferencji Informatyczne przygotowanie nauczycieli. WSP, Kraków 24-25.10.1997. 26. Zarębska-Piotrowska D.: Człowiek w obliczu nowych zagrożeń technologicznych. Materiały 8. Ogólnopolskiego Sympozjum Naukowego Techniki Komputerowe w Przekazie Edukacyjnym. WSP, Kraków 1998. Metody oceny pracy studenta: Prace kontrolne w ramach zajęć laboratoryjnych. Zaliczenie zajęć laboratoryjnych z pozytywną oceną jest warunkiem zaliczenia przedmiotu. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: dr hab. inż. Andrzej BAIER, prof. w Pol. Śl. Inne osoby prowadzące przedmiot: dr inż. Krzysztof HERBUŚ, mgr inż. Andrzej WRÓBEL 8

Tablica 2.4 STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Identyfikator MECHAP2B Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIA INFORMACYJNA INFORMATION TECHNOLOGY Semestr: II Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 20 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: Ć: L: 20 P: S: Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: Zaawansowane wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego: zagadnienia optymalizacji, analiza statystyczna, analiza wariancji. Podstawy pracy w bazie danych MS Access: ogólna charakterystyka aplikacji bazodanowych, tworzenie tabel, formularz dla jednej tabeli, raporty, praca z wieloma tabelami, relacje między tabelami. Tworzenie prezentacji multimedialnych za pomocą aplikacji Power Point: grafika, animacja elementów, dodawanie hiperłączy, wykresy, wzorce dla prezentacji, szablony prezentacji, prezentacja automatyczna. Zapis prezentacji w różnych formatach. Zdjęcia z aparatów cyfrowych - obróbka grafiki. Podstawowe narzędzia do malowania, zaznaczania, edycji, retuszu, korekcji koloru. Przedmiotowe bazy danych dotyczące urządzeń audiowizualnych: szukanie baz, korzystanie z ich zasobów. Tworzenie własnych dokumentów na podstawie wyszukanej i przetworzonej informacji. Tworzenie strony internetowej: formatowanie tekstu, hiperłącza, rozmieszczanie grafiki, tabele, zagnieżdżanie tabel. Wykorzystanie narzędzi Word do tworzenia własnych witryn internetowych. Cele: Głównym celem zajęć jest zapoznanie studentów ze sprzętem i oprogramowaniem dotyczącym tworzenia, przesyłania, prezentowania i zabezpieczania informacji. Dodatkowym celem zajęć jest wypracowanie umiejętności doboru odpowiednich narzędzi informatycznych do realizacji własnych zadań., a w szczególności wypracowanie umiejętności identyfikacji podstawowych obszarów zastosowań technologii informacyjnej w obszarze wiedzy związanej z techniką urządzeń audiowizualnych oraz wspomagania tą technologią rozwiązywania problemów z tego zakresu. Metody nauczania: prezentacje komputerowe, ćwiczenia w laboratorium komputerowym. Wymagana wiedza z zakresu: podstaw obsługi komputera, podstaw obsługi pakietu MS Office, podstaw architektury systemu MS Windows. Literatura: 27. Kopertowska M.: Zaawansowane możliwości edytora Word 2000PL, Wyd. MIKOM, Warszawa 2000. 28. Dec Z.: abc...worda, wydawnictwo Edition 2000. 29. Czajkowski M.: Poznajemy Excela 2000, Wyd. Edition 2000, Kraków 2000. 30. Kuciński K.: abc... Exela, wydawnictwo Edition 2000. 31. Leś B.: abc..internetu, wydawnictwo Edition 2000. 32. Kuciński K.: Poznajemy Accessa, Edition 2000, 1999. 33. Kuciński K.: abc... PowerPointa, wydawnictwo Edition 2000. 34. Wrotek W.: Informatyka Europejczyka. Technologia informacyjna, Wyd. Helion 2006. 35. Koba G.: Technologie informacyjne. Wyd. Migra 2002. 36. Krawczyński E., Talaga Z., Wilk M.: Technologia informacyjna. WSZ PWN Warszawa 2002. 37. Taylor D.: HTML 4. Tworzenie stron WWW, Wydawnictwo READ ME, Warszawa 1998. Metody oceny pracy studenta: Prace kontrolne w ramach zajęć laboratoryjnych. Zaliczenie zajęć laboratoryjnych z pozytywną oceną jest warunkiem zaliczenia przedmiotu. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: dr hab. inż. Andrzej BAIER, prof. w Pol. Śl. Inne osoby prowadzące przedmiot: dr inż. Krzysztof HERBUŚ, mgr inż. Andrzej WRÓBEL 9

