ALGORYTMY PRZELICZANIA WSPÓŁRZĘDNYCH KARTEZJAŃSKICH NA GEODEZYJNE

Podobne dokumenty
MACIERZE I WYZNACZNIKI

3. RACHUNEK MACIERZOWY UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Układ m równań liniowych z n niewiadomymi zapisujemy w postaci. b...

Dowolną niezerową macierz A o wymiarach m na n za pomocą ciągu przekształceń elementarnych można sprowadzić do postaci C 01

WYKRESY PARĆ HYDROSTATYCZNYCH

Rozwiązywanie układów równań liniowych (1)

Plan wykładu. Obliczanie pierwiastków wielomianów. Własności wielomianów. Własności wielomianów. Schemat Hornera. Własności wielomianów. p z. p c r.

MATHCAD Obliczenia iteracyjne, macierze i wektory

WYKŁAD 7. UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Macierzowa Metoda Rozwiązywania Układu Równań Cramera

DLSX - dualna metoda simpleks

Programowanie z więzami (CLP) CLP CLP CLP. ECL i PS e CLP

Zastosowanie działań na hipersześcianach binarnych w diagnostyce sieci komputerowych

14. Krzywe stożkowe i formy kwadratowe

Wykład 8: Całka oznanczona

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Wykład 1 Pojęcie funkcji, nieskończone ciągi liczbowe, dziedzina funkcji, wykres funkcji, funkcje elementarne, funkcje złożone, funkcje odwrotne.

KONKURS MATEMATYCZNY dla uczniów gimnazjów w roku szkolnym 2012/13 III etap zawodów (wojewódzki) 12 stycznia 2013 r.

Macierze w MS Excel 2007

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego






POWTÓRKA ( ) ( ) ROZRÓŻNIENIE MIĘDZY PARAMETREM A STATYSTYKĄ

ELEMENTÓW PRĘTOWYCH. Rys.D3.1

Wykład 3. Typowe opisy obiektów


I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH ZBIORY LICZBOWE: liczby całkowite C : C..., 3, 2, 1,

Zestaw Obliczyć objętość równoległościanu zbudowanego na wektorach m, n, p jeśli wiadomo, że objętość równoległościanu zbudowanego na wektorach:

Całka oznaczona i całka niewłaściwa Zastosowania rachunku całkowego w geometrii

A r promień wektor. r = f 1 (t), φ = f 2 (t) y r φ. x, = 0

Ekoenergetyka Matematyka 1. Wykład 8. CIĄGI LICZBOWE

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB



, +, - przestrzeń afiniczna, gdzie w wprowadzono iloczyn

4. Rekurencja. Zależności rekurencyjne, algorytmy rekurencyjne, szczególne funkcje tworzące.

Collegium Novum Akademia Maturalna

Całkowanie. dx d) x 3 x+ 4 x. + x4 big)dx g) e x 4 3 x +a x b x. dx k) 2x ; x 0. 2x 2 ; x 1. (x 2 +3) 6 j) 6x 2. x 3 +3 dx k) xe x2 dx l) 6 1 x dx

3.1. Ciągi liczbowe - ograniczoność, monotoniczność, zbieżność ciągu. Liczba e. Twierdzenie o trzech ciągach.

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

Podstawy Konstrukcji Maszyn

DOPASOWANIE ZALEŻNOŚCI LINIOWEJ DO WYNIKÓW POMIARÓW

Matematyka finansowa r.

Powtórka dotychczasowego materiału.

ROZWIĄZYWANIE MAŁYCH TRÓJKĄTÓW SFERYCZNYCH

Granica cigu punktów. ), jest zbieny do punktu P 0 = ( x0. n n. ) n. Zadania. Przykłady funkcji dwu zmiennych

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Marzec 2012

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

Wybrane zagadnienia. Wykład 2a. Metoda simpleks rozwiązywania zadań programowania liniowego.

Pierwiastki z liczby zespolonej. Autorzy: Agnieszka Kowalik

P K. Położenie punktu na powierzchni kuli określamy w tym układzie poprzez podanie dwóch kątów (, ).

METODY NUMERYCZNE. Wykład 6. Rozwiązywanie układów równań liniowych. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer.

