Praca domowa nr 1. Metodologia Fizyki. Grupa 1. Szacowanie wartości wielkości fizycznych Grupa 2. Podstawy analizy wymiarowej

Podobne dokumenty
Praca domowa nr 1. Metodologia Fizyki. Grupa 1. Szacowanie wartości wielkości fizycznych Zad Stoisz na brzegu oceanu, pogoda jest idealna,

3. Podstawowe wiadomości z fizyki. Dr inż. Janusz Dębiński. Mechanika ogólna. Wykład 3. Podstawowe wiadomości z fizyki. Kalisz

W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory. Autorzy: Konrad Nosek

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym


Blok I: Wyrażenia algebraiczne. dla xy = 1. (( 7) x ) 2 ( 7) 11 7 x c) x ( x 2) 4 (x 3 ) 3 dla x 0 d)

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Dynamika

FUNKCJE ELEMENTARNE I ICH WŁASNOŚCI

SPIS TREŚCI WSTĘP LICZBY RZECZYWISTE 2. WYRAŻENIA ALGEBRAICZNE 3. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI

FIZYKA. Wstęp cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski. Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Elementy rachunku różniczkowego i całkowego

Zagadnienia do małej matury z matematyki klasa II Poziom podstawowy i rozszerzony

Wykład 3 Miary i jednostki

Pochodna i różniczka funkcji oraz jej zastosowanie do rachunku błędów pomiarowych

A,B M! v V ; A + v = B, (1.3) AB = v. (1.4)

Równania dla potencjałów zależnych od czasu

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach

WYRAŻENIA ALGEBRAICZNE

ROZWIĄZUJEMY ZADANIA Z FIZYKI

Wymagania edukacyjne z matematyki klasa IV technikum

klasa I Dział Główne wymagania edukacyjne Forma kontroli

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

Kurs ZDAJ MATURĘ Z MATEMATYKI MODUŁ 2 Teoria liczby rzeczywiste cz.2

1. LICZBY DZIAŁ Z PODRĘCZNIKA L.P. NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia

2) R stosuje w obliczeniach wzór na logarytm potęgi oraz wzór na zamianę podstawy logarytmu.

1 Funkcje dwóch zmiennych podstawowe pojęcia

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Analiza wymiarowa i równania różnicowe

PORÓWNANIE TREŚCI ZAWARTYCH W OBOWIĄZUJĄCYCH STANDARDACH EGZAMINACYJNYCH Z TREŚCIAMI NOWEJ PODSTAWY PROGRAMOWEJ

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

OCENIANIE KSZTAŁTUJĄCE NA LEKCJI MATEMATYKI. Scenariusz lekcji proponowany przez Jolantę Strzałkowską nauczyciela matematyki w Gimnazjum nr 1 w Kole

Rachunek całkowy - całka oznaczona

Kształcenie w zakresie podstawowym. Klasa 1

ROZKŁAD MATERIAŁU NAUCZANIA KLASA 1, ZAKRES PODSTAWOWY

Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych

Matematyka z kluczem. Układ treści w klasach 4 8 szkoły podstawowej. KLASA 4 (126 h) część 1 (59 h) część 2 (67 h)

LICZBY ZESPOLONE. 1. Wiadomości ogólne. 2. Płaszczyzna zespolona. z nazywamy liczbę. z = a + bi (1) i = 1 lub i 2 = 1

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

2.1. Postać algebraiczna liczb zespolonych Postać trygonometryczna liczb zespolonych... 26

R n = {(x 1, x 2,..., x n ): x i R, i {1,2,...,n} },

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Promieniowanie dipolowe

Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

Wykaz treści i umiejętności zawartych w podstawie programowej z matematyki dla IV etapu edukacyjnego

Wykorzystanie programów komputerowych do obliczeń matematycznych

E wektor natęŝenia pola, a dr element obwodu, którego zwrot określa przyjęty kierunek obchodzenia danego oczka.

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Zajmijmy się najpierw pierwszym równaniem. Zapiszmy je w postaci trygonometrycznej, podstawiając z = r(cos ϕ + i sin ϕ).