Program nauczania Nazwa przedmiotu: Dydaktyka ogólna Prowadzący: Dr Alina Górniok Naglik Suma godzin we wszystkich semestrach Wykłady: 10 Ćwiczenia: 0 Semestr I Opis przedmiotu z uwzględnieniem założeń, celów Wyposażenie studentów w kompetencje umożliwiające zrozumienie procesów edukacyjnych i ich uwarunkowań. Zapoznanie ich z podstawową aparaturą pojęciową. Wyposażenie w umiejętność projektowania zajęć dydaktycznych. Uwrażliwienie na sytuację ucznia w nauczaniu. Przygotowanie do praktycznej realizacji zaprojektowanych zajęć. Ukształtowanie umiejętności stawiania pytań o prawomocność i przydatność różnych ofert edukacyjnych oraz ich krytycznej oceny. Tematyka zajęć 1:Przedmiot i zadania dydaktyki. 2:Podstawowe składniki systemu kształcenia. 3:Proces kształcenia w systemach dydaktycznych. 4:Wybrane problemy prosesu komunikowania się na lekcji. 5:Modele uczenia się i nauczania. 6:Zasady nauczania jako dydaktyczne normy teleologiczne. 7:Strategie efektywnego kształcenia. 8:Podstawy edukacji integralnej.9:uczeń zdolny i kreatywny. 10:Edukacja jutra. Sposoby oceny pracy studenta Egzamin pisemny. W tym 80% frekwencji na zajęciach Literatura Arends R.: Uczymy się nauczać.warszawa 1994. Andrukowicz W.: Edukacja integralna. Kraków 2000. Bereźnicki F.: Dydaktyka kształcenia ogólnego.kraków 2004. Błasiak W.: Marzenia o teorii nauczania. Kraków 1992. Daubner H.: Obszary uczenia się w przyszłości. Kraków 2001. Denek K.: Ku dobrej edukacji. Toruń 2005. Denek K., Bereźnicki F., Świrko-Pilipczuk J. (red.): Tendencje w dydaktyce współczesnej. Szczecin 2000. Dryden G., Vos J.: Rewolucja w uczeniu. Poznań 2003. Galloway Ch.: Psychologia uczenia się i nauczania.t.1 i 2. Warszawa 1988. Goleman D.: Inteligencja emocjonalna.poznań 1997. Joyce B., Calhoun E., Hopkins D.: Przykłady modeli uczenia się i nauczania. Warszawa 1999. Kruszewski K.:Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Warszawa 2004. Kupisiewicz C.: Podstawy dydaktyki. Warszawa 2005. Lewowicki T.: Kształcenie uczniów zdolnych. Warszawa 1980. Nęcki Z.: Komunikowanie interpersonalne. Wrocław 1992. Okoń W.:Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa 2003. Półturzycki J.: Dydaktyka dla nauczycieli. Płock 2002. Puślecki W.: Wspieranie elementarnych zdolności twórczych uczniów. Kraków 1999. Putkiewicz E.: Proces komunikowania się na lekcji. Warszawa 1996. 10

Program nauczania Nazwa przedmiotu: Podstawy teorii kształcenia Prowadzący: Dr Beata Kozieł Dr Aleksandra Minczanowska Dr Barbara Chojnacka - Synaszko Suma godzin we wszystkich semestrach Wykłady: 10 Ćwiczenia: 10 Semestr I Opis przedmiotu z uwzględnieniem założeń, celów Wyposażenie studentów w treści teoretyczne, niezbędne do udziału w tworzeniu ćwiczeń praktycznych (strategia prowadzenia efektywnych działań dydaktycznych w szkole i innych placówkach edukacyjnych); Zapoznanie słuchaczy z teoretycznymi i praktycznymi podstawami nowoczesnego procesu kształcenia (charakterystyka zasad, metod kształcenia, prezentacja form organizacyjnych kształcenia, ukazanie problemów związanych z kontrolą i oceną wyników kształcenia); Poznanie i zrozumienie roli nauczyciela, uczniów i warunków w udoskonalaniu procesu kształcenia; Wdrażanie słuchaczy do sprawnego analizowania teorii nauczania uczenia się oraz konstruowania problemów, zadań i testów; Opanowanie umiejętności i wiadomości obejmujących planowanie, osiąganie oraz mierzenie zmian w osiągnięciach ucznia; Inspiracja w poszukiwaniu efektywnych i twórczych metod pracy dydaktycznej; Wdrażanie słuchaczy do szukania sposobów poprowadzenia zajęć atrakcyjnych i bogatych w treści kształcące, poznawcze, rozwijające wrażliwość i kształtujące osobowość ucznia. Tematyka zajęć Treści programowe wykładów: 1. Realizacja procesu kształcenia. Nauczanie i uczenie się wzajemne relacje. 2. Uczenie się w kształceniu wielostronnym (uczenie się przez przyswajanie wiedzy; uczenie się przez odkrywanie wiedzy; uczenie się przez przeżywanie; uczenie się przez działanie). 3. Ogniwa procesu kształcenia (uświadamianie celów i zadań dydaktycznych; kierowanie procesami poznawczymi; kształtowanie umiejętności praktycznych; utrwalanie wiadomości i umiejętności; sprawdzanie i ocena osiągnięć 4. Organizacja procesu dydaktycznego. 5. Przestrzeganie zasad kształcenia. 6. Rola nauczyciela w procesie kształcenia. 7. Aktywizujące metody kształcenia (między innymi: metoda przypadków; metoda sytuacyjna; metoda inscenizacji; metoda symulacji; metoda projektów; metody integracyjne; metody diagnostyczne; metody i techniki rozwijające twórcze myślenie; metody twórczego rozwiązywania problemów; metody grupowego podejmowania decyzji). 8. Wdrażanie uczniów do samokształcenia. 9. Kontrola i ocena osiągnięć. 11