1. Określ monotoniczność podanych funkcji, miejsce zerowe oraz punkt przecięcia się jej wykresu z osią OY

Algebra WYKŁAD 9 ALGEBRA

2. Ciągi liczbowe. Definicja 2.1 Funkcję a : N R nazywamy ciągiem liczbowym. Wartość funkcji a(n) oznaczamy symbolem a

Algebra WYKŁAD 5 ALGEBRA 1

Rozdział 2. Krzywe stożkowe. 2.1 Elipsa. Krzywe stożkowe są zadane ogólnym równaniem kwadratowym na płaszczyźnie

1 Definicja całki oznaczonej

METODY NUMERYCZNE. Wykład 5. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer. wykład 5 1

Matematyka I. WYKŁAD 8. UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH II Macierzowa Postać Eliminacji Gaussa. gdzie

Mamy nadzieję, że zestaw, który przygotowaliśmy maturzystom, spełni swoje zadanie i przyczyni się do egzaminacyjnych sukcesów.

CIĄGI LICZBOWE. Naturalną rzeczą w otaczającym nas świecie jest porządkowanie różnorakich obiektów, czyli ustawianie ich w pewnej kolejności.

dz istnieje, e f V obszar jak w definicji całki potrójnej (ograniczony powierzchniami o mierze 0) T prostopadłościan nakrywający V ( V T )

() () = 1. Definicja (warunek konieczny i wystarczający) Badamy położenie pierwiastków równania charakterystycznego () ()

Mechanika teoretyczna

Analiza obwodów elektrycznych z przebiegami stochastycznymi. Dariusz Grabowski

Programowanie dynamiczne i modele rekurencyjne w ekonomii Wykład 3

5. CIĄGI. 5.1 Definicja ciągu. Ciągiem liczbowym nazywamy funkcję przyporządkowującą każdej liczbie naturalnej n liczbę rzeczywistej.

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

ω a, ω - prędkości kątowe członów czynnego a i biernego b przy

Przykładowe zadania/problemy egzaminacyjne. Wszystkie bezwymiarowe wartości liczbowe występujące w treści zadań podane są w jednostkach SI.

Metoda szeregów potęgowych dla równań różniczkowych zwyczajnych liniowych. Równanie różniczkowe zwyczajne liniowe drugiego rzędu ma postać

Temat 1. Afiniczne odwzorowanie płaszczyzny na płaszczyznę. Karol Bator. GGiIŚ, II rok, niestac. grupa 1

Wykład 9. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z MATEMATYKI POZIOM ROZSZERZONY

Podstawy Konstrukcji Maszyn

Podstawy programowania obiektowego

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

MATLAB PODSTAWY. [ ] tworzenie tablic, argumenty wyjściowe funkcji, łączenie tablic

1. Granica funkcji w punkcie

2.1. Określenie i rodzaje wektorów. Mnożenie wektora przez skalar

Funkcje pola we współrzędnych krzywoliniowych cd.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Rys. 1. Schemat połączenia. = (grubość sklejki) = (grubość drewna) Szymon Skibicki, Katedra Budownictwa Ogólnego

METODY NUMERYCZNE. Wykład 4. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH

Podstawy wytrzymałości materiałów

TABLICE WZORÓW I TWIERDZEŃ MATEMATYCZNYCH zakres GIMNAZJUM

W siła działająca na bryłę zredukowana do środka masy ( = 0

a a = 2 S n = 2 = r - constans > 0 - ciąg jest malejący q = b1, dla q 1 S n 1 CIĄGI jest rosnący (niemalejący), jeżeli dla każdego n a n

Prace domowe z matematyki Semestr zimowy 2010/2011. Zoa Zieli«ska-Kolasi«ska

Iloczyn skalarny

Wykład 9: Różne rodzaje zbieżności ciągów zmiennych losowych. Prawa wielkich liczb.

