T =2 I Mgd, Md 2, I = I o

Podobne dokumenty
Rys. 1Stanowisko pomiarowe

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

2. OPIS ZAGADNIENIA Na podstawie literatury podręczniki akademickie, poz. [2] zapoznać się z zagadnieniem i wyprowadzeniami wzorów.

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Opis ruchu obrotowego

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI BRYŁY METODĄ DRGAŃ SKRĘTNYCH

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XIX: Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego

Ćw. nr 1. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyn i współczynnika sztywności zastępczej

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

VII.1 Pojęcia podstawowe.

Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi

Podstawy fizyki wykład 4

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

Ć W I C Z E N I E N R E-15

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Wyznaczanie modułu sprężystości za pomocą wahadła torsyjnego

Podstawy fizyki wykład 4

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyny

12 RUCH OBROTOWY BRYŁY SZTYWNEJ I. a=εr. 2 t. Włodzimierz Wolczyński. Przyspieszenie kątowe. ε przyspieszenie kątowe [ ω prędkość kątowa

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

ĆWICZENIE 5. Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła matematycznego i fizycznego. Kraków,

R o z d z i a ł 4 MECHANIKA CIAŁA SZTYWNEGO

10 K A T E D R A FIZYKI STOSOWANEJ

v 6 i 7 j. Wyznacz wektora momentu pędu czaski względem początku układu współrzędnych.

Doświadczalne sprawdzenie drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego za pomocą wahadła OBERBECKA.

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

Opracowanie wyników pomiarowych. Ireneusz Mańkowski

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 9 1.XII Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Ćw. 32. Wyznaczanie stałej sprężystości sprężyny

Ruch obrotowy bryły sztywnej. Bryła sztywna - ciało, w którym odległości między poszczególnymi punktami ciała są stałe

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

1. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie. drgań. kilkukrotnie sprawdzając z jaką niepewnością statystyczną możemy mieć do czynienia. pomiarze.

Ć w i c z e n i e K 4

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia

Plan wynikowy fizyka rozszerzona klasa 3a

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Graficzne opracowanie wyników pomiarów 1

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu INŻYNIERIA MATERIAŁOWA Studia pierwszego stopnia

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Bryła sztywna. zbiór punktów materialnych utrzymujących stałą odległość między sobą. Deformująca się piłka nie jest bryłą sztywną!

Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia

Defi f nicja n aprę r żeń

Napęd pojęcia podstawowe

Spis treści. Wstęp Część I STATYKA

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

1.6 Badanie ruchu obrotowego bryły sztywnej(m7)

Symulacje komputerowe

Uczennica wyznaczyła objętość zabawki o masie 20 g po zanurzeniu jej w menzurce z wodą za pomocą sztywnego, cienkiego drutu (patrz rysunek).

Pierwsze dwa podpunkty tego zadania dotyczyły równowagi sił, dla naszych rozważań na temat dynamiki ruchu obrotowego interesujące będzie zadanie 3.3.

Ruch prostoliniowy. zmienny. dr inż. Romuald Kędzierski

Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

FIZYKA klasa 1 Liceum Ogólnokształcącego (4 letniego)

Skręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym

Podstawy niepewności pomiarowych Ćwiczenia

Dynamika Newtonowska trzy zasady dynamiki

Z1/2 ANALIZA BELEK ZADANIE 2

Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych

Rozdział 1. Prędkość i przyspieszenie... 5 Rozdział 2. Składanie ruchów Rozdział 3. Modelowanie zjawisk fizycznych...43 Numeryczne całkowanie,

przybliżeniema Definicja

Kurs ZDAJ MATURĘ Z MATEMATYKI MODUŁ 5 Zadania funkcje cz.1

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Ziemskie pole magnetyczne

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 21

02. WYZNACZANIE WARTOŚCI PRZYSPIESZENIA W RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONYM ORAZ PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO Z WYKORZYSTANIEM RÓWNI POCHYŁEJ

Badanie ciał na równi pochyłej wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego

wiczenie 15 ZGINANIE UKO Wprowadzenie Zginanie płaskie Zginanie uko nie Cel wiczenia Okre lenia podstawowe

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘŻEŃ

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

ZJAWISKO PIEZOELEKTRYCZNE.

podać przykład wielkości fizycznej, która jest iloczynem wektorowym dwóch wektorów.