Treści programowe ćwiczeń: 1. Wzbudzanie motywacji uczniów do nauki. 2. Zasady pracy ucznia w szkole. Praca domowa ucznia. 3. Ład i dyscyplina w klasie. 4. Nauczyciel kompetencje zawodowe, zadania wychowawcze, wartości osobiste. 5. Nauczanie poszukujące z wykorzystaniem metod i technik twórczego rozwiązywania problemów i rozwijających twórcze myślenie. 6. Istota, zastosowanie i zasady organizowania dyskusji dydaktycznej, jako jednej z metod kształcenia 7. Jak wdrażać metodę projektów? 8. Psychopedagogiczne problemy kontroli i oceny. 9. Pomiar dydaktyczny, budowanie zadań testowych. Sposoby oceny pracy studenta 80% frekwencji na zajęciach, aktywność na zajęciach, test pisemny Literatura Arends R. I. (1995): Uczymy się nauczać. WSiP, Warszawa. Bereźnicki F. (2004): Dydaktyka kształcenia ogólnego. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. Bereźnicki F. (2007): Podstawy dydaktyki. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. Chodnicki J., Grondas M., Kołodziejczyk A., Królikowski J. (1999): Ocenianie. Program Nowa Szkoła. CDN., Warszawa. Denek K., Bereźnicki F., Świrko-Pilipczuk J. (2002) (red.): Proces kształcenia i jego uwarunkowania. Agencja Wydawnicza KWADRA, Szczecin Kojs W. (1994): Działanie jako kategoria dydaktyczna. Wyd. UŚ, Katowice. Koszmider M.(2009): Materiały do ćwiczeń z dydaktyki ogólnej. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. Kruszewski K. (2004): Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. PWN, Warszawa. Kupisiewicz Cz. (1988): Podstawy dydaktyki ogólnej. PWN, Warszawa. Kupisiewicz Cz. (1996): Podstawy dydaktyki ogólnej. Polska Oficyna Wydawnicza BGW, Warszawa. Mikina A., Zając B. (2006): Jak wdrażać metodę projektów? Poradnik dla nauczycieli i uczniów gimnazjum, liceum i szkoły zawodowej. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. Nagajowa M.(1990): ABC metodyki języka polskiego. WSiP, Warszawa. Nalaskowski S. (2001): Kształcenie i wychowanie w zreformowanej szkole polskiej. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. Niemierko B. (1991): Między oceną szkolną a dydaktyką. Bliżej dydaktyki, WSiP, Warszawa. Niemierko B. (1999): Pomiar wyników kształcenia. WSiP, Warszawa. Okoń W. (1987): Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. PWN, Warszawa. Okoń W. (2003): Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Wyd. Żak, Warszawa. Pankowska D. (2008): Pedagogika dla nauczycieli w praktyce. Materiały metodyczne. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. 12

Perry R. (2000): Teoria i praktyka. Proces stawania się nauczycielem. WSiP, Warszawa. Plewka C. (1999): Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych: podręcznik dla kandydatów na nauczycieli, cz. 1. ITE, Radom. Półturzycki J. (2002): Dydaktyka dla nauczycieli. Wyd. Novum, Płock. Stróżyński K.(2003): Ocenianie szkolne dzisiaj. Poradnik dla nauczycieli. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa. Szaran T. (2000): Pomiar dydaktyczny. WSiP, Warszawa. Tuohy D. (2002): Dusza szkoły. O tym co sprzyja zmianie i rozwojowi. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa. Węglińska M. (1998): Jak przygotować się do lekcji? Wybór materiałów dydaktycznych. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. Więckowski R. (1993): Pedagogika wczesnoszkolna. WSiP, Warszawa. Program nauczania Nazwa przedmiotu: Podstawy teorii wychowania Prowadzący: dr Małgorzata Zalewska - Bujak Suma godzin we wszystkich semestrach Wykłady: 10 Ćwiczenia: 0 Semestr II Opis przedmiotu z uwzględnieniem założeń, celów W ramach realizowanego przedmiotu założono osiągnięcie następujących celów: - Wprowadzenie słuchaczy w zagadnienia teoretyczne związane z charakterystyką teorii wychowania jako dyscypliny pedagogicznej; - Zapoznanie słuchaczy ze specyfiką procesu wychowania oraz socjalizacji dzieci i młodzieży; - Zaznajomienie studentów z podstawami współczesnych teoretycznych koncepcji wychowawczych; - Ukazanie słuchaczom problemów i dylematów współczesnego wychowania. Tematyka zajęć 1. Charakterystyka teorii wychowania jako dyscypliny pedagogicznej. 