OCHRONA PRZECIWPOśAROWA TABORU KOLEJOWEGO WYMAGANIA PRZECIWPOśAROWE DLA MATERIAŁÓW I KOMPONENTÓW

Andrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 11 1/9 ĆWICZENIE 11. Filtry IIR

Algebra macierzowa. Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania. Mirosław Tomera 1. ELEMENTARNA TEORIA MACIERZOWA

I. CIĄGI I SZEREGI FUNKCYJNE. odwzorowań zbioru X w zbiór R [lub C] nazywamy ciągiem funkcyjnym.

Wykład III. Granice funkcji. f : R A R, A przedział. f określona w x. K M x. lim. lim. Granice niewłaściwe:

I. DZIAŁANIA W ZBIORZE LICZB RZECZYWISTYCH

Transkrypt:

Mteriły dydktyce eodej geometryc Mrci Ligs, Ktedr eomtyki, Wydił eodeji óricej i Iżyierii Środowisk ALORYMY PRZELICZANIA WSPÓŁRZĘDNYCH KAREZJAŃSKICH NA EODEZYJNE Predstwioe poiżej metody trsformcji ostą predstwioe w formie lgorytmicej (może ktoś Ws pokusi się o ic progrmowie). PROBLEM: MAJĄC DANE WSPÓŁRZĘDNE KAREZJAŃSKIE PUNKU P ZNALEŹĆ WSPÓŁRZĘDNE EODEZYJNE EO PUNKU. Zwiąek międy współrędymi krtejńskimi geodeyjymi dl puktu po elipsoidą. Zwiąek międy współrędymi krtejńskimi geodeyjymi dl puktu elipsoidie N cos cos N cos si x x E N cos cos y y E N cos si N si E N si gdie: N - promień krywiy w pierwsym wertykle 1 e si cos si, odpowiedio długość dużej or młej półosi elipsoidy x, y, współręde krtejńskie puktu po elipsoidą x E, y E, E współręde krtejńskie puktu elipsoidie,, współręde geodeyje; serokość, długość i wysokość elipsoidl e kwdrt pierwsego mimośrodu e 1 P P E y x Rysuek 1: Współręde geodeyje, elipsoid orotow

Mteriły dydktyce eodej geometryc Mrci Ligs, Ktedr eomtyki, Wydił eodeji óricej i Iżyierii Środowisk Rowiąywie tego prolemu epośredio elipsoidie iepotreie komplikuje rcuki, włsc, iż podstwie wiąków międy współrędymi krtejńskimi geodeyjymi tycmistowo otrymujemy długość geodeyją. y rct x Jedkże, rówie to posid wdę, dieleie pre 0 wówcs, gdy x = 0. Wdę tę moż ogricyć, Vermeille podje stępującą leżość: x rct, dl y 0 x y y rct or x x y W celu leiei serokości or wysokości geodeyjej łtwiej prejść elipsoidę połudikową (w prypdku elipsoidy orotowej kżdy prekrój połudikowy jest tką smą elipsą). Coć i tkie uprosceie gdiei wcle ie cyi go trywilym (może ktoś Ws spróuje go rowiąć). y, dl y 0 p P p E P E E p Rysuek : Współręde (φ, ), elips połudikow Prolem prelici współrędyc jest rdo populry w literture geodeyjej, moż powiedieć, że co roku pojwi się jkieś owe rowiąie prolemu. Rowiąi tego di moż podielić ścisłe or itercyje. Ścisłe rowiąi polegją rowiąiu rówi cwrtego stopi e wględu róże (w leżości od metody) prmetry. Itercyje tomist polegją sukiu kolejyc pryliżeń prmetru, który rowiąuje die. W tym kospekcie predstwioo dwie metody itercyje: metodę Bowrig (w ujęciu Fukusimy) or metodę Fukusimy.

Mteriły dydktyce eodej geometryc Mrci Ligs, Ktedr eomtyki, Wydił eodeji óricej i Iżyierii Środowisk ALORYM BOWRINA W SZYBKIEJ IMPLEMENACJI FUKUSHIMY (1999R.) 1. Wrtość pocątkow prmetru: 0 e' p 1. Oliceie wielkości: C or S C 1 3 ' cs 3. Oliceie kolejej wrtości prmetru: 3 p cc gdie: e' 1 e, c e, ' e', p x y 4. Oliceie (φ, ) rct e ' jeżeli p > wtedy 1 e ' p e 1 w iym prypdku 1 e 1 Krok () or (3) powtre są do mometu uyski odpowiediej dokłdości. W prktyce do wysokości elipsoidlej 350 km jedo prejście lgorytmu pewi wymgą e wględów prktycyc dokłdość. Dl > 350 km leży stosowć itercje.