VI. CELE OPERACYJNE, CZYLI PLAN WYNIKOWY (CZ. 1)

m 0 + m Temat: Badanie ruchu jednostajnie zmiennego przy pomocy maszyny Atwooda.

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Rozwiązania zadań egzaminacyjnych (egzamin poprawkowy) z Mechaniki i Szczególnej Teorii Względności

Transkrypt:

Kazimierz Pater, Nr indeksu: 999999 Wydział: Podstawowych Problemów Fizyki Kierunek: Fizyka Data: 99.99.9999 Temat: Wyznaczanie momentu bezwładności bryły sztywnej i sprawdzenie tw. Steinera Nr kat. ćwicz: 1 1.Wstęp teoretyczny Bryłą sztywną nazywamy rozciągłe ciało, w którym podczas ruchu nie obserwuje się względnych przemieszczeń poszczególnych jego fragmentów. W opisach ruchu postępowego zakładamy, że masa bryły skupiona jest w środku masy. Wektor położenia r C środka masy bryły definiowany jest wzorem: r C = r dm M gdzie całkowanie przeprowadza się po całej masie bryły M. Jeżeli bryłę sztywną o masie M zawiesimy na osi położonej o d powyżej środka masy bryły, a następnie na chwilę wyprowadzimy ją z położenia równowagi trwałej, to bryła ta zacznie drgać harmonicznie, a okres jej drgań T wyrazi się wzorem:, T =2 I Mgd, gdzie g przyspieszenie ziemskie, a I jest momentem bezwładności bryły dla osi odległej o d od środka masy bryły. Moment bezwładności dla osi przechodzących przez środek masy I o jest najmniejszy spośród wszystkich momentów I wziętych dla osi równoległych do tej dla której podajemy I o. I = I o Md 2, gdzie M jest masą bryły, a I jest momentem bezwładności dla osi odległej o d od osi dla której moment bezwładnosci wynosi I o. Powyższe równanie stanowi treść twierdzenia Steinera.

Kazimierz Pater, Nr indeksu: 999999 Wydział: Podstawowych Problemów Fizyki Kierunek: Fizyka Data: 99.99.9999 Temat: Wyznaczanie momentu bezwładności bryły sztywnej i sprawdzenie tw. Steinera Nr kat. ćwicz: 1 2.Protokół pomiarowy Bryła 1 tarcza o średnicy 120.1 mm zmierzonej suwmiarką z niepewnością 0.1 mm o masie 998 g zważona z niepewnością 1 g. Tab.1- Pomiary odległości i czasu dla bryły 1 Nr Podwojona odległość od osi obrotu D [mm] Niepewność D [mm] Czas 100 pełnych drgań t [min:sek] Niepewność* t [s] 1 99.1 0.1 1:35.86 0.10 2 48.2 0.1 1:48.74 0.10 3 58.4 0.1 1:38.26 0.10 *uwzgledniam czas reakcji przy włączaniu i wyłączaniu stopera Bryła 2 -...

3.Obliczenie momentu bezwładności Z teorii wynika że moment bezwładności względem osi d przedstawia się wzorem: I =(T/4π) 2 Mgd Tab.2 Wyniki obliczeń odległości d i okresu T i momentu bezwładności dla bryły 1 Nr d [m] d [m] T [sek] T [s] I I 1 0.0496 0.0001 0.636 0.006 4.96 0.09 2 0.0241 0.0001 0.649 0.006 2.93 0.06 3 0.0292 0.0001 0.638 0.006 2.50 0.05 Przykład obliczeń dla punktu 1: d=d/2 = (0.0991m)/2 = 0.0496m, d = D = 0.0001m, T=t/100=635.86sek/100=0.635886sek = 0.636sek T= T(( t/t) 2 +( N/N) 2 ) 1/2 = 0.635886sek((0.10sek/6358.86sek ) 2 +(1/100) 2 ) 1/2 = 0.06sek I= (T/4π) 2 Mgd=4.963 x 10-3 kgm 2 = 4.96 x 10-3 kgm 2 Ι = I(2( Τ/T) 2 +( d/d) 2 +( M/M) 2 ) 1/2 = 4.96x10-3 kgm 2 (2(0.006sek/0.636sek) 2 + +(0.0001m/0.0496m) 2 + (0.001kg/0.998kg) 2 ) 1/2 = 0.094x10-3 kgm 2 = 0.09x10-3 kgm 2 Uwaga: Przy obliczaniu niepewności okresu drgań przyjęto, że niepewność ilości okresów N wynosi 1, a to dla tego, że przy odliczaniu wymaganych 100 drgań łatwo o pomyłkę. 4a. Sprawdzenie tw. Steinera (sposób I). Według wzoru podręcznikowego moment bezwładności jednorodnej tarczy względem osi przechodzącej przez jej geometryczny środek prostopadle do płaskiej powierzchni tarczy wynosi: I o = MR 2 /2 co dla zmierzonych wartości dla bryły 1 daje I o = (1.796 ±0.003 )x10-3 kgm 2. Z tw. Steinera wynika że moment bezwładności względem osi przechodzącej przez środek masy bryły przedstawia się wzorem: I o = I - Md 2 Tab.3.Wyniki obliczeń I o dla bryły 1 Nr Md 2 ( Md 2 ) I o Ι ο 1 2.455 0.007 2.51 0.05 2 0.851 0.006 2.098 0.05 3 0.580 0.006 1.935 0.04