2. Cele wychowania osoba jako cel i podmiot wychowania. 3. Właściwości oraz dynamiczny charakter procesu wychowania, zjawisko socjalizacji. 4. Struktura i elementy procesu wychowania sytuacje wychowawcze jako jego składowa. 5. Charakterystyka zasad wychowania. 6. Współczesne teorie i nurty w wychowaniu. 7. Metody wychowania i ich charakterystyka a współczesne tendencje w pedagogice i antypedagogice. 8. Model współczesnego wychowawcy ideał i rzeczywistość. 9. Charakterystyka wybranych problemów i dylematów współczesnego wychowania. 10. Wychowanie jako swoista działalność profilaktyczna zagrożenia dla rozwoju oraz wychowania dzieci i młodzieży we współczesnym świecie. 13

Sposoby oceny pracy studenta Podstawą oceny pracy studenta będzie jego udział w prowadzonych zajęciach oraz końcowa rozmowa na temat omówionych zagadnień teoretycznych. Student zobowiązany będzie również do napisania recenzji wybranego przez siebie opracowania teoretycznego z czasopiśmiennictwa pedagogicznego. W tym 80% frekwencji na zajęciach Literatura 1. G. Błaszczyk, Szkoła wobec zmian (1999-203), Toruń 2007; 2. M. Dudzikowa, M. Czerepniak-Walczak (red.), Wychowanie: pojęcia, procesy, konteksty, Gdańsk 2008; 3. Cz. Głombi (red), Wartości. Geneza Wielość Trwanie, Katowice 1995; 4. G. Koć-Seniuch (red.), Nauczyciel i uczniowie w sytuacjach szkolnych, Białystok 1995; 5. W. Kojs (red.) Edukacyjne konteksty procesów globalizacji, Cieszyn 2001; 6. R. Łukaszewicz, Studia nad alternatywami w edukacji, Wrocław 2002; 7. S. Mieszalski, O przymusie i dyscyplinie w klasie szkolnej, Warszawa 1997; 8. K. Olbrycht, O roli przykładu, wzoru, autorytetu i mistrza w wychowaniu osobowym, Katowice 2007; 9. K. Olbrycht, Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby, Katowice 2000; 10. U. Ostrowska (red.), Aksjologiczne aspekty relacji interpersonalnych w edukacji, Kraków 2002; 11. H. Rusek, A. Górniok-Naglik, J. Oleksy (red.), Oświata w otoczeniu burzliwym. Migotliwe konteksty i perspektywy rozwoju współczesnej edukacji, Katowice 2008; 12. B. Śliwerski, Klinika szkolnej demokracji, Kraków 1996; 13. B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 1998; 14. M. Tokarz, Argumentacja Perswazja Manipulacja, Gdańsk 2006; 15. L. Witkowski, Między pedagogiką, filozofią i kulturą. Studia, eseje, szkice,, Warszawa 2007. 14

Program nauczania Prowadzący: Dr hab. Zenon Gajdzica Dr Anna Gajdzica Nazwa przedmiotu: Metodyka pracy wychowawczej nauczyciela Suma godzin we wszystkich semestrach Semestr II Wykłady: 0 Ćwiczenia: 20 Opis przedmiotu z uwzględnieniem założeń, celów Celem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z formami organizacyjnymi pracy wychowawczej na lekcji oraz zajęciach pozalekcyjnych. Zapoznanie z metodami pracy wychowawczej, wdrożenie do umiejętności ich stosowania i projektowania procesu wychowania, także uczniów z zaburzonym zachowaniem. Tematyka zajęć Wprowadzenie w tematykę zajęć proces wychowania i uwarunkowania jego efektywności Formy organizacyjne pracy wychowawczej na lekcji Klasyfikacje metod wychowania Wybrane metody wychowania Projektowanie procesu wychowawczego na lekcji ćwiczenia praktyczne Praca wychowawcza z uczniem z zaburzonym zachowaniem Sposoby oceny pracy studenta Przygotowanie i prezentacja projektów 80% frekwencji na zajęciach Literatura Czapów Cz., Jedlewski S., Pedagogika resocjalizacyjna, PWN, Warszawa 1971. Konarzewski K., O wychowaniu w szkole [w:] K. Kruszewski (red.), Sztuka nauczania. czynności nauczyciela, PWN, Warszawa 1992 Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie, Impuls, Kraków 2003. Pedagogika. Leksykon, Milerski B., Śliwerski B. (red.), PWN, Warszawa 2000. Nowak M., Teorie i koncepcje wychowania, WAiP, Warszawa 2008. Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej, W. Dykcik (red.), UAM, Poznań 2001. Słownik pedagogiczny Okoń W., PWN, Warszawa 1992. Urban B.: Pedagogika osób niedostosowanych społecznie, [w:] W. Dykcik (red.), Pedagogika specjalna, UAM, Poznań 2005. Wybrane zagadnienia z pedagogiki resocjalizacyjnej. Skrypt dla studentów resocjalizacji. Opracował A. Pająk. KN w Bielsku Białej, Bielsko Biała 1998. Wychowanie, t. 1-4. M. Dudzikowa, M. Czerepaniak-Walczak (red.), GWP, Gdańsk 2007-2008. 15