Mteriły dydktyce eodej geometryc Mrci Ligs, Ktedr eomtyki, Wydił eodeji óricej i Iżyierii Środowisk Prykłdy oliceiowe do sykiej implemetcji metody Bowrig Prykłd 1 Prmetry WS84 6356,75km Współręde geodeyje Wielkości pomocice Współręde krtejńskie 3 0,558505 N 6384,14057km x 5039,484781km 0,38397 e 0,00669438 y 036,084016km 5km 5 3373,679416km rsformcj powrot (x,y,) (,) I itercj p 5435,59 0 0,6790655 e' 0,996647 C 0,848840099 c 4,69767 S 0,5864968 ' 336,368 0,677483 3,00000000 5,00000000km Prykłd Prmetry WS84 6356,75km Współręde geodeyje Wielkości pomocice Współręde krtejńskie 3 0,5585 N 6384,14057km x 5530,90096km 0,384 e 0,00669438 y 34,63677km 650km 650 3704,878956km rsformcj powrot (x,y,) (,) I itercj II itercj p 5965,89 0 0,631613 C 0,848846335 e' 0,996647 C 0,84869859 S 0,58639668 c 4,69767 S 0,588768 0,677483 ' 369,457 0,67748 3,000000018 3,0000000000 650,00000141km 650,000000000km ALORYM FUKUSHIMY (006R.) 1. Wrtość pocątkow prmetru: e p 0 c Z e P c. Rówie do rowiąi: g P Z E 1

Mteriły dydktyce eodej geometryc Mrci Ligs, Ktedr eomtyki, Wydił eodeji óricej i Iżyierii Środowisk 3. Zstosowie metody Hlley do powyżsego rówi, postć fukcji iterującej: 1 g g g g g gdie: p P, Z ec, E e, e c 1 e or g E P, g 1 3 3E 1 5 Oliceie (φ, ): sig rct ec e c p e c 1 Predstwioy powyżej lgorytm pewi rdo wysoką dokłdość prelicei współrędyc wet dl wysokości powyżej 36000 km ( tej wysokości ltją stelity geostcjore), wystrcy jed itercj, w pre dokłdością idie sykość wykoi. Prykłdy oliceiowe do metody Fukusimy Prykłd 1 Prmetry WS84 6356,75km Współręde geodeyje Wielkości pomocice Współręde krtejńskie 3 N 6384,14057km x 5039,484781km e 0,00669438 y 036,084016km 5km 3373,679416km rsformcj powrot (x,y,) (,) I itercj p 5435,59 0 0,6790655 e c 0,996647 g() 0,0000138846 E 0,006694 g'() 0,848076 Z 0,57171 g''() 0,00551193 0,677483 P 0,85170 3,000000000 5,000000000km

Mteriły dydktyce eodej geometryc Mrci Ligs, Ktedr eomtyki, Wydił eodeji óricej i Iżyierii Środowisk Prykłd Prmetry WS84 6356,75km Współręde geodeyje Wielkości pomocice Współręde krtejńskie 3 N 6384,14057 x 5530,90096km e 0,00669438 y 34,63677km 650km 3704,878956km rsformcj powrot (x,y,) (,) p 5965,89 0 0,631613 e c 0,996647 g() 0,000361155 E 0,006694 g'() 0,93117915 Z 0,57894 g''() 0,005510615 0,677483 P 0,93571 3,000000000 650,000000000km Kospekt prygotowy podstwie: Fukusim., (1999): Fst trsform from geocetric to geodetic coordites, Jourl of eodesy, Vol. 73, pp. 603 610. Fukusim., (006) rsformtio from Crtesi to geodetic coordites ccelerted y Hlley s metod, Jourl of eodesy, Vol. 79, pp. 689 693. Vermeille H., (004): Computig geodetic coordites from geocetric coordites, Jourl of eodesy, Vol. 78, pp. 94 95.