Fizyka cząstek elementarnych

Podobne dokumenty
ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich

Elementy mechaniki relatywistycznej

Wykład 30 Szczególne przekształcenie Lorentza

teoria wzgl wzgl dności

Elementy szczególnej teorii względności

Własności falowe cząstek. Zasada nieoznaczoności Heisenberga.

v! są zupełnie niezależne.

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA

U.1 Elementy szczególnej teorii względności

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

2.14. Zasada zachowania energii mechanicznej

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

Fizyka relatywistyczna

Temat XXXIII. Szczególna Teoria Względności

Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności

Wykład FIZYKA II. 10. Szczególna teoria względności. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie I (luty, 2013)

Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności

Mechanika relatywistyczna

Podstawy fizyki wykład 9

V.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c

Stan równowagi chemicznej

7. Szczególna teoria względności. Wybór i opracowanie zadań : Barbara Kościelska Więcej zadań z tej tematyki znajduje się w II części skryptu.

Szczególna teoria względności i jej konsekwencje

Elementy fizyki relatywistycznej

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Albert Einstein SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI. Szczególna Teoria Względności

Z poprzedniego wykładu:

14. Teoria względności

Zrozumieć Einsteina, czyli jak uczę szczególnej teorii względności

Szczególna Teoria Względności

MECHANIKA KLASYCZNA I RELATYWISTYCZNA Cele kursu

Dynamika relatywistyczna, czasoprzestrzeń

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

W-23 (Jaroszewicz) 20 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Elementy dynamiki relatywistycznej r r

Teoria względności Szczególna teoria względności dr Mikołaj Szopa wykład

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 12

Zasady względności w fizyce

Mechanika cieczy. Ciecz jako ośrodek ciągły. 1. Cząsteczki cieczy nie są związane w położeniach równowagi mogą przemieszczać się na duże odległości.

Transformacja Lorentza Wykład 14

III.2 Transformacja Lorentza położenia i czasu.

Temat:Termodynamika fotonów.

Wykład 3: Kinematyka - względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

Wykład 4: Względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA. Rys. Transformacja Galileusza

Mechanika relatywistyczna Wykład 13

Krzywe stożkowe. 1 Powinowactwo prostokątne. 2 Elipsa. Niech l będzie ustaloną prostą i k ustaloną liczbą dodatnią.

III.1 Ruch względny. III.1 Obserwacja położenia z dwóch różnych układów odniesienia. Pchnięcia (boosts) i obroty.metoda radarowa. Wykres Minkowskiego

Fale rzeczywiste. dudnienia i prędkość grupowa

J. Szantyr - Wykład nr 30 Podstawy gazodynamiki II. Prostopadłe fale uderzeniowe

Podstawy termodynamiki

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Teoria kinetyczna INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Stany materii. Masa i rozmiary cząstek. Masa i rozmiary cząstek. m n mol. n = Gaz doskonały. N A = 6.022x10 23

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA

Czy można zobaczyć skrócenie Lorentza?

Mechanika płynów. Wykład 9. Wrocław University of Technology


















Zjawisko Comptona opis pół relatywistyczny

MECHANIKA KLASYCZNA I RELATYWISTYCZNA Cele kursu dla studentów geofizyki

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

KINEMATYKA RELATYWISTYCZNA

Postulaty szczególnej teorii względności

3. Kinematyka podstawowe pojęcia i wielkości

Szczególna teoria względności

ANEMOMETRIA LASEROWA

Rys. 1.2 Transformacja Galileusza

WYKŁAD 5 TRANZYSTORY BIPOLARNE

ver teoria względności

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA (SZCZEGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI)

Wyjaśnienie wyników eksperymentu Michelsona-Morleyaa przy pomocy uniwersalnego układu odniesienia

Czym zajmuje się teoria względności

PLAN WYKŁADU. Ciepło właściwe Proces adiabatyczny Temperatura potencjalna II zasada termodynamiki. Procesy odwracalne i nieodwracalne 1 /35

Mechanika relatywistyczna Wykład 15

Transformacja Galileusza ( )

Rysunek 1 Przykładowy graf stanów procesu z dyskretnymi położeniami.

ALGORYTMY OPTYMALIZACJI wyklad 3.nb 1. Wykład 3. Sformułujemy teraz warunki konieczne dla istnienia rozwiązań zagadnienia optymalizacyjnego:

Niezmienniki relatywistyczne i ich wykorzystanie w opisie zjawisk fizycznych

Opis kształtu w przestrzeni 2D. Mirosław Głowacki Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 2013)

Metody doświadczalne w hydraulice Ćwiczenia laboratoryjne. 1. Badanie przelewu o ostrej krawędzi

Transkrypt:

Wykład II lementy szzególnej teorii względnośi W fizye ząstek elementarnyh mamy zwykle do zynienia z obiektami oruszająymi się z rędkośiami orównywalnymi z rędkośią światła o owoduje koniezność stosowania szzególnej teorii względnośi Teoria względnośi ostuluje że rędkość światła jest jednakowa we wszystkih układah odniesienia i że jest ona maksymalną rędkośią rzekazywania wszelkih sygnałów Transformaja Galileusza trai swą mo gdy wystęująe rędkośi stają się orównywalne z rędkośią światła Jeśli t jest wsółrzędną zasową a rzestrzenną wielkość zwana interwałem zaso-rzestrzennym jest taka sama we wszystkih układah odniesienia o jest skutkiem ostulatu niezmiennośi rędkośi światła we wszelkih układah odniesienia iniowa transformaja wsółrzędnyh t i między układami odniesienia oruszająymi względem siebie się ze stałą rędkośią zahowująa interwał zaso-rzestrzenny i rzehodząa w transformaję Galileusza rzy małyh w orównaniu z rędkośią światła rędkośiah nazywa się transformają orentza Jeśli układ O orusza się względem układu O z rędkośią u w dodatnim kierunku osi to transformaja wsółrzędnyh ma ostać t t' ( t ) ( t) y' z' z gdzie u Ponieważ u wię Zgodnie z transformają orentza zas może łynąć różnie w różnyh układah odniesienia a zdarzenia które są jednozesne w jednym układzie mogą nie być jednozesne w innym

Wykład II d Jeśli długość danego obiektu mierzymy tak że ołożenie końów tego obiektu określany w tej samej hwili zasu to długość obiektu zależy od jego rędkośi u wg wzoru gdzie jest długośią obiektu w układzie w którym się orusza a 0 długośią w układzie w którym sozywa Nastęuje wię tzw skróenie orentza u / 0 / Uływ zasu zależy od rędkośi układu w którym znajduje się zegar wg wzoru gdzie t 0 jest odinkiem zasu w układzie w którym zegar sozywa a t odinkiem zasu w układzie w którym się zegar orusza Mamy tu do zynienia z dylatają (wydłużeniem) zasu w oruszająym się układzie odniesienia t t 0 Jeśli unkt w układzie O orusza się z rędkośią V tak że = Vt To V u w układzie O orusza się z rędkośią V ' Vu Jeśli V= to V = Czas i rzestrzeń tworzą zasorzestrzeń Minkowskiego Wsółrzędne t i tworzą zterowektor kontrawariantny ( t 03 Czterowektor kowariantny ma ostać ( t Ilozynem skalarnym dwóh zterowektorów ( t ( t' y' z') nazywamy wielkość tt' yy' zz' Ilozyn skalarny zterowektorów jest niezmiennikiem transformaji orentza Kwadratem zterowektora ( t t y z nazywamy Czterowektor ( t taki że 0 nazywamy zasoodobnym a taki że 0 rzestrzenno-odobnym Istnieje układ odniesienia w którym dowolny zterowektor zaso-odobny ma ostać (t000 )

Wykład II d Istnieje układ odniesienia w którym dowolny zterowektor rzestrzennoodobny ma ostać ( 0 Absolutna rzeszłość i rzeszłość unktu t 0 0 to obszary wewnątrz stożka świetlnego odowiednio oniżej i owyżej tego unktu Zdarzenia z absolutnej rzeszłośi danego unktu mogą nań wływać zyli są z nim związane rzyzynowo Dany unkt może wływać na zdarzenia ze swojej absolutnej rzyszłośi zyli jest z nimi związany rzyzynowo Zdarzenia oza stożkiem świetlnym danego unktu nie są z nim związane rzyzynowo 3

Wykład II d nergia i ęd ząstki o masie m oruszająej się z rędkośią u wzdłuż osi dane są wzorami m y z mu 0 0 gdzie u / Prędkość i energia ząstki relatywistyznej wyrażają się formułami u 4 m nergia i ęd ząstki sełniają związek 4 m nergia i ęd transformują się rzy rzejśiu od jednego układu odniesienia do drugiego jak odowiednio zas i ołożenie Transformaja orentza energii i ędu ma ostać ' ( ) ' ( / ) T ' T gdzie i T oznazają składowe ędu równoległe i rostoadłe do rędkośi u układu O względem O Podobnie do zerowektora ołożenia tworzymy (kontrawariantny) zterowektor ędu / ) Czterowektor kowariantny to ( / z ) ( y z 4

Wykład II d Ponieważ zahodzi relaja / m energia i ęd tworzą owierzhnię hierboloidy Jeśli ęd ma tylko jedną niezerową składową n energia i ęd leża na hierboli o równaniu / m Przehodzą od jednego układu odniesienia do drugiego nastęuje rzesuwanie się unktu ( ) wzdłuż hierboli Ponieważ ilozyn skalarny zterowektorów jest niezmiennikiem relatywistyznym tzn nie ulega zmianie rzy transformaji orentza wię wielkość s ( ) ( )( ) ( ) / ( ) równa odzielonemu rzez kwadratowi energii w środku masy ząstek o zteroędah i jest niezmiennikiem 5