Tablica 2.5 STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Identyfikator MECHAP3 Nazwa przedmiotu: DYDAKTYKA PRZEDMIOTU NAUCZANIA DIDACTICS OF EDUCATIONAL SUBJECT Semestr: II Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 30 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: Ć: 30 L: P: S: Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: Geneza dydaktyki. Przedmiot i zadania dydaktyki. Dydaktyczne zasady i metody nauczania. Systemowe ujęcie procesu nauczania - uczenia się. Formułowanie celów edukacyjnych. Cele, treści, struktura, zasady, metody, środki dydaktyczne, formy organizacyjne, kontrola efektów nauczania - uczenia się. Typy komunikacji w relacji uczeń nauczyciel. Diagnozowanie potrzeb indywidualnych i grupowych. Metody i narzędzia pracy w nauczaniu przedmiotów technicznych. Komunikacja jako podstawa realizacji procesu dydaktycznego. Pakiety multimedialne stosowane jako narzędzie wspomagające pracę nauczyciela. Formy i środki aktywizacji ucznia w procesie kształcenia technicznego. Nauczanie i tworzenie sytuacji edukacyjnej przez nauczyciela. Rola ucznia, a rola nauczyciela w procesie nauczania. Projektowanie procesu kształcenia. Budowanie rozkładu materiału. Podstawowe formy i metody pracy w kontekście celów nauczania. Dobór strategii, form i środków kształcenia odpowiednich do materiału nauczania i cech uczniów. Kompetencje zawodowe nauczyciela. Formy organizacyjne nauczania. Kontrola osiągnięć w procesie dydaktycznym. Zasady organizacji i planowanie pracy dydaktycznej. Cele: Poznanie oraz zrozumienie roli nauczyciela, uczniów oraz treści w procesie kształcenia zawodowego. Poznanie czynności związanych z przygotowanie się nauczyciela do zajęć, doborem metod i form pracy odpowiednio do realizowanych treści, przy użyciu nowoczesnych metod i technik pracy. Rozwijanie umiejętności dostrzegania, analizowania i rozwiązywania problemów dydaktycznych. Umiejętność reagowanie w sytuacjach trudnych i konfliktowych. Metody nauczania: prezentacje multimedialne, dyskusja, ćwiczenia interaktywne (metody aktywizujące, praca w grupach), przygotowywanie przez studentów konspektów i scenariuszy przeprowadzanych zajęć. Wymagana wiedza z zakresu: podstaw informatyki, mechaniki, automatyki. Literatura: 38. Joyce B., Calhoun E., Hopkins D.: Przykłady modeli uczenia sie i nauczania. WSiP, Warszawa 1998. 39. Kupisiewicz Cz.: Podstawy dydaktyki ogólnej. PWN, Warszawa 1988. 40. Galloway Ch: Psychologia uczenia się i nauczania. PWN, Warszawa 1988. 41. Day Ch., Nauczyciel z pasją. Gdańsk 2008. 42. Cohen L., Manion L., Morrison K.: Wprowadzenie do nauczania. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 1999. 43. Okoń W.: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Wydawnictwo "Żak", Warszawa 1996. 44. Gagne R.M., Briggs L.J., Wager W.W.: Zasady projektowania dydaktycznego. WSiP, Warszawa 1992. 45. Wiatrowski Z.: Nauczyciel szkoły zawodowej. WSiP, Warszawa 1987. 46. Ruszkowski J.: Materiały do nauczania metodyki kształcenia zawodowego. Gliwice: Skrypty uczelniane Politechniki Śląskiej nr 1389, 1988. Metody oceny pracy studenta: Oddanie pracy pisemnej. Praca pisemna polega na opracowaniu cyklu tematycznego swoich zajęć z wykorzystaniem poznanych metod dydaktycznych. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej BUCHACZ Inne osoby prowadzące przedmiot: prof. dr hab. inż. Jerzy ŚWIDER, dr inż. Agnieszka SĘKALA 16