Matematyka z kluczem. Układ treści w klasach 4 8 szkoły podstawowej. KLASA 4 (126 h) część 1 (59 h) część 2 (67 h)

Prawa fizyki wyrażają związki między różnymi wielkościami fizycznymi.

KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi z matematyki w zakresie podstawowym dla klasy 1 zsz Katarzyna Szczygieł

Przykładowe zdania testowe I semestr,

Fizyka i wielkości fizyczne

Zakres tematyczny - PINGWIN. Klasa IV szkoły podstawowej 1. Zakres treści programowych z I etapu kształcenia. 2. Liczby naturalne i działania:

Fizyka. w. 02. Paweł Misiak. IŚ+IB+IiGW UPWr 2014/2015

Pochodna i różniczka funkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

Wymagania edukacyjne z matematyki dla uczniów klasy VII szkoły podstawowej

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

5. Całka nieoznaczona

Macierze i Wyznaczniki

15. Macierze. Definicja Macierzy. Definicja Delty Kroneckera. Definicja Macierzy Kwadratowej. Definicja Macierzy Jednostkowej

J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu

18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa

Definicja i własności wartości bezwzględnej.

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

2. LICZBY RZECZYWISTE Własności liczb całkowitych Liczby rzeczywiste Procenty... 24

Wykład FIZYKA I. 3. Dynamika punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

Wykład FIZYKA I. 5. Energia, praca, moc. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Zasady dynamiki Newtona. Pęd i popęd. Siły bezwładności

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI DLA KLASY 7SP. V. Obliczenia procentowe. Uczeń: 1) przedstawia część wielkości jako procent tej wielkości;

Liczby zespolone. P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) 27 lutego 2007

Treści dopełniające Uczeń potrafi:

MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. Zadania MODUŁ 11 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY

Zakres materiału obowiązujący do egzaminu poprawkowego z matematyki klasa 1 d LO

A. Kapanowski, M. Abram, A. Kądzielawa, M. Wysokiński. Fizyka-ćwiczenianr października 2012

1. Liczby zespolone. Jacek Jędrzejewski 2011/2012

Wymagania edukacyjne z matematyki dla zasadniczej szkoły zawodowej na poszczególne oceny

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Kinematyka: opis ruchu

Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki.

KARTOTEKA TESTU I SCHEMAT OCENIANIA - gimnazjum - etap wojewódzki. Rodzaj/forma zadania. Max liczba pkt. zamknięte 1 1 p. poprawna odpowiedź

MATEMATYKA Z PLUSEM DLA KLASY VII W KONTEKŚCIE WYMAGAŃ PODSTAWY PROGRAMOWEJ. programowej dla klas IV-VI. programowej dla klas IV-VI.

Mechanika kwantowa Schrödingera

Funkcje wielu zmiennych

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

1. PODSTAWY TEORETYCZNE

Transkrypt:

Praca domowa nr. Metodologia Fizyki. Grupa. Szacowanie wartości wielkości fizycznych Wprowadzenie: W wielu zagadnieniach interesuje nas przybliżona wartość wielkości fizycznej X. Może to być spowodowane tym, że wyznaczenie dokładnej wartości trwałoby długo, wymagałoby dodatkowych informacji lub danych, którymi nie dysponujemy albo są nam niepotrzebne. W innych przypadkach chcemy jedynie mieć grube oszacowanie wartości wielkości fizycznej z dokładnością, jak mówimy, co do rzędu wielkości. Szacowanie prowadzimy w następujący sposób: Liczbę x określającą miarę (liczbę jednostek) wielkości X w układzie SI zaokrąglamy do jednej cyfry znaczącej i zapisujemy ją w systemie dziesiętnym w postaci wykładniczej (scientific notation): M 0 n ; gdzie M liczba rzeczywista, n wykładnik. Np. jeśli znamy odległość 443 m, to l 4 0 3 m, a jeśli znamy liczbę sekund 364 s, to t 3 0 3 s. Następnie na tak otrzymanych liczbach dokonujemy operacji algebraicznych i otrzymany wynik zapisujemy w postaci liczby wykładniczej o podstawie dziesięć z jedną cyfrą znaczącą. Przykładowo, jeśli szacujemy rząd wartości prędkości v = l/t, gdzie l = 60 8 m i t = 3 64 s, to w szacowaniu przyjmujemy kolejno l 0 6 m, t 4 0 3 s i otrzymujemy v ( 0 6 m)/(4 0 3 s) = 5 0 m/s. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Zad... Oszacuj grubość d kartki papieru wybranej przez siebie książki, mierząc najpierw jej grubość i odczytując liczbę stron. Zad.. Oszacuj liczbę protonów we własnym ciele, zakładając, że ciało składa się w 85% z wody. Zad..3 Oszacuj powierzchnię i objętość swego ciała. Zad..4 Oszacuj liczbę uderzeń serca w ciągu prognozowanego samodzielnie czasu swego życia. Zad..5 Oszacuj liczbę oddechów w ciągu prognozowanego samodzielnie czasu swego życia. Zad..6 Oszacuj liczbę atomów miedzi w jednym metrze sześciennym tego metalu, niezbędne dane znajdź w tablicach. Zad..7 Oszacuj liczbę atomów powietrza w pomieszczeniu, w którym aktualnie przebywasz. Zad..8 Oszacuj liczbę cząsteczek wody we własnym ciele, zakładając, że ciało składa się w 80% z wody. Uwaga: Niezbędne dane postaraj się określić/przyjąć/wyznaczyć samodzielnie. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Grupa. Podstawy analizy wymiarowej Podstawy analizy wymiarowej (patrz http://www.foton.if.uj.edu.pl/documents/579485/b3a7ad-e4b5-4c58-a5f0-eb6300fd74b). Znak równości w fizyce oznacza równość wartości (liczby jednostek) i wymiarów (jednostek) wielkości fizycznych znajdujących się po obu stronach znaku. Każda pochodna wielkość fizyczna ma wymiar, który wyraża się za pomocą (wymiarów) wielkości podstawowych układu SI. Wymiarami podstawowych wielkości fizycznych w SI są na podstawie definicji: długość symbol L, czas symbol T, masa symbol M, temperatura symbol K, natężenie prądu symbol I, światłość symbol C. Wymiar wielkości pochodnej X symbol dim X = [X], jest określany za pomocą definicji tychże wielkości i jest wyrażany jest w postaci iloczynu lub ilorazu wielkości/wymiarów podstawowych w odpowiednich potęgach (podniesionych do odpowiednich potęg), wykładniki potęgowe nazywa się wykładnikami wymiarowymi. Jeśli pochodną wielkością fizyczna jest praca, to dim P = [P]= (dim F) L=MLT - L=L MT -. Symbole pochodnych wielkości fizycznych piszemy kursywą, a wymiar X oznaczamy zamiennie symbolami: dim X lub [X]. Analiza wymiarowa traktuje wymiary jako wielkości algebraiczne, na których można wykonywać podstawowe działania algebraiczne (dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie, potęgowanie, pierwiastkowanie). Dwie podstawowe reguły analizy wymiarowej: R. Wielkości fizyczne mogą być dodawane lub odejmowane pod warunkiem, że mają ten sam wymiar. R. Wymiary strony lewej i prawej poprawnie sformułowanej równości wielkości fizycznych powinny być takie same.