Przykład obliczeń dla punktu 1: Md 2 = 0.998kg(0.0496m) 2 = 2.455 x 10-3 kgm 2, (Μd 2 ) = 2.455 x 10-3 kgm 2 (( Μ/M) 2 +2( d/d) 2 ) 1/2 = 2.455 x 10-3 kgm 2 ((1g/998g) 2 +2(0.1mm/49.6mm) 2 ) 1/2 = 0.007 x 10-3 kgm 2 Io = I Md 2 = 4.96 x 10-3 kgm 2 2.455 x 10-3 kgm 2 = 2.51 x 10-3 kgm 2 (Ιο) = Io (( (Μd 2 )/(Μd 2 )) 2 +( Ι/I) 2 ) 1/2 = 2.51 x 10-3 kgm 2 ((0.007x 10-3 kgm 2 /2.455x 10-3 kgm 2 ) 2 +(0.09x 10-3 kgm 2 /4.96x 10-3 kgm 2 ) 2 ) 1/2 = 0.046 x 10-3 kgm 2 = 0.05 x 10-3 kgm 2 4b. Sprawdzenie tw. Steinera (sposób II). Z twierdzenia Steinera wynika, że moment bezwładności zależy liniowo od wielkości x= Md 2. Poniższy wykres przedstawia tę zależność dla bryły 1 gdzie na osi pionowej przedstawiono wyznaczone doświadczalnie wartości momentów bezwładności (krzyżyki), a także regresję liniową danych. 5.036 10 3 0.006 0.0054 0.0048 0.0042 I /kg/m^2 I i yy j 0.0036 0.003 0.0024 0.0018 0.0012 6. 10 4 0 0 2.5. 10 4 5. 10 4 7.5. 10 4 0.001 0.00125 0.0015 0.00175 0.002 0.00225 0.0025 0 x i, xx j 2.500 10 3 Md^2 /kgm^2 dane regresja liniowa Fig.1. Zależność momentu bezwładności od Md 2 dla bryły 1 (krzyżyki), interpolacja liniowa danych (linia ciągła).

5. Wnioski 1.Niepewność względna wyznaczonych momentów bezwładności Ι/Ι wynosi około 2%, na co wpływa przede wszystkim niepewność pomiaru okresu drgań wahadła. Ponieważ okres wystepuje w kwadracie w wyrażeniu na moment bezwładności, niepewność Τ/Τ równą około 1% podwajamy w wyrażeniu na niepewność I. 2. Obliczone w punkcie 4a wartości I o różnią się znacznie od siebie (poza przedziały niepewności) i są większe od wartości obliczonej z wzoru podręcznikowego. Nie daje to podstaw do potwierdzenia tw. Steinera. Wnioskować natomiast można, że I o rośnie wraz z odległością d, co jest sprzeczne z tw. Steinera. 3.Odczytana z wykresu (Fig.1.) wartość 1.804x10-3 kgm 2 jaką prosta regresji odcina na osi pionowej (tj. wyraz wolny zależności liniowej) odpowiada warości I o wyznaczonej uprzednio z niepewnością nie większą niż (1.804-1.796)x10-3 kgm 2 = 0.008x10-3 kgm 2, co uzasadnia słuszność twierdzenia Steinera w postaci: I = I o +Md 2. U W A G A!!! Jak widać wnioski 2 i 3 są sprzeczne, co pozostawiam bez wyjaśnienia. Ten kto sprzeczność wyjaśni dostanie ciasteczko ;-).