Tablica 2.6 STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Identyfikator MECHAP4 Nazwa przedmiotu: PROJEKTOWANIE WARSZTATU DYDAKTYCZNEGO PLANNING OF DIDACTIC WORKSHOP Semestr: II Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 20 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: Ć: 20 L: P: S: Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: Proces kształcenia. Znaczenie planowania procesu kształcenia. Przygotowanie nauczyciela do procesu planowania. Schemat i rodzaje planowania. Projektowanie pracy edukacyjnej. Zastosowanie wybranych metod nauczania w kształceniu zawodowym. Przedstawienie zagadnienia planowania i organizacji pracy nauczyciela przedmiotów zawodowych. Znaczenie środków dydaktycznych w kształceniu zawodowym. Gry dydaktyczne. Modele nauczania-uczenia się w procesie kształcenia nauczycieli. Projektowanie scenariuszy zajęć z przedmiotów technicznych. Podstawowe zasady nauczania. Strategie edukacji. Kryteria doboru treści nauczania, układ treści nauczania. Formy i środki aktywizacji ucznia w procesie kształcenia zawodowego. Rola dynamicznych tablic dydaktycznych w procesie nauczania. Tworzenie dokumentów nauczyciela. Organizacja środowiska fizycznego i dydaktycznego zajęć. Gospodarowanie czasem. Projektowanie scenariuszy zajęć z przedmiotów technicznych. Cele: Kształtowanie umiejętności projektowania i realizacji założonych projektów zajęć dydaktycznych. Poznanie czynności związanych z przygotowanie się nauczyciela do zajęć, doborem metod i form pracy odpowiednio do realizowanych treści, przy użyciu nowoczesnych metod i technik pracy. Metody nauczania: prezentacje multimedialne, dyskusje, ćwiczenia interaktywne (metody aktywizujące, praca w grupach), przygotowywanie przez studentów konspektów i scenariuszy przeprowadzanych zajęć z przedmiotów kierunkowych. Wymagana wiedza z zakresu: podstaw informatyki, elektrotechniki i mechaniki Literatura: 47. Arends R.I.: Uczymy się nauczać. WSiP, Warszawa 1994. 48. Gagne R.M., Briggs L.J., Wager W.W.: Zasady projektowania dydaktycznego. WSiP, Warszawa 1992. 49. Król I., Pielachowicz J.: Nauczyciel i jego warsztat pracy. Poznań 1997. 50. Okoń W.: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Wydawnictwo "Żak", Warszawa 1996. 51. Day Ch., Nauczyciel z pasją. Gdańsk 2008. 52. Gołębniak B., Uczenie metodą projektów. WSiP, Warszawa, 2002. 53. Galloway Ch: Psychologia uczenia się i nauczania. PWN, Warszawa 1988. 54. Ruszkowski J.: Materiały do nauczania metodyki kształcenia zawodowego. Gliwice: Skrypty uczelniane Politechniki Śląskiej nr 1389, 1988. 55. Cohen L., Manion L., Morrison K.: Wprowadzenie do nauczania. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 1999. 56. Wiatrowski Z.: Nauczyciel szkoły zawodowej. Warszawa: WSiP, 1987. 57. Kuźma J., Wroński R. (red.): Kształcenie praktyczne przyszłych nauczycieli nowoczesnej szkoły. Kraków 2002. Metody oceny pracy studenta: Oddanie pracy pisemnej. Praca pisemna polega na opracowaniu planu dydaktycznego dla wybranego przedmiotu kierunkowego z wykorzystaniem poznanych metod dydaktycznych. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej BUCHACZ Inne osoby prowadzące przedmiot: prof. dr hab. inż. Jerzy ŚWIDER, dr hab. inż. Ryszard NOWOSIELSKI, prof w Pol. Śl. 17

Program nauczania Nazwa przedmiotu: Edukacja ludzi dorosłych Dr hab. Ewa Ogrodzka-Mazur Dr Bogusław Dziadzia Suma godzin we wszystkich semestrach Wykłady: 0 Ćwiczenia: 10 Semestr II Opis przedmiotu z uwzględnieniem założeń, celów Przedmiot Edukacja ludzi dorosłych służy wprowadzeniu studentów w złożoną problematykę funkcjonowania człowieka dorosłego we współczesnej rzeczywistości społeczno-kulturowej, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań o charakterze edukacyjnym. Główne założenia i cele przedmiotu obejmują: przedstawienie problematyki i uwarunkowań andragogiki jako nauki o człowieku dorosłym przedmiot, zadania i metodologia dyscypliny, usystematyzowanie najnowszej wiedzy na temat złożonych aspektów funkcjonowania człowieka dorosłego w otaczającej go rzeczywistości społeczno-kulturowej, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań o charakterze edukacyjnym, poznanie psychodydaktycznych zagadnień edukacji dorosłych pojęcia, formy i strategie kształcenia. kształtowanie wybranych