Przykład. Czy poprawnym jest wzór s = const at, określający zależność drogi od czasu w prostoliniowym ruchu jednostajnie przyspieszonym? Rozwiązanie: [s] = L, a wymiar prawej strony [at ] = [a][t ] = (LT - )T = L. Odpowiedz: Wzór jest poprawny z dokładnością do bezwymiarowego czynnika const. Zastosujemy analizę wymiarową do wyznaczenia postaci zależności funkcyjnej typu iloczynowego między kilkoma wielkościami fizycznymi. Przykład. Załóżmy, ze hipotetyczna zależność między przyspieszeniem a ciała wykonującego ruch po okręgu o promieniu R ze stała prędkością v jest postaci a = v a R b. Jakie są wartości wykładników wymiarowych a i b? Rozwiązanie: Skorzystamy z tego, że dim a =[a]= LT - i że ten sam wymiar powinna mieć prawa strona wzoru, tj. dim (v a R b )=[ v a R b ] = (LT - ) a L b = L a+b T -a. Aby więc wymiary obu stron wzoru były zgodne winny zachodzić równości a+b = i a =. Zatem mamy odpowiedź: a = i b =, jak powinno być. Uwaga: Powyższą analizę można przeprowadzić posługując się w miejsce wymiarów jednostkami wielkości fizycznych. Przypomnijmy wartości i wymiary uniwersalnych stałych przyrody: stała grawitacji: G = 6,67 0 - L 3 /(MT ), dim G = [G] = L 3 M - T -, stała Diraca: ħ= h/π =,06 0-34 kg m /s, więc dim ħ= dim h = M L T -, prędkość światła: c = 3 0 8 m/s, dim c = L T -. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zad... Korzystając z reguł analizy wymiarowej należy oworzyć zależność i obliczyć wartości wykładników a, b, c, jeśli założona zależność ma postać t P = (ħ) a (c) b (G) c czas (sekundę) Plancka; więcej na stronach http://pl.wikipedia.org/wiki/jednostki_plancka i http://www.if.pwr.wroc.pl/~wsalejda/metodologia_fizyki.pdf. Zad... Korzystając z reguł analizy wymiarowej należy oworzyć zależności i obliczyć wartości wykładników d, e, f, jeśli założyć, że poszukiwana zależność ma postać l P = (ħ) d (c) e (G) f długość (metr) Plancka); więcej na stronach http://pl.wikipedia.org/wiki/jednostki_plancka i http://www.if.pwr.wroc.pl/~wsalejda/metodologia_fizyki.pdf. Zad..3. Korzystając z reguł analizy wymiarowej należy oworzyć postać matematyczną zależności prędkości V fali mechanicznej w metalu zakładają, że zależność ta ma postać (E) d (ρ) e, gdzie E moduł Younga, ρ gęstość metalu, tj. należy wyznaczyć wartości wykładników d i e. Zad..4. Korzystając z reguł analizy wymiarowej należy oworzyć zależności czasu T obiegu gwiazdy o masie m planety orbitującej wokół tej gwiazdy w odległości r, wiedząc, że szukana zależności jest dana wzorem (G) a (r) b (m) c, gdzie G stała grawitacji; należy wyznaczyć wartości wykładników a, b, c. Zad..5. Siła F bezwładności Coriolisa, działa na ciała o masie m poruszające się z prędkością o wartości V w układzie odniesienia obracającym się z prędkością kątowa ω, przy czym wartość F dana jest (zakładamy) formułą (m) a (V) b (ω) c ; należy wyznaczyć wartości wykładników a, b, c korzystając z reguł analizy wymiarowej. Zad..6. Liczba Reynoldsa L RE służy do określania charakteru przepływu rzeczywistego płynu o lepkości dynamicznej µ (jednostką jest Pa s, Pa to skrót jednostki ciśnienia w SI), gęstości ρ poruszającego się z prędkością V w rurze o średnicy D. Jeśli L RE > 00 przepływ jest płynu jest laminarny. Zakładając, że szukana zależność matematyczna ma postać (µ) - (V) b (D) c (ρ) d, należy wyznaczyć wartości wykładników b, c i d korzystając z reguł analizy wymiarowej. Zad..7. Wartość prędkości cząsteczek gazu idealnego V zależy od masy cząsteczki, stałej Boltzmanna k B oraz temperatury bezwzględnej T gazu, przy czym wartość V dana jest (przypuszczamy) wzorem (m) a (k B ) b (T) c ; należy wyznaczyć wartości wykładników a, b, c korzystając z reguł analizy wymiarowej. Zad..8. Prędkość fali dźwiękowej w gazie jest proporcjonalna do wyrażenia (p) a (ρ) b, gdzie p i ρ to odpowiednio ciśnienie i gęstość gazu. Należy wyznaczyć wartości wykładników a i b korzystając z reguł analizy wymiarowej.