kompetencji społecznych w zakresie procesów autoedukacji, samorealizacji i ogólnie pojętej edukacji permanentnej dorosłych, rozwijanie zdolności trafnego diagnozowania przyczyn problemów społecznych, zachodzących w wyniku zmian cywilizacyjnych, jak i procesów starzenia się społeczeństwa. Tematyka zajęć I. Andragogika nauką o człowieku dorosłym przedmiot, zadania i metodologia dyscypliny 1. Powstanie i rozwój refleksji andragogicznej: historyczne i współczesne ujęcia andragogiki, twórcy i główni reprezentanci dyscypliny, rola edukacji ludzi dorosłych w kontekście starzejącego się społeczeństwa, perspektywy rozwojowe andragogiki. 2. Rola i miejsce andragogiki w systemie nauk społecznych i humanistycznych. 3. Zagadnienia metodologiczne andragogiki podmiotowość badanych w kontekście wybranych orientacji badań jakościowych. II. Człowiek dorosły i jego role społeczne, etapy dorosłości oraz rodzaje postaw wobec wyzwań edukacyjnych 1. Rozwój człowieka dorosłego: kryteria biologiczne, psychologiczne i społeczne. 2. Okres dorosłości charakterystyka i porównanie faz życia oraz stadiów rozwoju w wybranych koncepcjach psychologicznych (Z. Freud, E.H. Erikson, R.J. Havighurst, B.M. i Ph.R. Newman). 3. Droga życia człowieka dorosłego a wydarzenia w życiu rodzinnym, zawodowym i społecznym: uwarunkowania, cele życiowe, role społeczne, możliwości i ograniczenia w zakresie zadań rozwojowych i sytuacji edukacyjnych. III. Pojęcia kluczowe w edukacji dorosłych 1. Dorosłość jako odpowiedzialność 2. Samowychowanie i samokształcenie 3. Edukacja permanentna 4. Popularyzacja 5. Edukacja i reedukacja IV. Podręcznik jako elementarny środek samokształcenia. Nowe media jako pole działań edukacyjnych 1. Od tradycji podręcznika dla samouków po elektroniczne interfejsy 2. Nowe formy kształcenia korespondencyjnego 3. Środowiska wirtualne jako pole kooperacji, symulacji i samorealizacji. V. Edukacja ludzi dorosłych w Polsce i na świecie: uwarunkowania lokalne i globalne Działania warsztatowe. Analiza środowiska lokalnego jako pola wyzwań oraz aktywności 18

edukacyjnych wobec osób dorosłych. Sposoby oceny pracy studenta Opracowanie i przedstawienie indywidualnego projektu pedagogicznego: Środowisko lokalne a edukacja ludzi dorosłych (prezentacja multimedialna), aktywność na ćwiczeniach, 80% frekwencji na zajęciach. Literatura Aleksander T. (red.): Teoretyczne i praktyczne aspekty edukacji kulturalnej oraz oświaty dorosłych. Kraków 2006, Wyd. UJ. Bednarczyk H., Kurzępa I. (red.): Społeczny wymiar edukacji ustawicznej. Radom 2004, Wyd. ITE. Czerniawska O.: Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii: szkice i rozprawy. Łódź 2000, Wyd. WSHE. Depta H., Półturzycki J., Solarczyk H. (red.): Edukacja kulturalna dorosłych: raporty z badań międzykulturowych. Warszawa Radom 2004, Wyd. ITE. Dubas E.: Edukacja dorosłych w sytuacji samotności i osamotnienia. Łódź 2000, Wyd. UŁ. Fabiś A. (red.): Wyzwania współczesnej edukacji dorosłych. T.1. Andragogika jako przedmiot akademicki. Mysłowice 2004, Wyd. GWSP. Gerlach R. (red.): Edukacja wobec rynku pracy. Realia możliwości perspektywy. Bydgoszcz 2003, Wyd. AP. Griese H.M.: Szkice z socjologii wychowania i andragogiki. Łódź 2002, Wyd. Dajas. Halicki J.: Edukacja seniorów w aspekcie teorii kompetencyjnej: studium historycznoporównawcze. Białystok 2000, Wydawnictwo Uniwersyteckie Trans Humana. Hasińska Z. (red.): Kształcenie ustawiczne w procesie przemian rynku pracy. Wrocław 2001, Wyd. WSZ Edukacja. Hinzen H., Przybylska E., Staszewicz M.: Edukacja dorosłych w zjednoczonej Europie. Toruń 2005, Wyd. UMK. Homplewicz J. (red.): Pedagogika jesieni: problemy wychowawcze ludzi starszych. Rzeszów 2003, Wyd. WSD. Horyń W., Maciejewski J. (red.): Nauczyciel andragog na początku XXI wieku. Wrocław 2002, Wyd. UW. Jankowski D., Przyszczypkowski K., Skrzypczak J.: Podstawy edukacji dorosłych. Zarys problematyki. Poznań 2003, Wyd. UAM. Kargul Józef: Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych: przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej. Wrocław 2005, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Eduka Malewski M.: Teorie andragogiczne: metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej. Wrocław 1998, Wyd. UW. Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec H.: Dorośli uczą się inaczej: andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego. Toruń 2005, Wyd. CKU. Pachociński R.: Andragogika w wymiarze międzynarodowym. Podręcznik dla studentów pedagogiki. Warszawa 1998, Wyd. IBE. Podgórny M. (red.): Człowiek na edukacyjnej fali. Współczesne konteksty edukacji dorosłych. Kraków 2005, Oficyna Wydawnicza Impuls. Półturzycki J. (red.): Edukacja dorosłych w Stanach Zjednoczonych podstawowe problemy. Warszawa Radom 2005, Wyd. ITE. Przybylska E.: Edukacja dorosłych w wybranych krajach Europy. Warszawa Radom 2000, Wyd. ITE. Przybylska E. (red.): Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje. Toruń 2001, Wyd. UMK. Saran J. (red.): Edukacja dorosłych: teoria i praktyka w okresie przemian. Lublin 2000, Wyd. UMCS. Saran J. (red.): Inspiracje badawcze we współczesnej andragogice. Ryki 2004, Wyd. WSUPiZ. Siemieniecki B.F.: Komputery i hipermedia w procesie edukacji dorosłych. Toruń 1999, Wyd. A. Marszałek. 19

Solarczyk-Ambrozik E.: Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej: między wymogami rynku a indywidualnymi strategiami edukacyjnymi. Poznań 2004, Wyd. UAM. Turos L.: Andragogika ogólna. Warszawa 2004, Wyd. Ypsylon. (Wyd. III rozszerzone). Wesołowska E.A. (red.): Edukacja dorosłych w erze globalizmu. Płock 2002, Wyd. Novum. Wołk Z.(red.): Edukacja dorosłych w perspektywie integrowania się Europy. Zielona Góra 2000, WSP. STUDIA PODYPLOMOWE KWALIFIKACYJNE NAUCZYCIELSKIE, PRZYGOTOWUJĄCE DO NAUCZANIA PRZEDMIOTU ZAWODOWEGO Tablica 2.7 Identyfikator MECHAP5 Nazwa przedmiotu: SEMINARIUM DYPLOMOWE DIPLOMA SEMINAR Semestr: II, III Kierunek studiów: MECHANIKA AUTOMATYKI PRZEMYSŁOWEJ Całkowita liczba godzin: 30 Liczba godzin poszczególnych form zajęć Forma zajęć: W: Ć: L: P: S: 30 Inne formy zajęć: konsultacje Opis przedmiotu: W ramach przedmiotu omawiane będą zagadnienia związane z: wyborem tematu i definiowaniem problemu; strukturą i planem pracy; uwagami redakcyjnymi dotyczącymi pisania pracy; opisaniem problemu, przedstawieniem tez i antytez, zdefiniowaniem kluczowych terminów pracy, planu pracy i wyborem literatury; realizacją rozdziałów teoretycznych pracy; realizacją ewentualnej części projektowej; propozycją tematyczną potencjalnych tematów prac. Cele Seminarium Dyplomowego. Realizacja pracy końcowej a Regulamin Studiów. Tytuły zawodowe, stopnie zawodowe, stopień naukowy w Szkolnictwie Wyższym. Elementy pracy końcowej. Struktura pracy końcowej - wymagania merytoryczne i formalne. Symulacja przebiegu obrony pracy końcowej. Wystąpienia indywidualne, ciąg pytań do pracy końcowej oraz związanych z kierunkiem studiów. Dyskusja i rozstrzyganie wątpliwości. Kryteria końcowego zaliczenia Seminarium Dyplomowego. Cele: Celem seminarium dyplomowego jest poznanie merytorycznych i formalnych wymagań, niezbędnych do uzyskania certyfikatu potwierdzającego ukończenie studiów podyplomowych. Metody nauczania: prezentacje komputerowe. Wymagana wiedza z zakresu: mechaniki automatyki przemysłowej, informatyki i przygotowania prezentacji. Literatura: 58. Związana z tematyką pracy końcowej. W zależności od specyfiki kierunku studiów podyplomowych literatura przedmiotu lub przedmiotów podstawowych jest inna i będzie podawana i uaktualniana każdorazowo w trakcie seminarium. 59. Boć J., Jak pisać pracę magisterską, Kolonia, Wrocław 2001. 60. Cabarelli G., Łucki Z., Jak przygotować pracę dyplomową lub doktorską, Universitas, Kraków 1998. 61. Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie. Wskazówki dla studentów, WP PWN, Warszawa 2000. 62. Urban S., Ładoński W., Jak napisać dobrą pracę magisterską, Wydawnictwo AE im. Oskara Langego, Wrocław 1997. Metody oceny pracy studenta: referat związany z tematem pracy dyplomowej. Języki wykładowe: polski Główny prowadzący przedmiot: dr hab. inż. Andrzej BAIER, prof. w Pol. Śl. Inne osoby prowadzące przedmiot: prof. dr hab. inż. Andrzej BUCHACZ, dr inż. Sławomir ŻÓŁKIEWSKI 20