Grupa 3. Elementy rachunku wektorowego i różniczkowo-całkowego Zad. 3.. Pokaż z definicji, że iloczyn skalarny dwóch wektorów ma postać w kartezjańskim układzie współrzędnych postać a b= ab x x + ayby + ab z z. Zad. 3.. Pokaż z definicji, że iloczyn wektorowy dwóch wektorów danych w kartezjańskim układzie współrzędnych ma postać: Zad. 3.3. Pokaż, że prawdziwe są związki a ( b c) = b ( c a) = c ( a b). Zauważ, że cykliczne przestawianie symboli wektorów znacznie pomaga i ułatwia zapamiętywaniu powyższych wzorów. Ws-ka: Patrz materiał zamieszczony na końcu pracy domowej. Zad. 3.4. Pokaż, że prawdziwe są związki a ( b c) = b( c a) c( a b). Zauważ, że cykliczne przestawianie symboli wektorów znacznie pomaga i ułatwia zapamiętywaniu powyższych wzorów. Ws-ka: Patrz materiał zamieszczony na końcu pracy domowej. Zad. 3.5. Dwa wektory a i b mają składowe (w metrach): a x = 3,; a y =,6; b x = 0,5; b y = 4,5. Znajdź kąt między kierunkami wektorów a i b. Na płaszczyźnie OXY można znaleźć dwa wektory, które są prostopadłe do wektora a i mają długość równą 5 m. Jeden z nich c ma dodatnią składową x, a drugi d ma składową x ujemną. Wyznacz składową x i składową y wektora c. Wyznacz składową x i składową y wektora d. Zad. 3.6. Wyznaczyć pochodne (patrz tablica wzorów matematycznych) następujących funkcji, gdzie x 0, A, w są stałymi: d v t A t d ( ) (( ) ) ( ) = ( sin( ω )), v( t) = A sin ( ωt), v( t) = A sin ( ωt), f ( t) d ( ωt) ( ωt) d sin = cos d sin cos., f ( t) = ( ( ωt) ( ω t) ) Zad. 3.7. Oblicz całki nieoznaczone (patrz tablica wzorów matematycznych, gdzie v 0, a, ω są stałymi, n jest liczbą całkowitą ( v 0± a t ) d t n, ( ±a) d t, sin( ωt), cos( ωt) d t, ( v 0± a t ) d t (rozpatrzyć różne przypadki n). Zad. 3.8. Wyznaczyć całki oznaczone (patrz tablica wzorów matematycznych, gdzie v 0, a, ω są stałymi, n jest liczbą t t t n całkowitą: ( v0 ± a t), ( ±a) d t, sin( ωt) cos ωt d t, ( v0 ± a t ), gdzie n jest liczbą t t t t, ( ) t t całkowitą; rozpatrzyć różne wartości n. Ws-ka: Wartość całki oznaczonej jest, w odróżnieniu od całki nieoznaczonej będącej rodziną funkcji, liczbą, której wartość obliczamy, jako różnicę wartości całki nieoznaczonej, odpowiednio, dla górnej i dolnej granicy całkowania. Przykład: ln d ln const, ale t t x x = x x x + ln x d x = ( x ln x x ) = t ln t t ( t ln t t ). Można sprawdzić t t bezpośrednim rachunkiem, że pochodna funkcji pierwotnej xlnx x+ const jest równa funkcji podcałkowej ln x. t Wrocław, X 06 W. Salejda 3

Pożyteczne materiały dostępne w Internecie http://pl.wikibooks.org/wiki/metody_matematyczne_fizyki http://pl.wikibooks.org/wiki/metody_matematyczne_fizyki/działania_na_wektorach#iloczyn_mieszany Dowód ze strony: http://pl.wikibooks.org/wiki/metody_matematyczne_fizyki/działania_na_wektorach#iloczyn_mieszany Iloczyn mieszany Pierwsza równość w (.3) jest iloczynem skalarnym wektorów c ia b. Tożsamości (.4) są następstwem właściwości wyznacznika z (.3). Przestawiając pierwszy wiersz kolejno z drugim i trzecim otrzymujemy pierwszą równość (.4), tj. ax ay ac b b b. x y z c c c x y c Podobnie przestawiając ostatni wiersz kolejno z drugim i pierwszym dostajemy drugą równość w (.4), tj. Wrocław, X 05 b b b x y c c c c. x y z a a a x y c W. Salejda 4

5

6

Wrocław, X 009 7 K. Tarnowski